Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.304.2021.3.SR
z 1 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2021 r. (data wpływu 1 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 maja 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 maja 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.) stanowiącym odpowiedz na wezwanie Organu z dnia 14 maja 2021 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.304.2021.2.SR 0111-KDIB3-3.4012.96.2021.3.MS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Głównym źródłem utrzymania i dochodów Wnioskodawcy jest wynagrodzenie otrzymywane na podstawie umowy o pracę. W celu wykonywania dodatkowych zleceń jako osoba fizyczna Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, pod nazwą …, w ramach której świadczy głównie usługi informatyczne – kod PKD 62.02.Z (pozostałe wpisane kody PKD w CEIDG: 41.20.Z, 64.99.Z, 66.19.Z, 70.22.Z, 74.90.Z, 82.91.Z).

W ramach jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie sprzedawał i nie kupował nieruchomości. Indywidualna działalność gospodarcza była prowadzona w okresie od dnia 6 czerwca 2012 r. do dnia 1 października 2013 r. i następnie została wznowiona od dnia 31 grudnia 2014 r. – jest prowadzona nadal. W zakresie przedmiotowej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „podatek VAT”). Niezależnie od jednoosobowej działalności gospodarczej, w latach 2013-2015 oraz od października 2018 r. do nadal Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej.

Na przełomie maja-lipca 2013 r. Wnioskodawca dokonał zakupu dwóch nieruchomości gruntowych, tj. sąsiadujących bezpośrednio ze sobą działek nr A i nr B, jednostka ewidencyjna …, obręb …, objętych odrębnymi księgami wieczystymi. Następnie w 2014 r. zakupił dwie kolejne nieruchomości gruntowe sąsiadujące bezpośrednio ze sobą i z nieruchomościami gruntowymi zakupionymi przez Niego w lipcu 2013 r., tj. działki nr C i nr D, jednostka ewidencyjna …, obręb …, objęte odrębnymi księgami wieczystymi. Zakupione przez Wnioskodawcę cztery działki stanowią fizycznie jedną parcelę i mają powierzchnię ok. 5 800 m². Wskazane wyżej nieruchomości Wnioskodawca nabył prywatnie, z zamiarem zrealizowania na nich inwestycji w postaci wybudowania jednego domu jednorodzinnego (ok. 350 m²) i uzyskania możliwości jego użytkowania, a następnie zamieszkania w wybudowanym domu jednorodzinnym, który miał służyć celom prywatnym.

Nieruchomości objęte są Miejscowym Planem Zagospodarowania Terenu i przeznaczone są pod budownictwo jednorodzinne wolnostojące, jednak Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości tych nieruchomości (np. uzbrojenie terenu, uzyskiwanie pozwoleń na budowę, podziału nieruchomości, wytyczania dróg dojazdowych etc.).

Wobec zaistniałych okoliczności faktycznych natury rodzinnej Wnioskodawca został zmuszony do zmiany planów dotyczących budowy i zamieszkania w domu jednorodzinnym, wstrzymał wszelkie czynności związane z prowadzeniem przez Niego jakiejkolwiek inwestycji na ww. nieruchomościach gruntowych. Z tych też względów planuje dokonać sprzedaży tych czterech działek (nieruchomości gruntowych), które będzie oferował do sprzedaży prywatnie (bez pośredników) tylko w całości (ok. 5 800 m²) do nabycia przez jednego kupującego. Nie będzie oferował tych czterech działek do sprzedaży odrębnie, ponieważ fizycznie stanowią one według Wnioskodawcy integralną całość i nadają się pod zabudowę dużym domem wraz z ogrodem. Ofertę sprzedaży działek jako jednej całości Wnioskodawca planuje zamieścić jako standardowe ogłoszenie na portalu internetowym (bez żadnych akcji promocyjnych/marketingowych).

Wnioskodawca nigdy nie nabył i nie sprzedał żadnej nieruchomości gruntowej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedaży działek chciałby zatem dokonać w ramach przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• Działki wskazane we wniosku nie były i nie są wykorzystywane w żaden sposób przez cały okres ich posiadania.
  

• Działki nie były i nie są wynajmowane ani podnajmowane.
  

• Działki nie były wykorzystywane w pozarolniczej działalności gospodarczej (ani w jednoosobowej działalności gospodarczej ani w spółce jawnej). Działki nigdy nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych ani ewidencji wartości niematerialnych i prawnych.
  

• Oprócz działek wymienionych we wniosku Wnioskodawca posiada następujące nieruchomości:
  • mieszkanie przy ul. … w …,
  • mieszkanie przy ul. … w …,
  • mieszkanie przy os. … w …,
  • mieszkanie przy ul. … w ….
  
  
  
  

Powyższych mieszkań Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać w przyszłości.

• W przeszłości Wnioskodawca dokonał sprzedaży następujących nieruchomości:
  • działka nr E, obręb …, … – działka została nabyta na drodze darowizny w 2012 r., a następnie sprzedana w 2013 r.; działka od momentu wejścia w jej posiadanie do chwili sprzedaży nie była wykorzystywana; przyczyną sprzedaży działki była chęć spłaty kredytu w walucie CHF oraz zakup mieszkania; nieruchomość była sprzedana jako niezabudowana; dochód ze sprzedaży działki został przeznaczony na spłatę kredytu w walucie CHF oraz zakup mieszkania przy ul. … w 2015 r.; nieruchomość przed odpłatnym zbyciem nie była udostępniania osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, ani innej umowy o podobnym charakterze;
  • działka nr F, obręb …, … – działka została nabyta na drodze darowizny w 2012 r., a następnie sprzedana w 2018 r.; działka od momentu wejścia w jej posiadanie do chwili sprzedaży nie była wykorzystywana; nieruchomość była sprzedana jako niezabudowana; przyczyną sprzedaży działki była chęć posiadania większej gotówki; dochód ze sprzedaży działki został zwolniony z opodatkowania ze względu na upływ powyżej pięciu lat od jej nabycia; nieruchomość przed odpłatnym zbyciem nie była udostępniania osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, ani innej umowy o podobnym charakterze.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przychód ze sprzedaży nieruchomości będzie przychodem z działalności gospodarczej, tj. ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i w konsekwencji będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych dla działalności gospodarczej?
2. Czy przychód ze sprzedaży nieruchomości wobec upływu 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawca dokonał jej nabycia, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy z tytułu sprzedaży (dostawy) nieruchomości Wnioskodawca uzyska status podatnika podatku VAT, a w konsekwencji tego, czy sprzedaż (dostawa) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?
4. Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek udokumentowania sprzedaży (dostawy) fakturą VAT?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone we wniosku nr 1 i nr 2, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 3 i nr 4, dotyczących podatku od towarów i usług, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym przychód ze sprzedaży Nieruchomości nie będzie dla Niego przychodem z działalności gospodarczej, tj. ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.; dalej „ustawy PIT”), i w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem PIT na zasadach przewidzianych dla działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 5a pkt 6 ustawy PIT, ilekroć w ustawie PIT jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jednocześnie, odpowiednio do przepisu art. 5b ust. 1 ustawy PIT, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Zagadnienie prawidłowego ustalenia źródła przychodów na gruncie ustawy PIT w przypadku sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne jest przedmiotem wielu interpretacji indywidualnych.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2019 r., nr 0115-KDIT2-3.4011.216.2019.4.JS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał: „Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego, Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek. Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą), w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej”.

Wskazując jak powyżej, tożsame stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2019 r., nr 0115- KDIT2-3.4011.202.2019.4.PS – „Ze względu na różnorodność form aktywności podatników, jakie występują w obrocie gospodarczym, proste zestawienie unormowań art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 ustawy z regulacją zawartą w art. 5a pkt 6 nie pozwala na stworzenie uniwersalnego wzorca zachowań umożliwiającego jednoznaczne oddzielenie tych z nich, które rozpoznawać należy jako sprzedaż związaną z wykonywaniem pozarolniczej działalności gospodarniej (pkt 3), od odpłatnego zbycia osobistego mienia (pkt 8). W każdym przypadku o właściwej kwalifikacji przychodu zadecydować musi całokształt okoliczności faktycznych, w tym dotyczących zjawisk poprzedzających i towarzyszących zbyciu składników majątkowych (nieruchomości).

Na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy może wskazywać, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości.

Brak jest natomiast podstawy, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać trzeba, że zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny. Zatem, sprzedaż nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając powyższe, w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem oraz ze sprzedażą działek, o których mowa we wniosku”.

Powołane wyżej stanowisko potwierdzają orzeczenia sądów, w tym przykładowo wyrok z dnia 4 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 855/14 – „(...) brak podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach – reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. W efekcie działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania”.

Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 7 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Go 156/17 – „(...) o ile zatem w związku z nieruchomością nie były podejmowane przez podatnika czynności o charakterze kwalifikowanym (charakterystyczne np. dla działalności deweloperskiej czy też z zakresu obrotu nieruchomościami), z pojęciem działalności gospodarczej nie powinny być identyfikowane jedynie transakcje odpłatnego zbycia nieruchomości, w związku z zaniechaniem realizacji celu, dla którego została ona uprzednio nabyta. Istotne znaczenie ma wyłączenie z opodatkowania przewidziane w art. 10 ust. 1 pkt 8 in fine, a związane z upływem 5 lat między nabyciem, a sprzedażą nieruchomości. Wymieniony okres traktować można jako przyjętą przez ustawodawcę klauzulę czasową, której ziszczenie powoduje brak możliwości kwalifikowania dokonanej sprzedaży nieruchomości (co do której oczywiście nie były podejmowane czynności przekraczające zwykły zarząd) do transakcji spekulacyjnych”.

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie nieruchomości w drodze umowy sprzedaży nie mieści się w żadnym z przypadków wymienionych w art. 10 ust. 2 ustawy PIT. Konsekwentnie, sprzedaż przez Niego nieruchomości należy kwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy PIT. Zważywszy na fakt, że od końca roku kalendarzowego w jakim nabył On nieruchomości upłynęło odpowiednio 7 lat i 6 lat, przychód uzyskany z tytułu sprzedaży nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Dodatkowo należy poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji indywidualnej obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128).

Jednocześnie wyjaśnić należy, że na powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma wpływu wystąpienie (lub niewystąpienie) obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

Kwestie związane z podatkiem od towarów i usług są regulowane poprzez odrębne przepisy zawarte w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685). Oznacza to, że rozstrzygnięcia spraw w zakresie regulowanym ustawą o podatku od towarów i usług zasadniczo nie mają wpływu na rozstrzygnięcia w zakresie regulowanym ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.