Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.41.2021.1.MF
z 6 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym 6 kwietnia 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej opłaty od środków spożywczych, w zakresie ustalenia czy są Państwo zamawiającym, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy o zdrowiu publicznym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

1 kwietnia 2021 r. złożyli Państwo do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie ustalenia czy są Państwo zamawiającym, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy o zdrowiu publicznym.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dotyczących opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183, ze zm.) jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

We wniosku przedstawili Państwo następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka należy do międzynarodowej grupy (dalej: „Grupa”) i prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży (…) produktów spożywczych (…).

W ramach oferowanego asortymentu produktów Spółka posiada napoje pod marką własną (dalej: „Napoje”), które są zasadniczo dostępne dla konsumentów (…), ale także (…). Napoje spełniają definicję napoju podlegającego Opłacie wskazaną w art. 12b ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym.

Spółka jako jeden z podmiotów z Grupy w ramach której działa, przystąpiła do ramowych umów o współpracy (dalej: „Umowy z Producentami”) pomiędzy podmiotami z Grupy i producentami Napojów (dalej: „Producenci Napojów”, „Producenci”). W ramach Umów z Producentami strony postanowiły, że Producenci Napojów będą produkować na poszczególne rynki dla podmiotów z Grupy Napoje pod marką własną dla podmiotów z Grupy, w tym dla Spółki na rynek polski. Uzgodnienia między stronami sprowadzają się w praktyce do tego, że wybrane przez Spółkę Napoje będące w asortymencie Producenta Napojów są rozlewane do opakowań uzgodnionych ze Spółką. Opakowanie dedykowane dla Spółki ma m. in. uzgodnioną pojemność, wygląd, zawiera oznaczenie Spółki oraz wybraną przez Spółkę nazwę handlową (markę własną). Spółka okresowo składa zamówienie na wyprodukowanie dedykowanych opakowań do Producenta Napojów, aby Producent Napojów posiadał dedykowane opakowania i mógł w nie rozlewać Napoje. Strony umówiły się również w taki sposób że jeśli Producent Napojów będzie w posiadaniu opakowań dedykowanych dla Spółki na moment zakończenia w ogóle współpracy to Spółka ma obowiązek odkupić te opakowania. Do decyzji Spółki będzie czy będą to puste opakowania czy napełnione Napojem.

Składy Napojów, którymi napełniane są opakowania w ramach współpracy ze Spółką określone są w aneksach do Umów z Producentami. Są to Napoje będące w asortymencie Producenta Napojów, z którego Spółka mogła jedynie wybrać Napoje, które będą rozlewane do dedykowanych opakowań. Spółka nie miała wpływu na składy Napojów, a w szczególności skład Napojów wybranych do rozlewu w opakowania dedykowane dla Spółki nie stanowił przedmiotu negocjacji pomiędzy Spółką, a Producentami Napojów.

Po podpisaniu Umowy z Producentami, zgodnie z jej postanowieniami, Strony podpisują okresowo załącznik, stanowiący integralną część Umowy z Producentami Napojów, w którym jest wskazana szacunkowa ilość Napojów do wyprodukowania w ciągu 12 następujących miesięcy od jego podpisania. Jest to jedynie orientacyjna ilość i służy przygotowaniu Producenta Napojów, który powinien być w stanie wyprodukować i dostarczyć Napoje w opakowaniach w ilościach zgodnych z tym załącznikiem. Jednakże Producent Napojów dokonuje faktycznego rozlewu wybranych Napojów do dedykowanych opakowań Spółki w oparciu o odrębne zamówienie składane przez podmiot trzeci.

W związku z tym, że Spółka nie jest podmiotem specjalizującym się w obsłudze logistycznej (…), Umowy z Producentami zawierają postanowienia, zgodnie z którymi podmiot trzeci (dalej: „Dystrybutor”) może składać zamówienia na Napoje w dedykowanych dla Spółki opakowaniach (dalej: „Zamówienia”) i je nabywać od Producentów Napojów. Dystrybutorzy nie są stronami Umów z Producentami. W Umowach z Producentami nie jest też wskazany konkretny przedsiębiorca, który będzie Dystrybutorem. W celu współpracy z Dystrybutorami Spółka podpisuje odrębne umowy. Niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy Zamówienia składane są przez Dystrybutorów i Dystrybutorzy nabywają od Producentów Napojów Napoje we własnym imieniu i na swoją rzecz.

W ramach swoich działań Dystrybutor zbiera informacje o stanach asortymentu (…) i na tej podstawie składa Zamówienia u Producentów Napojów na konkretne ilości Napojów w dedykowanych opakowaniach. Producent Napojów dokonuje rozlewu Napojów do dedykowanych dla Spółki opakowań w oparciu o składane Zamówienia z uwzględnieniem możliwości linii produkcyjnej. Dystrybutor następnie nabywa zamówione przez siebie Napoje (w swoim imieniu i na własną rzecz) i sprzedaje je Spółce (…) bądź franczyzobiorcom Spółki (...).

Producenci Napojów wystawiają faktury za sprzedaż Napojów Dystrybutorom. Dystrybutorzy wystawiają faktury za sprzedaż Napojów odpowiednio Spółce oraz franczyzobiorcom Spółki.

Spółka nie wyklucza, że w przyszłości Dystrybutor będzie uprawniony również do sprzedaży Napojów w opakowaniach także innym podmiotom niż Spółka i franczyzobiorcom Spółki.

Ponadto, Spółka nie wyklucza, że w przyszłości podpisze także kolejne Umowy z innymi producentami napojów na takich samych zasadach jak przedstawione powyżej.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka jest zamawiającym zobowiązanym do zapłaty Opłaty od środków spożywczych od Napojów w opakowaniach w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy o zdrowiu publicznym?
2. Jeśli odpowiedź na pierwsze pytanie jest twierdząca, tj. zdaniem organu Spółka jest zamawiającym w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy o zdrowiu publicznym, to kiedy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym ma miejsce wprowadzenie na rynek krajowy Napojów zgodnie z art. 12a ust. 2 Ustawy, od którego Spółka jako zamawiający jest zobowiązania do zapłaty Opłaty?
   
   

Zdaniem Państwa.

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka nie jest zamawiającym, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy o zdrowiu publicznym. Tym samym, Spółka nie ma obowiązku uiszczenia Opłaty od środków spożywczych od Napojów jako zamawiający. Zdaniem Spółki, do rozliczenia Opłaty powinny znaleźć zastosowanie zasady ogólne tj. art. 12 d ust. 1 pkt 1 Ustawy.

Ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze będzie twierdząca to w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka jako zamawiający jest zobowiązana zapłacić Opłatę jedynie od wprowadzenia na rynek krajowy którego sama dokona, czyli jest zobowiązana do zapłaty Opłaty od własnej sprzedaży wyłącznie w przypadku jeśli ta sprzedaż spełnia definicję wprowadzenia na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 Ustawy. W konsekwencji Spółka jest zobowiązana do zapłaty Opłaty dopiero w momencie kiedy dokonana sama sprzedaży detalicznej Napojów (…) bądź jeśli dokona sprzedaży do podmiotu prowadzącego jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową.

Uzasadnienie:

Uwagi wstępne

Zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym Opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1333/2008”,
2. kofeiny lub tauryny.
   
   

Jak stanowi art. 12a ust. 2 przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty Opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Zgodnie z art. 12b ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

W myśl art. 12d ust. 1 pkt 1 Ustawy obowiązek zapłaty Opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju.

Jak stanowi art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy obowiązek zapłaty Opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej (...) zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego Opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego. Zgodnie z art. 12d ust. 2 Ustawy o zdrowiu publicznym w przypadku powstania obowiązku zapłaty Opłaty na podstawie art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy obowiązek ten spoczywa wyłącznie na zamawiającym, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 12g ust. 1 podmioty obowiązane do zapłaty Opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1 Ustawy, są obowiązane:

1. składać w postaci elektronicznej informację, opatrzoną podpisem kwalifikowanym, według wzoru, o którym mowa w ust. 3, organowi właściwemu w sprawie Opłaty za pośrednictwem systemu informatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych,
2. obliczać i wpłacać Opłatę

-w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy informacja, na rachunek organu właściwego w sprawie Opłaty.

Zgodnie z art. 12g ust. 2 pkt 7 lit. d Ustawy, informacja o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1 Ustawy zawiera między innymi informacje o Opłacie, w tym numery faktur, daty ich wystawienia, odpowiednio NIP dostawcy albo nabywcy oraz numery partii towaru, jeżeli nie są zawarte na fakturze.

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytania 1

Analizując całokształt przepisów o Opłacie, zdaniem Spółki Ustawodawca wprowadzając zasadę, że to zamawiający a nie producent ma być pierwszym podmiotem w łańcuchu dystrybucji Napojów rozpatrywanym jako podmiot zobowiązany do zapłaty Opłaty, chciał wyłączyć spod tej analizy sytuację kiedy to dochodzi do wprowadzenia na rynek krajowy Napojów w rozumieniu art. 12 a ust. 2 Ustawy, już z chwilą sprzedaży pomiędzy producentem a zamawiającym. Gdyby nie było art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy wtedy to zawsze producent sprzedając Napoje musiałby już analizować, czy dokonuje wprowadzenia na rynek krajowy. Natomiast biorąc pod uwagę, iż de facto producent dokonuje produkcji pod zamówienie składane przez zamawiającego to Ustawodawca postanowił, iż w takim przypadku będzie można rozpocząć tą analizę, kiedy doszło już do wprowadzenia na rynek krajowy dla celów poboru Opłaty, od podmiotu, który swoim zamówieniem spowodował, że dane napoje zostały wyprodukowane tak jak zamawiający tego sobie życzył czyli wg składu, który strony uzgodniły. W konsekwencji, zdaniem Spółki, Ustawodawca przyjmuje niejako fikcję że zamawiający staje się niejako producentem takich napojów i jest pierwszym podmiotem w łańcuchu dostaw napojów, a faktyczny producent z racji dokonywania jedynie technicznej czynności produkcji na zlecenie może zostać pominięty.

W tym świetle Spółka nie może zostać uznana za zamawiającego dla celów Opłaty, gdyż:

1. nie składa operacyjnie zamówień, które są bezpośrednią podstawą rozlewu Napojów w dedykowanych opakowaniach
2. nie dokonuje zakupu od Producentów rozlanych Napojów do dedykowanych Opakowań
3. nie miała wpływu na skład Napojów, które są rozlewane w opakowania dedykowane Spółce
   
   

ad. A i ad. B

Spółka nie składa Zamówień w oparciu, o które prowadzony jest rozlew Napojów do dedykowanych opakowań i nie nabywa Napojów od Producenta.

Spółka chciałaby podkreślić, że Umowy z Producentami Napojów, których stroną jest Spółka stanowią ramową umowę o współpracy z Producentami Napojów, która generalnie określa zasady przygotowania Napoju w dedykowanym opakowaniu marki własnej Spółki. Zdaniem Spółki, w związku z tym, że:

• nie dokonuje ona zamówień u Producentów, w oparciu, o które prowadzony jest rozlew Napojów do dedykowanych opakowań oraz
• bezpośrednio nie nabywa Napojów od Producentów Napojów

to nie może być ona uznana w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym jako zamawiający w rozumieniu przepisów Ustawy.

Zamówienia są składane oraz zakup Napojów jest dokonywany przez Dystrybutorów, którzy to dopiero odsprzedają nabyte Napoje częściowo Spółce a częściowo franczyzobiorcom Spółki (czyli odrębnym przedsiębiorcom). Producenci Napojów dokonują rozlewu Napojów do dedykowanych opakowań dla marki własnej Spółki na podstawie Zamówienia składanego przez Dystrybutora i możliwości linii produkcyjnych. Ponadto, w przypadku kiedy Napoje są sprzedawane (…), Spółka nie uczestniczy w ogóle w łańcuchu dostaw Napojów (faktura jest wystawiana przez Producentów Napojów na Dystrybutorów, a następnie Dystrybutorzy wystawiają faktury na franczyzobiorców Spółki). Zapotrzebowanie franczyzobiorców w danym momencie jest podstawą do złożenia zamówienia na konkretny asortyment przez Dystrybutora u Producenta. Spółka nie ma na to bezpośrednio wpływu ani nie sprawuje nad tym kontroli.

Zdaniem Spółki, zwrócić należy uwagę na art. 12g ust. 2 pkt 7 lit. d Ustawy, zgodnie z którym informacja o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1 Ustawy zawiera między innymi informacje o Opłacie, w tym numery faktur, daty ich wystawienia, odpowiednio NIP dostawcy albo nabywcy oraz numery partii towaru, jeżeli nie są zawarte na fakturze. Zgodnie natomiast z wyjaśnieniami dostępnymi na stronie https://www.podatki.gov.pl/pozostale-podatki/oplata-od-srodkow-spozywczych/ (Data dostępu: 29 marca 2021 r.) NIP dostawcy i dane faktury zakupu należy wskazać jedynie wtedy, gdy obowiązek zapłaty dotyczy podmiotu zamawiającego, tj. w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej z producentem, dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego. Biorąc pod uwagę także wykładnię celowościową tych przepisów, zdaniem Spółki, zamiarem Ustawodawcy wprowadzającego podmiot zamawiający do Ustawy było to, aby uprościć rozliczenia w przypadku, gdy w transakcji uczestniczą dwa podmioty, tj. producent i podmiot składający zamówienia na własne Napoje, który nabywa je bezpośrednio od producenta. Uzasadniałoby to fakt, dlaczego raportowany powinien być NIP dostawcy oraz dane faktur zakupu, co Spółka rozumie odpowiednio jako NIP Producenta oraz dane faktur zakupu potwierdzających zakup Napojów od producenta przez zamawiającego. W przypadku opisanym w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym zastosowanie tych przepisów, w ocenie Wnioskodawcy, będzie niemożliwe, ponieważ zakupu od Producentów Napojów dokonują Dystrybutorzy, a zatem to oni otrzymują faktury zakupu od Producentów Napojów, a nie Spółka. Spółka nie posiada więc faktur zakupowych od Producentów Napojów. Posiada jedynie faktury zakupowe wystawione przez Dystrybutorów za napoje dostarczone (…). Tym samym, chcąc wypełnić obowiązki ustawowe w tym przypadku Spółka musiałaby wykazywać faktury zakupu, które otrzymali Dystrybutorzy, co zdaniem Spółki stoi w sprzeczności z zasadą racjonalnego Ustawodawcy, a także z możliwościami biznesowymi Spółki. Spółka musiałaby w takim przypadku zwracać się z prośbą do Dystrybutorów o dostarczenie faktur, które potwierdzają transakcje pomiędzy Dystrybutorami a Producentami Napojów, a następnie „cudze” faktury wykazywać w informacji.

Ad. C

Spółka nie miała realnego wpływu na skład Napojów. Nie były one przedmiotem negocjacji.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, dyspozycję w art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy o zdrowiu publicznym o tym że „skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta, a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego” należy rozumieć w ten sposób, że obowiązek zapłaty Opłaty ciąży na podmiocie zamawiającym, w przypadku gdy zamawiający zleca producentowi produkcję napojów na podstawie własnej receptury, którą przekazuje producentowi albo gdy zamawiający ma wpływ na skład produkowanego napoju. Nie można bowiem w ocenie Spółki zamawiającego w rozumieniu Ustawy utożsamiać z każdym podmiotem który składa po prostu zamówienie na artykuły spożywcze. Z wiedzy Spółki wynika bowiem, że w przypadku przede wszystkim artykułów spożywczych standardem jest podawanie składu nabywanych produktów w umowie. Co więcej, należy zauważyć, że skład produktu jest znany nie tylko podmiotowi zlecającemu produkcję, ale także ostatecznym konsumentom, ponieważ zgodnie z odrębnymi regulacjami skład prezentowany jest na etykiecie, a więc jest co do zasady jawny. Ponadto, przepis Ustawy nie wskazuje, że chodzi o umowę w formie pisemnej, tym samym można by nawet twierdzić, że sam fakt zamówienia konkretnego napoju wiązałby się ze spełnieniem tej przesłanki. Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest możliwa sytuacja, w której podmiot zlecający produkcję Napojów nie będzie znał jego składu. W konsekwencji inne rozumienie przesłanki dotyczącej składu jako elementu umowy niż przedstawione przez Spółkę powodowałoby, że warunek ten jest zawsze spełniony. Co z kolei stałoby w sprzeczności z zasadą racjonalnego Ustawodawcy. Skoro Ustawodawca wprowadził taki warunek to muszą istnieć sytuacje które nie kwalifikują się na jego spełnienie. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, warunek ten należy rozumieć w ten sposób, że skład napoju stanowi element umowy wtedy, gdy był on przedłożony przez zlecającego i zaakceptowany przez producenta albo gdy stanowił przedmiot uzgodnień pomiędzy producentem, a zlecającym produkcję tj. zamawiający ma realny wpływ na to jak dany napój jest produkowany i jaki ma skład. W przypadku Wnioskodawcy, nie zleca on produkcji na podstawie własnej receptury, a co więcej nie miał on wpływu na skład Napojów w opakowaniach. Spółka zdecydowała jakie produkty produkowane przez Producentów Napojów będą rozlewane do opakowań dedykowanych dla Spółki. Zdaniem Spółki jest to kolejny argument, że Wnioskodawca nie jest zamawiającym wskazanym w przepisach Ustawy.

Biorąc powyższe argumenty pod uwagę, w ocenie Spółki w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym do wprowadzenia na rynek podlegającego Opłacie zastosowanie powinna mieć zatem zasada wyrażona w art. 12d ust. 1 pkt 1 Ustawy tj. analiza czy doszło do wprowadzenia na rynek krajowy w rozumieniu art. 12 a ust. 2 Ustawy powinna być wykonywana od pierwszej sprzedaży, do której dochodzi w łańcuchu dostaw na terytorium kraju tj. od sprzedaży pomiędzy Producentem Napojów i Dystrybutorem. Jeśli ta sprzedaż spełnia definicje wprowadzenia na rynek krajowy to podmiotem zobowiązanym do zapłaty Opłaty powinien być Producent Napojów. Należy bowiem zauważyć, że Dystrybutorzy którzy składają zamówienia i nabywają Napoje od Producentów nie mają zawartej z Producentami Napojów umów na produkcję Napojów, których elementem jest skład Napojów i nie mają oni wpływu na ten skład. W związku z tym Dystrybutorzy też nie mogą być uznani za zamawiającego w rozumieniu art. 12 d ust. 1 pkt 2 Ustawy.

Spółka chciałaby również podkreślić, iż uznanie że w opisanym układzie relacji biznesowych pomiędzy Spółką, Producentami Napojów i Dystrybutorami zastosowanie znajdzie art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy w taki sposób że Spółka jest zamawiającym prowadzi do nieuzasadnionej, sprzecznej z celem Ustawy interpretacji skutkującej tym, że Napoje które będą przez Dystrybutorów sprzedawane do franczyzobiorców Spółki nie będą podlegać Opłacie. Jeśli bowiem uznać, ze Spółka jest zamawiającym na gruncie przepisów o Opłacie to w dalszym ciągu musi dokonać czynności podlegających Opłacie. Zgodnie z art. 12 a ust. 1 Ustawy takim zdarzeniem jest wprowadzenie na rynek krajowy napojów. Natomiast art. 12 a ust. 2 Ustawy definiuje pojęcie wprowadzenia na rynek krajowy poprzez 3 rodzaje zdarzeń:

1. sprzedaż napojów do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna
2. sprzedaż detalicznej napojów przez: producenta, zamawiającego w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju, albo
3. sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 czyli sprzedaż do podmiotu prowadzącego jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową.
   
   

Zdaniem Spółki musi ona dokonać czynności podlegających Opłacie, aby być faktycznie zobowiązaną do jej uiszczenia. Sam fakt podpisania Umów z Producentami czy też złożenie zamówień przez Dystrybutorów nie stanowi wprowadzenia na rynek krajowy w rozumieniu art. 12a ust. 2 Ustawy, gdyż wyraźnie taką czynnością jest sprzedaż spełniająca odpowiednie kryteria.

W ocenie Spółki nie można też w żadnym przypadku uznać, że zamawiający miałby stać się niejako płatnikiem Opłaty należnej na pierwszej sprzedaży dokonywanej przez producenta na rzecz innego podmiotu, gdyż wskazanie w art. 12a ust. 2 Ustawy, że sprzedaż detaliczna prowadzona przez zamawiającego jest wprowadzeniem na rynek krajowy prowadziłoby do podwójnego nałożenia Opłaty – pierwszy raz na sprzedaży dokonanej przez producenta na rzecz innego podmiotu, drugi raz na sprzedaży dokonanej przez zamawiającego. Taka wykładnia zatem prowadzi do nieprawidłowych rezultatów i nie ma uzasadnienia w literalnym brzmieniu przepisów Ustawy. Poza tym ta pierwsza sprzedaż nie musi wypełniać kryteriów aby ją uznać za wprowadzenie na rynek krajowy w rozumieniu art. 12a ust. 2 Ustawy, gdyż może być tak, że Dystrybutor prowadzi tylko sprzedaż hurtową. W takiej sytuacji przyjęcie interpretacji jakoby zamawiający miałby być płatnikiem od sprzedaży wypełniającej znamiona wprowadzenia na rynek bez względu na jakim etapie łańcucha dystrybucji miałaby ona miejsce, nawet jeśli zamawiający nie jest zaangażowany w taką sprzedaż i nie ma żadnych relacji biznesowych z podmiotami które taką sprzedaż dokonują prowadziłaby do niemożliwych do spełnienia obowiązków wobec zamawiającego. Oznaczałoby to bowiem że zamawiający powinien monitorować łańcuch dystrybucji napojów i pozyskiwać faktury od podmiotów z którymi nie łączą go żadne relacje biznesowe. Jeśli Ustawodawca miałby na celu postawić takie obowiązki zamawiającemu, to musiałby przyznać zamawiającemu uprawnienie do żądania takich faktur od innych przedsiębiorców, aby mógł wypełnić ciążące obowiązki raportowe w zakresie Opłaty. Skoro brak jest zapisów o takich uprawnieniach dla zamawiającego, w ocenie Spółki należy uznać taką wykładnie za nieuzasadnioną i błędną.

W konsekwencji, gdyby uznać że Spółka jest zamawiającym to płaciłaby Opłatę jedynie od Napojów nabytych od Dystrybutorów, które sprzeda (…) i sprzedaż ta wypełni przesłanki wprowadzenia na rynek w rozumieniu art. 12a ust. 2 Ustawy. W konsekwencji Spółka jako zamawiający nie byłaby zobowiązana zapłacić Opłaty od Napojów, które będą przedmiotem obrotu na terenie kraju, którego Spółka nie jest stroną, czyli w przypadku sprzedaży dokonywanej przez franczyzobiorców (…). Powoduje to, że nie wszystkie Napoje byłby objęte Opłatą, a to czy są czy też nie zależałoby wyłącznie od łańcucha dostaw, co w ocenie Spółki z pewnością nie było zamiarem Ustawodawcy.

Zdaniem Spółki rozważania te potwierdzają że w sytuacji opisanej przez Spółkę w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie może mieć zastosowania art. 12 d ust. 1 pkt 2 Ustawy, gdyż ten przepis jest przewidziany na inną sytuację biznesową (kiedy przede wszystkim zamawiający nabywa bezpośrednio od producenta zamówione przez siebie napoje i dalej dokonuje ich sprzedaży w kraju dokonując tym samym ich wprowadzenia na rynek krajowy w rozumieniu Ustawy), niż ta w którą zaangażowana jest Spółka. W konsekwencji, w ocenie Spółki aby zapewnić prawidłowy pobór Opłaty w takich układzie relacji biznesowych jak wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, należy zastosować zasadę wyrażoną w art. 12d ust. 1 pkt 1 Ustawy i uznać za podmiot zobowiązany do zapłaty Opłaty pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw, który dokonuje wprowadzenia na rynek krajowy w rozumieniu Ustawy, czyli dokonuje sprzedaży spełniającej kryteria wskazane w art. 12a ust. 2 Ustawy.

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytania 2

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli Dyrektor nie zgodzi się ze stanowiskiem Spółki przedstawionym do pytania pierwszego czyli uzna że w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka jest zamawiającym w świetle Ustawy, to w ocenie Spółki jest ona zobowiązana zapłacić Opłatę jako zamawiający jedynie od wprowadzenia na rynek krajowy którego sama dokona, czyli jest zobowiązana do zapłaty Opłaty od własnej sprzedaży wyłącznie w przypadku jeśli ta sprzedaż spełnia definicję wprowadzenia na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 Ustawy.

Zdaniem Spółki nawet jeśli Spółka jest zobowiązana do zapłaty Opłaty to jeszcze musi dojść do zdarzenia które powoduje powstanie takiego obowiązku. Zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy takim zdarzeniem jest wprowadzenie na rynek krajowy napojów. Natomiast art. 12a ust. 2 Ustawy definiuje pojęcie wprowadzenia na rynek krajowy poprzez 3 rodzaje zdarzeń:

1. sprzedaż napojów do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna
2. sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, zamawiającego w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju, albo
3. sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 czyli sprzedaż do podmiotu prowadzącego jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową.
   
   

Tak jak Spółka wskazywała w uzasadnieniu do pytania numer 1 sam fakt podpisania Umów z Producentami czy też złożenie zamówień przez Dystrybutorów nie stanowi wprowadzenia na rynek krajowy w rozumieniu art. 12a ust. 2 Ustawy, gdyż wyraźnie taką czynnością jest sprzedaż spełniająca kryteria z art. 12a ust. 2 Ustawy. Podpisanie umowy o współpracy czy złożenie zamówienia nie jest sprzedażą.

Nie można też w żadnym przypadku uznać, że zamawiający miałby stać się niejako płatnikiem Opłaty należnej na pierwszej sprzedaży dokonywanej przez producenta, gdyż wskazanie w art. 12a ust. 2 Ustawy, że wprowadzeniem na rynek jest również sprzedaż detaliczna prowadzona przez zamawiającego prowadziłoby do podwójnego nałożenia Opłaty - pierwszy raz na sprzedaży dokonanej przez producenta, drugi raz na sprzedaży dokonanej przez zamawiającego.

Co więcej przepis art. 12a ust. 2 Ustawy wskazuje, że zamawiający musi nabyć taki Napój żeby móc go dalej sprzedawać i tym samym dokonać wprowadzenia na rynek. Zatem jeśli Spółka nie jest stroną transakcji pomiędzy Producentem a Dystrybutorem ani też między Dystrybutorem a franczyzobiorcą to nie jest możliwe aby Spółka była w stanie realizować dyspozycję art. 12g Ustawy i wskazywać w informacji o Opłacie informacje o fakturach potwierdzających wprowadzenie na rynek krajowy jeśli to nie ona jest ich stroną.

W skrajnym przypadku można sobie wyobrazić że do wprowadzenia na rynek krajowy może dojść na dużo późniejszym etapie łańcucha dystrybucyjnego niż sprzedaż do Dystrybutora czy sprzedaż do franczyzobiorcy Spółki, w szczególności jeśli Dystrybutor byłby tylko hurtownikiem i dostałby uprawnienie do sprzedawania Napojów do innych hurtowników. Przyjęcie wykładni, że Spółka jako zamawiający miałaby deklarować w informacji, obliczać i wpłacać Opłatę od wprowadzenia na rynek krajowy napojów bez względu na jakim etapie łańcucha dystrybucyjnego miałoby ono miejsce powodowałoby nieracjonalny i niemożliwy obowiązek dla Spółki:

• monitorowania wszystkich transakcji w łańcuchu dostaw, aż Napój trafi do punktu sprzedaży detalicznej bądź do podmiotu który prowadzi sprzedaż detaliczną i hurtową
• pozyskiwanie faktur i informacji o transakcjach od podmiotów z którymi nie łączy jej żadna relacja biznesowa/handlowa, aby wypełnić ciążący obowiązek raportowania na podstawie art. 12g Ustawy.
  
  

Jeśli Ustawodawca miałby na celu postawić takie obowiązki zamawiającemu, to musiałby przyznać zamawiającemu uprawnienie do żądania takich faktur od innych przedsiębiorców, aby mógł wypełnić ciążące obowiązki raportowe w zakresie Opłaty. Skoro brak jest zapisów o takich uprawnieniach w Ustawie dla zamawiającego, w ocenie Spółki należy uznać taką wykładnie za nieuzasadnioną i błędną.

W konsekwencji, jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze będzie twierdząca, to w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka jako zamawiający jest zobowiązana zapłacić Opłatę jedynie od wprowadzenia na rynek krajowy którego sama dokona, czyli jest zobowiązana do zapłaty Opłaty od własnej sprzedaży wyłącznie w przypadku jeśli ta sprzedaż spełnia definicję wprowadzenia na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 Ustawy. W konsekwencji Spółka jest zobowiązana do zapłaty Opłaty jeśli dokonana sprzedaży detalicznej Napojów (…) bądź jeśli dokona sprzedaży do podmiotu prowadzącego jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, dotyczące ustalenia czy są Państwo zamawiającym w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy o zdrowiu publicznym – jest prawidłowe.

W związku z powyższym pytanie oznaczone we wniosku nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny Państwa stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.