Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.140.2021.4.MM
z 6 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 kwietnia 2021 r. (data wpływu 5 maja 2021 r.) oraz pismem z dnia 28 czerwca 2021 r. (data wpływu 2 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych darowizny przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych darowizny przedsiębiorstwa.

W dniu 5 maja 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku. Następnie w dniu 2 lipca 2021 r. wpłynęło kolejne uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi wraz z ojcem działalność gospodarczą w formie Spółki cywilnej (udział w zysku po 50%). Przedmiotem działalności jest naprawa samochodów (warsztat) i sprzedaż części samochodowych. Spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Spółka cywilna posiada na stanie m.in. towary handlowe i środki trwałe. Niektóre z tych towarów handlowych były wykazane na dzień 1 stycznia 2020 r. w remanencie początkowym (tym samym ich wartość nie jest ujęta w kosztach uzyskania przychodów). Środki trwałe były w Spółce amortyzowane. Ojciec zamierza wycofać się z prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca rozpocznie więc prowadzenie indywidualnej działalności i całe przedsiębiorstwo prowadzone w formie Spółki cywilnej (wszystkie składniki majątku) zostaną przekazane w formie darowizny do Jego nowej indywidualnej działalności gospodarczej. Następnie Spółka cywilna zostanie zlikwidowana. Wnioskodawca natomiast będzie prowadził działalność w formie indywidualnej, w niezmienionym zakresie. Spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Przychody Wnioskodawcy uzyskiwane w ramach działalności prowadzonej w formie Spółki cywilnej opodatkowane są według skali podatkowej. Również w ramach działalności indywidualnej będzie prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów, a przychody będą opodatkowane według skali podatkowej.

Przekazanie przedsiębiorstwa do indywidualnej działalności Wnioskodawcy nastąpi w formie darowizny, a przedmiotem przekazania będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020, poz. 1740, z późn. zm.). Indywidualną działalność gospodarczą Wnioskodawca rozpocznie przed dokonaniem darowizny przedsiębiorstwa. Darowizna przedsiębiorstwa nastąpi do końca 2021 r. Umowa darowizny zawarta zostanie w formie aktu notarialnego.

W skład przedsiębiorstwa, które będzie przekazane do indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, wejdą następujące składniki majątku:

• wartości niematerialne i prawne: programy komputerowe,
  

• środki trwałe: grunty zabudowane, budynek handlowo-usługowy, budynek warsztatu, parkingi, place, kocioł grzewczy, nagrzewnice, środki transportu (samochody osobowe, wózek widłowy, przyczepa ciężarowa),
  

• wyposażenie warsztatu, komputery,
  

• towary handlowe: części samochodowe.
  
  

Ponadto, Spółka użytkuje samoobsługową myjnię samochodową na podstawie umowy leasingu operacyjnego. W związku z darowizną przedsiębiorstwa nastąpi cesja umowy leasingu, tzn. w miejsce obecnego leasingobiorcy, tj. Spółki cywilnej (jej wspólników) wstąpi Wnioskodawca w ramach prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej.

Aktualnie Spółka jest w trakcie budowy/montażu hali magazynowej. Inwestycja powinna zostać ukończona, tj. dokonany formalny odbiór hali do końca czerwca 2021 r.

Wnioskodawca w ramach działalności indywidualnej będzie kontynuował działalność prowadzoną przy pomocy ww. składników majątku.

Zgodnie utrwalonym orzecznictwem i doktryną w wyniku powstania spółki cywilnej dochodzi do wyodrębnienia masy majątkowej stanowiącej majątek wspólny wspólników. Pod względem prawnym - jak to wyjaśnił Sąd Najwyższy w motywach uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 1993 r., sygn. akt III CZP 176/92, OSNC 1993, nr 10, poz. 171 – „majątek spółki cywilnej” stanowi współwłasność łączną wspólników. Majątek ten, będący odrębną całością, bywa określany, jako „majątek spółki”, obejmuje wkłady majątkowe wspólników oraz uzyskane dochody, stanowiące majątek wspólny wspólników, przy czym każdy z nich jest współwłaścicielem tego majątku do niepodzielnej ręki. W odniesieniu do całego majątku istnieje pomiędzy wspólnikami wspólność łączna, która utrzymuje wyodrębnienie majątku i jego niepodzielność. Wspólny majątek wspólników jest majątkiem odrębnym od niewchodzących w jego skład majątków poszczególnych wspólników (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 27 maja 1993 r., sygn. akt III CZP 61/93, OSNC 1994, nr 1, poz. 7). Każdy wspólnik ma we wspólnym majątku swój udział, ale nie stanowi on żadnej określonej części wspólnego majątku i wspólnik nie może tym udziałem dysponować (art. 863 K.c.).

W przypadku zatem spółki cywilnej funkcjonują równolegle obok siebie odrębne masy majątkowe należące do poszczególnych wspólników oraz spółki (wspólność łączna wspólników), przy czym ustawa nie wyklucza przesunięć majątkowych pomiędzy tymi masami. Zakazu takich przesunięć nie można też wyprowadzić z istoty spółki cywilnej, czy też szerzej z istoty stosunku zobowiązaniowego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2007 r., sygn. akt V CSK 132/07, LEX nr 442565).

Mając powyższe na uwadze, z cywilistycznego punktu nie można w niniejszej sprawie mówić o darowiźnie przez ojca Wnioskodawcy 50% przysługujących Mu udziałów w przedsiębiorstwie Spółki cywilnej na rzecz Wnioskodawcy, gdyż współwłasność ta nie ma charakteru udziałowego (procentowego). Na gruncie prawa cywilnego dojdzie do nieodpłatnego (w formie darowizny) przesunięcia majątkowego całego przedsiębiorstwa Spółki cywilnej z majątku wspólnego Spółki cywilnej do majątku osobistego Wnioskodawcy.

Zgodnie z umową spółki cywilnej, ojciec i Wnioskodawca uczestniczą w zyskach i stratach Spółki w częściach równych, tj. po 50%. Jedynie zatem w uproszczeniu można powiedzieć, że ojciec przekaże Wnioskodawcy w darowiźnie przypadającego na niego 50% udziałów w przedsiębiorstwie prowadzonym w formie Spółki cywilnej. W istocie bowiem przedmiotem darowizny będzie całe przedsiębiorstwo Spółki cywilnej (bezudziałowe).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z darowizną przedsiębiorstwa Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki cywilnej, będzie zobowiązany do wyłączenia wartości towarów handlowych z kosztów uzyskania przychodów Spółki cywilnej, w części przypadających na Niego udziałów w tej Spółce?
2. Czy w nowej działalności (prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnie) towary otrzymane w darowiźnie będzie należało ująć w remanencie początkowym, sporządzonym na dzień rozpoczęcia tej działalności w pełnej wartości, a jeśli tak - to czy wartość ww. towarów będzie mogła być ujęta w całości w kosztach podatkowych na moment ich wniesienia do firmy, czy jedynie poprzez różnice remanentowe?
3. Czy w nowej działalności będzie należało kontynuować amortyzację środków trwałych otrzymanych w ramach darowizny?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Na skutek opisanego zdarzenia, wartość niesprzedanych przez Spółkę cywilną towarów handlowych, jako wspólnik tej Spółki, Wnioskodawca będzie zobowiązany wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów, w części przypadającej na Niego udziałów w tej Spółce.

Ad 2.

Wartość otrzymanych towarów handlowych będzie podlegała ujęciu w remanencie początkowym w działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnie w pełnej wartości (100%). W kosztach podatkowych będzie mogła być ujęta jednak jedynie połowa wartości tych towarów (50%), zgodnie z przysługującym Mu prawem do udziału w zysku Spółki cywilnej. Pozostała ich wartość (50%) nie będzie stanowiła kosztu podatkowego. Ujęcie w kosztach ww. towarów powinno nastąpić poprzez różnice remanentowe.

Ad 3.

W nowej działalności będzie należało kontynuować amortyzację środków trwałych, tj. z uwzględnieniem dokonanych już w ramach Spółki cywilnej odpisów amortyzacji oraz przyjętej przez Spółkę metody i stawki amortyzacyjnej.

Spółka cywilna nie posiada zdolności podatkowej. Tym samym, z punktu widzenia podatku dochodowego, podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki (w opisanej sytuacji: Wnioskodawca i Jego ojciec).

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021, poz. 1128, z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOF”), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędącą osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej). Z kolei zgodnie z art. 5a pkt 26 i 28 ustawy o PDOF, przez spółkę niebędącą osobą prawną należy rozumieć m.in. spółkę cywilną.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które mogą być kosztem podatkowym. Przyjmuje się zatem, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie, albo zachowanie źródła przychodów. Kosztami podatkowymi mogą być zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Z kolei zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o PDOF, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (w tym - sporządzania spisu z natury) określa rozporządzenie Ministra Finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r., poz. 2544).

Z powyższych regulacji wynika, że składniki majątku objęte remanentem sporządzonym na koniec okresu sprawozdawczego, wyłączone zostają z kosztów uzyskania przychodów danego okresu sprawozdawczego, w którym nie uzyskano przychodu z ich sprzedaży (poprzez różnice remanentowe).

Uwzględniając powyższe regulacje Wnioskodawca uważa, że w związku z przekazaniem przez Spółkę cywilną - w formie darowizny - towarów handlowych do Jego przedsiębiorstwa (prowadzonego indywidualnie), wydatki na ich zakup tracą związek z przychodem uzyskiwanym z działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki cywilnej. Nie mogą być one zatem zaliczone do kosztów podatkowych wspólników w ramach prowadzenia Spółki cywilnej. Na moment ich przekazania, ich wartość powinna być więc wpisana do podatkowej księgi przychodów i rozchodów prowadzonej przez Spółkę cywilną (w kolumnie 10), ze znakiem „minus”. Powinna ona pomniejszać koszty uzyskania przychodów w miesiącu, w którym towary te zostaną przekazane do Jego działalności indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, takich zapisów w księdze należy dokonać pomimo, że niektóre z ww. towarów zostały już „wyłączone” z kosztów podatkowych w ramach ich wykazania w remanencie początkowym (na dzień 1 stycznia 2020 r ). Ponieważ jednak wartość remanentu końcowego będzie równa 0 zł, to ostatecznie wartość towarów wykazanych w remanencie początkowym zwiększy koszty podatkowe poprzez ustalenie dochodu z uwzględnieniem różnic remanentowych i tym samym nie będzie „podwójnego” wyłączenia ich wartości z kosztów podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może uwzględnić różnice remanentowe na etapie ustalania dochodu za ostatni miesiąc prowadzenia działalności gospodarczej, albo dopiero w ramach rozliczenia rocznego. Uważa ponadto, że w Jego indywidualnej działalności gospodarczej otrzymane od Spółki cywilnej towary handlowe powinien ująć w remanencie początkowym (na moment ich otrzymania), w pełnej ich wartości (100%). Jednak wartość tych towarów Jego zdaniem, będzie mogła stanowić koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w Spółce cywilnej. Do kosztów podatkowych - w ramach działalności indywidualnej - będzie zatem mógł zaliczyć jedynie 50% wartości ww. towarów. Zostanie bowiem spełniony wymóg poniesienia kosztu (taki koszt poniósł, jako wspólnik spółki cywilnej, a wartość ww. towarów nie zostanie zaliczona do kosztów podatkowych w ramach Spółki cywilnej). Pozostałe 50% kosztem podatkowym nie będzie - w tej części nie poniósł bowiem wydatków na ich zakup.

Podobnie wynika z interpretacji indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 czerwca 2020 r., Nr 0112-KDIL2-2.4011.321.2020.1.WS i z dnia 25 czerwca 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-3.4011.178.2019.2.SJ.

Wnioskodawca uważa, że wartość ww. towarów (w 50%) będzie mogła być kosztem podatkowym w ramach rozliczenia dochodu, z uwzględnieniem różnic remanentowych, czyli - co do zasady - na koniec roku podatkowego.

Jeśli jednak zdecyduje się On sporządzać remanent w trakcie roku (na podstawie § 24 ust. 3 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów), różnice remanentowe będzie mógł uwzględnić na etapie ustalenia zaliczki na podatek za miesiąc, w którym taki remanent sporządzi.

Ponieważ jednak w tym przypadku wartość towarów ujęta w remanencie początkowym będzie mogła być ujęta w kosztach podatkowych jedynie w 50%, a wartość towarów kupionych w trakcie roku - w 100%, ustalając dochód z uwzględnieniem różnic remanentowych będzie On musiał ustalić, które ostatecznie towary znajdują się na stanie końcowym (przejęte od Spółki cywilnej, czy kupione w ramach Jego działalności indywidualnej). Tylko wówczas będzie On mógł bowiem ustalić prawidłowo wysokość kosztów uzyskania przychodów.

Jeśli chodzi natomiast o dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, to zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PDOF, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy o PDOF.

Z kolei zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  

• nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Jednocześnie w art. 23 ust .9 ustawy o PDOF zastrzeżono, że ww. przepis nie ma zastosowania do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych w drodze darowizny, jeżeli darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. W tym przypadku stosuje się odpowiednio przepisy art. 22g ust. 12 oraz art. 22h ust. 3 i nie stosuje się przepisu art. 22g ust. 15 ww. ustawy

Z kolei zgodnie z art. 22h ust. 3 ww. ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13 powołanej ustawy, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów amortyzacyjnych oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust 2-7 ustawy o PDOF.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca uważa, że będzie miał prawo do uwzględniania w kosztach podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od nabytych w formie darowizny środków trwałych - były one bowiem amortyzowane w ramach prowadzonej Spółki cywilnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.