Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.405.2021.2.MGR
z 8 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2021 r. (data wpływu 6 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2021 r. (data wpływu 25 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodu wartości towarów handlowych oraz materiałów i surowców niezbędnych do wytworzenia wyrobów gotowych, nabytych w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodu wartości towarów handlowych oraz materiałów i surowców niezbędnych do wytworzenia wyrobów gotowych, nabytych w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wniosek ten uzupełniono pismem z dnia 23 czerwca 2021 r. (data wpływu 25 czerwca 2021 r.), nadanym w dniu 24 czerwca 2021 r. za pośrednictwem poczty.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Matka Wnioskodawcy od 1991 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji żaluzji i osłon okiennych oraz wynajmu i zarządzania nieruchomościami. Z tego też tytułu jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a ewidencję księgową prowadzi w oparciu o księgi rachunkowe.

W dniu (…) grudnia 2020 r. matka Wnioskodawcy przekazała Mu nieodpłatnie w formie darowizny zorganizowaną część przedsiębiorstwa, za zgodą swojego małżonka, z którym łączy ją ustawowa wspólność majątkowa małżeńska.

Przekazana zorganizowana część przedsiębiorstwa tworzy zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

1. własność ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, a w szczególności:
   1. własność środków trwałych (84 szt.),
   2. wszystkie zapasy towarów handlowych i materiałów handlowych według ich stanu na dzień 31 grudnia 2020 r.;
2. prawo do klienteli (renoma, goodwill) i dobre imię zorganizowanej części przedsiębiorstwa;
3. know-how, tj. specjalistyczną wiedzę i doświadczenie pracowników zorganizowanej części przedsiębiorstwa związanej z produkcją żaluzji i osłon okiennych, w zakresie rozwiązań organizacyjnych i technicznych, niezbędnych do funkcjonowania zorganizowanej części przedsiębiorstwa;
4. prawa wynikające z wszelkich umów zawartych i realizowanych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa związanej z produkcją żaluzji i osłon okiennych, na których przeniesienie na Wnioskodawcę w całości lub w części wyrażają zgodę osoby uprawnione, w tym prawa wynikające z umów z dostawcami i odbiorcami, usługodawcami i usługobiorcami, umów na dostawę mediów, umów z bankami i instytucjami finansowymi, umów leasingu;
5. wierzytelności, w tym krótkoterminowe i długoterminowe, pozostające w związku z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa związaną z produkcją żaluzji i osłon okiennych;
6. prawa własności intelektualnej pozostające w związku ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa związaną z produkcją żaluzji i osłon okiennych, a w przypadku ograniczenia w ich przeniesieniu, o ile zgodę na ich przeniesienie wyrażają osoby uprawnione;
7. prawa własności przemysłowej pozostające w związku z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa związaną z produkcją żaluzji i osłon okiennych, w tym szczególności prawo ochronne na znak towarowy Nr ... udzielone przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej;
8. tajemnice zorganizowanej części przedsiębiorstwa związanej z produkcją żaluzji i osłon okiennych;
9. prawa wynikające ze stosunków pracy pracowników;
10. koncesje, pozwolenia i zezwolenia, o ile przewidują to obowiązujące przepisy, pozostające w związku z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa związaną z produkcją żaluzji i osłon okiennych;
11. środki pieniężne.
    
    

Darowizna nie obejmuje:

1. prawa własności jakichkolwiek nieruchomości wchodzących w skład przedsiębiorstwa. Wnioskodawca będzie prowadzić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, stanowiącą przedmiot darowizny na podstawie umowy najmu dotyczących dwóch nieruchomości,
2. praw wynikających z umów zawartych i realizowanych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa związanej z produkcją żaluzji i osłon okiennych, na których przeniesienie na Wnioskodawcę nie wyrażają zgody osoby uprawnione,
3. jakichkolwiek składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami, która to działalność będzie w dalszym ciągu prowadzona przez matkę Wnioskodawcy.
   
   

Przekazanie darowizny zostało udokumentowane stosownym protokołem w dniu 1 stycznia 2021 r., a Wnioskodawca od tego dnia rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej z wykorzystaniem przedmiotu darowizny. Z tego tytułu Wnioskodawca zarejestrował się jako czynny podatnik VAT i rozpoczął ewidencję księgową w oparciu o księgi rachunkowe. Wszystkie otrzymane składniki darowizny zostały włączone do Jego działalności, w tym w szczególności towary handlowe, które zostały przeznaczone na sprzedaż oraz otrzymane materiały i surowce, które zostaną zużyte do wyprodukowania wyrobów gotowych, również z przeznaczeniem na sprzedaż.

W piśmie z dnia 23 czerwca 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji żaluzji poziomych i pionowych, rolet tkaninowych oraz antywłamaniowych, siatek przeciw owadom, mat bambusowych. Kontynuuje działalność prowadzoną przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem darowizny, a jako formę opodatkowania dla celów prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej wybrał podatek liniowy.

Wnioskodawca, oprócz wskazanej działalności gospodarczej, nie uzyskuje innych dochodów podlegających opodatkowaniu.

W związku z darowizną zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie nastąpiła korekta kosztów uzyskania przychodów w działalności matki Wnioskodawcy, o wartość zakupionych towarów handlowych oraz materiałów i surowców, które zostały przyjęte przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie dokonywał wspomnianej korekty, z uwagi na to, że przedmiotowe towary handlowe oraz materiały i surowce nie były zaliczane bilansowo i podatkowo do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca prowadzi bowiem księgi rachunkowe, a wartość przedmiotowych towarów, materiałów oraz surowców uznawana jest za koszt uzyskania przychodów dopiero w momencie sprzedaży.

Ogół rzeczy, praw i zobowiązań będących przedmiotem darowizny, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 4 ustawy o PIT.

Matka Wnioskodawcy (darczyńca) po przekazaniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie produkcji żaluzji i osłon okiennych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wartość towarów handlowych oraz materiałów i surowców niezbędnych do wytworzenia wyrobów gotowych otrzymanych w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość towarów handlowych oraz materiałów i surowców niezbędnych do wytworzenia wyrobów gotowych otrzymanych w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu. Umowa darowizny została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (zwaną dalej: „kodeksem cywilnym”). Zgodnie z regulacją prawną kodeksu cywilnego poprzez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z darowizną zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czyli z organizacyjnie i finansowo wyodrębnionym w istniejącym przedsiębiorstwie zespole składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązaniami, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, zgodnie z definicją zorganizowanej części przedsiębiorstwa wyrażoną w art. 5a pkt 4 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”). W ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawca otrzymał od swojej matki, między innymi towary handlowe oraz materiały i surowce niezbędne do wytworzenia wyrobów gotowych, które zakupiła matka Wnioskodawcy w ramach swojej działalności gospodarczej. Stanowią one integralną część i wartość darowizny. Bez nich nie można by było mówić o przekazaniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Rozpatrując kwestię poniesionego przez matkę Wnioskodawcy wydatku na zakup towarów oraz materiałów i surowców, z których wytwarzane są wyroby gotowe, wskazać należy, że w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, aby dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione następujące warunki:

1. wydatek musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. wydatek nie może być wymieniony w art. 23 ustawy o PIT wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
3. wydatek musi być należycie udokumentowany.
   
   

W świetle powyższego, wydatki, które ówcześnie ponosiła matka Wnioskodawcy na nabycie towarów, materiałów oraz surowców niezbędnych do produkowania wyrobów gotowych, wypełniały pozytywne przesłanki zaliczenia ich do kosztów podatkowych, tj. były poniesione w celu osiągnięcia przychodów oraz były należycie udokumentowane, jednocześnie nie wypełniając przesłanki negatywnej, jaką jest obecność danego wydatku w katalogu przepisu art. 23 ustawy o PIT.

Matka Wnioskodawcy prowadziła ewidencję księgową w postaci ksiąg rachunkowych, zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r., poz. 217, z późn. zm.; zwaną dalej: „ustawą o rachunkowości”). Ponoszone przez siebie koszty dzieliła na koszty bezpośrednie, tj. takie, które wykazywały bezpośredni związek z przychodami oraz koszty pośrednie, który były ponoszone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ale nie miały bezpośredniego przełożenia na przychody. W świetle tak przyjętej klasyfikacji wydatki poniesione przez matkę Wnioskodawcy na zakup towarów oraz materiałów i surowców, z których produkowane są wyroby gotowe, nie były przez nią uznawane za koszt uzyskania przychodów w momencie ich zakupu. W świetle bowiem art. 22 ust. 5 ustawy o PIT, koszty bezpośrednie są uznawane za koszt uzyskania przychodu w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostaną odpowiadające im przychody (de facto w momencie sprzedaży wyrobów gotowych lub towarów handlowych). Z uwagi, że Wnioskodawca również prowadzi księgi rachunkowe i art. 22 ust. 5 ustawy o PIT ma w stosunku do Niego również zastosowanie, to wskazać należy, że prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodu kosztów bezpośrednich, tj. wartość towarów i materiałów oraz zużycia surowców do produkcji wyrobów gotowych, zostało na nią przeniesione w momencie dokonania darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmującej te materiały, towary i surowce. Tym samym, w odniesieniu do darowanych towarów handlowych i materiałów przyjąć należy, że kosztem uzyskania przychodu będzie wartość tych towarów handlowych oraz wartość zużytych surowców do produkcji wyrobów gotowych u Wnioskodawcy w momencie sprzedaży tych towarów i wyrobów gotowych.

Rozpatrzenia wymaga również treść art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju (...). Przekładając powyższą regulację na stan faktyczny niniejszej sprawy wskazać należy, że wydatkom, które uprzednio poniosła matka Wnioskodawcy na nabycie materiałów i surowców, z których produkowała wyroby gotowe i które spełniając wówczas definicję kosztów uzyskania przychodów wyrażoną w art. 22 ustawy o PIT, w momencie ich przekazania w formie darowizny przypisano charakter kosztów niemogących stanowić kosztów uzyskania przychodów, z uwagi na treść art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej wyłącznie w celu kontynuowania działalności gospodarczej swojej matki oraz w zakresie jakim zajmowała się firma matki, czyli w zakresie produkcji żaluzji i osłon okiennych. Oznacza to, że wszystkie otrzymane w drodze darowizny towary handlowe, materiały oraz surowce przyczynią się do osiągnięcia przez Wnioskodawcę przychodu w ramach kontynuowanej przez Niego działalności gospodarczej matki.

Skoro matka Wnioskodawcy na mocy art. 23 ust. 11 ustawy o PIT, obowiązana była wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów wartość niesprzedanych towarów handlowych, materiałów i surowców, to z uwagi na wypełnienie przesłanek następstwa prawno-podatkowego w związku z przekazaniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należałoby uznać poniesione przez matkę nakłady na zakup towarów i materiałów za koszty uzyskania przychodów na gruncie sytuacji podatkowej Wnioskodawcy. Wskazać należy, że Wnioskodawca nie prowadził nigdy wcześniej działalności gospodarczej, a obecną działalność prowadzi wyłącznie, jako kontynuację firmy matki. Darowizna zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest jednocześnie przeniesieniem wszelkich praw i obowiązków, również w kwestiach prawno-podatkowych, a głównym składnikiem zorganizowanej części przedsiębiorstwa są właśnie towary i materiały. Gdyby je rozdzielić od darowizny, mogłoby dojść do podważenia prawidłowości przeprowadzenia przekazania zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a wtedy doszłoby do przekazania wyłącznie składników majątku firmy, z czym wiążą się całkowicie odmienne obowiązki podatkowe w zakresie PIT i VAT.

Jedynie wówczas można mówić o prawidłowym rozliczeniu dokonanych przez matkę Wnioskodawcy zakupów na gruncie księgowo-podatkowym. Pomijając fakt, że w momencie przekazania darowizny została wypełniona negatywna przesłanka uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów, która i tak na gruncie sytuacji Wnioskodawcy nie ma już racji bytu (art. 23 ust. 11 ustawy o PIT), to wskazać należy, że charakter poniesionego przez matkę Wnioskodawcy wydatku nie uległ w momencie dokonania darowizny zmianie. Zmieniło się jedynie oznaczenie przedsiębiorstwa (z matki Wnioskodawcy na Wnioskodawcę).

Co więcej, wskazać należy, że przepis art. 22 ust. 1 ustawy o PIT nie wskazuje na podmiot, który ma ponieść dany wydatek, aby mógł on być uznany za koszt uzyskania przychodu. O ile, logicznym jest przyjęcie stanowiska, że wydatek poniesiony przez kontrahenta nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy, o tyle wydatek poniesiony przez matkę Wnioskodawcy (darczyńcę) w sytuacji, gdy darowane towary handlowe oraz materiały i surowce, z których wyprodukowane zostaną wyroby gotowe, Wnioskodawca zamierza sprzedawać w tego samego rodzaju działalności, również opodatkowanej podatkiem VAT, winien być zaliczony w koszty uzyskania przychodów.

W sprawie mamy do czynienia ze szczególnym rodzajem darowizny, a mianowicie darowizną zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jest ona dokonywana między matką a córką w celu kontynuowania prowadzonej od 1991 r. działalności gospodarczej.

Działalność gospodarcza cechuje się tym, że przedsiębiorca ponosi koszty, osiąga przychody, a na podstawie przepisów ustawy o PIT jest zobowiązany do odprowadzenia podatku dochodowego od dochodu, czyli różnicy pomiędzy przychodami a kosztami (art. 9 ust. 2 ustawy o PIT). Przyjęcie stanowiska, że wartość towarów handlowych oraz materiałów i surowców nie stanowi kosztu uzyskania przychodów u kontynuującego prowadzenie działalności gospodarczej, skutkowałby naruszeniem zasady wyrażonej w przywołanym przepisie, zgodnie z którym opodatkowaniu podlega dochód, a nie przychód.

Zauważyć w tym miejscu należy, że prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z licznymi obowiązkami wynikającymi z przepisów prawa podatkowego, które nakazują przedsiębiorcom przeprowadzanie pewnych „procesów/działań”, które służą uczynieniu zadość wymogom stawianym przez przepisy podatkowe. Takim procesem jest odejmowanie kosztów uzyskania przychodów od sumy przychodów w celu uzyskania kwoty stanowiącej dochód prowadzonej działalności gospodarczej (realizacja przytoczonej wyżej zasady z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT), a także dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych stanowiących własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok (...) (realizacja zasady z art. 22a ust. 1 ustawy o PIT). Zgodnie z ustawą o PIT osoby kontynuujące działalność gospodarczą w przypadku nabycia przedsiębiorstwa w drodze darowizny uprawnione są do kontynuowania amortyzacji nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa (na podstawie art. 22a ust. 1 w zw. art. 22g ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 22h ust. 3). Potwierdził to m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 22 listopada 2018 r., Nr 0115-KDIT3.4011.438.2018.1.DP. Również rozliczanie kosztów w czasie w związku z sukcesją podatkową jest uznawane za koszt uzyskania przychodu (interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 lipca 2020 r., Nr 0111-KDIB1-2.4010.134.2020.2.DP). Jest to zatem wyraz kontynuowania przez obdarowanego procesów/działań, które do tej pory wykonywał darczyńca, aby nie zaburzać procesów księgowo-podatkowych.

W świetle powyższego, prawidłowym jest również uznanie, że Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość towarów handlowych, materiałów oraz surowców otrzymanych w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tylko tak wówczas zachowa się prawidłowy ciąg wszystkich procesów/działań pozwalających Wnioskodawcy na wywiązanie się z obowiązków wynikających z przepisów prawa.

W świetle powyższego, uznać należy, że darowizna zorganizowanej części przedsiębiorstwa wiąże się ze swego rodzaju następstwem (sukcesją) na gruncie prawno-podatkowym. Mimo, że ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2020 r., poz. 1325, z późn. zm., zwana dalej: „Ordynacją podatkową”) w art. 97 § 1 odnosi się do kwestii przejmowania przewidzianych w przepisach prawa podatkowego majątkowych praw i obowiązków przez spadkobierców, to w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na zbliżony skutek spadku i darowizny regulację tę można przenieść również na grunt darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji, obdarowany przejmuje prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu wydatków poniesionych na nabycie przez darczyńcę materiałów i surowców (a w konsekwencji wartość wyrobów gotowych wyprodukowanych z części tych materiałów i surowców), z uwagi, że to on przejmuje prawo do uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych produkowanych z materiałów i surowców (wypełnienie przesłanki z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT). Powyższa regulacja ustawy Ordynacja podatkowa znajduje również odzwierciedlenie w Kodeksie cywilnym, a mianowicie w art. 922 § 1, który stanowi, że prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Zarówno zatem na gruncie przepisów podatkowych, jak i cywilnych wskazać należy, że Wnioskodawcy przysługują prawa, które przed dokonaniem darowizny przysługiwały Jego matce.

Mając powyższe na względzie, wartość towarów handlowych oraz materiałów i surowców niezbędnych do wytworzenia wyrobów gotowych, otrzymanych w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• być należycie udokumentowany.
  
  

Przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnia możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów od spełnienia m.in. warunku, że wydatek ten musi zostać poniesiony przez podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe zapisy stwierdzić należy, że skoro nabycie towarów handlowych oraz materiałów i surowców nastąpi w drodze darowizny (nieodpłatnie) – to ich wartość nie będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, ponieważ nie została spełniona jedna z przesłanek, wynikających z ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wymóg faktycznego poniesienia kosztu.

Według definicji „kosztu”, zawartej w internetowym Słowniku języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, pojęcie to oznacza – sumę pieniędzy wydatkowaną na kupno lub opłacenie czegoś, natomiast definicja „kosztów” z tegoż Słownika oznacza – nakłady, wydatki poniesione przez przedsiębiorstwo w celu wytworzenia (nabycia) określonego produktu.

W sytuacji opisanej we wniosku, nabycie towarów handlowych, materiałów i surowców niezbędnych do wytworzenia wyrobów gotowych, w drodze darowizny, nie będzie miało charakteru odpłatnego, nie można więc mówić o „poniesieniu kosztu”. Z tego względu – przy tym sposobie nabycia – brak odpłatności decyduje o niemożliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu wartości przedmiotowych towarów handlowych, materiałów i surowców.

Reasumując, skoro nabycie przez Wnioskodawcę towarów handlowych, materiałów i surowców niezbędnych do wytworzenia wyrobów gotowych nastąpi w drodze darowizny (nieodpłatnie), ich wartość nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, albowiem nie zostanie spełniona jedna z przesłanek wynikająca z ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zaznaczyć, że przepisy prawa podatkowego nie wiążą z okolicznością darowizny między osobami fizycznymi zorganizowanej części przedsiębiorstwa sukcesji prawa do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków na nabycie towarów handlowych, materiałów i surowców wchodzących w skład tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że dokonana przez Organ ocena stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę dotyczy wyłącznie skutków podatkowych, jakie w przedmiotowej sprawie wystąpią po Jego stronie w związku z zawarciem umowy darowizny. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków innych podmiotów, w tym drugiej strony umowy darowizny, tj. darczyńcy (matki Wnioskodawcy).

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku opis będzie różnił się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej wskazać należy, że interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie zawarte w każdej z nich jest wiążące. W związku z tym organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć, gdyż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.