2021.07.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.264.2021.3.MD
z 12 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2021 r. (data wpływu 6 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 30 czerwca 2021 r. (data wpływu 30 czerwca 2021) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego oraz zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

6 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego oraz zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z 30 czerwca 2021 r. (data wpływu 30 czerwca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 24 czerwca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.264.2021.2.MD, 0111-KDIB2-2.4014.101.2021.3.DR.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z 30 czerwca 2021 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni - Pani X. (NIP:…, REGON …. - dalej również X. lub Strona) zamierza nabyć od Pana G. (G.)(NIP: …., REGON: ….) nieruchomość, dla której Sąd Rejonowy w Y. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr x/7.

G (NIP: …, REGON: …) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą „M.”. Przeważającym rodzajem działalności gospodarczej G. jest praktyka lekarska dentystyczna sklasyfikowana w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 251, poz. 1885 ze zm.) do grupowania 8623Z. Ponadto przedmiotem działalności G. jest także:

6810z PKD: kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,
6820z PKD: wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,
6831z PKD: pośrednictwo w obrocie nieruchomościami.

G jest właścicielem lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość położonego w (…) przy ul. (…), oznaczonego numerem xxx (dalej: Nieruchomość). Jest to lokal niemieszkalny w skład którego wchodzą pomieszczenia użytkowe oraz pomieszczenie przynależne: Komórka nr xx. Dla Nieruchomości Sąd Rejonowy w Y. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr x/7.

Nieruchomość została nabyta przez G. w dniu 31 grudnia 2015 r. na podstawie umowy darowizny (akt notarialny repertorium A/2015). Nieruchomość została oddana do użytku na potrzeby prowadzonej przez G. działalności gospodarczej w zakresie praktyki lekarskiej dentystycznej. Lokal został nabyty wraz z wyposażeniem, tj. meblami oraz instalacjami. Wszystkie ruchomości tzn. sprzęty medyczne stanowiły własność G. Lokal był wykorzystywany na gabinety stomatologiczne (PKD: 86.23.Z.).

W marcu 2019 r. G. przeniósł miejsce świadczenia usług w przedmiocie praktyki lekarskiej dentystycznej do K., został zabrany jedynie sprzęt medyczny, umeblowanie oraz instalacje pozostały w lokalu bez zmian.

W dniu 5 kwietnia 2019 r. G. podpisał umowę najmu lokalu J. w (…) z Panią K. M. na czas określony do 31 maja 2022 r.

Nieruchomość nie była ulepszana zarówno przez G., jak też najemcę oraz podnajemcę.

W dziale (…) księgi wieczystej zamieszczono informację o roszczeniu dotychczasowego właściciela gruntu o opłatę przekształceniową w odniesieniu do każdoczesnego właściciela nieruchomości na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów.

Pani X. zamierza nabyć ww. nieruchomość od G.

Pani X. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą „S.’’. Przeważającym rodzajem działalności gospodarczej Strony jest praktyka lekarska dentystyczna sklasyfikowana w PKD do grupowania 8623Z. Ponadto przedmiotem działalności Strony jest także:

4799z: pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami,
6203z: działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi,
7320z: badanie rynku i opinii publicznej,
7810z: działalność związana z wyszukiwaniem miejsc pracy i pozyskiwaniem pracowników,
8110z: działalność pomocnicza związana z utrzymaniem porządku w budynkach,
8690d: działalność paramedyczna,
8690e: pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej Strony położone jest w (…) przy ul. (…), tj. w lokalu, który zamierza nabyć. Lokal ten Strona posiada na podstawie umowy podnajmu zawartej z Panią K. M. Strona nie dokonywała żadnych ulepszeń w lokalu, jedynie wyposażyła go we własnych sprzęt medyczny.

Przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość wraz z umeblowaniem oraz instalacjami znajdującymi się w lokalu. Strona wejdzie też w prawa i obowiązki wynajmującego w związku z umową najmu zawartą z Panią K. M. Nie dojdzie do przejścia zakładu pracy (pracowników), zobowiązań (z wyjątkiem roszczenia dotychczasowego właściciela gruntu o opłatę przekształceniową w odniesieniu do każdoczesnego właściciela nieruchomości na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów), nazwy przedsiębiorstwa, sprzętu medycznego, wierzytelności, środków pieniężnych, tajemnicy przedsiębiorstwa, ksiąg i dokumentów związane z prowadzeniem działalności gospodarczej czy też jeszcze innych składów przedsiębiorstwa G.

W uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego podano następujące informacje.

Zdaniem Wnioskodawczyni Nieruchomość nie będzie na moment zbycia wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie Pana G. na płaszczyźnie:

organizacyjnej, tj. nie będzie stanowić wyodrębnionego zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania; stanowisko to Wnioskodawczyni opiera na stwierdzeniu, że nabędzie wyłącznie nieruchomość lokalową wraz z meblami i instalacjami, a do kontynuacji działalności gospodarczej wykorzystywać będzie własny sprzęt medyczny; Wnioskodawczyni korzystać będzie z własnego sprzętu medycznego, bez którego prowadzenie działalności nie będzie możliwe, poszczególne składniki mienia Sprzedającego będące przedmiotem przyszłej transakcji dopiero po połączeniu z majątkiem już posiadanym przez Wnioskodawcę będą nadawały się do prowadzenia działalności gospodarczej;
finansowej, tj. nie będzie posiadać samodzielności finansowej, pozwalającej na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym, a na podstawie prowadzonej przez zbywcę ewidencji księgowej niemożliwe będzie przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, przez co niemożliwe będzie określenie wyniku finansowego – stanowisko to Wnioskodawczyni opiera na stwierdzeniu, że nabędzie wyłącznie nieruchomość lokalową wraz z meblami i instalacjami, zbycie Nieruchomości nie będzie obejmowało wszystkich aktywów (np. należności), a do kontynuacji działalności gospodarczej wykorzystywać będzie własny sprzęt medyczny; w rozważanym zdarzeniu przyszłym nie można wykazać odrębności finansowej, albowiem nabyte w przyszłości składniki majątkowe nie obejmują środków finansowych oraz rachunków bankowych, które mogłyby służyć finansowaniu działalności, gdyby realizować miały samodzielnie funkcje gospodarcze;
funkcjonalnej, tj. nie będzie stanowiła potencjalnie niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze, co zdaniem Wnioskodawczyni wynika z faktu, że G. nie zamierza przenieść na Wnioskodawczynię umów czy zobowiązań, Wnioskodawczyni nabędzie wyłącznie nieruchomość lokalową wraz z meblami i instalacjami, do kontynuacji działalności gospodarczej wykorzystywać będzie własny sprzęt medyczny; Wnioskodawczyni korzystać będzie z własnego sprzętu medycznego, bez którego prowadzenie działalności nie będzie możliwe, poszczególne składniki mienia Sprzedającego będące przedmiotem przyszłej transakcji dopiero po połączeniu z majątkiem już posiadanym przez Wnioskodawcę będą nadawały się do prowadzenia działalności gospodarczej; nabywcy nie zostanie przekazana tajemnica przedsiębiorstwa, księgi handlowe. dokumenty księgowa związane z nabywanym majątkiem etc.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (pytanie nr 2 zostało sformułowane w piśmie z 30 czerwca 2021 r.):

Czy Pani X. po nabyciu Nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Y. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr x/7, będzie jako nabywca zobowiązana do dokonania korekt określonych w art. 91 ust. 1-8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U, z 2020 r. poz. 106 ze zm. – dalej UVAT)?
Czy transakcji zbycia Nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Y. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr x/7, będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm. – dalej UVAT)?

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w piśmie z 30 czerwca 2021 r.):

AD. 1. Pani X. po nabyciu Nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Y. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr x/7, nie będzie jako nabywca zobowiązana do dokonania korekt określonych w art. 91 ust. 1-8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm. – dalej UVAT).

W myśl art. 91 ust. 9 UVAT w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotem planowanej dostawy nie będzie przedsiębiorstwo albo zorganizowana część przedsiębiorstwa G., dlatego Pani X. nie będzie zobowiązana do dokonania ewentualnych korekt podatku naliczonego określonych w art. 91 ust. 1-8 UVAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm. - dalej UVAT) przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W przepisach UVAT oraz ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 ze zm. - dalej UCIT) nie zdefiniowano pojęcia „przedsiębiorstwo”. Art. 4a pkt 3 UCIT odsyłała do art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 ze zm. – dalej KC), UVAT nie zawiera w tym zakresie żadnych uregulowań. Przepisy prawa podatkowego, tj. art. 2 pkt 27e UVAT oraz art. 5a pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm. - dalej UPIT) definiują natomiast pojęcie „zorganizowanej części przedsiębiorstwa", która nie występuje z kolei przepisach KC.

Zgodnie zatem z art. 55¹ KC przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne:
koncesje, licencje i zezwolenia:
patenty i inne prawa własności przemysłowej:
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że w treści tego przepisu ustawodawca posłużył się słowem „w szczególności”, co w świetle § 153 ust. 3 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 roku w sprawie zasad techniki prawodawczej (Dz. U. nr 100. poz. 908) oznacza, że wyliczenie wszystkich elementów zakresu definiowanego pojęcia w tym przepisie nie jest możliwe. Jak zauważył zaś Z. Radwański, wskazany w art. 55¹ KC wykaz składników przedsiębiorstwa nie uwzględnia wielu innych tak charakterystycznych dla działania przedsiębiorstw aktywów – zwłaszcza z tytułu rachunków bankowych (zob. Radwański Z., „Prawo cywilne. Część ogólna”. Warszawa 1994. s. 116). Tym samym aby transakcja dotyczyła przedsiębiorstwa, obejmować powinna zwłaszcza te składniki, które wymienione zostały w art. 55¹ KC. Nie ma istotnego znaczenia wartość zbywanego majątku, jak bowiem podkreśla W. Czachórski, nawet gdy zbywane składniki majątku przedstawiają znaczną wartość w porównaniu do całości, niekoniecznie dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa (zob. Czachórski W. „Zobowiązania. Zarys wykładu”. Warszawa 1995. s. 276 oraz powołane tam orzecznictwo).

Przedmiotem czynności prawnej zawsze muszą być zatem istotne elementy przedsiębiorstwa, które decydują o tym, iż chodzi o wyodrębniony kompleks składników przystosowanych do realizacji celów gospodarczych (zob. Radwański Z., „Prawo cywilne...”, s. 116). Idzie przy tym nie tylko o aktywa lecz także pasywa, w art. 55¹ KC zawarto bowiem jedynie wykaz typowych składników przedsiębiorstwa, pośród których znalazły się także zobowiązania i obciążenia związane z jego prowadzeniem (zob. Radwański Z. „Prawo cywilne...”, s. 115). Również A. Bartosiewicz i R. Kubacki stoją na stanowisku, że nabywca przejmuje nie tylko aktywa, lecz także pasywa przedsiębiorstwa (zob. Bartosiewicz A. Kubacki R. „VAT. Komentarz 2014”. Warszawa 2014. s. 114).

Definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarto w art. 2 pkt 27e UVAT. Zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi zatem organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące te zadania. Taką samą definicję zawarto w art. 5a pkt 4 UPIT. Aby mienie przedsiębiorstwa podatnika mogło być uznane za jego zorganizowaną część, musi – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa (zob. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 25 listopada 2015 r. sygn. akt I SA Sz 1517/14. opubl. LEX nr 1952744). Ustalenie, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa będzie możliwe po uprzednim zbadaniu, czy zespół składników majątkowych mógłby stanowić samodzielnie działające przedsiębiorstwo (zob. wyrok WSA w Lublinie z dnia 2 listopada 2011 roku (sygn. akt LEX nr 1131714).

Planowanie zbycie Nieruchomości nie będzie obejmowało wszystkich aktywów (np. należności) i pasywów – zespół nabytych w przyszłości aktywów nie będzie tworzył przedsiębiorstwa, a zatem dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Dla ustalenia, czy zbywany majątek stanowić może przynajmniej zorganizowaną część przedsiębiorstwa istotny jest potencjał, jak również formalne wyodrębnienie składników majątkowych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowić ma potencjalne przedsiębiorstwo, warunkiem niezbędnym do jej istnienia jest wydzielenie zespołu składników materialnych i niematerialnych w istniejącym przedsiębiorstwie; wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Odrębność finansową należy rozpatrywać w kontekście co najmniej takiego prowadzenia ksiąg rachunkowych, który pozwalałby na rozdzielenie przychodów i działalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa od przychodów i kosztów całego przedsiębiorstwa. W rozważanym zdarzeniu przyszłym nie można wykazać odrębności finansowej, albowiem w nabyte w przyszłości składniki majątkowe nie obejmują środków finansowych oraz rachunków bankowych, które mogłyby służyć finansowaniu działalności, gdyby realizować miały samodzielnie funkcje gospodarcze.

Warto zauważyć, że transakcja zbycia tzw. nieruchomości komercyjnych (sprzedaż centrum handlowego czy biurowca, będących głównym aktywem spółki) nie oznacza zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jak podaje się w publicystyce z art. 2 pkt 27e UVAT wynika, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy taki zespół składników majątkowych, który jest zdolny do prowadzenia niezależnej i samodzielnej działalności gospodarczej. Nie chodzi o to aby zespół składników majątkowych był zdolny do prowadzenia działalności po uzupełnieniu go o inne składniki majątkowe. Przykładowo same tzw. nieruchomości komercyjne nie tworzą jeszcze zorganizowanej części przedsiębiorstwa czy samego przedsiębiorstwa, nawet jeśli były później wykorzystywane przez przedsiębiorcę do działalności gospodarczej i wynajmowane innym podmiotom, co pozwalało uzyskiwać przychody. Transakcji powinno towarzyszyć przeniesienie praw wynikających z umów najmu oraz zobowiązań na skarżącą (zob. Zalewski T., Fiskus kwestionuje VAT od transakcji nieruchomościowych. „Gazeta Prawna” z 8 listopada 2016 r., nr 216).

Taki też charakter będą miały aktywa, które w przyszłości zamierza nabyć Strona. Skoro G. nie zamierza przenieść na Stronę umów czy zobowiązań, nie dojdzie do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zauważyć także należy, że – jak podkreślił w jednym ze swych orzeczeń WSA w Bydgoszczy – nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo dopiero u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić przedsiębiorstwo u zbywcy (zob. wyrok WSA w Bydgoszczy z 28 maja 2008 r., sygn. akt I SA Bd 135/08 LEX nr 465776). Zdaniem A. Bartosiewicza w obecnym brzmieniu przepisów, gdy wyłączona z zakresu VAT jest także czynność zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, pogląd wyrażony przez sąd ten znajduje uzasadnienie (zob. Bartosiewicz A., Kubacki R. VAT, s. 116). Nie dojdzie wobec tego do zbycia przedsiębiorstwa czy jego zorganizowanej części również i z tego powodu, że poszczególne składniki mienia Sprzedającego będące przedmiotem przyszłe transakcji dopiero po połączeniu z majątkiem już posiadanym przez Wnioskodawcę będą nadawały się do prowadzenia działalności gospodarczej.

Nabywcy nie zostanie przekazana tajemnica przedsiębiorstwa, księgi handlowe, dokumenty księgowa związane z nabywanym majątkiem etc. Przede wszystkim Nabywca korzystać będzie z własnego sprzętu medycznego, bez którego prowadzenie działalności nie będzie możliwe. Planowana sprzedaż będzie zatem podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, albowiem jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny: „Same w sobie nieruchomości (zabudowane nieruchomości) nie tworzą całości zdolnej do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nie stanowią zatem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nawet jeżeli były wykorzystywane przez sprzedawcę również do działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu tych nieruchomości lub ich części, albo znajdujących się na nich obiektów budowlanych i ich części. Sprzedaż pojedynczych lub nawet wszystkich nieruchomości, nie może być uznana za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Bez całej struktury składającej się na działalność w zakresie wynajmu nieruchomości – wciąż jest to jedynie sprzedaż nieruchomości, jako składników majątkowych. Okoliczność, że w ramach swojej działalności nabywca nieruchomości uprzednio wynajmowanych, także wykorzystuje te nieruchomości do działalności w zakresie wynajmu nieruchomości (czyni z nich przedmiot najmu) nie oznacza, że nieruchomości te w momencie ich sprzedaży stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa, co jest warunkiem zastosowania art. 6 pkt 1 u.p.t.u.” (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 stycznia 2019 roku, sygn. akt I FSK 293/17, opubl. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Również w objaśnieniach podatkowych z 11 grudnia 2018 r. Minister Finansów podając przykłady transakcji niedotyczących ZCP wyjaśnił: „Przedmiotem transakcji jest wynajmowana nieruchomość, przy czym kupującym jest dotychczasowy najemca tej nieruchomości, który wykonuje w niej działalność gospodarczą, która nie polega na podnajmie tej nieruchomości na rzecz innych podmiotów. Powyższe okoliczności dostawy są istotne i wskazują, że nie dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP. Podkreślić należy, że kontynuowanie wynajmu nieruchomości komercyjnej przez jakiś okres po zawarciu transakcji nie stanowi samoistnej okoliczności potwierdzającej zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę, jeżeli z obiektywnych okoliczności wynika, że jego zamiarem – na moment zawarcia transakcji – było wykorzystanie nieruchomości dla własnych celów gospodarczych niepolegających na wynajmie nieruchomości komercyjnych (OBJAŚNIENIA PODATKOWE z dnia 11 grudnia 2018 r. https://mf-arch2.mf.gov.pl/c/document_library/get_file?uuid=cc7e5cfa-1107-4738-be83- 655b242e2248& groupld =764034).

Czynnością zbycia przedsiębiorstwa nie jest też sprzedaż pewnych jego składników majątkowych, nawet jeśli stanowiły one znaczącą część jego wartości. W tym przypadku bowiem zbywca pozbywa się nie przedsiębiorstwa, lecz części swojego majątku – stanowiącego towar – który wchodzi w skład przedsiębiorstwa (zob. A. Bartosiewicz [w:] VAT. Komentarz, wyd. XII, Warszawa 2018, art. 6). Również w ocenie NSA „Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż” (zob. wyrok NSA z 6 października 1995 r., SA/Gd 1959/94, „Prawo Gospodarcze” 1996/3, s. 30). Jeżeli z przedmiotu zbycia wyłączone są istotne elementy przedsiębiorstwa, jak np. firma, patenty, prawa autorskie, to mamy do czynienia ze sprzedażą składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa (zob. wyrok NSA z 26 lutego 2010 r., I FSK 150/09, LEX nr 607537). Również w ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nie dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa czy też zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdy „W wyniku transakcji nie doszło do przekazania m.in. rachunków bankowych, środków pieniężnych (innych niż kaucje składane przez najemców), zobowiązań, ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy i innych dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (poza dokumentami ściśle związanymi z Nieruchomością). Jak wskazała Spółka, Umowa sprzedaży Nieruchomości nie przenosiła żadnych aktywów, zobowiązań, umów (poza umowami najmu), dokumentów ani praw związanych z działalnością Spółki. W związku ze sprzedażą nie doszło również do przeniesienia pracowników oraz zawartych umów związanych z ubezpieczeniem, zarządzaniem czy umów o świadczenie usług dotyczących Nieruchomości poza umową dotyczącą usług ochrony Nieruchomości oraz dostawy niektórych mediów (np. umowa dotycząca dostawy energii elektrycznej). Zatem opisanego przedmiotu transakcji nie można uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ponieważ nie stanowi on zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, o którym mowa w tym przepisie pozwalającego na samodzielne realizowanie celów gospodarczych, bez angażowania innych, własnych zasobów Nabywcy” (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 grudnia 2017 r., 0114-KDIP1-1.4012.538.2017.1.DG, http://sip.mf.gov.pl).

Ponieważ Strona nabędzie wyłącznie nieruchomość lokalową z umeblowaniem i instalacjami, a do kontynuacji działalności gospodarczej wykorzystywać będzie własny sprzęt medyczny, przedmiotem transakcji nie będzie przedsiębiorstwo czy zorganizowana część przedsiębiorstwa G.. Z tej przyczyny Pani X. po nabyciu Nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Y. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr x/7, nie będzie jako nabywca zobowiązana do dokonania korekt określonych w art. 91 ust. 1-8 UVAT.

Ad. 2 Wnioskodawczyni jest zdania, że dostawa ww. Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT.

Otóż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 14 UVAT pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Cytowane brzmienie art. 2 pkt 14 UVAT nadane zostało mocą art. 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1520) obowiązującego od 1 września 2019 roku. Wcześniej, tj. do dnia 31 sierpnia 2019 roku przepis ten stanowił, że pierwsze zasiedlenie to „(…) oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części (…)”.

Nowelizacją usunięto z art. 2 pkt 14 zwrot „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” co usuwa wcześniejsze wątpliwości dotyczące pierwszego zasiedlenia. Pierwsze zasiedlenie ma zatem miejsce nie tylko wówczas, gdy podatnik nabywa nieruchomość, która stanowi następnie przedmiot dostawy, lecz także wówczas, gdy sam ją wytworzył (w rozumieniu art. 2 pkt 14a UVAT, a więc wybudował budynek). Nowelizacja art. 2 pkt 14a UVAT była wynikiem wadliwiej implementacji art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy 112 w zakresie, w jakim definiując pojęcie pierwszego zasiedlenia wprowadza warunek „w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Interpretacja art. 2 pkt 14 UVAT powinna uwzględniać fakt, że jedynie art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 112 przewiduje możliwość określenia przez państwo członkowskie szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia – ale tylko w odniesieniu do przebudowy budynków (zob. wyrok TS J. J. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard BV, LEX nr 1169813). Przepisy dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku <> istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie <> jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia” (zob. wyrok NSA z dnia 23 listopada 2017 roku, sygn. akt I FSK 312/16, opubl. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Mając zatem na uwadze poglądy judykatury na interpretację art. 2 pkt 14 UAT w brzmieniu przed nowelizacją i nadane mu ostateczne brzmienie od dnia 1 września 2019 r. należy stwierdzić, że do pierwszego zasiedlenia nieruchomości nie dojdzie, jeżeli nie były ponoszone przez podatnika wydatki na ulepszenie, które przekroczą 30% wartości początkowej obiektu z dnia przejęcia do używania, czyli do tzw. wartości historycznej. W przeciwnym wypadku dostawa odbywa się po pierwszym zasiedleniu także wówczas, gdy zbywca nieruchomość wytworzył (nie nabył jej w wyniku czynności podlegających opodatkowaniu).

Skoro G. po nabyciu Nieruchomości nie ponosił wydatków na ulepszenie, a od oddania jej do użytkowania upłynął już okres dwóch lat, dostawa będzie zwolniona z podatku VAT, bez względu na to, czy została przez dotychczasowego właściciela nabyta w wyniku czynności podlegających opodatkowaniu czy też wytworzona (wyrok TSUE z 16 listopada 2017 r. C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o.). Nieruchomość nie była też ulepszona przez najemcę czy podnajemcę, przy czym nawet gdyby tak się stało, zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych wydatki poniesione przez najemcę (w tym również wydatki przekraczające 30 proc. wartości początkowej obiektu) nie mogą stanowić u właściciela obiektu wydatków na ulepszenie środka trwałego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Nie mogą one zatem wpływać na ocenę pierwszego zasiedlenia obiektu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT (interpretacje Izby Skarbowej w Warszawie z 19 listopada 2014 r., IPPP1/443-1035/14-3/ MPe i z 12 listopada 2014 r., IPPP1/443-1038/14-3/MP).

Gdy idzie o zbycie udziału w gruncie, na którym posadowiony został budynek, w którym znajduje się Nieruchomość stwierdzić należy, że grunty są towarami w rozumieniu UVAT dopiero od dnia 1 maja 2004 roku. Wcześniej grunty nie były towarami, a co za tymi idzie, ich dostawa nie podlegała opodatkowaniu. Od dnia 1 stycznia 2004 r. grunty stały się towarami, a co za tym idzie, ich odpłata sprzedaż, w świetle art. 7 ust. 1 pkt 7 UVAT, podlega opodatkowaniu, za wyjątkiem jednak terenów niezabudowanych innych niże tereny budowlane.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Mimo, że przedmiotem czynności mają być grunty zabudowane budynkami i budowlami, to z uwagi na fakt, że dostawa usytuowanych na nich budynków i budowli może być zwolniona z podatku, należy liczyć się z brakiem podatku do zapłaty od dostawy gruntów.

Otóż zgodnie z art. 29a ust. 8 UVAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Jeżeli zatem budynek, do którego prawo do rozporządzania jak właściciel wraz z gruntem jest przenoszono na inny podmiot, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT, to ponieważ z podstawy o podatkowania budynku nie wyodrębnia się wartości gruntu, i one nie będzie opodatkowana. Wato zauważyć, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 maja 2012 roku (sygn. akt I FSK 1371/11, opubl. http://orzeczenia.nsa.gov.pl) za nieuzasadnione uznał stanowisko, że zwolniony z podatku VAT będzie tylko grunt po obrysie budowli czy też budynku. „Grunt” musi uwzględniać aspekt opodatkowania podatkiem od towarów i usług a z tej perspektywy, towarem w rozumieniu ustawy może być jedynie działka gruntu (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 13 października 2015 roku, sygn. akt III SA/Gl 987/15, opubl. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Zdaniem zatem Wnioskodawczyni dostawa Nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Y. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr x/7, będzie zatem w całości zwolniona z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki, budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa oraz składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstw lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Pani X. zamierza nabyć nieruchomość lokalową wraz z umeblowaniem oraz instalacjami znajdującymi się w lokalu od G.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, przedmiotem transakcji nabycia będzie wyłącznie nieruchomość lokalowa wraz z umeblowaniem oraz instalacjami. Do kontynuacji działalności gospodarczej wykorzystywać będzie Pani X. własny sprzęt medyczny. Planowanej transakcji towarzyszyć będzie również przeniesienie praw i obowiązków wynajmującego w związku z umową najmu z Panią K. M. Natomiast w skład zbywanego przedmiotu transakcji nie wchodzą zobowiązania, nazwa przedsiębiorstwa, sprzęt medyczny, wierzytelności, środki pieniężne, tajemnica przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzoną działalnością czy inne składników przedsiębiorstwa Pana G. Ponadto nie dojdzie do przejścia zakładu pracy (pracowników).

Jak wynika zatem z opisu sprawy planowana transakcja nie obejmuje istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu Cywilnego. W analizowanej sytuacji nie można więc uznać, że przedmiot transakcji będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu powołanego art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Transakcji nie będzie bowiem towarzyszył transfer składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa.

Planowana transakcja nie będzie również stanowić nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa Pana G., ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem aby przedmiot transakcji stanowił masę majątkową wydzieloną organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako niezależne przedsiębiorstwo.

Jak wynika z okoliczności sprawy, nieruchomość lokalowa wraz z umeblowaniem oraz instalacjami nie będzie na moment zbycia wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie Pana G. na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Nabywca korzystać będzie z własnego sprzętu medycznego, bez którego prowadzenie działalności nie będzie możliwe. Ponadto Nieruchomość nie będzie stanowić wyodrębnionego zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania. Poszczególne składniki mienia Sprzedającego będące przedmiotem przyszłej transakcji dopiero po połączeniu z majątkiem już posiadanym przez Panią będą nadawały się do prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość nie będzie posiadać samodzielności finansowej, pozwalającej na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym, a na podstawie prowadzonej przez zbywcę ewidencji księgowej niemożliwe będzie przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, przez co niemożliwe będzie określenie wyniku finansowego. Nie można wykazać odrębności finansowej, albowiem nabyte w przyszłości składniki majątkowe nie obejmują środków finansowych oraz rachunków bankowych, które mogłyby służyć finansowaniu działalności, gdyby realizować miały samodzielnie funkcje gospodarcze.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż opisanej nieruchomości lokalowej wraz z umeblowaniem oraz instalacjami nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicję zawiera art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym do transakcji tej przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie miał zastosowania. Sprzedaż ww. nieruchomości będzie stanowić w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Pani wątpliwości dotyczą obowiązku dokonania korekt określonych w art. 91 ust. 1-8 ustawy w związku z nabyciem Nieruchomości.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii należy zauważyć, że podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy. W myśl art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, że w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego co oznacza, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług winien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży.

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy już po złożeniu rozliczenia zmieniły się okoliczności mające wpływ na odliczenie całości lub części podatku naliczonego, powstaje konieczność dokonania jego korekty.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekty podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Na podstawie ust. 2 powołanego wyżej artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Szczegółowy sposób dokonywania korekty określa art. 91 ust. 3-9 ustawy.

W myśl art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Oznacza to, że zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1, pozostaje bez wpływu na wcześniejsze odliczenia podatku naliczonego dokonane przez zbywcę na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z zakupami, które służyły jemu do wykonania czynności opodatkowanych w zbywanym przedsiębiorstwie.

Jednocześnie należy wskazać, że w sytuacji gdy przedmiotem dostawy jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, to obowiązek korekty podatku naliczonego spoczywa na nabywcy, będącym następcą prawnym (beneficjentem praw i obowiązków zbywcy), który w tym zakresie przejmuje, wynikające z art. 91 ust. 1-8 ustawy, obowiązki swojego poprzednika.

Zamierza Pani nabyć lokal niemieszkalny, w skład którego wchodzą pomieszczenia użytkowe oraz pomieszczenia przynależne. Lokal stanowi odrębną nieruchomość. Ponadto jak rozstrzygnięto powyżej przedmiotem nabycia przez Panią nie będzie przedsiębiorstwo, ani zorganizowana część przedsiębiorstwa Pana G.

W tym miejscu należy powtórzyć, że ewentualny obowiązek korekty podatku naliczonego ciążyłby na nabywcy jedynie w przypadku nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Bowiem Nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest beneficjentem praw i obowiązków zbywcy, w tym również w zakresie korekty podatku VAT.

Tym samym w tym konkretnym przypadku jako nabywca nieruchomości niestanowiącej przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie będzie Pani zobowiązana do dokonania korekt podatku naliczonego zgodnie z 91 ust 1-8 w związku z art. 91 ust. 9 ustawy. To zbywca, a nie nabywca składników majątkowych będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ustawy, o ile taka wystąpi.

W konsekwencji Pani stanowisko w zakresie braku zobowiązania do dokonania ewentualnych korekt podatku naliczonego jest prawidłowe.

Wątpliwości Pani dotyczą również zwolnienia od podatku VAT transakcji zbycia Nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Należy również zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Natomiast kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu), na którym obiekt jest posadowiony.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika, że przedmiotem transakcji będzie lokal niemieszkalny wraz z przynależną komórką. Nieruchomość została nabyta przez G. K. 31 grudnia 2015 r. na podstawie umowy darowizny.

Z uwagi na fakt, że przedmiotem transakcji będzie lokal niemieszkalny wraz z komórką, należy również rozpatrzeć czy dostawa komórki może korzystać ze zwolnienia od podatku.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r., poz. 1048).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2019 r., poz. 1065 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Natomiast pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych – § 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 K.c., za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością.

Z kolei art. 47 § 1 K.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Zatem komórka jest pomieszczeniem przynależnym do lokalu, który będzie przedmiotem sprzedaży. Z uwagi na fakt, że zarówno lokal niemieszkalny jak i komórka objęte są jedną księgą wieczystą, a przedmiotem sprzedaży są te dwa lokale łącznie, to transakcja ta będzie miała charakter jednolitej transakcji, która jako całość powinna być opodatkowana na zasadach właściwych dla dostawy danego lokalu w tym przypadku lokalu niemieszkalnego.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie dostawa ww. lokalu wraz z przynależną komórką nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – lokal został już zasiedlony. Jednocześnie pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. lokalu, a planowaną dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata. Jak wskazano bowiem we wniosku nieruchomość została oddana do użytku na potrzeby prowadzonej przez właściciela działalności gospodarczej w zakresie praktyki lekarskiej dentystycznej. Lokal ten był wykorzystywany na gabinety stomatologiczne. Ponadto właściciel (G.) 5 kwietnia 2019 r. podpisał umowę najmu lokalu z Panią K. M. na czas określony do 31 maja 2022 r. Stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej Pani położone jest w lokalu, posiada Pani lokal na podstawie umowy podnajmu zawartej z Panią K. M. Ponadto jak wynika z treści wniosku nieruchomość nie była ulepszana zarówno przez G., jak też najemcę oraz podnajemcę.

W związku z powyższym, dla transakcji dostawy ww. lokalu wraz z przynależną komórką zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W konsekwencji dostawa gruntu, na którym posadowiony jest wskazany lokal przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy – również objęta będzie zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Pani, w myśl którego transakcja będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług. Natomiast w części dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego oraz stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin