Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.51.2021.2.KP
z 15 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 8 stycznia 2021 r. (data wpływu 11 stycznia 2021 r.) uzupełnione pismem z 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 9 czerwca 2021 r.) oraz 1 lipca 2021 r. (data wpływu 2 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej opłaty od środków spożywczych, w zakresie:

• obowiązku uiszczenia opłaty od sprzedaży granit w formie proszku kontrahentom prowadzącym zarówno sprzedaż hurtową jak i detaliczną – jest prawidłowe,
• obowiązku uiszczenia opłaty od sprzedaży granit w formie płynnej kontrahentom prowadzącym zarówno sprzedaż hurtową jak i detaliczną – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

11 stycznia 2021 r. złożyli Państwo do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych w odniesieniu do: sprzedaży koncentratu granity (...).

21 stycznia 2021 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przekazał ww. wniosek do Ministra Zdrowia.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dotyczących opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183, ze zm.) zwanej dalej ustawą, jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

W związku z powyższym pismem z 18 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.), wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych, został przekazany przez Ministra Zdrowia, Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 26 maja 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.51.2021.1 wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełnili Państwo 9 czerwca 2021 r., oraz 2 lipca 2021 r. Została również wniesiona brakująca opłata do wniosku.

We wniosku oraz w uzupełnieniu wniosku z 9 czerwca 2021 r. przedstawili Państwo następujący stan faktyczny.

Wobec niejasnej definicji napoju w art. 12b ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, zwracam się do Państwa z uprzejmą prośbą o udzielenie informacji w jaki sposób powinien być rozumiany napój na gruncie ustawy o zdrowiu publicznym. W szczególności proszę o wyjaśnienie czy opłatą cukrową objęte zostały granity proszkowe, które w momencie nabycia nie mają postaci płynnej a więc nie są produktami finalnymi, a jedynie mieszankami służącymi do przygotowania napojów. Ponadto proszę o wyjaśnienie czy jako producent granit płynnych, będących defakto koncentratami, a nie napojami "gotowymi do spożycia" jesteśmy zobligowani do uiszczenia powyższej opłaty cukrowej.

Wniosek uzupełnili Państwo o następujące informacje:

Firma jest producentem (…). Produkt ten, będący przedmiotem wniosku jest ujęty w PKWiU w klasie 10.89 (10.89.19.0). Produkt ten w swoim składzie oprócz cukrów, nie posiada jakichkolwiek innych substancji słodzących. Ponadto nie zawiera kofeiny i tauryny. Produkt sprzedawany jest w dwóch postaciach: w postaci płynnej oraz proszku. Zawartość cukrów wykazana w tabeli wartości odżywczych zamieszczonej na etykiecie produktu to (…) w 100 ml produktu płynnego oraz (…) w 100 g produktu w postaci proszku. Produkt zarówno w postaci proszku jak i w formie płynnej przeznaczony jest do dystrybucji. Ponadto produkt będący przedmiotem wniosku nie jest przeznaczony do bezpośredniego spożycia przez konsumentów, gdyż wymaga dalszej obróbki. W przypadku koncentratu do granitora w formie płynnej sposób przygotowania wygląda następująco: (…). W ten sposób przygotowany produkt staje się finalnym napojem gotowym do spożycia. Konieczność posiadania specjalistycznych granitorów warunkuje to, iż produkt ten nie może być zwyczajowo przygotowany w domu przez każdego konsumenta. Analogicznie postępuje się w przypadku przygotowania granit proszkowych. Na (…). Firma jest podmiotem sprzedającym koncentraty do granitora, kontrahentom prowadzącym zarówno sprzedaż hurtową jak i detaliczną.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 9 czerwca 2021 r.).

1. Czy jako producent granit w formie proszku jesteśmy zobligowani do uiszczania opłaty cukrowej?
2. Czy jako producent granit w formie płynnej jesteśmy zobligowani do uiszczania opłaty cukrowej?
   
   

Zdaniem Państwa (stanowisko przedstawione w uzupełnieniu wniosku z 9 czerwca 2021 r. oraz z 2 lipca 2021 r.).

1. Granita w formie proszku jako produkt sypki nie jest napojem, nie ma ona postaci płynu dlatego powinna być wyłączona spod przepisów prawa ustawy o zdrowiu publicznym.
2. Granita w formie płynnej jest koncentratem który podlega obróbce technologicznej. Nie jest to syrop gdyż w przeciwieństwie do niego nie jest on gotowy do spożycia po samym rozcieńczeniu wodą. Zatem samo rozcieńczenie produktu nie spowoduje, iż stanie się on napojem gotowym do spożycia ponieważ należy go zmrozić w urządzeniu zwanym granitorem, dlatego naszym zdaniem powinna być ona wyłączona spod przepisów prawa ustawy o zdrowiu publicznym.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• obowiązku uiszczenia opłaty od sprzedaży granit w formie proszku kontrahentom prowadzącym zarówno sprzedaż hurtową jak i detaliczną – jest prawidłowe,
• obowiązku uiszczenia opłaty od sprzedaży granit w formie płynnej kontrahentom prowadzącym zarówno sprzedaż hurtową jak i detaliczną – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy, wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą".

Stosownie do art. 12a ust. 2 ustawy, przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Jednocześnie zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy, przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Natomiast za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, w myśl art. 12b ust. 1 ustawy, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Na podstawie art. 12d ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.
   
   

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy, obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Dodatkowo, jak wskazuje art. 12e ust. 3 ustawy, obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że jesteście Państwo producentem granit-koncentratów do granitora. Produkowany przez Państwa produkt jest ujęty w PKWiU w klasie 10.89 (10.89.19.0). Produkt ten w swoim składzie oprócz cukrów, nie posiada jakichkolwiek innych substancji słodzących, jak również nie zawiera kofeiny i tauryny. Produkt jest sprzedawany w dwóch postaciach: płynnej oraz w proszku. Produkt nie jest przeznaczony do bezpośredniego spożycia przez konsumentów, gdyż wymaga dalszej obróbki. W przypadku koncentratu do granitora w formie płynnej sposób przygotowania wygląda następująco: (…). W ten sposób przygotowany produkt staje się finalnym napojem gotowym do spożycia. Konieczność posiadania specjalistycznych granitorów warunkuje to, iż produkt ten nie może być zwyczajowo przygotowany w domu przez każdego konsumenta. Analogicznie postępuje się w przypadku przygotowania granit proszkowych. Produkowane koncentraty granity sprzedajecie Państwo kontrahentom prowadzącym zarówno sprzedaż hurtową jak i detaliczną.

Wątpliwości Państwa, budzi to, czy w przypadku sprzedaży granit w formie proszku oraz granit w formie płynnej jesteście Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty od środków spożywczych.

Przenosząc wyżej cytowane przepisy ustawy na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że opłacie od środków spożywczych podlegają wyroby w postaci napojów oraz syropy będące środkiem spożywczym ujęte w PKWiU w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w składzie których znajduje się co najmniej jedna z substancji wymienionych w art. 12a ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na zapis art. 1 ust. 1a ustawy, w którym wskazano, że ustawa określa także zasady ustalania i pobierania opłaty od napojów z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących, o których mowa w art. 12a usta. 1 pkt 1, oraz kofeiny lub tauryny w produkcie gotowym do spożycia.

Wyżej wymieniony przepis nie oznacza, że opłacie podlegają wyłącznie produkty gotowe do spożycia, ale że w produkcie gotowym do spożycia muszą być zawarte określone substancje (wskazane w art. 12a ust. 1 ustawy). Koncentraty granity jak wynika z opisu stanu faktycznego stanowią bazę, przeznaczoną po rozcieńczeniu i schłodzeniu, do bezpośredniego spożycia.

Ponieważ na gruncie ustawy nie zostały zdefiniowane pojęcia „napoju”, „syropu” oraz „środka spożywczego”, ich wyjaśnienia należy szukać w innych regulacjach prawnych czy też definicjach słownikowych.

Z definicji słownikowej wynika, że napój to płyn przeznaczony do picia (por. Słownik Języka Polskiego PWN, https://sjp.pwn.pl/słowniki/napój.html), z kolei syrop to gęsta, lepka ciecz powstała wskutek gotowania wody, soku itp. z dużą ilością cukru (por. Słownik Języka Polskiego PWN, https://sjp.pwn.pl/slowniki/syrop.html

Zatem opłatą od środków spożywczych objęte są wyłącznie produkty, które mają postać płynną.

Natomiast zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 031 z 1.2.2002, s. 1, ze zm.), „żywność” (lub „środek spożywczy”) oznacza jakiekolwiek substancje lub produkty, przetworzone, częściowo przetworzone lub nieprzetworzone, przeznaczone do spożycia przez ludzi lub, których spożycia przez ludzi można się spodziewać.

„Środek spożywczy” obejmuje napoje, gumę do żucia i wszelkie substancje, łącznie z wodą, świadomie dodane do żywności podczas jej wytwarzania, przygotowania lub obróbki.

Powyższe wskazuje na to, że każdy surowiec stanowiący składnik produktu gotowego do bezpośredniego spożycia stanowi „środek spożywczy”. Takim surowcem niewątpliwie są koncentraty granity produkowane przez Państwa, które po rozcieńczeniu wodą i schłodzeniu w granitorze, przeznaczone są do bezpośredniego spożycia przez konsumenta.

Jednocześnie jak wskazano w piśmie Ministerstwa Zdrowia z 23 lutego 2021 r. znak ZPN.611.55.2021 będącym odpowiedzią na zapytanie Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorstw w sprawie opłaty od środków spożywczych:

W opinii Ministerstwa Zdrowia (…) opłacie podlegają syropy (jeżeli zawierają dodatek substancji o właściwościach słodzących, kofeiny lub tauryny) z których przygotowywane są napoje z automatów. Napój sporządzony przez rozcieńczenie syropu wodą nie podlega ponownej opłacie.

W tym samym piśmie wskazano również, że (…) produkty w postaci proszku (zupy, napoje) nie są objęte opłatą (…).

Podsumowując, koncentraty granity klasyfikowane są do pozycji PKWiU 10.89.19.0 jako Pozostałe różne artykuły spożywcze, gdzie indziej niesklasyfikowane, zawierają w swoim składzie cukry, stanowią składnik przeznaczony do przetworzenia w produkt gotowy do bezpośredniego spożycia oraz produkowane są w dwóch formach: w postaci płynnej oraz w postaci proszku.

W świetle przytoczonych uregulowań należy uznać, że granit w formie płynnej spełnia definicję napoju wskazaną w art. 12b ust. 1 ustawy i podlega opłacie zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy, natomiast definicji napoju nie spełnia granit w formie proszku, w związku z czym nie podlega opłacie od środków spożywczych.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako:

• nr 1, dot. obowiązku uiszczenia opłaty od sprzedaży granit w formie proszku kontrahentom prowadzącym sprzedaż zarówno detaliczną jak i hurtową - jest prawidłowe,
• nr 2, dot. obowiązku uiszczenia opłaty od sprzedaży granit w formie płynnej kontrahentom prowadzącym sprzedaż zarówno detaliczną jak i hurtową - jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.