Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.324.2021.3.AZ
z 23 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 kwietnia 2021 r. (data wpływu 30 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do organu 8 lipca 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do składania deklaracji VAT-7 i odliczenia kosztów stałych, związanych z utrzymaniem działalności gospodarczej w trakcie zawieszenia – jest prawidłowe,
• prawa do ubiegania się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wykazanym w deklaracji VAT -7 za marzec 2021, będąc zawieszonym w CEIDG i wykreślonym z urzędu skarbowego na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 1 – jest nieprawidłowe,
• możliwości przywrócenia do rejestru podatników VAT bez konieczności ponownej rejestracji w urzędzie skarbowym, z dniem wznowienia działalności gospodarczej – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

30 kwietnia 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do składania deklaracji VAT-7 i odliczenia kosztów stałych, związanych z utrzymaniem działalności gospodarczej w trakcie zawieszenia, prawa do ubiegania się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wykazanym w deklaracji VAT-7 za marzec 2021, będąc zawieszonym w CEIDG i wykreślonym z urzędu skarbowego na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 1, możliwości przywrócenia do rejestru podatników VAT bez konieczności ponownej rejestracji w urzędzie skarbowym, z dniem wznowienia działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do organu 8 lipca 2021 r., będącym odpowiedzią na wezwanie z 15 czerwca 2021 r. znak 0111-KDIB3-2.4012.324.2021.1.AZ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca działalność gospodarczą zawiesił w lipcu 2019 r., a że posiadał koszty stałe związane z utrzymaniem działalności gospodarczej to składał deklaracje VAT-7. Z tego też powodu powstała nadwyżka podatku naliczonego nad należnym. Działalność może być zawieszona nawet dwa lata. US wykreślił Wnioskodawcę z rejestru podatników VAT z dniem 25 lutego 2020 r.

W uzupełnieniu do wniosku udzielono następujących wyjaśnień.

Na pytania: Jaki jest przedmiot prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej?

Od kiedy prowadzi Pan działalność gospodarczą?

Jakie są koszty stałe związane z utrzymaniem działalności gospodarczej? Czy koszty te są niezbędne do utrzymania tej działalności?

Wnioskodawca odpowiedział:

Rozpoczęcie działalności – 17 lipca 2017 r. polegającej na prowadzeniu kawiarnio-ciastkarni w centrum handlowym, do prowadzenia działalności potrzebny był Wnioskodawcy samochód, który wziął w leasingu – to były koszty stałe związane i niezbędne.

Na pytania: Czy zamierza Pan wznowić prowadzenie działalności gospodarczej? Jeżeli tak to kiedy? Wnioskodawca wskazał, że działalność zawiesił 10 lipca 2019 r. zamierzał wznowić działalność w 2020 r., ale ze względu na covid 19 przesunął datę na październik 2021 r.

Na pytanie: Czy dokonał Pan wykreślenia działalności z CEiDG? Wnioskodawca odpowiedział, że w CEIDG dokonał tylko zawieszenia działalności z dniem 10 lipca 2019 r.

Na pytanie czy ponoszone w okresie zawieszenia działalności gospodarczej opłaty stałe są związane z przyszłą działalnością opodatkowaną podatkiem VAT?, Wnioskodawca wyjaśnił, że w okresie zawieszenia działalności gospodarczej opłaty stałe związane z umową o leasing są związane z przyszłą działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Wnioskodawca był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny od 17 lipca 2017 r. W okresie zawieszenia działalności Wnioskodawca składał deklaracje VAT-7 z wykazaną kwotą podatku naliczonego do odliczenia oraz nadwyżkę podatku naliczonego do przeniesienia na następny miesiąc. W tychże okresie zawieszenia Wnioskodawca nie wykonywał żadnych czynności opodatkowanych.

US wykreślił Wnioskodawcę z rejestru podatników VAT z dniem 25 lutego 2020 r. bez powiadomienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do składania deklaracji VAT-7 i odliczenia kosztów stałych, związanych z utrzymaniem działalności gospodarczej w trakcie zawieszenia?
2. Czy będąc zawieszonym w CEIDG wykreślonym z urzędu skarbowego z art. 96 ust. 9a pkt 1 Wnioskodawca może ubiegać się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wykazanym w deklaracji VAT -7 za marzec 2021?
3. Czy z dniem wznowienia działalności gospodarczej Wnioskodawca może być przywrócony do rejestru podatników VAT bez konieczności ponownej rejestracji w urzędzie skarbowym?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w piśmie, które wpłynęło do organu 8 lipca 2021 r.:

1. Według Wnioskodawcy to przysługuje mu prawo do składania deklaracji VAT-7 jeżeli ma koszty stałe - ponoszone koszty terminowe takie jak opłaty leasingowe, media-telefon, gdyż są to koszty związane z utrzymaniem działalności.
2. W związku z tym, że Wnioskodawca ponosi koszty związane z opłatami stałymi ma prawo ubiegać się o zwrot podatku naliczonego nad należnym, gdyż ta kwota ze zwrotu będzie zainwestowana we wznowienie działalności gospodarczej.
3. Z dniem wznowienia działalności gospodarczej Wnioskodawca może być przywrócony do rejestru podatników VAT bez konieczności ponownej rejestracji w US. Dlatego, że w okresie zawieszenia Wnioskodawca składał deklaracje VAT-7 zachował ciągłość, więc uważa że nadal jest czynnym podatnikiem VAT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• prawa do składania deklaracji VAT-7 i odliczenia kosztów stałych, związanych z utrzymaniem działalności gospodarczej w trakcie zawieszenia – jest prawidłowe,
• prawa do ubiegania się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wykazanym w deklaracji VAT -7 za marzec 2021, będąc zawieszonym w CEIDG i wykreślonym z urzędu skarbowego na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 1 – jest nieprawidłowe,
• możliwości przywrócenia do rejestru podatników VAT bez konieczności ponownej rejestracji w urzędzie skarbowym, z dniem wznowienia działalności gospodarczej – jest prawidłowe.
  
  

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.) zwaną dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do ust. 10 ww. art. 86 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Jak stanowi art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

W myśl art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 19 ustawy, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

W świetle przywołanych przepisów stwierdzić należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczeniu podlega zatem podatek naliczony, który będzie związany z transakcjami opodatkowanymi, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Prawo do odliczenia przysługuje także w przypadku, gdy w danym okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych, jednak w związku z brakiem podatku należnego, który obniża się o podatek naliczony, podatnik ma prawo do przeniesienia tego podatku na następny okres rozliczeniowy.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Według art. 87 ust. 5a ustawy, w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W świetle powyższej regulacji, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

W myśl, art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133 i art. 138g ust. 2.

Stosownie do art. 99 ust. 7a ustawy, w przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy.

W świetle art. 99 ust. 7b ustawy, zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych, o którym mowa w ust. 7a, nie dotyczy:

1. (uchylony)
2. podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. podatników dokonujących importu usług lub nabywających towary - w zakresie których są podatnikiem;
4. okresów rozliczeniowych, w których zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego;
5. okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz za które jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.
   
   

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności wyjaśnić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia zawieszenia działalności gospodarczej. Kwestia ta uregulowana została m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 162).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na zasadach określonych w niniejszej ustawie, z uwzględnieniem przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych.

W myśl art. 23 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na czas nieokreślony albo określony, nie krótszy jednak niż 30 dni.

Zgodnie z treścią przepisu art. 23 ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy.

Stosownie do treści przepisu art. 25 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1. może wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, w tym rozwiązywania zawartych wcześniej umów;
2. może przyjmować należności i jest obowiązany regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3. może zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6. może osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą;
8. może powołać albo odwołać zarządcę sukcesyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. poz. 1629 oraz z 2019 r. poz. 1495).
   
   

Przepis art. 24 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następują na wniosek przedsiębiorcy, chyba że przepis odrębny stanowi inaczej.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego” i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Stosownie do art. 96 ust. 9a pkt 1 ustawy, wykreśleniu z urzędu z rejestru jako podatnik VAT podlega m.in. podatnik, który zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na okres co najmniej 6 kolejnych miesięcy.

W myśl art. 96 ust. 9g, podatnik, o którym mowa w ust. 9a pkt 1, zostaje zarejestrowany bez konieczności składania zgłoszenia rejestracyjnego ponownie jako podatnik VAT z dniem wznowienia wykonywania działalności gospodarczej, ze statusem takim, jaki posiadał przed dniem zawieszenia tej działalności.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Zatem, przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności gospodarczej ma m.in. prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż w przypadku podatnika VAT czynnego, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie wykonywane przez niego czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym tego podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że 17 lipca 2017 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu kawiarnio-ciastkarni w centrum handlowym – jako podatnik zarejestrowany VAT czynny. Wnioskodawca zawiesił działalność 10 lipca 2019 r. zamierzał wznowić działalność w 2020 r., ale ze względu na covid 19 przesunął datę na październik 2021 r. Do prowadzenia działalności Wnioskodawca nabył samochód, który wziął w leasingu – to były koszty stałe związane i niezbędne. Ponieważ Wnioskodawca posiadał koszty stałe związane z utrzymaniem działalności gospodarczej to składał deklaracje VAT-7. Z tego też powodu powstała nadwyżka podatku naliczonego nad należnym. US wykreślił Wnioskodawcę z rejestru podatników VAT z dniem 25 lutego 2020 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do składania deklaracji VAT-7 i odliczenia kosztów stałych, związanych z utrzymaniem działalności gospodarczej w trakcie zawieszenia oraz czy będąc zawieszonym w CEIDG i wykreślonym z urzędu skarbowego z art. 96 ust. 9a pkt 1 może ubiegać się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wykazanym w deklaracji VAT -7 za marzec 2021.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do wydatków poniesionych w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z posiadanymi kosztami stałymi można uznać za niezbędne do utrzymania przedsiębiorstwa, bowiem jak wyjaśnił Wnioskodawca, w okresie zawieszenia działalności gospodarczej opłaty stałe związane z umową o leasing są związane z przyszłą działalnością opodatkowaną podatkiem VAT. Wobec tego spełnione są przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy, tj. występuje związek ponoszonych wydatków w okresie zawieszenia działalności gospodarczej z czynnościami opodatkowanymi, które wystąpią po wznowieniu działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Należy wskazać, że odliczenie podatku naliczonego jest prawem podatnika nie obowiązkiem. Zatem podatnik może złożyć deklarację w okresie zawieszenia działalności i wykazać w niej kwotę podatku naliczonego do odliczenia przez jego zadeklarowanie w terminie określonym w art. 86 ust. 10b pkt 1 lub ust. 11 ustawy. Złożenie deklaracji podatkowej w okresie zawieszenia, wiąże się z tym, że podatnik w przypadku braku czynności opodatkowanych w okresie zawieszenia działalności wykazuje kwotę tego podatku do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.

W konsekwencji takiego rozliczenia kwota ta zwiększa kwotę podatku naliczonego do odliczenia w następnym okresie rozliczeniowym i w efekcie „dalszego przenoszenia” może być rozliczona z podatkiem należnym (przy braku czynności opodatkowanych w okresie zawieszenia) dopiero w deklaracji złożonej po wznowieniu działalności gospodarczej.

Mając jednakże na uwadze fakt, że w okresie zawieszenia podatnik nie jest zobowiązany do składania deklaracji podatkowych prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego może zostać zrealizowanie również przez wykazanie tej kwoty w pierwszej deklaracji składanej po odwieszeniu działalności gospodarczej. Powyższa zasada ma zastosowanie do wszystkich wydatków, do których prawo do odliczenia powstanie w okresie zawieszenia, zarówno tych wykorzystanych do działalności przed zawieszeniem działalności gospodarczej, jak też niezbędnych do utrzymania tej działalności poniesionych w okresie zawieszenia.

W konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje prawo do składania deklaracji VAT-7 i odliczenia kosztów stałych, związanych z utrzymaniem działalności gospodarczej w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do składania deklaracji VAT-7 i odliczenia kosztów stałych, związanych z utrzymaniem działalności gospodarczej w trakcie zawieszenia działalności jest prawidłowe.

Wnioskodawca wskazał, że US wykreślił go z rejestru podatników VAT z dniem 25 lutego 2020 r.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, prawo do składania deklaracji oraz korekt tych deklaracji mają, co do zasady podatnicy VAT czynni. W przypadku utraty statusu podatnika VAT czynnego, przepisy nie przewidują możliwości składania korekty deklaracji, gdyż w momencie utraty statusu podatnika, traci on prawo do składania deklaracji i tym samym korekty deklaracji.

W przedmiotowej sprawie w miesiącu marcu 2021 r. Wnioskodawca był już wykreślony z rejestru podatników VAT, utracił więc prawo do składania deklaracji. W konsekwencji będąc wykreślonym z urzędu skarbowego na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 1 Wnioskodawca nie może ubiegać się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wykazanym w deklaracji VAT -7 za marzec 2021 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do ubiegania się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wykazanym w deklaracji VAT -7 za marzec 2021, będąc zawieszonym w CEIDG wykreślonym z urzędu skarbowego z art. 96 ust. 9a pkt 1, jest nieprawidłowe.

Stosownie do powołanych powyżej przepisów art. 96 ust. 9a pkt 1 oraz ust. 9g ustawy podatnik wykreślony z urzędu z rejestru podatników VAT ze względu na zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej, zostaje zarejestrowany bez konieczności składania zgłoszenia rejestracyjnego ponownie jako podatnik VAT, z dniem wznowienia wykonywania działalności gospodarczej, ze statusem takim, jaki posiadał przed dniem zawieszenia tej działalności.

Zatem z dniem wznowienia działalności gospodarczej Wnioskodawca może być przywrócony do rejestru podatników VAT bez konieczności ponownej rejestracji w urzędzie skarbowym.

W związku z powyższym Wnioskodawca w odniesieniu do wskazanych wydatków, może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego w pierwszej deklaracji składanej po odwieszeniu działalności gospodarczej i w przypadku, gdy kwota podatku należnego przewyższy kwotę podatku naliczonego Wnioskodawca może wystąpić o zwrot podatku na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości przywrócenia do rejestru podatników VAT bez konieczności ponownej rejestracji w urzędzie skarbowym, z dniem wznowienia działalności gospodarczej, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.