Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.323.2021.2.ŻR
z 30 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 maja 2021 r. (data wpływu 17 maja 2021r.), uzupełnionego pismem z 14 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku dokonania korekty/zmniejszenia podatku naliczonego wynikającego z wierzytelności, dla których 90 dni od upływu terminu płatności upłynęło w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego i dla których po zatwierdzeniu układu przewidziany zostanie nowy termin płatności,
  

• braku obowiązku dokonania korekty/zmniejszenia podatku naliczonego wynikającego z tej części wierzytelności, które w związku zawarciem układu zostaną umorzone
  

–jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

17 maja 2021r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku dokonania korekty/zmniejszenia podatku naliczonego wynikającego z wierzytelności, dla których 90 dni od upływu terminu płatności upłynęło w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego i dla których po zatwierdzeniu układu przewidziany zostanie nowy termin płatności,
  

• braku obowiązku dokonania korekty/zmniejszenia podatku naliczonego wynikającego z tej części wierzytelności, które w związku zawarciem układu zostaną umorzone.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 20 lipca 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania nr 1 i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego w zakresie objętym pytaniem nr 1 .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest spółką kapitałową (dalej: Wnioskodawca lub Spółka), zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Obecnie w związku z koniecznością uzdrowienia kondycji finansowej Spółki prowadzona jest reorganizacja jej działalności. Elementem tych działań sanacyjnych jest również trwająca restrukturyzacja. Restrukturyzacja prowadzona jest na zasadach określonych w ustawie z dnia 15.05.2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. nr 814 z późn. zm.; dalej: Prawo restrukturyzacyjne). Prowadzone postępowanie prowadzone jest przy tym m.in. w oparciu o zmiany wynikające z ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz. U. nr 1086 z późn. zm.). Dzień układowy ustalono na 1 września 2020 r.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka przed rozpoczęciem procesu restrukturyzacji, jak i w jego trakcie, nabywała towary i usługi związane z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych. W zawiązku z dokonywanymi zakupami Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, z którego to uprawnienia Spółka korzystała. Część faktur VAT dokumentujących dokonywane przez Spółkę zakupy nie została przez nią opłacona, w tym występują również takie, dla których 90 dni, od upływu terminu płatności przypadało po rozpoczęciu postępowania restrukturyzacyjnego, tj. po dniu określonym jako dzień układowy. W związku z objęciem postępowaniem restrukturyzacyjnym, w oparciu o treść art. 89b ust. 1b ustawy o VAT, Spółka nie dokonała/nie dokona korekt/zmniejszenia wynikającego z tych faktur podatku naliczonego.

Zatwierdzony plan restrukturyzacyjny Spółki, przygotowany w oparciu o art. 10 ustawy Prawo restrukturyzacyjne oraz przedstawione przez nią propozycje układowe, zostały przegłosowane przez wierzycieli i obecnie oczekują na uprawomocnienie. Na podstawie zawartego układu uzgodnione zostało, m.in. w odniesieniu do poszczególnych grup wierzycieli, jaka określona % część wierzytelności jak ma zostać spłacona wobec wierzycieli Spółki wraz z terminami, w jakich spłata ma nastąpić oraz umorzenie pozostałej części wierzytelności głównej.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał:

1. Na pytanie Organu „Kiedy zostały wystawione faktury dokumentujące dokonywane przez Państwa Spółkę zakupy towarów i usług?”, Wnioskodawca wskazał, iż „Faktury, których dotyczy wniosek, dokumentujące dokonane przez Spółkę zakupy zostały wystawione w okresie od 13.05.2020 r. do dnia uprawomocnienia się wniosku. Przykładowo wniosek Spółki dotyczy wystawionych przez kontrahenta następujących faktur:
   1. Faktura nr … r. - termin płatności 12.06.2020 r.
   2. Faktura nr …. r. - termin płatności 01.07.2020 r.
   3. Faktura nr …. r. - termin płatności 31.07.2020 r.
   4. Faktura …. r. - termin płatności 14.09.2020 r.
   5. Faktura nr …. r. - termin płatności 27.02.2021 r.”
2. Następnie, na pytanie Organu „Jaki był pierwotny termin płatności określony w umowie lub na fakturze dotyczący należności wynikających z tych faktur?”, Wnioskodawca wskazał, że „Pierwotny termin płatności wynikający z umów i faktur, których dotyczy wniosek, mieścił się dla poszczególnych faktur w okresie pomiędzy 12 czerwca 2020 r. a 27 lutego 2021 r. Przykładowe faktury z przypadającymi na nie terminami płatności zostały wskazane w pkt 1 powyżej”.
3. Wniosek nie dotyczy faktur wystawionych na rzecz Spółki przed 1 stycznia 2019 r.
4. Upływ 90 dni od terminu płatności określonego w umowie/fakturach wystawionych na rzecz Spółki nastąpił w odniesieniu do poszczególnych faktur w okresie od 10.09.2020 r. do 28.05.2021 r. W odniesieniu do wymienionych w pkt 1 wystawionych na Spółkę faktur 90 dni od upływu terminu płatności nastąpiło w poniższych datach:
   1. Faktura nr ….z 13.05.2020 r. - upływ 90 dni od terminu płatności - 10.09.2020 r.
   2. Faktura nr ….. z 01.07.2020 r. - upływ 90 dni od terminu płatności - 29.09.2020 r.
   3. Faktura nr ….. z 31.07.2020 r. - upływ 90 dni od terminu płatności - 29.10.2020 r.
   4. Faktura nr …. z 31.08.2020 r. - upływ 90 dni od terminu płatności - 13.12.2020 r.
   5. Faktura nr ….. z 31.08.2020 r. - upływ 90 dni od terminu płatności - 28.05.2021 r.
5. Spółka dokonała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tych faktur w całości.
6. Na pytanie Organu „Czy układ, o którym mowa we wniosku, zawarty został przed upływem 150 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności faktur wystawionych do 31 grudnia 2018r.?”, Wnioskodawca wskazał, że „Jak Spółka wskazała w pkt 3. wniosek nie dotyczy faktur wystawionych na rzecz Spółki przed 1 stycznia 2019 r.”
7. W dalszej kolejności na pytanie Organu „Czy układ, o którym mowa we wniosku, został zawarty przed upływem 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności faktur wystawionych przez Państwo po 1 stycznia 2019 r.”, Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi „Mając na względzie, iż postępowanie restrukturyzacyjne jest ściśle regulowane przepisami ustawy z 15 maja 2015 r. — Prawo restrukturyzacyjne, precyzyjna odpowiedź wymaga ustalenia, co w przedstawionym pytaniu oznacza pojęcie „zawarcie układu" w odniesieniu do pojęć stosowanych w tej ustawie. Próbując odpowiedzieć na tak zadane pytanie Spółka wskazuje, że układ został przyjęty przez wierzycieli dłużnika na zgromadzeniu wierzycieli odbytym 15 grudnia 2020 r. Natomiast postanowienie o zatwierdzeniu tego układu wydane zostało 5 marca 2021 r. przez Sąd Rejonowy dla …..XIV Wydział Gospodarczy dla spraw Upadłościowych i Restrukturyzacyjnych. Postanowienie to na dzień sporządzenia niniejszej odpowiedzi nie jest prawomocne.

Zatem ponieważ upływ 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności objętych zakresem wniosku, tj. wymienionych w pkt 1 powyżej nastąpił w odniesieniu do poszczególnych faktur w okresie od 10.09.2020 r. do 28.05.2021 r. to niezależnie od tego, którą z dat przyjmiemy za datę „zawarcia układu" (tj. datę przyjęcia układu przez wierzycieli bądź datę postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu), oznacza to, że w odniesieniu do części faktur objętych wnioskiem został on zawarty przed upływem 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności, a w odniesieniu do części faktur po upływie 90 dni od ustalonych terminów płatności, z zastrzeżeniem przypadku, w którym za „datę zawarcia układu" dla celów VAT należy rozumieć datę uprawomocnienia się postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu - w takim rozumieniu należałoby uznać, że upływ 90 dni od terminu płatności nastąpił przed „zawarciem układu".”

8. Następnie na pytanie Organu „Czy układ zawarty między Państwem a wierzycielem jest obustronną wolą stron transakcji, co do ustalenia nowego terminu zapłaty?”, Wnioskodawca wskazał, że „Jak Spółka wskazała, restrukturyzacja jest przeprowadzana na zasadach określonych w ustawie z dnia 15.05.2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, w tym również w oparciu o zmiany wynikające z ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COV1D-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19. Zatem charakter prawny tego układu wyznaczany jest przepisami rangi ustawowej i zdaniem Spółki, dla celów VAT winien być oceniany z tej perspektywy, a nie na podstawie subiektywnych przekonań Spółki. Ocena wzajemnej relacji tych przepisów, tj. Prawa restrukturyzacyjnego i ustawy o VAT jest m.in. przedmiotem wniosku o interpretację a nie elementem stanu faktycznego. W tym względzie Spółka może jedynie wskazać, że ostatecznie zarówno Spółka, jak i wierzyciele, wyrazili zgodę na zawarcie układu i w tym znaczeniu nastąpiło to za obustronną wolą stron układu. Natomiast poza samą wolą Spółki i wierzycieli, na zawarcie układu i jego ostateczną treść poza Spółką i wierzycielami wpływ wywierały również inne podmioty uczestniczące w procesie restrukturyzacji czy szczegółowe procedury wynikające z przepisów prawa regulujące cały proces jego zawarcia.”
   
9. Postanowienie sądu o zatwierdzeniu układu na dzień sporządzenia niniejszej odpowiedzi nie uprawomocniło się.
   
10. Następnie na pytanie Organu „Czy wszystkie faktury, objęte zakresem wniosku, zostały objęte ww. układem? Jakie są daty płatności wynikające z ww. układu dla poszczególnych faktur?”, Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi „Tak, wszystkie faktury objęte zakresem wniosku zostały objęte układem. Terminy płatności faktur zostały ustalone zgodnie z zatwierdzonym układem i są różne dla poszczególnych grup wierzycieli.
    

Szczegółowy opis Grup i ustalonych dla nich terminów płatności zawiera Postanowienie Sądu o zatwierdzeniu układu z dnia 5 marca 2021 zgodnie z którym:

Grupa 1: wierzyciele posiadający wierzytelności główne w wysokości powyżej 10.000,00 zł i niekwalifikujący się do innych grup:
1. Spłata 40% wierzytelności głównej, z zastrzeżeniem pkt 3 poniżej, w ten sposób, że:
   1. procentowy udział spłaty spłacanej części wierzytelności głównej w poszczególnych latach będzie następujący:
      
      

      Rok kalendarzowy	2021	2022	2023	2024	2025
      Udział spłaty spłacanej wierzytelności głównej w poszczególnych latach	5%	23%	25%	25%	22%

      
      
      
   2. spłata spłacanej części wierzytelności, przewidziana dla 2021 roku, nastąpi do ostatniego dnia roboczego 2021 r.
      
   3. spłaty spłacanej części wierzytelności, przewidziane dla lat 2022, 2023, 2024 i 2025, nastąpią w następujących terminach:
      • 40% kwoty przypadającej do spłaty na dany rok do dnia 30 czerwca danego roku,
        
      • 10% kwoty przypadającej do spłaty na dany rok do dnia 30 września danego roku,
        
      • 50% kwoty przypadającej do spłaty na dany rok do dnia 31 grudnia danego roku.
2. Umorzenie pozostałej części wierzytelności głównej, z zastrzeżeniem pkt 3 poniżej.
   
3. Wierzyciel w ramach spłat zgodnie z pkt 1 powyżej nie może uzyskać zaspokojenia w kwocie niższej niż 10.000,00 zł (dziesięć tysięcy złotych), co należy rozumieć w ten sposób, że jeśli 40% wierzytelności głównej danego wierzyciela daje kwotę niższą niż 10.000,00 zł, wówczas na rzecz takiego wierzyciela jako kwotę do spłaty zgodnie z pkt 1 powyżej przyjmuje się 10.000,00 zł.
   
4. Umorzenie w całości odsetek od wierzytelności głównej naliczonych do dnia poprzedzającego dzień układowy Dłużnika, jak i po tym dniu, a także umorzenie w całości innych kosztów ubocznych, w tym kosztów związanych z dochodzeniem wierzytelności, powstałych do dnia poprzedzającego dzień układowy Dłużnika.

Grupa II: wierzyciele posiadający wierzytelności główne w wysokości niższej lub równej 10.000,00 zł i niekwalifikujący się do innych grup:
1. Spłata 100% wierzytelności głównej, jednorazowo, w terminie 1 (jednego) miesiąca od dnia stwierdzenia prawomocności postanowienia o zatwierdzeniu układu;
2. Umorzenie w całości odsetek od wierzytelności głównej naliczonych do dnia poprzedzającego dzień układowy Dłużnika, jak i po tym dniu, a także umorzenie w całości innych kosztów ubocznych, w tym kosztów związanych z dochodzeniem wierzytelności, powstałych do dnia poprzedzającego dzień układowy Dłużnika.

Grupa III: Zakład Ubezpieczeń Społecznych w zakresie wierzytelności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez dłużnika jako pracodawcę, z tytułu składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Emerytur Pomostowych, z tytułu składek na własne ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne dłużnika oraz innych wierzytelności dłużnika wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych:
1. Spłata 100% wierzytelności, tj. zarówno wierzytelności głównej, jak i wierzytelności ubocznych, w tym odsetek (zarówno powstałych do dnia poprzedzającego dzień układowy Dłużnika, jak i po tym dniu) oraz kosztów związanych z dochodzeniem wierzytelności, w 13 równych ratach kwartalnych, płatnych do ostatniego dnia roboczego każdego kolejnego kwartału kalendarzowego, przy czym płatność pierwszej raty nastąpi do ostatniego dnia roboczego pierwszego pełnego kwartału kalendarzowego następującego po dniu stwierdzenia prawomocności postanowienia o zatwierdzeniu układu.

Grupa IV: wierzyciele będący wierzycielami pozostającymi w stosunkach bliskości, o których mowa w art. 116 p.r.:
1. Spłata 20% wierzytelności głównej w terminie do 31 grudnia 2026 r.;
2. Umorzenie pozostałej części wierzytelności głównej;
3. Umorzenie w całości odsetek od wierzytelności głównej naliczonych do dnia poprzedzającego dzień układowy Dłużnika, jak i po tym dniu, a także umorzenie w całości innych kosztów ubocznych, w tym kosztów związanych z dochodzeniem wierzytelności, powstałych do dnia poprzedzającego dzień układowy Dłużnika.

Grupa V: wierzyciele posiadający wierzytelności główne w wysokości powyżej 10.000.000,00 zł i niekwalifikujący się do innych grup, jak również wierzyciele posiadający wierzytelność zabezpieczoną na mieniu dłużnika hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym, lub hipoteką morską lub przeniesieniem na zabezpieczenie własności rzeczy, wierzytelności lub innego prawa, o ile wyrażą zgodę na objęcie ich wierzytelności układem:
1. Spłata 40% wierzytelności głównej, w czterech ratach rocznych, w ten sposób, że:
   1. zapłata I raty w wysokości 8% spłacanej części wierzytelności głównej nastąpi do ostatniego dnia roboczego 2023 r.,
      
   2. zapłata II raty w wysokości 6% spłacanej części wierzytelności głównej nastąpi do ostatniego dnia roboczego 2024 r.,
      
   3. zapłata III raty w wysokości 3% spłacanej części wierzytelności głównej nastąpi do ostatniego dnia roboczego 2025 r.,
      
   4. zapłata IV raty w wysokości 83% spłacanej części wierzytelności głównej nastąpi do ostatniego dnia roboczego 2026 r.,
2. Umorzenie pozostałej części wierzytelności głównej;
   
3. Umorzenie w całości odsetek od wierzytelności głównej naliczonych do dnia poprzedzającego dzień układowy Dłużnika, jak i po tym dniu, a także umorzenie w całości innych kosztów ubocznych, w tym kosztów związanych z dochodzeniem wierzytelności, powstałych do dnia poprzedzającego dzień układowy Dłużnika.”

11. W dalszej kolejności, na pytanie Organu „Czy ww. układem objęte są wszystkie faktury, objęte zakresem wniosku?”, Wnioskodawca wskazał, że „Tak, układem objęte są wszystkie faktury będące przedmiotem wniosku. Na dzień złożenia wniosku o interpretację w odniesieniu do nieznacznej – w stosunku do całości - części faktur objętych układem nie minęło 90 dni od pierwotnie przyjętego terminu ich płatności o uprawdopodobnienie ich nieściągalności - przykładem faktura wymieniona w pkt 1 pod nr 5 - oczywistym jest, że przed datą uprawdopodobnienia nie mogła ona podlegać korekcie. Na dzień sporządzenia niniejszej odpowiedzi w odniesieniu do wszystkich faktur będących przedmiotem wniosku i objętych układem upłynęło 90 dni od pierwotnie przyjętych terminów płatności”.
    
12. Następnie, na pytanie Organu „Czy dokonali Państwo, a jeśli nie, to kiedy zamierzają dokonać zapłaty wierzytelności ? Należy wskazać dokładne daty”, Wnioskodawca odpowiedział, że „Spółka zamierza spłacać wierzytelności zgodnie z przyjętym i opisanym w pkt 10 powyżej harmonogramem płatności. Z oczywistych względów mając na względzie przyjęte w nim odległe terminy spłaty, Spółka nie może dziś podać dokładnych dat, w których spłata taka nastąpi. Należy zakładać, że nastąpi to w terminach zbliżonych do tych, jakie zostały przyjęte w harmonogramie i w zgodzie z tym harmonogramem (nie później) - a więc w datach wynikających z harmonogramu”.
    
13. Jednocześnie na pytanie Organu „Kiedy upłynął/upłynie termin 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w układzie, o którym mowa we wniosku, dla faktur wystawionych do 31 grudnia 2018r.?”, Wnioskodawca wskazał, że „Jak Spółka wskazała w pkt 3. wniosek nie dotyczy faktur wystawionych na rzecz Spółki przed 1 stycznia 2019 r.”.
    
14. Po czym, na pytanie Organu „Kiedy upłynął/upłynie termin 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w układzie, o którym mowa we wniosku, dla faktur wystawionych po 1 stycznia 2019 r.?”, Wnioskodawca wskazał, że „Jak wynika z odpowiedzi w pkt 10 powyżej, o upływie dwóch lat od terminów płatności nie można mówić w kontekście zapłaty całego wynagrodzenia z poszczególnych faktur, ale o procentowo określonej wartości części należności z poszczególnych faktur. Na przykład dla Grupy V spłata 40% wartości należności głównej z wszystkich faktur objętych układem/wnioskiem. 90 dni od dnia upływu terminów przyjętych w harmonogramie poszczególnych rat upłynie:
    1. dla I raty - upłynie 30 marca 2024 r.,
       
    2. dla II raty - upłynie 31 marca 2025 r.,
       
    3. dla III raty - upłynie 31 marca 2026 r.,
       
    4. dla IV raty - upłynie 31 marca 2027 r.
    Dla pozostałych Grup 90 dni od dnia upływu terminów przyjętych w harmonogramie należy obliczyć jako ostatni dzień płatności przyjęty w harmonogramie plus 90 dni”.
    
    

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż sformułowane we wniosku pytanie nr 1, dotyczy indywidualnej sprawy Spółki. Spółka znajduje się w trakcie restrukturyzacji. Jest też dłużnikiem z tytułu niezapłaconych wierzytelności, dla których 90 dni od upływu terminu płatności upłynęło w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego. Równocześnie Spółka oczekuje na uprawomocnienie postanowienia sądu o zatwierdzenie układu. W konsekwencji nie ulega wątpliwości, że przedstawione pytania dotyczą jej sytuacji indywidualnej. Zadane pytania dotyczą tego, czy w przedstawionym stanie faktycznym, w odniesieniu do niezapłaconych przez Spółkę wierzytelności, dla których 90 dni od upływu terminu płatności upłynęło w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego i dla których w układzie przewidziano nowy termin płatności, Spółka będzie obowiązana do zmniejszenia wynikającego z tych faktur odliczonego podatku VAT, a jeśli tak, to kiedy obowiązek taki wystąpi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1) (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1a) Wątpliwości Spółki dotyczą tego, czy po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu, w odniesieniu do niezapłaconych przez nią części wierzytelności, dla których 90 dni od upływu terminu płatności upłynęło w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego i dla których po zatwierdzeniu układu przewidziany zostanie nowy termin płatności, będzie ona zobowiązana do korekty/zmniejszenia wynikającego z tych wierzytelności podatku naliczonego?

1a) Jeśli stanowisko Spółki dotyczące braku obowiązku dokonania korekty/zmniejszenia wynikającego z tych wierzytelności podatku naliczonego po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu jest nieprawidłowe, wątpliwość Spółki dotyczy tego, w jakim momencie obowiązek taki wystąpi?

2) Wątpliwości Spółki dotyczą tego, czy po zakończeniu postępowania restrukturyzacyjnego, tj. w rozliczeniu za okres, w którym prawomocne stanie się postanowienie sądu o zatwierdzeniu układu, będzie ona zobowiązana do korekty/zmniejszenia podatku naliczonego wynikającego z tej części wierzytelności, które w związku zawarciem układu zostaną umorzone.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. (sformułowanym w uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Spółki, po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu, w odniesieniu do niezapłaconych przez nią części wierzytelności, dla których 90 dni od upływu terminu płatności upłynęło w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego i dla których po zatwierdzeniu układu przewidziany zostanie nowy termin płatności, nie będzie ona zobowiązana do korekty/zmniejszenia wynikającego z tych wierzytelności podatku naliczonego.

Jeśli stanowisko Spółki dotyczące braku obowiązku dokonania korekty/zmniejszenia wynikającego z tych wierzytelności podatku naliczonego po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu jest nieprawidłowe, należy przyjąć, iż obowiązek taki powstanie dopiero na skutek braku zapłaty tych należności.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki, po zakończeniu postępowania restrukturyzacyjnego, tj. w rozliczeniu za okres, w którym prawomocne stanie się postanowienie sądu o zatwierdzeniu układu nie będzie ona zobowiązana do korekty/zmniejszenia podatku naliczonego wynikającego z tej części wierzytelności, które w związku zawarciem układu zostaną umorzone. Odpowiednio, jak wskazano w pkt 1 powyżej, z uwagi na pozostawanie w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego Spółka nie była zobowiązana do korekty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym minęło 90 dni od upływu terminu płatności na rzecz wierzycieli. Przepisy ustawy o VAT, nie nakładają na nią obowiązku zmniejszenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym postępowanie restrukturyzacyjne zostanie zakończone (uprawomocnienie postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu), czy też w kolejnych okresach. Ponadto dodatkowo należy zauważyć, że w związku z umorzeniem wierzytelności z dniem uprawomocnienia postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu - a więc pierwszym dniem, który teoretycznie mógłby być momentem/okresem, w którym Spółka byłaby zobowiązana do korekty podatku naliczonego z uwagi na zakończenie postępowania restrukturyzacyjnego, z uwagi na umorzenie wierzytelności nie ma już wierzytelności, dla których konieczność ewentualnej korekty mogłaby wystąpić. Przepisy ustawy o VAT, czy przepisy wykonawcze nie przewidują obowiązku dokonywania korekty wobec wierzytelności umorzonych.

Podsumowując, w związku z powyższym Spółka uważa, że w odniesieniu do tych wierzytelności, które nie zostały przez nią zapłacone, a dla których 90 dni od upływu terminu płatności upłynęło w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, a które na skutek zawarcia w ramach tego postępowania układu z wierzycielami zostaną umorzone, nie ciąży na niej obowiązek korekty, zmniejszenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”.

I tak, stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1, stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2016 r. poz. 1574, 1579, 1948 i 2260), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
   
2. (uchylony)
   
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
      
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony),
   
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
   
6. (uchylony).
   
   

Na mocy art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem, że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Natomiast art. 89a ust. 5 ustawy stanowi, że wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Zgodnie z art. 89a ust. 8 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5, uwzględniając konieczność zapewnienia niezbędnych danych pozwalających na weryfikację spełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 89b ust. 1, przez dłużnika.

Zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast, w myśl art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Z kolei zgodnie z art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

Art. 89b ust. 1b ustawy, stanowi, iż przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 90 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Zgodnie z art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Stosownie zaś do art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że w przypadku nieuregulowania należności w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Należy podkreślić, że powyższe przepisy mają na celu uregulowanie sytuacji, do których dochodzi często w obrocie gospodarczym, a mianowicie, gdy kontrahent pomimo wcześniejszego zobowiązania nie uiszcza zapłaty za dostarczony towar czy też wykonaną usługę. Jest to sytuacja wyjątkowo niekorzystna dla sprzedawcy, ponieważ nie tylko traci on pieniądze, ale również jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT należnego, jaki powstał z tytułu przeprowadzonej transakcji. Jednocześnie nabywca towaru lub usługi ma możliwość odliczenia podatku naliczonego. Nie ma znaczenia dla celów poboru VAT kwestia, czy podatnik otrzymał zapłatę za dostarczony nabywcy towar lub wykonaną na jego rzecz usługę. Takie nieuregulowane wierzytelności określa się mianem „złych długów”.

Zawarte w ustawie o VAT regulacje prawne pozwalają na zminimalizowanie negatywnych skutków, jakie powstają dla sprzedawcy w sytuacji, gdy nierzetelny nabywca nie zapłaci za towar lub też wykonaną usługę. Mowa tu o instytucji noszącej nazwę „ulga za złe długi”.

Wątpliwości Zainteresowanego w rozpatrywanej sprawie w pierwszej kolejności dotyczą kwestii czy winien dokonać korekty odliczonego podatku naliczonego w sytuacji, gdy dla należności wynikających z faktur zakupu - po zatwierdzeniu układu - przewidziany zostanie nowy termin ich płatności. Następnie przedmiotem wątpliwości Zainteresowanego jest kwestia korekty odliczonego podatku naliczonego w sytuacji, gdy dla należności wynikające z faktur zakupu – po zatwierdzeniu układu - zostaną uregulowane przez zwolnienie dłużnika z długu na mocy zawartego porozumienia.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych (zasad zawierania umów cywilnoprawnych, porozumień) ani nie mają wpływu na ich treść, w tym ustalenia dotyczące terminów płatności. Zgodnie z zasadą swobody umów, to strony umowy rozstrzygają m.in. zasady rozliczeń z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych.

Podkreślić należy, że ustalony przez strony termin zapłaty winien być obustronną wolą stron transakcji zawartej w ramach stosunku cywilnoprawnego. Wskazać bowiem należy, że zgodnie z art. 353^¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęte w nich ustalenia, w tym zasady ustalania terminów płatności, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej nie ma prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów. Z art. 14h Ordynacji podatkowej wynika bowiem, iż powołany przepis nie ma zastosowania w postępowaniu w przedmiocie wydawania interpretacji indywidualnej.

Zatem tut. Organ nie jest właściwy do oceny skuteczności zawieranych między kontrahentami porozumień lecz do oceny skutków tych porozumień na gruncie prawa podatkowego.

Zgodnie z przywołanymi przepisami, dłużnik ma obowiązek skorygowania całości (lub części) uprzednio odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje całości (lub części) należności w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzystał z korekty podatku należnego. Dłużnik nie jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego wówczas, gdy ureguluje należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90. dzień od dnia upływu terminu płatności. Korekta winna być dokonana w rozliczeniu za okres w którym upłynął 90. dzień od dnia upływu terminu płatności. Termin 90-dniowy należy każdorazowo liczyć od dnia, w którym upływa termin płatności określony w fakturze lub umowie.

Jeżeli zatem w porozumieniu zawarta zostanie zgodna wola stron co do innego (nowego) terminu zapłaty, ten termin będzie właściwym do liczenia okresu 90 dni, o którym mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy zauważyć, że aby termin płatności był skutecznie odroczony, musi to nastąpić przed jego upływem, bowiem nie można odroczyć terminu, który upłynął. Ponadto powołany przepis art. 89a wyraźnie wskazuje na prawo podatnika do korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w przypadku wierzytelności, która nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Możliwość skorygowania przez podatnika-sprzedawcę podatku należnego wiąże się z obowiązkami w zakresie korekty podatku naliczonego przez podatnika-nabywcę. Zastosowanie trybu korekty podatku powoduje de facto, że konstrukcyjnie przestaje istnieć podatek należny, przez co przestaje też faktycznie istnieć podatek naliczony, który można by odliczyć. Stąd też konieczna jest korekta podatku naliczonego. Przepisy art. 89b ust. 1 i ust. 2 ustawy są zawsze konsekwencją zaistnienia sytuacji, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego, gdy strony wydłużą termin płatności, powinny skorygować fakturę, jeżeli ten termin jest ustalony na fakturze, lub podpisać aneks do umowy.

W ocenie tut. Organu, jedynie zawarcie przez strony umowy – przed upływem 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności – porozumienia, ugody czy jakiegokolwiek innego rodzaju pisma, które przedłuża termin spłaty wierzytelności skutkuje tym, że termin naliczania 90 dni biegnie każdorazowo od nowego wyznaczonego terminu spłaty długu.

W przypadku bowiem umownej zmiany terminu płatności (przed upływem 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności), poprzez jego wydłużenie w drodze obustronnego porozumienia, jeśli w porozumieniu tym zawarta zostanie zgodna wola stron co do innego (nowego) terminu zapłaty, ten termin będzie właściwym do liczenia okresu, o którym mowa w art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest spółką kapitałową, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Obecnie w związku z koniecznością uzdrowienia kondycji finansowej Spółki prowadzona jest reorganizacja jej działalności. Elementem tych działań sanacyjnych jest również trwająca restrukturyzacja. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka przed rozpoczęciem procesu restrukturyzacji, jak i w jego trakcie nabywała towary i usługi związane z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych. Część faktur VAT dokumentujących dokonywane przez Spółkę zakupy nie została przez nią opłacona, w tym występują również takie, dla których 90 dni, od upływu terminu płatności przypadało po rozpoczęciu postępowania restrukturyzacyjnego, tj. po dniu określonym jako dzień układowy. Faktury, których dotyczy wniosek, dokumentujące dokonane przez Spółkę zakupy zostały wystawione w okresie od 13.05.2020 r. do dnia uprawomocnienia się wniosku. Upływ 90 dni od terminu płatności określonego w umowie/fakturach wystawionych na rzecz Spółki nastąpił w odniesieniu do poszczególnych faktur w okresie od 10.09.2020 r. do 28.05.2021 r. Spółka dokonała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tych faktur w całości. Dzień układowy ustalono na 1 września 2020 r. Zarówno Spółka, jak i wierzyciele wyrazili zgodę na zawarcie układu i w tym znaczeniu nastąpiło to za obustronną wolą stron układu. Układ został przyjęty przez wierzycieli dłużnika na zgromadzeniu wierzycieli odbytym 15 grudnia 2020 r. Natomiast postanowienie o zatwierdzeniu tego układu wydane zostało 5 marca 2021 r. przez Sąd Rejonowy dla …. dla spraw Upadłościowych i Restrukturyzacyjnych. Postanowienie to na dzień sporządzenia uzupełnienia wniosku nie jest prawomocne. W odniesieniu do części faktur objętych wnioskiem układ został zawarty przed upływem 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności, a w odniesieniu do części faktur po upływie 90 dni od ustalonych terminów płatności.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Zainteresowany, co do zasady, w terminie 90 dni od dnia upływu pierwotnie ustalonych terminów płatności, powinien dokonać, zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, korekty odliczonego podatku naliczonego wynikającego z tych faktur w rozliczeniu za okres, w którym upłynął ten 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonych na fakturach.

W przypadku części faktur, w stosunku do których układ został zawarty po upływie 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności, Wnioskodawca miał obowiązek dokonania korekty podatku w trybie art. 89b ust. 1 ustawy, pomimo zgodnej woli stron transakcji, co do ustalenia nowego terminu zapłaty.

Natomiast, w odniesieniu do tej części faktur, dla których układ został zawarty przed upływem 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności, a tym samym nowy sposób i termin rozliczenia płatności będzie wynikał z zawartego układu, wówczas termin dokonania korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, należy ustalić (naliczyć) od wyznaczonego w tym porozumieniu terminu płatności.

W konsekwencji powyższego w odniesieniu do części faktur, dla których porozumienie zostało zawarte przed upływem pierwotnie ustalonych terminów płatności w nich wskazanych oraz gdy było ono obustronną wolą stron transakcji, co do ustalenia terminu zapłaty (terminów zapłaty), należy stwierdzić, że Wnioskodawca:

• będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, dopiero w przypadku nieuregulowania należności w terminie 90 dni liczonym od dnia upływu terminu płatności określonego w zawartym układzie,
  

• gdy dokona płatności w terminach przewidzianych w układzie - nie będzie miał obowiązku korygowania w trybie art. 89b ustawy, odliczonych kwot podatku wynikających z faktur VAT objętych układem.
  
  

W konsekwencji, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, należało uznać je za nieprawidłowe.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy zawartych w pytaniu nr 2, wskazać należy, że zakres pojęciowy zwrotu użytego w art. 89b ustawy, tj. „uregulowania należności” nie budzi wątpliwości. Jego istotą jest zaspokojenie wierzyciela, zatem należy przyjąć, że „uregulowanie” następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony.

Termin „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin „uregulowanie”, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującym wygaśnięciem zobowiązania.

Na powyższe rozumienie terminu „uregulowanie” wskazuje jego literalne brzmienie. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, „uregulować” znaczy m.in. „uiścić jakąś należność”. Z kolei, „uiścić - uiszczać” oznacza „uregulować należność za coś”. Natomiast „uiszczać się” zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza „wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego”. W konsekwencji, należy uznać, że „uregulować”, zgodnie z literalnym brzmieniem, oznacza spełnienie świadczenia skutkującego wywiązaniem się ze zobowiązania finansowego, a w konsekwencji - wygaśnięciem zobowiązania.

Podkreślić należy, że termin „należność uregulowana w jakiejkolwiek formie” obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powoduje wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Zakres pojęciowy wyżej wymienionych zwrotów, nie budzi wątpliwości. Ich istotą jest zaspokojenie wierzyciela, zatem należy przyjąć, że „uregulowanie” następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony.

Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl), uregulować oznacza „uiścić jakąś należność”, z kolei umorzyć oznacza „zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych”.

Zatem, biorąc pod uwagę literalną wykładnię ww. przepisów wskazać należy, iż uregulowanie należności w jakiejkolwiek formie odbywa się poprzez zaspokojenie całości lub części roszczeń wynikających z wierzytelności, wskutek uiszczenia należności przez dłużnika bądź osobę trzecią na rzecz wierzyciela.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja potrącenia, odnowienia, zwolnienia z długu została uregulowana w przepisach art. 498-508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz.1740, z późn. zm.), dalej Kodeks cywilny.

Zgodnie z brzmieniem art. 508 § 1 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

W przypadku umorzenia długu nie dochodzi do zaspokojenia roszczeń wierzyciela z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji, poprzez uiszczenie należności w jakiejkolwiek części. Celem umorzenia długu jest w tej sytuacji rezygnacja ze ściągania części należności dokonana z woli wierzyciela i za zgodą dłużnika.

Powyższe oznacza, że w sytuacji gdy wierzyciele Spółki zrezygnują z dochodzenia wierzytelności, to tym samym zwolnią Wnioskodawcę z obowiązku regulowania należności.

Pomimo, że pojęcie „uregulowania” należności jest pojęciem szerokim (szerszym od „zapłaty należności”) oraz, że w zakresie tego pojęcia dopuszcza się różne sposoby uregulowania należności dokonywane pomiędzy kontrahentami, to w analizowanej sprawie zwolnienia z długu opisanego przez Wnioskodawcę nie można uznać za uregulowanie należności. Istotnym jest fakt, że uregulowanie należności następuje z chwilą, gdy wierzyciel zostaje zaspokojony. W przypadku umorzenia długu nie dochodzi do zaspokojenia roszczeń wierzyciela z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji, poprzez uiszczenie należności w jakiejkolwiek części. Celem umorzenia długu jest w tej sytuacji rezygnacja ze ściągania części należności dokonana z woli wierzyciela i za zgodą dłużnika.

Nie można zatem uznać, iż umorzenie długu stanowi uregulowanie należności w świetle ww. przepisów.

Mając na uwadze okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej we wniosku mamy do czynienia z sytuacją, w której wierzyciele i dłużnik (Wnioskodawca) na skutek zawartego układu postanowili o zastosowaniu zwolnienia z długu (potocznie umorzenie długu), w konsekwencji którego zobowiązanie wygasa, przestaje istnieć.

Tym samym brak podstaw do uznania, że umorzone należności będące przedmiotem wniosku zostaną uregulowane, w rozumieniu ww. przepisów.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał obowiązek dokonania korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego, na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy, wynikającego z faktur dokumentujących należności objęte umorzeniem na podstawie umowy między Stronami, w rozliczeniu za okres, w którym upłynie 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.