2021.07.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.257.2021.1.ST
z 19 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 maja 2021 r. (data wpływu 20 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania 23% stawką podatku VAT lub zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży w trybie egzekucji komorniczej zabudowanych działek nr 1, 2, 3 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

20 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania 23% stawką podatku VAT lub zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży w trybie egzekucji komorniczej zabudowanych działek nr 1, 2, 3.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla (…) Kancelaria Komornicza nr (…) (dalej: Wnioskodawca/Komornik Sądowy), prowadzi sprawę egzekucyjną z wniosku wierzyciela – A Sp. z o.o. reprezentowanego przez – B Sp. Kom., przeciwko dłużnikowi – C Sp. z o.o., na podstawie tytułu wykonawczego o sygnaturze (…). Data tytułu wykonawczego – XX maja 2016 r., data klauzuli wykonalności – XX września 2016 r.

Ww. sprawa została przez Komornika Sądowego przyjęta do egzekucji XX maja 2020 r. Wnioskodawca przejął akta egzekucyjne od Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla (…) – E.P. (dalej: poprzedni organ egzekucyjny). W styczniu 2020 roku poprzedni organ egzekucyjny przeprowadził sprzedaż licytacyjną nieruchomości o nr (…) oraz (…), należących do dłużnika, tj. C Sp. z o.o. Pierwotne daty wszczęcia egzekucji to odpowiednio XX czerwca 2016 r. oraz XX czerwca 2016 r.

C Sp. z o.o. na podstawie aktu notarialnego z XX lipca 2013 r., nabyła od podmiotu D Sp. z o.o. Spółka Komandytowa (dalej: Sprzedawca) prawo użytkowania wieczystego działki nr 3 o powierzchni 209 m² oraz prawo własności budowli, stanowiących odrębny przedmiot własności, położonych (…) przy ulicy (…) (KW nr (…)) oraz prawo użytkowania wieczystego działek nr 1 o powierzchni 996 m² i 2 o powierzchni 225 m², łącznie 1.221 m² oraz prawo własności budynku numer 4 o kubaturze 62,53 m² oraz wiaty stalowej i rampy, stanowiących odrębną nieruchomość, położonych (…) przy ulicy (…) (KW nr (…)), dalej łącznie zwane: Nieruchomości.

Działka nr 3, 1 i 2 w wypisie z rejestru gruntów oznaczone są symbolem „Ba” jako tereny przemysłowe.

Cena sprzedaży Nieruchomości na rzecz C Sp. z o.o. została określona na kwotę (…) zł brutto. Sprzedający był podatnikiem VAT i wystawił faktury VAT dokumentujące tą sprzedaż. Z posiadanej dokumentacji C Sp. z o.o. (sprawozdanie finansowe za rok 2013) wynika, że sprzedaż Nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

Z posiadanych przez Komornika Sądowego informacji wynika, iż w roku 2013, ani w latach następnych C Sp. z o.o. nie ponosiła wydatków na ulepszenie Nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% ich wartości początkowej. Jedynym wydatkiem jest wydatek w kwocie (…) zł w roku 2013 – nie stanowił on jednak wydatku na ulepszenie Nieruchomości uwidocznionym w księgach C Sp. z o.o. Sprawozdania finansowe dowodzą, że corocznie dokonywano stałe odpisy amortyzacyjne, co potwierdza brak nakładów na tę Nieruchomość. Dodatkowo, Prezes C Sp. z o.o. – B.W. złożyła oświadczenie potwierdzające brak nakładów inwestycyjnych.

Co więcej, z informacji pozyskanych z wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT, podmiot C Sp. z o.o., zgodnie z art. 96 ust. 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), dalej: ustawa, został wykreślony jako podatnik podatku VAT XX października 2016 r.

Jak wynika z protokołu z licytacji nieruchomości – XX stycznia 2020 r. poprzedni organ egzekucyjny, prowadzący postępowanie egzekucyjne z wniosków wierzycieli: E Sp. z o.o., F Sp. z o.o., A Sp. z o.o., G S.A., H, I Sp. z o.o. przeciwko dłużnikowi C Sp. z o.o. przystąpił do pierwszej licytacji Nieruchomości należących do C Sp. z o.o. Cena wywołania, która wynosi 3/4 sumy oszacowania wynosiła (…) zł. Do licytacji przystąpiła J Sp. z o.o. z (…), która podtrzymała ww. cenę wywoławczą. Komornik zamknął przetarg i obwieścił trzykrotnie ostatnią zaoferowaną cenę (…) zł.

Postanowieniem z XX kwietnia 2020 r., Sąd Rejonowy dla (…) postanowił przysądzić prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej położonej (…) przy ul. (…), dla której Sąd Rejonowy dla (…) prowadzi księgę wieczystą (…) oraz prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej położonej (…) przy ul. (…), dla której Sąd Rejonowy dla (…) prowadzi księgę wieczystą (…) wraz z prawami przynależnymi, będące przedmiotem licytacji XX stycznia 2020 r. na rzecz J Sp. z o.o. z siedzibą (…) za kwotę (…) zł, która została w całości złożona na rachunek depozytowy Ministra Finansów.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany dla VAT – XX sierpnia 2019 r. został wykreślony z rejestrów podatników VAT w świetle art. 96 ust. 9a pkt 3 ustawy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż Komornik Sądowy A.K. nie jest zastępcą Komornika E.P. Kancelaria Komornicza nr (…) działa w oparciu o postanowienie o przekazaniu postępowania wydanego przez Komornik E.P. Postanowienie o przysądzeniu własności uprawomocniło się już po przekazaniu akt egzekucyjnych do ww. Kancelarii A.K.

Wszystkie działki, będące przedmiotem wniosku, tj. nr 1, 2 i 3 na dzień sprzedaży były zabudowane. Działki nr 1, 2 i 3 na dzień sprzedaży były zabudowane.

Na działce nr 1 położony budynek nr 4 oraz wiata stalowa i rampa, a na działce nr 2 znajduje się jedynie budowla w postaci utwardzonej nawierzchni. Na działce nr 3 znajduje się tylko budowla stanowiąca odrębny przedmiot własności.

Na dzień sprzedaży (przysądzenia własności), przedmiotowe działki były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Od dnia zakupu do dnia nabycia przedmiotowe działki dłużnik wykorzystywał na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Działki objęte zakresem zapytania były wykorzystywane przez dłużnika w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Działki objęte zakresem pytania nie były wykorzystywane na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Przedmiotowe działki nie były udostępniane osobom trzecim, np. na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia.

Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu działek.

Oprócz wymienionych we wniosku budowli, budynku, wiaty stalowej i rampy, na działkach będących przedmiotem sprzedaży nie znajdowały się inne budynki/budowle/urządzenia budowlane.

Na wymienionych działkach znajdują się urządzenia budowlane, stanowiące przyłącza poszczególnych mediów do budynku. Są to urządzenie budowlane zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawo budowlane.

Na działce nr 3 znajduje się powierzchnia utwardzona stanowiąca budowlę w rozumieniu ustawy – Prawo budowlane.

Budynek nr 4: Klasyfikacja PKOB Sekcja 1 Dział 12 Grupa 123: Budynki handlowo-usługowe oraz grupa 125: Budynki przemysłowe i magazynowe.

Wiata stalowa: Klasyfikacja PKOB Sekcja 1 Dział 12 Grupa 127: Pozostałe budynki niemieszkalne.

Poszczególne budynki/budowle są trwale związane z gruntem.

Wszystkie budynki, budowle, urządzenia budowlane, będące przedmiotem licytacji, zostały nabyte przez dłużnika. Z tytułu nabycia budynków/budowli dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Dłużnik nie budował budynków/budowli na przedmiotowych działkach.

Budynek nie stanowi lokalu mieszkalnego. Dłużnik dokonał pierwszego zasiedlenia (w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy) w roku 2013, nabywając nieruchomość od innego podatnika VAT. W zakresie przedmiotowych budowli i budynku nie dochodziło do pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do części z nich. Zajęcie do używania miało miejsce począwszy od XX sierpnia 2012 r. (wydanie nieruchomości).

Pierwsze zasiedlenie budynków/budowli nastąpiło XX lipca 2013 r. w dniu nabycia nieruchomości w wyniku nabycia nieruchomości. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowych budynków/budowli lub ich części a ich dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Nakłady w wysokości (…) zł z roku 2013 nie przekroczyły 30% wartości początkowej ani budynku nr 4 ani wiaty stalowej, co mogłoby spowodować kolejne pierwsze zasiedlenie w rozumieniu ustawy. Nie było ulepszenia przekraczającego 30% wartości początkowej ulepszanego budynku/budowli, a zatem po nabyciu przedmiotowych działek nie doszło do ponownego pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy. Poniesione nakłady nie stanowiły przebudowy budynku/budowli. W stosunku do wydatków na ulepszenie budynku/budowli lub ich części przysługiwało dłużnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nakłady w wysokości (…) zł na ulepszenie budynku/budowli miały miejsce w roku 2013. Od momentu poniesienia nakładów na ulepszenie budynków/budowli do momentu dostawy nieruchomości, minął okres dłuższy niż 2 lata. Po oddaniu do użytkowania ulepszonego budynku/budowli lub ich części nie miało miejsce pierwsze zasiedlenie tego budynku/budowli.

Podjęte przez Wnioskodawcę działania pozwoliły na zebranie informacji w zakresie art. 43 ust. 1 pkt 2, 9, 10, 10a ustawy.

Położona na działce nr 1 i 2 rampa, stanowi obiekt budowlany w rozumieniu prawa budowlanego i jest trwale związana z gruntem. Wiata magazynowa również stanowi obiekt budowlany w rozumieniu prawa budowlanego i również jest trwale związana z gruntem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W oparciu o wskazany stan faktyczny i żądania nabywcy o wystawienie faktury z naliczonym podatkiem VAT w stawce 23% (do odliczenia) Wnioskodawca powziął wątpliwość: Czy Wnioskodawca zobowiązany jest jako płatnik do zapłaty podatku VAT w stawce 23% od zlicytowanej Nieruchomości w drodze egzekucji, czy do tej sprzedaży zastosowanie miało zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż w drodze licytacji Nieruchomości, będącej własnością C Sp. z o.o. podlegała zwolnieniu od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, a w konsekwencji Komornik Sądowy jako płatnik nie jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT od zlicytowanej Nieruchomości.

Przeciwnego zdania jest nabywca, twierdząc (bez uzasadnienia i przedłożenia dokumentów), że dłużna spółka łożyła nakłady finansowe w kwocie powyżej 30% na polepszenie infrastruktury.

Z ostrożności procesowej tutejszy organ egzekucyjny udał się do KRS celem zweryfikowania niniejszej informacji, jednakże nie ustalono żadnych nowych informacji w tym zakresie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż zgodnie z art. 18 ustawy – Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W świetle powyższego, Komornik Sądowy jest płatnikiem podatku VAT od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika.

W przedstawionym stanie faktycznym, poprzedni organ egzekucyjny dokonał sprzedaży w drodze licytacji Nieruchomości, będących własnością dłużnika, tj. C Sp. z o.o. Od zlicytowanych Nieruchomości poprzedni organ egzekucyjny nie pobrał podatku VAT, uznając, iż dostawa Nieruchomości podlega zwolnieniu w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zdaniem Komornika Sądowego, dostawa Nieruchomości w drodze licytacji, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny w niniejszym wniosku, powinna być zwolniona od podatku VAT, w konsekwencji czego nie spoczywa na nim również obowiązek zapłaty podatku VAT od zlicytowanej Nieruchomości, mimo iż XX maja 2020 r. Komornik Sądowy przejął wspomniane w stanie faktycznym akta egzekucyjne od poprzedniego organu egzekucyjnego.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle powyższego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, iż do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony, natomiast jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części podlega opodatkowaniu według 23% stawki podatku VAT, również dostawa gruntu podlega opodatkowaniu według takiej samej stawki podatku VAT. Przepis art. 29a ust. 8 ustawy ma również zastosowanie do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntów. Stanowisko to znajduje potwierdzenie zarówno w doktrynie (vide. T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 14, Warszawa 2018), jak również w orzecznictwie sądów administracyjnych (vide wyrok WSA w Gdańsku z 4 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 555/17).

Zasadne jest rozumienie przepisu art. 29a ust. 8 ustawy w ten sposób, iż grunt jako towar przyjmuje stawkę podatku obowiązującą dla budynku/budowli, bez względu na to czy sprzedaż dotyczy prawa własności tego gruntu czy też prawa użytkowania wieczystego. Nie ma w tym przypadku zastosowania art. 29a ust. 9 ustawy, zgodnie z którym, przepisu art. 29a ust. 8 ustawy nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.

W omawianym przypadku nie mamy do czynienia z czynnością oddania gruntu w użytkowanie wieczyste, a ze zbyciem prawa wieczystego użytkowania działek gruntu nr 3, 1 i 2.

Tym samym, w przedstawionym przypadku istotnym jest rozstrzygnięcie, czy dla sprzedawanych budynków i budowli oraz ich części może mieć zastosowanie zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT, bowiem według takiej samej stawki podatku VAT będzie opodatkowane zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym są posadowione te budynki i budowle lub ich części.

W przypadku sprzedaży nieruchomości zabudowanej, ustawodawca przewidział zwolnienia przedmiotowe z opodatkowania podatkiem VAT, określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, które mogą mieć zastosowanie pod warunkiem spełniania przesłanek w nich wymienionych. Co więcej, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy może mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy do dostawy budynków, budowli lub ich części nie ma zastosowania zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, iż dostawa budynków, budowli lub ich części jest, co do zasady, zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przenosząc powyższe rozważania w zakresie zlicytowanej Nieruchomości, to z powziętych przez Komornika Sądowego informacji wynika, iż:

C Sp. z o.o. nabyła Nieruchomość na podstawie aktu notarialnego z XX lipca 2013 r., Repertorium (…) od podmiotu D Sp. z o.o. Spółka Komandytowa, który jako zbywca oświadczył w akcie notarialnym, że jest podatnikiem podatku VAT i że stronie kupującej zostaną wystawione faktury VAT.
Sprzedaż Nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki VAT 23%, na co wskazują zapisy w księgach rachunkowych C Sp. z o.o.
C Sp. z o.o. wykorzystywała Nieruchomość na cele prowadzonej działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.
C Sp. z o.o. w 2013 r., ani w latach następnych nie ponosiła wydatków na ulepszenie Nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% ich wartości początkowej.

Tym samym, nawet gdyby przyjąć, iż do pierwszego zasiedlenia doszło w momencie sprzedaży Nieruchomości do C Sp. z o.o. to do momentu licytacji Nieruchomości przez poprzedni organ egzekucyjny, upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto w sytuacji, gdy C Sp. z o.o. w okresie posiadania Nieruchomości nie poczyniła nakładów na jej ulepszenie, które przekroczyłyby 30% ich wartości początkowej, to nie doszło do „nowego” pierwszego zasiedlenia w świetle art. 2 pkt 14 lit. b ustawy. Podkreślenia wymaga, iż Nieruchomość ta objęta jest egzekucją już od roku 2016, tym samym C Sp. z o.o. ekonomicznie nie mogła ponosić dodatkowych nakładów na nieruchomość. Powyższe dowody jednoznacznie potwierdzają, iż w okresie dwóch ostatnich lat nie doszło do pierwszego zasiedlenia tak jak i nie zostały poniesione na Nieruchomość nakłady na jej ulepszenie w wartości ponad 30% wartości początkowej.

Oznacza to zarazem, iż dostawa Nieruchomości na rzecz nowego nabywcy w drodze licytacji powinna podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. A zatem, ani poprzedni organ egzekucyjny, ani Wnioskodawca, który przejął XX maja 2020 r. wspomniane w stanie faktycznym akta egzekucyjne od poprzedniego organu egzekucyjnego, nie jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT od przedmiotowej Nieruchomości.

Jednocześnie Wnioskodawca zauważa, iż powzięte przez niego informacje w oparciu o istniejące dowody w zakresie zlicytowanej Nieruchomości sprawiają, iż art. 43 ust. 21 ustawy nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Zgodnie z art. 18 ustawy – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który będzie działał w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne z zastrzeżeniem ust. 3.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ustawy).

Naczelnik urzędu skarbowego – stosownie do treści art. 96 ust. 9 ustawy – wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli w wyniku podjętych czynności sprawdzających okaże się, że podatnik nie istnieje lub mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla (…) Kancelaria Komornicza nr (…), prowadzi sprawę egzekucyjną z wniosku wierzyciela A Sp. z o.o., przeciwko dłużnikowi C Sp. z o.o. Ww. sprawa została przez Komornika Sądowego przyjęta do egzekucji XX maja 2020 r. Wnioskodawca przejął akta egzekucyjne od Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla (…) – E.P. W styczniu 2020 roku poprzedni organ egzekucyjny przeprowadził sprzedaż licytacyjną nieruchomości o nr (…) oraz (…), należących do dłużnika, tj. C Sp. z o.o.. Pierwotne daty wszczęcia egzekucji to odpowiednio XX czerwca 2016 r. oraz XX czerwca 2016 r. C Sp. z o.o. na podstawie aktu notarialnego z XX lipca 2013 r., Repertorium (…) nabyła od podmiotu D Sp. z o.o. Spółka Komandytowa prawo użytkowania wieczystego działki nr 3 o powierzchni 209 m² oraz prawo własności budowli, stanowiących odrębny przedmiot własności, położonych (…) przy ulicy (…) (KW nr (…)) oraz prawo użytkowania wieczystego działek nr 1 o powierzchni 996 m² i 2 o powierzchni 225 m², łącznie 1.221 m² oraz prawo własności budynku numer 4 o kubaturze 62,53 m² oraz wiaty stalowej i rampy stanowiących odrębną nieruchomość, położonych (…), przy ulicy (…) (KW nr (…)). Z dokumentacji złożonej w KRS (sprawozdanie finansowe za 2013 rok) wynika, że sprzedaż Nieruchomości podlegała opodatkowaniu VAT według stawki 23%. Z posiadanych przez Komornika Sądowego informacji wynika, iż w roku 2013, ani w latach następnych C Sp. z o.o. nie ponosiła wydatków na ulepszenie Nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% ich wartości początkowej. C Sp. z o.o., zgodnie z art. 96 ust. 9 ustawy została wykreślona jako podatnik VAT XX października 2016 r. Wszystkie działki, będące przedmiotem wniosku, tj. nr 1,2 i 3 na dzień sprzedaży były zabudowane. Na działkach nr 1 położony budynek nr 4 oraz wiata stalowa i rampa a na działce 2 znajduje się jedynie budowla w postaci utwardzonej nawierzchni. Na działce nr 3 znajduje się powierzchnia utwardzona stanowiąca budowlę w rozumieniu ustawy – Prawo budowlane. Budynek nr 4 Wnioskodawca sklasyfikował – PKOB Sekcja 1 Dział 12 Grupa 123: Budynki handlowo-usługowe oraz grupa 125: Budynki przemysłowe i magazynowe, natomiast wiata stalowa – Klasyfikacja PKOB Sekcja 1 Dział 12 Grupa 127: Pozostałe budynki niemieszkalne. Działki objęte zakresem zapytania były wykorzystywane przez dłużnika w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, nie były wykorzystywane na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu działek. Poszczególne budynki/budowle są trwale związane z gruntem. Pierwsze zasiedlenie budynków/budowli nastąpiło XX lipca 2013 r. w dniu nabycia nieruchomości w wyniku nabycia nieruchomości. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowych budynków/budowli lub ich części a ich dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, iż dłużnikiem jest Spółka z o.o. stwierdzić należy, w niniejszej sprawie doszło do sprzedaży majątku przedsiębiorstwa dłużnika.

Jak wynika z powołanych przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Sam fakt wykreślenia dłużnika z rejestru podatników VAT czynnych nie skutkuje tym, że Komornik nie jest zobowiązany do wystawienia stosownej faktury VAT i odprowadzenia podatku VAT.

Zatem przy ww. dostawie spełnione zostały przesłanki do uznania dłużnika za podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż dotyczyła składników majątku przedsiębiorstwa dłużnika. W konsekwencji, dostawa przez Komornika poszczególnych budynków/budowli znajdujących się na działkach nr 1, 2 i 3 wraz z prawem użytkowania wieczystego przynależnego gruntu podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do budynków, budowli lub ich części będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy jest bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy – Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy – Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy – Prawo budowlane.

Z kolei w myśl art. 3 pkt 9 ustawy – Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy – Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku i opodatkować łącznie z tym budynkiem, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne. Brak podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie dla dostawy nieruchomości, tj. budynku nr 4, wiaty stalowej, rampy oraz utwardzonej nawierzchni, będących obiektami budowlanymi trwale związanymi z gruntem, znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. obiektów budowlanych nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Analiza przedstawionego opisu sprawy na tle przywołanych regulacji prawnych wskazuje, że sprzedaż ww. budynku nr 4, wiaty stalowej, rampy, a także utwardzonej nawierzchni, korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż spełnione zostały warunki wymienione w tym przepisie. Przedstawione okoliczności wskazują, że sprzedaż w drodze postępowania egzekucyjnego ww. budynków/budowli nie była dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Nadto, nie było ulepszenia przekraczającego 30% wartości początkowej ulepszanego budynku/budowli.

Zatem, transakcja sprzedaży w trybie postępowania egzekucyjnego przedmiotowych obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jednocześnie wskazać należy, że skoro dostawa ww. obiektów budowlanych znajdujących się na ww. działkach nr 1, 2, 3 korzystała ze zwolnienia, to na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – również dostawa prawa użytkowania wieczystego działek nr 1, 2, 3 podlegała zwolnieniu od podatku VAT. Tym samym komornik nie jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy również zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym załączone do wniosku dokumenty nie mogą być przedmiotem merytorycznej analizy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin