Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.349.2021.5.ISL
z 28 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych świadczenia usług pośrednictwa w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług, uzupełniony pismem z dnia 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 27 maja 2019 r. ... prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą X (dalej: Wnioskodawca) zawarł Umowę współpracy z podmiotem leczniczym … Sp. z o.o. Sp. k., której przeważającym przedmiotem działalności jest praktyka lekarska specjalistyczna PKD 86.22.Z (dalej jako Spółka). Przedmiotem powyższej umowy jest pośrednictwo w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług, polegające na odsprzedaży usług medycznych klientom (osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, korzystającym z usług medycznych wykonywanych przez … Sp. z o.o. sp. k., dalej jako Pacjenci). Ze względu na wysoką cenę oferowanych przez … Sp. z o.o. Sp. k. usług medycznych, Wnioskodawca pomaga Pacjentom pozyskać środki na przeprowadzenie zabiegu medycznego.

W związku z powyższym Wnioskodawca w dniu 24 października 2019 r. podpisał umowę o współpracy w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług z firmą prowadzącą działalność polegającą na świadczeniu usług pośrednictwa finansowego (dalej jako Bank).

W ramach umowy Wnioskodawca zobowiązał się współpracować z Bankiem, przestrzegając reguł zawartych w umowie, a w szczególności:

• rzetelnie informować Klientów o warunkach zaciągania kredytów w Banku,
  

• niezwłocznie przekazywać Klientom ostemplowaną i podpisaną, zgodnie z zasadami, umowę o kredyt,
  

• terminowo przekazywać do Banku sporządzone umowy o kredyt,
  

• zachowywać wymogi w zakresie ochrony danych osobowych i tajemnicy bankowej zgodnie z obowiązującymi przepisami,
  

• dostarczać towar i/lub usługę Klientom, zgodnie z terminem ustalonym w umowie sprzedaży towarów i/lub usług.
  
  

Wnioskodawca zaznacza, że w związku z podpisaniem powyższej umowy nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia od Banku z tytułu podjętej współpracy w ww. zakresie. Wynagrodzenie z tytułu pozyskiwania kredytów dla Pacjentów … Sp. z o.o. Sp. k., Wnioskodawca otrzymuje od Spółki na podstawie zawartej umowy o współpracy w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług. Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie za każdego Pacjenta, który uzyskał kredyt za Jego pośrednictwem. Wynagrodzenie opodatkowane jest stawką 23% VAT. Rozliczenie do 10 Pacjentów regulowane jest pod koniec każdego roku kalendarzowego - okres rozliczeniowy trwa od 1 stycznia do 31 grudnia. Po przekroczeniu 10 Pacjentów następuje rozliczenie kwartalne.

Schemat współpracy zawarty pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką wygląda następująco: po otrzymaniu pozytywnej decyzji o przyznaniu Pacjentowi kredytu na wykonanie zabiegu medycznego, Bank przelewa na konto Wnioskodawcy środki pieniężne Pacjenta, jako 100% i definitywną przedpłatę na wykonie tego zabiegu. Następnie Wnioskodawca przekazuje w całości środki te na rachunek bankowy … Sp. z o.o. Sp. k., jako faktycznemu wykonawcy zabiegu medycznego. W dalszej kolejności Spółka wystawia Wnioskodawcy fakturę na usługi medyczne wykonane dla danego Pacjenta, które są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. Po otrzymaniu faktury usługi te Wnioskodawca refakturuje (bez jakiejkolwiek marży) na Pacjentów, stosując zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada w zakresie swojej działalności usług medycznych. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego Wnioskodawca wystawia dla Spółki fakturę za usługi pośrednictwa w uzyskaniu kredytów na sfinansowanie zabiegów medycznych ze stawką 23% VAT.

W piśmie z dnia 14 czerwca 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność od 29 kwietnia 2016 r. w zakresie sprzedaży hurtowej wyrobów farmaceutycznych i medycznych (PKD 46.46Z), pozostałej działalności wspomagającej usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.19.Z). Pozostały zakres działalności to: PKD: 33.13.Z (Naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznych i optycznych), 33.14.Z (Naprawa i konserwacja urządzeń elektrycznych), 70.22.Z (Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania), 77.11.Z (Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek), 77.12.Z (Wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli), 82.99.Z (Pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowana), 93.29.B (Pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna, gdzie indziej niesklasyfikowana). Dla celów działalności gospodarczej prowadzona jest Księga Przychodów i Rozchodów (KPIR). Kwota „przedpłat”, którą otrzymuje na konto Wnioskodawca, stanowi w całości kredyt, jaki Bank przyznaje danemu Pacjentowi na wykonanie usługi medycznej. Środki pozyskuje Pacjent we własnym imieniu, natomiast Bank bezpośrednio przekazuje środki na konto bankowe Wnioskodawcy (co wynika z Umowy z Bankiem). Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone w ramach świadczenia usług (zakup usług od Spółki) mają bezpośredni związek z osiągnięciem przychodu z działalności gospodarczej. Tak jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca otrzymuje od Spółki na podstawie zawartej umowy o współpracy Wynagrodzenie z tytułu pozyskiwania kredytów dla Pacjentów … Sp. z o.o. Sp. k. Umowa Wnioskodawcy z Bankiem została zawarta w celu umożliwienia Wnioskodawcy dokonania sprzedaży Pacjentowi usługi przy wykorzystaniu kredytu bankowego. Dlatego też Pacjent, który chce skorzystać z usług Wnioskodawcy (pomocy w pozyskaniu kredytu na zakup usługi medycznej) musi zakupić usługę od Wnioskodawcy. W innym wypadku nie uzyskałby kredyt a zatem ww. koszt ma bez wątpienia bezpośredni związek z uzyskaniem przychodu Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy środki pieniężne Pacjenta uzyskane z kredytu i przelane na konto Wnioskodawcy będące 100% i definitywną przedpłatą za wykonanie usług medycznych stanowią dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest pozytywna, to w którym momencie powstaje u Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej do opodatkowania?
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach świadczenia usług (zakup usługi od Spółki) na rzecz Pacjenta i następnie refakturowane na Pacjenta, będą w pełni stanowiły koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
4. Czy Wnioskodawca prawidłowo refakturuje usługi medyczne na Pacjenta, czy powinny być one zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań Nr 1, Nr 2, Nr 3. Natomiast w zakresie pytania dotyczącego ustawy o podatku od towarów i usług, oznaczonego Nr 4, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Wpływająca na Jego konto bankowe kwota, pochodząca z kredytu zaciągniętego przez Pacjenta, jest 100% definitywną przedpłatą za wykonanie usługi medycznej i stanowi dla Niego przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez działalność gospodarczą rozumie się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

-prowadzoną we własnym imieniu, bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły.

A zatem, działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi działalność łącznie spełniająca sześć warunków:

1. jest to działalność zarobkowa, czyli nastawiona na uzyskanie zysku (podkreślić należy, że istotne jest nastawienie na uzyskanie zysku, nie zaś jego faktyczne uzyskanie). Działalność Wnioskodawcy jest działalnością zarobkową, ponieważ za pomoc w uzyskaniu kredytu bankowego na rzecz Pacjenta otrzymuje wynagrodzenie od Spółki;
2. działalność należy do jednego z wyżej wymienionych rodzajów (jest działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych). Działalność Wnioskodawcy zalicza się do rodzajów działalności usługowej;
3. jest to działalność prowadzona we własnym imieniu. Wnioskodawca prowadzi działalność we własnym imieniu;
4. jest to działalność prowadzona w sposób zorganizowany. Działalność Wnioskodawcy bez wątpienia spełnia pewien algorytm jej wykonywania;
5. jest to działalność prowadzona w sposób ciągły. Działalność Wnioskodawcy jest prowadzona w sposób ciągły, o czym świadczy m.in. stały zamiar wykonywania działalności gospodarczej;
6. przychody z działalności nie są zaliczane do innego źródła przychodów niż pozarolnicza działalność gospodarcza. Przychody z działalności Wnioskodawcy nie są zaliczane do innego źródła przychodów, niż pozarolnicza działalność gospodarcza.

Przychody z działalności gospodarczej (pozarolniczej działalności gospodarczej) definiują przepisy art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za przychody te uważa się, co do zasady, kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że środki pieniężne przekazywane przez Bank stanowią dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2.

Przychód z tytułu odsprzedaży usług medycznych powstaje na zasadach ogólnych, określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują szczególnych zasad powstawania przychodów z tytułu odsprzedaży usług (z tytułu refakturowania). W konsekwencji obowiązują w tym zakresie zasady ogólne.

W art. 14 ust. 1c ww. ustawy, prawodawca zdefiniował pierwszą i podstawową metodę identyfikacji momentu uzyskania przychodu w źródle pozarolnicza działalność gospodarcza. Ma ona zastosowanie do sprzedaży towaru, zbycia prawa i świadczenia usługi, dla których ustawodawca nie przewidział szczególnej metody wyznaczania momentu uzyskania przychodu. Według przytoczonej regulacji, za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
  

• uregulowania należności.
  
  

A zatem przychód powstaje - co do zasady - w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi. Jeżeli jednak przed tym dniem zostanie wystawiona faktura albo zostanie uregulowana należność, to przychód powstanie odpowiednio wcześniej. Należy przy tym zaznaczyć, że ani podatnik, ani organ nie ma prawa dokonać swobodnego wyboru jednej ze wskazanych powyżej przesłanek uzyskania przychodu. Decydują przesłanki obiektywne i przychód powstaje w momencie wystąpienia przesłanki, która w danej sytuacji wystąpiła najwcześniej. Podkreślić trzeba, że ziszczenie się jednego warunku uzyskania przychodu, eliminuje zastosowanie pozostałych.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca osiąga przychód w momencie otrzymania 100% i definitywnej przedpłaty od Pacjenta (ze środków pochodzących z kredytu udzielonego przez Bank) za wykonanie usługi medycznej, ponieważ jest to przesłanka, która występuje najwcześniej.

Ad. 3.

Zgodnie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Przytoczona definicja ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub, że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Aby więc wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. być właściwie udokumentowany.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty, które ponosi na zakup usług medycznych, które następnie refakturuje na Pacjenta, w pełni stanowią koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ łącznie spełnia wszystkie powyższe warunki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Natomiast, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Z treści cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika przede wszystkim, że aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej musi zostać poniesiony. Poniesienie tego wydatku musi być także związane z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem tego przychodu.

Refakturowanie należy do czynności, które nie zostały zdefiniowane w prawie podatkowym. Jednak przyjęta praktyka, jak i orzecznictwo dopuszczają sytuację, w której koszty niektórych usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę poprzez wystawienie tzw. refaktur.

Refakturowanie polega więc na zafakturowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży. Celem refakturowania jest przeniesienie wyłożonych kosztów przez podmiot refakturujący, na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, mimo, że podmiot refakturujący fizycznie danej usługi nie świadczy. Refakturowanie usług nastąpić może pod tymi jednak warunkami, że strony łączy umowa określająca sprzedaż o charakterze zasadniczym, zaś refakturowanie jest jedynie sprzedażą uboczną służącą realizacji zawartej umowy. Odbiorca faktury jest równocześnie odbiorcą refakturowanych usług oraz pomiędzy odbiorcą, a wystawcą refaktury istnieje umowa, z której wynika, że taka usługa jest przedmiotem świadczenia i odrębnego fakturowania. Przyjęty sposób rozliczenia powinien wynikać z zawartej umowy.

Z przedstawionych w treści wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą zawarł umowę współpracy z podmiotem leczniczym Sp. z o.o. Sp. k. Przedmiotem powyższej umowy jest pośrednictwo w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług polegające na odsprzedaży usług medycznych klientom (osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, korzystającym z usług medycznych wykonywanych przez Sp. z o.o. Sp. k., dalej jako Pacjenci). Ze względu na wysoką cenę oferowanych przez Sp. z o.o. Sp. k. usług medycznych Wnioskodawca pomaga Pacjentom pozyskać środki na przeprowadzenie zabiegu medycznego. W związku z powyższym Wnioskodawca podpisał umowę o współpracy w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług z firmą prowadzącą działalność polegającą na świadczeniu usług pośrednictwa finansowego (dalej jako Bank). Wnioskodawca w związku z podpisaniem powyższej umowy nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia od Banku z tytułu podjętej współpracy w wyżej wymienionym zakresie. Wynagrodzenie z tytułu pozyskiwania kredytów dla Pacjentów Sp. z o.o. Sp. k. Wnioskodawca otrzymuje od Spółki na podstawie zawartej umowy o współpracy w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług. Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie za każdego Pacjenta, który uzyskał kredyt za jego pośrednictwem. Wynagrodzenie opodatkowane jest stawką 23% VAT.

Usługi będące przedmiotem zapytania Wnioskodawca nabywa we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. Nabywane usługi w zakresie opieki medycznej służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Zatem w opisanej we wniosku sytuacji dochodzi do zakupu przez Wnioskodawcę, a następnie odsprzedaży usług medycznych. Wnioskodawca nabywa usługi we własnym imieniu i na rzecz Pacjentów.

W konsekwencji, moment powstania przychodu z tytułu refakturowanych usług w ramach działalności gospodarczej ustala się zgodnie z art. 14 ust. 1c lub 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uregulowań wskazanych wyżej przepisów wynika, że za datę powstania przychodu uważa się dzień wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Stosując tę zasadę, podatnik powinien ustalać przychód w dacie wystawienia refaktury (o ile wcześniej nie nastąpi zapłata), bez względu na to jakiego okresu dotyczy refaktura. Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca otrzymuje 100% i „definitywną przedpłatę” od Pacjenta (ze środków pochodzących z kredytu udzielonego przez Bank) za wykonanie usługi medycznej przed wystawieniem refaktury - Wnioskodawca powinien ustalić przychód w dacie otrzymania środków z Banku.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że środki pieniężne Pacjenta uzyskane z kredytu i przelane na rachunek bankowy Wnioskodawcy, a następnie przekazywane w całości na rachunek bankowy

Sp. z o.o. Sp. k. jako faktycznemu wykonawcy zabiegu medycznego, stanowią dla Niego przychód z działalności gospodarczej w momencie otrzymania przedmiotowych środków.

W odniesieniu natomiast do możliwości zaliczenia kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach świadczenia usług (zakupu usługi od Sp. z o.o. Sp. k.) na rzecz Pacjenta i następnie refakturowania na Pacjenta do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca ma prawo zaliczyć wszystkie koszty związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup usług medycznych, które następnie refakturuje na Pacjenta, w pełni stanowią koszty uzyskania przychodu z prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.