Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.33.2021.2.KP
z 26 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2021 r. (data wpływu 15 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 16 kwietnia 2021 (data wpływu) oraz 18 czerwca 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej opłaty od środków spożywczych, w zakresie:

• braku obowiązku zapłaty opłaty w przypadku sprzedaży napojów mieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 stanowiących zapasy magazynowe na dzień 31 grudnia 2020 r. – jest prawidłowe,
• braku obowiązku zapłaty opłaty w przypadku sprzedaży napojów niemieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 stanowiących zapasy magazynowe na dzień 31 grudnia 2020 r. – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

15 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych w odniesieniu do zapasów magazynowych.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dotyczących opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183, ze zm.), jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 7 czerwca 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.33.2021.1.KP wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełnili Państwo 18 czerwca 2021 r., jednocześnie wnosząc dodatkową opłatę do wniosku.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawili Państwo następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej m.in. nabywa w kraju Wyroby, o których mowa w art. 12b ust. 1 ustawy (dalej: „Wyroby”, „Napoje”). Spółka prowadzi sprzedaż detaliczną Napojów w prowadzonych przez nią sklepach detalicznych oraz sprzedaż hurtową Napojów. W prowadzonych przez Wnioskodawcę sklepach detalicznych Napoje są dostępne dla każdego klienta, tzn. są sprzedawane zarówno osobom fizycznym jak i podmiotom gospodarczym. Sprzedaż detaliczna Wyrobów odbywa się w każdym przypadku po cenach detalicznych. Sprzedaż hurtowa Napojów prowadzona jest poza sklepami detalicznymi po cenach hurtowych. Spółka posiadała 31 grudnia 2020 r. i nadal posiada w swoich magazynach oraz sklepach Napoje nabyte przed 1 stycznia 2021 r. Wobec powyższego, w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca również sprzedaje Napoje, które zostały nabyte przez Spółkę przed 1 stycznia 2021 r.

W uzupełnieniu wniosku z 18 czerwca 2021 r. doprecyzowali Państwo opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

Napoje będące przedmiotem wniosku zasadniczo będą ujęte w PKWiU w klasach 10.32, 10.90 lub dziale 11. Natomiast, Wnioskodawca nie może wykluczyć sytuacji (raczej incydentalnej), w której przedmiotowe Napoje nie są ujęte w PKWiU w klasach i działach wskazanych wyżej (np. sprzedawca Napoju do Wnioskodawcy wskazał inną klasyfikację PKWiU Napoju).

W każdym z w/w wariantów Napojów znajdują się substancje, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym, w tym substancje występujące naturalnie. Oznacza to, iż w w/w Napojach znajdują się cukry będące monosacharydami lub disacharydami i/lub środki spożywcze zawierające te substancje i/lub substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr. 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16 z późn. zm.), kofeina lub tauryna.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytanie.

Czy Spółka będzie zobowiązana do uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy (dalej: „Opłata”), w sytuacji gdy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży Napojów w 2021 r., które zostały nabyte przez Spółkę przed 1 stycznia 2021 r.?

W uzupełnieniu wniosku z 18 czerwca 2021 r. zwrócili się Państwo o wydanie interpretacji w zakresie dwóch wariantów stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, mianowicie w odniesieniu do Napojów sklasyfikowanych w PKWiU w klasach 10.32, 10.89 lub w dziale 11 oraz Napojów nie ujętych w tych klasyfikacjach.

Równocześnie wskazali Państwo, że pytanie zawarte we wniosku odnosi się do Napojów nabytych w kraju.

Państwa zdaniem.

W ocenie Spółki, nie ma ona obowiązku uiszczać Opłaty od sprzedaży w 2021 r. Napojów, które zostały nabyte przez Wnioskodawcę w kraju przed 1 stycznia 2021 r. (a więc przed wejściem w życie przepisów wprowadzających Opłatę). W takim przypadku należy uznać, że Napoje zostały wprowadzone na rynek krajowy w okresie, w którym przepisy o Opłacie jeszcze nie obowiązywały. Nie ma zatem znaczenia w tej sytuacji, czy spółka sprzeda przedmiotowe Napoje w 2021 r. w swoich sklepach detalicznych, czy też po cenach hurtowych poza punktami sprzedaży detalicznej.

Uzasadnienie Państwa Stanowiska.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy, Opłacie podlega wprowadzanie na rynek krajowy Napojów z dodatkiem:

• cukrów będących monosacharydami lub disacharydami, oraz środków spożywczych zawierających te substancje, oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1333/2008”,
• kofeiny lub tauryny.
  
  

Zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy o zdrowiu publicznym poprzez wprowadzenie na rynek krajowy Napojów rozumie się sprzedaż Napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty Opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1 ustawy, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna Napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy (zamawiającego), podmiot nabywający Napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera Napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 ustawy, a więc gdy podmiotem nabywającym jest podmiot prowadzący jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową.

Jednocześnie, zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy, przez sprzedaż detaliczną o której mowa w art. 12a ust. 2 ustawy o zdrowiu publicznym, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

• w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2020 r. poz. 287; dalej: „ustawa o prawach konsumenta”),
• poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy o prawach konsumenta także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.
  
  

Biorąc pod uwagę cały system poboru Opłaty, Spółka uważa, że aby zidentyfikować prawidłowo podmiot zobowiązany do wniesienia Opłaty, należy wziąć pod uwagę cały łańcuch dostaw Napojów - od momentu pierwszej sprzedaży Napojów na terenie Polski po ich wyprodukowaniu, wewnątrzwspólnotowym nabyciu bądź imporcie do Polski - do momentu sprzedaży do punktu sprzedaży detalicznej, bądź do podmiotu, który prowadzi jedocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową, a w określonych przypadkach do momentu sprzedaży konsumentowi.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż detaliczną w punktach sprzedaży detalicznej jakimi są sklepy oraz sprzedaż hurtową. W ocenie Spółki za moment wprowadzenia na rynek krajowy Napojów nabywanych przez Spółkę należy uznać moment ich sprzedaży Wnioskodawcy przez dostawców w kraju (gdyż najpóźniej wówczas po stronie dostawcy powstaje obowiązek uiszczenia Opłaty, chyba, że została już uiszczona wcześniej). Spółka od 1 stycznia 2021 r. nabywa od krajowych kontrahentów Napoje z uiszczoną Opłatą, co dostawcy potwierdzili Spółce oświadczeniami po przeanalizowaniu statusu Spółki dla celów poboru Opłaty zgodnie z przepisami ustawy. Ustawa nie reguluje kwestii zapasów Napojów nabytych przed 1 stycznia 2021 r. Ustawa nie wskazuje także odmiennego sposobu zastosowana przepisów Opłaty w przypadkach Napojów, które podmioty posiadały już na dzień 31 grudnia 2020 r. W ocenie Spółki, zasady wynikające z ustawy w przypadku takich Napojów należy zastosować z uwzględnieniem całego łańcucha dostaw, a więc od momentu ich pierwszej sprzedaży po tym jak zostały wyprodukowane/zakupione z zagranicy tj. łącznie z czynnościami, które miały miejsce przed 1 stycznia 2021 r. Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że celem Ustawodawcy było wprowadzenie Opłaty, która pobierana jest tylko raz w momencie dokonania wprowadzenia na rynek. W konsekwencji zdaniem Spółki, jeśli do takiej sprzedaży Napojów doszło już w 2020 r. to również należy uznać, że do wprowadzenia Napojów na rynek krajowy doszło jeszcze w roku 2020 r. A zatem, nie można rozważać kolejnych czynności z użyciem tych samych Napojów pod kątem obowiązku zapłacenia przez Wnioskodawcę Opłaty, ponieważ Opłata powinna zostać uiszczona przy pierwszym wprowadzeniu do punktu sprzedaży detalicznej, które w tym przypadku miało miejsce w 2020 r., kiedy przepisy o Opłacie jeszcze nie obowiązywały.

Każda bowiem kolejna sprzedaż Napojów dokonana przez Spółkę będzie miała miejsce już po ich wprowadzeniu na rynek krajowy. A zatem każda kolejna sprzedaż przez Spółkę nie może być rozważana, jako kolejne zdarzenie powodujące powstanie obowiązku zapłacenia Opłaty, gdyż Opłata została uregulowana jako świadczenie jednokrotne. Jeśli do wprowadzenia na rynek doszło w 2020 r., to Opłata nie została zapłacona, ale tylko dlatego że na moment wprowadzenia tych konkretnych Napojów na rynek krajowy, nie była ona jeszcze wymagalna. W związku z tym następne podmioty w łańcuchu dostaw jak Spółka nie mogą być uznane za zobowiązane do jej zapłaty, gdyż nie można uznać, że na wcześniejszym etapie Opłata została nieprawidłowo niezapłacona. Dodatkowym argumentem w tej sytuacji jest zasada, że prawo nie działa wstecz (lex retro non agit). Zgodnie z tą zasadą nowo stanowione prawo nie może wpływać na obowiązki podmiotów, które wynikają z ich przeszłych działań. W efekcie, Wnioskodawca nie może być obciążony Opłatą w odniesieniu do Napojów, które nabył jeszcze przed wejściem w życie przepisów ustawy zmieniającej, wprowadzającej Opłatę do polskiego systemu prawnego od początku 2021 r. Taka próba stosowania przepisów byłaby bardzo wątpliwa prawnie i niesprawiedliwa dla przedsiębiorców, którzy z dużym wyprzedzeniem w kontraktach uzgadniają ilości, warunki cenowe oraz poziom zapasów. Ponadto prowadziłoby to do sytuacji, w której Spółka musiałaby wprowadzić skomplikowany oraz potrzebny tylko chwilowo, system rozliczania Opłaty od sprzedaży takich zapasów, a także zaimplementować kosztowne narzędzie do raportowania Opłaty, co z pewnością nie było intencją Ustawodawcy.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku uiszczać Opłaty od sprzedaży w 2021 r. Napojów, które zostały nabyte przez Spółkę w kraju przed 1 stycznia 2021 r. (a więc przed wejściem w życie przepisów o Opłacie). W takim przypadku należy uznać, że Napoje zostały wprowadzone na rynek krajowy w okresie, w którym przepisy o Opłacie jeszcze nie obowiązywały. Nie ma zatem znaczenia w tej sytuacji, czy Spółka sprzeda przedmiotowe Napoje w 2021 r. w swoich sklepach detalicznych, czy też po cenach hurtowych poza punktami sprzedaży detalicznej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 czerwca 2021 r. wskazali Państwo, że uzasadnienie zawarte we wniosku odnosi się do przedstawionych zdarzeń przyszłych i stanu faktycznego, dotyczących odrębnie zidentyfikowanych, wskazanych w piśmie uzupełniającym wniosek, kategorii Napojów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej obu wariantów przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

• braku obowiązku zapłaty opłaty w przypadku sprzedaży napojów mieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 stanowiących zapasy magazynowe na dzień 31 grudnia 2020 r. – jest prawidłowe,
• braku obowiązku zapłaty opłaty w przypadku sprzedaży napojów niemieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 stanowiących zapasy magazynowe na dzień 31 grudnia 2020 r. – jest prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.