2021.08.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.394.2021.2.MWJ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.394.2021.2.MWJ
z 4 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 maja 2021 r. (data wpływu 25 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 26 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy niezabudowanej działki nr 1 w trybie egzekucyjnym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

25 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy niezabudowanej działki nr 1 w trybie egzekucyjnym,

zastosowania podstawowej stawki podatku VAT wynoszącej 23% w związku z dostawą niezabudowanej działki nr 1 w trybie egzekucyjnym.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 26 lipca 2021 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny
(ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zmianami) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Przedmiotem zajęcia w sprawie egzekucyjnej jest nieruchomość gruntowa niezabudowana położona w …, obręb ewidencyjny Nr …, numer działki 1, arkusz ewidencyjny …, o powierzchni 6034 m², dla której Sąd Rejonowy … Wydział V Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW …. W dziale II księgi wieczystej jako właściciele nieruchomości na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej figurują Pani i Pan.

W akcie nabycia nieruchomości tj. akcie notarialnym z dnia 03.12.2007 r. nr rep. … małżonkowie Pani i Pan oświadczyli, że nabycia nieruchomości (nr KW …) dokonują w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą pod firmą „(…)” Pan z siedzibą w … przy ul. ….

Pan prowadzi działalność gospodarczą pod ww. adresem do chwili obecnej i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny pod numerem NIP …. Nieruchomość jest więc we władaniu podatnika VAT i stanowi majątek jego przedsiębiorstwa.

Nieruchomość jest położona na terenie, dla którego brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z pismem z Urzędu Miasta … z dnia 28.09.2020 r. wydano decyzję nr … z dnia … r. o warunkach zabudowy dla poprzedniego właściciela (kopia w załączeniu). Decyzja określa warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie obiektu magazynowo-handlowego przewidzianej do realizacji na części działek nr 1, 2, 3 i 4 położonych w … przy ul. ….

Z powyższego wynika, że na będącej przedmiotem egzekucji nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę nr 1 można przeprowadzić inwestycję. Z wyników analizy dokonanej w decyzji (części III) wynika, że część działki nr 1 trzeba pozostawić pod rozbudowę ulicy …. (czyli też ta część będzie zabudowana ulicą i jej infrastrukturą).

W piśmie z 16 lipca 2021 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał:

Nabycie niezabudowanej działki zostało dokonane od osób niebędących podatnikami podatku VAT (str. 4 aktu notarialnego nabycia działki). Zatem nabycie nie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem.
Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu niezabudowanej działki, ponieważ akt nabycia dokonany przez osoby nie będące podatnikami VAT nie zawierał podatku VAT naliczonego.
Czynność nabycia niezabudowanej działki nie została udokumentowana fakturą VAT.
Niezabudowana działka nie była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej, ponieważ dłużnik Pan wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT.
Na pytanie o treści: „Czy działka była wykorzystywana przez dłużników na cele prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług?”,

działki

Zgodnie z pismem z Urzędu Miasta … z dnia … roku, dla działki nr 3 wydano decyzję o warunkach zabudowy nr … (w załączeniu) ustalającą warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie obiektu magazynowo - handlowego, przewidzianego do realizacji na części działek nr 1, 2, 3, 4, ar. 08, obręb … położonych w … przy …. Zgodnie z wymaganiami dotyczącymi nowej zabudowy, działka nr 1 położona jest w przeważającej części w części oznaczonej literą A - funkcja magazynowo - handlowa (…) oraz w części zachodniej w części B dla komunikacji - bez zabudowy/pod rozbudowę ulicy … i ul. …. Jest to jedyna decyzja o warunkach zabudowy dotycząca działki nr 1. Obejmuje ona jednak tylko część działki. W stosunku do pozostałej części decyzji nie wydano.
Na pytanie o treści: „Jeżeli nie posiada Pan informacji, o których mowa w ww. pytaniach, które są niezbędne do oceny czy w przedmiotowej sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług, to należy wskazać:
- czy ten brak informacji jest wynikiem podjętych przez Pana działań?
- czy działania te zostały udokumentowane?
- czy podjęte działania potwierdzają brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od dłużników?”, wskazano:

Udzielono odpowiedzi na pytania 1-6, zatem odpowiedź jest tu bezprzedmiotowa. Dłużnik udziela informacji, nie potrafi jednak wyjaśnić problemu związanego z pytaniem nr 5.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dostawa w trybie egzekucyjnym opisanej nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę nr 1 KW nr … - podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (23%), o którym mowa w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. u.p.t.u.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Dokonując dostawy niezabudowanej nieruchomości należy brać pod uwagę treść art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u., zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicję terenów budowlanych zawiera art. 2 pkt 33 u.p.t.u., zgodnie z którym ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W opisanym stanie faktycznym wobec braku planu zagospodarowania przestrzennego wydano decyzję dla części działki nr 1. Stąd część działki (objęta decyzją) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powstaje pytanie czy pozostała część działki (nie objęta decyzją) stanowi teren budowlany.

Pewne wątpliwości nasuwa zapis w załączniku do decyzji tj. „wyniki analizy” (cz.IIl) informujący, że część działki przeznaczona będzie na drogę. Jednak nie jest to zapis objęty decyzją o warunkach zabudowy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 lutego 2019 r. (II SA/Wa1213/18) stwierdził, że „terenem budowlanym w rozumieniu u.p.t.u. są wyłącznie grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Nawet jeżeli na podstawie innych ustaw grunt przeznaczony jest pod zabudowę na podstawie aktu administracyjnego (zezwolenie na realizację inwestycji drogowej), to nie jest to teren budowlany w rozumieniu ustawy u.p.t.u.”.

Powyższe oznacza, że w razie wydania decyzji o warunkach zabudowy dla części nieruchomości gruntowej, terenem budowlanym (w rozumieniu u.p.t.u.) jest tylko ta część nieruchomości, która objęta jest decyzją.

W przypadku istnienia planu zagospodarowania przestrzennego, w którym część działki przeznaczona jest pod zabudowę, a część pod tereny zielone przyjmuje się, że tylko część przeznaczona pod zabudowę jest opodatkowana podatkiem VAT (np. interpretacja KIS z 07 września 0111-KDIB3-1.4012.513.2018.2WN).

W przypadku decyzji o warunkach zabudowy wydanej dla części działki Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 stycznia 2016 r. (I FSK 1726/14) stwierdził, że „wydanie decyzji o warunkach zabudowy jedynie dla części terenu działek stanowi podstawę do ustalenia charakteru działek przeznaczonych pod zabudowę jedynie w tej części, w których ten teren dotyczy”.

Kierując się powyższymi ustaleniami i wskazaniami interpretacyjnymi należy uznać, że tylko część działki nr 1 - w zakresie objętym decyzją o warunkach zabudowy - będzie opodatkowana podatkiem VAT. Natomiast część, której załączona decyzja nie dotyczy, będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.

Czy takie rozumowanie jest prawidłowe?

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy niezabudowanej działki nr 1 w trybie egzekucyjnym.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przepis art. 30 § 1 ww. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji stanowi odpłatną dostawę towarów, co oznacza, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, objęta jest zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 ustawy przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotem zajęcia w sprawie egzekucyjnej jest nieruchomość gruntowa niezabudowana położona w …u, obręb ewidencyjny Nr …, numer działki 1, arkusz ewidencyjny …, o powierzchni 6034 m2, dla której Sąd Rejonowy … Wydział V Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW …. W dziale II księgi wieczystej jako właściciele nieruchomości na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej figurują Pani i Pan. W akcie nabycia nieruchomości tj. akcie notarialnym z dnia 03.12.2007 r. małżonkowie Pani i Pan oświadczyli, że nabycia nieruchomości dokonują w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą pod firmą „(…)” Pan z siedzibą w … przy ul. …. Pan prowadzi działalność gospodarczą pod ww. adresem do chwili obecnej i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Nieruchomość jest więc we władaniu podatnika VAT i stanowi majątek jego przedsiębiorstwa. Zgodnie z informacją z Urzędu Miasta … z dnia … podatnik płaci od tej działki od początku do chwili obecnej podatek od gruntu związanego z działalnością gospodarczą. Działka nr 1 stanowi majątek firmy Pan „(…)”. Nabycie niezabudowanej działki zostało dokonane od osób niebędących podatnikami podatku VAT. Nabycie nie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem. Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu niezabudowanej działki, ponieważ akt nabycia dokonany przez osoby nie będące podatnikami VAT nie zawierał podatku VAT naliczonego. Czynność nabycia niezabudowanej działki nie została udokumentowana fakturą VAT. Niezabudowana działka nie była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej, ponieważ dłużnik Pan wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT. Nieruchomość jest położona na terenie, dla którego brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z pismem z Urzędu Miasta … z dnia … r. wydano decyzję nr … z dnia … r. o warunkach zabudowy dla poprzedniego właściciela. Decyzja określa warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie obiektu magazynowo-handlowego przewidzianej do realizacji na części działek nr 1, 2, 3 i 4 położonych w … przy ul. …. Z powyższego wynika, że na będącej przedmiotem egzekucji nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę nr 1 można przeprowadzić inwestycję. Z wyników analizy dokonanej w decyzji (części III) wynika, że część działki nr 1 trzeba pozostawić pod rozbudowę ulicy … (czyli też ta część będzie zabudowana ulicą i jej infrastrukturą). Zgodnie z wymaganiami dotyczącymi nowej zabudowy, działka nr 1 położona jest w przeważającej części w części oznaczonej literą A - funkcja magazynowo - handlowa (…) oraz w części zachodniej w części B dla komunikacji - bez zabudowy/pod rozbudowę ulicy … i ul. ….

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że Dłużnik w odniesieniu do transakcji sprzedaży niezabudowanej działki nr 1 w trybie egzekucyjnym, wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zauważyć bowiem należy, że ww. działka została nabyta przez Dłużnika do działalności gospodarczej i stanowi majątek jego przedsiębiorstwa. W konsekwencji, dostawa przez Komornika ww. niezabudowanej działki nr 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r., poz. 741 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego bądź wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, że nieruchomość będąca przedmiotem wniosku jest niezabudowana i położona jest na terenie, dla którego brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla działki wydano decyzję o warunkach zabudowy nr … ustalającą warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie obiektu magazynowo - handlowego, przewidzianego do realizacji na części działek nr 1, 2, 3, 4, ar. …, obręb … położonych w … przy ul. …. Zgodnie z wymaganiami dotyczącymi nowej zabudowy, działka nr 1 położona jest w przeważającej części w części oznaczonej literą A - funkcja magazynowo - handlowa (…) oraz w części zachodniej w części B dla komunikacji - bez zabudowy/pod rozbudowę ulicy … i ul. ….

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w kontekście obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że opisana we wniosku działka nie stanowi terenów innych niż tereny budowlane, bowiem dla działki nr 1 została wydana decyzja o warunkach zabudowy, która określa zasady zagospodarowania i zabudowy działki w części dla inwestycji polegającej na budowie obiektu magazynowo – handlowego oraz w części dla komunikacji - bez zabudowy/pod rozbudowę ulicy. W konsekwencji działka nr 1 spełnia definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy i tym samym jej dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy,

W tym miejscu należy zauważyć, że jeżeli przy zbyciu gruntu wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to przepisy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W konsekwencji, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej,

przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, nabycie niezabudowanej działki nr 1 zostało dokonane od osób niebędących podatnikami podatku VAT, nabycie nie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem oraz czynność nabycia niezabudowanej działki nie została udokumentowana fakturą VAT, zatem nie można uznać, że Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości, lub że takie prawo mu nie przysługiwało. Ponadto, niezabudowana działka nie była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej, ponieważ dłużnik Pan wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że transakcja sprzedaży niezabudowanej działki nr 1 w trybie egzekucyjnym nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, iż nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

Reasumując wskazać należy, że skoro dla omawianej transakcji sprzedaży niezabudowanej działki nr 1 w trybie egzekucyjnym nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ani z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, to transakcja sprzedaży działki nr 1 w trybie egzekucyjnym w całości będzie opodatkowana z zastosowaniem właściwej stawki podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy niezabudowanej działki nr 1 w trybie egzekucyjnym.

Natomiast, wniosek w zakresie zastosowania podstawowej stawki podatku VAT wynoszącej 23% w związku z dostawą niezabudowanej działki nr 1 w trybie egzekucyjnym, został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ zauważa, że publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany we wniosku przez Wnioskodawcę, tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zmianami, jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Odnośnie natomiast powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowią one rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroku zamyka się w obrębie sprawy, w której została wydana.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy)

na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub

drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy),

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin