2021.07.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.20.2021.2.MF
z 29 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 15 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 17 czerwca 2021 r. (data wpływu 22 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej opłaty od środków spożywczych, w zakresie:

wyłączenia z opłaty wprowadzenia na rynek krajowy napojów, w których udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20%, zawartość cukru nie przekracza 5g/100 ml oraz zawierających substancje słodzące – jest prawidłowe,
wyłączenia z opłaty wprowadzenia na rynek krajowy napojów, w których udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20%, zawartość cukru nie przekracza 5g/100 ml zawierających substancje słodzące i kofeinę, jak i sposobu jej obliczania – jest nieprawidłowe,
zwolnienia z obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych podmiotu prowadzącego zakład pracy chronionej, spełniającego warunek, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 573) – jest prawidłowe,
obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych w przypadku sprzedaży Napojów kontrahentowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

18 lutego 2021 r. złożyli Państwo do Ministra Zdrowia ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dotyczących opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183, ze zm.), zwanej dalej ustawą, jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

W związku z powyższym, pismem z 18 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.), wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych, został przekazany przez Ministra Zdrowia, Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 7 czerwca 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.20.2021.1.MF wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełnili Państwo 17 czerwca 2021 r. (data wpływu 22 czerwca 2021 r.), wnosząc jednocześnie brakującą opłatę do wniosku.

Przedstawili Państwo następujące zdarzenia przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca planuje produkować wyroby w postaci napojów, ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11. Wszystkie z planowanych napojów będą mieć udział cukrów na poziomie niższym od 5 g/100 ml napoju. Zawartość cukrów będzie podana na etykiecie napojów w przeliczeniu na 100 ml.

1. Pierwsze zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje produkować wyrób w postaci napoju, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11. Wyrób ma być napojem, w którym udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju, który to napój słodzony ma być cukrami oraz substancjami słodzącymi, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z 16 grudnia 2008 roku w sprawie dodatków do żywności (dalej: „Rozporządzenie 1333/2008"), jednakże udział cukrów ma być mniejszy lub równy 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju. Udział masowy soku owocowego w napoju ma wynosić 20% składu surowcowego. Przedmiotowym sokiem ma być sok jabłkowy z soku zagęszczonego. Napój ma być dodatkowo słodzony cukrami oraz substancjami słodzącymi, o których mowa w Rozporządzeniu 1333/2008. Udział cukrów w gramach w przeliczeniu na 100 ml napoju ma wynosić 3,5g/100 ml. Cukier ma pochodzić z dodawanej do napojów glukozy lub syropu glukozowo-fruktozowego. Do produkcji napoju mają zostać użyte następujące substancje słodzące: Acesulfam K oraz sacharyny. Napoje mają nie zawierać kofeiny lub tauryny.

Informacja o wspomnianej zawartości cukrów zostanie zamieszczona na etykiecie napoju w podanych wartościach odżywczych – 3,5g/100 ml napoju. W wykazie składników na etykiecie napoju zostanie zamieszczona informacja o dodaniu wskazanych substancji słodzących.

(…).

Wnioskodawca planuje wprowadzać na rynek krajowy napoje o podanej powyżej charakterystyce. Wprowadzanie przez wnioskodawcę produktów do obrotu na rynku krajowym ma polegać na sprzedaży napojów do punktów sprzedaży detalicznej lub prowadzeniu sprzedaży detalicznej, tj. w sytuacjach opisanych przez art. 12d ust. 1 pkt 1 u.z.p. (Ustawa z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183, ze zm.)).

2. Drugie zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca rozważa również możliwość produkowania napojów o podanym w punkcie pierwszym składzie, ale z dodatkiem kofeiny. Takie napoje ujęte byłyby w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11.

Takie wyroby miałyby być napojami, w którym udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju, który to napój słodzony ma być cukrami oraz substancjami słodzącymi, o których mowa w Rozporządzeniu 1333/2008, jednakże udział cukrów ma być mniejszy lub równy 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju. Udział masowy soku owocowego w napoju ma wynosić 20% składu surowcowego. Przedmiotowym sokiem ma być sok jabłkowy z soku zagęszczonego.

Napój ma być dodatkowo słodzony cukrami oraz następującymi substancjami słodzącymi, o których mowa w Rozporządzeniu 1333/2008: Acesulfam K oraz sacharyny. Udział cukrów w gramach w przeliczeniu na 100 ml napoju ma wynosić 3,5g/100 ml. Cukier ma pochodzić z dodawanej do napojów glukozy lub syropu glukozowo-fruktozowego. Informacja o wspomnianej zawartości cukrów zostanie zamieszczona na etykiecie napoju w podanych wartościach odżywczych – 3,5g/100 ml napoju. W wykazie składników na etykiecie napoju zostanie zamieszczona informacja o dodaniu wyżej wskazanych substancji słodzących.

Napoje mają zawierać dodatkowo kofeinę. Informacja o dodaniu kofeiny zostanie zamieszczona w wykazie składników na etykiecie napoju.

(…)

3. Trzecie zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest pracodawcą prowadzącym zakład pracy chronionej w rozumieniu u.r.z.s. (ustawa z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 573)). Wnioskodawcy w chwili wprowadzania do obrotu napojów podlegających opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.z.p., może przysługiwać status zakładu pracy chronionej spełniającego warunek, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b u.r.z.s.

Wnioskodawca zamierza wprowadzać na rynek krajowy napoje podlegające opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.z.p. Wprowadzanie przez wnioskodawcę produktów do obrotu na rynku krajowym ma polegać na sprzedaży napojów do punktów sprzedaży detalicznej lub prowadzeniu sprzedaży detalicznej, tj. w sytuacjach opisanych przez art. 12d ust. 1 pkt 1 u.z.p. Wnioskodawca będzie producentem napojów podlegających opłacie od środków spożywczych.

4. Czwarte zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza sprzedawać napoje, które podlegają opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.z.p. do podmiotu, który prowadzi jednocześnie sprzedaż hurtową i detaliczną napojów podlegających tej opłacie. Wnioskodawca będzie producentem napojów podlegających opłacie od środków spożywczych. Kontrahent wnioskodawcy w przeważającej mierze prowadzi sprzedaż hurtową napojów podlegających opłacie od środków spożywczych do podmiotów, które można skategoryzować jako pierwsze punkty, w których prowadzona jest sprzedaż detaliczna (por. art. 12a ust. 2 u.z.p. i art. 12d ust. 1 pkt 1 u.z.p.) oraz do innych podmiotów prowadzących sprzedaż hurtową takich napojów. W ramach prowadzonej przez niego działalności kontrahent wnioskodawcy prowadzi jednak w niewielkim zakresie bezpośrednią sprzedaż napojów podlegających opłacie, w szczególności sprzedaje takie napoje swoim pracownikom. Działalność ta ma jednak wymiar marginalny. Kontrahent ten nie prowadzi wyodrębnionych punktów sprzedaży detalicznej, nie posiada sklepu firmowego lub sieci sklepów, w których byłaby prowadzona sprzedaż detaliczna napojów konsumentom innym niż zatrudniani przez niego pracownicy lub pozostałe współpracujące z nim osoby fizyczne.

Kontrahent wnioskodawcy zamierza oświadczyć na piśmie, że nabywane przez niego napoje od wnioskodawcy, które podlegają opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.z.p., zostaną w całości zbyte przez niego nie w ramach prowadzonej sprzedaży detalicznej, a wyłącznie hurtowej do podmiotów, które można skategoryzować jako pierwsze punkty, w których prowadzona jest sprzedaż detaliczna (por. art. 12a ust. 2 u.z.p. i art. 12d ust. 1 pkt 1 u.z.p.) oraz do innych podmiotów prowadzących sprzedaż hurtową takich napojów (dalszemu hurtownikowi).

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytania sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku:

W zakreślonym w punkcie pierwszym powyżej zdarzeniu przyszłym wnioskodawca wnosi o wyjaśnienie następujących przepisów: art. 12a ust. 1 pkt 1 u.z.p. w zw. z art. 12e ust. 1 u.z.p., art. 12b ust. 1 u.z.p., art. 12b ust. 2 pkt 5 u.z.p., art. 12d ust. 1 pkt 1 u.z.p., art. 12f ust. 1 pkt 1 i 2 u.z.p. oraz art. 12f ust. 7 pkt 1 u.z.p. poprzez udzielenie odpowiedzi na postawione w tym kontekście pytania:
1. Czy wprowadzanie na rynek krajowy napojów o podanym wyżej składzie poprzez ich sprzedaż przez wnioskodawcę do punktów sprzedaży detalicznej lub prowadzeniu ich sprzedaży detalicznej jako ich producent będzie podlegać opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 pkt 1 u.z.p.?
2. Jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze będzie pozytywna, to jaka będzie wysokość opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 pkt 1 u.z.p., od napojów o podanym wyżej składzie?
W zakreślonym w punkcie drugim powyżej zdarzeniu przyszłym wnioskodawca wnosi o wyjaśnienie następujących przepisów: art. 12a ust. 1 pkt 1 i 2 u.z.p. w zw. z art. 12e ust. 1 u.z.p., art. 12b ust. 1 u.z.p., art. 12b ust. 2 pkt 5 u.z.p., art. 12d ust. 1 pkt 1 u.z.p., art. 12f ust. 1 pkt 1 i 2 u.z.p., art. 12f ust. 7 pkt 1 u.z.p., art. 12f ust. 3 u.z.p. poprzez udzielenie odpowiedzi na postawione w tym kontekście pytania:
1. Czy wprowadzanie na rynek krajowy napojów o podanym wyżej składzie poprzez ich sprzedaż przez wnioskodawcę do punktów sprzedaży detalicznej lub prowadzeniu ich sprzedaży detalicznej jako ich producent będzie podlegać opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 pkt 1 u.z.p.?
2. Jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze będzie pozytywna, to jaka będzie wysokość opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 pkt 1 u.z.p., od napojów o podanym wyżej składzie?
W określonym w punkcie trzecim powyżej zdarzeniu przyszłym wnioskodawca wnosi o wyjaśnienie następujących przepisów: art. 12a ust. 1 pkt 1 i 2 u.z.p. w zw. z art. 12e ust. 1 u.z.p., art. 12b ust. 1 u.z.p., art. 12d ust. 1 pkt 1 u.z.p., art. 12f ust. 1 pkt 1 i 2 u.z.p., art. 12f ust. 7 pkt 1 u.z.p., art. 12f ust. 3 u.z.p. poprzez udzielenie odpowiedzi na postawione w tym kontekście pytanie:
- czy na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 2 u.r.z.s. wnioskodawca jako pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej spełniający warunek, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b u.r.z.s., korzysta ze zwolnienia od obowiązku uiszczenia opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.z.p. od napojów podlegających tej opłacie?
W określonym w punkcie trzecim (winno być czwartym ze względu na treść przedstawionego zdarzenia przyszłego) powyżej zdarzeniu przyszłym wnioskodawca powziął wątpliwości na gruncie przepisów u.z.p. i wnosi o wyjaśnienie art. 12a ust. 1 pkt 1 i 2 u.z.p. w zw. z art. 12e ust 1 u.z.p., art. 12b ust. 1 u.z.p., art. 12d ust. 1 pkt 1 u.z.p. oraz art. 12e ust. 3 u.z.p. poprzez udzielenie odpowiedzi na postawione w tym kontekście pytanie:
- czy w opisanej sytuacji wnioskodawca obowiązany jest do uiszczenia opłaty od środków spożywczych od całości napojów sprzedawanych takiemu kontrahentowi, które podlegają tejże opłacie, zważywszy na brzmienie art. 12e ust. 3 u.z.p.?

Zdaniem Państwa, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku.

Ad 1. Stanowisko dotyczące pierwszego zdarzenia przyszłego:

Ad a) Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wprowadzanie do obrotu na rynku krajowym napojów o podanej wyżej charakterystyce poprzez ich sprzedaż przez wnioskodawcę do punktów sprzedaży detalicznej lub prowadzenie ich sprzedaży detalicznej jako producent nie będzie podlegać opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 u.z.p.

Swoje stanowisko wnioskodawca uzasadnia tym, że napój, który ma zostać wprowadzany na rynek krajowy będzie korzystał ze zwolnienia od przedmiotowej opłaty na mocy art. 12b ust. 2 pkt 5 u.z.p. Wspomniany przepis art. 12b ust. 2 pkt 5 u.z.p. zakłada, że nie podlega opłacie wprowadzanie na rynek krajowy napojów, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju.

Napój, który zamierza produkować wnioskodawca, a następnie wprowadzać na rynek krajowy, nie będzie zawierać więcej cukrów niż 5 g w przeliczeniu na 100 ml napojów, gdyż będzie zawierać jedynie 3,5 g cukrów na 100 ml napoju. Oznacza to, że napój będzie spełniać wszystkie wymagania niezbędne do skorzystania ze zwolnienia od opłaty od środków spożywczych przewidzianego w art. 12b ust. 2 pkt 5 u.z.p., gdyż napój będzie zawierać 20% soku owocowego, a nadto zawierać będzie mniejszą ilość cukrów niż 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju.

W ocenie wnioskodawcy okolicznością bez znaczenia do skorzystania z całkowitego zwolnienia z opłaty od środków spożywczych będzie zawarcie w składzie napoju środków słodzących, o których mowa w Rozporządzeniu 1333/2008, gdyż wspomniane zwolnienie nie przewiduje stosownego dodatkowego warunku.

Dodatkowo należy w tym kontekście zwrócić uwagę na redakcję art. 12f ust. 7 pkt 1 u.z.p., który przewiduje, że napoje, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, zawierające powyżej 5 g cukrów w 100 ml napoju są objęte wyłącznie częścią opłaty, o której mowa w art. 12f ust. 1 pkt 2 u.z.p. Oznacza to, że takie napoje zawierające nie więcej niż 5 g cukrów na 100 ml, w ogóle nie podlegają opłacie. Jeśli wolą ustawodawcy byłoby objęcie opłatą od środków spożywczych napojów zawierających przynajmniej 20% soku owocowego, owocowo-warzywnego lub warzywnego, a które przy tym zawierają mniej lub 5 g cukrów na 100 ml napoju, a zawierają inne dodatki np. w postaci substancji słodzących, o których mowa w Rozporządzeniu 1333/2008, to wówczas brzmienie tych przepisów wprost wskazywałoby, że takie napoje nie mogą przy tym zawierać takich dodatkowych substancji słodzących.

Ad b) Jeśli Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zajmie odmienne stanowisko w odniesieniu do zagadnienia przedstawionego w literze a) powyżej i stwierdzi, że wprowadzanie na rynek krajowy napojów o podanym wyżej składzie poprzez ich sprzedaż przez wnioskodawcę do punktów sprzedaży detalicznej lub prowadzenie sprzedaży detalicznej będzie podlegać opłacie od środków spożywczych, to zdaniem wnioskodawcy opłata będzie wynosić 0,50 zł w przeliczeniu na jeden litr tego napoju.

Ad 2. Stanowisko dotyczące drugiego zdarzenia przyszłego:

W ocenie wnioskodawcy okolicznością bez znaczenia do skorzystania z całkowitego zwolnienia z opłaty od środków spożywczych będzie zawarcie w składzie napoju środków słodzących, o których mowa w Rozporządzeniu 1333/2008, a nadto kofeiny, gdyż wspomniane zwolnienie nie przewiduje stosownych dodatkowych warunków.

Należy w tym kontekście zwrócić uwagę na redakcję art. 12f ust. 7 pkt 1 u.z.p., który przewiduje, że napoje, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, zawierające powyżej 5 g cukrów w 100 ml napoju są objęte wyłącznie częścią opłaty, o której mowa w art. 12f ust. 1 pkt 2 u.z.p. Oznacza to, że takie napoje zawierające nie więcej niż 5 g cukrów na 100 ml, w ogóle nie podlegają opłacie. Jeśli wolą ustawodawcy byłoby objęcie opłatą od środków spożywczych napojów zawierających przynajmniej 20% soku owocowego, owocowo-warzywnego lub warzywnego, a które przy tym zawierają mniej lub 5 g cukrów na 100 ml napoju, a zawierają inne dodatki w postaci kofeiny lub substancji słodzących, o których mowa w Rozporządzeniu 1333/2008, to wówczas brzmienie tych przepisów wprost wskazywałoby, że takie napoje nie mogą przy tym zawierać kofeiny lub substancji słodzących.

Podstawy do naliczenia opłaty należy w takim przypadku upatrywać w art. 12f ust. 1 pkt 1 u.z.p., gdyż napój ma zawierać przynajmniej jedną substancję słodzącą, o której mowa w Rozporządzeniu nr 1333/2008 (0,50 zł/litr) oraz dodatek kofeiny (0,10 zł/litr), co uzasadniania naliczenie opłaty w kwocie 0,60 zł/litr napoju.

Ad 3. Stanowisko dotyczące trzeciego zdarzenia przyszłego:

W ocenie wnioskodawcy jako pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej spełniający warunek, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b u.r.z.s., zwolniony będzie w chwili wprowadzania napojów podlegających opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.z.p., z obowiązku uiszczania tej opłaty.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 pkt 2 u.r.z.s., prowadzący zakład pracy chronionej spełniający warunek, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b u.r.z.s., lub zakład aktywności zawodowej w stosunku do tego zakładu jest zwolniony z opłat, z wyjątkiem opłaty skarbowej i opłat o charakterze sankcyjnym. Brak jest wyłączeń spod tego zwolnienia w dalszych przepisach, jak np. art. 31 ust. 2 u.r.z.s. Opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.z.p., nie ma ponadto w wykazie opłat sankcyjnych określonych w drodze rozporządzenia w myśl art. 31 ust. 5 u.r.z.s., tj. w obecnie obowiązującym rozporządzeniu Ministra Finansów z 7 lipca 2004 roku w sprawie wykazu opłat o charakterze sankcyjnym (Dz. U. z 2004 r., Nr 161, poz. 1682 z późn. zm.).

Mając na uwadze powyższe brak jest jakichkolwiek prawnych argumentów, aby twierdzić, że wnioskodawca spełniający warunki opisane w art. 31 ust. 1 pkt 2 u.r.z.s. nie mógł skorzystać w opisanym zdarzeniu przyszłym ze zwolnienia od opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.z.p.

Ad 4. Stanowisko dotyczące czwartego zdarzenia przyszłego:

W ocenie wnioskodawcy wobec oświadczenia przez jego kontrahenta, że cały nabyty przez niego towar, który podlega opłacie od środków spożywczych na mocy art. 12a ust. 1 u.z.p., nie będzie sprzedany w ramach prowadzonej przez niego sprzedaży detalicznej, a zostanie dalej zbyty w ramach sprzedaży hurtowej, nie będzie powodował powstania obowiązku odprowadzenia przez wnioskodawcę opłaty od środków spożywczych, a obowiązek ten powstanie dopiero z momentem sprzedaży tychże napojów do pierwszego punktu sprzedaży detalicznej (por. art. 12d ust. 1 pkt 1 u.z.p.).

Swoje stanowisko wnioskodawca opiera na tym, że zgodnie z treścią art. 12d ust. 1 pkt 1 u.z.p. obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju. Choć pojęcie punktu sprzedaży detalicznej nie zostało przez ustawodawcę w u.z.p. zdefiniowane, to w ocenie wnioskodawcy nie sposób uznać kontrahenta wnioskodawcy za podmiot prowadzący taki punkt, gdyż nie posiada on w swoim profilu działalności sprzedaży detalicznej w punktach sprzedaży konsumenckiej, jak np. sklep firmowy czy sieć sklepów detalicznych.

Punkt sprzedaży detalicznej należy wobec tego rozumieć jako wyodrębniony organizacyjnie zespół składników przedsiębiorstwa danego podmiotu, który zajmuje się w ramach swej działalności gospodarczej sprzedażą detaliczną, który może zostać uznany jako przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) ustawy z 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.) w przypadku jego wydzielenia majątkowego. Wnioskodawca ma przy tym na uwadze, że art. 12e ust. 3 u.z.p. stanowi, że obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1 u.z.p., podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową, zaś w takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą, jednakże przepis ten należy interpretować łącznie z normami statuującymi obowiązek opłaty, który odwołuje się bezpośrednio do sprzedaży podmiotowi, który prowadzi punkt sprzedaży detalicznej. Zdaniem wnioskodawcy art. 12e ust. 3 u.z.p. należy rozumieć jako odwołujący się do sprzedaży napojów podlegających opłacie podmiotowi prowadzącemu po pierwsze jednoczesną sprzedaż tych konkretnych nabytych przez niego napojów w ramach sprzedaży hurtowej i detalicznej (chociażby w ramach działalności został sprzedany tylko jeden napojów z zamówionej partii, na co wskazuje brzmienie zdania drugiego art. 12e ust. 3 u.z.p.), a po drugie który prowadzi sprzedaż w takich napojów w punktach sprzedaży detalicznej, o których mowa w art. 12a ust. 2 i art. 12d ust. 1 pkt 1 u.z.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych w zakresie:

wyłączenia z opłaty wprowadzenia na rynek krajowy napojów, w których udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20%, zawartość cukru nie przekracza 5g/100 ml oraz zawierających substancje słodzące – jest prawidłowe,
wyłączenia z opłaty wprowadzenia na rynek krajowy napojów, w których udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20%, zawartość cukru nie przekracza 5g/100 ml zawierających substancje słodzące i kofeinę, jak i sposobu jej obliczania – jest nieprawidłowe,
zwolnienia z obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych podmiotu prowadzącego zakład pracy chronionej, spełniającego warunek, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 573) – jest prawidłowe,
obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych w przypadku sprzedaży Napojów kontrahentowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową – jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 12a ust. 1 ustawy wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",
kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą".

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się, w myśl art. 12a ust. 2 ustawy, sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Zgodnie z art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Jednocześnie art. 12b ust. 2 pkt 5 ustawy stanowi, że opłacie nie podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów: (…) w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju (…).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zamierzacie Państwo produkować wyrób w postaci napoju, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którym udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju. Napój będzie słodzony cukrami oraz substancjami słodzącymi, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z 16 grudnia 2008 roku w sprawie dodatków do żywności (dalej: „Rozporządzenie 1333/2008"). W wykazie składników na etykiecie napoju zostanie zamieszczona informacja o zawartości cukru 3,5g/100 ml napoju oraz o dodaniu substancji słodzących. Napój nie będzie zawierał kofeiny lub tauryny.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy, Państwa stanowisko przedstawione w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1a, zgodnie z którym nie podlega opłacie wprowadzenia na rynek krajowy napojów, w których udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20% oraz zawartość cukrów nie przekracza 5g na 100 ml, i które zawierają substancje słodzące oraz nie zawierają kofeiny jest prawidłowe.

Z uwagi na warunkowy charakter pytania nr 1b, nie udziela się odpowiedzi na to pytanie, gdyż oczekiwaliście Państwo na nie odpowiedzi w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1a, tj. uznanie, że wprowadzenie na rynek krajowy napojów, w których udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20% oraz zawartość cukrów nie przekracza 5g na 100 ml podlega opłacie od środków spożywczych.

Państwa wątpliwość budzi także kwestia, czy dla produktu tożsamego do opisanego powyżej jednak z dodatkiem kofeiny będą Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy i ewentualnie jaka będzie wysokość tejże opłaty.

W tym miejscu należy zwrócić ponownie uwagę na art. 12a ust. 1 ustawy. Ustawodawca wymieniając substancje, których dodatek powoduje obowiązek zapłaty opłaty, podzielił je na dwie grupy:

cukry będące monosacharydami lub disacharydami, środki spożywcze zawierające te cukry oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008 ,
kofeinę lub taurynę.

Zgodnie z art. 12f ust. 1 ustawy na wysokość opłaty składają się następujące części:

0,50 zł za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008,
0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju

-w przeliczeniu na litr napoju.

Stosownie do art. 12f ust. 3 ustawy napoje zawierające dodatek kofeiny lub tauryny są objęte opłatą w wysokości 0,10 zł w przeliczeniu na litr napoju.

W myśl art. 12e ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Wyłączenie z opłaty napojów zgodnie z art. 12b ust. 2 pkt 5 ustawy, o którym była mowa już powyżej, odnosi się do zawartości w napoju cukrów. Na podstawie wskazanego przepisu nie podlega również opłacie wprowadzenie na rynek krajowy napojów w nim wymienionych z dodatkiem substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008. Kofeina natomiast jest obok cukrów i substancji słodzących innym dodatkiem, z którego wystąpieniem w napoju ustawa wiąże obowiązek uiszczenia opłaty od środków spożywczych.

Tym samym wysokość opłaty od zawartości cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub od zawartości w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008 jest łącznie wskazana w art. 12a ust. 1 pkt 1 i nie może zostać oddzielnie rozliczana. W związku z czym, substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008 należy traktować na równi z zawartością cukru w ilości równej lub mniejszej niż 5g w 100 ml napoju.

Zatem mimo, iż napój spełnia wymogi do zastosowania ww. wyłączenia, to jednak z uwagi na zawartość w nim kofeiny będzie podlegać opłacie od środków spożywczych.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów z tytułu wprowadzenia na rynek krajowy napojów, w których udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejszej lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju i które zawierają dodatek substancji słodzących oraz kofeinę, będziecie Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty, w wysokości ustalonej zgodnie z art. 12f ust. 3 ustawy.

Wysokość opłaty powinna zostać obliczona jedynie od zawartości kofeiny w napoju, czyli 0,10 zł w przeliczeniu na litr napoju.

W związku z czym Państwa stanowisko w zakresie wyłączenia z opłaty wprowadzenia na rynek krajowy napojów, w których udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20%, zawartość cukru nie przekracza 5g/100 ml zawierających substancje słodzące i kofeinę, jak i sposobu jej obliczania (pytanie 2a i 2b)– jest nieprawidłowe.

W kolejnym zdarzeniu przyszłym wskazują Państwo, że są pracodawcą prowadzącym zakład pracy chronionej w rozumieniu u.r.z.s. (ustawa z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 573), zwana dalej ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej). W chwili wprowadzania do obrotu napojów podlegających opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.z.p., może Państwu przysługiwać status zakładu pracy chronionej spełniającego warunek, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o rehabilitacji.

Na podstawie art. 12d ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1 (art. 12e ust. 1 ustawy).

Stosowanie do art. 12e ust. 5 ustawy organem właściwym w sprawie opłaty jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu obowiązanego do zapłaty opłaty, o którym mowa w art. 12d ust. 1.

Podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, są obowiązane:

składać w postaci elektronicznej informację, opatrzoną podpisem kwalifikowanym, według wzoru, o którym mowa w ust. 3, organowi właściwemu w sprawie opłaty za pośrednictwem systemu informatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych,
obliczać i wpłacać opłatę

-w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy informacja, na rachunek organu właściwego w sprawie opłaty (art. 12g ust. 1).

Zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej pracodawca prowadzący działalność gospodarczą przez okres co najmniej 12 miesięcy, zatrudniający nie mniej niż 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy i osiągający wskaźniki zatrudnienia osób niepełnosprawnych, o których mowa w pkt 1, przez okres co najmniej 6 miesięcy, uzyskuje status pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej, jeżeli wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi co najmniej 30% niewidomych lub psychicznie chorych, albo upośledzonych umysłowo zaliczonych do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej prowadzący zakład pracy chronionej spełniający warunek, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b, lub zakład aktywności zawodowej w stosunku do tego zakładu jest zwolniony z opłat, z wyjątkiem opłaty skarbowej i opłat o charakterze sankcyjnym.

Wykaz opłat o charakterze sankcyjnym, o których mowa w ust. 1 pkt 2, określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, uwzględniając charakter opłat podlegających wyłączeniu (art. 31 ust. 5 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej).

Stosowanie więc do § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 7 lipca 2004 r. w sprawie wykazu opłat o charakterze sankcyjnym (Dz. U. z 2004 r., Nr 161, poz. 1682, ze zm.) do opłat o charakterze sankcyjnym zalicza się:

opłaty określone w art. 36 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, z późn. zm.3)), z wyłączeniem opłat, o których mowa w ust. 3 i 3a;
opłaty eksploatacyjne określone w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm.4));
opłaty za korzystanie ze środowiska określone w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm.5));
opłaty produktowe i depozytowe określone w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej (Dz. U. Nr 63, poz. 639, z późn. zm.6));
opłaty określone w art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 7 maja 2009 r. o towarach paczkowanych (Dz. U. Nr 91, poz. 740);
opłaty określone w art. 84 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 oraz z 2005 r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz. 1087);
opłaty określone w art. 18 i 22 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową (Dz. U. Nr 121, poz. 1263 oraz z 2005 r. Nr 175, poz. 1458 i Nr 203, poz. 1683);
opłaty określone w art. 25 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784);
opłaty określone w art. 12 ust. 2, art. 14 i 17 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202 i Nr 175, poz. 1458);
opłaty określone w art. 64 ust. 2 i art. 69 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495).

Należy zauważyć, że powyższe rozporządzenia nie wymienia opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

Jednocześnie art. 31 ust. 3 pkt 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej wskazuje, że prowadzący zakład pracy chronionej spełniający warunek, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b, przekazuje środki uzyskane z tytułu zwolnień, o których mowa w ust. 1, na:

Fundusz - w wysokości 10%,
zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych - w wysokości 90%.

Z powyższego wynika, że jeśli w momencie wprowadzenia napoju na rynek krajowy, będą Państwo posiadać status pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej, to zgodnie z przytoczonymi przepisami będą Państwo zwolnieni z obowiązku zapłaty opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, na rachunek właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Środki uzyskane z tytułu powyższego zwolnienia wini Państwo przekazać na:

Fundusz - w wysokości 10%,
zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych - w wysokości 90%.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3, dotyczące zwolnienia z obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych dla podmiotu prowadzącego zakład pracy chronionej, spełniający warunek, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej – jest prawidłowe.

W następnej kolejności wskazują Państwo na sytuację, w której Państwo jako producent napojów podlegających opłacie będziecie sprzedawać napoje Kontrahentowi, który w przeważającej mierze prowadzi sprzedaż hurtową tych napojów.

Zdarzają się jednak sytuacje, w których Państwa Kontrahent sprzeda napoje swoim pracownikom. Działalność ta ma jednak wymiar marginalny. Kontrahent ten nie prowadzi wyodrębnionych punktów sprzedaży detalicznej, nie posiada sklepu firmowego lub sieci sklepów, w których byłaby prowadzona sprzedaż detaliczna napojów konsumentom innym niż zatrudniani przez niego pracownicy lub pozostałe współpracujące z nim osoby fizyczne.

Kontrahent ten zamierza oświadczyć na piśmie, że nabywane przez niego od Państwa napoje, które podlegają opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, zostaną w całości zbyte przez niego nie w ramach prowadzonej sprzedaży detalicznej a wyłącznie hurtowej do podmiotów, które można skategoryzować jako pierwsze punkty, w których prowadzona jest sprzedaż detaliczna oraz do innych podmiotów prowadzących sprzedaż hurtową takich napojów (dalszemu hurtownikowi).

Państwa wątpliwość budzi, czy będziecie zobowiązani do uiszczenia opłaty od środków spożywczych od całości napojów sprzedanych takiemu kontrahentowi.

Jak już zostało powyżej wskazane przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów podlegających opłacie, zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Jak stanowi art. 12a ust. 3 ustawy przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy o prawach konsumenta, lokal przedsiębiorstwa to:

miejsce prowadzenia działalności będące nieruchomością albo częścią nieruchomości, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność na stałe,
miejsce prowadzenia działalności będące rzeczą ruchomą, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe.

Jak wskazano wcześniej, zgodnie z art. 12d ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Wskazać również należy ponownie, że obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1 (art. 12e ust. 1 ustawy).

Z kolei w myśl art. 12e ust. 3 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje prawne należy stwierdzić, że sprzedaż napojów dla pracowników wypełnia definicję sprzedaży detalicznej w rozumieniu przepisów ustawy, stanowi ona bowiem odpłatne zbywanie napojów konsumentom w lokalu przedsiębiorstwa. Bez znaczenia pozostaje fakt, czy odbiorca Napojów prowadzi np. sklep firmowy lub sieć sklepów detalicznych. Nie można bowiem interpretować wyrażania „punkt sprzedaży detalicznej” w oderwaniu od pozostałych przepisów wykazanych w ustawie.

Kluczowym w tym przypadku jest brzmienie art. 12a ust. 2 wskazujące, że przez wprowadzenie na rynek krajowych napojów należy rozumieć m.in. sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna.

Wskazują Państwo, że Kontrahent zadeklaruje, że nie odsprzeda detalicznie zakupionych od Państwa napojów, a przeznaczy je w całości do dalszej sprzedaży hurtowej.

Zauważyć należy, że art. 12e ust. 3 ustawy nie przewiduje żadnych odstępstw w tym zakresie i nie reguluje kwestii, czy podmiot prowadzący jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową odsprzeda daną partię napojów jedynie innym hurtownikom.

Wskazać bowiem należy, że to w momencie sprzedaży Napoju do podmiotu prowadzącego jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową napojów, o których mowa w art. 12b ust. 1 ustawy powstaje obowiązek zapłaty niezależnie od dalszego przeznaczenia napojów.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4, tj. obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych w przypadku sprzedaży Napojów kontrahentowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin