Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.85.2021.2.MF
z 29 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.), uzupełnionym 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.) oraz 24 czerwca 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej ustalenia czy darowizna napojów podlegających opłacie od środków spożywczych rodzi obowiązek zapłaty tejże opłaty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

19 stycznia 2021 r. złożyli Państwo do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dotyczących opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r. poz. 183 ze zm.) zwanej dalej ustawą, jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 27 maja 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.85.2021.1.MF wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełnili Państwo 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.) oraz 24 czerwca 2021 r. (data wpływu).

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawili Państwo następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest producentem soków i syropów podlegających rygorom ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2365 z późn. zm.) oraz spełniających definicję napoju zawartą w art. 12b ust. 1 ww. ustawy.

Spółka produkuje napoje zarówno pod swoją marką, jak i na zamówienie i pod marką innych podmiotów. Spółka zawiera zarówno umowy ramowe w ramach których nabywcy dokonują zamówień poszczególnych towarów jak i odrębne umowy sprzedaży dotyczące określonej serii produktów. W końcu Spółka prowadzi sprzedaż detaliczną napojów.

Wniosek uzupełnili Państwo o następujące informacje:

Napoje będące przedmiotem wniosku są ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w pozycjach 10.32.17.0, 10.89.19.0 oraz 11.07.19.0.

Zawartość cukrów w Napojach wykazana w tabeli wartości odżywczych zamieszczonej na etykiecie Napoju wynosi odpowiednio od wartości poniżej 0,5g/100ml do 86g/100ml lub 90g/100ml przed aktualizacją wartości odżywczych na etykiecie produktu.

(…)

Precyzyjną zawartość cukrów oraz substancji słodzących (lub ich braku) w przeliczeniu na 100 ml konkretnego Napoju przedstawia tabela załączona do uzupełnienia wniosku.

Przekazanie towaru w formie darowizny zostanie zrealizowane na podstawie umowy (w tym ustnej).

Zapytanie dotyczy jednego zdarzenia przyszłego tj. darowizny.

Zdarzenie odnosić się będzie do przekazywania napojów podmiotom będącym kontrahentami prowadzącymi sprzedaż hurtową, detaliczną i hurtowo-detaliczną oraz odbiorcom detalicznym.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

3.Czy dostawa towaru podlegającego opłacie od środków spożywczych w trybie innym niż sprzedaż (np. darowizna) rodzi obowiązek zapłaty opłaty.

Zdaniem Państwa (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku).

Skoro przedmiotem opodatkowania jest "sprzedaż", a nie "dostawa" - wydanie towaru w realizacji innej czynności prawnych (np. darowizny) nigdy nie będzie powodować obowiązku opodatkowania opłatą od środków spożywczych.

Uzasadnienie:

Wskazać należy, że inaczej niż w art. 7 ustawy o vat, przedmiotem opodatkowania nie określono jako dostawy. Jak stanowi ten przepis:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa, prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Co więcej, nie wprowadzono szerokiej definicji sprzedaży, jak to zrobiono w art. 9a ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym zgodnie z którym:

Za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495);
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

W konsekwencji gdy wydanie towarów wystąpi np. w wykonaniu innej czynności prawnej (np. darowizny, spłaty pożyczki, datio in solutio) nie wystąpi opodatkowanie opłatą od środków spożywczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w zakresie ustalenia czy darowizna napojów podlegających opłacie od środków spożywczych rodzi obowiązek zapłaty tejże opłaty – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.),
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą".

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się, w myśl art. 12a ust. 2 ustawy, sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Z kolei przez sprzedaż detaliczną, zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Natomiast w myśl art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Na podstawie art. 12d ust. 1 obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.
   
   

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej produkujecie Państwo syropy i napoje, o których mowa w art. 12b ust. 1 w zw. z art. 12a ust. 1 ustawy.

Państwa wątpliwość budzi, czy będziecie Państwo zobowiązani do naliczania i zapłaty opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, przekazując napoje w formie darowizny podmiotom będącym kontrahentami prowadzącymi sprzedaż hurtową, detaliczną i hurtowo-detaliczną oraz odbiorcom detalicznym.

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami ustawy, opłacie podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12b ust. 1 ustawy. Natomiast wprowadzenie na rynek krajowy napojów rozumiane jest jako sprzedaż napojów (detaliczna lub do pierwszego punktu sprzedaży detalicznej) przez podmioty zobowiązane do zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Na gruncie ustawy, pojęcie „sprzedaży” nie zostało zdefiniowane, jak również ustawa nie zawiera przepisów odsyłających do definicji zawartych w innych aktach prawnych, zatem zasadne jest odwołanie się do potocznej definicji tego pojęcia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (https://sjp.pwn.pl/słowniki/sprzedaż.html) sprzedaż definiowana jest jako odstępowanie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującemu za określoną sumę.

Odwołując się z kolei do definicji legalnej pojęcia sprzedaży zawartej w innych aktach normatywnych, należy sięgnąć do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) .

W myśl art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Zatem obligatoryjnym elementem uznania danej czynności za umowę sprzedaży jest zobowiązanie kupującego do zapłaty określonej ceny za otrzymany towar.

Ustawa nie zawiera również definicji „darowizny”.

Zgodnie z art. 888 ust. 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

W przypadku, gdy nie otrzymujecie Państwo żadnego wynagrodzenia za Napoje wydane na podstawie umowy darowizny, wówczas nie można mówić o wprowadzeniu na rynek krajowy w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem darowizna Napojów nie podlega opłacie od środków spożywczych.

Tym samym Państwa stanowisko uznano za prawidłowe.

Należy zauważyć, że w niniejszej interpretacji ustosunkowano się do Państwa wniosku w części dotyczącej opłaty od środków spożywczych, o której mowa w ustawie o zdrowiu publicznym (pytanie nr 3), w odniesieniu natomiast do kwestii dot. podatku od towarów i usług (pytania nr 1 i 2) została wydana interpretacja indywidualna 19 marca 2021 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.