2021.07.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.124.2021.2.AG
z 12 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 kwietnia 2021 r. (data wpływu 22 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 24 czerwca 2021 r. (data nadania i data wpływu 24 czerwca 2021 r.) na wezwanie z 18 czerwca 2021 r. Nr 0114-KDIP2-2.4011.124.2021.1.AG (data nadania 18 czerwca 2021 r., data doręczenia 19 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

braku zastosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do opłat wynikających z umowy licencyjnej – jest prawidłowe;

braku kwalifikacji licencji uzyskiwanej przez Wnioskodawcę jako wartości niematerialnej i prawnej – jest prawidłowe;

zaliczenia kosztu wynikającego z umowy licencyjnej do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami – jest nieprawidłowe;

kwalifikacji do źródła przychodów innych niż zyski kapitałowe przychodów z tytułu udzielania dalszej licencji łącznie z dodatkowymi usługami informatycznymi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku zastosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do opłat wynikających z umowy licencyjnej, kwalifikacji licencji uzyskiwanej przez Wnioskodawcę jako wartości niematerialnej i prawnej, zaliczenia kosztu wynikającego z umowy licencyjnej do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami oraz kwalifikacji do źródła przychodów innych niż zyski kapitałowe przychodów z tytułu udzielania dalszej licencji łącznie z dodatkowymi usługami informatycznymi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (przeformułowany ostatecznie w piśmie z 24 czerwca 2021 r.).

Wnioskodawca będący równocześnie licencjobiorcą jest spółką prawa handlowego, polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu w Polsce. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w branży informatycznej, specjalizuje się w kompleksowym tworzeniu rozwiązań informatycznych. W ramach prowadzonej działalności Spółka zatrudnia na podstawie umów o pracę specjalistów z branży IT. Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usługi kompleksowej w oparciu o umowę licencji z dnia 4.11.2019 r. podpisaną z mocą obowiązania od 1.01.2020 r. z osobą fizyczną będącą jednocześnie współwłaścicielem spółki (Wnioskodawcy). Licencja nie została wniesiona do spółki w ramach aportu. Umowa licencji została zawarta na okres dwóch lat z możliwością przedłużenia. Wszelka dokumentacja dotycząca programów niezbędna do realizacji umowy licencji została przekazana protokołem zdawczo-odbiorczym w dniu 2.01.2020 r. W wyniku umowy Wnioskodawca uzyskał prawo do następujących pól eksploatacji: trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programów komputerowych w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programach komputerowych, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała oraz rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programów komputerowych lub ich kopii. Wnioskodawca uzyskał prawo do udzielania sublicencji. Licencjodawca na moment podpisywania umowy nie prowadził jednoosobowej działalności gospodarczej, nie był podatnikiem podatku VAT, a także nie był zatrudniony w Spółce Wnioskodawcy. Od 1 maja 2020 r. Licencjodawca wykonuje prace na rzecz Wnioskodawcy w ramach stosunku pracy na podstawie umowy w pracę i pełni funkcje kierownicze:

organizuje pracę zespołów programistów i przypisuje im zadania,

nadzoruje pracę podległych mu pracowników w zakresie rozwoju produktów,

nadzoruje pracę podległych mu pracowników w zakresie prawidłowego i szybkiego wsparcia technicznego dla potencjalnych i obecnych klientów,

współpracuje z zatrudnionymi programistami przy testowaniu oprogramowania, współuczestniczy w naprawianiu błędów w programach,

przechowuje i aktualizuje dokumentację – tworzy nowe zadania dla osoby odpowiedzialnej za sporządzanie dokumentacji technicznej,

informuje Project Manager o funkcjonalnościach, na których zapotrzebowanie zgłaszają klienci,

przeprowadza rozmowy kwalifikacyjne w celu wyłonienia nowych programistów do pracy

Licencjodawca jest autorem programów komputerowych, będących dziełem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231). Na podstawie umowy licencjodawca oświadcza, że jest twórcą programów i przysługuje mu pełne prawo majątkowe do niego. Licencjodawca udziela licencji niewyłącznej do korzystania z programów komputerowych oraz z dokumentacji źródłowej w tym z kodu źródłowego. Przedmiotem umowy licencji nie było stworzenie nowego dzieła lecz udostępnienie licencji do programów komputerowych już istniejących. W umowie zawarto, że licencja dotyczy wszystkich znanych w chwili zawarcia umowy wskazanych pól eksploatacji. Umowa nie przenosi prawa własności programów komputerowych na Wnioskodawcę. Oprogramowanie stanowiące przedmiot udzielonej licencji nie zostało stworzone w ramach stosunku pracy, tylko przed zawarciem umowy o pracę.

W ramach Licencji Licencjodawca upoważnia również Wnioskodawcę do zezwalania na wykonywanie zależnych praw autorskich w zakresie i na polach eksploatacji.

Licencja dotyczy wszystkich znanych w chwili zawierania niniejszej umowy pól eksploatacji, w tym:

w odniesieniu do programów komputerowych – tych określonych w art. 74 ust. 4 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, tj.:
1. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programów komputerowych w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie;
2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programach komputerowych z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programów komputerowych lub jego kopii.
w odniesieniu do utworów niebędących programami komputerowymi – tych określonych w art. 50 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, tj.:
1. w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2. w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;
3. w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w § 3 ust. 2 pkt 2) lit. a) – publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Licencja udzielona jest bez ograniczeń terytorialnych. Licencjodawca oświadcza, że Wnioskodawca upoważniony jest do rozpowszechniania programów komputerowych bez oznaczenia autorstwa Licencjodawcy. W przypadku wystąpienia osób trzecich z roszczeniami w stosunku do Wnioskodawcy z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych do utworów, Licencjodawca zobowiązuje się podjąć wszelkie niezbędne działania zmierzające do udowodnienia bezpodstawności zgłoszonych roszczeń, a w przypadku ich prawomocnego zasądzenia pokryć te roszczenia oraz wszelkie koszty z nimi związane jakie poniesie Licencjobiorca.

Wnioskodawca na podstawie umowy licencji uzyskał prawo do sublicencjonowania produktów w zakresie których świadczy usługi informatyczne, konfiguracyjne oraz rozwija produkt, tworząc nowe moduły oraz funkcje użytkowe według potrzeb zgłaszanych przez klientów. Pracownicy spółki (Wnioskodawcy) będący programistami, poszukują nowych rozwiązań w zakresie rozwoju produktu, świadczą usługę supportu, a także wsparcia technicznego oraz poprawiają rożnego rodzaju błędy. Zdarzają się również sytuacje w których ostateczny klient nie wnosi żadnych uwag w zakresie podstawowej licencji i w takim przypadku licencja nie jest dostosowywana do jego potrzeb jest tzw. licencją standardową.

W ramach świadczonej usługi kompleksowej Wnioskodawca świadczy usługi:

stałego nadzoru nad programami użytkowanymi przez klientów,

wprowadzania zmian, ulepszeń i modyfikacji programów na życzenie klientów,

bieżącej aktualizacją programów,

usuwania powstających usterek,

bieżących konsultacji dotyczących funkcjonowania programów lub ich modyfikacji,

pozostałych czynności mających na celu prawidłowe funkcjonowanie programu wraz z dokonanymi modyfikacjami i aktualizacjami.

Podsumowując, działalność Wnioskodawcy skupia się głównie na udzielaniu dalszej licencji oraz opiece przed i posprzedażowej nad oprogramowaniem.

Licencje, o których mowa powyżej są bezpośrednio dystrybuowane na cały Świat z udziałem dystrybutora będącego podmiotem powiązanym wobec Wnioskodawcy oraz pośrednio przez pośredników, którzy nie są powiązani z Wnioskodawcą. Spółka (Wnioskodawca) podjęła decyzję, że będzie dystrybuowała produkty przy pomocy pośredników ponieważ napotkała na różnego rodzaju problemy. Spółka podejmowała próby sprzedaży produktu z terenu kraju lecz napotkała na bariery i niechęć ze strony klientów zagranicznych. Ten sam produkt łatwiej sprzedaje się za granicą niż z terenu Polski. Jest to wynikiem m. in. większego zaufania do firm zagranicznych niż firm z Polski pomimo tego, że w Polsce pracuje wielu doświadczonych i cenionych specjalistów – programistów.

Z tytułu udzielenia Licencji w zakresie i na polach eksploatacji wskazanych w umowie polach eksploatacji, udzielenia wszelkich zgód i upoważnień oraz świadczenia Wsparcia technicznego, Wnioskodawca zobowiązany jest uiszczać wynagrodzenie w wysokości 10% netto przychodów jakie uzyska z tytułu udzielonych sublicencji na korzystanie z programów komputerowych uzyskanych w danym roku kalendarzowym. Wynagrodzenie płatne będzie po zakończeniu danego roku kalendarzowego, lecz nie później niż do dnia 31 marca. Umowa licencji nie wskazuje
opłaty wstępnej z tytułu udzielonej licencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (przeformułowane ostatecznie w piśmie z 24 czerwca 2021 r.).

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że opłaty wynikające z umowy licencji ponoszone przez Wnioskodawcę nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406)?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że opłaty z tytułu zawartej umowy licencyjnej nie należy kwalifikować do wartości niematerialnych i prawnych?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że koszt wynikający z umowy licencyjnej stanowi dla Wnioskodawcy koszt bezpośredni ujęty jako koszt uzyskania przychodu w roku, w którym środki finansowe zostały faktycznie wypłacone – przekazane na rachunek licencjodawcy?
Czy prawidłowe jest uznanie przychodów Wnioskodawcy z tyt. udzielania dalszej licencji łącznie z dodatkowymi usługami informatycznymi jako przychód z innych źródeł?

Stanowisko Wnioskodawcy (przeformułowane ostatecznie w piśmie z 24 czerwca 2021 r.).

Ad. 1

Zgodnie z art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 – poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Jednocześnie art. 15e ust. 11 pkt 1 wskazuje, że ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do corocznych opłat licencyjnych, nie znajdzie zastosowania ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 z zastrzeżeniem art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ponieważ koszty te zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy opłata licencyjna, przez nią ponoszona, nie podlega limitowaniu ponieważ jest bezpośrednio związana ze świadczeniem końcowych usług realizowanych przez Wnioskodawcę, gdyż bez tejże opłaty licencyjnej nie byłaby w stanie sublicencjonować programów i nie prowadziłaby tego rodzaju działalności. Równocześnie z sublicencjonowaniem programów Wnioskodawca ma prawo do rozwijania produktu oraz świadczy usługi wsparcia technicznego użytkownikom końcowym. Jest to zatem integralna część usługi realizowanej przez Wnioskodawcę w ramach podstawowej działalności gospodarczej.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, licencja uzyskana przez Spółkę nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406). Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartościami niematerialnymi i prawnymi są m.in. licencje, nabyte od innego podmiotu, i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca uzyskał prawo do sublicencjonowania – rozpowszechniania programów komputerowych objętych umową licencyjną w oparciu o określone pola eksploatacji. Wnioskodawca na podstawie umowy licencji uzyskał prawo do sublicencjonowania produktów w zakresie których świadczy usługi informatyczne, konfiguracyjne oraz rozwija produkt, tworząc nowe moduły oraz funkcje użytkowe według potrzeb zgłaszanych przez klientów. Pracownicy spółki (Wnioskodawcy) będący programistami, poszukują nowych rozwiązań w zakresie rozwoju produktu, świadczą usługę supportu, a także wsparcia technicznego oraz poprawiają rożnego rodzaju błędy. Zdarzają się również sytuacje, w których ostateczny klient nie wnosi żadnych uwag w zakresie podstawowej licencji i w takim przypadku licencja nie jest dostosowywana do jego potrzeb jest tzw. licencją standardową.

Kolejną przesłanką potwierdzającą fakt, iż uzyskana licencja nie jest wartością niematerialną i prawną jest to, iż nie można ustalić jej wartości początkowej, od której można by było dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Wynagrodzenie z tytułu umowy licencyjnej oparte jest o przychód ze sprzedaży jaki Wnioskodawca osiągnie z działalności informatycznej realizowanej na podstawie umowy licencyjnej przy uwzględnieniu ustalonego udziału procentowego. Umowa licencji nie wskazuje opłaty wstępnej z tytułu udzielonej licencji. Zgodnie z art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Ustalenie wartości początkowej ma kluczowe znaczenie przy uznawaniu danego składnika majątkowego za wartość niematerialną i prawną i w konsekwencji dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Zdaniem Wnioskodawcy amortyzacji nie podlegają składniki majątku nieposiadające wartości początkowej, bądź w stosunku do których nie można ustalić wartości początkowej. Wynagrodzenie z tytułu umowy licencyjnej nie jest stałą kwotą lecz jest uzależnione od wielkości przychodów Licencjobiorcy. Na moment zawierania umowy nie była znana kwota przychodu od którego będzie wypłacane wynagrodzenie Licencjodawcy. Zatem nie można ustalić wartości początkowej od której byłoby można dokonywane odpisów amortyzacyjnych.

Bez wartości początkowej, środek trwały bądź też wartość niematerialna i prawna nie może być amortyzowany. Zdaniem wnioskodawcy jeśli dany składnik majątku nie jest amortyzowany to nie stanowi on wartości niematerialnej i prawnej.

Z związku z tym, że umowa o licencjonowanie praw autorskich nie określa opłaty wstępnej, a wypłata wynagrodzenia licencjodawcy jest uzależniona od przychodów ze sprzedaży Wnioskodawcy i pomimo tego, że okres trwania umowy jest 2 letni z możliwością przedłużenia zdaniem Wnioskodawcy opłaty licencyjne nie stanowią wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji. Całość kosztu powinna zostać ujęta jako koszt uzyskania przychodu.

Ad. 3

Zgodnie z art. 15 ust. 4b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406), koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Natomiast zgodnie art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406), koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie. Zaś ujmowanie kosztów pośrednich zostało uregulowane w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406), który stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Ponoszone koszty z tytułu umowy licencyjnej, pozostają w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami. Bez ponoszenia opłat licencyjnych Wnioskodawca nie miałby prawa do sublicencji produktów objętych licencją i nie prowadziłby takiej działalności. Z tytułu udzielenia Licencji w zakresie i na polach eksploatacji wskazanych w umowie polach eksploatacji, udzielenia wszelkich zgód i upoważnień oraz świadczenia Wsparcia technicznego, Wnioskodawca

zobowiązany jest uiszczać wynagrodzenie w wysokości 10% netto przychodów jakie uzyska z tytułu udzielonych sublicencji na korzystanie z programów komputerowych uzyskanych w danym roku kalendarzowym. Wnioskodawca dokonał wypłaty wynagrodzenia licencjodawcy wynikającego z umowy licencji w dniu 31.03.2021 r. za rok 2020 po sporządzeniu i zatwierdzeniu sprawozdania finansowego ale przed złożeniem deklaracji podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wynikające z zawartej przez Spółkę umowy licencyjnej stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami ponieważ ich poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów. Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów należy rozumieć, jako wydatki, które nie pozostają w bezpośrednim związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Podkreślenia wymaga fakt, że bez ponoszenia opłat licencyjnych Wnioskodawca nie miałby prawa do sublicencji produktów objętych licencją i nie prowadziłby takiej działalności. Co istotne poniesienie kosztu opłaty z tyt. umowy licencyjnej wprost generuje powstanie określonego przychodu podatkowego, czyli możliwe jest wskazanie konkretnego przychodu, który powstał dzięki poniesieniu tego wydatku.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że koszty bezpośrednie należy ujmować (potrącać) w rachunku podatkowym w roku, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody. Wyjątkiem od tej zasady jest poniesienie kosztu bezpośredniego po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego lub złożenia zeznania podatkowego, w takim przypadku koszt bezpośredni potrącalny jest w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy.

Zdaniem wnioskodawcy koszty wynikające z zawartej przez Spółkę umowy licencyjnej stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami a ich poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody, a związku z tym że płatność nastąpiła po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego i złożeniu go w krajowym Rejestrze Sądowym ale przed złożeniem zeznania rocznego za rok 2020 powinny być ujęte w kosztach uzyskania przychodu roku w którym faktycznie zostały wypłacone – przekazane na rachunek licencjodawcy.

Ad. 4

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a, d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406), za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika. Wnioskodawca uznał, że koszty umowy licencyjnej, a także inne koszty takie jak koszty wynagrodzeń programistów, stanowią dla niego koszty bezpośrednio związane z przychodami a ich poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Podkreślenia wymaga fakt, że bez ponoszenia opłat licencyjnych Wnioskodawca nie miałby prawa do sublicencji produktów objętych licencją i nie prowadziłby takiej działalności.

W oparciu o art. 7 ust. 1 oraz art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a, d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406) Wnioskodawca uważa, że przychody z tytułu udzielania dalszej licencji połączonej z dodatkowymi usługami informatycznymi realizowanymi przez Wnioskodawcę w ramach usługi kompleksowej powinny być zaklasyfikowane jako inne źródła przychodów. Dodatkowo należy wspomnieć, że Wnioskodawca na podstawie umowy licencyjnej nie sprzedaje prawa własności do programów komputerowych. Wnioskodawca na podstawie umowy licencyjnej uzyskał prawo do następujących pól eksploatacji: trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programów komputerowych w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programach komputerowych, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała oraz rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programów komputerowych lub ich kopii. W ramach Licencji Licencjodawca upoważnia Wnioskodawcę do zezwalania na wykonywanie zależnych praw autorskich w zakresie i na polach eksploatacji.

Spółka w ramach uzyskanej licencji ma prawo do rozwoju produktu oraz prowadzi tzw. Support czyli wsparcie techniczne użytkownika końcowego, Licencjodawca nie przenosi na Wnioskodawcę prawa do ingerowania w strukturę utworu. Po stronie Wnioskodawcy leży prawo do udzielania sublicencji dalszym odbiorcom. Wnioskodawca realizuje zatem usługę kompleksową połączoną z udzielaniem dalszej sublicencji oraz z usługami dodatkowymi tj. stały nadzór nad programami użytkowanymi przez klientów, wprowadzaniem zmian, ulepszeń i modyfikacji programów na życzenie klientów, bieżącą aktualizację programów, usuwaniem powstających usterek, konsultacjami dotyczącymi funkcjonowania programów lub ich modyfikacji itp.

Podsumowując, działalność Wnioskodawcy skupia się głównie na udzielaniu dalszej licencji oraz opiece przed i posprzedażowej nad oprogramowaniem.

Zdaniem Wnioskodawcy wyżej wspomniane przychody i koszty podatkowe mogą być przyporządkowane do innych źródeł, ponieważ pozostają one w bezpośrednim ze sobą związku, czyli koszty z tytułu zawartej umowy licencyjnej są bezpośrednio związane z uzyskiwanym przez Wnioskodawcę przychodem z bieżącej operacyjnej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

braku zastosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do opłat wynikających z umowy licencyjnej – jest prawidłowe;

braku kwalifikacji licencji uzyskiwanej przez Wnioskodawcę jako wartości niematerialnej i prawnej – jest prawidłowe;

zaliczenia kosztu wynikającego z umowy licencyjnej do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami – jest nieprawidłowe;

kwalifikacji do źródła przychodów innych niż zyski kapitałowe przychodów z tytułu udzielania dalszej licencji łącznie z dodatkowymi usługami informatycznymi – jest nieprawidłowe.

Ad. 1

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 pkt 2 updop, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W katalogu praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop wskazano:

autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

licencje,

prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,

wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

W tym miejscu wyjaśnić należy, że odesłanie w art. 15e ust. 1 pkt 2 updop do art. 16b ust. 1 pkt 4-7 tej ustawy służy do określenia rodzaju praw i wartości, od których opłaty podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych.

W związku z powyższym, wskazane we wniosku opłaty wynikające z umowy licencji spełniają definicję kosztów, o których mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 updop.

Ograniczenie, o którym mowa w powyższym przepisie może zostać jednak wyłączone na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 updop, tj. w przypadku, gdy dane koszty są bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Spółka prowadzi działalność gospodarczą w branży informatycznej i specjalizuje się w kompleksowym tworzeniu rozwiązań informatycznych. Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usługi kompleksowej w oparciu o umowę licencji podpisaną z osobą fizyczną będącą jednocześnie współwłaścicielem spółki (Wnioskodawcy). Wnioskodawca uzyskał prawo do udzielania sublicencji. Bez ponoszenia opłat licencyjnych Wnioskodawca nie miałby prawa do sublicencji produktów objętych licencją i nie prowadziłby takiej działalności.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przywołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że opłaty wynikające z umowy licencji stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 updop.

Na powyższe wskazuje w szczególności okoliczność, że bez nabycia licencji Wnioskodawca nie byłby w stanie świadczyć końcowych usług dotyczących sublicencjonowania produktów. Opłaty za licencję są w tej sytuacji niezbędne do świadczenia przez Spółkę konkretnych usług.

W związku z powyższym, do opłat wynikających z umowy licencji, nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Jak stanowi art. 16b ust. 1 pkt 5 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zatem, nabyta licencja stanowi – co do zasady – wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji podatkowej.

Zasady ustalania wartości początkowej licencji określa natomiast art. 16g ust. 14 updop. Zgodnie z tym przepisem, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

W opisie stanu faktycznego wniosku wskazano, że z tytułu udzielenia Licencji w zakresie i na polach eksploatacji wskazanych w umowie polach eksploatacji, udzielenia wszelkich zgód i upoważnień oraz świadczenia Wsparcia technicznego, Wnioskodawca zobowiązany jest uiszczać wynagrodzenie w wysokości 10% netto przychodów jakie uzyska z tytułu udzielonych sublicencji na korzystanie z programów komputerowych uzyskanych w danym roku kalendarzowym. Wynagrodzenie płatne będzie po zakończeniu danego roku kalendarzowego, lecz nie później niż do dnia 31 marca. Umowa licencji nie wskazuje opłaty wstępnej z tytułu udzielonej licencji.

Mając zatem na uwadze okoliczność, że opłaty z tytułu zawartej umowy licencyjnej zostaną ustalone jako procent przychodu osiąganego przez Spółkę z udzielonych sublicencji oraz treść art. 16g ust. 14 updop, stwierdzić należy, że opłaty te nie będą wpływały na wartość początkową licencji. W tej sytuacji wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej jest bowiem uzależnione od wysokości przychodów z licencji uzyskanych przez licencjobiorcę. Ponadto, jak wskazano, umowa licencji nie wskazuje opłaty wstępnej z tytułu udzielonej licencji.

Powyższe skutkuje tym, że nabyta przez Wnioskodawcę licencja nie powinna być kwalifikowana jako wartość niematerialna i prawna, a opłaty licencyjne nie mogą być odniesione w koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne na podstawie art. 15 ust. 6 updop, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W związku z powyższym, licencja uzyskiwana przez Wnioskodawcę, z tytułu której Wnioskodawca ponosi opłaty licencyjne, nie stanowi dla Wnioskodawcy wartości niematerialnej i prawnej, podlegającej amortyzacji. Koszt opłaty licencyjnej jest bowiem wprost uzależniony od wysokości przychodów uzyskiwanych z tytułu udzielonej przez Wnioskodawcę sublicencji. Nie jest więc możliwe ustalenie wartości początkowej licencji, od której dokonywane byłyby odpisy amortyzacyjne.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Ad. 3

Jak wskazano powyżej, koszt wynikający z umowy licencyjnej nie może być rozliczony poprzez odpisy amortyzacyjne. Zatem, moment ujęcia w kosztach podatkowych ww. wydatku należy rozpatrzyć w kontekście uregulowań wynikających z art. 15 ust. 4, 4b-4d updop.

W celu ustalenia momentu potrącalności poniesionych wydatków związanych z opłatami licencyjnymi należy w pierwszej kolejności prawidłowo określić ich charakter. W oparciu o kryterium stopnia powiązania danego wydatku z osiąganym przychodem, ustawodawca wyróżnia dwie kategorie kosztów podatkowych:

koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami – ich poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów, możliwe jest zatem ustalenie, kiedy i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód,

koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Jak wynika z art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody.

Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W nawiązaniu do powyższego należy uznać, że opłaty z tytułu zawartej umowy licencji stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami, gdyż nie ma możliwości powiązania ich z powstaniem konkretnych przychodów pomimo, że wysokość tych kosztów uzależniona jest od ściśle określonych przychodów. Opłaty licencyjne są przykładem kosztu poniesionego w celu osiągnięcia długofalowych korzyści, a nie konkretnego przychodu, dlatego też opłaty licencyjne należy zakwalifikować do tzw. kosztów pośrednich.

Moment potrącenia kosztów pośrednich wynika z art. 15 ust. 4d updop, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e updop).

Mając powyższe na uwadze oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że przedmiotowe opłaty z tytułu zawartej umowy licencyjnej, z racji tego, że nie zwiększają wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej Spółki, stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami. W konsekwencji powinny zostać zaliczone do kosztów podatkowych Wnioskodawcy w dacie ich poniesienia, stosownie do regulacji zawartych w art. 15 ust. 4d oraz ust. 4e updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszt wynikający z umowy licencyjnej stanowi dla Wnioskodawcy koszt bezpośrednio związany z przychodami, jest nieprawidłowe.

Ad. 4

Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy w tym miejscu zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na przychody:

z zysków kapitałowych oraz

z innych źródeł.

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając na gruncie updop odrębne źródło przychodów – z zysków kapitałowych – ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b updop.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a updop, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody:

z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,
z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,
z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,
ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,
z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a updop odsyła do art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop, w którym wskazane zostały następujące prawa majątkowe:

autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

licencje,

prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,

wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Należy zauważyć, że przepis art. 7b ust. 1 updop zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Biorąc pod uwagę opisany stan sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że art. 7b ust. 1 pkt 6 updop odnosi się do art. 16b tej ustawy, tj. do kategorii praw, które są kreowane u podatnika wyłącznie poprzez nabycie danego prawa.

W przypadku nabycia licencji od innego podmiotu, nieprowadzenia jej do ewidencji i nieamortyzowania, z równoczesnym udzieleniem sublicencji innym podmiotom, przychód z tytułu sublicencji należy zaliczyć do przychodów z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a updop. Do przychodów z innych źródeł niż zyski kapitałowe mogą zostać zaliczone wyłącznie przychody podatników z praw majątkowych wytworzonych we własnym zakresie, tj. w sytuacji, gdy dane prawo nie zostało nabyte od innego podmiotu.

Uwzględniając więc przedstawiony opis sprawy, a także treść przytoczonych przepisów należy uznać, że uzyskiwany przez Wnioskodawcę przychód z udzielania dalszej licencji łącznie z dodatkowymi usługami informatycznymi należy zakwalifikować jako przychód z zysków kapitałowych określony w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a updop, tj. jako przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kwalifikacji do źródła przychodów innych niż zyski kapitałowej przychodów z tytułu udzielania dalszej licencji łącznie z dodatkowymi usługami informatycznymi, jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin