Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.14.2021.3.JJ
z 2 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z 02 lutego 2021 r. (data wpływu 04 lutego2021 r.), uzupełnionym 5 lipca 2021 r. (data wpływu 07 lipca 2021 r.) oraz 26 lipca 2021 r. (data wpływu 28 lipca 2021r.) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej braku obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych przez podmiot prowadzący jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

04 lutego 2021 r. złożył Pan do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dotyczących opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r. poz. 183 ze zm.), zwanej dalej ustawą, jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 22 czerwca 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.14.2021.1.WF oraz pismem z 13 lipca 2021r. znak 0111-KDSB1-1.4019.14.2021.2.WF wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełnił Pan 05 lipca 2021 r. (data wpływu 07 lipca 2021 r.) oraz 26 lipca 2021 r. (data wpływu 28 lipca 2021r.).

We wniosku oraz uzupełnieniach przedstawił Pan następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą „(…)”, prowadzi sprzedaż hurtową i detaliczną napoi słodzonych (napojów z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących, o których mowa w art. 12a ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2015r. o zdrowiu publicznym, oraz kofeiny lub tauryny w produkcie gotowym do spożycia).

Na podstawie ustawy o zdrowiu publicznym (…) zmienionych ustawą z dnia 14 lutego 2020r. o zmianie niektórych ustaw w związku z promocją prozdrowotnych wyborów konsumentów został nałożony obowiązek zapłaty „opłaty od środków spożywczych.” Nadmieniam, iż towary nabywane od producenta nie są towarami na moje specjalne zamówienie – są ogólnodostępne dla wszystkich podmiotów.

Wniosek uzupełnił Pan o następujące informacje:

• Napoje będące przedmiotem wniosku nie są ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32, 10.89 oraz dziale 11 a w składzie tych napojów znajdują się substancje, tj. cukry będące monosacharydami lub disacharydami oraz środki spożywcze zawierające te substancje oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L354 z 31.12.2008 str.16, z późn. zm.) zwanym dalej „rozporządzeniem” nr 1333/2008” kofeiny lub tauryny.
• Wnioskodawca będzie podmiotem sprzedającym napoje kontrahentom prowadzącym sprzedaż detaliczną i hurtową, ale także kontrahentom, którzy prowadzą sprzedaż wyłącznie detaliczną bądź wyłącznie hurtową.
• Napoje będące przedmiotem wniosku są ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 47.11.Z, 46.34.B, 47.81.Z, a w składzie tych napojów znajdują się substancje, tj. cukry będące monosacharydami lub disacharydami oraz środki spożywcze zawierające te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L354 z 31.12.2008 str.16, z późn. zm.) zwanym dalej „rozporządzeniem” nr 1333/2008” kofeiny lub tauryny.
• Napoje będące przedmiotem wniosku są ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasie 56.30.Z, a w składzie tych napojów znajdują się substancje, tj. cukry będące monosacharydami lub disacharydami oraz środki spożywcze zawierające te substancje oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L354 z 31.12.2008 str.16,z późn. zm.) zwanym dalej „rozporządzeniem” nr 1333/2008” kofeiny lub tauryny, lecz wyłącznie w tym przypadku będzie prowadzona sprzedaż detaliczna.
  
  

W związku z powyższym opisem zadał Pan następujące pytanie.

1. Czy przedsiębiorca prowadzący jednocześnie w ramach jednej działalności gospodarczej sprzedaż hurtową oraz sprzedaż detaliczną napojów z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących, o których mowa w art. 12a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2015r. o zdrowiu publicznym, oraz kofeiny lub tauryny w produkcie gotowym do spożycia, który nabywa ww. produkty na terenie kraju od producentów bądź przedsiębiorców prowadzących sprzedaż hurtową jest zobowiązany do uiszczenia „opłaty od środków spożywczych” opisanej w rozdziale 3a ustawy o zdrowiu publicznym?
   
   

Zdaniem Pana

Wnioskodawca prowadzący jednocześnie w ramach jednej działalności gospodarczej sprzedaż hurtową oraz sprzedaż detaliczną napojów z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących, o których mowa w art. 12a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2015r. o zdrowiu publicznym, oraz kofeiny lub tauryny w produkcie gotowym do spożycia, uważa, że nie jest zobowiązany do uiszczenia do Urzędu Skarbowego „opłaty od środków spożywczych”.

Jest tak dlatego, że nabywa ww. produkty w kraju od producentów bądź przedsiębiorców prowadzących sprzedaż hurtową, którzy na podstawie art. 12d ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2015r. o zdrowiu publicznym oraz art. 12e ust.3 ustawy z dnia 11 września 2015r. o zdrowiu publicznym są zobowiązani do uiszczenia „opłaty od środków spożywczych” opisanej w rozdziale 3a ustawy o zdrowiu publicznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Pana stanowisko w zakresie braku obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych przez podmiot prowadzący jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.),
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą".

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się, w myśl art. 12a ust. 2 ustawy, sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Z kolei przez sprzedaż detaliczną, zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Natomiast w myśl art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Na podstawie art. 12d ust. 1 obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.
   
   

Stosownie do art. 12e ust 3 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym podaje Pan, że przeważającym przedmiotem Pana działalności jest sprzedaż hurtowa oraz sprzedaż detaliczna napojów, z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących, o których mowa w art. 12a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym, oraz kofeiny lub tauryny w produkcie gotowym do spożycia.

Napoje, których dotyczy wniosek nabywa Pan od producentów bądź innych przedsiębiorców, prowadzących sprzedaż hurtową na terenie kraju. Dalej podaje Pan, że prowadzi równocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową napojów. Jednocześnie w uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że sprzedaje napoje kontrahentom prowadzącym sprzedaż detaliczną i hurtową, ale także kontrahentom, którzy prowadzą sprzedaż wyłącznie detaliczną bądź wyłącznie hurtową.

Towary nabywane od producenta nie są towarami na specjalne zamówienia i są ogólnodostępne dla wszystkich podmiotów.

W uzupełnieniu wniosku z 7 lipca 2021 r. wskazał Pan, że napoje będące przedmiotem wniosku nie są ujęte w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11 PKWiU, natomiast w uzupełnieniu wniosku z 28 lipca 2021 r. wskazał Pan właściwe według Pana symbole, podając że jest to klasyfikacja PKWiU.

Jednocześnie swoje stanowisko dotyczące braku obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych oparł Pan na fakcie prowadzenia jednocześnie sprzedaży detalicznej i hurtowej napojów.

Pana wątpliwość budzi, czy prowadząc jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową napojów o których mowa w art. 12a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2015r. o zdrowiu publicznym, oraz kofeiny lub tauryny w produkcie gotowym do spożycia, nabywanych na terenie kraju od producentów lub przedsiębiorców prowadzących sprzedaż hurtową będzie Pan zobowiązany do zapłaty tej opłaty.

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami ustawy, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12b ust. 1 ustawy, tj. ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w składzie których znajduje się co najmniej jedna z substancji wymienionych w art. 12a ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że art. 12a ust. 2 ustawy jednoznacznie definiuje jak należy rozumieć wprowadzenie na rynek krajowy napojów.

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, podlegających opłacie, zgodnie z przytoczonym powyżej art. 12a ust. 2 ustawy, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Równocześnie art. 12e ust. 3 ustawy stanowi, że obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

W myśl art. 12e ust. 4 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 3, pozostałe podmioty wprowadzające na rynek napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, za których wprowadzenie została zapłacona opłata, nie uwzględniają tych napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że wprowadzenie na rynek krajowy i związane z tym faktem obowiązki w zakresie zapłaty opłaty od środków spożywczych dotyczą określonych przepisami ustawy napojów. Jeżeli sprzedawane przez Pana napoje, jak zostało wskazane w treści wniosku, nie są ujęte w PKWiU w klasach 10.32, 10.89 oraz dziale 11, nie można mówić o napoju w rozumieniu art. 12b ust. 1 ustawy, a w konsekwencji nie dochodzi do wprowadzenia napoju (bo nie ma napoju w rozumieniu przepisów ustawy) na rynek krajowy. Zatem nie powstaje obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Tym samym, jeżeli sprzedawane przez Pana napoje nie są ujęte w PKWiU w klasach 10.32, 10.89 oraz dziale 11, jak Pan podaje w treści wniosku, nie powstaje obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Jednocześnie Pana stanowisko dotyczące braku obowiązku uiszczenia opłaty od środków spożywczych ze względu na prowadzenie jednocześnie w ramach jednej działalności gospodarczej sprzedaży detalicznej oraz sprzedaży hurtowej, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Panu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.