Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.360.2021.4.TR
z 2 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania wypłaty gwarantowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 27 maja 2021 r., nr 0111-KDIB2-3.4015.56.2021.3.BB, 0112-KDIL2-1.4011.360.2021.3.TR, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 27 maja 2021 r., natomiast w dniu 15 czerwca 2021 r. (data nadania 14 czerwca 2021 r.) do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na wskazane wezwanie.

Tut. organ informuje, ze przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest zagadnienie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w przedmiocie zagadnienia dotyczącego podatku od spadków i darowizn w dniu 18 czerwca 2021 r. została wydana interpretacja indywidualna znak 0111-KDIB2-3.4015.56.2021.4.BB.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W czerwcu 2020 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy. W dniu (…) 2020 r. Wnioskodawca oraz jego siostra i brat przyjęli notarialnie spadek z dobrodziejstwem inwentarza. Spadkobiercy odziedziczyli 1/4 udziału w masie spadkowej. W skład masy spadkowej weszło mieszkanie, którego wartość została oszacowana na 150.000,00 zł oraz majątek ruchomy (meble i wyposażenie, warte – wg wyceny biegłego sądowego – 2.150 zł). 3/4 wartości majątku należy do mamy Wnioskodawcy (na podstawie postanowienia sądu z 2019 r.) – nierówny podział majątku.

Sprawa o podział majątku jest w toku.

W dniu (…) 2020 r. każdy ze spadkobierców złożył we właściwym Urzędzie Skarbowym deklaracje SD-Z2, w której wykazał po 1/3 wartości nabytego spadku (mieszkania i majątku ruchomego) i 100% przejętych zadłużeń (w kwotach jakie były wiadome spadkobiercom na ten moment).

W dniu (…) 2020 r. (…) wypłacił spadkobiercom kwotę 1.555, 60 zł jako zwrot niewykorzystanej składki z tytułu ubezpieczenia kredytu zmarłego i odsetki od kredytów, które zostały nadpłacone przez spadkobierców.

W dniu (…) 2021 r. spadkobiercy złożyli korektę deklaracji SD-Z3, w której wykazali otrzymane środki pieniężne w kwocie 519 zł dla każdego spadkobiercy.

W dniu (…) 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawiadomił Wnioskodawcę, iż dokonał wypłaty jednorazowego świadczenia pieniężnego zwanego: „wypłatą gwarantowaną” po śmierci ojca.

W dniu (…) 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłacił spadkobiercom kwotę 20.679,40 zł stanowiącą świadczenie pieniężne zwane „wypłatą gwarantowaną”. Są to zwrócone składki zgromadzane przez zmarłego w OFE. Każdy ze spadkobierców otrzymał po 6.893,13 zł („do ręki”). Wartość brutto takiego świadczenia wyniosła 8.510,13 zł – podatek dochodowy dał kwotę jak wyżej.

Wypłaty tej dokonano w oparciu o art. 25b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. ZUS dokonując wypłaty potrącił 19% zryczałtowanego podatku wg podstawy prawnej, tj. art. 30a ust.1 pkt 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.).

Przed wypłatą „kwoty gwarantowanej” rozliczono subkonto, na którym były zaewidencjonowane środki. Dokonano tego w oparciu o przepisy:

1. art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53),
2. art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266),
3. art. 25b ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53).
   
   

Otrzymana przez Wnioskodawcę „wypłata gwarantowana” nie została mu przekazana z tytułu spadku. Ojciec Wnioskodawcy przystępując do OFE w 1999 r. wskazał Wnioskodawcę jako uposażonego do odbioru po jego śmierci kwoty środków zaewidencjonowanych na subkoncie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy otrzymane/wypłacone środki pieniężne Wnioskodawca musi wykazać w rozliczeniu PIT za 2020 lub 2021 r. w zakresie rozliczenia tej kwoty w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych, nie musi on dokonywać zgłoszenia „wypłaty gwarantowanej” zarówno w zakresie podatku od spadków i darowizn, jak i podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż ZUS wypłacając mu środki zgromadzone na subkoncie dokonał potrącenia podatku dochodowego od osób fizycznych i tym samym ZUS rozliczy (odprowadzi) potrącony podatek.

Według Wnioskodawcy „kwota gwarantowana” nie jest ani spadkiem, ani darowizną. Wypłacono ją Wnioskodawcy jako uposażonemu wskazanemu przez zmarłego ojca, którego środki były gromadzone na subkoncie ZUS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128), jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono natomiast katalog źródeł przychodów, wyszczególniając w pkt 9 – inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie są skutki podatkowe otrzymania świadczenia pieniężnego. W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku o doprecyzowanie opisanego we wniosku stanu faktycznego przez jednoznaczne wskazanie charakteru i podstawy prawnej otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych objętych pytaniem dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, a w szczególności – czy przedmiotowe środki stanowią wypłatę gwarantowaną, o której mowa w art. 25b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53, 252, 568 i 1222), Wnioskodawca odpowiedział twierdząco.

Na mocy przedmiotowego art. 25b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53 ze zm.):

1. Zakład informuje emeryta, który:
   1. nabył prawo do emerytury z tytułu osiągnięcia wieku emerytalnego wynoszącego 65 lat albo do dnia poprzedzającego osiągnięcie tego wieku miał ustalone prawo do okresowej emerytury kapitałowej,
   2. posiadał subkonto, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych,
   3. nie pobiera okresowej emerytury kapitałowej
   ‒ o możliwości wskazania imiennie jednej lub kilku osób fizycznych jako osób uposażonych, na rzecz których ma nastąpić po śmierci emeryta wypłata jednorazowego świadczenia pieniężnego, zwanego dalej „wypłatą gwarantowaną”.
2. Wskazanie osoby, o której mowa w ust. 1, niewymienionej w art. 67 może nastąpić po uzyskaniu zgody współmałżonka emeryta wyrażonej w formie pisemnej.
3. Wypłata gwarantowana jest ustalana jako różnica między kwotą środków, o których mowa w art. 25 ust. 1, zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, a iloczynem liczby pełnych miesięcy, jakie upłynęły od początku miesiąca, w którym po raz pierwszy wypłacono emeryturę, do końca miesiąca, w którym nastąpiła śmierć emeryta, oraz trzydziestej siódmej części kwoty zewidencjonowanej na tym subkoncie.
4. Osoba uposażona, zgodnie z dyspozycją emeryta, nabywa prawo do całości albo części wypłaty gwarantowanej, jeżeli śmierć emeryta pobierającego emeryturę, o którym mowa w ust. 1, nastąpiła w okresie trzech lat od miesiąca, od którego po raz pierwszy wypłacono emeryturę.
5. Brak wskazania osoby uposażonej oznacza wskazanie jako osoby uposażonej małżonka, o ile w chwili śmierci emeryta pozostawał z nim we wspólności majątkowej, a w pozostałych przypadkach wypłata gwarantowana wchodzi w skład spadku.
6. Jeżeli emeryt wskazał kilka osób uposażonych, a nie oznaczył ich udziału w wypłacie gwarantowanej, uważa się, że udziały tych osób są równe.
7. Emeryt może w każdym czasie zmienić poprzednią dyspozycję, wskazując inne osoby uposażone zamiast lub oprócz osób, o których mowa w ust. 1, jak również oznaczając w inny sposób udział wskazanych osób w wypłacie gwarantowanej, albo odwołać poprzednią dyspozycję, nie wskazując żadnych innych osób.
8. Wskazanie osoby uposażonej staje się bezskuteczne, jeżeli osoba ta zmarła przed śmiercią emeryta. W takim przypadku udział, który był przeznaczony dla zmarłej osoby uposażonej, przypada w równych częściach pozostałym osobom uposażonym, chyba że emeryt zadysponuje tym udziałem w inny sposób.
   
   

Tymczasem, wracając na grunt przepisów podatkowych, należy wskazać, że na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, od kwoty wypłaty gwarantowanej, o której mowa w art. 25b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 291, 353 i 794).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie niniejszej sprawy wypłacone Wnioskodawcy środki pieniężne – w postaci kwoty wypłaty gwarantowanej, o której mowa w art. 25b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – stanowią przychody z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i są opodatkowane 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa art. 30a ust. 1 pkt 12 tejże ustawy.

Jednocześnie – stosownie do art. 41 ust. 4 ww. ustawy – to nie podatnicy, a płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

W konsekwencji należy stwierdzić, że na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wykazania przedmiotowych środków pieniężnych w rozliczeniu rocznym podatku dochodowego od osób fizycznych – ani za rok 2021, ani za rok 2020 – jako że środki te podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, pobieranym i odprowadzanym przez płatnika – co stanowi jeden z ustawowych wyłomów od zasady samoopodatkowania podatników – i w ten właśnie sposób zostały opodatkowane w opisanym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.