Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.216.2021.1.AT
z 17 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2021 r. (data wpływu: 19 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Spółka akcyjna (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podmiotem działającym w branży programistycznej. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Spółka specjalizuje się w tworzeniu oprogramowania. Spółka zajmuje się m.in. tworzeniem platform cyfrowych (...). Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest projektowanie, tworzenie i ulepszanie programów (...), aplikacji (...), narzędzi, platform, algorytmów oraz funkcjonalności.

Spółka prowadzi działalność w oddziałach (dalej: Biura) ulokowanych w różnych miastach Polski.

Biura nie są własnością Spółki lecz są lokalami które Spółka zajmuje na podstawie umowy najmu. W celu dostosowania Biur do potrzeb prowadzonej działalności, przed rozpoczęciem działalności w danym Biurze, Spółka poniosła określone nakłady (dalej: Nakłady). Nakłady miały na celu umożliwienie/ułatwienie funkcjonowania Spółki w Biurze w danej lokalizacji.

Przykładem takich Nakładów były wydatki na:

1. prace budowlano-montażowe, mające charakter prac adaptacyjnych i modernizacyjnych, poniesionych w celu dostosowania wynajmowanych pomieszczeń do potrzeb działalności gospodarczej Spółki.
2. system kontroli dostępu do wynajmowanych pomieszczeń.

Nakłady są amortyzowane przez Spółkę jako inwestycja w obcym środku trwałym.

Z przyczyn biznesowych (m.in. upowszechnienie pracy zdalnej w związku z sytuacją pandemiczną) i ekonomicznych, w celu ograniczenia kosztów prowadzenia działalności, Spółka podjęła decyzję o zamknięciu kilku Biur, w związku z czym umowy najmu związane z tymi Biurami zostaną wypowiedziane przez Spółkę. Spółka pozostawi w Biurach poczynione Nakłady i dokona ich księgowej likwidacji - nie fizycznej gdyż byłoby to nieopłacalne finansowo.

Spółka w związku z zamknięciem wybranych Biur nie zmienia rodzaju działalności (w dalszym ciągu jej głównym przedmiotem działania będą usługi programistyczne).

W związku z powyższym powzięła wątpliwość w zakresie podatkowego rozliczenia wydatków na Nakłady.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w związku z zamykaniem Biur i zakończeniem ich najmu niezamortyzowana wartość Nakładów na obcy środek trwały może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, w związku z zamykaniem Biur i zakończeniem ich najmu niezamortyzowana wartość Nakładów na obcy środek trwały może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Dodatkowo, art. 16a ust. 2 u.p.d.o.p. wskazuje, że amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Ustawodawca wskazał zatem wprost, iż amortyzacji mogą podlegać także - jako inwestycje w obcych środkach trwałych - również nakłady na środki trwałe innych podmiotów. Warunkiem jest aby spełniały ogólną definicję kosztu podatkowego i były wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Treść przywołanej regulacji implikuje wniosek, iż dla możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych na gruncie ustawy CIT konieczne jest spełnienie następujących przesłanek:

1. istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła;
2. właściwe udokumentowanie wydatku;
3. wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy CIT jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów;
4. wydatek został poniesiony przez podatnika i ma charakter definitywny.
   
   

W praktyce, w odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych niezamortyzowanej części nakładów pozostawionych w najmowanym lokalu istotna jest:

1. możliwość uznania, iż wydatki na nakłady związane są z osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła;
2. możliwość uznania, iż w takim przypadku zastosowania nie znajduje art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p.
   
   

Ad.1.

Związek Nakładów z osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła

Art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. wskazuje co do zasady na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, pod warunkiem, iż wydatki te nie zostały wyłączone z kosztów na mocy art. 16 u.p.d.o.p.

Przy określaniu czy dany wydatek może być uznany za koszt istotna jest jego celowość tzn. konieczne jest aby jego poniesienie było ukierunkowane na osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. Drugorzędne znaczenie ma przy tym fakt, czy wydatek ostatecznie doprowadzi do powstania przychodu - ustawodawca formułując powyższą regulację położył nacisk na możliwość przypisania działaniom podatnika przymiotu celowości i zasadności, poprzez przyjęcie, iż przychód na którego osiągnięcie (zachowanie, zabezpieczenie) ukierunkowane są te działania ma jedynie potencjalny charakter. Ponadto, powszechnie akceptowany jest pogląd, iż nie jest konieczne, aby poniesiony wydatek można było powiązać z określonym przychodem w sposób bezpośredni - istnieją wydatki, które jako koszty ponoszone na działalność ogólną danego podmiotu przyczyniają się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów w sposób pośredni.

Istnienie związku przyczynowo-skutkowego jest kluczowym elementem dla możliwości rozpoznania kosztu podatkowego u danego podatnika. Zdaniem Spółki wydatek na Spotkania integracyjne (zarówno w części dotyczącej Pracowników i jak i Współpracowników) można uznać za celowy, racjonalny i związany z osiągnięciem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów.

Słownik Języka Polskiego wskazuje, że przez pojęcie “osiągnąć” należy rozumieć “uzyskać coś", przez „zachować” zaś należy rozumieć "dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać”. Termin „zabezpieczyć” oznacza z kolei "uczynić bezpiecznym, dać ochronę, ochronić". Przyjmuje się, iż koszty związane z osiągnięciem przychodu oznaczają koszty związane (chociażby potencjalne) z jego wygenerowaniem. Koszty związane z zachowaniem źródła przychodów oznaczają z kolei wydatki poniesione, aby przychody z danego źródła występowały w stanie nienaruszonym (niezmienionym) oraz aby źródło to w dalszym ciągu istniało. Koszty związane z zabezpieczeniem źródła przychodów określane są zaś jako koszty, które podatnik poniósł w związku z ochroną istniejącego źródła przychodów, tak aby zapewnić mu bezpieczne funkcjonowanie.

W kontekście powyższego należy uznać, iż nie tylko celem ponoszenia przez Skarżącą opisanych we wniosku wydatków było osiągnięcie przychodów i zachowanie lub zabezpieczenie ich źródła - ale nadto był to cel jedyny. Bez pierwotnego poniesienia Nakładów Spółka nie mogłaby w ogóle rozpocząć prowadzenia działalności w danym miejscu, co bezpośrednio wiązałoby się z brakiem generowania przychodów z tej działalności.

Jednocześnie, z punktu widzenia Spółki, zasadna jest także likwidacja Nakładów - Spółka ze względów biznesowych i ekonomicznych zdecydowała o rezygnacji z kilku Biur, których prowadzenie uznała za nieopłacalne. Dodatkowo, także pozostawienie Nakładów (a nie ich fizyczna likwidacja) była dla Spółki korzystniejsza pod względem finansowym.

Zdaniem Spółki zatem za celowe, racjonalne i związane z osiągnięciem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów można uznać:

1. wydatki poniesione pierwotnie na Nakłady;
2. decyzję o zamknięciu wybranych Biur oraz o pozostawieniu Nakładów w poszczególnych Biurach, a także o braku fizycznej likwidacji Nakładów.
   
   

Spółka zasadnie zatem zaliczała do kosztów podatkowych - poprzez odpisy amortyzacyjne, jako inwestycję w obcym środku trwałym - wydatki poniesione na Nakłady. Decyzja o zamknięciu Biur również - w kontekście prowadzonej działalności i ponoszonych kosztów - była w pełni uzasadniona.

Ad. 2.

Uwzględnienie w kosztach podatkowych niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym - brak możliwości stosowania wyłączenia z art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, do kosztów podatkowych nie zalicza się strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Przepis ten stosuje się również do inwestycji w obcych środkach trwałych.

Treść powyższego przepisu implikuje wniosek, że do kosztów podatkowych na podstawie wskazanej regulacji nie można zaliczyć strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych w przypadku gdy:

1. z uwagi na zmianę rodzaju prowadzonej działalności
2. środki trwałe (wskutek tej zmiany) nie stanowią już składnika majątku który charakteryzowałby się przydatnością gospodarczą.
   
   

A contrario - w przypadku, gdy likwidacja nie jest wynikiem zmiany rodzaju działalności, wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów nie ma zastosowania. Jeżeli zatem likwidacja następuje z innej przyczyny niż zmiana rodzaju działalności, niezamortyzowaną wartość inwestycji można uwzględnić w KUP.

Powyższe potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 stycznia 2015 r., nr IBPBI/2/423-1224/14/AK, zgodnie z którą:

Z treści art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. wynika a contrario, że kosztem uzyskania przychodów będzie strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność gospodarczą z przyczyn innych, niż zmiana rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie, w ocenie Spółki bez znaczenia dla możliwości uwzględnienia w kosztach podatkowych pozostaje fakt, że Nakłady nie będą fizycznie zlikwidowane lecz pozostawione w poszczególnych Biurach. Rozumienie pojęcia “likwidacja” na gruncie omawianych przepisów powinno być szerokie i obejmować również np. wycofanie środka trwałego (inwestycji w obcym środku trwałym) z użytku. W kontekście brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. wskazuje się, iż likwidacją będzie definitywne pozbycie się środka trwałego (wykreślenie z ewidencji), np. poprzez jego zniszczenie, usunięcie, czy pozbycie się, ale także poprzez zwrot środka trwałego wynajmującemu przed upływem okresu najmu, czy okresu pełnej amortyzacji, jeżeli jest to racjonalne z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej i ma związek przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. (tak m.in. w wyroku WSA w Krakowie z 25 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Kr 354/12). Warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym, nie jest więc konieczna "faktyczna" jego likwidacja. Warunek taki nie wynika z treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., który nie stanowi o takim sposobie likwidacji. Słuszne jest szerokie ujmowanie tego pojęcia zaś za prawidłowy należy uznać pogląd, iż likwidacja środka trwałego następuje nie tylko przez jego zniszczenie czy zużycie ale także przez zaprzestanie jego użytkowania, wynikającego z rozwiązania umowy najmu. Można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu niezamortyzowaną część inwestycji w obcym środku trwałym, w przypadku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego, jeżeli środek ten utracił przydatność z innego powodu niż zmiana rodzaju działalności.

Powyższe potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 lipca 2017 r., 0114-KDIP4.4012.196.2017.1.EK, w której stwierdzono:

Ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności. Kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie więc strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność gospodarczą z przyczyn innych niż zmiana rodzaju działalności, tj. nie były zdeterminowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej, a co za tym idzie utratą przez likwidowany środek trwały jego przydatności gospodarczej.

Przepisy u.p.d.o.p., nie zawierają definicji pojęcia "likwidacja, a zatem zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej. Zgodnie z definicją słownikową "likwidować to dokonywać likwidacji, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś" (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1979, t. II, str. 35). W związku z takim rozumieniem tego pojęcia - likwidacją będzie definitywne pozbycie się środka trwałego (wykreślenie z ewidencji), np. poprzez jego zniszczenie, usunięcie, a także zwrot wynajmującemu inwestycji w obcym środku trwałym przed upływem okresu dzierżawy (czy okresu pełnej amortyzacji).

Podobnie kwestię tą rozstrzygnęła uchwała NSA w składzie 7 sędziów z dnia 26 czerwca 2012 r., sygn. II FPS 2/12:

Likwidację należy zatem rozpatrywać z punktu widzenia podatnika, który jej dokonuje, a więc jako definitywne wyzbycie się środka trwałego, w tym przypadku inwestycji w obcym środku trwałym (wykreślenie z ewidencji), np. w wyniku zniszczenia, ale także pozbycie się w następstwie pozostawienia poniesionych nakładów u wynajmującego - właściciela budynku (środka trwałego).

Odnosząc powyższe uwagi do przedstawionego stanu faktycznego, w ocenie Spółki z uwagi na fakt, iż:

1. likwidacja Biur i w związku z tym likwidacja Nakładów ma swoje ekonomiczne uzasadnienie oraz
2. nie jest dokonywana w związku ze zmianą rodzaju prowadzonej działalności

-Spółka będzie uprawniona do zaliczenia Nakładów do kosztów uzyskania przychodów.

Pogląd, zgodnie z którym nakłady poczynione na nieruchomość, jako inwestycja w obcym środku trwałym, mogą stanowić koszty podatkowe w sytuacji, gdy podatnik z przyczyn biznesowych rezygnuje z najmu i pozostawia poczynione nakłady w wynajmowanym dotychczas lokalu potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 lutego 2020 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.550.2019.1.AB, zgodnie z którą:

W celu dostosowania i adaptacji najmowanej Nieruchomości do wymagań prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca poniósł nakłady na prace adaptacyjne mające na celu dostosowanie najmowanej nieruchomości do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca rozpoznał nakłady na prace adaptacyjne, jako podlegające amortyzacji inwestycje w obcych środkach trwałych. Odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej inwestycji w obcych środkach trwałych Wnioskodawca kwalifikuje jako podatkowe koszty uzyskania przychodów.

W 2019 r. zarząd zdecydował o przeniesieniu siedziby spółki do innego miasta. Decyzja o zmianie lokalizacji siedziby została podjęta na podstawie przesłanek ekonomiczno-gospodarczych i była poprzedzona odpowiednią analizą biznesową. (...) Spółka zdecydowała o pozostawieniu Inwestycji w najmowanej Nieruchomości (bez demontażu, czy też fizycznej likwidacji). Na moment zakończenia najmu, wartość Inwestycji ujęta, jako inwestycje w obcych środkach trwałych, nie została zamortyzowana dla celów podatkowych w całości.

(...) Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia oraz powołane regulacje podatkowe stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że w rozpatrywanej sprawie wykorzystywane dotychczas w działalności Spółki inwestycje w obcych środkach trwałych uległy likwidacji (rozumianej szerzej na potrzeby analizowanej sprawy tzn. również jako pozostawienie poniesionych nakładów u wynajmującego - właściciela budynku), a ich likwidacja, jak wskazał Wnioskodawca, została podyktowana względami ekonomicznymi, a nie zmianą rodzaju prowadzonej działalności, Spółka ma prawo do jednorazowego zaliczenia niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym do kosztów uzyskania przychodu.

Tożsamy pogląd wyrażono w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 marca 2016 r., IBPB-1-2/4510-874/15/BD, w której stwierdzono:

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka zawierała umowy najmu lokali biurowych oraz ponosiła nakłady związane z budową budynków na wydzierżawionym gruncie. W związku z powyższym Spółka poniosła wydatki związane z przystosowaniem wynajmowanych lokali dla celów prowadzonej działalności, a także wybudowaniem budynków na cudzym gruncie. Wydatki te stanowiły inwestycje w obcym środku trwałym, zostały one przyjęte do ewidencji środków trwałych oraz zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne w dziesięcioletnim okresie użytkowania. W związku z rozwiązaniem/wygaśnięciem umów najmu/dzierżawy, Spółka była zmuszona do opuszczenia lokali/budynków, w których prowadzona była działalność gospodarcza. W związku z powyższym nakłady poniesione przez Wnioskodawcę w stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym pozostawione zostały wynajmującym lub wydzierżawiającym za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia.

(...) Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że Spółka ma prawo do jednorazowego zaliczenia niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym do kosztów uzyskania przychodu, w momencie rozwiązania umowy najmu.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, w związku z zamykaniem Biur i zakończeniem ich najmu niezamortyzowana wartość Nakładów na obcy środek trwały może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, że wskazane we wniosku wydatki mogą stanowić koszty podatkowe o ile nie zostaną Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócone.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.