Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.371.2021.2.MK1
z 27 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 kwietnia 2021 r. (data wpływu 22 kwietnia 2021 r.) uzupełnione pismem z 14 lipca 2021 r. (data nadania 14 lipca 2021 r., data wpływu 20 lipca 2021 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 2 lipca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.371.2021.1.MK1 (data doręczenia 7 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacenia składek ZUS przez byłego zleceniodawcę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacenia składek ZUS przez byłego zleceniodawcę.

Z uwagi na braki formalne, pismem z 2 lipca 2021 r. (data nadania 2 lipca 2021 r., data doręczenia 7 lipca 2021 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.371.2021.1.MK1 tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z 14 lipca 2021 r. (data nadania 14 lipca 2021 r., data wpływu 20 lipca 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe (…) z siedzibą w K. bezpodstawnie złożyło PIT-11 dotyczący Wnioskodawcy. W związku z tym Wnioskodawca wnosi o udzielenie indywidualnej interpretacji.

Na wstępie Wnioskodawca wskazuje, że między Zakładem Ubezpieczeń Społecznych a Przedsiębiorstwem Produkcyjno-Handlowym (…) z siedzibą w K. z udziałem Wnioskodawcy toczyło się postępowanie sądowe, w wyniku którego Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 lutego 2020 r. w sprawie o sygn. akt (…) orzekł, że zawarte w latach 2010-2015 umowy między A. K. a Przedsiębiorstwem Produkcyjno-Handlowym (…) z siedzibą w K. o dzieło w istocie były umową zlecenia. W wyniku powyższego względem Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego (...) z siedzibą w K. powstał obowiązek publiczoprawny w postaci uregulowania składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za lata 2010-2015 z tytułu umów o dzieło, które wyrokiem Sądu Najwyższego zostały przekształcone na umowy zlecenie. Przedsiębiorstwo 3 lipca 2020 r. uregulowało zaległe składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne i od tego czasu przedsiębiorstwo wysyła pisma do Wnioskodawcy, w których bezzasadnie domaga się aby Wnioskodawca zwrócił przedsiębiorstwu opłacone składki.

Przedsiębiorstwo bezpodstawnie i opierając się na podstawie prawnej , która w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania - żądało zwrotu zapłaconych należności publicznoprawnych, a teraz żąda zaliczenia ich jako przychodu. Przedsiębiorstwo bowiem błędnie wskazuje, że fakt opłacenia przez nie zaległych (składek) należności publicznoprawnych spowodowało, że Wnioskodawca uzyskał przychody, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże twierdzenie to nie ma oparcia w obowiązującym stanie prawnym.

Ponadto Przedsiębiorstwo tkwiące w błędnym przekonaniu, że opłacenie przez nie zaległych składek spowodowało, że Wnioskodawca uzyskał przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po raz kolejny błędnie uznało, że ciąży na nim obowiązek informacyjny z art. 42a ustawy o podatku dochodowym.

Pismem z 2 lipca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.371.2021.1.MK1 Wnioskodawca został wezwany m. in do doprecyzowania przedstawionego we wniosku stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez wskazanie:

• czy wystawiony PIT-11 dotyczy zapłaconych przez zleceniodawcę składek na ubezpieczenia społeczne w części, która zgodnie z przepisami ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U z 2021 r. poz. 423) powinna być opłacona ze środków ubezpieczonego (Wnioskodawcy)?
  
  

Wnioskodawca został również wezwany do:

• przeformułowania pytania nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy tak, aby postawione pytanie było spójne z przedstawionym opisem oraz dotyczyło zapytania o wykładnię przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kontekście Wnioskodawcy jako podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, by w konsekwencji możliwe było wydanie w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa – interpretacji przepisów prawa podatkowego (część G., poz. 62 wniosku ORD-IN(9)).

W złożonym wniosku Wnioskodawca sformułował m.in. następujące pytanie:

„Czy w przedmiotowej sprawie Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe (…) z siedzibą w K. słusznie skorzystało z przepisu art. 42a ustawy o podatku dochodowym?”

• Przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej w odniesieniu do ostatecznie przeformułowanego w uzupełnieniu wniosku pytania nr 2, z uwzględnieniem i przywołaniem mających zastosowanie w tym zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie obowiązków podatkowych Wnioskodawcy jako podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w taki sposób, by własne stanowisko korespondowało z opisem przedstawionego stanu faktycznego (część I. poz. 76 wniosku ORD-IN).
  
  

Pismem z 14 lipca 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez dołączenie pełnomocnictwa, wskazanie adresu e-PUAP Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony stan faktyczny wskazując, że wystawiony PIT-11 dotyczy zapłaconych przez zleceniodawcę składek na ubezpieczenie społeczne w części, która zgodnie z przepisami ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 423) powinna być opłacona ze środków ubezpieczonego (Wnioskodawcy).

Ponadto Wnioskodawca przeformułował pytanie nr 2 i uzupełnił stanowisko w sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przedmiotowej sprawie w stosunku do Wnioskodawcy powinien mieć zastosowanie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w niniejszej sprawie Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe (…) z siedzibą w K. w stosunku do Wnioskodawcy A. K. w związku z zapłatą składek w kwocie 22 628,26 zł. na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za lata 2010-2015 z tytułu umów o dzieło przekwalifikowanych na umowy zlecenia spowodowało powstanie przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w tej konkretnej sytuacji uprawniał Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe (…) z siedzibą w K. do sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłania ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu w trybie art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Opłacenie przez Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe (…) obowiązkowej należności publicznoprawnej nie stanowi przychodu dla Wnioskodawcy.
Przedsiębiorstwo spełniło swój obowiązek, który potwierdzenie znajduje w orzeczeniu Sądu Najwyższego.

Ad. 2

Z uwagi, że uregulowanie przez Przedsiębiorstwo (…) obowiązkowej należności publicznoprawnej nie stanowi przychodu Wnioskodawcy, na Przedsiębiorstwie nie spoczywał taki obowiązek.
Uzupełnienie Stanowiska

Wnioskodawca w latach 2010-2015 zawierał z płatnikiem składek umowy o dzieło na konserwację urządzeń melioracyjnych. Na tym tle powstał spór pomiędzy Zakładem Ubezpieczeń Społecznych Oddział w (…) i Płatnikiem składek w przedmiocie ubezpieczenia społecznego Wnioskodawcy i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za lata 2010-2015. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 lutego 2020 r. w sprawie o sygn. akt (…) ostatecznie ustalił, że strony w istocie łączyła umowa zlecenia, a nie umowa o dzieło. Następnie płatnik składek w dniu 03 lipca 2020 r. uregulował do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych będące przedmiotem sporu składki należne zarówno od płatnika, jak i od Wnioskodawcy i zażądał zwrotu zapłaconych składek w kwocie 22 628,26 zł. Płatnik zastrzegł, że brak zapłaty spowoduje powstanie dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i w takim przypadku zostanie wystawiona informacja o dochodach za rok 2020, która pozwoli Wnioskodawcy rozliczyć się samodzielnie z podatku dochodowego za ten rok, w rocznym zeznaniu podatkowym. Następnie płatnik składek wystawił PIT-11 w którym jako przychód wskazał opłacone przez składającego składki ZUS z lat ubiegłych w kwocie 22 628,26 zł.

W ocenie prawnej Wnioskodawcy płatnik bezpodstawnie i opierając się na podstawie prawnej, która w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania - zażądał zwrotu zapłaconych należności publicznoprawnych, a następnie uznał, że opłacone składki za lata ubiegłe w kwocie 22 628,26 zł. stanowią przychód Wnioskodawcy z innych źródeł. Płatnik bowiem błędnie wskazuje, że fakt opłacenia przez niego zaległych składek spowodował, że Wnioskodawca uzyskał przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji w tym przypadku płatnik nie miał prawa do zastosowania art. 42a ustawy od osób fizycznych w stosunku do Wnioskodawcy.

W takiej sytuacji bezpodstawne jest informowanie przez płatnika Urzędu Skarbowego o rzekomym przychodzie Wnioskodawcy, o którym mowa w art. 20 ust. 1 wspominanej ustawy, gdyż w przedmiotowej sprawie tak jak wspomniano powyżej Wnioskodawca nie uzyskał przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do „spełnienia obowiązku” o którym mowa w art. 42a ustawy o podatku od osób fizycznych tj. sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłanie jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu.

Zdaniem Wnioskodawcy, płatnik dokonał więc nieprawidłowej interpretacji przepisu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjmując że opłacenie składek z tytułu umowy zlecenia w części przypadającej na Wnioskodawcę stanowi uzyskanie przez niego przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy zwrócić w tym miejscu należy na orzeczenie NSA, który w wyroku z 27 sierpnia 2015 r. (sygn. akt II FSK 1891/13) stwierdził, że firma, która płaci zaległe składki na ubezpieczenia społeczne za podatników, których te dotyczą, nie musi ich wartości doliczać do przychodów podatkowych, od których liczona jest zaliczka na podatek. Nie można bowiem tutaj mówić o bieżącym przysporzeniu majątku, które mogłoby być opodatkowane. Zatem zapłata zaległych składek przez płatnika nie powoduje powstania przychodu u ubezpieczonego. W efekcie płatnik nie jest tutaj obowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy. Zdaniem sądu wynagrodzenie wypłacone podatnikowi zostało już raz opodatkowane. Nie można się więc domagać powtórnej zapłaty PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Należy wyjaśnić, że za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Zatem do przychodów należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby. Takim świadczeniem jest m.in. wykonanie zobowiązania danej osoby przez inny podmiot (np. zapłacenie składki przez płatnika środkami z jego majątku w sytuacji, gdy powinna być ona sfinansowana środkami ubezpieczonego).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wymienia źródła przychodów, którymi są m.in. – inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 powoływanej ustawy: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w tej regulacji. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne.

Zgodnie natomiast z treścią art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. (tj. „Informacja o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11)”).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, że między Zakładem Ubezpieczeń Społecznych a Przedsiębiorstwem Produkcyjno-Handlowym (…) z udziałem Wnioskodawcy toczyło się postępowanie sądowe, w wyniku którego Sąd Najwyższy w wyroku orzekł, że zawarte w latach 2010-2015 umowy między Wnioskodawcą a Przedsiębiorstwem o dzieło w istocie były umową zlecenia. W wyniku powyższego względem Przedsiębiorstwa powstał obowiązek publiczoprawny w postaci uregulowania składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za lata 2010-2015 z tytułu umów o dzieło, które wyrokiem Sądu Najwyższego zostały przekształcone na umowy zlecenie. Przedsiębiorstwo 3 lipca 2020 r. uregulowało zaległe składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne i domaga się aby Wnioskodawca zwrócił przedsiębiorstwu opłacone składki. Wystawiony przez Przedsiębiorstwo PIT-11 dotyczy zapłaconych przez zleceniodawcę składek na ubezpieczenie społeczne w części, która zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych powinna być opłacona ze środków ubezpieczonego (Wnioskodawcy).

Odnosząc się do powyższego opisu stanu faktycznego oraz mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że sfinansowanie przez Przedsiębiorstwo składek na ubezpieczenie społeczne, które zgodnie z odrębnymi przepisami (ustawa z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych Dz. U z 2021 r. poz. 423) powinny być opłacone ze środków ubezpieczonego (Wnioskodawcy), jest okolicznością, która powoduje powstanie u tego podatnika (byłego zleceniobiorcy- Wnioskodawcy) przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uzyskał bowiem wymierną korzyść majątkową, gdyż inny podmiot, tj. Przedsiębiorstwo, poniósł kosztem swojego majątku wydatek, który winien być sfinansowany majątkiem Wnioskodawcy. Przychód Wnioskodawcy – w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – powstaje w dniu opłacenia przez Przedsiębiorstwo opisanych składek.

Przychodem jest kwota ww. składek na ubezpieczenie społeczne sfinansowana przez Przedsiębiorstwo, a którą winien zapłacić były zleceniobiorca (Wnioskodawca) ze swoich środków.

Kwalifikacja przychodu do odpowiedniego źródła przychodów zależy od tego, czy beneficjentem przychodu jest osoba, z którą w chwili opłacenia składek łączył z płatnikiem stosunek prawny czy też nie.

W sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Przedsiębiorstwo jako zleceniodawca było zobowiązane do odprowadzenia składek na ubezpieczenie społeczne za ówczesnego zleceniobiorcę, to w części, w której składki te powinny zostać sfinansowane z dochodów tej osoby fizycznej (zleceniobiorcy), a zostały zapłacone przez Przedsiębiorstwo, stanowią (w momencie dokonywania niniejszego świadczenia) przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż w dniu powstania przychodu Wnioskodawca nie jest zleceniobiorcą Przedsiębiorstwa.

Jednocześnie nie sposób uznać, że powstanie po stronie Wnioskodawcy przychodu z tytułu zapłaty przez zleceniodawcę z własnych środków składek na ubezpieczenia w części która powinna być sfinansowana ze środków Wnioskodawcy jako zleceniobiorcy dotyczy należności, która już podlegała opodatkowaniu. W opisanej sytuacji opodatkowaniu po stronie Wnioskodawcy podlegał będzie inny przychód, tj. nie z tytułu należności za wykonywane zlecenie, ale z tytułu kolejnych zapłaconych przez Przedsiębiorstwo z własnych środków składek na ubezpieczenia w części która powinna być sfinansowana ze środków Wnioskodawcy, a zatem przychód, który nie został wcześniej opodatkowany.

Przychód ten nie mieści się w zakresie żadnego ze zwolnień wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie został od niego zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów.

W konsekwencji, na Przedsiębiorstwie ciążył – stosownie do treści art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – obowiązek wystawienia dla Wnioskodawcy informacji PIT-11 za rok, w którym Przedsiębiorstwo dokonało faktycznej zapłaty ww. składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, i wykazania w poz. „inne źródła” kwoty zapłaconych składek, w części która powinna być finansowana ze środków byłego zleceniobiorcy (Wnioskodawcy).

Reasumując – w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca uzyskał przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości kwoty zapłaconych składek, w części która powinna być finansowana ze środków Wnioskodawcy a została zapłacona przez Przedsiębiorstwo. A zatem prawidłowym jest otrzymanie przez Wnioskodawcę PIT-11 dotyczącego zapłaconych przez zleceniodawcę składek na ubezpieczenie społeczne w części, która zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych powinna być opłacona ze środków ubezpieczonego (Wnioskodawcy).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wyjaśnić należy, że wydając interpretacje w trybie ww. przepisu tut. organ nie dokonuje wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym. Dlatego też tut. Organ nie odniósł się do kwot wskazanych we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.