przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcy tj.:

• X (Zainteresowany będący stroną postępowania),
• Y (Zainteresowany niebędący stroną postępowania),
• Z (Zainteresowany niebędący stroną postępowania),

są współwłaścicielami, w udziale wynoszącym 4/6 dla X, 1/6 dla Y i 1/6 dla Z, zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości (…), stanowiącej działkę numer 1, o powierzchni 2,0237 ha, dla której Sąd Rejonowy w (…), Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (…).

Wnioskodawcy planują sprzedaż swoich udziałów w powyższej nieruchomości.

Nieruchomość została nabyta na podstawie umowy sprzedaży z dnia 2 kwietnia 2004 r. zawartej w formie aktu notarialnego przez X i A (małżonków) na prawach wspólności ustawowej, na cele prowadzonej przez A działalności gospodarczej od (…) Sp. z o.o.

Transakcja kupna-sprzedaży przedmiotowej nieruchomości była zwolniona od podatku VAT. Z treści powyższego aktu notarialnego wynika, że X i A nabyli prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr 1oraz prawo własności znajdujących się na tych działce budynków stanowiących odrębną nieruchomość, tj.:

1. budynku biura o powierzchni ogólnej 770 m²,
2. budynku warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m²,
3. magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m²,
4. magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m²,
5. magazynu o powierzchni ogólnej 29,9 m²,
6. wiaty o powierzchni ogólnej 82,7 m²,
7. garaży o powierzchni ogólnej 33,6 m²,
8. magazynu smarów o powierzchni ogólnej 43,4 m²,
9. portierni o powierzchni ogólnej 10 m².
   
   

Z zapisów księgi wieczystej wynika, że w dniu 31 sierpnia 2012 r. Prezydent Miasta (…) wydał decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo własności.

Nieruchomość stanowiąca zabudowaną działkę nr 1służyła prowadzonej przez A działalności gospodarczej pod nazwą: (…) i stanowiła środek trwały w tej działalności. Ponadto, A w ramach prowadzonej działalności wynajmował na rzecz podmiotu trzeciego pomieszczenie magazynowe znajdujące się w jednym z budynków posadowionych na działce nr 1oraz wydzierżawiał na rzecz podmiotu trzeciego fragment działki nr 1o powierzchni 1.425 m².

Po śmierci A (męża X, ojca Y i Z), która nastąpiła w listopadzie 2020 r., przedmiotowa nieruchomość stanowiąca zabudową działkę nr 1 nabyta została przez Wnioskodawców do majątku prywatnego w drodze spadkobrania na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia (…) z dnia 14 grudnia 2020 r.

W dniu 30 grudnia 2020 r. Wnioskodawcy, celem kontynuacji umów najmu i dzierżawy zawartych przez zmarłego A, zawarli z Dzierżawcą i Najemcą nowe umowy, w których jako Wynajmujący/Wydzierżawiający występują Wnioskodawcy. Przedmiotowe umowy zostały zawarte w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

X oraz Z nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, nie są również zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi.

Kilka lat temu, X sprzedała wraz z rodzeństwem udział w nieruchomości, który nabyła w związku ze spadkobraniem po śmierci swojej mamy (dom na wsi, w którym mieszkała mama X).

Y prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą: (…). Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej prowadzonej przez Y jest „Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana” (PKD 86.90.E). Zakres prowadzonej przez Y działalności gospodarczej nie obejmuje czynności związanych z nieruchomościami (sprzedaż, najem, dzierżawa itp.). Y jest podatnikiem VAT zwolnionym.

Wnioskodawcy w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości nie planują korzystać z usług pośrednika w obrocie nieruchomościami. Wnioskodawcy umieścili ogłoszenie o planowanej sprzedaży nieruchomości w internetowym portalu z ogłoszeniami. Ponadto, zmarły A przed śmiercią również umieścił ogłoszenie o planowanej sprzedaży nieruchomości w internetowym portalu z ogłoszeniami.

Zarówno zmarły A, jak i Wnioskodawcy nie ponosili żadnych nakładów na ulepszenie budynków i budowli znajdujących się na działce nr 1.

Wnioskodawcy poprzez złożenie niniejszego wniosku chcą uzyskać odpowiedź, czy planowana przez nich sprzedaż udziałów w nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr 1nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, bowiem dokonując zbycia Wnioskodawcy nie będą działać jako podatnicy podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W piśmie z dnia 7 czerwca 2021 r. (ostatecznie doprecyzowanym w piśmie z dnia 10 czerwca 2021 r.), będącym uzupełnieniem do wniosku, Zainteresowani poinformowali, że:

1. W celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży Panie X i Y w porozumieniu z Panią Z podjęły decyzję o umieszczeniu ogłoszenia o sprzedaży nieruchomości na dedykowanych do tego portalach internetowych z ogłoszeniami. Ogłoszenia umieściła Pani Z za wiedzą i zgodą Pań X i Y. Ponadto, Panie X i Y zamierzają skorzystać z usług pośrednika w sprzedaży nieruchomości (umowa będzie miała charakter odpłatny) tylko i wyłącznie w sytuacji jeżeli dojdzie do sprzedaży nieruchomości na rzecz nabywcy, zaproponowanego przez tego pośrednika, tj. pośrednik otrzyma wynagrodzenie za swoje usługi, jeżeli umowa sprzedaży nieruchomości zostanie zawarta z nabywcą zaproponowanym przez pośrednika. W przeciwnym wypadku usługa pośrednika nie zostanie zrealizowana i pośrednik nie otrzyma wynagrodzenia.
   Żadna umowa z pośrednikiem nie została zawarta.
   W dniu 9 czerwca 2021 r. do Wnioskodawcy oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania wpłynęła oferta na zakup nieruchomości od osoby zainteresowanej nabyciem na swoją rzecz nieruchomości, która nie jest w żaden sposób związana z pośrednikiem w obrocie nieruchomości. Jeżeli sprzedaż nieruchomości nastąpi na rzecz tej osoby, sprzedaż będzie dokonywana bez udziału pośrednika w obrocie nieruchomościami, lecz samodzielnie przez Wnioskodawcę i Zainteresowane niebędące stroną postępowania.
   Na nieruchomość nie były ponoszone żadne inne nakłady w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży.
2. Wnioskodawca – Pani X – nie wykorzystywała i nie wykorzystuje nieruchomości na cele prywatne.
   Zainteresowana niebędąca stroną postępowania – Pani Z – nie wykorzystywała i nie wykorzystuje nieruchomości na cele prywatne.
   Zainteresowana niebędąca stroną postępowania – Pani Y w jednym pomieszczeniu budynku biura przechowuje swoje rzeczy od około 5 lat.
3. Na nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży znajdują się następujące obiekty:
   1. budynek biura o powierzchni ogólnej 770 m² – budynek;
   2. budynek warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m² – budynek;
   3. magazyn o powierzchni ogólnej 724,7 m² – budynek;
   4. magazyn o powierzchni ogólnej 518,1 m² – budynek;
   5. magazyn o powierzchni ogólnej 29,9 m² – budynek;
   6. wiata o powierzchni ogólnej 82,7 m² – budowla;
   7. garaże o powierzchni ogólnej 33,6 m² – budynek;
   8. magazyn smarów o powierzchni ogólnej 43,4 m² – budynek;
   9. portiernia o powierzchni ogólnej 10 m² – budynek.
4. Na nieruchomości znajdują się następujące urządzenia budowlane:
   • przyłącze wodociągowe – powiązane z budynkiem biura o powierzchni ogólnej 770 m² oraz budynkiem warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m²;
   • przyłącze kanalizacyjne – powiązane z budynkiem biura o powierzchni ogólnej 770 m² oraz budynkiem warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m²;
   • przyłącze elektryczne – powiązane z budynkiem biura o powierzchni ogólnej 770 m², budynkiem warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m², magazynem o powierzchni ogólnej 724,7 m², magazynem o powierzchni ogólnej 518,1 m², magazyn o powierzchni ogólnej 29,9 m², magazyn smarów o powierzchni ogólnej 43,4 m², portiernia o powierzchni ogólnej 10 m²;
   • instalacja elektryczna – powiązane z budynkiem biura o powierzchni ogólnej 770 m², budynkiem warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m², magazynem o powierzchni ogólnej 724,7 m², magazynem o powierzchni ogólnej 518,1 m², magazyn o powierzchni ogólnej 29,9 m², magazyn smarów o powierzchni ogólnej 43,4 m², portiernia o powierzchni ogólnej 10 m²;
   • instalacja wodociągowa – powiązane z budynkiem biura o powierzchni ogólnej 770 m² oraz budynkiem warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m²;
   • instalacja kanalizacyjna – powiązane z budynkiem biura o powierzchni ogólnej 770 m² oraz budynkiem warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m²;
   • utwardzony plac – znajduje się wewnątrz posesji służy wszystkim budynkom i budowli znajdującym się na terenie działki nr 1;
   • ogrodzenie całej działki nr 1– służy wszystkim budynkom i budowli znajdującym się na terenie działki nr 1.
5. Znajdujące się na działce nr 1budynki i budowle od momentu nabycia do momentu planowanej sprzedaży wykorzystywane były/są/będą w następujący sposób:
   1. budynek biura o powierzchni ogólnej 770 m² – budynek wykorzystywany był przez zmarłego A do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania – Pani Y w jednym pomieszczeniu budynku przechowuje swoje rzeczy od około 5 lat;
   2. budynek warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m² – budynek wykorzystywany był przez zmarłego A do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;
   3. magazyn o powierzchni ogólnej 724,7 m² – budynek wykorzystywany był przez zmarłego A do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;
   4. magazyn o powierzchni ogólnej 518,1 m² – budynek wykorzystywany był przez zmarłego A do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wnioskodawca oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania zawarły również umowę najmu pomieszczenia magazynowego o powierzchni ogólnej 150 m² znajdującego się w przedmiotowym budynku. Umowa zawarta została przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania występujące łącznie jako Wynajmujące, jako kontynuacja umowy najmu zawartej przez zmarłego A;
   5. magazyn o powierzchni ogólnej 29,9 m² – budynek wykorzystywany był przez zmarłego Ado celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;
   6. wiata o powierzchni ogólnej 82,7 m² – budowla wykorzystywana była przez zmarłego Ado celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;
   7. garaże o powierzchni ogólnej 33,6 m² – budynek wykorzystywany był przez zmarłego Ado celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;
   8. magazyn smarów o powierzchni ogólnej 43,4 m² – budynek wykorzystywany był przez zmarłego Ado celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;
   9. portiernia o powierzchni ogólnej 10 m² – budynek wykorzystywany był przez zmarłego Ado celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.
   Wnioskodawca oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania jako współwłaścicielki działki nr 1wydzierżawiły na podstawie umowy dzierżawy z dnia 30 grudnia 2020 r. fragment działki o numerze 1 o powierzchni 1.425 m². Przedmiotowa umowa zawarta została przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania występujące łącznie jako Wydzierżawiające, jako kontynuacja umowy dzierżawy zawartej przez zmarłego A.
6. 1. budynek biura o powierzchni ogólnej 770 m² – do pierwszego zasiedlenia budynku doszło prawdopodobnie przez spółkę, od której A i X nabyli nieruchomość ((…) Sp. z o.o.), zatem pierwsze zasiedlenie miało miejsce przed 2 kwietnia 2004 r., bądź w dniu 2 kwietnia 2004 r. – w związku z rozpoczęciem użytkowania na potrzeby własne budynku przez zmarłego A na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod nazwą: (…);
   2. budynek warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m² – do pierwszego zasiedlenia budynku doszło prawdopodobnie przez spółkę, od której A i X nabyli nieruchomość ((…) Sp. z o.o.), zatem pierwsze zasiedlenie miało miejsce przed 2 kwietnia 2004 r., bądź w dniu 2 kwietnia 2004 r. – w związku z rozpoczęciem użytkowania na potrzeby własne budynku przez zmarłego A na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod nazwą: (…)
   3. magazyn o powierzchni ogólnej 724,7 m² – do pierwszego zasiedlenia budynku doszło prawdopodobnie przez spółkę, od której A i X nabyli nieruchomość (...), zatem pierwsze zasiedlenie miało miejsce przed 2 kwietnia 2004 r., bądź w dniu 2 kwietnia 2004 r. – w związku z rozpoczęciem użytkowania na potrzeby własne budynku przez zmarłego A na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod nazwą: (...);
   4. magazyn o powierzchni ogólnej 518,1 m² – do pierwszego zasiedlenia budynku doszło prawdopodobnie przez spółkę, od której A i X nabyli nieruchomość ((…) Sp. z o.o.), zatem pierwsze zasiedlenie miało miejsce przed 2 kwietnia 2004 r., bądź w dniu 2 kwietnia 2004 r. – w związku z rozpoczęciem użytkowania na potrzeby własne budynku przez zmarłego A na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod nazwą: (...);
   5. magazyn o powierzchni ogólnej 29,9 m² – do pierwszego zasiedlenia budynku doszło prawdopodobnie przez spółkę, od której A i X nabyli nieruchomość ((…) Sp. z o.o.), zatem pierwsze zasiedlenie miało miejsce przed 2 kwietnia 2004 r., bądź w dniu 2 kwietnia 2004 r. – w związku z rozpoczęciem użytkowania na potrzeby własne budynku przez zmarłego A na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod nazwą: (...);
   6. wiata o powierzchni ogólnej 82,7 m² – do pierwszego zasiedlenia budowli doszło prawdopodobnie przez spółkę, od której A i X nabyli nieruchomość (...), zatem pierwsze zasiedlenie miało miejsce przed 2 kwietnia 2004 r., bądź w dniu 2 kwietnia 2004 r. – w związku z rozpoczęciem użytkowania na potrzeby własne budowli przez zmarłego A na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod nazwą: (...);
   7. garaże o powierzchni ogólnej 33,6 m² – do pierwszego zasiedlenia budynku doszło prawdopodobnie przez spółkę, od której A i X nabyli nieruchomość ((...).), zatem pierwsze zasiedlenie miało miejsce przed 2 kwietnia 2004 r., bądź w dniu 2 kwietnia 2004 r. – w związku z rozpoczęciem użytkowania na potrzeby własne budynku przez zmarłego A na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod nazwą: (...);
   8. magazyn smarów o powierzchni ogólnej 43,4 m² – do pierwszego zasiedlenia budynku doszło prawdopodobnie przez spółkę, od której A i X nabyli nieruchomość (...), zatem pierwsze zasiedlenie miało miejsce przed 2 kwietnia 2004 r., bądź w dniu 2 kwietnia 2004 r. – w związku z rozpoczęciem użytkowania na potrzeby własne budynku przez zmarłego A na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod nazwą: (...);
   9. portiernia o powierzchni ogólnej 10 m² – do pierwszego zasiedlenia budynku doszło prawdopodobnie przez spółkę, od której A i X nabyli nieruchomość (...), zatem pierwsze zasiedlenie miało miejsce przed 2 kwietnia 2004 r., bądź w dniu 2 kwietnia 2004 r. – w związku z rozpoczęciem użytkowania na potrzeby własne budynku przez zmarłego A na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod nazwą: (...).
7. 1. budynek biura o powierzchni ogólnej 770 m² – między pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata;
   2. budynek warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m² – między pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata;
   3. magazyn o powierzchni ogólnej 724,7 m² – między pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata;
   4. magazyn o powierzchni ogólnej 518,1 m² – między pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata
   5. magazyn o powierzchni ogólnej 29,9 m² – między pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata;
   6. wiata o powierzchni ogólnej 82,7 m² – między pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą budowli upłynie okres dłuższy niż 2 lata;
   7. garaże o powierzchni ogólnej 33,6 m² – między pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata;
   8. magazyn smarów o powierzchni ogólnej 43,4 m² – między pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata;
   9. portiernia o powierzchni ogólnej 10 m² – między pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata.
8. 1. budynek biura o powierzchni ogólnej 770 m² – w ocenie Wnioskodawcy i oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania, budynek, który nabyły w drodze spadkobrania po zmarłym A jest ich majątkiem prywatnym, w związku z czym nie może być rozpatrywane jego wykorzystywanie do czynności zwolnionych bądź opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Budynek nie jest i nie był wykorzystywany do czynności zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku od towarów i usług, gdyż stanowi majątek prywatny. Wnioskodawca oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania nie wykorzystywały budynku do czynności zwolnionych od podatku, gdyż nie są podatnikami VAT;
   2. budynek warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m² – w ocenie Wnioskodawcy oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania, budynek, który nabyły w drodze spadkobrania po zmarłym A jest ich majątkiem prywatnym, w związku z czym nie może być rozpatrywane jego wykorzystywanie do czynności zwolnionych bądź opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Budynek nie jest i nie był wykorzystywany do czynności zarówno opodatkowanych jak i zwolnionych od podatku od towarów i usług, gdyż stanowi majątek prywatny. Wnioskodawca oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania nie wykorzystywały budynku do czynności zwolnionych od podatku, gdyż nie są podatnikami VAT;
   3. magazyn o powierzchni ogólnej 724,7 m² – w ocenie Wnioskodawcy oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania, budynek, który nabyły w drodze spadkobrania po zmarłym A jest ich majątkiem prywatnym, w związku z czym nie może być rozpatrywane jego wykorzystywanie do czynności zwolnionych bądź opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Budynek nie jest i nie był wykorzystywany do czynności zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku od towarów i usług, gdyż stanowi majątek prywatny. Wnioskodawca oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania nie wykorzystywały budynku do czynności zwolnionych od podatku, gdyż nie są podatnikami VAT;
   4. magazyn o powierzchni ogólnej 518,1 m² – w ocenie Wnioskodawcy oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania, budynek, który nabyły w drodze spadkobrania po zmarłym A jest ich majątkiem prywatnym, w związku z czym nie może być rozpatrywane jego wykorzystywanie do czynności zwolnionych bądź opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Budynek nie jest i nie był wykorzystywany do czynności zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku od towarów i usług, gdyż stanowi majątek prywatny. Wnioskodawca oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania nie wykorzystywały budynku do czynności zwolnionych od podatku, gdyż nie są podatnikami VAT;
   5. magazyn o powierzchni ogólnej 29,9 m² – w ocenie Wnioskodawca oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania, budynek, który nabyły w drodze spadkobrania po zmarłym A jest ich majątkiem prywatnym, w związku z czym nie może być rozpatrywane jego wykorzystywanie do czynności zwolnionych bądź opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Budynek nie jest i nie był wykorzystywany do czynności zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku od towarów i usług, gdyż stanowi majątek prywatny. Wnioskodawca oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania nie wykorzystywały budynku do czynności zwolnionych od podatku, gdyż nie są podatnikami VAT;
   6. wiata o powierzchni ogólnej 82,7 m² – w ocenie Wnioskodawca oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania, budowla, którą nabyły w drodze spadkobrania po zmarłym A jest ich majątkiem prywatnym, w związku z czym nie może być rozpatrywane jej wykorzystywanie do czynności zwolnionych bądź opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Budowla nie jest i nie była wykorzystywana do czynności zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku od towarów i usług, gdyż stanowi majątek prywatny. Wnioskodawca oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania nie wykorzystywały budowli do czynności zwolnionych od podatku, gdyż nie są podatnikami VAT;
   7. garaże o powierzchni ogólnej 33,6 m² – w ocenie Wnioskodawcy oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania, budynek, który nabyły w drodze spadkobrania po zmarłym A jest ich majątkiem prywatnym, w związku z czym nie może być rozpatrywane jego wykorzystywanie do czynności zwolnionych bądź opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Budynek nie jest i nie był wykorzystywany do czynności zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku od towarów i usług, gdyż stanowi majątek prywatny. Wnioskodawca oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania nie wykorzystywały budynku do czynności zwolnionych od podatku, gdyż nie są podatnikami VAT;
   8. magazyn smarów o powierzchni ogólnej 43,4 m² – w ocenie Wnioskodawcy oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania, budynek, który nabyły w drodze spadkobrania po zmarłym A jest ich majątkiem prywatnym, w związku z czym nie może być rozpatrywane jego wykorzystywanie do czynności zwolnionych bądź opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Budynek nie jest i nie był wykorzystywany do czynności zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku od towarów i usług, gdyż stanowi majątek prywatny. Wnioskodawca oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania nie wykorzystywały budynku do czynności zwolnionych od podatku, gdyż nie są podatnikami VAT;
   9. portiernia o powierzchni ogólnej 10 m² – w ocenie Wnioskodawcy oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania, budynek, który nabyły w drodze spadkobrania po zmarłym A jest ich majątkiem prywatnym, w związku z czym nie może być rozpatrywane jego wykorzystywanie do czynności zwolnionych bądź opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Budynek nie jest i nie był wykorzystywany do czynności zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku od towarów i usług, gdyż stanowi majątek prywatny. Wnioskodawca oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania nie wykorzystywały budynku do czynności zwolnionych od podatku, gdyż nie są podatnikami VAT.
9. 1. budynek biura o powierzchni ogólnej 770 m² – w związku z nabyciem budynku Wnioskodawcy i Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Nabycie nastąpiło w drodze spadkobrania po zmarłym A na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia (...) z dnia 14 grudnia 2020 r., zatem w ramach czynności leżącej poza opodatkowaniem VAT;
   2. budynek warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m² – w związku z nabyciem budynku Wnioskodawcy i Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Nabycie nastąpiło w drodze spadkobrania po zmarłym A na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia (...) z dnia 14 grudnia 2020 r., zatem w ramach czynności leżącej poza opodatkowaniem VAT;
   3. magazyn o powierzchni ogólnej 724,7 m² – w związku z nabyciem budynku Wnioskodawcy i Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Nabycie nastąpiło w drodze spadkobrania po zmarłym A na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia (...) z dnia 14 grudnia 2020 r., zatem w ramach czynności leżącej poza opodatkowaniem VAT;
   4. magazyn o powierzchni ogólnej 518,1 m² – w związku z nabyciem budynku Wnioskodawcy i Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Nabycie nastąpiło w drodze spadkobrania po zmarłym A na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia (...) z dnia 14 grudnia 2020 r., zatem w ramach czynności leżącej poza opodatkowaniem VAT;
   5. magazyn o powierzchni ogólnej 29,9 m² – w związku z nabyciem budynku Wnioskodawcy i Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Nabycie nastąpiło w drodze spadkobrania po zmarłym A na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia (...) z dnia 14 grudnia 2020 r., zatem w ramach czynności leżącej poza opodatkowaniem VAT;
   6. wiata o powierzchni ogólnej 82,7 m² – w związku z nabyciem budowli Wnioskodawcy i Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Nabycie nastąpiło w drodze spadkobrania po zmarłym A na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia (...) z dnia 14 grudnia 2020 r., zatem w ramach czynności leżącej poza opodatkowaniem VAT;
   7. garaże o powierzchni ogólnej 33,6 m² – w związku z nabyciem budynku Wnioskodawcy i Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Nabycie nastąpiło w drodze spadkobrania po zmarłym A na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia (...) z dnia 14 grudnia 2020 r., zatem w ramach czynności leżącej poza opodatkowaniem VAT;
   8. magazyn smarów o powierzchni ogólnej 43,4 m² – w związku z nabyciem budynku Wnioskodawcy i Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Nabycie nastąpiło w drodze spadkobrania po zmarłym A na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia (...) z dnia 14 grudnia 2020 r., zatem w ramach czynności leżącej poza opodatkowaniem VAT;
   9. portiernia o powierzchni ogólnej 10 m² – w związku z nabyciem budynku Wnioskodawcy i Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Nabycie nastąpiło w drodze spadkobrania po zmarłym A na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia (...) z dnia 14 grudnia 2020 r., zatem w ramach czynności leżącej poza opodatkowaniem VAT.
   
   

Ponadto w piśmie z dnia 30 czerwca 2021 r, będącym kolejnym uzupełnieniem do wniosku, Zainteresowani poinformowali, że:

1. Od momentu nabycia przez Zainteresowane w drodze spadkobrania do momentu sprzedaży budynki/budowle lub ich części (będące przedmiotem planowanej sprzedaży) były/są/będą wykorzystywane w następujący sposób:
   1. budynek biura o powierzchni ogólnej 770 m² – od momentu nabycia w drodze spadkobrania do momentu sprzedaży zarówno Wnioskodawca – Pani X, jak i Zainteresowana niebędąca stroną postępowania – Pani Z nie wykorzystywały, nie wykorzystują oraz nie będą wykorzystywały przedmiotowego budynku w żaden sposób. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania – Pani Y w jednym pomieszczeniu przedmiotowego budynku przechowuje swoje prywatne rzeczy od około 5 lat, przechowywanie to będzie trwało do momentu sprzedaży budynku;
   2. budynek warsztatu mechanicznego o powierzchni ogólnej 1.572,4 m² – od momentu nabycia w drodze spadkobrania do momentu sprzedaży zarówno Wnioskodawca – Pani X jak i Zainteresowane niebędące stroną postępowania – Pani Z i Pani Y nie wykorzystywały, nie wykorzystują oraz nie będą wykorzystywały przedmiotowego budynku w żaden sposób;
   3. magazyn o powierzchni ogólnej 724,7 m² – w przedmiotowym budynku z jednego pomieszczenia o powierzchni 100 m² bezumownie korzystał były najemca zmarłego Pana A. Po śmierci Pana A najemca tego pomieszczenia nie zdecydował się na zawarcie nowej umowy najmu z Zainteresowanymi, gdyż planował opuścić przedmiotowe pomieszczenie. Finalnie bezumowne korzystanie z pomieszczenia o powierzchni 100 m², znajdującego się w tym budynku, trwało do dnia 16 czerwca 2021 r. Pozostała powierzchnia budynku od momentu nabycia w drodze spadkobrania do momentu sprzedaży zarówno przez Wnioskodawcę – Panią X, jak i Zainteresowane niebędące stroną postępowania – Panią Z i Panią Y nie była, nie jest i nie będzie wykorzystywana w żaden sposób;
   4. magazyn o powierzchni ogólnej 518,1 m² – od momentu nabycia w drodze spadkobrania do momentu sprzedaży zarówno Wnioskodawca – Pani X jak i Zainteresowane niebędące stroną postępowania – Pani Z i Pani Y wspólnie wynajmują znajdujące się w tym budynku pomieszczenie magazynowe o powierzchni ogólnej 150 m². Umowa najmu zawarta została przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania występujące łącznie jako Wynajmujące, jako kontynuacja umowy najmu zawartej przez zmarłego A. Pozostała powierzchnia budynku od momentu nabycia w drodze spadkobrania do momentu sprzedaży zarówno przez Wnioskodawcę – Panią X, jak i Zainteresowane niebędące stroną postępowania – Panią X i Panią Y nie była, nie jest i nie będzie wykorzystywana w żaden sposób;
   5. magazyn o powierzchni ogólnej 29,9 m² – przedmiotowy budynek znajduje się na fragmencie działki o powierzchni 1.425 m², który jest przez Zainteresowane wydzierżawiony. Zawarta umowa dzierżawy nie przewiduje możliwości korzystania z przedmiotowego budynku przez Dzierżawcę. Od momentu nabycia w drodze spadkobrania do momentu sprzedaży zarówno Wnioskodawca – Pani X, jak i Zainteresowane niebędące stroną postępowania – Pani Z i Pani Y nie wykorzystywały, nie wykorzystują oraz nie będą wykorzystywały przedmiotowego budynku w żaden sposób;
   6. wiata o powierzchni ogólnej 82,7 m² – od momentu nabycia w drodze spadkobrania do momentu sprzedaży zarówno Wnioskodawca – Pani X, jak i Zainteresowane niebędące stroną postępowania – Pani Z i Pani Y nie wykorzystywały, nie wykorzystują oraz nie będą wykorzystywały przedmiotowej budowli w żaden sposób;
   7. garaże o powierzchni ogólnej 33,6 m² – od momentu nabycia w drodze spadkobrania do momentu sprzedaży zarówno Wnioskodawca – Pani X, jak i Zainteresowane niebędące stroną postępowania – Pani Z i Pani Y nie wykorzystywały, nie wykorzystują oraz nie będą wykorzystywały przedmiotowego budynku w żaden sposób;
   8. magazyn smarów o powierzchni ogólnej 43,4 m² – od momentu nabycia w drodze spadkobrania do momentu sprzedaży zarówno Wnioskodawca – Pani X, jak i Zainteresowane niebędące stroną postępowania – Pani Z i Pani Y nie wykorzystywały, nie wykorzystują oraz nie będą wykorzystywały przedmiotowego budynku w żaden sposób;
   9. portiernia o powierzchni ogólnej 10 m² – od momentu nabycia w drodze spadkobrania do momentu sprzedaży zarówno Wnioskodawca – Pani X, jak i Zainteresowane niebędące stroną postępowania – Pani Z i Pani Y nie wykorzystywały, nie wykorzystują oraz nie będą wykorzystywały przedmiotowego budynku w żaden sposób.
2. Pomieszczenie magazynowe o powierzchni 150 m², znajdujące się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², zostało wynajęte przez Wnioskodawcę – Panią X, jak i Zainteresowane niebędące stroną postępowania – Panią X i Panią Y. Umowa najmu zawarta została przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania występujące łącznie jako Wynajmujące, jako kontynuacja umowy najmu zawartej przez zmarłego A.
   Pomieszczenie magazynowe o powierzchni 100 m², znajdujące się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m², było bezumownie wykorzystywane przez byłego najemcę zmarłego Pana A. Po śmierci Pana A najemca tego pomieszczenia nie zdecydował się na zawarcie nowej umowy najmu z Zainteresowanymi, gdyż planował opuścić przedmiotowe pomieszczenie. Finalnie bezumowne korzystanie z pomieszczenia o powierzchni 100 m², znajdującego się w tym budynku, trwało do dnia 16 czerwca 2021 r.
   Budynek magazynu o powierzchni ogólnej 29,9 m² – przedmiotowy budynek znajduje się na fragmencie działki o powierzchni 1.425 m², który jest przez Zainteresowane wydzierżawiony. Zawarta umowa dzierżawy nie przewiduje możliwości korzystania z przedmiotowego budynku przez Dzierżawcę.
3. Fragment działki, który został przez Zainteresowane wydzierżawiony jest zabudowany budynkiem magazynu o powierzchni ogólnej 29,9 m². W chwili obecnej, na przedmiotowym fragmencie działki znajdują się postawione kosztem dzierżawcy kontenery budowlane, które nie są trwale związane z gruntem i zostaną usunięte przez dzierżawcę po rozwiązaniu umowy dzierżawy.
4. Część stanowiąca pomieszczenie magazynowe o powierzchni 150 m², znajdująca się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², została przez Zainteresowane wynajęta na cel prowadzonej przez Najemcę działalności gospodarczej. Zapis zawartej umowy najmu przedmiotowego pomieszczenia magazynowego brzmi: "Najemca może korzystać z pomieszczeń wyłącznie w ramach prowadzenia swojej działalności".
   Pomieszczenie magazynowe o powierzchni 100 m², znajdujące się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m², było bezumownie wykorzystywane przez podmiot z niego korzystający do celów prowadzonej przez ten podmiot działalności gospodarczej.
   Fragment działki o powierzchni 1.425 m² został przez Zainteresowane wydzierżawiony w celu wybudowania, eksploatacji i utrzymywania przez Dzierżawcę parkingu mieszczącego 32 miejsca parkingowe wraz z niezbędną infrastrukturą dla budynku mieszkalnego wielorodzinnego, który Dzierżawca buduje na działce sąsiedniej, niebędącej własnością Zainteresowanych. Niemniej jednak, parking nie został wybudowany, a wydzierżawiony fragment działki faktycznie jest wykorzystywany przez Dzierżawcę jako składowisko materiałów budowlanych wykorzystywanych przy budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego na działce sąsiadującej z nieruchomością Zainteresowanych – fragment działki nie jest w żaden sposób zabudowany.
5. Umowa najmu pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m², znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², została zawarta przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania z Najemcą na czas określony do dnia 31 grudnia 2021 r. i każda ze stron może dokonać jej rozwiązania za jednomiesięcznym wypowiedzeniem na koniec miesiąca kalendarzowego. Czynsz najmu za miesiąc styczeń 2021 r. wynosił jednorazowo 3.000,00 zł. Czynsz najmu od miesiąca lutego wynosi 1.500,00 zł. Czynsz najmu wpłacany jest w całości na jeden utworzony do tego celu wspólny rachunek bankowy Wnioskodawcy i Zainteresowanych niebędących stroną postępowania.
   Bezumowne korzystanie z pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m², znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m², trwało od momentu nabycia nieruchomości przez Zainteresowane w ramach spadkobrania do dnia 16 czerwca 2021 r. Z tytułu bezumownego korzystania z pomieszczenia, podmiot z niego korzystający wnosił na rzecz Zainteresowanych miesięczne opłaty w kwocie 820,00 zł.
   Umowa dzierżawy fragmentu działki o powierzchni 1.425 m² została zawarta przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania z Dzierżawcą na czas nieoznaczony. Każda ze Stron może wypowiedzieć umowę z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia. Czynsz dzierżawny za miesiąc styczeń 2021 r. wynosił jednorazowo 8.000,00 zł. Czynsz dzierżawny od miesiąca lutego wynosi 4.000,00 zł. Czynsz dzierżawny wpłacany jest w całości na jeden utworzony do tego celu wspólny rachunek bankowy Wnioskodawcy i Zainteresowanych niebędących stroną postępowania.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z planowaną sprzedażą udziałów w nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr 1, Wnioskodawcy występować będą jako podatnicy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT?
2. Jeżeli Organ uzna stanowisko Wnioskodawców, przedstawione w odniesieniu do pytania nr 1, za nieprawidłowe, to czy planowana sprzedaż nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr 1 będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawców:

Ad. 1

W związku z planowaną sprzedażą udziałów w nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr 1, Wnioskodawcy nie będą występować jako podatnicy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o VAT, również zbycie udziałów w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem aby dana czynność podlegała opodatkowaniu VAT, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem VAT dokonującym dostawy nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W odniesieniu do powyższych przepisów ustawy o VAT Wnioskodawcy zwracają uwagę na wykładnię pojęcia działalności gospodarczej, dokonywaną przez TSUE i sądy administracyjne, ze szczególnym wskazaniem na zakres pojęciowy profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Z wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych o sygn. akt C-180/10 i C-181/10 wynika, że jeżeli osoba w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą”, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. TSUE wskazał przy tym, że takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.

Podobnie w tej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 listopada 2019 r., sygn. akt I FSK 1621/19 wskazując, że w zakresie „(...) kryteriów odróżnienia działalności gospodarczej od zarządu majątkiem prywatnym w zakresie zbywania nieruchomości za zasadne należy uznać stanowisko Sądu pierwszej instancji, iż przy ocenie, czy dokonana przez Skarżącego sprzedaż dziatek nastąpiła w wyniku wykonywania przez niego działalności gospodarczej, czy w ramach zarządu majątkiem prywatnym, uwzględnić należy okoliczności takie, jak: podział dziatek, zmiana przeznaczenia nabytego gruntu poprzez wystąpienie do jednostek samorządu terytorialnego o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, występowanie o określenie warunków przyłączenia do sieci gazowej i energetycznej. Okoliczności te wskazują bowiem jednoznacznie, że skarżący planując i dokonując sprzedaży działek, podjął działania porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami”.

Tożsame poglądy w tym zakresie prezentowane są także przez Wojewódzkie Sądy Administracyjne. Przykładem może być wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/GI 1293/19, gdzie Sąd stwierdził, że „Działaniom skarżącego można by przypisać profesjonalny charakter działania, gdyby w stosunkowo krótkim okresie od nabycia do sprzedaży, podjął szereg następujących po sobie ciągłych, konsekwentnych i zamierzonych czynności ukierunkowanych bezpośrednio na zwiększenie wartości nieruchomości. Czynności, które by wymiernie wpływały na taką ocenę, co już wyżej wzmiankowano, to m.in. uzbrojenie terenu, działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, wystąpienie o opracowanie planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, zarejestrowanie i prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zbliżonym do usług developerskich. Działania strony, takiego zorganizowanego charakteru nie przybrały. W obrocie gospodarczym można wprawdzie natrafić na inwestycje nastawione na zwrot w dłuższej perspektywie czasu, niemniej jednak przedsięwzięcia tego typu mają zazwyczaj bardziej skomplikowany charakter i przyjmują o wiele większe rozmiary. W omawianym przypadku natomiast, gdyby celem skarżącej było uzyskiwanie korzyści majątkowych w ramach działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, podejmowane działania powinny przyjąć charakter bardziej zintensyfikowany, co do czasu, jak i zakresu dokonywanych czynności”.

W podobnym tonie także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 505/19; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 grudnia 2019 r. sygn. akt I SA/GI 798/19; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 741/19.

Reasumując wnioski wynikające z przytoczonych powyżej wyroków należy uznać, że z profesjonalnym obrotem nieruchomościami przez osobę fizyczną będziemy mieć do czynienia, gdy podmiot ten m.in.:

• nabywa nieruchomość z zamiarem jej dalszej odsprzedaży celem osiągnięcia zysku, lub z zamiarem prowadzenia na niej działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie wchodzi w skład majątku osobistego,
• ponosi nakłady prowadzące do zwiększenia wartości nieruchomości (m.in. na uzbrojenie, ogrodzenie, wytyczenie drogi),
• prowadził działania marketingowe w związku z planowaną sprzedażą,
• inicjuje zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ustalonego dla nieruchomości lub występuje z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
  
  

Wnioskodawcy nabyli udziały w nieruchomości w ramach spadkobrania, a nie z zamiarem ich dalszej odsprzedaży.

Wnioskodawcy zwracają uwagę, że sprzedaż dóbr z majątku prywatnego osoby fizycznej, która nie jest związana z działalnością gospodarczą oraz gdy dobro nie było nabyte tylko w celu jego profesjonalnej odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Rozpatrując kwestię opodatkowania VAT sprzedaży nieruchomości należy przede wszystkim przeanalizować działania dokonywane przez sprzedającego poprzedzające tą sprzedaż.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, Wnioskodawcy nie ponosili na przedmiotową nieruchomość żadnych nakładów, nie prowadzili żadnych działań marketingowych zmierzających do atrakcyjniejszej sprzedaży udziałów w nieruchomości.

Wnioskodawcy nie podejmowali więc działań jak handlowiec profesjonalnie zajmujący się obrotem nieruchomościami, nie spełnili bowiem żadnej z przesłanek wskazanych w przepisach ustawy o VAT, jak również kryteriów wynikających z orzecznictwa sądów, charakteryzujących pojęcie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym należy uznać, że Wnioskodawcy dokonując sprzedaży udziałów w nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr 1, nie będą występować jako podatnicy VAT czynni w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ad. 2.

Jeżeli Organ uzna stanowisko Wnioskodawców, przedstawione w odniesieniu do pytania nr 1, za nieprawidłowe, to zdaniem Wnioskodawców, planowana sprzedaż nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr 1będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

W myśl art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W przedmiotowej sprawie należy zatem ustalić moment pierwszego zasiedlenia nieruchomości będącej przedmiotem planowanej dostawy.

Do pierwszego zasiedlenia nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr 1doszło prawdopodobnie przez spółkę, od której A i X nabyli nieruchomość (...), zatem pierwsze zasiedlenie miało miejsce w 2004 r. bądź wcześniej. Ponadto, od momentu nabycia nieruchomości przez A i X nie doszło do ponownego pierwszego zasiedlenia, gdyż zarówno A, jak i Wnioskodawcy, nie ponosili na nieruchomość żadnych nakładów na jej ulepszenie, w tym takich, których wartość stanowiła co najmniej 30% wartości początkowej poszczególnych budynków i budowli posadowionych na działce nr 1.

Zatem, planowana sprzedaż nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a ponadto, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą budynków i budowli posadowionych na działce nr 1upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Tym samym, jeżeli Organ uzna stanowisko Wnioskodawców, przedstawione w odniesieniu do pytania nr 1, za nieprawidłowe, to zdaniem Wnioskodawców, planowana sprzedaż nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr 1 będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

1. nieuznania Wnioskodawców za podatników przy sprzedaży fragmentu działki o powierzchni 1425 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m², znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m² – jest nieprawidłowe;
2. nieuznania Wnioskodawców za podatników przy sprzedaży pozostałej części działki wraz z budynkami oraz ich częściami znajdującymi się na działce nr 1 – jest prawidłowe;
3. zwolnienia od podatku dostawy ww. nieruchomości znajdujących się na działce nr 1 w odniesieniu do sprzedaży, których Wnioskodawca oraz Zainteresowany niebędący stroną postępowania będą działać jako podatnicy podatku VAT – jest prawidłowe.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

Stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż pięć lat. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze pięć lat; przedłużenie można ponowić.

Z regulacji art. 211 tej ustawy wynika, że każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy, albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W związku z powyższym zaznacza się, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W konsekwencji dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w powołanym wyżej orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy są współwłaścicielami, zabudowanej nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę numer 1. Wnioskodawcy planują sprzedaż swoich udziałów w powyższej nieruchomości.

Nieruchomość została nabyta na podstawie umowy sprzedaży z dnia 2 kwietnia 2004 r., zawartej w formie aktu notarialnego przez X i A (małżonków) na prawach wspólności ustawowej, na cele prowadzonej przez A działalności gospodarczej.

Transakcja kupna-sprzedaży przedmiotowej nieruchomości była zwolniona z podatku VAT. Z treści powyższego aktu notarialnego wynika, że X i A nabyli prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr 1 oraz prawo własności znajdujących się na tych działce budynków stanowiących odrębną nieruchomość.

Z zapisów księgi wieczystej wynika, że w dniu 31 sierpnia 2012 r. Prezydent Miasta (…) wydał decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo własności.

Nieruchomość stanowiąca zabudowaną działkę nr 1 służyła prowadzonej przez A działalności gospodarczej i stanowiła środek trwały w tej działalności. Ponadto, A w ramach prowadzonej działalności wynajmował na rzecz podmiotu trzeciego pomieszczenie magazynowe znajdujące się w jednym z budynków posadowionych na działce nr 1oraz wydzierżawiał na rzecz podmiotu trzeciego fragment działki nr 1o powierzchni 1.425 m².

Po śmierci A (męża X, ojca Y i Z), która nastąpiła w listopadzie 2020 r., przedmiotowa nieruchomość stanowiąca zabudową działkę nr 1nabyta została przez Wnioskodawców do majątku prywatnego w drodze spadkobrania. W dniu 30 grudnia 2020 r. Wnioskodawcy, celem kontynuacji umów najmu i dzierżawy zawartych przez zmarłego A, zawarli z Dzierżawcą i Najemcą nowe umowy, w których jako Wynajmujący/Wydzierżawiający występują Wnioskodawcy. Przedmiotowe umowy zostały zawarte w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

X oraz Z nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, nie są również zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi. Y prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Zakres prowadzonej przez Y działalności gospodarczej nie obejmuje czynności związanych z nieruchomościami (sprzedaż, najem, dzierżawa itp.). Y jest podatnikiem VAT zwolnionym.

W celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży Panie X i Z w porozumieniu z Panią Y podjęły decyzję o umieszczeniu ogłoszenia o sprzedaży nieruchomości na dedykowanych do tego portalach internetowych z ogłoszeniami. Ogłoszenia umieściła Pani Y za wiedzą i zgodą Pań X i Z. Ponadto, Panie X i Z zamierzają skorzystać z usług pośrednika w sprzedaży nieruchomości (umowa będzie miała charakter odpłatny) tylko i wyłącznie w sytuacji jeżeli dojdzie do sprzedaży nieruchomości na rzecz nabywcy, zaproponowanego przez tego pośrednika, tj. pośrednik otrzyma wynagrodzenie za swoje usługi, jeżeli umowa sprzedaży nieruchomości zostanie zawarta z nabywcą zaproponowanym przez pośrednika. W przeciwnym wypadku usługa pośrednika nie zostanie zrealizowana i pośrednik nie otrzyma wynagrodzenia. Żadna umowa z pośrednikiem nie została zawarta.

W dniu 9 czerwca 2021 r. do Wnioskodawca oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania wpłynęła oferta na zakup nieruchomości od osoby zainteresowanej nabyciem na swoją rzecz nieruchomości, która nie jest w żaden sposób związana z pośrednikiem w obrocie nieruchomości. Jeżeli sprzedaż nieruchomości nastąpi na rzecz tej osoby, sprzedaż będzie dokonywana bez udziału pośrednika w obrocie nieruchomościami, lecz samodzielnie przez Wnioskodawcę i Zainteresowane niebędące stroną postępowania.

Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą w pierwszej kolejności kwestii wskazania czy w związku z planowaną sprzedażą udziałów w nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr 1, Wnioskodawcy występować będą jako podatnicy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższych przepisów najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Oddanie rzeczy innej osobie do używania na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu, jak i dzierżawy, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem/dzierżawa jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem oraz dzierżawa stanowią odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełniają one określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Działania takiego nie można interpretować inaczej niż jako cel osiągania korzyści majątkowych, a więc cel zarobkowy. Wobec powyższego, podjęte przez Wnioskodawców działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym. Należy stwierdzić, że sprzedaż ww. nieruchomości, tj. fragmentu działki o powierzchni 1425 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m², znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawcy będą działali jako podatnicy VAT, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Wnioskodawców, a sprzedaż ww. nieruchomości będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Za uznaniem Zainteresowanych za profesjonalny podmiot prowadzący działalność gospodarczą przemawia fakt, że Wnioskodawca oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania w dniu 30 grudnia 2020 r., celem kontynuacji umów najmu i dzierżawy

zawartych przez zmarłego A, zawarli z Dzierżawcą i Najemcą nowe umowy, w których jako Wynajmujący/Wydzierżawiający występują Wnioskodawcy. Pomieszczenie magazynowe o powierzchni 150 m², znajdujące się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², zostało wynajęte przez Wnioskodawcę – Panią X, jak i Zainteresowane niebędące stroną postępowania – Panią X i Panią Y. Ponadto Wnioskodawczyni i Zainteresowane wydzierżawiły fragment działki o powierzchni 1425 m², który jest zabudowany budynkiem magazynu o powierzchni ogólnej 29,9 m². W chwili obecnej, na przedmiotowym fragmencie działki znajdują się postawione kosztem dzierżawcy kontenery budowlane, które nie są trwale związane z gruntem i zostaną usunięte przez dzierżawcę po rozwiązaniu umowy dzierżawy. Część stanowiąca pomieszczenie magazynowe o powierzchni 150 m², znajdujące się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², została przez Zainteresowane wynajęta na cel prowadzonej przez Najemcę działalności gospodarczej. Fragment działki o powierzchni 1.425 m² został przez Zainteresowane wydzierżawiony w celu wybudowania, eksploatacji i utrzymywania przez Dzierżawcę parkingu mieszczącego 32 miejsca parkingowe wraz z niezbędną infrastrukturą dla budynku mieszkalnego wielorodzinnego, który Dzierżawca buduje na działce sąsiedniej, niebędącej własnością Zainteresowanych. Niemniej jednak, parking nie został wybudowany, a wydzierżawiony fragment działki faktycznie jest wykorzystywany przez Dzierżawcę jako składowisko materiałów budowlanych wykorzystywanych przy budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego na działce sąsiadującej z nieruchomością Zainteresowanych – fragment działki nie jest w żaden sposób zabudowany. Umowa najmu pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m², znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², została zawarta przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania z Najemcą na czas określony do dnia 31 grudnia 2021 r. i każda ze stron może dokonać jej rozwiązania za jednomiesięcznym wypowiedzeniem na koniec miesiąca kalendarzowego. Czynsz najmu za miesiąc styczeń 2021 r. wynosił jednorazowo 3.000,00 zł. Czynsz najmu od miesiąca lutego wynosi 1.500,00 zł. Czynsz najmu wpłacany jest w całości na jeden utworzony do tego celu wspólny rachunek bankowy Wnioskodawcy i Zainteresowanych niebędących stroną postępowania. Umowa dzierżawy fragmentu działki o powierzchni 1.425 m² została zawarta przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania z Dzierżawcą na czas nieoznaczony. Każda ze Stron może wypowiedzieć umowę z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia. Czynsz dzierżawny za miesiąc styczeń 2021 r. wynosił jednorazowo 8.000,00 zł. Czynsz dzierżawny od miesiąca lutego wynosi 4.000,00 zł. Czynsz dzierżawny wpłacany jest w całości na jeden utworzony do tego celu wspólny rachunek bankowy Wnioskodawcy i Zainteresowanych niebędących stroną postępowania.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, w świetle przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że planowana przez Zainteresowane dostawa fragmentu działki o powierzchni 1425 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m², znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², które były przedmiotem umowy najmu oraz dzierżawy, nie będzie dokonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym, lecz stanowić będzie sprzedaż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i podlegać będzie opodatkowaniu.

Z kolei odnosząc się do kwestii bezumownego korzystania z jednego pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m² wskazać należy, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do niej nie zawierają definicji pojęcia „bezumowne korzystanie”.

Kwestie związane z bezumownym korzystaniem z cudzej rzeczy regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 222 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.

Na podstawie art. 224 § 1 Kodeksu cywilnego, samoistny posiadacz w dobrej wierze nie jest obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i nie jest odpowiedzialny ani za jej zużycie, ani za jej pogorszenie lub utratę. Nabywa własność pożytków naturalnych, które zostały od rzeczy odłączone w czasie jego posiadania, oraz zachowuje pobrane pożytki cywilne, jeżeli stały się w tym czasie wymagalne.

Jak wynika z treści § 2 powołanego przepisu – od chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, jest on obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny za jej zużycie, pogorszenie lub utratę, chyba że pogorszenie lub utrata nastąpiła bez jego winy. Obowiązany jest zwrócić pobrane od powyższej chwili pożytki, których nie zużył, jak również uiścić wartość tych, które zużył.

W oparciu natomiast o art. 225 Kodeksu cywilnego, obowiązki samoistnego posiadacza w złej wierze względem właściciela są takie same jak obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której ten dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy. Jednakże samoistny posiadacz w złej wierze obowiązany jest nadto zwrócić wartość pożytków, których z powodu złej gospodarki nie uzyskał, oraz jest odpowiedzialny za pogorszenie i utratę rzeczy, chyba że rzecz uległaby pogorszeniu lub utracie także wtedy, gdyby znajdowała się w posiadaniu uprawnionego.

Zgodnie z dyspozycją art. 230 Kodeksu cywilnego, przepisy dotyczące roszczeń właściciela przeciwko samoistnemu posiadaczowi o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy, o zwrot pożytków lub o zapłatę ich wartości oraz o naprawienie szkody z powodu pogorszenia lub utraty rzeczy, jak również przepisy dotyczące roszczeń samoistnego posiadacza o zwrot nakładów na rzecz, stosuje się odpowiednio do stosunku między właścicielem rzeczy a posiadaczem zależnym, o ile z przepisów regulujących ten stosunek nie wynika nic innego.

Stosownie do art. 336 Kodeksu cywilnego, posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Zgodnie z art. 353 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego. Zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Przepis artykuł 361 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Zgodnie zaś z § 2 powyższego przepisu, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Stosownie do art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 674 Kodeks cywilny, jeżeli po upływie terminu oznaczonego w umowie albo w wypowiedzeniu najemca używa nadal rzeczy za zgodą wynajmującego, poczytuje się w razie wątpliwości, że najem został przedłużony na czas nie oznaczony.

W myśl art. 675 § 1 Kodeksu cywilnego, po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym; jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania.

Natomiast stosownie do art. 676 Kodeksu cywilnego, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Z ww. regulacji wynika, że w sytuacji wytoczenia powództwa – przeciwko samoistnemu posiadaczowi w złej wierze – jest on obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy oraz jest odpowiedzialny za jej stan. Ponadto, spoczywa na nim obowiązek zwrotu pobranych od powyższej chwili pożytków, których nie zużył, jak również winny jest uiścić wartość tych, które zużył.

Podkreślenia wymaga, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia odszkodowania. W tym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Zgodnie z treścią art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik zobowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Na podstawie analizy powołanych przepisów Kodeksu cywilnego i ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że przy rozstrzyganiu wątpliwości, czy bezumowne korzystanie z nieruchomości podlega opodatkowaniu w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, decydują w każdym przypadku konkretne okoliczności.

W przypadku, gdy rzecz (np. nieruchomość) została objęta w posiadanie przez podmiot nieuprawniony, a właściciel podejmuje niezbędne kroki mające na celu wyegzekwowanie zajętego lokalu oraz dochodzi roszczeń z tytułu bezumownego z niego korzystania przez najemcę, jak np. wytoczy przeciwko niemu powództwo o wydanie rzeczy, zasadne jest przyjęcie, że pomiędzy właścicielem i korzystającym bezumownie z tej rzeczy nie istnieje żaden jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełnione są świadczenia wzajemne. W tej sytuacji świadczenie podatnika, nieoparte na tytule prawnym, wskazującym obowiązek świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia – nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Odszkodowanie wypłacone w takich okolicznościach z tego tytułu nie jest płatnością za świadczenie usługi, lecz rekompensatą za pozbawienie właściciela prawa do swobodnego dysponowania rzeczą i wynikłe z tego tytułu szkody.

Inaczej należy oceniać sytuację, kiedy właściciel rzeczy (np. nieruchomości) – z różnych względów – toleruje stan, w którym przy braku formalnego stosunku prawnego, inny podmiot korzysta z należącej do niego rzeczy. W takich okolicznościach wynagrodzenie otrzymane przez właściciela z tytułu bezumownego korzystania z rzeczy stanowi zapłatę za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W konsekwencji należy stwierdzić, że decydujące znaczenie dla opodatkowania lub nieopodatkowania bezumownego korzystania z nieruchomości bez zawiązywania stosunku zobowiązaniowego mają okoliczności faktyczne. Co do zasady, sytuacja ta pozostaje poza opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Jeżeli jednak okoliczności wskazują na dorozumianą, milczącą zgodę właściciela nieruchomości na jej użytkowanie przez dotychczasowego użytkownika – czynność ta podlega opodatkowaniu jako świadczenie usług.

Zatem stwierdzić należy, że w zakresie, w jakim otrzymana należność stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w sytuacji zaś, gdy otrzymano świadczenie będące odszkodowaniem, to nie podlega ono regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładem może być wyrok NSA z dnia 6 września 2013 r. sygn. akt I FSK 1315/12, w którym Sąd wskazał, że o usługach za wynagrodzeniem w rozumieniu ustawy o VAT można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzeniu oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu. Związek, o którym mowa, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie (tak też wyrok NSA z dnia 2 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 689/13).

W analizowanej sprawie, jak wskazali Wnioskodawcy, pomieszczenie magazynowe o powierzchni 100 m², znajdujące się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m², było bezumownie wykorzystywane przez podmiot z niego korzystający do celów prowadzonej przez ten podmiot działalności gospodarczej. Bezumowne korzystanie z pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m², znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m², trwało od momentu nabycia nieruchomości przez Zainteresowane w ramach spadkobrania do dnia 16 czerwca 2021 r. Z tytułu bezumownego korzystania z pomieszczenia, podmiot z niego korzystający wnosił na rzecz Zainteresowanych miesięczne opłaty w kwocie 820,00 zł.

Zatem, w rozpatrywanej sytuacji, mamy do czynienia z nieformalna zgodą na korzystanie z przedmiotu najmu. Z wniosku nie wynika bowiem, by Wnioskodawcy wystąpili na drogę sądową w celu odzyskania zajętego przedmiotu najmu. Ponadto Wnioskodawcy pobierali wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z pomieszczenia magazynowego. W związku z powyższym w analizowanej sprawie ma miejsce świadczenie usług. Pobierana opłata za bezumowne korzystanie z nieruchomości, tj. pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m², znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m² stanowi zatem zapłatę za świadczenie wzajemne w postaci świadczenia usług, która podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego bezumowne korzystanie z pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m², znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m² stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. W orzeczeniu z dnia 4 grudnia 1990 r. w sprawie C-186/89 W. N. Van Tiem v. Staatssecretaris van Financiën uznano, że wynajem działki budowlanej wraz z prawem do wybudowania na niej i późniejszego użytkowania budynku, w zamian za roczny czynsz, jest prowadzeniem działalności gospodarczej. W innym wyroku z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C-230/94 Renate Enkler przeciwko Finanzamt Hamburg stwierdzono, że wynajem majątku rzeczowego stanowi wykorzystanie tego majątku, które należy zaklasyfikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu artykułu 9 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawców za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży fragmentu działki o powierzchni 1425 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m², będzie podlegała po stronie Wnioskodawców opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, w związku z planowaną sprzedażą fragmentu działki o powierzchni 1425 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m², Wnioskodawcy występować będą jako podatnicy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawców w części pytania nr 1, tj. dotyczącego nieuznania Wnioskodawców za podatników przy sprzedaży fragmentu działki o powierzchni 1425 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m², znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m² uznano za nieprawidłowe.

Natomiast, w związku ze sprzedażą pozostałej części działki oraz budynków i ich części znajdujących się na działce nr 1, które to od momentu nabycia w drodze spadkobrania do momentu sprzedaży nie były wykorzystywane w żaden sposób przez Wnioskodawców, brak jest przesłanek pozwalających za uznaniem Zainteresowanych za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Zainteresowanych, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Od momentu nabycia w drodze spadkobrania do momentu sprzedaży zarówno Wnioskodawca – Pani X, jak i Zainteresowane niebędące stroną postępowania – Pani Z oraz Pani Y nie wykorzystywały, nie wykorzystują oraz nie będą wykorzystywały pozostałej części działki oraz budynków i ich części znajdujących się na działce nr 1w żaden sposób. Ponadto na nieruchomości nie były ponoszone żadne inne nakłady w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży. Wnioskodawca – Pani X– nie wykorzystywała i nie wykorzystuje nieruchomości na cele prywatne. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania – Pani Z– nie wykorzystywała i nie wykorzystuje nieruchomości na cele prywatne. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania – Pani Y w jednym pomieszczeniu budynku biura przechowuje swoje rzeczy od około 5 lat.

Podsumowując, w związku z planowaną sprzedażą pozostałej części działki oraz budynków i ich części znajdujących się na działce nr 1, tj. nieobejmującą sprzedaży fragmentu działki o powierzchni 1425 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m², Wnioskodawca oraz Zainteresowane niebędące stroną postępowania nie wystąpią jako podatnicy VAT czynni w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko w części pytania nr 1, tj. nieuznania Wnioskodawców za podatników przy sprzedaży pozostałej części działki wraz z budynkami oraz ich częściami znajdującymi się na działce nr 1uznano za prawidłowe.

Natomiast przechodząc do kolejnych wątpliwości Zainteresowanych, tj. ustalenia, jeżeli Organ uzna stanowisko Wnioskodawców, przedstawione w odniesieniu do pytania nr 1, za nieprawidłowe, to czy planowana sprzedaż nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr 1 będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania VAT, czy zastosowanie znajdzie zwolnienie dla dostawy budynku magazynu o powierzchni ogólnej 29,9 m² znajdującego się na fragmencie działki o powierzchni 1425 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m² oraz pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m².

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży (zbycia prawa wieczystego użytkowania) nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie każdego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z opisu sprawy wynika, że znajdujące się na działce nr 1budynki od momentu nabycia do momentu planowanej sprzedaży wykorzystywane były przez zmarłego Ado celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Do pierwszego zasiedlenia budynków doszło prawdopodobnie przez spółkę, od której A i X nabyli nieruchomość, zatem pierwsze zasiedlenie miało miejsce przed 2 kwietnia 2004 r., bądź w dniu 2 kwietnia 2004 r. – w związku z rozpoczęciem użytkowania na potrzeby własne budynku przez zmarłego A na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod nazwą: (...).

Między pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą budynków upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Zarówno zmarły A, jak i Wnioskodawcy nie ponosili żadnych nakładów na ulepszenie budynków i budowli znajdujących się na działce nr 1.

Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy sprzedaży wyżej opisanej nieruchomości, tj. przy sprzedaży fragmentu działki o powierzchni 1425 m² zabudowanej budynkiem magazynu o powierzchni ogólnej 29,9 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m², znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m².

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla dostawy ww. nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy przede wszystkim rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do budynku magazynu o powierzchni ogólnej 29,9 m² znajdującego się na fragmencie działki o powierzchni 1425 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m² miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie doszło już do pierwszego zajęcia ww. budynku oraz pomieszczeń usytuowanych na ww. działce mających być przedmiotem sprzedaży. Gdyż, jak wynika z opisu sprawy, do pierwszego zasiedlenia budynków doszło prawdopodobnie przez spółkę, od której A i X nabyli nieruchomość, zatem pierwsze zasiedlenie miało miejsce przed 2 kwietnia 2004 r., bądź w dniu 2 kwietnia 2004 r. – w związku z rozpoczęciem użytkowania na potrzeby własne budynków przez zmarłego A na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W związku z powyższym między pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą budynku magazynu o powierzchni ogólnej 29,9 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m² upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Zatem warunki uprawniające do skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zostały spełnione.

W konsekwencji planowana dostawa budynku magazynu o powierzchni ogólnej 29,9 m² znajdującego się na fragmencie działki o powierzchni 1425 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m² oraz pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m², będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem zostały spełnione warunki określone w ww. przepisie. Obiekty zostały już zasiedlone, a od pierwszego zasiedlenia po ulepszeniu budynków, do dnia sprzedaży miną ponad 2 lata.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga natomiast przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku ze sprzedażą opisanej powyżej nieruchomości bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie jedynie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż opisanych nieruchomości, tj. budynku magazynu o powierzchni ogólnej 29,9 m² znajdującego się na fragmencie działki o powierzchni 1425 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m² oraz pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m² będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 2 odnoszącego się do sprzedaży budynku magazynu o powierzchni ogólnej 29,9 m² znajdującego się na fragmencie działki o powierzchni 1425 m², pomieszczenia magazynowego o powierzchni 150 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 518,1 m² oraz pomieszczenia magazynowego o powierzchni 100 m² znajdującego się w budynku magazynu o powierzchni ogólnej 724,7 m² jest prawidłowe.

W związku z tym, że stanowisko w zakresie nieuznania Wnioskodawców za podatników przy sprzedaży pozostałej części działki wraz z budynkami oraz ich częściami znajdującymi się na działce nr 1uznano za prawidłowe odpowiedź na pytanie nr 2 w pozostałej części pytania odnoszącej się do zwolnienia od podatku sprzedaży jest bezzasadna.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.