Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.644.2021.2.AD
z 15 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 5 sierpnia 2021 r. (data wpływu 10 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupu palet używanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

19 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w ww. zakresie. Wniosek uzupełniony został pismem z 5 sierpnia 2021 r. (data wpływu 10 sierpnia 2021 r.) .

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma zajmuje się od lutego 2021 r. skupem palet drewnianych, naprawia je i odsprzedaje do firm. Palety nabywane są od osób fizycznych, które w pojedynczych sztukach przywożą do firmy - skup palet używanych od ludności.

Głównie są to palety uszkodzone, nie mające kilku desek, czy gwoździ, naprawiane są w całości. Jeśli zakup palety jest od firmy, to dokumentem zakupu jest faktura. Jeśli zakup jest od osoby nie prowadzącej działalności gospodarczej, tj. od ludności to fakt ten dokumentowany jest dowodem wewnętrznym. Osoba taka nie podaje swojej tożsamości, a zakup palety nie przekracza kwoty 1 000 zł (tysiąc złotych). Zatem nie podlega to podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Palety stanowią odpad poużytkowy. Sprzedaż naprawionych palet dokumentowana jest fakturą VAT z zastosowaniem stawki vat 23%. Zakup palet dokumentowany jest za pomocą dowodów wewnętrznych, opatrzonych datą, wartością jednostkową, podsumowaniem i podpisem osoby potwierdzającej otrzymanie płatności.

Dowody wewnętrzne są podstawą zapisów w księdze przychodów i rozchodów zgodnie z § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z art. 3 ustawy o odpadach, odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej kategorii, określonych w zał. 1 ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia jest zobowiązany. W załączniku nr 1 ustawy o odpadach zostały wymienione kategorie odpadów i jako Q2 zostały określone produkty nieodpowiadające wymaganiom jakościowym. W związku z tym firma uznała, że palety stanowią odpady poużytkowe.

Firma posiada faktury dokumentujące zakupy desek i gwoździ na naprawę skupionych od ludności palet. Zatrudnia obecnie 5 pracowników, którzy dokonują naprawy palet i przygotowują je do dalszej odsprzedaży.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje, że interpretacja Naczelnika Urzędu Skarbowego zawiera treść, że dowody wewnętrzne są podstawą do udokumentowania wydatków w księdze przychodów i rozchodów, gdyż stanowią odpad poużytkowy.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni podaje, że zakupuje elementy palet używanych jako towar odpadowy. Dokumentuje zakup od osoby fizycznej (od ludności) na podstawie dowodów wewnętrznych, kwota nie przewyższa nigdy kwoty 1 000 zł. Zakup ten jest bezpośrednio związany z uzyskaniem przychodów, palety są naprawiane i przekazywane do sprzedaży.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku sformułowała następujące pytanie.

Czy zakup takich palet może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - art. 22 pkt 1 [winno być: art. 22 ust. 1]?

W sformułowanym w uzupełnieniu wniosku własnym stanowisku Wnioskodawczyni podaje, że jej zdaniem zakup takich palet może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - art. 22 pkt 1 [winno być: art. 22 ust. 1]. Zakup ten jest bezpośrednio związany z uzyskaniem przychodów, palety są naprawiane i przekazywane do sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższa definicja ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być – co do zasady – wydatki enumeratywnie wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu kosztów wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, bądź służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zajmuje się od lutego 2021 r. skupem palet drewnianych, naprawia je i odsprzedaje do firm. Palety nabywane są od osób fizycznych oraz od firm. Sprzedaż naprawionych palet dokumentowana jest fakturą.

Odnosząc się do przedstawionego przez Wnioskodawczynię opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, że wydatki które ponosi na zakup palet używanych (uszkodzonych) nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niewątpliwie jako przeznaczone do dalszej sprzedaży są związane z uzyskaniem przychodów. Tym samym ich zakup Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów - pod warunkiem, że właściwie je dokumentuje.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Końcowo wskazać należy, że przepisy rozdziału 1a ustawy Ordynacja podatkowa stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie, może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku.

Zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:’

• stan faktyczny przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
• stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
• zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawczyni ocenie interpretacyjnej organu podlegało wyłącznie zagadnienie przedstawione w pytaniu interpretacyjnym sformułowanym w uzupełnieniu wniosku w zakresie możliwości zaliczenia zakupionych palet do kosztów uzyskania przychodów, bez rozstrzygania podniesionych przez nią we wniosku w opisie sprawy i własnym stanowisku kwestii zakwalifikowania palet jako odpadów poużytkowych, ich dokumentowania i ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.