Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.253.2021.2.JKU
z 26 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 maja 2021 r. (data wpływu 26 maja 2021 r.), uzupełnionym 29 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

• rozliczając wszystkie różnice kursowe, dla celów podatkowych, metodą o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, prawidłowe jest wykazanie różnic kursowych w przychodach podatkowych lub kosztach podatkowych, poprzez ujęcie odpowiednio nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi lub nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi, która będzie wynikać z zapisów w księgach rachunkowych Spółki (ujęcie w wyniku podatkowym różnic kursowych per saldo),
• wartość stanowiącą nadwyżkę ujemnych bądź dodatnich różnic kursowych, wynikających z transakcji, których nie można uznać jednoznacznie za bezpośrednio związane wyłącznie z działalnością na terytorium SSE, jak również za związane wyłącznie z pozostałą działalnością, stanowić będzie odpowiednio koszt podatkowy rozliczany na zasadach wynikających z art. 15 ust. 2 w związku z art. 15 ust. 2a ustawy o CIT, tj. przy zastosowaniu odpowiedniego klucza alokacji do kosztów związanych z działalnością zwolnioną oraz niepodlegającą zwolnieniu z podatku CIT, bądź przychód podatkowy opodatkowany w całości podatkiem CIT, bez możliwości zastosowania odpowiedniego klucza alokacji

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2021 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

• rozliczając wszystkie różnice kursowe, dla celów podatkowych, metodą o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, prawidłowe jest wykazanie różnic kursowych w przychodach podatkowych lub kosztach podatkowych, poprzez ujęcie odpowiednio nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi lub nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi, która będzie wynikać z zapisów w księgach rachunkowych Spółki (ujęcie w wyniku podatkowym różnic kursowych per saldo),
• wartość stanowiącą nadwyżkę ujemnych bądź dodatnich różnic kursowych, wynikających z transakcji, których nie można uznać jednoznacznie za bezpośrednio związane wyłącznie z działalnością na terytorium SSE, jak również za związane wyłącznie z pozostałą działalnością, stanowić będzie odpowiednio koszt podatkowy rozliczany na zasadach wynikających z art. 15 ust. 2 w związku z art. 15 ust. 2a ustawy o CIT, tj. przy zastosowaniu odpowiedniego klucza alokacji do kosztów związanych z działalnością zwolnioną oraz niepodlegającą zwolnieniu z podatku CIT, bądź przychód podatkowy opodatkowany w całości podatkiem CIT, bez możliwości zastosowania odpowiedniego klucza alokacji.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też, pismem z 16 lipca 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.253.2021.1.JKU wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 29 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”), na podstawie otrzymanego zezwolenia z dnia 4 marca 2014 r. (dalej: „Zezwolenie”) na prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej na podstawie Zezwolenia jako działalność produkcyjna, handlowa, usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie SSE i usług wykonywanych na terenie SSE określonych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2008) w:

• Sekcji C, dziale 26, kategorii 26.11.9 - usług związanych z produkcją elektronicznych układów scalonych; usług podwykonawców związanych z produkcją pozostałych elementów elektronicznych;
• Podkategorii 26.12.99 - usług podwykonawców związanych z produkcją zapełnionych kart elektronicznych;
• Podkategorii 26.30.60 - części urządzeń przeciwwłamaniowych, przeciwpożarowych oraz innych tym podobnych;
• Kategorii 26.30.9 - usługi podwykonawców związane z produkcją sprzętu telekomunikacyjnego;
• Kategorii 26.40.9 - usługi podwykonawców związane z produkcją elektronicznego sprzętu powszechnego użytku;
• Podkategorii 26.51.86 - części i akcesoria do instrumentów i przyrządów objętych grupowaniami: 26.51.11 i 26.51.62;
• Kategorii 26.51.9 - usługi podwykonawców związane z produkcją instrumentów i przyrządów pomiarowych, kontrolnych i nawigacyjnych;
• Kategorii 26.60.9 - usługi związane z produkcją instrumentów urządzeń napromieniowujących, sprzętu elektromedycznego i elektroterapeutycznego; usługi podwykonawców związane z produkcją urządzeń napromieniowujących, sprzętu elektromedycznego i elektroterapeutycznego;
• Sekcji C, dziale 27, kategorii 27.11.2 - silniki uniwersalne prądu stałego i przemiennego; prądnice prądu przemiennego (alternatory);
• Kategorii 27.11.9 - usługi podwykonawców związane z produkcją silników elektrycznych, prądnic i transformatorów;
• Kategorii 27.12.3 - tablice i inne urządzenia sterujące;
• Kategorii 27.12.9 - usługi podwykonawców związane z produkcją aparatury rozdzielczej i sterowniczej energii elektrycznej;
• Kategorii 27.20.9 - usługi podwykonawców związane z produkcją baterii i akumulatorów;
• Kategorii 27.32.1 - pozostałe elektroniczne i elektryczne przewody i kable;
• Kategorii 27.32.9 - usługi podwykonawców związane z produkcją pozostałych elektronicznych i elektrycznych przewodów i kabli;
• Kategorii 27.33.9 - usługi podwykonawców związane z produkcją sprzętu instalacyjnego;
• Kategorii 27.40.2. - lampy i sprzęt oświetleniowy;
• Kategorii 27.40.3 - pozostałe lampy i oprawy oświetleniowe;
• Kategorii 27.40.4 - części lamp i sprzętu oświetleniowego;
• Kategorii 27.40.9 - usługi podwykonawców związane z produkcją elektrycznego sprzętu oświetleniowego;
• Kategorii 27.51.9 - usługi podwykonawców związane z produkcją elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego;
• Kategorii 27.90.1 - pozostały sprzęt elektryczny i jego części;
• Kategorii 27.90.7 - urządzenia sygnalizacyjne elektryczne, zapewniające bezpieczeństwo lub regulujące ruch kolejowy, tramwajowy, drogowy, na wodach śródlądowych, parkingach, w portach lub na lotniskach;
• Kategorii 27.90.9 - usługi podwykonawców związane z produkcją pozostałego sprzętu elektrycznego.
  
  

Zgodnie ze Zezwoleniem, warunkiem prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE jest m.in. poniesienie przez Spółkę wydatków inwestycyjnych na terenie SSE w wysokości 25 mln zł w terminie do 31 grudnia 2025 r. i zakończenie inwestycji do 31 grudnia 2025 r. Decyzją z 20 listopada 2017 r. Minister Rozwoju i Finansów na wniosek Spółki dokonał zmiany Zezwolenia poprzez:

• zmianę warunków prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE w drodze wydzielenia dwóch kategorii wydatków, do poniesienia których zobowiązana jest Spółka oraz terminu ich poniesienia tj. odpowiednio do dnia 30 czerwca 2020 r. oraz 31 grudnia 2025 r., oraz
• określenia nowej daty zakończenia inwestycji na dzień 30 czerwca 2020 r.
  
  

Jak wynika z Krajowego Rejestru Sądowego, przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Spółki jest produkcja pozostałych elektronicznych i elektrycznych przewodów i kabli (PKD 27.32.Z.). Wnioskodawca osiąga dochody zarówno w wyniku działalności na terenie SSE, korzystające ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”), jak i dochody, które nie korzystają z przedmiotowego zwolnienia, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W ramach prowadzonej działalności (zarówno opodatkowanej, jak i zwolnionej z opodatkowania) Spółka realizuje między innymi transakcje rozliczane w walutach obcych, co powoduje powstawanie różnic kursowych.

Różnice kursowe, wynikające z dokonywanych przez Wnioskodawcę transakcji, zaliczane zatem będą odpowiednio, do kosztów lub przychodów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie SSE lub pozostałą działalnością gospodarczą Spółki. Część jednak transakcji, z którymi wiąże się powstanie różnic kursowych, nie można uznać, w sposób jednoznaczny, za związane wyłącznie z działalnością wykonywaną w ramach Zezwolenia na terenie SSE, jak również za związane wyłącznie z pozostałą działalnością.

Spółka przyjęła zasady ustalania różnic kursowych na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, w związku z czym Wnioskodawca opiera się w tym zakresie na przepisach ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r., poz. 217 ze zm., dalej: „Ustawa o rachunkowości”), stosując tym samym tzw. metodę rachunkową (bilansową).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy rozliczając wszystkie różnice kursowe, dla celów podatkowych, metodą o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, prawidłowe jest wykazanie różnic kursowych w przychodach podatkowych lub kosztach podatkowych, poprzez ujęcie odpowiednio nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi lub nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi, która będzie wynikać z zapisów w księgach rachunkowych Spółki (ujęcie w wyniku podatkowym różnic kursowych per saldo)?
2. Czy wartość stanowiącą nadwyżkę ujemnych bądź dodatnich różnic kursowych, wynikających z transakcji, których nie można uznać jednoznacznie za bezpośrednio związane wyłącznie z działalnością na terytorium SSE, jak również za związane wyłącznie z pozostałą działalnością, stanowić będzie odpowiednio koszt podatkowy rozliczany na zasadach wynikających z art. 15 ust. 2 w związku z art. 15 ust. 2a ustawy o CIT, tj. przy zastosowaniu odpowiedniego klucza alokacji do kosztów związanych z działalnością zwolnioną oraz niepodlegającą zwolnieniu z podatku CIT, bądź przychód podatkowy opodatkowany w całości podatkiem CIT, bez możliwości zastosowania odpowiedniego klucza alokacji?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W ocenie Wnioskodawcy, rozliczając wszystkie różnice kursowe, dla celów podatkowych, metodą o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, prawidłowe jest wykazanie różnic kursowych w przychodach podatkowych lub kosztach podatkowych, poprzez ujęcie odpowiednio nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi lub nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi, która będzie wynikać z zapisów w księgach rachunkowych Spółki (ujęcie w wyniku podatkowym różnic kursowych per saldo).
2. W ocenie Wnioskodawcy, wartość stanowiącą nadwyżkę ujemnych bądź dodatnich różnic kursowych, wynikających z transakcji, których nie można uznać jednoznacznie za bezpośrednio związane wyłącznie z działalnością na terytorium SSE, jak również za związane wyłącznie z pozostałą działalnością, stanowić będzie odpowiednio koszt podatkowy rozliczany na zasadach wynikających z art. 15 ust. 2 w związku z art. 15 ust. 2a ustawy o CIT, tj. przy zastosowaniu odpowiedniego klucza alokacji do kosztów związanych z działalnością zwolnioną oraz niepodlegającą zwolnieniu z podatku CIT, bądź przychód podatkowy opodatkowany w całości podatkiem CIT, bez możliwości zastosowania odpowiedniego klucza alokacji.
   
   

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem, że w okresie stosowania tej metody obejmującej okres co najmniej 3 lat podatkowych, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez firmy audytorskie.
   
   

Jak wynika zatem z powyższego przepisu, podatnik ma, co do zasady, możliwość wyboru w zakresie stosowanej metody ustalania różnic kursowych, przy czym przepis ten umożliwia stosowanie tzw. metody podatkowej, na podstawie przepisów ustawy o CIT oraz tzw. metody rachunkowej, na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości.

Zgodnie natomiast z art. 9b ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Wybierając zatem metodę rachunkową ustalania różnic kursowych zaliczeniu do przychodów lub kosztów podatkowych podlegają różnice kursowe ujęte w księgach rachunkowych. W takim przypadku, ustalenie wartości różnic kursowych, ma miejsce na zasadach wskazanych w przepisach Ustawy o rachunkowości. Omawiany przepis art. 9b ust. 1 ustawy o CIT, ustanawia zatem swego rodzaju autonomię przepisów Ustawy o rachunkowości względem przepisów ustawy o CIT w zakresie ustalania różnic kursowych. W konsekwencji, posłużenie się metodą wynikającą z przepisów Ustawy o rachunkowości w zakresie ustalenia wartości różnic kursowych, jeżeli w wyniku zastosowania tej metody wartość różnic kursowych będzie odmienna, niż w przypadku zastosowania tzw. metody podatkowej, nie powinno zostać zakwestionowane z tego powodu, poprzez uznanie za działanie wbrew przepisom ustawy o CIT.

Powyższe, znajduje potwierdzenie w utrwalonej praktyce interpretacyjnej organów podatkowych, tj. przykładowo, w interpretacji:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 maja 2019 r. sygn., 0111-KDIB1-3.4010.108.2019.1.BM;
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.211.2018.1.BK;
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 marca 2017 r., sygn. 2461-IBPB-l-3.4510.1105.2016.1.AB;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 maja 2016 r., sygn. IBPB-1-2/4510-305/16/BD.
  
  

Ponadto, stanowisko przedstawione powyżej jest zgodne ze stanowiskiem prezentowanym przez sądy administracyjne. Jak zostało wskazane w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 stycznia 2011 r., sygn. III SA/Wa 1169/10: „Zgodnie z art. 9b ust. 2 u.p.d.o.p. metoda rachunkowa polega na włączeniu do podstawy opodatkowania różnic kursowych zrealizowanych (z tytułu transakcji walutowych), niezrealizowanych (z wyceny aktywów i pasywów), a także z wyceny pozycji pozabilansowych. (...) Metoda rachunkowa polega na przestrzeganiu zasad wynikających z rachunkowości. Jeśli zatem w myśl zasad wynikających z rachunkowości różnice kursowe powinny być wykazane, to - mimo że nie są one uznawane za różnice kursowe według przepisów podatkowych - będą jednak wpływać na wynik podatkowy. Decydujące znaczenie ma tu art. 9b ust. 1 pkt (2) u.p.d.o.p., który odsyła do stosowania przepisów o rachunkowości.”

Jak wynika z art. 30 ust. 4 Ustawy o rachunkowości różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań wyrażonych w walutach obcych, powstałe na dzień ich wyceny, zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych.

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 3 Ustawy o rachunkowości, na wynik operacji finansowych składa się także różnica między przychodami finansowymi, m.in. z tytułu nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, a kosztami finansowymi, m.in. z tytułu nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi. Powyższe stanowi tzw. wynikowe rozliczanie różnic kursowych.

W świetle powyższych przepisów różnice kursowe rozliczone wynikowo, wpływają na rachunek zysków i strat. Tym samym, skoro możliwość kompensowania różnic kursowych została wprost przewidziana w odniesieniu do zasad sporządzenia rachunku zysków i strat, w ocenie Spółki potwierdza to istnienie takiej możliwości (ujęcia „per saldo”) również w księgach rachunkowych.

W konsekwencji, na podstawie wskazanych wyżej regulacji, w przypadku stosowania rachunkowej (bilansowej) metody ustalania różnic kursowych możliwe jest ujmowanie różnic kursowych w księgach rachunkowych podatnika w sposób wynikowy („per saldo”). Zatem, Spółka będzie mogła wykazać różnice kursowe w wyniku podatkowym poprzez ujęcie w tym wyniku jedynie nadwyżki ujemnych bądź dodatnich różnic kursowych danego okresu, która będzie wynikać z zapisów w księgach rachunkowych Spółki.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 2.

Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284 i 1086), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ponadto, zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o CIT zwolnienie podatkowe, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

W konsekwencji powyższych przepisów, podatnik który prowadzi działalność zarówno na terenie SSE, z której uzyskany dochód podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem CIT oraz jednocześnie prowadzi działalność gospodarczą, z której dochód przedmiotowemu zwolnieniu nie podlega, wówczas, powinien dokonać takiego wydzielenia organizacyjnego obu działalności, aby możliwe było jednoznaczne przypisanie przychodów oraz kosztów podatkowych do działalności zwolnionej lub opodatkowanej.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o CIT jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2a ustawy o CIT zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika zatem z powyższych przepisów, w sytuacji, gdy podatnik prowadzi działalność gospodarczą, z tytułu której część dochodów podlega zwolnieniu z podatku CIT, część zaś zwolnieniu temu nie podlega, jest zobowiązany do zastosowania odpowiedniego klucza alokacji kosztów mających wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem CIT, jeżeli nie jest możliwe przypisanie tych kosztów jednoznacznie do działalności zwolnionej lub opodatkowanej.

W przypadku zatem, gdy koszt podatkowy stanowią różnice kursowe, których wartość została określona na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, tj. tzw. metodą rachunkową, i który w konsekwencji ma postać nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi, powinien zostać przypisany do działalności, z której dochód podlega zwolnieniu z podatku CIT oraz do działalności niepodlegającej zwolnieniu, na podstawie klucza alokacji wynikającego z art. 15 ust. 2 oraz art. 15 ust. 2a ustawy o CIT, jeżeli nie jest możliwe jego jednoznaczne przypisanie wyłącznie do działalności wykonywanej na terenie SSE.

W przypadku zaś, gdy w wyniku zastosowania metody rachunkowej ustalania różnic kursowych, powstanie przychód podatkowy w postaci nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, a nie jest możliwe bezpośrednie przypisanie tego przychodu jedynie do działalności na terenie SSE, wówczas przychód ten będzie zwiększał podstawę opodatkowania podatkiem CIT dochodu niekorzystającego ze zwolnienia.

Stanowisko powyższe zostało potwierdzone w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 marca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.11.2020.1.PC, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „(...) skoro dodatnie różnice kursowe powstałe bezpośrednio w wyniku Działalności strefowej zwiększają odpowiednio przychody z Działalności strefowej, to przychody z tytułu pozostałych dodatnich różnic kursowych, których nie da się jednoznacznie przypisać do Działalności strefowej lub Działalności pozastrefowej Spółki, związane są z całokształtem działalności, powinny stanowić przychody zakwalifikowane do Działalności pozastrefowej, a tym samym podlegać opodatkowaniu CIT na zasadach ogólnych.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ zauważa, że art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm.) ma nowe brzmienie zgodnie z którym zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu. Okoliczność ta jednak pozostaje bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.