Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.379.2021.2.AK
z 10 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 14 kwietnia 2021 r. (data wpływu 22 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 5 lipca 2021 r.(data wpływu 8 lipca 2021 r.) na wezwanie z 16 czerwca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.379.2021.1.AK o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości gruntowej niezabudowanej –jest:

- prawidłowe – odnośnie możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do wydatków poniesionych na remont nieruchomości – z wyłączeniem mebli, które nie są na stałe połączone z elementami konstrukcyjnymi budynku oraz sprzętów AGD innych niż piekarnik i płyta kuchenna,

- nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości gruntowej niezabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 września 2020 r. Wnioskodawczyni sprzedała niezabudowaną i niezamieszkaną nieruchomość gruntową położoną w A., której była jedynym właścicielem. Sprzedaż nastąpiła na rzecz osób niepowiązanych (ani faktycznie, ani prawnie) z Wnioskodawczynią.

Nieruchomość ta stanowiła wyłączną własność Wnioskodawczyni, którą Wnioskodawczyni nabyła w drodze dziedziczenia testamentowego po mężu, który zmarł w dniu 14 grudnia 2017 r. Postanowienie w przedmiocie stwierdzenia nabycia spadku zostało wydane w dniu 20 grudnia 2019 r. i uzyskało następnie walor prawomocności.

Kwotę uzyskaną z tytułu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni przeznaczyła na:

1. Spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w Banku przez męża Wnioskodawczyni na zakup lokalu mieszkalnego położonego w B. w dniu 8 września 2014 r. Mąż Wnioskodawczyni i Wnioskodawczyni z dziećmi początkowo zamieszkiwali na tej nieruchomości lokalowej. Następnie przeprowadzili się do nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym na terenie A. Właścicielem obu nieruchomości był najpierw mąż Wnioskodawczyni, a obecnie Wnioskodawczyni na podstawie dziedziczenia testamentowego. Na skutek tego Wnioskodawczyni została następcą prawnym zmarłego męża także w zakresie umowy kredytu hipotecznego, o której mowa była wyżej. Na dzień sprzedaży niezabudowanej i niezamieszkanej nieruchomości (tj. 23 września 2020 r.), aż do dnia dzisiejszego Wnioskodawczyni zamieszkuje na nieruchomości położonej w A. Na dzień uregulowania tego zobowiązania, obciążało ono Wnioskodawczynię.
2. Generalny remont kuchni i przedpokoju (zakup materiału i zapłacenie robocizny) na nieruchomości, w której zamieszkuje Wnioskodawczyni, który został przeprowadzony po sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.
3. Uregulowanie zaległości czynszowej lokalu mieszkalnego położonego w B., o którym była mowa w pkt 1., która powstała przed sprzedażą przedmiotowej nieruchomości.
4. Uregulowanie zaległości z tytułu podatku od nieruchomości związanej z lokalem mieszkalnym położonym w B., o którym była mowa w pkt 1, która powstała przed sprzedażą przedmiotowej nieruchomości.
   
   

Pismem z 16 czerwca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.379.2020.1.AK wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego wezwania, natomiast Wnioskodawczyni pismem z 5 lipca 2021 r. (data wpływu 8 lipca 2021 r.) w wyznaczonym terminie dokonała uzupełnienia wniosku, i wskazała, że:

1. Mąż Wnioskodawczyni nabył niezabudowaną nieruchomość gruntową położoną w A. w dniu 19 października 2016 r. na podstawie umowy darowizny i ustanowienia służebności mieszkania. Mąż Wnioskodawczyni na podstawie wskazanej umowy został jedynym właścicielem tej nieruchomości (weszła ona do jego majątku osobistego). Nieruchomość została nabyta za czasów małżeństwa Wnioskodawczyni i jej zmarłego męża. Na przestrzeni trwania małżeństwa nigdy nie doszło do powstania rozdzielności majątkowej.
2. Kredyt hipoteczny zaciągnięty na nieruchomość w B. przez męża Wnioskodawczyni został zaciągnięty na nieruchomość, która stanowiła wyłączną własność męża Wnioskodawczyni. Do jej zakupu doszło przed zawarciem małżeństwa.
3. Wnioskodawczyni dokonała remontu nieruchomości w A., w której mieszka i realizuje własne cele mieszkaniowe.
4. Wnioskodawczyni początkowo realizowała własne cele mieszkaniowe na nieruchomości w B, gdzie zamieszkiwała z mężem. W 2016 r. przeprowadziła się ona wraz z mężem do nieruchomości w A. i od tej pory na wymienionej nieruchomości realizuje własne cele mieszkaniowe. Nieruchomość w B. na podstawie dziedziczenia testamentowego stanowi wyłączną własność Wnioskodawczyni. Nieruchomość ta obecnie nie jest wykorzystywana w żaden sposób i nikt w niej nie zamieszkuje. W przyszłości Wnioskodawczyni dopuszcza możliwość zamieszkania w tej nieruchomości przez swoją córkę.

Wydatki na remont kuchni i przedpokoju potwierdzone są fakturami/rachunkami wystawionymi na nazwisko Wnioskodawczyni. Remont obejmował położenie nowych podłóg (panele podłogowe w kuchni i płytek podłogowych w przedpokoju) i sfinansowanie ich zakupu, wyrównanie ubytków w tynku i częściowe wykonanie gładzi, wymiana instalacji elektrycznej, wybudowanie nowych ścianek działowych z płyt kartonowogipsowych, pomalowanie pomieszczeń i ułożenie płytek ściennych oraz kamienia elewacyjnego na jednej ścianie w przedpokoju, zakup niezbędnych sprzętów AGD oraz zakup mebli, zakup i zamontowanie nowego parapetu w kuchni, skucie starej posadzki w przedpokoju wraz z wylewką i wykonanie nowej wylewki i położenie nowej podłogi, wykonanie pokrycia schodów płytą kartonowo- gipsową w zejściu do piwnicy, oszlifowanie zewnętrznej części schodów znajdujących się w przedpokoju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczym jest zobowiązana do uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z uzyskaniem środków pieniężnych z tytułu sprzedaży nieruchomości w sytuacji, gdy środki te przeznaczyła na uregulowanie zobowiązań związanych z udzielonym kredytem hipotecznym dotyczącym innej nieruchomości (zaciągniętym przed transakcją sprzedaży), a także zaległości czynszowej i podatkowej takiej nieruchomości (powstałymi przed transakcją sprzedaży), a nadto przeznaczyła część przedmiotowych środków na przeprowadzenie remontu części nieruchomości, na której podatnik faktycznie zamieszkuje?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym nie powinno ulegać wątpliwości, iż jest ona uprawniona do skorzystania z ulgi mieszkaniowej wynikającej z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25-29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie jest ona zobowiązana do uiszczenia podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Zasadą jest to, iż na skutek dokonanej transakcji Wnioskodawczyni uzyskała dochód, który podlega opodatkowaniu. Niemniej jednak, w ocenie Wnioskodawczyni jest ona uprawniona do skorzystania z ulgi mieszkaniowej w związku z wyżej opisanymi wydatkami, co wynika z przywołanych wyżej przepisów.

Każdy z opisanych wydatków odnosił się do własnego celu mieszkaniowego Wnioskodawczyni. Faktem jest, że Wnioskodawczyni stała się następcą prawnym praw i obowiązków przysługujących jej zmarłemu mężowi. Innymi słowy należy uznać, iż z chwilą nabycia spadku stała się ona kredytobiorcą oraz właścicielką nieruchomości wchodzących w skład masy spadkowej. Skoro tak, to regulując uprzednio zaciągnięty kredyt hipoteczny realizowała de facto swój własny cel mieszkaniowy. Podobnie sytuacja przedstawia się, gdy Wnioskodawczyni uregulowała zadłużenia czynszowe oraz podatkowe związane z tą nieruchomością, które powstało przed datą sprzedaży nieruchomości. Z chwilą dziedziczenia Wnioskodawczyni stała się bowiem dłużnikiem, który jest odpowiedzialny za ich uregulowanie. Z kolei, gdy chodzi o wydatkowanie środków na przeprowadzenie remontu, to ponownie trzeba zauważyć, że odnosi się on do nieruchomości należącej do Wnioskodawczyni i w sposób ewidentny zmierza do zaspokajania własnych celów mieszkaniowych.

Najistotniejszym zagadnieniem jest to, że z przedmiotowej ulgi Wnioskodawczyni może skorzystać także, gdy rozdysponowuje majątek otrzymany tytułem dziedziczenia na uregulowanie pewnych należności wchodzących w skład spadku, które odnoszą się do celów mieszkaniowych, oraz własnych celów mieszkaniowych. Zdaniem Wnioskodawczyni, nawet, jeżeli wydatki dotyczące innej nieruchomości, należałoby oceniać jako niezwiązane z jej celami mieszkaniowymi, to ocena ta musi zostać zmieniona z momentem, gdy staje się ona następcą prawnym. W takim bowiem przypadku cele te, stają się celami Wnioskodawczyni, co wynika z kwestii następstwa prawnego (922 k.c. i 925 k.c.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe odnośnie możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do wydatków poniesionych na remont nieruchomości – z wyłączeniem mebli, które nie są na stałe połączone z elementami konstrukcyjnymi budynku oraz sprzętów AGD innych niż piekarnik i płyta kuchenna, nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,
   

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Ustawą z dnia 23 października 2018 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2019 roku.

W myśl art. 10 ust. 5 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, pięcioletni okres liczony będzie od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie w drodze spadku”.

Należy zauważyć, że w orzecznictwie sądów administracyjnych pod pojęciem „nabycie w drodze spadku”, użytym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć nabycie w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego (np. wyroki NSA z dnia 15 grudnia 2010 r. sygn. akt II FSK 1437/09, z dnia 28 listopada 2013 r. sygn. akt II FSK 2983/11, z dnia 25 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1120/11, z dnia 6 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1966/11, z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt II FSK 625/13, z dnia 29 listopada 2015 r. sygn. akt II FSK 3281/15).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że pojęcie „nabycia w drodze spadku” użyte w art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje zarówno nabycie nieruchomości w drodze dziedziczenia ustawowego i testamentowego, jak i nabycie nieruchomości w wyniku zwolnienia się z obowiązku wypłaty zachowku przez przeniesienie własności nieruchomości na rzecz osoby pominiętej w testamencie oraz nabycie nieruchomości na podstawie rozporządzenia testamentowego w drodze zapisu zwykłego i windykacyjnego.

Dodatkowo należy zauważyć, że we wszystkich wymienionych wyżej przypadkach nieruchomości będące przedmiotem nabycia muszą stanowić część masy spadkowej.

W świetle art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Stosownie do art. 924 tej ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast na mocy art. 925 Kodeksu cywilnego spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie natomiast z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359, ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej (art. 33 ww. Kodeksu).

Jak wynika z art. 33 Kodeksu, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

• przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;
  
• przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;
  
• prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;
  
• przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;
  
• prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;
  
• przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;
  
• wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;
  
• przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;
  
• prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;
  
• przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
  
  

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości (niezabudowanej oraz mieszkalnych) nastąpiło w drodze spadku i w związku z tym do określenia skutków podatkowych z tytułu sprzedaży nieruchomości zastosowanie ma art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Wnioskodawczynię nieruchomości niezabudowanej podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy jego odpłatne zbycie miało miejsce po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawcę – męża Wnioskodawczyni.

W analizowanej sprawie mąż Wnioskodawczyni nabył nieruchomość gruntową położoną w A w dniu 19 października 2016 r. na podstawie umowy darowizny i ustanowienia służebności mieszkania. Mąż Wnioskodawczyni na podstawie wskazanej umowy został jedynym właścicielem tej nieruchomości (weszła ona do jego majątku osobistego). Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła w spadku po mężu a następnie we wrześniu 2020 r. dokonała jej odpłatnego zbycia.

Z przestawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w 2017 r. Wnioskodawczyni nabyła spadek po zmarłym mężu, w skład spadku wchodziły nieruchomości mieszkalne, nieruchomość gruntowa niezabudowana w A. oraz kredyt hipoteczny zaciągnięty przez męża Wnioskodawczyni na zakup nieruchomości mieszkalnej w B., a także długi czynszowe oraz długi z tytułu zaległych podatków od nieruchomości mieszkalnej w B.

Mając na uwadze fakt, iż od dnia nabycia nieruchomości przez męża Wnioskodawczyni do dnia jej odpłatnego zbycia nie upłynęło 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, uzyskany przychód podlega opodatkowaniu zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wedle art. 30e ust. 1 cytowanej ustawy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 30e ust. 4 cytowanej ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

W świetle art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Art. 30e ust. 7 powołanej ustawy stanowi, że w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1 rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Natomiast, jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33 % od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy. Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej.

W przedmiotowej sprawie przychodem Wnioskodawczyni z odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowej niezabudowanej jest zatem cena określona w umowie sprzedaży – akcie notarialnym (w przypadku gdyby cena nieruchomości wskazana w umowie znacznie odbiegała od wartości rynkowej przychód ten określi organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej), pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (o ile takowe zostały przez Wnioskodawczynię poniesione).

Od kosztów odpłatnego zbycia należy odróżnić koszty uzyskania przychodu, których zasady ustalania określone zostały w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. – za

za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Jak stanowi art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Koszt nabycia, co do zasady określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia jest cena, jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość. Koszty nabycia nieruchomości obejmują nie tylko cenę zakupu, ale również inne wydatki związane z tym nabyciem, np. wynagrodzenie notariusza, podatek od czynności cywilnoprawnych – pod warunkiem, że w istocie nabywca takie wydatki poniósł.

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 (od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym) podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie. (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

W analizowanej sprawie środki uzyskane ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości Wnioskodawczyni chce przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Wydatki, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, uznaje się za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe, jeżeli przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, nastąpiło nabycie własności rzeczy lub praw wymienionych w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, w związku z którymi podatnik ponosił wydatki na nabycie (art. 21 ust. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie zaś z art. 21 ust. 26 cytowanej ustawy przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Przez własne budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się również niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało.

Stosownie do art. 21 ust. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
   
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części
   

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując przedmiotowe zwolnienie w sposób jednoznaczny wskazał cele mieszkaniowe, których realizacja pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości zaliczając do nich nabycie lokalu bądź budynku mieszkalnego oraz gruntu związanego z tym lokalem lub budynkiem jak również spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie takiej nieruchomości.

Biorąc natomiast pod uwagę treść ww. art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wyraźnie podkreślić, że aby spłata kredytu oraz odsetek od kredytu zaciągniętego przez podatnika mogła być uznana za wydatek poniesiony na cel mieszkaniowy kredyt ten musi być zaciągnięty przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia. Ważny jest także moment uzyskania przychodu i poniesienia wydatku. Środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe czyli m.in. na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu – muszą pochodzić ze sprzedaży nieruchomości. Istotne jest również, aby spłacany kredyt zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży. W analizowanej sprawie to nie Wnioskodawczyni zaciągnęła kredyt lecz jej małżonek i faktu tego nie zmienia odziedziczenie kredytowanej nieruchomości przez Wnioskodawczynię jak również fakt, iż Wnioskodawczyni zobowiązana jest do spłaty kredytu zaciągniętego przez zmarłego małżonka.

W tym miejscu wskazać również należy, iż spłata zaległości czynszowych i podatkowych powstałych na nieruchomości – przed transakcją sprzedaży, nie została wymieniona przez ustawodawcę w treści powyżej cytowanego art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131.

Zaległości czynszowe, podatkowe – stanowią dług spadkowy a spłata długów spadkowych nie uprawnia Wnioskodawczynię do zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dług spadkowy nie może również stanowić kosztu odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ dług ten stanowi spłatę zobowiązań spadkodawcy, które Wnioskodawczyni musiałaby uregulować nawet wówczas, gdyby nie dokonywała sprzedaży.

Dlatego też przy obliczaniu przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości wartość spłaconych długów spadkowych nie może zostać przez Wnioskodawczynię uwzględniona.

Z treści rozpatrywanego wnioski oraz jego uzupełnienia wynika, że środki ze sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi jego odpłatne zbycie zostaną przeznaczone na:

remont mieszkania, w którym Wnioskodawca zamieszkuje, polegający w szczególności na remont kuchni i przedpokoju potwierdzone są fakturami/rachunkami wystawionymi na nazwisko Wnioskodawczyni. Remont obejmował położenie nowych podłóg (panele podłogowe w kuchni i płytek podłogowych w przedpokoju) i sfinansowanie ich zakupu, wyrównanie ubytków w tynku i częściowe wykonanie gładzi, wymiana instalacji elektrycznej, wybudowanie nowych ścianek działowych z płyt kartonowogipsowych, pomalowanie pomieszczeń i ułożenie płytek ściennych oraz kamienia elewacyjnego na jednej ścianie w przedpokoju, zakup niezbędnych sprzętów AGD oraz zakup mebli, zakup i zamontowanie nowego parapetu w kuchni, skucie starej posadzki w przedpokoju wraz z wylewką i wykonanie nowej wylewki i położenie nowej podłogi, wykonanie pokrycia schodów płytą kartonowo- gipsową w zejściu do piwnicy, oszlifowanie zewnętrznej części schodów znajdujących się w przedpokoju.

W tym miejscu wskazać należy, że z istoty rozwiązania zawartego w zacytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym została ona dokonana, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy własne cele mieszkaniowe.

Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja uprawnia do zastosowania ww. zwolnienia ma charakter enumeratywny (wyczerpujący). Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Zatem, przy zwolnieniu uwzględnić można tylko takie wydatki, które poniesione zostaną na „własne cele mieszkaniowe”. Przy tym, „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną. Podkreślenia wymaga bowiem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. U podstaw omawianego zwolnienia legło bowiem założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego zbywającego. Powyższy warunek wynika wprost z brzmienia przepisu normującego zwolnienie. Warunkiem zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Ustawodawca wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją, jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych.

Natomiast dla oceny skutków podatkowych wydatkowania środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na wskazane przez Wnioskodawczynię we wniosku rodzaje wydatków na remont lokalu mieszkalnego, którego Wnioskodawczyni jest właścicielem i w którym zamieszkuje, należy odnieść się do regulacji art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wśród wydatków na własne cele mieszkaniowe wymieniono w nim wydatki poniesione m.in. na remont własnego lokalu mieszkalnego. Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje „remontu”. Dla wyjaśnienia tego pojęcia, należy odnieść się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, „remont” to „doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności; naprawa, odnawianie (czegoś)”. Synonimami tego pojęcia są m.in. „naprawa, przebudowa, odrestaurowanie, modernizacja”.

Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.) jako „wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym”. Niemniej jednak, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do tego przepisu. Tym samym, definicja „remontu” funkcjonująca na gruncie Prawa budowlanego nie może być wprost przenoszona na grunt omawianej ustawy podatkowej. Może być natomiast uwzględniona jako jeden z elementów służących ustaleniu znaczenia pojęcia „remontu” dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Za „remont” lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy więc uznać prace dotyczące tego lokalu jako nieruchomości i jej części składowych (tj. wszystkiego, co nie może być odłączone od lokalu bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego), służące utrzymaniu lokalu we właściwym stanie, doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów składowych. „Remontem” w rozumieniu omawianego przepisu jest również tzw. wykończenie lokalu mieszkalnego, a więc prace służące doprowadzeniu do zdolności użytkowej nowo wybudowanego lokalu. W każdym przypadku remont dotyczy „materii” lokalu mieszkalnego, a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi lokalu.

Mając na uwadze wyżej przedstawione rozumienie pojęcia „remont”, należy wskazać, że wydatkowanie przez Wnioskodawcę przychodu ze sprzedaży nieruchomości na zakup, położenie nowych podłóg (panele podłogowe w kuchni i płytek podłogowych w przedpokoju), wyrównanie ubytków w tynku i częściowe wykonanie gładzi, wymiana instalacji elektrycznej, wybudowanie nowych ścianek działowych z płyt kartonowogipsowych, pomalowanie pomieszczeń i ułożenie płytek ściennych oraz kamienia elewacyjnego na jednej ścianie w przedpokoju, zakup i zamontowanie nowego parapetu w kuchni, skucie starej posadzki w przedpokoju wraz z wylewką i wykonanie nowej wylewki i położenie nowej podłogi, wykonanie pokrycia schodów płytą kartonowo- gipsową w zejściu do piwnicy, oszlifowanie zewnętrznej części schodów znajdujących się w przedpokoju - mieści się w kategorii wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych na remont własnego lokalu mieszkalnego (położonego w państwie członkowskim Unii Europejskiej). Tym samym będą uprawniały Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

W odniesieniu do wydatków poniesionych na zakup niezbędnych sprzętów AGD oraz zakup mebli – wskazać należy, iż ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, będą korzystały tyko te wydatki, które zostały poczynione na zakup mebli wykonanych na wymiar/do zabudowy stałej, które są trwale połączone z elementami konstrukcyjnymi/budowlanymi budynku oraz wydatki poniesione tylko na zakup takich sprzętów AGD jak piekarnik, płyta kuchenna. Powyższe oznacza, że nie każdy zakup mebli i każdego sprzętu AGD może zostać zaliczony do kategorii wydatków realizujących cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ww. ustawy.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy uznać należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni – począwszy od dnia odpłatnego zbycia odziedziczonej nieruchomości, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym dokonano odpłatnego zbycia – środki ze sprzedaży nieruchomości gruntowej tj. uzyskany przychód w całości przeznaczy na remont nieruchomości w której zamieszkuje i realizuje własne cele mieszkaniowe, to ich wydatkowanie na ten cel uprawnia Wnioskodawczynię do zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do spłaty odziedziczonego kredytu zaciągniętego przez męża Wnioskodawczyni przed ślubem na zakup lokalu mieszkalnego, uwzględniając wcześniejsze wyjaśnienia należy stwierdzić, że jeśli małżonek Wnioskodawczyni nie tylko zaciągnął kredyt przed ślubem, ale jeszcze zaciągnął go na nabycie mieszkania do swojego majątku odrębnego, to nawet cel kredytu nie jest dla Wnioskodawczyni celem mieszkaniowym. Bo kredyt był zaciągany na nabycie mieszkania przez inną osobę niż Wnioskodawczyni. Planowany przez Wnioskodawczynię sposób wydatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie lokalu mieszkalnego przez osobę trzecią (małżonka Wnioskodawczyni) nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym to Wnioskodawczyni ma spełnić warunki zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a nie małżonek Wnioskodawczyni. Tymczasem Wnioskodawczyni wydatkując pieniądze ze sprzedaży - warunków zwolnienia w sposób oczywisty nie spełnia. Spłacony kredyt nie był zaciągnięty przez Wnioskodawczynię na nabycie lokalu mieszkalnego, lecz był zaciągnięty przez małżonka Wnioskodawczyni na nabycie lokalu mieszkalnego.

Również spłata zaległości czynszowych, podatkowych, które stanowią dług spadkowy nie uprawnia Wnioskodawczyni do zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak również przy obliczaniu przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości wartość spłaconych długów spadkowych nie może zostać przez Wnioskodawczynię uwzględniona.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za:

- prawidłowe – odnośnie możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do wydatków poniesionych na remont nieruchomości – z wyłączeniem mebli, które nie są na stałe połączone z elementami konstrukcyjnymi budynku oraz sprzętów AGD innych niż piekarnik i płyta kuchenna,

- nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.