Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DOP4.8221.9.2021.CPXV
z 21 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), dalej: Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 3 stycznia 2020 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.462.2019.1.SK, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu wymienioną interpretację, stwierdzając że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu nabycia usług cateringowych na rzecz pracowników Spółki oraz osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2019 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu nabycia usług cateringowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzącą działalność w branży (...). Działalność Wnioskodawcy obejmuje wyłącznie czynności opodatkowane VAT.

Ze względu na brak lokali gastronomicznych w pobliżu zakładu Wnioskodawcy, na terenie zakładu uruchomiona została stołówka pracownicza, której celem jest zapewnienie pracownikom oraz osobom zatrudnionym na podstawie umów cywilnoprawnych (dalej łącznie: „Pracownicy”) obiadów spożywanych w przerwach w pracy.

Zgodnie z modelem funkcjonowania stołówki:

• Spółka nabywa od zewnętrznej firmy usługi cateringowe i organizacji stołówki polegające na dowiezieniu gotowych posiłków do stołówki oraz wydawaniu ich Pracownikom,
• za usługi cateringowe Spółka otrzymuje od usługodawcy fakturę opiewającą na część ceny obiadów dla Pracowników,
• pozostała część ceny obciąża Pracowników - sprzedaż rejestrowana jest przez firmę cateringową na kasie rejestrującej, a w momencie odbioru posiłku Pracownikom wydawane są im paragony fiskalne.
  
  

Korzystanie z obiadów odbywa się w ustalonych godzinach w trakcie dnia pracy. Zakup usług cateringowych jest finansowany ze środków obrotowych Spółki.

Wnioskodawca nie jest zobligowany do świadczenia Pracownikom posiłków przepisami prawa pracy jak również przepisami BHP. Finansowanie posiłków stanowi działanie dobrowolne, podyktowane chęcią lepszego zorganizowania pracy oraz zminimalizowania czasu, jaki dotychczas przeznaczany był przez Pracowników na spożywanie posiłków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty poniesione przez Spółkę na zakup usług cateringowych opisanych w stanie faktycznym stanowią koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione przez Spółkę na zakup usług cateringowych opisanych w stanie faktycznym stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Podkreślić należy, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki:

• których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów,
• jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.
  
  

Tym samym kosztem uzyskania przychodów będzie koszt spełniający łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty),
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
  
  

W ocenie Spółki, wszystkie wskazane powyżej przesłanki zostają spełnione w przypadku analizowanych kosztów poniesionych przez Spółkę na zakup usług cateringowych.

W szczególności zostanie spełniona przesłanka poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, ponieważ wydatki na zorganizowanie stołówki dla Pracowników:

• są ponoszone w celu lepszego zorganizowania pracy oraz zminimalizowania czasu, jaki dotychczas przeznaczany był przez Pracowników na spożywanie posiłków,
• a także w celu poprawy warunków pracy, samopoczucia Pracowników i atmosfery w pracy,
• co w dalszej perspektywie przyczynia się do poprawy efektywności pracy Pracowników,
• przekładającą się na zwiększenie uzyskiwanych przez Spółkę przychodów.
  
  

Celem nabywania przez Wnioskodawcę takich usług jest realizacja w jak największym stopniu polityki firmy, zakładającej zapewnienie jak najlepszej efektywności wykonywanej pracy przy równoczesnym zmniejszeniu wpływów czynników zewnętrznych na organizację pracy.

Do czynników tego rodzaju można zaliczyć m.in. opuszczanie przez Pracowników w godzinach obiadowych zajmowanych miejsc pracy celem nabycia posiłków w oddalonych sklepach i stołówkach.

Należy bowiem podkreślić, że:

• w otoczeniu zakładu Wnioskodawcy nie ma lokali gastronomicznych, w których Pracownicy mogliby spożyć posiłek,
• a więc ewentualne wyjścia Pracowników na przerwę obiadową powodowałyby ich długą nieobecność,
• co przekładałoby się na niższe przychody Spółki.
  
  

W celu uniknięcia takiej sytuacji (a zatem w celu zabezpieczenia źródła przychodu), Wnioskodawca zdecydował o uruchomieniu stołówki.

Dodatkowo za możliwością uznania wydatków na usługi cateringowe za koszt uzyskania przychodu przemawia argument, że:

• skoro niewątpliwie kosztem podatkowym przedsiębiorcy może być koszt zakupu wyposażenia kuchni przeznaczonej dla pracowników, w celu przygotowania przez nich posiłków na własną rękę,
• to dlaczego takim kosztem nie mogłyby być gotowe obiady nabywane dla pracowników.
  
  

Z punktu widzenia celu tych wydatków niczym się one od siebie nie różnią.

Ponadto związek wydatków na usługi cateringowe z przychodem zachodzi także ze względu na fakt, że:

• przedmiotowe wydatki Wnioskodawcy poniesione na zakup usług cateringowych dla Pracowników mają na celu zwiększenie konkurencyjności Wnioskodawcy jako pracodawcy na rynku pracy,
• zapewnienie Pracownikom obiadów ma na celu zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy.
  
  

Wydatki na usługi cateringowe ponoszone przez Spółkę nie znajdują się w zamkniętym katalogu wydatków niemogących zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki nie będą mogły zostać zaliczone w szczególności, jako wydatki na koszty reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Wskazać należy, że:

• reprezentacja jest jednoznacznie związana w orzecznictwie oraz literaturze ze stosunkami zewnętrznymi podatnika - oraz działaniami skierowanymi do kontrahentów podatnika oraz innych podmiotów trzecich,
• celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami.
  
  

Wydatki na zakup obiadów dla Pracowników natomiast:

• nie są skierowane do podmiotów zewnętrznych, lecz do Pracowników,
• nie mają na celu wykreowania pozytywnego wizerunku Spółki w stosunkach biznesowych z kontrahentami,
• są w istocie „kosztami pracowniczymi” podobnymi w swej naturze do innych świadczeń płacowych oraz pozapłacowych dokonywanych na rzecz Pracowników.
  
  

Wydatki te mają wpływ na stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania obowiązków przez Pracowników.

W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, nabywane usługi cateringowe nie mogą zostać uznane za usługi gastronomiczne. Wnioskodawca zamawia już przygotowane posiłki, które są dostarczane Pracownikom w stołówce, zatem bardziej odpowiednie jest zakwalifikowanie takich usług, jako usług cateringowych. Usługa gastronomiczna polega natomiast na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, np. restauracji.

W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, przysługuje mu prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów poniesionych na zakup usług cateringowych opisanych w stanie faktycznym.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w ugruntowanej już linii interpretacyjnej organów podatkowych, wyrażonej w licznych interpretacjach indywidualnych, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 sierpnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.262.2019.1.AW,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 grudnia 2017 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.276.2017.3.JP,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 czerwca 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.141.2019.1.BSA.
  
  

W interpretacji indywidualnej z dnia 3 stycznia 2020 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.462.2019.1.SK Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu nabycia usług cateringowych na rzecz:

• pracowników Spółki za prawidłowe,
• osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych za nieprawidłowe.
  
  

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm.; dalej: „ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle treści tego przepisu za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz definitywnie poniesione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile, jak wynika z art. 15 ust. 1 in fine, nie zostały one wymienione w katalogu kosztów (wydatków) zawartym w art. 16 ust. 1.

W analizowanym zakresie za kierunkowe kryterium wykładni art. 15 ust. 1 ustawy CIT trzeba przyjąć kryterium celu poniesionego kosztu. Wiąże się ono z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, a tym samym we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego wydatku na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. W tym kontekście istotne jest również, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony wydatek jako koszt podatkowy, była dokonywana z perspektywy jego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy na temat tego, czy dany wydatek może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten musi być zawsze osiągnięty.

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy CIT zawiera zamknięty katalog kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Oznacza to, że przy ustalaniu dochodu, stanowiącego podstawę opodatkowania, podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów takich wydatków, które zostały wymienione w tym przepisie.

Ze wskazanego katalogu kosztów enumeratywnie wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów w rozpoznawanej sprawie istotne znaczenie ma wyłączenie ukształtowane w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zatem przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT wprost eliminuje z kategorii kosztów uzyskania przychodów te wydatki, które poniesiono na reprezentację, w szczególności zaś na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jak wynika z redakcji tego przepisu elementem kosztu determinującym niedopuszczalność zakwalifikowania go do kosztów uzyskania przychodów jest sam cel jego poniesienia. W konsekwencji takiej redakcji cytowanego przepisu wymienione w nim przykładowe wydatki (ponoszone na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów) będą stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że nie zostaną poniesione na reprezentację podatnika.

Pojęcie "reprezentacja" nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz przepisach innych ustaw. Pojęcie to natomiast było wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć organów podatkowych jak i sądów administracyjnych, w tym m.in. wydanym w składzie siedmiu sędziów wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.

W powołanym wyroku sąd podniósł, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika na potrzeby ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Celem zatem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie - jak stwierdził NSA w powyższym wyroku - pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Jednocześnie sąd podkreślił, że kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

Stanowisko zaprezentowane przez sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której wskazano, że „analiza tez wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 prowadzi do wniosku, iż nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej”.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego na terenie zakładu Wnioskodawcy została uruchomiona stołówka pracownicza, której celem jest zapewnienie pracownikom oraz osobom zatrudnionym na podstawie umów cywilnoprawnych (dalej łącznie: „Pracownicy”) obiadów spożywanych w przerwach w pracy. Spółka nabywa od zewnętrznej firmy usługi cateringowe i organizacji stołówki polegające na dowiezieniu gotowych posiłków do stołówki oraz wydawaniu ich Pracownikom. Za usługi te Spółka otrzymuje od usługodawcy fakturę opiewającą na część ceny obiadów dla Pracowników, pozostała część ceny obciąża Pracowników - sprzedaż rejestrowana jest przez firmę cateringową na kasie rejestrującej, a w momencie odbioru posiłku Pracownikom wydawane są paragony fiskalne. Korzystanie z obiadów odbywa się w ustalonych godzinach w trakcie dnia pracy. Zakup usług cateringowych jest finansowany ze środków obrotowych Spółki.

Wnioskodawca wskazał, że celem nabywania takich usług jest realizacja w jak największym stopniu polityki firmy, zakładającej zapewnienie jak najlepszej efektywności wykonywanej pracy przy równoczesnym zmniejszeniu wpływów czynników zewnętrznych na organizację pracy.

Do czynników tego rodzaju można zaliczyć m.in. opuszczanie przez Pracowników w godzinach obiadowych zajmowanych miejsc pracy celem nabycia posiłków w oddalonych sklepach i stołówkach. Ponadto przedmiotowe wydatki Wnioskodawcy poniesione na zakup usług cateringowych dla Pracowników mają na celu zwiększenie konkurencyjności Wnioskodawcy jako pracodawcy na rynku pracy oraz zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy.

Jak podkreśla Wnioskodawca, wydatki na zorganizowanie stołówki dla Pracowników są ponoszone w celu lepszego zorganizowania pracy oraz zminimalizowania czasu, jaki dotychczas przeznaczany był przez Pracowników na spożywanie posiłków, a także w celu poprawy warunków pracy, samopoczucia Pracowników i atmosfery w pracy, co w dalszej perspektywie przyczynia się do poprawy efektywności pracy Pracowników i przekłada się na zwiększenie uzyskiwanych przez Spółkę przychodów.

Tym samym, wskazane wydatki spełniają kryteria przesłanki pozytywnej zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu, tj. związku ponoszonych wydatków z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła.

Jednocześnie koszty poniesione przez Spółkę na zakup usług cateringowych, których celem jest zapewnienie pracownikom obiadów spożywanych w przerwach w pracy, nie należą do kategorii kosztów reprezentacyjnych. Są to w istocie "koszty pracownicze" podobne w swej naturze do innych świadczeń płacowych oraz pozapłacowych dokonywanych na rzecz pracowników. Wydatki te mają wpływ na stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania obowiązków służbowych przez pracowników.

Taki związek przyczynowo-skutkowy z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów wykazują również wydatki na zakup usług cateringowych, których celem jest zapewnienie osobom zatrudnionym na podstawie umów cywilnoprawnych obiadów spożywanych w przerwach w pracy. Podobnie jak w przypadku pracowników Spółki wydatki te mają wpływ na stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania obowiązków.

W świetle powyższych wyjaśnień należy stwierdzić, że wydatki na zakup usług cateringowych opisanych w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, zarówno w zakresie, w jakim dotyczą pracowników Spółki, jak i osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych spełniają przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Należy również wskazać, że ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup usług cateringowych nie znajdują się w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. W szczególności przedmiotowe wydatki nie mogą zostać uznane za koszty reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT.

Ze wskazanych powodów, Szef Krajowej Administracji Skarbowej podziela stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania zmienianej interpretacji oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

• w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)

lub

• w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi

indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.