Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.340.2021.2.AG
z 9 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2021 r. (data wpływu 30 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości:

• w części dotyczącej zbycia działki nr 1, 2 oraz budynku handlowo-usługowego – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej zbycia działki nr 3 – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismami z 30 marca 2021 r. (data wpływu 7 kwietnia 2021 r.) oraz z 28 czerwca 2021 r. (data wpływu 28 czerwca 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

W dniu (…) 2020 r. Wnioskodawca sprzedał jednemu nabywcy nieruchomość położoną w miejscowości (…) składającą się z trzech przylegających do siebie działek nr 1 oraz 2 o łącznej powierzchni (…), dla których Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą (…) oraz nr 3 o powierzchni (…) m2, dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą (…). Sprzedaż nastąpiła w wykonaniu umowy przedwstępnej zawartej przez strony (…) 2019 r. zmienionej aneksem z dnia (…) 2020 r.

Działki były zabudowane budynkiem handlowo-usługowym, jednokondygnacyjnym, murowanym o powierzchni zabudowy (…) m². Budynek był posadowiony na działkach nr 3, nr 1 i nr 2. Budynek stanowił jedną całość.

Wnioskodawca jest żonaty, z żoną łączy go ustrój ustawowej wspólności majątkowej, działki wchodziły do jego majątku odrębnego.

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG w okresie od (…) czerwca 2000 r. do dnia (…) sierpnia 2019 r. Działalność była zawieszona od dnia (…) marca 2017 r. do dnia (…) sierpnia 2019 r. W okresie zawieszenia Wnioskodawca nie dokonywał wyprzedaży zapasów i środków trwałych.

Budynek, o którym mowa wyżej, był wykazany w ewidencji środków trwałych prowadzonej w związku z tą działalnością i Wnioskodawca dokonywał jego amortyzacji. Wnioskodawca nie wiedział, iż budynek wykracza poza obręb działek nr 1 i nr 2. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca nie zaliczał opłat związanych z wieczystym użytkowaniem działek nr 1 i nr 2. Prawo wieczystego użytkowania działek nr 1 i nr 2 nie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy było prowadzenie restauracji i nie była nim dostawa lub zagospodarowanie nieruchomości.

W okresie od 1 czerwca 2000 r. do dnia 14 marca 2017 r. budynek i przylegające do niego grunty, w tym znajdujące się w wieczystym użytkowaniu, były przez Wnioskodawcę wykorzystywane na prowadzenie restauracji, dojście do budynku, parking przed budynkiem (restauracją). Wnioskodawca wykorzystywał do tego samego celu również część budynku znajdującą się na działce nr 3. Czynił tak jako posiadacz samoistny i nabywca budynku (nakładów) albowiem nie wiedział, iż budynek wychodzi poza obrys jego nieruchomości.

Wnioskodawca nie był najemcą, dzierżawcą lub użytkownikiem wieczystym działki nr 3. Prawo wieczystego użytkowania działek nr 1 oraz nr 2 oraz budynku stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot prawa własności Wnioskodawca nabył w drodze kupna w dniu (…) maja 2000 r. Obejmując budynek w posiadanie Wnioskodawca nie wiedział, iż jego obrys wychodzi poza granice nabywanego gruntu. Własność działek nr 1 oraz nr 2 Wnioskodawca nabył jako ich użytkownik wieczysty w drodze kupna od Gminy (…) w dniu (….) listopada 2020 r.

Wnioskodawca nabył własność działki nr 3 w drodze kupna w dniu (…) listopada 2019 r. Wcześniej nieruchomość była własnością gminy. Budynek na działce nr 3 nie był wprowadzony odrębnie do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca nie był użytkownikiem wieczystym działki nr 3. Wnioskodawca po nabyciu działki nr 3 nie wprowadził jej do ewidencji środków trwałych. Działka nr 3 została zakupiona przez Wnioskodawcę jako osobę prywatną na majątek odrębny. Opłaty za użytkowanie działki nr 3 nie były ponoszone i zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Działka nr 3 po zakupie przez Wnioskodawcę nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Symbol PKOB budynku handlowo-usługowego określony zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych to 1230 – Budynki handlowo-usługowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości położonej w miejscowości (…) składającej się z trzech przylegających do siebie działek:

1. nr 1 o powierzchni (…) m², dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą (…) (łącznie z ujętą w niej działką 2),
2. nr 2 o powierzchni (…) m², dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą (…) (łącznie z ujętą w niej działką 1),
3. nr 3 o powierzchni (…) m², dla której Sąd Rejonowy (….) prowadzi księgę wieczystą (…),

podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i wg jakich przepisów ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki nr 1 wraz ze znajdującą się na nich częścią budynku nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy. Wobec tego Wnioskodawca uważa, że osiągnięty przez niego przychód, nie stanowi przychodu ze źródła przychodów wskazanego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż działki nr 1 nastąpiła nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ani grunt, ani budynek nie były ujęte w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Wnioskodawca zakupił prawo wieczystego użytkowania działki nr 1 ponad 5 lat przed dokonaną sprzedażą, przy czym uważa, że dokonana czynność zakupu prawa własności tych działek przez niego jako wieczystego użytkownika nie wpływa na ocenę podatkowych skutków zaistniałej sprzedaży w zakresie ustalenia roku zakupu. Chodzi bowiem o realizację innego prawa do tego samego gruntu.

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działki nr 2 wraz ze znajdującą się na nich częścią budynku nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy. Wobec tego Wnioskodawca uważa, że osiągnięty przez niego przychód, nie stanowi przychodu ze źródła przychodów wskazanego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż działki nr 2 nastąpiła nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ani grunt, ani budynek nie były ujęte w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Wnioskodawca zakupił prawo wieczystego użytkowania działki nr 2 ponad 5 lat przed dokonaną sprzedażą, przy czym uważa, że dokonana czynność zakupu prawa własności tych działek przez niego jako wieczystego użytkownika nie wpływa na ocenę podatkowych skutków zaistniałej sprzedaży w zakresie ustalenia roku zakupu. Chodzi bowiem o realizację innego prawa do tego samego gruntu.

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działki nr 3 wraz ze znajdującą się na niej częścią budynku stanowi przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od nabycia tej działki upłynął stosunkowo krótki okres, nie przekroczył on 5 lat. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a zatem sprzedaż stanowi przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy i jest opodatkowana na zasadach zawartych w art. 19 ust. 1 Ustawy oraz art. 30a Ustawy. Źródłem przychodów w rozumieniu Ustawy jest między innymi odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości:

• w części dotyczącej zbycia działki nr 1, nr 2 oraz budynku handlowo-usługowego – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej zbycia działki nr 3 – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 10 ust. 3 cytowanej ustawy: przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zatem, aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).
  
  

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Ponadto, jak podaje art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się przychody z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie.

W myśl natomiast art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a ww. ustawy: do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które pozostały po likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie. Jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy: amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższych wyjaśnień wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Pomimo tego, że składniki majątkowe, o których mowa w art. 22c ww. ustawy, nie podlegają amortyzacji podatkowej, to dotyczą ich wszelkie konsekwencje związane z ich statusem jako środków trwałych czy też wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności podatnik ma obowiązek wprowadzić je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stanowi o tym przepis art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego: składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Zatem, z treści przytoczonych przepisów jednoznacznie wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, również tych, które pozostały po likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie – jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, do dnia ich odpłatnego zbycia nie upłynęło sześć lat.

Ponadto wskazać należy, że do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu (…) 2020 r. sprzedał nieruchomość składającą się z trzech przylegających do siebie działek nr 1, nr 2 oraz nr 3. Działki były zabudowane budynkiem handlowo-usługowym. Budynek był posadowiony na działkach nr 3, nr 1 i nr 2. Budynek stanowił jedną całość. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG w okresie od 1 czerwca 2000 r. do dnia 30 sierpnia 2019 r. Działalność była zawieszona od dnia 14 marca 2017 r. do dnia 30 sierpnia 2019 r. Budynek, o którym mowa wyżej był wykazany w ewidencji środków trwałych prowadzonej w związku z tą działalnością i Wnioskodawca dokonywał jego amortyzacji. Wnioskodawca nie wiedział, iż budynek wykracza poza obręb działek nr 1 i nr 2. Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca nie zaliczał opłat związanych z wieczystym użytkowaniem działek nr 1 i nr 2. Prawo wieczystego użytkowania działek nr 1 i nr 2 nie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W okresie od 1 czerwca 2000 r. do dnia 14 marca 2017 r. budynek i przylegające do niego grunty, w tym znajdujące się w wieczystym użytkowaniu, były przez Wnioskodawcę wykorzystywane na prowadzenie restauracji, dojście do budynku, parking przed budynkiem (restauracją). Wnioskodawca wykorzystywał do tego samego celu również część budynku znajdującą się na działce nr 3. Czynił tak jako posiadacz samoistny i nabywca budynku (nakładów) albowiem nie wiedział, iż budynek wychodzi poza obrys jego nieruchomości. Wnioskodawca nie był najemcą, dzierżawcą lub użytkownikiem wieczystym działki nr 3. Prawo wieczystego użytkowania działek nr 1 oraz nr 2 oraz budynku stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot prawa własności Wnioskodawca nabył w drodze kupna w dniu (…) 2000 r. Własność działek nr 1 oraz nr 2 Wnioskodawca nabył jako ich użytkownik wieczysty w drodze kupna od Gminy (…) w dniu (…) listopada 2020 r. Wnioskodawca nabył własność działki nr 3 w drodze kupna w dniu (…) listopada 2019 r. Wcześniej nieruchomość była własnością gminy. Budynek na działce nr 3 nie był wprowadzony odrębnie do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca nie był użytkownikiem wieczystym działki nr 3. Wnioskodawca po nabyciu działki 3 nie wprowadził jej do ewidencji środków trwałych. Działka nr 3 została zakupiona przez Wnioskodawcę jako osobę prywatną do majątku odrębnego. Opłaty za użytkowanie działki nr 3 nie były ponoszone i zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Działka nr 3 po zakupie przez Wnioskodawcę nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Symbol PKOB budynku handlowo-usługowego określony zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych to 1230 – Budynki handlowo-usługowe.

W przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do działki nr 3 należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nabył własność działki nr 3 w drodze kupna (…) listopada 2019 r., tj. po zakończeniu działalności gospodarczej Wnioskodawcy, to sprzedaż działki nr 3, nie stanowi przychodu ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

W konsekwencji przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, w części dotyczącej zbycia działki nr 3 stanowi przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż nastąpiła przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Natomiast w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, w części dotyczącej zbycia działki nr 1 oraz nr 2, a także budynku handlowo-usługowego należy stwierdzić, że w związku z tym, że budynek był wykazany w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz – jak wskazał Wnioskodawca – w okresie od 1 czerwca 2000 r. do dnia 14 marca 2017 r. budynek i przylegające do niego grunty, w tym znajdujące się w wieczystym użytkowaniu, były przez Wnioskodawcę wykorzystywane w działalności gospodarczej (prowadzenie restauracji, dojście do budynku, parking przed budynkiem-restauracją) powstał przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z tym upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma w tej sytuacji znaczenia.

Reasumując – dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości składającej się z trzech przylegających do siebie działek nr 1, nr 2 i nr 3 oraz budynku handlowo-usługowego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przy czym:

• sprzedaż nieruchomości w części dotyczącej działki nr 1 oraz działki nr 2, a także budynku handlowo-usługowego stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej,
• sprzedaż nieruchomości w części dotyczącej działki nr 3 stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, tj. z odpłatnego zbycia nieruchomości dokonanego przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.