2021.09.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL2-1.4011.483.2021.3.AMN

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.483.2021.3.AMN
z 6 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2021 r. (data wpływu 7 maja 2021 r.), uzupełnionym w dniach: 7 maja 2021 r. oraz 27 sierpnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za zarządzanie jest:

nieprawidłowe w odniesieniu do ustalenia momentu zaliczenia opłat za zarządzanie do kosztów uzyskania przychodów;
prawidłowe w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za zarządzanie.

W związku z tym, że złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z 9 sierpnia 2021 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.483.2021.2.AMN, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłane 8 sierpnia 2021 r., skutecznie doręczono 23 sierpnia 2021 r., natomiast 27 sierpnia 2021 r. do tut. organu wpłynęło pismo będące odpowiedzią na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

L.K. (dalej: Wnioskodawca) jest osobą fizyczną będącą polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie będącym przedmiotem wniosku. Jednocześnie Wnioskodawca nie jest przedsiębiorcą wpisanym do CEIDG.

Wnioskodawca zamierza podpisać z podmiotem prowadzącym działalność maklerską w zakresie zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych (dalej: Spółka) umowę o zarządzanie portfelem instrumentów finansowych (dalej: Umowa o zarządzanie). Spółka ta na podstawie decyzji Komisji Nadzoru Finansowego prowadzi działalność maklerską w zakresie zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, zgodnie z art. 69 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2021 r., poz. 328, dalej: ustawa o obrocie instrumentami finansowymi). Usługi realizowane w ramach Umowy o zarządzanie polegają na odpłatnym podejmowaniu i realizacji decyzji inwestycyjnych na rachunek Wnioskodawcy, w ramach pozostawionych przez niego do dyspozycji Spółki środków pieniężnych lub instrumentów finansowych w rozumieniu art. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi (dalej: Instrumenty Finansowe), do których to instrumentów ww. przepis zalicza m.in. papiery wartościowe (tzn. akcje, prawa poboru, prawa do akcji – art. 2 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 3 pkt 1 lit a. i lit. b. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi).

Decyzje inwestycyjne podejmowane i realizowane są przez Spółkę bez uzyskiwania zgody Wnioskodawcy na jakąkolwiek decyzję inwestycyjną. Usługi zarządzania obejmują, m.in. podejmowanie i realizację następujących decyzji inwestycyjnych:

nabywanie i zbywanie Instrumentów Finansowych;
subskrybowanie i dokonywanie zapisów na Instrumenty Finansowe wraz ze składaniem dyspozycji ich deponowania oraz innych dyspozycji i oświadczeń wymaganych przy tego typu zapisach;
deponowanie środków pieniężnych i Instrumentów Finansowych (dalej łącznie: Aktywa) na rachunkach Wnioskodawcy;
realizowanie praw wynikających z posiadania Instrumentów Finansowych;
zawieranie transakcji terminowych;
składanie zleceń, dyspozycji i oświadczeń związanych z lokowaniem w tytuły uczestnictwa w instytucjach zbiorowego inwestowania;
lokowanie środków na rachunkach bankowych, w tym dokonywanie operacji i transakcji złotowych i walutowych;
dokonywanie innych czynności związanych z zarządzaniem Aktywami, zgodnie z Umową o Zarządzanie.

Osiągane przez Wnioskodawcę zyski z operacji realizowanych w ramach świadczenia usługi zarządzania przez Spółkę będą stanowiły dla Wnioskodawcy dochód, o którym mowa w art. 30b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm., dalej: ustawa PIT) i będą podlegały opodatkowaniu przy zastosowaniu stawki podatkowej w wysokości 19%.

Za świadczenie usług na podstawie Umowy o zarządzanie Spółka pobiera od Wnioskodawcy następujące opłaty:

opłatę stałą,
opłatę zmienną.

Wysokość wyżej wskazanych opłat uzależniona jest, m.in. od wartości portfela Wnioskodawcy. Opłaty za usługi zarządzania pokrywane będą ze środków pieniężnych wchodzących w skład portfela Wnioskodawcy. Wynagrodzenie z tytułu stałej opłaty pobierane jest przez Spółkę w okresach miesięcznych, w pierwszym dniu roboczym miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, za który opłata stała jest należna.

Miesięczna stała opłata za zarządzanie równa jest iloczynowi następujących trzech elementów:

1/365 stawki rocznej stałej wynikającej z tabeli opłat będącej załącznikiem do Regulaminem do Umowy,
średniej arytmetycznej wartości brutto portfela, wyliczonej dla wszystkich dni wycen miesiąca, za który naliczana jest opłata, w których obowiązywała Umowa o zarządzanie,
ilości dni kalendarzowych miesiąca, dla którego naliczana jest stała opłata za zarządzanie, w których obowiązywała Umowa o zarządzanie.

Natomiast dla opłaty zmiennej okresem rozliczeniowym jest rok kalendarzowy. Opłata zmienna (jeśli nie było zmian strategii albo zamknięcia portfela w trakcie roku) pobierana jest w pierwszym dniu roboczym roku następującego po roku, za który opłata zmienna jest należna. Opłata zmienna będzie naliczana w wysokości równej iloczynowi stawki opłaty zmiennej wynikającej z tabeli opłat będącej załącznikiem do Regulaminu Umowy, wartości brutto portfela pomniejszonej o naliczoną opłatę od wartości aktywów oraz mniejszej z dwóch wartości liczonych od początku okresu rozliczeniowego:

różnicy stopy zwrotu jednostki portfelowej i stopy zwrotu z benchmarku, określonego w Umowie o zarządzanie,
różnicy stopy zwrotu jednostki portfelowej i oczekiwanego minimalnego wzrostu, pod warunkiem, że obie wartości wskazane w punkcie a i b powyżej są dodatnie.

Oczekiwany minimalny wzrost, o którym mowa powyżej dla poszczególnych strategii inwestycyjnych określony jest w tabeli opłat będącej załącznikiem do Regulaminem do Umowy lub w Umowie o zarządzanie. Opłaty za zarządzenie są pobierane przez Spółkę niezależnie od osiągniecia przez Wnioskodawcę dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 1 ustawy PIT.

Z dokumentu będącego wyceną portfela na ostatni dzień danego roku kalendarzowego, który będzie udostępniany Wnioskodawcy przez Spółkę wynikać będzie informacja o wysokości opłaty zmiennej naliczonej za dany rok, niemniej opłata ta pobierana będzie z rachunku Wnioskodawcy pierwszego dnia roboczego kolejnego roku kalendarzowego. Opłaty za zarządzanie nie warunkują i nie będą warunkować nabycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych.

Opłaty za zarządzanie nie są/nie będą wydatkiem niezbędnym do dokonania transakcji odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających. Opłaty za zarządzanie pobierane przez Spółkę, zarówno stała jak i zmienna, dokumentowane są fakturami, które wystawiane są w roku kalendarzowym, za który opłaty są należne.

Przykładowo faktury dokumentujące opłaty za zarządzanie aktywami należne za rok 2021 zostaną wystawione przez Spółkę w roku 2021. Może się również zdarzyć, iż opłata za zarządzenie (opłata stała i zmienna) udokumentowane zostaną fakturami wystawionymi przez Spółkę w roku następującym po roku, za który opłaty te są należne (przykładowo faktury dokumentujące opłaty za zarządzanie aktywami należne za rok 2021 zostaną wystawione przez Spółkę w roku 2022). Natomiast zgodnie z Regulaminem do Umowy o zarządzanie faktyczne obciążenie rachunku z tytułu opłaty zmiennej za 2021 r. nastąpi w roku następnym, tj. 2022 r. W tym miejscu należy wskazać, iż rachunki Wnioskodawcy, na których znajdują się Aktywa, którymi zarządza Spółka są prowadzone przez inny podmiot, (np. bank lub dom maklerski). Tym samym, do wydawania informacji PIT-8C dla Wnioskodawcy zobowiązany będzie na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy PIT podmiot prowadzący rachunek Wnioskodawcy, nie zaś Spółka.

Przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wynika z uzupełnienia wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy opłaty za zarządzanie stanowią koszty nabycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych?
Czy opłaty za zarządzenie stanowią koszty odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających?
Czy koszty opłat za zarządzenie (opłata stała i zmienna) udokumentowane fakturami wystawionymi przez Spółkę w roku za który opłaty te są należne będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w roku w którym zostanie wystawiona faktura przez Spółkę dokumentująca opłaty za zarządzanie?
Czy koszty opłat za zarządzenie (opłata stała i zmienna) udokumentowane fakturami wystawionymi przez Spółkę w roku następującym po roku za który opłaty te są należne będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w roku w którym zostanie wystawiona faktura przez Spółkę dokumentująca opłaty za zarządzanie?

Pytanie nr 1 wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko do pytania 1: Opłaty za zarządzanie nie stanowią kosztów nabycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych.

Stanowisko do pytania 1 wynika z uzupełnienia wniosku.

Stanowisko do pytania 2: Opłaty za zarządzenie nie stanowią kosztów odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających.

Stanowisko do pytania 3: Koszty opłat za zarządzanie (opłata stała i zmienna) udokumentowane fakturami wystawionymi przez Spółkę w roku, za który opłaty te są należne będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w roku, w którym zostanie wystawiona faktura przez Spółkę dokumentująca opłaty za zarządzanie.

Stanowisko do pytania 4: Koszty opłat za zarządzanie (opłata stała i zmienna) udokumentowane fakturami wystawionymi przez Spółkę w roku następującym po roku za który opłaty te są należne będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w roku, w którym zostanie wystawiona faktura przez Spółkę dokumentująca opłaty za zarządzanie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytań 1 - 4:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (art. 9 ust. 1 ustawy PIT).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy PIT, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy PIT.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z:

odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych, b. realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Natomiast w myśl art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy PIT za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

Przy czym:

papiery wartościowe oznaczają papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284, 288 i 568) (art. 5a pkt 11 ustawy PIT),
pochodne instrumenty finansowe oznaczają instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (art. 5a pkt 13 ustawy PIT).

W myśl art. 17 ust. 1ab ustawy PIT przychód określony w art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT:

z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych powstaje w momencie przeniesienia na nabywcę własności udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych;
z realizacji praw wynikających z papierów wartościowych powstaje w momencie realizacji tych praw. Natomiast za datę powstania przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych uważa się moment realizacji tych praw (art. 17 ust. 1b ustawy PIT).

Przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa m.in. w art. 17 ust. 1 pkt 6 i 10 ustawy PIT, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 ustawy PIT (art. 17 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy PIT, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 ustawy PIT zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy PIT od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Zgodnie z art. 30b ust. 2 pkt 1 – 4 ustawy PIT dochodem, o którym mowa w art. 30b ust. 1 ustawy PIT, jest:

różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14,
różnica między sumą przychodów uzyskanych z realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a,
różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a,
różnica między sumą przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) albo udziałów w spółdzielni a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumeratywnie w art. 23 ustawy PIT.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 22g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zatem przychody uzyskane z odpłatnego zbycia papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, które Wnioskodawca uzyska w wyniku zarządzania przez Spółkę Aktywami Wnioskodawcy na podstawie Umowy o zarządzanie, mogą zostać pomniejszone o koszty ich uzyskania pod warunkiem, że:

istnieje związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami a przychodami, tj. wydatki zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
wydatek nie znajduje się w zamkniętym katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy PIT.

Ponadto, powyższe koszty można podzielić na trzy grupy:

bezpośrednio przypisane do konkretnej transakcji - koszt nabycia odpłatnie zbywanego papieru wartościowego lub instrumentu finansowego oraz z realizacji praw z nich wynikających,
bezpośrednio przypisane do konkretnej transakcji – koszty odpłatnego zbycia papieru wartościowego lub instrumentu finansowego oraz z realizacji praw z nich wynikających,
koszty związane pośrednio z transakcją sprzedaży papieru wartościowego lub instrumentu finansowego oraz z realizacji praw z nich wynikających.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka na podstawie Umowy o zarządzanie będzie świadczyć na rzecz Wnioskodawcy usługi zarządzania portfelem instrumentów finansowych. Zysk z operacji realizowanych w ramach usługi zarządzania będzie stanowił dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę, który będzie podlegał opodatkowaniu na podstawie art. 30b ustawy PIT stawką w wysokości 19%. Zatem niewątpliwie świadczenie usług zarządzania przez Spółkę determinuje możliwość i zakres uzyskania przez Wnioskodawcę przychodu z kapitałów pieniężnych. Z tytułu realizowanych przez Spółkę usług zarządzania Wnioskodawca będzie uiszczał na jej rzecz opłaty za zarządzanie (opłata stała i zmienna).

W ocenie Wnioskodawcy wystąpi, więc niewątpliwie związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy osiągniętymi przez niego przychodami z kapitałów pieniężnych, a poniesionymi przez niego kosztami opłat za zarządzanie (stałą i zmienną). Opłat tych jednak nie można uznać za koszty nabycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających. Do wydatków na nabycie zalicza się, bowiem wyłącznie wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie papierów wartościowych lub instrumentów finansowych, tj. takie bez poniesienia, których skuteczne ich nabycie nie byłoby możliwe.

Powyższe znajduje potwierdzenie, m.in. w interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS) z dnia 21 listopada 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.362.2019.1.BM), w której organ podatkowy wskazał, że: „Użycie przez ustawodawcę określenia „wydatki na nabycie” oznacza przy tym, że do kosztów uzyskania przychodów – z chwilą sprzedaży udziałów – zalicza się wydatki bezpośrednio warunkujące ich nabycie, tj. takie, bez których poniesienia skuteczne nabycie udziałów nie byłoby możliwe.”

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy opłaty za zarządzanie nie stanowią kosztów nabycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych.

Opłaty za zarządzenie nie stanowią również kosztów odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających. Przepisy ustawy PIT nie zawierają definicji "kosztów odpłatnego zbycia", o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy PIT.

W ocenie Wnioskodawcy pod tym pojęciem należy rozmieć wszelkie wydatki poniesione przez sprzedającego, niezbędne do tego, aby transakcja zbycia doszła do skutku, które są bezpośrednio związane z przeprowadzaną czynnością prawną. Zdefiniowanie pojęcia "kosztów odpłatnego zbycia" w zaprezentowany powyżej sposób znajduje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach podatkowych oraz orzecznictwie. Przykładowo WSA w Opolu w wyroku z dnia 13 marca 2020 r. (sygn. akt I SA/Op 452/19) wskazał, iż pojęcie kosztów odpłatnego zbycia w rozumieniu przepisów art. 19 ust. 1 ustawy PIT: „(...) należy rozumieć jako wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, niezbędne do tego, aby transakcja doszła do skutku, które są bezpośrednio związane z przeprowadzaną czynnością prawną, tj. koszty notarialne, opłaty sądowe, ewentualne koszty pośrednictwa, o ile były niezbędne, czy ciężary publicznoprawne, w tym podatek od czynności cywilnoprawnych (wyroki NSA: z dnia 14.01.2015r., sygn. akt II FSK 3273/14; z dnia 7.06.2019r., sygn. akt II FSK 1992/17; z dnia 28.03.2017r., II FSK 3369/16, z dnia 17.10.2019r., II FSK 3697/17). Analogiczne stanowisko zajął DKIS w interpretacji z dnia 30 maja 2019 r. (znak 0113- KDIPT2-3.4011.207.2019.2.ID) w której wskazał, iż określenie przychodu z odpłatnego zbycia akcji wymaga uwzględnienia: „(...) kosztów odpłatnego zbycia, tj. kosztów koniecznych dla przeprowadzenia czynności odpłatnego zbycia, kosztów bezpośrednio związanych z transakcją odpłatnego zbycia, niezbędnych dla dojścia tej transakcji do skutku (np. koszty sporządzenia umowy w wymaganej prawem formie, prowizje pośredników w sprzedaży, koszty wyceny przedmiotu zbycia przez rzeczoznawcę, opłaty sądowe i administracyjne ponoszone w związku ze zbyciem)”. Wobec powyższego opłaty za zarządzenie jako niestanowiące wydatków koniecznych do zrealizowania transakcji odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających nie mogą zostać uznane za "koszty odpłatnego zbycia", o których mowa w ustawie PIT.

Z uwagi jednak, iż opłaty za zarządzenie pozostają jednak w związku przyczynowo–skutkowym z przychodem ze sprzedaży papierów wartościowych lub instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających to w ocenie Wnioskodawcy opłaty te stanowią koszt podatkowy na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy PIT. Jednocześnie opłaty te nie stanowią kosztów bezpośrednio związanych z przychodem z tytułu odpłatnego zbycia papieru wartościowego lub instrumentu finansowego oraz z realizacji praw z nich wynikających. Należy bowiem wskazać, iż jeżeli takie opłaty stanowiłyby koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą papieru wartościowego lub instrumentu finansowego oraz z realizacji praw z nich wynikających to de facto stanowiłyby tzw. "koszty odpłatnego zbycia", o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy PIT. Jak wskazano jednak wyżej opłaty za zarządzenie nie stanowią "kosztów odpłatnego zbycia". Tym samym, określając moment ujęcia wydatków z tytułu opłat za zarządzenie nie znajdzie zastosowania art. 22 ust. 5 - 5b ustawy PIT odnoszący się do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami. W ocenie wnioskodawcy opłaty za zarządzenie należy uznać za koszty pośrednio związane z przychodami ze sprzedaży papierów wartościowych lub instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających. Poniesienie tych wydatków jest bowiem niezależne od uzyskiwanych przychodów z tytułu sprzedaży papierów wartościowych lub instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających. Zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy PIT koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b ustawy PIT, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 22 ust. 5d ustawy PIT). Zatem w przypadku podatników prowadzących księgi rachunkowe za datę poniesienia uważa się moment, na który ujęto koszt w księgach na podstawie faktury/rachunku, a w razie ich braku - innego dowodu. W przypadku osób fizycznych nieprowadzących ksiąg rachunkowych oczywistym jest, że moment potrącalności kosztów pośrednich nie będzie zdeterminowany przez moment, na który ujęto koszt w księgach (na podstawie faktury/rachunku, a w razie ich braku - innego dowodu). Natomiast za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b ustawy CIT, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu (art. 22 ust. 6b ustawy PIT). Powyższy przepis również nie znajdzie zastosowania w analizowanym zdarzeniu przyszłym gdyż Wnioskodawca nie prowadzi księgi przychodów i rozchodów. W ocenie Wnioskodawcy w przypadku gdy podatnik nie prowadzi ksiąg, za datę poniesienia kosztu o charakterze pośrednim należy uznać moment wystawienia faktury dokumentującej dany wydatek. W analizowanym zdarzeniu przyszłym datę poniesienia kosztu pośredniego w postaci opłaty za zarządzenie (opłata stała i zmienna) będzie wystawienie faktury z tego tytułu przez Spółkę. Jednocześnie bez znaczenia pozostanie to kiedy opłaty za zarządzenie zostaną faktycznie pobrane, tj. w roku następującym po roku za który opłaty te są należne. Do samego obciążenia opłatą dojdzie bowiem już w momencie wystawienia faktury, która będzie tę opłatę dokumentowała. Przykładowo opłaty za zarządzenie należne za rok 2021 udokumentowane fakturą wystawioną przez Spółkę w roku 2021, a pobrane z rachunku Wnioskodawcy w roku kolejnym, tj. 2022 r. będą stanowić dla Wnioskodawcy koszt podatkowy już w roku 2021. Natomiast opłaty za zarządzenie należne za rok 2021 udokumentowane fakturą wystawioną przez Spółkę w roku kolejnym tj. 2022 i pobrane z rachunku Wnioskodawcy w roku wystawienia faktury, tj. 2022 r. będą stanowić dla Wnioskodawcy koszt podatkowy w roku 2022. Podsumowując, opłaty za zarządzanie jako koszty pośrednio związane z przychodami z tytułu sprzedaży papierów wartościowych lub instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, będą stanowić dla Wnioskodawcy koszt podatkowy na art. 22 ust. 5c ustawy PIT w roku w którym zostanie wystawiona przez Spółkę faktura dokumentująca przedmiotowe opłaty (stałą i zmienną), niezależnie od momentu pobrania opłat z rachunku Wnioskodawcy. Tym samym Koszty opłat za zarządzanie (opłata stała i zmienna) udokumentowane fakturami wystawionymi przez Spółkę w roku, za który opłaty te są należne będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w roku, w którym zostanie wystawiona faktura przez Spółkę dokumentująca opłaty za zarządzanie. Natomiast koszty opłat za zarządzanie (opłata stała i zmienna) udokumentowane fakturami wystawionymi przez Spółkę w roku następującym po roku za który opłaty te są należne będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w roku, w którym zostanie wystawiona faktura przez Spółkę dokumentująca opłaty za zarządzanie. Potwierdzeniem zaprezentowanego podejścia jest interpretacja DKIS z dnia 15 stycznia 2021 r. (znak 0115-KDIT1.4011.659.2020.2.MST), z której można wywnioskować, iż koszty pośrednio związane ze zbyciem akcji w roku 2020 a udokumentowane fakturami wystawianymi w roku poprzednim stanowią koszty roku 2019, tj. roku w którym koszty te zostały udokumentowane faktura (nie zaś roku 2020 w którym doszło do uzyskania przychodu). W powołanej interpretacji DKIS wskazał, iż: „Wnioskodawca nie ma natomiast możliwości pomniejszenia uzyskanego w 2020 r. przychodu z odpłatnego zbycia akcji o wydatki oznaczone nr 6-8, stanowiące koszty uzyskania takiego przychodu, z uwagi na ich poniesienie w roku 2019”.

Reasumując:

koszty opłat za zarządzanie (opłata stała i zmienna) udokumentowane fakturami wystawionymi przez Spółkę w roku, za który opłaty te są należne będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w roku, w którym zostanie wystawiona faktura przez Spółkę dokumentująca opłaty za zarządzanie,
koszty opłat za zarządzanie (opłata stała i zmienna) udokumentowane fakturami wystawionymi przez Spółkę w roku następującym po roku za który opłaty te są należne będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w roku, w którym zostanie wystawiona faktura przez Spółkę dokumentująca opłaty za zarządzanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za zarządzanie jest:

nieprawidłowe w odniesieniu do ustalenia momentu zaliczenia opłat za zarządzanie do kosztów uzyskania przychodów;
prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie będącym przedmiotem wniosku, a także nie jest przedsiębiorcą wpisanym do CEIDG. Zainteresowany zamierza podpisać z podmiotem prowadzącym działalność maklerską w zakresie zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych umowę o zarządzanie portfelem instrumentów finansowych. Za świadczenie usług na podstawie Umowy o zarządzanie Spółka pobiera od Wnioskodawcy opłatę za zarządzanie (opłatę stałą oraz opłatę zmienną). Wynagrodzenie z tytułu stałej opłaty pobierane jest przez Spółkę w okresach miesięcznych, w pierwszym dniu roboczym miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, za który opłata stała jest należna. Opłata zmienna (jeśli nie było zmian strategii albo zamknięcia portfela w trakcie roku) pobierana jest w pierwszym dniu roboczym roku następującego po roku, za który opłata zmienna jest należna. Opłaty za zarządzanie pobierane przez Spółkę, zarówno stała jak i zmienna, dokumentowane są fakturami, które wystawiane są w roku kalendarzowym, za który opłaty są należne. Może się jednak zdarzyć, że opłata za zarządzenie (opłata stała i zmienna) udokumentowane zostaną fakturami wystawionymi przez Spółkę w roku następującym po roku, za który opłaty te są należne (przykładowo faktury dokumentujące opłaty za zarządzanie aktywami należne za rok 2021 zostaną wystawione przez Spółkę w roku 2022). Natomiast zgodnie z Regulaminem do Umowy o zarządzanie faktyczne obciążenie rachunku z tytułu opłaty zmiennej za 2021 r. nastąpi w roku następnym, tj. 2022 r.

Opłaty za zarządzanie nie warunkują i nie będą warunkować nabycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że osiągnięte przez niego zyski z operacji realizowanych w ramach świadczenia usługi zarządzania przez Spółkę będą stanowiły dla Wnioskodawcy dochód, o którym mowa w art. 30b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów są m.in. kapitały pieniężne.

Artykuł 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ww. ustawy statuuje natomiast przychody z tytułu zbycia akcji. Zgodnie z tym przepisem za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych.

Na podstawie art. art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Zgodnie z art. 30b ust. 2 ww. ustawy, dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest:

różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14,
różnica między sumą przychodów uzyskanych z realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a,
różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a,
różnica między sumą przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) albo udziałów w spółdzielni a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c,
różnica pomiędzy przychodem określonym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1e,
różnica między przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) spółki kapitałowej powstałej w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną w jednoosobową spółkę kapitałową a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1ł.

− osiągnięta w roku podatkowym.

Z treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 2 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c, pkt 6, 7 i 10, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż ustawodawca różnicuje sposób ustalania kosztów uzyskania przychodu w zależności od tego czy papiery wartościowe lub udziały w spółkach mających osobowość prawną zostały nabyte lub objęte w zamian za pieniądze czy też w zamian za wkład niepieniężny.

W przypadku nabywania walorów na giełdzie papierów wartościowych będzie miało miejsce nabycie za środki pieniężne, a zatem zastosowanie znajdzie przepis art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy.

Zgodnie z jego treścią nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 38a cyt. ustawy – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 22g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia papierów wartościowych, poniesionych wydatków pod warunkiem, że:

istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami a przychodami,
nie jest to wydatek wskazany w zamkniętym katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto, przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty te można podzielić na dwie grupy:

bezpośrednio przypisane do konkretnej transakcji - koszt nabycia odpłatnie zbywanego papieru wartościowego,
koszty poniesione przez podatnika w roku podatkowym związane z obsługą rachunku przez np. biuro maklerskie, w celu uzyskania przychodu (koszty prowizji, w tym prowizji kupna i sprzedaży, poniesione w danym roku związane z prowadzeniem lub założeniem rachunków, koszty transferu, koszty zdeponowania papierów itp.).

W tym miejscu Organ wskazuje, że obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego (a także celowości i konieczności) poniesienia danego wydatku z uzyskanym przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu spoczywa na podatniku. Jeżeli zatem nie zachodzi bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi kosztami a uzyskanym przychodem z odpłatnego zbycia papierów wartościowych (to znaczy, że ich poniesienie nie jest warunkiem koniecznym uzyskania przychodu) – dla celów podatkowych wydatki takie nie mogą pomniejszać przychodu z kapitałów pieniężnych.

Należy zwrócić uwagę, że użycie przez ustawodawcę określenia „wydatki na nabycie” oznacza, że do kosztów uzyskania przychodów – ale dopiero z chwilą sprzedaży papierów wartościowych, zalicza się wydatki bezpośrednio warunkujące ich nabycie, tj. takie, bez których poniesienia skuteczne nabycie papierów wartościowych nie byłoby możliwe.

W orzecznictwie sądów administracyjnych i praktyce organów podatkowych ugruntowane jest stanowisko, że pod pojęciem wydatków na nabycie papierów wartościowych należy rozumieć wszelkie wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie papierów wartościowych, czyli takie, bez których nabycie papierów wartościowych nie byłoby możliwe. Do typowych kosztów warunkujących nabycie papierów wartościowych zaliczyć należy zapłaconą cenę papierów wartościowych oraz inne koszty bezpośrednio związane z tym zakupem (wszelkie opłaty w tym opłaty notarialne, prowizje biura maklerskiego, podatku itp.)

Mając na uwadze takie rozumienie pojęcia „wydatki na nabycie”, łatwo zauważyć, że odnosi się ono wyłącznie do kosztów, których poniesienie warunkuje nabycie papierów wartościowych. „Wydatkami na nabycie” będą zatem wyłącznie wydatki bez których przeniesienie własności papierów wartościowych nie będzie możliwe. Takie wydatki zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w dacie odpłatnego zbycia papierów wartościowych pod warunkiem, że spełniają ogólne przesłanki zaliczenia ich do kosztów podatkowych wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia, o których mowa w cytowanym wcześniej art. 19 ww. ustawy, nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny przez rzeczoznawcę majątkowego, wydatki związane ze sporządzeniem umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Przy tym, pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Zatem podstawowym kryterium pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów odpłatnego zbycia - oprócz bezpośredniego związku ze zbyciem - jest jego obligatoryjny względem zbycia charakter. Istotne jest zatem, czy zbywca był zobowiązany ponieść określony koszt w związku ze zbyciem i czy ten koszt był ze zbyciem bezpośrednio związany. Dopiero stwierdzenie, że zbycie wymaga poniesienia danego kosztu i że jest on ze zbyciem bezpośrednio związany może bowiem oznaczać zaliczenie tego wydatku do kosztów odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ust. 1 w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli natomiast nie były/nie będą związane bezpośrednio z samym odpłatnym zbyciem, ale pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętym przychodem i nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy, to mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy wskazać, że zarządzanie aktywami to oparty na wiedzy, doświadczeniu i umiejętnościach proces podejmowania decyzji i ich realizacji, co zrobić, w jakim momencie oraz perspektywie czasowej, z danym instrumentem finansowym. Zatem w istotnym zakresie determinuje ono możliwość i zakres uzyskania przychodu z obrotu papierami wartościowymi i instrumentami finansowymi. W wyniku zarządzania rachunkami służącymi przeprowadzaniu transakcji przez instytucje finansowe podatnik osiąga przychód, natomiast z tytułu zarządzania aktywami uiszcza tzw. opłatę za zarządzanie. Powyższe oznacza, że występuje związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy uzyskanym przychodem, a usługą zarządzania, w efekcie czego poniesione koszty zarządzania portfelem papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych stanowią koszt uzyskania przychodów, jako odpowiadające kryteriom wynikającego z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że przedmiotowa opłata może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w całości tylko wówczas, gdy dotyczy ona przychodu uzyskanego z całości walorów podlegających zarządzaniu. W przypadku, gdy opłata za zarządzanie dotyczy zarządzania walorami, z których uzyskano przychód, oraz pozostałymi walorami na rachunku Wnioskodawcy, z których przychodu nie uzyskano to do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zaliczyć może tylko tę część opłaty za zarządzanie portfelem, która przypada na zarządzanie papierami wartościowymi oraz pochodnymi instrumentami finansowymi z których uzyskano przychód.

W opisie zdarzeń przyszłych wskazano, że opłaty za zarządzanie nie warunkują i nie będą warunkować nabycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych. Ponadto Zainteresowany wskazał, że opłaty za zarządzanie nie są/nie będą wydatkiem niezbędnym do dokonania transakcji odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających.

Zatem należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że opłaty za zarządzanie nie stanowią kosztów nabycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych, a także nie stanowią kosztów odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających.

Odnosząc się natomiast do kwestii momentu zaliczenia wydatków poniesionych za zarządzanie, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a które zostały udokumentowane fakturami wystawionymi przez Spółkę w roku za który opłaty te są należne oraz udokumentowane fakturami wystawionymi przez Spółkę w roku następującym po roku za który opłaty te są należne wskazania wymaga, że w świetle art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że opłaty za zarządzanie (opłata stała i opłata zmienna) podlegają zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów – co wynika również z cytowanego przez Wnioskodawcę art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w dacie poniesienia. Zatem koszty te mogą być rozliczane za rok podatkowy, w którym zostały przez Wnioskodawcę poniesione. Na powyższe wpływu nie ma data wystawienia faktury. Nie można przyznać zatem racji twierdzeniu Wnioskodawcy, że datą poniesienia kosztu pośredniego w postaci opłaty za zarządzenie (opłata stała i zmienna) będzie wystawienie faktury z tego tytułu przez Spółkę, a bez znaczenia pozostanie to kiedy opłaty za zarządzenie zostaną faktycznie pobrane, tj. w roku następującym po roku za który opłaty te są należne.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W konsekwencji powyższego, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że koszty opłat za zarządzanie (opłata stała i zmienna) udokumentowane fakturami wystawionymi przez Spółkę w roku, za który opłaty te są należne będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w roku, w którym zostanie wystawiona faktura przez Spółkę, dokumentująca opłaty za zarządzanie. Nie zasługuje również na uwzględnienie stanowisko Wnioskodawczy, zgodnie z którym koszty opłat za zarządzanie (opłata stała i zmienna) udokumentowane fakturami wystawionymi przez Spółkę, w roku następującym po roku, za który opłaty te są należne będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w roku, w którym zostanie wystawiona faktura przez Spółkę dokumentująca opłaty za zarządzanie. Opłaty za zarządzanie – jako koszty pośrednio związane z przychodami z tytułu sprzedaży papierów wartościowych lub instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających – będą stanowić bowiem dla Wnioskodawcy – jak wskazano powyżej – koszt podatkowy na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w roku w którym zostały poniesione, a więc zapłacone na rzecz podmiotu zarządzającego walorami Wnioskodawcy. Ponadto należy wskazać, że jeżeli ww. opłaty za zarządzanie będą zapłacone w następnym roku, a dotyczą przychodów uzyskanych w poprzednim roku to nie będą one mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów stosownie do literalnego brzemienia cyt. art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z tym przepisem, dochodem ze źródła przychodów (…) jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do ustalenia momentu zaliczenia opłat za zarządzanie do kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin