Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.168.2021.1.MF
z 14 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 5 lipca 2021 r. (data wpływu 12 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej opłaty od środków spożywczych, w zakresie:

• nieodpłatnego przekazania dystrybutorom dodatkowej ilości napojów po spełnieniu określonych wymagań – jest prawidłowe,
• nieodpłatnego wydawania napojów konsumentom – jest prawidłowe,
• nieodpłatnego wydania napojów konsumentom w zamian za udostępnienie przez organizatora eventu powierzchni reklamowej – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

12 lipca 2021 r. złożyli Państwo do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej opłaty od środków spożywczych w zakresie nieodpłatnych wydań napojów.

We wniosku przedstawili Państwo następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest producentem napojów słodzonych (oranżady). Produkty te mieszczą się w definicji „napojów z dodatkiem cukrów” w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym. Podlegają więc opłacie, zwanej dalej opłatą cukrową. Wnioskodawca, celem zwiększenia sprzedaży zamierza podejmować dwojakiego rodzaju działania, w zależności od kategorii nabywców.

Pierwsza kategoria nabywców to przedsiębiorcy-dystrybutorzy dokonujący sprzedaży detalicznej napojów (punkty pierwszej sprzedaży detalicznej) w rozumieniu art. 12a ust. 2 i ust. 3 powyższej ustawy.

Druga kategoria to konsumenci, o których mowa w art. 12a ust. 2 ww. ustawy.

1.W pierwszym przypadku, celem zmotywowania dystrybutorów do określonych działań, Wnioskodawca zobowiązywać się będzie do nieodpłatnego przekazania dodatkowej ilości produktu (np. palety) dystrybutorowi, jeśli ten:

• zakupi określoną ilość towaru,
• zakupi określoną konfigurację towaru,
• wystawi w sklepie na określony czas dodatkową/promocyjną ekspozycję,
• wystawi w sklepie określony stojak/lodówkę itp.

W drugim przypadku, działania marketingowe mają być dwojakiego rodzaju.

2.Polegać mają na nieodpłatnym „rozdawaniu” napojów wśród konsumentów, przy czym to nieodpłatne wydawanie im „gratisowych” napojów nie będzie uzależnione od tego, czy zakupią oni lub czy już zakupili takie same wyroby wyprodukowane przez Wnioskodawcę (nie będzie miała zastosowania zasada „kup towar a dodatkowy otrzymasz gratis”).

3.Polegać mają na nieodpłatnym „rozdawaniu” napojów wśród konsumentów, przy czym to nieodpłatne wydawanie im „gratisowych” napojów będzie miało miejsce na imprezach (eventach) w zamian za to, że organizator udostępni Wnioskodawcy powierzchnię reklamową.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytania:

1. Czy w sytuacji opisanej w pkt 1 opisu stanu faktycznego nieodpłatne wydanie przez Wnioskodawcę dystrybutorom dodatkowej ilości napojów słodzonych stanowić będzie wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów w rozumieniu art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym, a co za tym idzie, czy takie wydanie podlegać będzie opłacie cukrowej?
2. Czy w sytuacji opisanej w pkt 2 opisu stanu faktycznego nieodpłatne wydanie przez Wnioskodawcę napojów słodzonych konsumentom stanowić będzie wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów w rozumieniu art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym, a co za tym idzie, czy takie wydanie podlegać będzie opłacie cukrowej?
3. Czy w sytuacji opisanej w pkt 3 opisu stanu faktycznego nieodpłatne wydanie przez Wnioskodawcę napojów słodzonych konsumentom stanowić będzie wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów w rozumieniu art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym, a co za tym idzie, czy takie wydanie podlegać będzie opłacie cukrowej?
   
   

Zdaniem Państwa.

1. W sytuacji opisanej w pkt 1 opisu stanu faktycznego nieodpłatne wydanie przez Wnioskodawcę dystrybutorom dodatkowej ilości napojów słodzonych stanowić będzie wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów w rozumieniu art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym, a co za tym idzie takie wydanie będzie podlegać opłacie cukrowej.
2. W sytuacji opisanej w pkt 2 opisu stanu faktycznego nieodpłatne wydanie przez Wnioskodawcę napojów słodzonych konsumentom nie będzie stanowić wprowadzania na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów w rozumieniu art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym, a co za tym idzie, takie wydanie nie będzie podlegać opłacie cukrowej.
3. W sytuacji opisanej w pkt 3 opisu stanu faktycznego nieodpłatne wydanie przez Wnioskodawcę napojów słodzonych konsumentom nie będzie stanowić wprowadzania na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów w rozumieniu art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym, a co za tym idzie, takie wydanie nie będzie podlegać opłacie cukrowej.

Uzasadnienie Państwa stanowiska:

Z art. 12a ustawy o zdrowiu publicznym wynika, że opłacie od napojów z dodatkiem cukrów podlega wprowadzanie tych napojów na rynek krajowy. Przez wprowadzanie rozumie się ich:

• sprzedaż do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna,
• sprzedaż detaliczną przez producenta napojów.

Sprzedaż detaliczna oznacza dokonywanie na terytorium RP, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub zawartej poza tym lokalem.

W przypadku sytuacji nr 1 pod uwagę należy wziąć przepis art. 12a ust. 2, zgodnie z którym opłacie podlega sprzedaż napojów do pierwszego punktu sprzedaży detalicznej. Rozstrzygnąć tutaj należy, czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca, po spełnieniu przez dystrybutora warunku polegającego na zakupie określonej ilości towaru, nieodpłatnie przekaże mu dodatkową partię tego towaru, mamy do czynienia ze sprzedażą w rozumieniu ww. przepisu.

Aby odpowiedzieć na powyższe pytanie, zasadnym jest odwołać się do zasad, które wynikają wprawdzie z przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, jednak w ocenie Wnioskodawcy znajdą zastosowanie w analizowanym przypadku.

Przez sprzedaż rozumie się m.in. odpłatną dostawę towarów (art. 2 pkt 22 Ustawy VAT). Podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy. Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot udzielonych nabywcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży. Podstawę opodatkowania obniża się o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen (art. 29a ust. 1, ust. 7 pkt 2 i ust. 10 pkt 1 Ustawy VAT).

Z powyższych przepisów wynika, że możemy mówić o dwóch rodzajach rabatów - przyznawanych przed ustaleniem ceny oraz udzielanych po jej ustaleniu.

W tym miejscu zasadnym jest zwrócić uwagę na pojęcie tzw. rabatu towarowego (naturalnego). Był on przedmiotem rozważań m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 09.12.2016 r. nr 2461- IBPP1.4512.794.2016.1.LSz. Wskazano w niej, że w przypadku powyższego rabatu możliwe są dwie kwalifikacje operacji rabatowych, a mianowicie potraktowanie przekazania dodatkowej ilości towarów:

• jako rabatu udzielonego w ramach zasadniczej transakcji, wpływającego na obniżenie ceny jednostkowej w tej transakcji, albo
• jako odrębnego nieodpłatnego świadczenia na rzecz kontrahenta, niepowiązanego z żadną konkretną sprzedażą.
  
  

Typową sytuacją jest, że udzielenie rabatu wiąże się bezpośrednio z wynagrodzeniem za konkretną dostawę lub dostawy, a dodatkowe towary są wydawane w ramach tego samego stosunku prawnego co ta dostawa (sytuacja z pkt 1). W ocenie Wnioskodawcy z takim właśnie rabatem mamy do czynienia w przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji. Bowiem już z umowy z odbiorcą wynikać będzie, że jeżeli ten w danym okresie zakupi określoną ilość produktu, to nieodpłatnie otrzyma jego dodatkową partię. Wydanie tej dodatkowej ilości nie będzie więc nieodpłatną dostawą towarów (darowizną), lecz rabatem towarowym, który jest elementem transakcji sprzedaży. W konsekwencji takie wydanie mieścić się będzie w pojęciu wprowadzania napojów na rynek w rozumieniu ustawy o zdrowiu publicznym, a co za tym idzie, podlegać będzie opłacie cukrowej.

Odnośnie sytuacji, w której Wnioskodawca w ramach akcji marketingowej nieodpłatnie „rozdaje” konsumentom napoje, pod uwagę należy wziąć art. 12a ust. 3 ustawy o zdrowiu publicznym, gdzie jest mowa o „odpłatnym zbywaniu towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub poza nim”.

Jeżeli nieodpłatne wydanie napojów konsumentom dokonywane jest poza umową sprzedaży, czyli nie jest elementem opisanego wyżej rabatu towarowego (gdy np. za zakup dwóch sztuk trzecia wydawana jest „gratis”), to takie nieodpłatne wydanie nie mieści się w pojęciu sprzedaży detalicznej w rozumieniu ustawy o zdrowiu publicznym. Czyli jeżeli napoje będą np. rozdawane każdemu zainteresowanemu konsumentowi, niezależnie od tego, czy lub ile tego rodzaju produktów zakupił lub zakupi, to takie wydanie nie będzie podlegało opłacie cukrowej.

Także w sytuacji nr 3, tj. gdy Wnioskodawca będzie nieodpłatnie wydawał napoje uczestnikom imprez (event-ów) w zamian za to, że organizator tych imprez udostępni Wnioskodawcy powierzchnię reklamową. W tym bowiem przypadku wydawanie napojów konsumentom również będzie dokonywane poza umową sprzedaży. Między Wnioskodawcą oraz konsumentami nie będzie istniał żaden stosunek zobowiązaniowy, a co za tym idzie, nie można tu mówić o sprzedaży czy innym odpłatnym świadczeniu. Nie zmienia tego ta okoliczność, że organizator będzie w zamian za rozdawanie napojów udostępniał Wnioskodawcy powierzchnie reklamowe. Relacja ta bowiem między Wnioskodawcą a organizatorem będzie podmiotowo odrębna i niezależna od relacji między Wnioskodawcą a konsumentami, którym wydawane będą nieodpłatnie napoje. Po stronie tych ostatnich nie powstanie żaden obowiązek świadczenia wzajemnego z tytułu otrzymania napojów.

Na poparcie stanowiska, że nieodpłatne wydawanie napojów nie powinno być objęte ww. opłatą, świadczy również cel wprowadzenia tej opłaty. Jak wynika z uzasadnienia do ww. ustawy, opłata ta jest elementem polityki cenowej w celu promowania zdrowego żywienia. W wielu miejscach tego uzasadnienia wskazuje się, że to właśnie wyższa cena (na skutek wliczenia do niej opłaty) ma powodować zmniejszenie popytu na napoje słodzone. Skoro cena jest elementem umowy sprzedaży, to w przypadku nieodpłatnego wydawania napojów powyższy cel nie jest realizowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych w zakresie:

• nieodpłatnego przekazania dystrybutorom dodatkowej ilości napojów po spełnieniu określonych wymagań,
• nieodpłatnego wydawania napojów konsumentom,
• nieodpłatnego wydania napojów konsumentom w zamian za udostępnienie przez organizatora eventu powierzchni reklamowej,

– jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183 ze zm.) zwanej dalej ustawą, wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.),
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą".

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się, w myśl art. 12a ust. 2 ustawy, sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Z kolei przez sprzedaż detaliczną, zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Natomiast w myśl art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Na podstawie art. 12d ust. 1 obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.
   
   

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że są Państwo producentem napojów słodzonych (oranżady), które spełniają definicję napoju z dodatkiem cukru w rozumieniu ustawy.

Celem zwiększenia sprzedaży zamierzacie Państwo podejmować działania promocyjne uzależnione od kategorii nabywców.

Pierwsza grupa nabywców to przedsiębiorcy-dystrybutorzy, którzy stanowią pierwszy punkt sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 12a ust. 2 i ust. 3 ustawy.

Druga grupa nabywców to konsumenci, o których mowa w art. 12a ust. 2 ustawy.

Planujecie Państwo przekazywać nieodpłatnie Napoje w trzech różnych wariantach:

1. Nieodpłatne przekazanie dodatkowej ilości napojów dystrybutorom w zamian za spełnienie określonych wymagań (np. zakup określonej ilości bądź konfiguracji towaru, wystawienie w sklepie na określony czas dodatkowej/promocyjnej ekspozycji lub wystawienie w sklepie określonego stojaka/lodówki);
2. Nieodpłatne „rozdawanie” napojów konsumentom, nieuzależnione od spełnienia jakichkolwiek wymagań przez tych konsumentów;
3. Nieodpłatne „rozdawanie” napojów konsumentom na imprezach (event-ach) w zamian za udostępnienie Państwu przez organizatora powierzchni reklamowej.
   
   

Państwa wątpliwość budzi, czy opisane we wniosku warianty stanowić będą wprowadzenie na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów w rozumieniu art. 12a ust. 1 ustawy, a w konsekwencji, czy takie wydania podlegać będą opłacie od środków spożywczych.

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami ustawy, opłacie podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12b ust. 1 ustawy. Natomiast wprowadzenie na rynek krajowy napojów rozumiane jest jako sprzedaż napojów (detaliczna lub do pierwszego punktu sprzedaży detalicznej) przez podmioty zobowiązane do zapłaty opłaty od środków spożywczych.

W niniejszej sprawie istotne jest zatem ustalenie, czy nieodpłatne wydania napojów w przypadkach opisanych przez Państwa we wniosku można uznać za sprzedaż.

Na gruncie ustawy pojęcie „sprzedaży” nie zostało zdefiniowane, jak również ustawa nie zawiera przepisów odsyłających do definicji zawartych w innych aktach prawnych, zatem zasadne jest odwołanie się do potocznej definicji tego pojęcia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (https://sjp.pwn.pl/sjp/sprzedaz;2523489.html) sprzedaż definiowana jest jako odstępowanie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującemu za określoną sumę.

Odwołując się z kolei do definicji legalnej pojęcia sprzedaży zawartej w innych aktach normatywnych, należy sięgnąć do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

W myśl art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Zatem obligatoryjnym elementem uznania danej czynności za umowę sprzedaży jest zobowiązanie kupującego do zapłaty określonej ceny za otrzymany towar.

Ustawa nie zawiera również definicji „nieodpłatnego wydania”, aby dokonać wykładni tego terminu, należy zatem odwołać się do reguł wykładni językowej i do słownikowego znaczenia poszczególnych wyrazów. „Nieodpłatny” to zatem niewymagający opłaty (Słownik Języka Polskiego PWN https://sjp.pwn.pl/sjp/nieodplatny;2489144.html). Natomiast „wydanie” oznacza dać, przydzielić coś komuś (https://sjp.pwn.pl/sjp/wydac;2538912.html). Zatem istotnym elementem „nieodpłatności” jest brak opłaty lub jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, w tym również oczekiwania określonego zachowania.

Przenosząc niniejsze na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że zgodnie z Państwa stanowiskiem, nieodpłatne przekazanie napojów dystrybutorom, w zamian za spełnienie określonych wymagań, nie może być rozumiane jako nieodpłatne wydanie napoju. Bowiem jak sami Państwo wskazaliście, to określone zachowanie kontrahenta (pierwotne nabycie określonej ilości/konfiguracji napojów lub wystawienie w sklepie ekspozycji/stojaka/lodówki), zgodnie z łączącą strony umową, warunkuje wydanie określonej ilości towaru (napojów). Zatem istnieje zależność pomiędzy wydaniem przez Państwa napojów a oczekiwaniem określonego działania/zachowania kontrahenta na rzecz, którego to wydanie następuje.

Przekazanie towarów dystrybutorom opisane we wniosku jest związane z konkretną sprzedażą w określonym czasie zgodnie z umową, przy czym skutek jest taki, że nabywca otrzymuje od Państwa więcej towarów za tę samą cenę sprzedaży, a więc zmniejsza się cena jednostkowa napoju. Również w przypadku przekazania dodatkowej ilości napojów w zamian za świadczenie przez odbiorcę usług polegających na wystawieniu dodatkowej ekspozycji, stojaka lub lodówki dochodzi do wymiany towaru na usługę.

Podsumowując, nieodpłatne przekazanie dodatkowej ilości napojów dystrybutorom, związane ze spełnieniem przez nich określonych wymagań, stanowi wprowadzenie napojów na rynek krajowy, o którym mowa w art. 12a ust. 1 ustawy i podlega opłacie od środków spożywczych.

W dalszej kolejności, Państwa wątpliwość budzi, czy nieodpłatne przekazanie napojów konsumentom:

• niepowiązane ze spełnieniem jakichkolwiek dodatkowych wymagań przez tych konsumentów,
• w zamian za udostępnienie Państwu przez organizatora powierzchni reklamowej na eventach,

stanowić będzie wprowadzenie na rynek krajowy napojów i czy będzie ono podlegać opłacie od środków spożywczych.

Jak wskazano powyżej, wprowadzeniem na rynek krajowy napoju, będzie każde odpłatne przekazanie tegoż napoju. W przypadku, gdy nie otrzymujecie Państwo żadnego wynagrodzenia za wydane konsumentom napoje, wówczas nie można mówić o wprowadzeniu na rynek krajowy w rozumieniu przepisów ustawy.

Jak trafnie wskazali Państwo w uzasadnieniu, w przypadku nieodpłatnego przekazania napojów konsumentom, gdy organizator udostępni Państwu powierzchnię reklamową na event-ach, wydawanie napojów konsumentom (…) będzie dokonywane poza umową sprzedaży. Między Wnioskodawcą oraz konsumentami nie będzie istniał żaden stosunek zobowiązaniowy, a co za tym idzie, nie można tu mówić o sprzedaży czy innym odpłatnym świadczeniu. Nie zmienia tego ta okoliczność, że organizator będzie w zamian za rozdawanie napojów udostępniał Wnioskodawcy powierzchnie reklamowe. Relacja ta bowiem między Wnioskodawcą a organizatorem będzie podmiotowo odrębna i niezależna od relacji między Wnioskodawcą a konsumentami, którym wydawane będą nieodpłatnie napoje. Po stronie tych ostatnich nie powstanie żaden obowiązek świadczenia wzajemnego z tytułu otrzymania napojów.

Tym samym nie dojdzie do wprowadzenia na rynek krajowy napojów, w myśl art. 12a ust. 1 ustawy, w opisanych we wniosku przypadkach dotyczących nieodpłatnego wydania tych napojów na rzecz konsumentów. Wydania te w konsekwencji nie będą rodziły obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie:

• nieodpłatnego przekazania dystrybutorom dodatkowej ilości napojów po spełnieniu określonych wymagań,
• nieodpłatnego wydawania napojów konsumentom,
• nieodpłatnego wydania napojów konsumentom w zamian za udostępnienie przez organizatora eventu powierzchni reklamowej,

– jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.