Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.320.2021.2.MPU
z 13 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 czerwca 2021r. (data wpływu: 18 czerwca 2021r.) uzupełnionego pismem z 19 sierpnia 2021 r. (data wpływu: 26 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży w trybie licytacji sądowej lokalu niemieszkalnego o nr księgi wieczystej (...) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

18 czerwca 2021r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży w trybie licytacji sądowej lokalu niemieszkalnego o nr księgi wieczystej (...). Wniosek został uzupełniony pismem z 19 sierpnia 2021 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 12 sierpnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.320.2021.1.MPU.

We wniosku Wnioskodawca przedstawił następujący opis zdarzenia przyszłego (z uwzględnieniem uzupełnienia):

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (...) (...) (...), Kancelaria nr (...) w (...) zgodnie z wnioskiem wierzyciela prowadzi egzekucję w sprawie (...) z lokalu niemieszkalnego o powierzchni użytkowej według (...) m2 położonego w (...) przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy w (...) prowadzi księgę wieczystą o numerze (...).

Dłużnikiem i właścicielem lokalu jest „(...)” spółka z o.o. w (...) (Regon: (...), NIP: (...)). Według wpisu w KRS dłużnika (KRS: (...)) przedmiotem przeważającej działalności dłużnika jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Przedmiotem pozostałej działalności przedsiębiorcy jest m.in. hotele i podobne obiekty zakwaterowania, restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne, działalność organizatorów turystyki, działalność szpitali, praktyka lekarska specjalistyczna, praktyka lekarska ogólna, pozostała działalność usługowa w zakresie rezerwacji, gdzie indziej niesklasyfikowana, pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Dłużnik jest właścicielem lokalu na podstawie umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz umowy przeniesienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu niemieszkalnego sporządzonego w dniu (...) przez notariusza (...) (Repertorium (...)).

Po sprawdzeniu na stronie (...) (https:// (...)) ustalono, że podmiot „(...)” spółka z o.o. w (...) nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. Dłużnik wezwany do udzielenia informacji komornikowi, oświadczył, że prowadzi działalność gospodarczą, nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało dłużnikowi prawo do odliczenia podatku VAT przy jej nabyciu, dłużnik nie poniósł nakładów przewyższających 30% jej wartości początkowej i nie skorzystał z prawa odliczenia podatku VAT od tych nakładów, dłużnik nie zlikwidował działalności gospodarczej; dłużnik oświadczył, że przy sprzedaży nieruchomości nie należy odprowadzać podatku VAT.

W dniu (...) sporządzono protokół opisu i oszacowania lokalu, czynność jest prawomocna. Kolejnym etapem postępowania jest wyznaczenie terminu pierwszej licytacji prawa własności lokalu niemieszkalnego o numerze księgi wieczystej (...).

W odpowiedzi na zapytanie Naczelnik Urzędu Skarbowego w (...) w dniu (...) poinformował, że nie odnotowano dokumentów wymiarowych za ostatnie 5 lat, podatnik nie figuruje w rejestrze VAT; podatnik nie nabywał praw majątkowych ani rzeczy podlegających opodatkowaniu lub zwolnieniu z opodatkowania. Urząd nie posiada informacji na zapytanie czy podatnikowi przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT przy nabyciu nieruchomości (...), czy poniósł on nakłady przewyższające 30% wartości początkowej tej nieruchomości i skorzystał z prawa odliczenia podatku VAT od tych nakładów. Urząd nie posiada informacji mających wpływ na ustalenie obowiązku odprowadzenia podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości (...).

W uzupełnieniu z 19 sierpnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał ponadto następujące okoliczności:

1. według oświadczenia dłużnika lokal niemieszkalny o nr księgi wieczystej (...) był wykorzystywany przez dłużnika na cele działalności gospodarczej polegającej na jego wynajmie;
2. według oświadczenia dłużnika lokal niemieszkalny o nr księgi wieczystej (...) był wpisany do ewidencji środków trwałych dłużnika;
3. według oświadczenia dłużnika lokal niemieszkalny o nr księgi wieczystej (...) był wykorzystywany do działalności dłużnika zwolnionej na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku VAT;

Odpowiadając na pytanie Organu: czy prowadził Pan udokumentowane działania, które nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od Dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a (art. 43) Wnioskodawca odpowiedział:

1. prowadzone udokumentowane działania doprowadziły do uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytanie (w brzmieniu uwzględniającym uzupełnienie wniosku):

Czy Komornik Sądowy w świetle art. 18 powołanej wyżej ustawy [o podatku od towarów i usług – przypis Organu] jest obowiązany do obliczenia i uiszczenia za dłużnika podatku VAT?

Wnioskodawca przedstawił następujące własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego:

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle opisanego wyżej stanu faktycznego Komornik nie będzie obowiązany do obliczenia i uiszczenia za dłużnika podatku VAT od sprzedanej w trybie licytacji sądowej nieruchomości z uwagi na zwolnienie opisane w art. 43 ustęp 1 punkty 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który będzie działał w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik - właściciel danej nieruchomości - jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Komornik Sądowy prowadzi egzekucję z lokalu niemieszkalnego. Dłużnikiem i właścicielem lokalu jest „(...)” spółka z o.o. Przedmiotem przeważającej działalności dłużnika jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Dłużnik jest właścicielem lokalu na podstawie umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz umowy przeniesienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu niemieszkalnego. Spółka nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT. Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą, nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało dłużnikowi prawo do odliczenia podatku VAT przy jej nabyciu. Dłużnik nie zlikwidował działalności gospodarczej. Lokal niemieszkalny był wykorzystywany przez dłużnika na cele działalności gospodarczej polegającej na jego wynajmie, był wpisany do ewidencji środków trwałych dłużnika oraz był wykorzystywany do działalności dłużnika zwolnionej na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku VAT.

Jak wynika z powołanych przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem przy dostawie lokalu niemieszkalnego spełnione będą przesłanki do uznania Dłużnika za podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem lokal niemieszkalny był wykorzystywany przez dłużnika na cele działalności gospodarczej polegającej na jego wynajmie a także był wpisany do ewidencji środków trwałych dłużnika. W konsekwencji, dostawa przez Wnioskodawcę ww. lokalu niemieszkalnego w trybie egzekucji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Wyjaśnić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług, mogące mieć zastosowanie w przedmiotowej sprawie zostały określone w art. 43 ust.1 pkt 10 i 10a, zawierających zwolnienie dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających określone w tych przepisach warunki.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub ich część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Natomiast stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów;
   
   

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy o VAT jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a (art. 43), przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu z 19 sierpnia 2021 r. prowadzone udokumentowane działania doprowadziły do uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, zatem ww. wskazane domniemanie nie będzie miało zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego Dłużnik jest właścicielem lokalu na podstawie umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz umowy przeniesienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu niemieszkalnego sporządzonego w dniu (...) r. Lokal niemieszkalny wykorzystywany był w prowadzonej przez dłużnika działalności gospodarczej polegającej na jego wynajmie. W stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało dłużnikowi prawo do odliczenia podatku VAT przy jej nabyciu. Dłużnik nie poniósł nakładów przewyższających 30% jej wartości początkowej i nie skorzystał z prawa odliczenia podatku VAT od tych nakładów.

Tym samym w przedstawionej we wniosku sytuacji sprzedaż w drodze licytacji lokalu niemieszkalnego nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, ponieważ pierwsze zasiedlenie nieruchomości nastąpiło najpóźniej z chwilą jego nabycia przez Dłużnika na podstawie umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz umowy przeniesienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu niemieszkalnego. Jednocześnie między pierwszym zasiedleniem lokalu a jego dostawą (sprzedażą w trybie licytacji sądowej) upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Nie występuje więc w sprawie okoliczność wyłączająca planowaną sprzedaż ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10.

Należy zatem stwierdzić, że sprzedaż w drodze licytacji sądowej lokalu niemieszkalnego o nr księgi wieczystej (...) będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Tym samym Organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, co do istoty rozstrzyganego problemu, zgodnie z którym Komornik Sądowy nie będzie obowiązany do obliczenia i uiszczenia za dłużnika podatku VAT od sprzedawanej w trybie licytacji sądowej nieruchomości. Oceniając jednak całościowo stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przedmiotowa sprzedaż podlega zwolnieniu zarówno w trybie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jak również w trybie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy należało ocenić je jako nieprawidłowe. Zaznaczyć bowiem należy, że z przepisów regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynika, że w odniesieniu do tego rodzaju sprzedaży może wystąpić tylko jedna z podstaw do zastosowania zwolnienia. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a może być bowiem brany pod uwagę dopiero w sytuacji gdy dostawa części budynku nie byłaby objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z23października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz.2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art.54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.