2021.09.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.659.2021.1.SR
z 21 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 sierpnia 2021 r. (data wpływu 25 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na modernizację i adaptację budynku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

25 sierpnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na modernizację i adaptację budynku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto … (zwane dalej: „Miastem” lub „Wnioskodawcą”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Miasto realizuje zadanie inwestycyjne polegające na modernizacji i adaptacji budynku, który posiada trzy układy konstrukcyjne dobudowane w różnym okresie.

Celem przebudowy jest ich ujednolicenie oraz nadanie obiektowi estetycznego charakteru. Budynek składa się z parteru oraz nieużytkowego poddasza. Na parterze znajduje się lokal użytkowy (prowadzony był w nim warsztat stolarski, obecnie jest nieużywany, umowa najmu została wypowiedziana) oraz lokal mieszkaniowy (pustostan).

W wyniku adaptacji pomieszczeń na parterze likwidacji ulegnie funkcja mieszkaniowa, a cała powierzchnia (ok. 290 m²), pełnić będzie funkcję użytkową – przeznaczoną na najem, opodatkowany podstawową stawką podatku VAT 23%.

Zgodnie ze strategicznymi celami polityki gospodarczej Miasta, przewiduje się wynajęcie tego lokalu, celem realizacji przez najemcę zadań z obszaru działalności pożytku publicznego, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1057 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą OPP”, w szczególności będą to działania skierowane do ludzi młodych, mające na celu stworzenie przestrzeni, w której będą mogły się odbywać wydarzenia edukacyjne, rozwojowe, kulturalne i aktywizacyjne, jak również będzie prowadzona działalność gospodarcza zdefiniowana w ustawie OPP.

Na terenie Miasta działa wiele podmiotów, o których mowa w art. 3 ustawy OPP. Realizację swoich zadań finansują z różnych źródeł zewnętrznych, tj. funduszy unijnych, wpłat prywatnych darczyńców, wpłat 1% podatku, jak również z przychodów z własnej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w ustawie OPP). Ponadto niektóre podmioty ubiegają się o dotację z miasta – środki finansowe w postaci tzw. grantów na wsparcie realizacji zadań publicznych. Wsparcie takie przyznawane jest w drodze otwartych konkursów ofert, do których może przystąpić każdy podmiot spełniający kryteria określone w danym konkursie. Ogłoszenia o konkursach określają m.in.: cel zadania, beneficjentów, katalog kosztów pokrywanych z dotacji, kryteria oceny, zasady kontroli realizacji zadania.

Modernizowany lokal administrowany jest przez jednostkę wchodzącą w skład scentralizowanych rozliczeń Miasta – Zakład Gospodarki Mieszkaniowej (dalej „ZGM”). Po przeprowadzonej modernizacji lokal zostanie wynajęty w trybie pisemnego, nieograniczonego konkursu ofert zgodnie z zarządzeniem Prezydenta w sprawie zasad wynajmowania lokali użytkowych zarządzanych przez Zakład Gospodarki Mieszkaniowej (zwane dalej „Zarządzeniem”), z zastrzeżeniem celu społecznego, jako preferowanego sposobu wykorzystania lokalu.

W konkursie zatem będą mogły wziąć udział m.in. organizacje pozarządowe w rozumieniu ustawy OPP, z zastrzeżeniem, że najemca będzie zobowiązany sfinansować czynsz najmu ze środków innych niż ewentualne granty przyznawane w otwartych konkursach organizowanych przez Miasto. Reasumując zwycięzcą konkursu będzie mógł być podmiot posiadający odpowiedni poziom finansowania własnego (przychody z działalności gospodarczej) oraz zewnętrznego innego niż miejskie granty, które zapewni możliwość wynajęcia wyposażonego lokalu w dobrym standardzie.

Zasady wynajmu lokali użytkowych (w tym również na rzecz organizacji pozarządowych, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy OPP) reguluje Zarządzenie, które stanowi, że dla organizacji pożytku publicznego:

Czynsz najmu niewyposażonych lokali o niskim standardzie będzie wynosić 1 zł netto za m² powierzchni użytkowej za 30 m² powierzchni użytkowej lokalu, chyba że stawka minimalna określona na liście wynajmu lokali jest mniejsza niż 1 zł netto za 1 m². Stawka czynszu za powierzchnię przekraczającą 30m² ustalana będzie w wysokości stawki minimalnej określonej na liście lokali do wynajęcia lub w przypadku braku stawki minimalnej, określana będzie przez ZGM. Z preferencji czynszowych organizacje pozarządowe będą mogły skorzystać przy wynajmie maksymalnie jednego lokalu użytkowego.
Czynsz najmu wyposażonych i wyremontowanych lokali, w dobrym standardzie, ustalony będzie na poziomie ceny odpowiadającej cenom rynkowym.

W przedmiotowej sprawie najem dotyczy wyremontowanego i wyposażonego lokalu, o dobrym standardzie, dla którego stawka czynszu najmu będzie określona na poziomie cen rynkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Miasto będzie miało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na modernizację i adaptację budynku w sytuacji, gdy zwycięzcą konkursu na najem lokalu będzie podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Miasta, będzie ono miało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków na modernizację i adaptację budynku w sytuacji, gdy zwycięzcą konkursu na najem lokalu będzie podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, dalej: „ustawa o VAT”), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy o VAT i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy OPP działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

W myśl art. 3 ust. 2 powyższej ustawy organizacjami pozarządowymi są:

niebędące jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych lub przedsiębiorstwami, instytutami badawczymi, bankami i spółkami prawa handlowego będącymi państwowymi lub samorządowymi osobami prawnymi,
niedziałające w celu osiągnięcia zysku

– osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.

Stosownie zaś do art. 3 ust. 3 tej ustawy działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez:

osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego;
stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego;
spółdzielnie socjalne;
spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz kluby sportowe będące spółkami działającymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2019 r. poz. 1468, 1495 i 2251), które nie działają w celu osiągnięcia zysku oraz przeznaczają całość dochodu na realizację celów statutowych oraz nie przeznaczają zysku do podziału między swoich udziałowców, akcjonariuszy i pracowników.

W przedmiotowej sprawie Miasto, na podstawie umowy cywilnoprawnej przewiduje wynajęcie wyposażonego lokalu o dobrym standardzie, do realizacji przez najemcę działalności pożytku publicznego w myśl ustawy OPP, w szczególności będą to działania skierowane do ludzi młodych, mające na celu stworzenie przestrzeni, w której będą mogły się odbywać wydarzenia edukacyjne, rozwojowe, kulturalne i aktywizacyjne, jak również będzie prowadzona działalność gospodarcza zdefiniowana w ustawie OPP.

W związku z powyższym, zdaniem Miasta w przedmiotowej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku VAT będą spełnione, gdyż Miasto realizując opisane we wniosku prace modernizacyjne będzie działało w charakterze podatnika VAT i zostanie spełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej. Modernizacja dotyczy lokalu przeznaczonego na najem komercyjny, generujący podatek VAT należny, co pozwala na odliczenie podatku VAT przez Miasto.

W konsekwencji więc, Miasto będzie miało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na nakłady na modernizację i adaptację budynku bez względu na to czy zwycięzcą konkursu byłby przedsiębiorca czy też podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy OPP. Forma prawna najemcy nie zmienia faktu, że Miasto występuje w przedmiotowej transakcji sprzedaży w charakterze podatnika podatku VAT i realizuje ją w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 15 i 19 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych; współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1057 ze zm.), organizacjami pozarządowymi są:

niebędące jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych lub przedsiębiorstwami, instytutami badawczymi, bankami i spółkami prawa handlowego będącymi państwowymi lub samorządowymi osobami prawnymi,
niedziałające w celu osiągnięcia zysku

– osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje zadanie inwestycyjne polegające na modernizacji i adaptacji budynku. Budynek składa się z parteru oraz nieużytkowego poddasza. Na parterze znajduje się lokal użytkowy (prowadzony był w nim warsztat stolarski, obecnie jest nieużywany, umowa najmu została wypowiedziana) oraz lokal mieszkaniowy (pustostan). W wyniku adaptacji pomieszczeń na parterze likwidacji ulegnie funkcja mieszkaniowa, a cała powierzchnia (ok. 290 m²), pełnić będzie funkcję użytkową – przeznaczoną na najem, opodatkowany podstawową stawką podatku VAT 23%. Zgodnie ze strategicznymi celami polityki gospodarczej Miasta, przewiduje się wynajęcie tego lokalu, celem realizacji przez najemcę zadań z obszaru działalności pożytku publicznego, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, w szczególności będą to działania skierowane do ludzi młodych, mające na celu stworzenie przestrzeni, w której będą mogły się odbywać wydarzenia edukacyjne, rozwojowe, kulturalne i aktywizacyjne, jak również będzie prowadzona działalność gospodarcza zdefiniowana w ustawie OPP.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na modernizację i adaptację budynku w sytuacji, gdy zwycięzcą konkursu na najem lokalu będzie podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Każde nabycie towarów i usług, przeznaczonych do przyszłego wykorzystania ich do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie jego dokonania za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Zatem, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, mają być wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – cała powierzchnia pełnić będzie funkcję użytkową przeznaczoną na najem opodatkowany podstawową stawką podatku VAT 23%. Po przeprowadzonej modernizacji lokal zostanie wynajęty. Najem dotyczy wyremontowanego i wyposażonego lokalu, o dobrym standardzie, dla którego stawka czynszu najmu będzie określona na poziomie cen rynkowych.

Tym samym, w związku z wykorzystaniem przez Gminę efektów ww. inwestycji wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone na ich realizację.

Bez znaczenia w sprawie pozostaje status najemcy, tj. czy najemcą będzie podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie czy też inny podmiot.

Odpowiadając zatem na pytanie Wnioskodawcy należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na modernizację i adaptację budynku w sytuacji, gdy zwycięzcą konkursu na najem lokalu będzie podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w szczególności w interpretacji przyjęto wskazania Wnioskodawcy co do wysokości czynszu, zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie ustalone, że wysokość czynszu odbiega od realiów rynkowych, czy też skalkulowana jest na zbyt niskim poziomie, interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin