Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.472.2018.2.MKA
z 30 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2018 r. (data wpływu 21 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2019 r. (data wpływu 24 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 16 stycznia 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.472.2018.1.MKA, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 16 stycznia 2019 r., natomiast 24 stycznia 2019 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej 23 stycznia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca 26 kwietnia 2013 r. nabył nieruchomość za kwotę 162 660,50 zł. Zakup nieruchomości finansowany był w kwocie 5 000 zł ze środków własnych, a reszta z kredytu hipotecznego. W ramach zakupu nieruchomości Wnioskodawca poniósł wydatki notarialne w kwocie 1 098 zł oraz nakłady na wykończenie nieruchomości w kwocie 14 151,35 zł udokumentowane fakturami.

Dnia 12 czerwca 2014 r. Zainteresowany nabył nieruchomość – miejsce postojowe w garażu wielostanowiskowym za kwotę 3 000 zł finansowaną w całości ze środków własnych.

Dnia 12 października 2016 r. Wnioskodawca sprzedał obie nieruchomości za kwotę 222 500,00 zł, z czego kwota w wysokości 147 962,69 zł została przekazana bezpośrednio do banku na rachunek techniczny, o czym jest mowa w akcie notarialnym, w celu całkowitej spłaty kredytu hipotecznego. Zainteresowany poniósł koszty pośrednictwa nieruchomości w wysokości 3 337,50 zł.

W roku podatkowym 2017 Urząd Skarbowy na podstawie wyliczeń zażądał zapłaty podatku w kwocie 4 531 zł w związku ze zbyciem nieruchomości. Organ podatkowy nie uwzględnił w kosztach spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży. Organ podatkowy nie uwzględnił również, że dnia 11 stycznia 2017 r. Zainteresowany nabył nową nieruchomość za kwotę 231 752,50 zł.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że „nowa nieruchomość” została nabyta w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawcy. Jest to lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość. Nieruchomość ta jest położona na terenie Polski.

Zgodnie z treścią aktu notarialnego z dnia 12 czerwca 2014 r. Wnioskodawca nabył udział wynoszący 1/55 część w samodzielnym lokalu niemieszkalnym - garażu wielostanowiskowym.

Umowa sprzedaży nieruchomości z dnia 12 października 2016 r. dotyczyła sprzedaży zarówno nieruchomości mieszkalnej, jak i udziału w nieruchomości niemieszkalnej, czyli 1/55 część w garażu wielostanowiskowym. W ww. umowie sprzedaży określono ceny sprzedaży obu nieruchomości - zarówno mieszkalnej – 197 500 zł oraz udziału w nieruchomości niemieszkalnej - 25 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy biorąc pod uwagę stan faktyczny opisany we wniosku można nie uwzględniać w dochodzie uzyskanym ze sprzedaży nieruchomości, kwoty kredytu hipotecznego pozostałej do spłaty, który to kredyt został zaciągnięty w celu finansowania zakupu nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży, bez spłaty którego sprzedaż ww. nieruchomości nie byłaby możliwa?
2. Czy w wyliczaniu kwoty należnego podatku dochodowego od sprzedaży ww. nieruchomości można było w dniu składania deklaracji podatkowej uwzględnić zakup nieruchomości mieszkaniowej z dnia 11 stycznia 2017 r. i tym samym wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości na własne cele mieszkaniowe?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek dochodowy od sprzedaży nieruchomości nie był wymagany i tym samym bezpodstawnie Zainteresowany dokonał jego zapłaty, gdyż dochód ze sprzedaży nieruchomości został w całości wydatkowany na własne cele mieszkaniowe w wymaganym ustawowym terminie.

Poniżej wyliczenia:

222 500 zł - sprzedaż nieruchomości

− 3337,50 zł - zapłata za usługi pośrednika nieruchomości

= 219 162,50 zł - przychód ze sprzedaży nieruchomości

− 1098 zł - koszty notarialne

− 14151,35 zł - nakłady na wykończenie nieruchomości

− 147 962, 69 zł - spłata kredytu hipotecznego

= 55 950,46 zł - DOCHÓD

WYDATKI NA CELE MIESZKANIOWE - 231 752,50 zł

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.), Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest – z zastrzeżeniem ust. 2 – odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w powyższym przepisie, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment ich nabycia.

Zgodnie z opisem zawartym we wniosku Wnioskodawca w 2016 r. sprzedał mieszkanie oraz udział w nieruchomości niemieszkalnej, które zakupił odpowiednio w 2013 r. i 2014 r.

Wobec powyższego sprzedaż przedmiotowej nieruchomości oraz udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ponieważ została dokonana przed upływem okresu wymienionego w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 cyt. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Koszt nabycia, co do zasady, określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia jest cena, jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość, niezależnie od tego, czy zakup ten był sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jej zakup pochodziły z oszczędności nabywcy, koszty wytworzenia i koszty nakładów. Koszty nabycia nieruchomości obejmują nie tylko cenę zakupu, ale również inne wydatki związane z tym nabyciem, np. wynagrodzenie notariusza, podatek od czynności cywilnoprawnych.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w 2016 r. sprzedał dwie nieruchomości:

• lokal mieszkalny, którego nabycie zostało sfinansowane w części kredytem hipotecznym,
• udział w nieruchomości niemieszkalnej, którego zakup został sfinansowany ze środków własnych Wnioskodawcy.
  
  

Część środków ze sprzedaży ww. nieruchomości została przekazana bezpośrednio do banku na rachunek techniczny. Mając na uwadze powyższe Zainteresowany powziął wątpliwość czy może nie uwzględniać w dochodzie uzyskanym ze sprzedaży nieruchomości, kwoty kredytu - zaciągniętego na zakup sprzedanej nieruchomości - pozostałej do spłaty.

Wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie przychodem z odpłatnego zbycia mieszkania będzie wartość tego mieszkania wyrażona w cenie określonej w umowie jego sprzedaży, przy czym cena sprzedaży mieszkania winna odpowiadać jego wartości rynkowej. Cenę sprzedaży mieszkania można pomniejszyć wyłącznie o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (koszty odpłatnego zbycia) – w celu ustalenia przychodu oraz w art. 22 ust. 6c ww. ustawy (koszty uzyskania przychodów) – w celu ustalenia dochodu.

Jak już wyżej wskazano, do kosztów odpłatnego zbycia zalicza się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku, a zatem tylko takie wydatki, które są bezpośrednio związane z czynnością sprzedaży. Wydatkiem takim jest poniesiony koszt pośrednictwa nieruchomości.

Do wydatków takich nie można zaliczyć spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego na nabycie nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży. Na poparcie tego twierdzenia należy wskazać na przepis art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym obliczając podstawę opodatkowania należy przychód ustalony zgodnie z ww. art. 19 ust. 1 pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu ustalone zgodnie z art. 22 ust. 6c cyt. ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 6c koszty uzyskania przychodów z tytułu zbycia nieruchomości stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia, czyli cena wyrażona w umowie sprzedaży dotyczącej nabycia nieruchomości będącej źródłem przychodu. Tym samym Zainteresowany winien w kosztach uzyskania przychodów uwzględnić cenę jaką zapłacił za mieszkanie będące przedmiotem sprzedaży określoną w akcie notarialnym – umowie sprzedaż, mimo że cena ta została sfinansowana w części kredytem hipotecznym. W konsekwencji jeżeli Wnioskodawca w kosztach uzyskania przychodu uwzględni cenę nabycia nieruchomości sfinansowaną kredytem hipotecznym to jednocześnie przeznaczenie części przychodu na spłatę tego kredytu nie może pomniejszać przychodu a ostatecznie dochodu ze sprzedaży tego mieszkania.

Reasumując, część kwoty uzyskanej ze sprzedaży mieszkania przeznaczona na spłatę kredytu hipotecznego, nie stanowi kosztu odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani też kosztu uzyskania przychodu określonego w art. 22 ust. 6c cyt. ustawy, tym samym kwota ta nie ma wpływu na ustalenie dochodu z odpłatnego zbycia przedmiotowego mieszkania.

Jednocześnie wskazać należy, że poniesione przez Wnioskodawcę udokumentowana nakłady na wykończenie nieruchomości, które zwiększyły wartość nieruchomości będą stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych.

Ponadto w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych, w dniu 11 stycznia 2017 r. nabył lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość położony we Wrocławiu. Wobec powyższego Zainteresowany powziął wątpliwość czy wyliczając kwotę należnego podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości wymienionych we wniosku może uwzględnić zakup mieszkania i tym samym wykazać wydatkowanie środków za sprzedaży nieruchomości na własne cle mieszkaniowe.

Wyjaśnić należy, że stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia opisanych nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x (W/P)

gdzie:

• D – dochód ze sprzedaży,
• W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• P – przychód ze sprzedaży.
  
  

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości uprawniają do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 cyt. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   − położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b
   − w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne wskazać należy, że ustawodawca uzależnia skorzystanie ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Należy podkreślić, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Ponadto należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Przywołany wyżej przepis art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że wydatkiem na własne cele mieszkaniowe jest wydatek na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

Jednakże w świetle opisanego stanu faktycznego, zgodnie z którym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości wymienionych we wniosku w części została przeznaczona na spłatę kredytu powoduje, że kwotą którą Wnioskodawca mógł wydatkować na nabycie lokalu mieszkalnego jest różnica pomiędzy ceną jaka Wnioskodawca uzyskał za sprzedawane nieruchomości a kwotą przeznaczoną na spłatę kredytu.

Skutkiem powyższego przy ustalaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania Zainteresowany może - w myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a w związku z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - uwzględnić wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego w kwocie nie wyższej niż różnica pomiędzy przychodem uzyskany ze sprzedaży nieruchomości ustalony zgodnie z art. 19 ww. ustawy a kwotą tego przychodu przeznaczoną na spłatę kredytu hipotecznego.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawczyni. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Końcowo odnosząc się do kwestii ustalenia kwotowego dochodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości oraz udziału w nieruchomości wskazać należy, że przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Istotą interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie, czy Wnioskodawca prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe. Organ nie dokonuje wyliczeń kwoty przychodu, dochodu (straty) i ewentualnej wysokości podatku z tytułu np. sprzedaży nieruchomości. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jego dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.