Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.710.2018.2.MMA
z 28 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2018 r. (data wpływu 14 listopada 2018 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 14 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 grudnia 2018 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 13 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania dostaw lokali mieszkalnych wraz z udziałem we współwłasności działki gruntu oraz wyłącznym prawem korzystania z określonej części nieruchomości wspólnej– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania dostaw lokali mieszkalnych wraz z udziałem we współwłasności działki gruntu oraz wyłącznym prawem korzystania z określonej części nieruchomości wspólnej. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 14 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 grudnia 2018 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.710.2018.1.MMA.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wstęp

Wnioskodawca wykonuje działalność deweloperską - jest deweloperem w rozumieniu ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego i realizuje przedsięwzięcia deweloperskie na zasadach opisanych w tej ustawie. Przeważający przedmiot działalności Spółki to zgodnie z PKD 41.10.Z, realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Sprzedaż Spółki nie jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Spółka jako deweloper jest inwestorem w odniesieniu do przedsięwzięć deweloperskich polegających na zaprojektowaniu, budowie i sprzedaży domów jednorodzinnych w zabudowie szeregowej, bliźniaczej lub wolnostojącej na rzecz nabywców osób fizycznych, wraz z prawem własności gruntu. O ile umożliwiają to zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, każdy dom jednorodzinny - niezależnie od typu zabudowy (szeregowej, bliźniaczej lub wolnostojącej) projektowany jest na wydzielonej geodezyjnie działce gruntu. Sporadycznie zdarza się także, iż geodezyjny podział nieruchomości następuje równolegle z procesem budowy, tj. przed zawarciem umów przeniesienia własności wydzielonych działek gruntu zabudowanych budynkami jednorodzinnymi. Niestety z uwagi na specyficzne zapisy niektórych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego lub wydanych decyzji o warunkach zabudowy, dla określonych terenów inwestycji Spółka nie ma możliwości podziału nieruchomości adekwatnie do projektowanej (i dopuszczalnej w świetle planu miejscowego lub decyzji o warunkach zabudowy) intensywności zabudowy. W takich wypadkach Spółka planuje realizować dwa nowe, niżej wskazane scenariusze, mające na dzień złożenia niniejszego wniosku charakter zdarzeń przyszłych.

1. Zdarzenie przyszłe nr 1
   
   

W ramach Zdarzenia przyszłego nr 1 - budynki jednorodzinne będą projektowane, budowane i sprzedawane przez Wnioskodawcę w zabudowie wolnostojącej, bliźniaczej lub szeregowej jako budynki mieszkalne jednorodzinne dwulokalowe. Jest to zgodne nie tylko z utrwaloną praktyką rynkową, lecz przede wszystkim z definicją budynku mieszkalnego jednorodzinnego wg. art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, z późn. zm.), w myśl której budynek mieszkalny jednorodzinny to „budynek wolnostojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku”.

W wypadku zaprojektowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego spełniającego powyższe kryterium liczby nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych, każdy z lokali będzie zaprojektowany jako samodzielna mieszkaniowo część, z osobnym wejściem z poziomu gruntu oraz instalacjami. Każdy lokal mieszkalny będzie mógł być odrębnie wykorzystywany, jednakże w zależności od konkretnego projektu cały budynek mieszkalny jednorodzinny dwulokalowy może dodatkowo posiadać określone części wspólne, takie jak np. wspólny garaż, kotłownia albo strych. W zakresie tychże części wspólnych wraz z umową przenoszącą własność samodzielnego lokalu mieszkalnego, wraz z odpowiednim udziałem w nieruchomości wspólnej, obliczonym zgodnie z postanowieniami art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 24 czerwca roku 1994 o własności lokali (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 716 z późn. zm.), zawierana będzie umowa o podział do korzystania (tzw. umowa quoad usum), skutkująca przypisaniem każdoczesnemu właścicielowi danego lokalu mieszkalnego fragmentu powierzchni części wspólnej budynku do wyłącznego korzystania (równego połowie lub zbliżonego do połowy łącznej powierzchni wspólnej w budynku), oraz podziałem do korzystania działki gruntu zabudowanej tym budynkiem. Wnioskodawca zakłada, że powierzchnie wspólne wewnątrz budynku zostaną zaprojektowane w sposób umożliwiający niezależne wykorzystane ich części przez właścicieli każdego z lokali, zgodnie z umową o podział do korzystania. W szczególności, kotłownia będzie wyposażona w dwa odrębne zestawy grzewcze, a garaż w odrębne dwa miejsca postojowe z odrębnymi bramami wjazdowymi - po jednym dla każdego lokalu mieszkalnego.

W aspekcie podatkowym, w ramach Zdarzenia przyszłego nr 1, Spółka planuje zaprojektowanie, wybudowanie i sprzedaż wspomnianych budynków mieszkalnych jednorodzinnych (dwulokalowych) - odpowiednio w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub wolnostojącej - przy czym przedmiotem sprzedaży pojedynczemu Nabywcy byłby wyodrębniony lokal mieszkalny w dwulokalowym budynku mieszkalnym jednorodzinnym, z odrębnym wejściem z poziomu gruntu oraz instalacjami, wraz z odpowiednim udziałem w nieruchomości wspólnej, obejmującej działkę i część wspólną budynku (np. garaż, kotłownię lub strych), obliczonym zgodnie z postanowieniami art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 24 czerwca roku 1994 o własności lokali (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 716 z późn. zm.), przy czym nieruchomość wspólna zostanie podzielona do wyłącznego korzystania przez właścicieli dwóch wydzielonych lokali mieszkalnych na podstawie umowy quoad usum. Sens ekonomiczno-funkcjonalny takiego podziału budynku mieszkalnego jednorodzinnego dla każdego lokalu byłby zbliżony do zabudowy szeregowej lub bliźniaczej. Sprzedaży każdego z dwóch wyodrębnionych lokali mieszkalnych w budynku mieszkalnym jednorodzinnym w ramach jednego aktu notarialnego towarzyszyłaby sprzedaż udziału w nieruchomości gruntowej zabudowanej tym budynkiem, wraz z udziałem w istniejących częściach wspólnych oraz zawarcie umowy o podział do korzystania z tych części (zarówno w ramach budynku, jak i nieruchomości gruntowej). Z punktu widzenia funkcjonalności produktu dla Nabywcy, chodzi o sprzedaż lokalu mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie szeregowej lub bliźniaczej (często popularnie nazywanego „segmentem”), z oddzielnym wejściem z poziomu gruntu i z przeznaczoną do wyłącznego korzystania częścią działki gruntu z jego przodu, tyłu i boku (o ile jest to lokal skrajny). Powierzchnia użytkowa poszczególnych lokali mieszkalnych mieścić się będzie w przedziale pomiędzy 150 m² a 300 m².

Uwzględniając statystykę publiczną (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 roku o Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, Dz. U. Nr 112, poz. 1316) Wnioskodawca deklaruje, że planowany budynek mieszkalny jednorodzinny (dwulokalowy) można zaliczyć do grupowania działu 11 Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - budynki mieszkalne (grupa 111: Budynki mieszkalne jednorodzinne; Klasa: 1110: Budynki mieszkalne jednorodzinne), przy czym w ramach Klasy 1110 wyszczególnia się: Domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu. Wnioskodawca planuje zaprojektować, wybudować i sprzedać budynek mieszkalny jednorodzinny (dwulokalowy) w zabudowie wolnostojącej, bliźniaczej lub szeregowej, przy czym każdy wyodrębniany i sprzedawany lokal mieszkalny będzie miał - jak wskazuje powyższa pozycja w klasyfikacji PKOB - własne wejście z poziomu gruntu, a także własne instalacje i możliwość odrębnego wykorzystania. Dodatkowo nabywca lokalu będzie posiadał możliwość wyłącznego i niezależnego od nabywcy drugiego lokalu korzystania z fragmentu (równego lub zbliżonego do połowy) części wspólnej budynku (takiej jak np. garaż, kotłownia lub strych) oraz części nieruchomości gruntowej nim zabudowanej (z przodu, tyłu i ewentualnie boku lokalu, jeśli jest on lokalem skrajnym), zgodnie z umową o podział do korzystania. A zatem w sensie ekonomicznym, marketingowym i funkcjonalnym, jak również z punktu widzenia układu własności (tworzonego przez własność wyodrębnionego lokalu mieszkalnego w budynku mieszkalnym jednorodzinnym, posiadającego odrębne wejście z poziomu gruntu, wraz ze współwłasnością zabudowanej nieruchomości gruntowej z wyłącznym prawem do korzystania z połowy części wspólnej budynku oraz części działki gruntu) sprzedawane lokale mieszkalne będą tworzyć zabudowę jednorodzinną o charakterze segmentowym.

2. Zdarzenie przyszłe nr 2
   
   

Scenariusz Zdarzenia przyszłego nr 2 obejmuje okoliczności wymienione w opisie Zdarzenia przyszłego nr 1, jednakże z tą różnicą, że w ramach projektowanych budynków mieszkalnych jednorodzinnych dwulokalowych - niezależnie od rodzaju zabudowy (szeregowej, bliźniaczej lub wolnostojącej) - nie przewiduje się żadnych powierzchni wspólnych budynków, takich jak np. garaż, kotłownia bądź strych. W związku z tym, Nabywca lokalu mieszkalnego nabywać będzie w ramach jednego aktu notarialnego wyodrębniony, samodzielny lokal (o powierzchni użytkowej w przedziale 150 m² do 300 m²), posiadający odrębne instalacje i wejście z poziomu gruntu, wraz ze związanym z nim udziałem we współwłasności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem i wyłącznym prawem korzystania z jej określonej części.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że każdy ze sprzedawanych lokali mieszkalnych - wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej oraz prawem do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej, w tym odpowiednio garażu, strychu lub kotłowni w budynku - będzie objęty jedną księgą wieczystą, odrębną od księgi wieczystej drugiego lokalu mieszkalnego oraz od księgi wieczystej nieruchomości gruntowej zabudowanej całym budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym dwulokalowym. Wpis prawa do wyłącznego korzystania z określonych części nieruchomości wspólnej, w tym części budynku takich jak garaż, kotłownia bądź strych, umieszczony będzie w dziale I-Sp księgi wieczystej prowadzonej dla danego lokalu mieszkalnego (Dział I Sp - spis praw związanych z własnością).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy w zdarzeniu przyszłym opisanym w punkcie 1 niniejszego Wniosku (Zdarzenie przyszłe nr 1), sprzedaż lokalu mieszkalnego w budynku mieszkalnym jednorodzinnym (dwulokalowym), posiadającego osobne wejście z poziomu gruntu, osobne instalacje oraz wykorzystywanego oddzielnie, o powierzchni użytkowej powyżej 150 m², ale nie większej niż 300 m², wraz z udziałem we współwłasności części wspólnych budynku (takich jak np. garaż, kotłownia lub strych) i współwłasności działki gruntu zabudowanej tym budynkiem, wraz z wyłącznym prawem korzystania z określonej części nieruchomości wspólnej, podlega w całości opodatkowaniu stawką 8% od podatku od towarów i usług?
2. Czy w zdarzeniu przyszłym opisanym w punkcie 2 niniejszego Wniosku (Zdarzenie przyszłe nr 2), sprzedaż lokalu mieszkalnego w budynku mieszkalnym jednorodzinnym (dwulokalowym), posiadającego osobne wejście z poziomu gruntu, osobne instalacje oraz wykorzystywanego oddzielnie, o powierzchni użytkowej powyżej 150 m², ale nie większej niż 300 m², wraz z udziałem we współwłasności działki gruntu zabudowanej tym budynkiem oraz wyłącznym prawem korzystania z określonej części nieruchomości wspólnej, podlega w całości opodatkowaniu stawką 8% od podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. W zdarzeniu przyszłym opisanym w punkcie 1 niniejszego Wniosku (Zdarzenie przyszłe nr 1), według Wnioskodawcy sprzedaż lokalu mieszkalnego w budynku mieszkalnym jednorodzinnym (dwulokalowym), posiadającego osobne wejście z poziomu gruntu, osobne instalacje oraz wykorzystywanego oddzielnie, o powierzchni użytkowej powyżej 150 m², ale nie większej niż 300 m², wraz z udziałem we współwłasności części wspólnych budynku (takich jak np. garaż, kotłownia lub strych) i współwłasności działki gruntu zabudowanej tym budynkiem, wraz z wyłącznym prawem korzystania z określonej części nieruchomości wspólnej, podlega w całości opodatkowaniu stawką 8% od podatku od towarów i usług.
   
2. W zdarzeniu przyszłym opisanym w punkcie 2 niniejszego Wniosku (Zdarzenie przyszłe nr 2), według Wnioskodawcy sprzedaż lokalu mieszkalnego w budynku mieszkalnym jednorodzinnym (dwulokalowym), posiadającego osobne wejście z poziomu gruntu, osobne instalacje oraz wykorzystywanym oddzielnie, o powierzchni użytkowej powyżej 150 m², ale nie większej niż 300 m², wraz z udziałem we współwłasności działki gruntu zabudowanej tym budynkiem oraz z wyłącznym prawem korzystania z określonej części nieruchomości wspólnej, podlega w całości opodatkowaniu stawką 8% od podatku od towarów i usług.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Wprowadzenie

Na wstępie należy wyjaśnić, iż Wnioskodawca rozróżnił będące przedmiotem niniejszego wystąpienia zdarzenia przyszłe na dwa scenariusze, z uwagi na różnicę przedmiotu sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Różnica pomiędzy scenariuszami zdarzeń przyszłych sprowadza się do tego, czy w zakres części wspólnych budynku mieszkalnego jednorodzinnego, w których udziały będą nabywane łącznie z własnością samodzielnego lokalu mieszkalnego, tj. na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 czerwca roku 1994 o własności lokali, wchodzić będą pomieszczenia takie jak np. garaż, kotłownia lub strych. Nie w każdym budynku występuje bowiem potrzeba ich zaprojektowania w ramach części wspólnych, w zależności od uwarunkowań planistycznych i przestrzennych dla terenu konkretnej inwestycji. Mimo, że wg. stanowiska Wnioskodawcy - zgodnie z przedstawionym dalej uzasadnieniem - różnica w zakresie części wspólnych budynku, w których udziały nabywane są w ramach umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego nie powoduje odmiennych konsekwencji w zakresie opodatkowania sprzedaży podatkiem od towarów i usług, intencją Wnioskodawcy jest uzyskanie interpretacji indywidualnej odrębnie dla każdego z dwóch zdarzeń przyszłych, adekwatnie do różnych scenariuszy rozwoju oferty produktowej Spółki.

Uzasadnienie - wspólne dla Stanowiska pkt 1 i 2

W ocenie Wnioskodawcy, kluczowe znaczenie dla zaprezentowanego stanowiska - zarówno dla zdarzenia przyszłego nr 1, jak i zdarzenia przyszłego nr 2 - ma brzmienie i interpretacja: art. 5a, art. 29a ust. 8, art. 41 ust. 12-12c art. 146a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004, Nr 54, poz. 535, z późn. zm. - tekst jednolity opracowany na podstawie Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, 2491, z 2018 r., poz. 62, 86, 650,1499,1629,1669.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 5a ustawy, „towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne”.

Zgodnie z art. 29 ust. 8 ustawy, „w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu”.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 „stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 [tj. stawkę 7%, z uwzględnieniem art. 146a pkt 2, zgodnie z którym w okresie dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stawka wynosi 8% - przypis Wnioskodawcy], stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym”.

Pojęcie ,,budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym” zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy oznacza „obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.” Ustęp 12b wyłącza z zakresu budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym budynki jednorodzinne, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokale mieszkalne, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m². Zgodnie z ust. 12c, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity powierzchni użytkowej, „stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 [tj. obecnie 8% - przypis Wnioskodawcy], stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej”.

Dla uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy kluczowe znaczenie posiada definicja i zakres przedmiotowy ,,obiektów budownictwa mieszkaniowego”, a następnie „budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym” w rozumieniu ustawy, która w tym zakresie odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, wprowadzając dodatkowo ograniczenie związane z limitem powierzchni użytkowej budynku jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego. W wypadku obydwu zdarzeń przyszłych, w wyniku realizacji zamierzenia Wnioskodawcy przedmiotem dostawy będą opisane szczegółowo w tych zdarzeniach samodzielne lokale mieszkalne w budynkach jednorodzinnych (dwulokalowych), klasyfikowanych w dziale 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, tym samym spełniające kryterium obiektu budownictwa mieszkaniowego.

Limity powierzchniowe określone w art. 41 ust. 12b ustawy odnoszą się do pojęcia obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części będących przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług. Biorąc pod uwagę klasyfikację PKOB, dostawa lokalu mieszkalnego z oddzielnym wejściem z poziomu gruntu, o powierzchni użytkowej powyżej 150 m², ale nie większej niż 300 m² w budynku mieszkalnych jednorodzinnym (dwulokalowym) sklasyfikowana w klasie 1110 PKOB stanowi w istocie - w sensie ekonomicznym i podatkowym - dostawę domu jednorodzinnego z osobnym własnym wejściem z poziomu gruntu, do którego zastosowanie znajduje limit powierzchni użytkowej, o którym mowa w art. 41 ust. 12b pkt 1 (300 m²), a nie limit, o którym mowa w art. 41 ust. 12b pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (150 m²).

Zaprezentowane powyżej stanowisko potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2013, sygn. akt. I FSK 1721/12, w myśl którego pojęcie „budynku jednorodzinnego mieszkalnego” jako przedmiotu dostawy w rozumieniu art. 41 ust. 12b pkt 1 powinno być interpretowane zgodnie z opisem zawartym w dziale 11 grupa 111 PKOB.

Natomiast ,,lokalem mieszkalnym” w rozumieniu art. 41 ust. 12b pkt 2 ustawy będzie taki ,,obiekt budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym”, w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy, który nie mieści się w opisie budynku jednorodzinnego mieszkalnego zawartym w dziale 11 grupa 111 PKOB, czyli np. lokale mieszkalne w budynkach wielomieszkaniowych (dział 11 grupa 112 PKOB). W uzasadnieniu ww. wyroku, Sąd podkreślił, iż „dokonując kwalifikacji danej czynności na potrzeby podatku od towarów i usług należy zatem skoncentrować się na aspekcie ekonomicznym, ze szczególnym uwzględnieniem tego, czy w ramach danej czynności zrealizowany został obrót podlegający opodatkowaniu VAT, a także co jest przedmiotem tego obrotu”.

Pogląd ten potwierdzają również wydane interpretacje indywidualne, m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 listopada 2014 r., sygnatura IPPP1/443-669/11/14-7/S/BS, jak również z dnia 8 lutego 2017, sygnatura 1462-IPPP3.4512.960.2016.1.IG. We wszystkich ww. interpretacjach za prawidłowe uznane zostały stanowiska wnioskodawców stwierdzające, że powinni oni stosować do opisanych transakcji stawkę 8% VAT. W pierwszej z ww. interpretacji stwierdzone zostało, że pomimo iż przedmiotem sprzedaży będzie lokal mieszkalny, to przedmiotem dostawy w aspekcie ekonomicznym i podatkowym będzie sprzedaż domu mieszkalnego jednorodzinnego, co potwierdza klasyfikacja PKOB - obiekt mieści się w opisie budynku jednorodzinnego mieszkalnego zawartym w dziale 11, grupa 111, co jest kluczowe dla jego klasyfikacji na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług.

W oparciu o przytoczone wyżej interpretacje indywidualne, dla obydwu scenariuszy zdarzeń przyszłych, Wnioskodawca stoi również na stanowisku, iż opodatkowanie udziałów we współwłasności nieruchomości wspólnej - obejmującej w szczególności w wypadku zdarzenia przyszłego nr 1 części wspólne budynku takie jak np. garaż, kotłownia lub strych - podlega w całości opodatkowaniu stawką 8% od podatku od towarów i usług. W wypadku zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej w żadnym ze scenariuszy zdarzeń przyszłych nr 1 bądź nr 2, części wspólne nieruchomości nie mogą być przedmiotem niezależnego obrotu.

Pomimo różnic w przedmiocie dostawy pomiędzy scenariuszami zdarzenia przyszłego nr 1 i nr 2, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż różnice te nie mają wpływu na prawidłowość opodatkowania obydwu przedmiotów dostaw stawką 8% od podatku od towarów i usług.

Obydwa przedmioty dostaw posiadają cechy dające możliwość ich zaklasyfikowania do klasy 1110 PKOB, co skutkuje identycznym sensem ekonomicznym i podatkowym tych zdarzeń, sprowadzającym się w obydwu wypadkach do sprzedaży domu jednorodzinnego. Ewentualne istnienie w ramach budynku mieszkalnego jednorodzinnego (dwulokalowego) części wspólnych takich jak garaż, kotłownia lub strych, w opisanym zdarzeniu przyszłym nie zmienia sensu ekonomicznego i podatkowego zdarzenia związanego ze sprzedażą (dostawą) samodzielnego lokalu mieszkalnego, wraz z udziałem we współwłasności i wyłącznym prawem korzystania z części tychże powierzchni wspólnych. Wynika to m.in. ze sposobu zaprojektowania części wspólnych, pozwalającego na ich funkcjonalne rozdzielenie pomiędzy właścicieli dwóch lokali mieszkalnych, dzięki rozwiązaniom takim jak dwa zestawy grzewcze we wspólnej kotłowni, lub dwa miejsca postojowe i dwie bramy wjazdowe w garażu. Wnioskodawca ma przy tym świadomość, iż stosownie do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wnioskodawca dokonał zatem przypisania przedmiotu dostawy w obydwu zdarzeniach przyszłych nr 1 i nr 2 do klasy 1110 PKOB, kierując się przede wszystkim kryterium oddzielnego własnego wejścia z poziomu gruntu do każdego z lokali mieszkalnych w budynku jednorodzinnym (dwulokalowym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie dyspozycji art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 42 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
   
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W myśl art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
   
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
   
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Zgodnie z art. 146aa ust. 2 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 października roku następującego po roku, dla którego zostały spełnione warunki określone w ust. 1.

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – w myśl dyspozycji art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
   
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Na podstawie art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z powyższych regulacji wynika, że „obiekty budownictwa mieszkaniowego”, będące częścią budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy, to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - PKOB (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z pózn. zm.) wynika zaś, że w dziale 11 sklasyfikowane są budynki mieszkalne z podziałem na trzy grupy: budynki mieszkalne jednorodzinne (grupa 111), budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (grupa 112) oraz budynki zbiorowego zamieszkania (113).

Klasa „budynki mieszkalne jednorodzinne” obejmuje: (1) samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie itp. (2) domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

Ponadto, zgodnie z objaśnieniami do PKOB budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

W przypadku budynków połączonych między sobą (np. domy bliźniacze lub szeregowe), budynek jest budynkiem samodzielnym, jeśli jest oddzielony od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach. Gdy nie ma ściany przeciwpożarowej, budynki połączone między sobą uważane są za budynki odrębne, jeśli mają własne wejścia, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystywane.

Zgodnie z objaśnieniami Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

• powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;
  

• powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;
  

• powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.
  
  
  

Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie itp.).

Należy zauważyć, że budynek mieszkalny jednorodzinny, zgodnie z art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm.), to budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Zatem pod pojęciem „lokal mieszkalny”, w rozumieniu art. 41 ust. 12b pkt 2 ustawy należy rozumieć taki „obiekt budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym”, w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy, który nie mieści się w opisie budynku jednorodzinnego mieszkalnego zawartym w dziale 11 grupa 111 PKOB.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają również definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2018 r., poz. 716, z późn. zm.).

Ustawa o własności lokali w art. 2 wyróżnia dwie kategorie pomieszczeń, których istnienie i kwalifikacja mają istotne znaczenie dla posiadania przez dany lokal charakteru samodzielnej nieruchomości.

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy o własności lokali, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Według art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o własności lokali, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1422, z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Mieszkaniem – stosownie do § 3 pkt 9 ww. rozporządzenia – jest zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego.

Z kolei, przez pomieszczenie techniczne należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 powołanego rozporządzenia).

Natomiast, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych – § 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia.

Na podstawie powyższych uregulowań można m.in. stwierdzić, że kondygnacja budynku mieszkalnego, w części, w której znajdują się konkretne garaże lub miejsca postojowe, nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym, stanowi lokal użytkowy

W tym miejscu zaznaczyć także należy, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, co do zasady każde świadczenie powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność (usługę lub dostawę), to nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zauważa się, że stanowisko to potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, m.in. wyrok w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96), wyrok w sprawie pomiędzy Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Statssecretaris van Financien (C-41/04).

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ukształtował się pogląd, zgodnie z którym, dla określenia właściwej stawki podatku dla sprzedaży na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym w garażu wielostanowiskowym istotnym jest precyzyjne wskazanie przedmiotu tej czynności. NSA w wydanych orzeczeniach (por. wyroki z dnia 11 maja 2010 r., sygn. akt I FSK 724/09; z dnia 6 grudnia 2012 r., sygn. akt I FSK 156/12) dokonuje podziału stanów faktycznych, w ramach którego wyróżnia:

1. uznanie lokalu garażu wielostanowiskowego jako elementu nieruchomości wspólnej (podobnie jak ciągów komunikacyjnych, strychów, itp.) z określeniem korzystania z poszczególnych miejsc postojowych w ramach podziału quoad usum,
   
2. wyodrębnienie garażu na odrębną własność i sprzedaż udziału we współwłasności na rzecz właścicieli lokali korzystających z miejsc postojowych w ramach podziału quoad usum.
   
   

Z orzecznictwa NSA wynika, że jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym udziałem w częściach wspólnych nieruchomości, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego, dla którego nie zostaną założone odrębne księgi wieczyste, znajdującego się wewnątrz budynku lub na zewnątrz budynku, integralnie związanego z prawem własności lokalu mieszkalnego, to sprzedaż ta stanowi jednolite świadczenie. Miejsca postojowe nie mogą być wówczas odrębnym od lokalu mieszkalnego przedmiotem obrotu. Tylko w takim przypadku sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji zbycia lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego i w całości stanowi przedmiot jednej czynności cywilnoprawnej, tj. umowy sprzedaży opodatkowanej obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z wniosku wynika, że zamiarem Wnioskodawcy jest sprzedaż domów jednorodzinnych wybudowanych przez Wnioskodawcę w zabudowie wolnostojącej, bliźniaczej lub szeregowej jako budynki mieszkalne jednorodzinne dwulokalowe. W zdarzeniu przyszłym nr 1 opisanym we wniosku przedmiotem sprzedaży pojedynczemu Nabywcy byłby wyodrębniony lokal mieszkalny w dwulokalowym budynku mieszkalnym jednorodzinnym, z odrębnym wejściem z poziomu gruntu oraz instalacjami, wraz z odpowiednim udziałem w nieruchomości wspólnej, obejmującej działkę i część wspólną budynku (np. garaż, kotłownię lub strych). Powierzchnia użytkowa poszczególnych lokali mieszkalnych mieścić się będzie w przedziale pomiędzy 150 m² a 300 m². Każdy ze sprzedawanych lokali mieszkalnych - wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej oraz prawem do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej, w tym odpowiednio garażu, strychu lub kotłowni w budynku - będzie objęty jedną księgą wieczystą, odrębną od księgi wieczystej drugiego lokalu mieszkalnego oraz od księgi wieczystej nieruchomości gruntowej zabudowanej całym budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym dwulokalowym. Wpis prawa do wyłącznego korzystania z określonych części nieruchomości wspólnej, w tym części budynku takich jak garaż, kotłownia bądź strych, umieszczony będzie w dziale I-Sp księgi wieczystej prowadzonej dla danego lokalu mieszkalnego (Dział I Sp - spis praw związanych z własnością).

Natomiast w zdarzeniu przyszłym nr 2 Nabywca lokalu mieszkalnego nabywać będzie w ramach jednego aktu notarialnego wyodrębniony, samodzielny lokal (o powierzchni użytkowej w przedziale 150 m² do 300 m²), posiadający odrębne instalacje i wejście z poziomu gruntu, wraz ze związanym z nim udziałem we współwłasności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem i wyłącznym prawem korzystania z jej określonej części. Wnioskodawca wskazał, również, że każdy ze sprzedawanych lokali mieszkalnych - wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej oraz prawem do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej - będzie objęty jedną księgą wieczystą, odrębną od księgi wieczystej drugiego lokalu mieszkalnego oraz od księgi wieczystej nieruchomości gruntowej zabudowanej całym budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym dwulokalowym.

Wnioskodawca wskazał również, że planowany dom jednorodzinny dwulokalowy, w którym lokal stanowić będzie odrębny i niezależny (z punktu widzenia technicznego i prawnego) budynek mieszkalny, zaliczyć należy do grupowania działu 11 Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - budynki mieszkalne (grupa 111: Budynki mieszkalne jednorodzinne: Klasa: 1110: Budynki mieszkalne jednorodzinne, przy czym w ramach Klasy 1110 wyszczególnia się: Domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu)

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii określenia stawki podatku VAT dla sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących samodzielnie odrębną całość, tj. osobne wejście z poziomu gruntu, osobne instalacje oraz wykorzystywanego oddzielnie, o powierzchni użytkowej powyżej 150 m², ale nie większej niż 300 m², wraz z udziałem we współwłasności części wspólnych budynku (takich jak np. garaż, kotłownia lub strych), objętych jedną a księgą wieczystą i współwłasności działki gruntu zabudowanej tym budynkiem, wraz z wyłącznym prawem korzystania z określonej części nieruchomości wspólnej oraz stawki podatku VAT dla sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących samodzielnie odrębną całość, tj. posiadającego, sprzedaż lokalu mieszkalnego w budynku mieszkalnym jednorodzinnym (dwulokalowym), posiadającego osobne wejście z poziomu gruntu, osobne instalacje oraz wykorzystywanym oddzielnie, o powierzchni użytkowej powyżej 150 m2, ale nie większej niż 300 m², wraz z udziałem we współwłasności działki gruntu zabudowanej tym budynkiem oraz z wyłącznym prawem korzystania z określonej części nieruchomości wspólnej

Wskazane okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że zamiarem Wnioskodawcy jest sprzedaż domów jednorodzinnych dwulokalowych wraz z udziałem we współwłasności części wspólnych budynku (takich jak np. garaż, kotłownia lub strych), objętych jedną a księgą wieczystą i współwłasności działki gruntu zabudowanej tym budynkiem, wraz z wyłącznym prawem korzystania z określonej części nieruchomości wspólnej oraz sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z udziałem we współwłasności działki gruntu zabudowanej tym budynkiem oraz z wyłącznym prawem korzystania z określonej części nieruchomości wspólnej, jednak z przyczyn wynikających z warunków określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla tego obszaru wynika, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wyszczególnionych w budynkach lokali mieszkalnych. Wskazane lokale mieszkalne w ww. budynku jednorodzinnym dwulokalowym będą miały własne wejścia z poziomu gruntu osobne instalacje.

Należy tym samym zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotem sprzedaży w aspekcie ekonomicznym będą domy mieszkalne jednorodzinne co potwierdza klasyfikacja PKOB – gdyż zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy budynki opisane we wniosku klasyfikowane są do klasy 1110.

Zatem opis sprawy prowadzi do uznania, że dla sprzedaży opisanych we wniosku lokali mieszkalnych w budynkach jednorodzinnych dwulokalowych, sklasyfikowanych w grupowaniu 1110 PKOB o powierzchni przekraczającej 150 m², ale nieprzekraczających 300 m² wraz z udziałem we współwłasności części wspólnych budynku (takich jak np. garaż, kotłownia lub strych), objętych jedną a księgą wieczystą i współwłasności działki gruntu zabudowanej tym budynkiem, wraz z wyłącznym prawem korzystania z określonej części nieruchomości wspólnej (zdarzenie przyszłe nr 1) a także dla sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z udziałem we współwłasności działki gruntu zabudowanej tym budynkiem oraz z wyłącznym prawem korzystania z określonej części nieruchomości wspólnej (zdarzenie przyszłe nr 2) objętych jedną księgą wieczystą, zastosowanie znajdzie obniżona 8% stawka podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 12-12c w zw. z art. 146a pkt 2 i art. 146aa pkt 2 ustawy.

Uwzględniając powyższe okoliczności w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, że dla dostawy opisanych we wniosku lokali mieszkalnych w budynkach jednorodzinnych dwulokalowych opisanych w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nr 1 i nr 2, sklasyfikowanych w grupowaniu 1110 PKOB o powierzchni przekraczającej 150 m², ale nieprzekraczających 300 m² objętych jedną księgą wieczystą, zastosowanie znajdzie obniżona 8% stawka podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 12-12c w zw. z art. 146aa pkt 2 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, stawką podatku w wysokości 8% podlega również zbycie współwłasności działki gruntu, z którym przedmiotowe lokale są związane.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zdarzenia nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.