Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.575.2018.2.SŻ
z 29 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 29 listopada 2018 r., uzupełnionym pismem z dnia 2 stycznia 2019 r. (data wpływu 7 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu emerytury otrzymywanej z Włoch – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu emerytury otrzymywanej z Włoch.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 20 grudnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.575.2018.1.SŻ, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 21 grudnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 31 grudnia 2018 r.). W dniu 7 stycznia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 4 stycznia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, będący obywatelem Włoch, na stałe zameldowany i przebywający w Polsce w miejscowości …, na dzień złożenia wniosku pobierający emeryturę resortową, jest podwójnie opodatkowany. Zarówno włoski INPS, jak i ... Bank …, w którym Wnioskodawca posiada konto, na które przelewana jest emerytura z Włoch, pobierają od niej zaliczkę tytułem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca jako były pracownik włoskich służb mundurowych (tzw. Polizia Municipale) nie ma możliwości zadeklarowania chęci odprowadzenia podatku tylko w Polsce, ponieważ w przypadku emerytur specjalnych są one opodatkowane wyłącznie we Włoszech. Mimo powyższych faktów, … Bank … stoi na stanowisku, że nie może odstąpić od pobierania ww. zaliczki, ponieważ obliguje go do tego prawo podatkowe. Tak więc emerytura Wnioskodawcy jest opodatkowana zarówno we Włoszech, jak i w Polsce, co w ocenie Wnioskodawcy jest sprzeczne z umową zawartą pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że oczekuje wydania interpretacji indywidualnej za 2018 r. Podwójne opodatkowanie ma miejsce od września 2018 r. Zgodnie z art. 3 oraz mając na uwadze art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.) Wnioskodawca nie posiadał nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Posiadał i na dzień złożenia wniosku posiada w Polsce centrum interesów osobistych oraz jest zameldowany na stałe w Polsce od dnia 6 września 2015 r., a także przebywał w przedmiotowym okresie na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. Wnioskodawca nie posiada obywatelstwa polskiego.

Wnioskodawca ma wypłacaną emeryturę włoską od 1 listopada 2000 r. (podmiot wypłacający: INPDAP  Istituto Nazionale Previdenza Dipendenti Amministrazione Pubblica). Wnioskodawca otrzymuje emeryturę włoską z tytułu usług świadczonych na rzecz władzy lokalnej (służba w ramach tzw. Polizia Municipale). Dochody z emerytury z Włoch są jedynymi dochodami Wnioskodawcy w okresie obejmującym przedmiotowy wniosek. Wnioskodawca (poza emeryturą z Włoch) nie uzyskiwał i nie uzyskuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej innych dochodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

W jakim państwie Wnioskodawca ma płacić podatek dochodowy od osób fizycznych od emerytury zagranicznej otrzymywanej z Włoch oraz czy bank miał i nadal ma prawo pobierać ww. podatek od Wnioskodawcy, w okresie od września 2018 r. do nadal, mimo że taki podatek został już odprowadzony od Jego emerytury we Włoszech?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), mając na uwadze art. 18 i art. 19 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzonej w Rzymie w dniu 21 czerwca 1985 r. oraz art. 3, art. 4a i art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.), … Bank w sposób bezpodstawny pobiera zaliczkę na poczet podatku od osób fizycznych, a Wnioskodawca jako były pracownik służb mundurowych może płacić przedmiotowy podatek wyłącznie we Włoszech. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, bank winien zwrócić Jemu całość kwoty pobranych zaliczek wraz z ustawowymi odsetkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepis art. 3 ust. 1a wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie  podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od wskazanego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem stosownych postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca będący obywatelem Włoch, na stałe zameldowany i przebywający w Polsce, na dzień złożenia wniosku pobierający emeryturę resortową, jest podwójnie opodatkowany. Zarówno włoski INPS, jak i … Bank ..., w którym Wnioskodawca posiada konto, na które przelewana jest emerytura z Włoch, pobierają od niej zaliczkę tytułem podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca jako były pracownik włoskich służb mundurowych nie ma możliwości zadeklarowania chęci odprowadzenia podatku tylko w Polsce, ponieważ w przypadku emerytur specjalnych są one opodatkowane wyłącznie we Włoszech. Tak więc emerytura Wnioskodawcy jest opodatkowana zarówno we Włoszech, jak i w Polsce.

Wnioskodawca posiadał i na dzień złożenia wniosku posiada w Polsce centrum interesów osobistych oraz jest zameldowany na stałe w Polsce od dnia 6 września 2015 r., a także przebywał w przedmiotowym okresie na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. Wnioskodawca nie posiada obywatelstwa polskiego.

Wnioskodawca ma wypłacaną emeryturę włoską od 1 listopada 2000 r. z tytułu usług świadczonych na rzecz władzy lokalnej. Dochody z emerytury z Włoch są jedynymi dochodami Wnioskodawcy w okresie obejmującym przedmiotowy wniosek. Wnioskodawca (poza emeryturą z Włoch) nie uzyskiwał i nie uzyskuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej innych dochodów.

Wnioskodawca posiadając miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

W związku z otrzymywaniem przez Wnioskodawcę świadczenia emerytalnego z Włoch, w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała Umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie w dniu 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 w rozumieniu ww. Umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże niniejsze określenie nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł położonych w tym Państwie.

W myśl art. 18 ww. Umowy, z zastrzeżeniem artykułu 19 ust. 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania (czyli w przypadku Wnioskodawcy – w Polsce).

Stosownie do art. 19 ust. 2 lit. a) tej Umowy, każda emerytura wypłacana bezpośrednio bądź z funduszy Umawiającego się Państwa (z Włoch) lub jego jednostki politycznej, administracyjnej bądź władzy lokalnej każdej osobie fizycznej z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa (Włoch) lub jednostki, lub władzy, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie (we Włoszech). Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce), jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie (w Polsce)  (art. 19 ust. 2 lit. b) ww. Umowy).

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. Umowy postanowienia artykułów 15, 16 i 18 mają zastosowanie do wynagrodzeń oraz emerytur mających związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez jedno z Umawiających się Państw lub jego jednostkę polityczną, administracyjną lub władzę lokalną.

Mając na uwadze powyższe przepisy zauważyć należy, że co do zasady emerytury oraz inne podobne świadczenia, wypłacane z tytułu poprzedniego zatrudnienia, podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania osoby, której są wypłacane. Stosownie jednak do przywołanego wcześniej art. 19 ust. 2 lit. a) ww. Umowy, emerytura wypłacana z tytułu wcześniejszego świadczenia państwu włoskiemu usług związanych ze służbą państwową, świadczonych na rzecz jednostki politycznej, administracyjnej lub władzy podlega opodatkowaniu tylko we Włoszech. Natomiast, art. 19 ust. 2 lit. b) powyższej Umowy zawiera wyjątek od zasady określonej w art. 19 ust. 2 lit. a) tej Umowy, który nie ma wobec Wnioskodawcy zastosowania, ponieważ Wnioskodawca posiada obywatelstwo włoskie i nie posiada obywatelstwa polskiego.

Reasumując, na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz przedstawionego powyżej stanu prawnego należy stwierdzić, że emerytura otrzymywana przez Wnioskodawcę z Włoch z tytułu pracy świadczonej na rzecz tego Państwa, zgodnie z art. 19 ust. 2 lit. a) ww. Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Przepis art. 19 ust. 2 lit. b) ww. Umowy nie ma zastosowania do przedstawionego stanu faktycznego, gdyż Wnioskodawca pomimo zamieszkiwania w Polsce, nie posiada obywatelstwa polskiego. W związku z tym uzyskiwana przez Wnioskodawcę emerytura z tytułu usług świadczonych na rzecz władzy lokalnej podlega opodatkowaniu wyłącznie we Włoszech.

Na banku jako płatniku nie ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie w zakresie opodatkowania w Polsce dochodu z tytułu emerytury otrzymywanej z Włoch i nie odnosi się do zasad opodatkowania ww. emerytury w innych państwach. Ponadto, przedmiotem interpretacji indywidualnej nie jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej uzyskania zwrotu zaliczek na podatek dochodowy pobranych przez bank od emerytury zagranicznej, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem sformułowanego przez Wnioskodawcę pytania oraz określonych przez Wnioskodawcę zakresu wniosku i przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.