2019.01.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.750.2018.1.SM
z 29 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP - 27 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2019 r. (data wpływu 21 stycznia 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr 0114-KDIP1-3.4012.692.2018.1.SM z dnia 17 stycznia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 18 stycznia 2019 r.) oraz pismem z dnia 24 stycznia 2019 r. (data wpływu 24 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 23% stawki podatku VAT do sprzedaży fizycznie wydzielonej części zabudowanej działki nr 379/1 (pytanie nr 2) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. zastosowania 23% stawki podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony w dniu 21 stycznia 2019 r. pismem z dnia 21 stycznia 2019 r. (data wpływu 21 stycznia 2019 r.) oraz w dniu 24 stycznia 2019 r. pismem z dnia 24 stycznia 2019 r. (data wpływu 24 stycznia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną (dalej: „Wnioskodawca”). Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim. Między Wnioskodawcą i małżonkiem (dalej odpowiednio „Małżonek” i „Małżonkowie”) istnieje ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca jest rolnikiem. Wnioskodawca wraz z małżonkiem prowadzi działalność rolniczą w ramach rodzinnego gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym zwolnionym od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 - dalej „Ustawa VAT”). Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 115 Ustawy VAT ze względu na prowadzoną działalność rolniczą.

Do Wnioskodawcy zgłosiła się firma - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Nabywca”). Zgodnie z informacjami zamieszczonymi na stronie internetowej Nabywcy, spółka ta jest deweloperem powierzchni magazynowych. Nabywca prowadzi działalność w Polsce od 2005 r. W tym czasie zrealizował w Polsce projekty o łącznej powierzchni ponad 5 milionów metrów kwadratowych. Na potrzeby rozwoju swojej działalności Nabywca wyszukuje i kupuje grunty, które są atrakcyjne z punktu widzenia prowadzonych przez niego inwestycji.

Nabywca zainteresował się częścią gruntów stanowiących współwłasność Małżonków (na których dotychczas prowadzona była działalność rolnicza) i zgłosił chęć ich zakupu. Grunty te położone są bowiem w sąsiedztwie ważnego węzła drogowego (dalej „Węzeł drogowy”). Wnioskodawca podkreśla, że negocjacje w sprawie sprzedaży gruntów zostały zainicjowane przez Nabywcę. Małżonkowie nie podejmowali bowiem działań w celu sprzedaży należących do nich gruntów. W konsekwencji między Małżonkami a Nabywcą została zawarta umowa przedwstępna (dalej „Umowa przedwstępna”), do której były zawierane aneksy, ze względu na konieczność doprecyzowania niektórych okoliczności oraz przedłużenie wstępnie przyjętych terminów.

Małżonkowie oraz Nabywca ustalili, że przedmiotem sprzedaży będzie fizycznie wydzielona część działki oznaczonej nr 378/2 oraz fizycznie wydzielona część działki oznaczonej nr 379/1 (dalej zamiennie „Przedmiot sprzedaży” albo „Nieruchomość”). Działka 379/1 jest działką zabudowaną (m.in. budynkiem o funkcji mieszkalnej oraz budynkami o funkcji produkcyjnej, usługowej i gospodarczej dla rolnictwa). O dalszym losie zabudowy (zmiana funkcji i przeznaczenia, wyburzenie) zdecyduje Nabywca. Nie można wykluczyć, że zabudowa zostanie wyburzona przed zawarciem umowy przenoszącej własność. Działka 378/2 jest niezabudowana.

Działkę 379/1 Małżonkowie otrzymali w darowiźnie w 1994 r. na zasadach wspólności majątkowej łącznej. Działkę 378/2 Małżonkowie również otrzymali w darowiźnie na zasadach wspólności majątkowej łącznej. Nastąpiło to w 2000 r. W momencie otrzymania działek nie istniał opisany powyżej Węzeł drogowy. W konsekwencji celowe i racjonalne było wykorzystywanie ich do działalności rolniczej. Do tych celów Małżonkowie wykorzystywali działkę 379/1 oraz działkę 378/2 od momentu ich otrzymania w darowiźnie. W związku z wybudowaniem węzła drogowego sytuacja uległa jednak zmianie. Posiadane przez Małżonków grunty stały się bowiem atrakcyjne dla firm takich jak Nabywca (specjalizujących się w budowie magazynów). Jednocześnie bliskie sąsiedztwo Węzła drogowego, dróg szybkiego ruchu oraz magazynów należących do innych podmiotów spowodowało, że posiadane grunty stały się mniej atrakcyjne do produkcji rolnej (chociażby ze względu na większe zanieczyszczenie środowiska). Z tych względów Małżonkowie zdecydowali o przyjęciu oferty złożonej przez Nabywcę, czyli podpisaniu Umowy przedwstępnej. Zgodnie z postanowieniami Umowy przedwstępnej umowa przenosząca własność, co do zasady, będzie zawarta po spełnieniu się warunków wskazanych w Umowie przedwstępnej. Wśród warunków wskazano m.in.:

uzyskanie zaświadczeń, wydanych przez właściwe: urząd skarbowy, urząd gminy oraz Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w trybie art. 306g ustawy - Ordynacja podatkowa, potwierdzających, że Małżonkowie nie zalegają z płatnością należnych podatków i innych należności publicznoprawnych (oraz zaświadczeń wydanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego); strony umowy postanowiły, że uzyskanie powyższych zaświadczeń będzie w gestii Nabywcy, na podstawie stosownych pełnomocnictw od Małżonków;
przeprowadzenie przez Nabywcę procesu analizy stanu prawnego przedmiotu sprzedaży i uznanie przez Nabywcę, według jego oceny, wyników tej analizy za satysfakcjonujące;
uzyskanie przez Nabywcę na jego koszt ustaleń, z których wynikałoby, iż warunki glebowo-środowiskowe przedmiotu sprzedaży umożliwiają realizację zamierzonej przez Nabywcę inwestycji;
uzyskanie przez Nabywcę warunków technicznych, pozwoleń, uzgodnień oraz zgód osób prawnych i fizycznych na zmianę przebiegu mediów znajdujących się na terenie przedmiotu sprzedaży;
uzyskanie przez Nabywcę pozwolenia na budowę planowanej inwestycji;
potwierdzenie, że warunki techniczne (zaopatrzenia w media: wodę, energię elektryczną, gaz, włączenia do układu drogowego oraz odprowadzania ścieków i wód deszczowych) umożliwiają realizację zamierzonej inwestycji;
potwierdzenie, iż przedmiot sprzedaży posiada dostęp do drogi publicznej;
uzyskanie przez Nabywcę ostatecznej decyzji pozwolenia na budowę parku magazynowo-logistyczno-produkcyjnego z niezbędną infrastrukturą.

Zgodnie z Umową przedwstępną Nabywca ma jednak prawo żądać zawarcia umowy przenoszącej własność w określonej w Umowie przedwstępnej dacie pomimo nieziszczenia się któregokolwiek z dotyczących Małżonków czy też warunków dotyczących przedmiotu sprzedaży. Innymi słowy, co do zasady, warunki zastrzeżone są na korzyść Nabywcy. Wyjątkiem jest zmiana przeznaczenia gruntów wchodzących w skład Przedmiotu sprzedaży (w ewidencji gruntów na nierolne). Zgodnie z postanowieniami Umowy przedwstępnej Małżonkowie nie podejmują działań związanych ze spełnieniem warunków dotyczących przedmiotu sprzedaży. Działania te - zgodnie z postanowieniami Umowy przedwstępnej - podejmuje Nabywca. W tym celu przyznane mu zostało, na mocy postanowień w Umowie przedwstępnej, prawo dysponowania Przedmiotem sprzedaży dla celów niezbędnych dla uzyskania decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę oraz przygotowania planowanej przez Nabywcę inwestycji w zakresie przewidzianym przez Prawo budowlane. Przedmiot sprzedaży nie jest poza wyżej opisaną umową przedwstępną przedmiotem innych umów takich jak umowa dzierżawy, najmu lub użyczenia.

W celu umożliwienia Nabywcy podjęcia powyższych działań Małżonkowie udzielili osobie reprezentującej Nabywcę odpowiedniego pełnomocnictwa, m.in. do:

uzyskania warunków technicznych przyłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej, w szczególności przyłączenia do sieci energetycznej, gazowej, teleinformatycznej, wodociągowej;
uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, zmianie klasyfikacji gruntów i przeznaczenia gruntów w ewidencji gruntów z gruntów rolnych na grunty budowlane;
zawarcia w imieniu Małżonków, ale na koszt Nabywcy, umów przyłączenia do sieci oraz umów drogowych określających warunki włączenia do dróg; Nabywca po zawarciu umowy przenoszącej własność przejmie niezwłocznie prawa i obowiązki wynikające z umów, o których mowa powyżej zawartych w imieniu Małżonków; w przypadku braku przejęcia praw i obowiązków z umów Nabywca zobowiązuje się do wykonywania wszelkich obowiązków wynikających z tych umów, w tym w szczególności ponoszenia obciążeń z nich wynikających;
uzyskania decyzji niezbędnych do przeprowadzenia przez Nabywcę planowanej przez niego inwestycji, np. decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oddziaływania inwestycji na środowisko, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany oraz udzielającej pozwolenia na budowę;
wszczęcia i prowadzenia w imieniu i na rzecz Małżonków postępowania w celu uzyskania wszelkich wymaganych prawem dokumentów zatwierdzających podział geodezyjny Nieruchomości, w wyniku którego zostanie wydzielony geodezyjnie przedmiot sprzedaży o ustalonym obszarze;
uzyskania wszelkich zaświadczeń wydanych przez właściwe: urząd skarbowy, urząd gminy oraz Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Podsumowując, Nabywca z własnej inicjatywy zgłosił się do Małżonków z zamiarem rozpoczęcia negocjacji co do zakupu części posiadanych przez Małżonków nieruchomości. W czasie tych negocjacji Nabywca przedstawił warunki, które przedmiot sprzedaży musi spełniać, aby transakcja doszła do skutku. Jednocześnie Nabywca zobowiązał się do tego, że w praktyce zwolni Małżonków z podejmowania jakichkolwiek działań i obowiązków związanych z przygotowaniem nieruchomości do transakcji. Wszelkie te działania - na mocy Umowy przedwstępnej - obciążają bowiem Nabywcę, który na mocy samej Umowy przedwstępnej uzyskał odpowiednie pełnomocnictwa i uprawnienia do dysponowania przedmiotem sprzedaży.

Dla Nieruchomości nie ma przyjętego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W momencie podpisywania umowy przenoszącej własność dla Nieruchomości będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy umożliwiająca realizację planowanej przez Nabywcę inwestycji. Zawarcie umowy przenoszącej własność Nieruchomości planowane jest w 2019 r. (Wnioskodawca uzyskał takie informacje od Nabywcy). W związku z zaistniałą sytuacją, Wnioskodawca chciałby upewnić się, jakie skutki podatkowe będzie miała dla niego dokonana w przyszłości sprzedaż jego Nieruchomości.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca wraz z małżonką otrzymał działkę nr 379/1 w darowiźnie w 1994 r. W chwili dokonywania tej darowizny istniały już wszystkie opisane we wniosku budynki. Oznacza to, że wszystkie budynki zostały wybudowane i oddane do eksploatacji przed 1994 r.

Budynek mieszkalny był wybudowany i oddany do eksploatacji w latach sześćdziesiątych, nie później niż do 1970 r. Budynek mieszkalny był używany wyłącznie w celach mieszkalnych.

Budynek garażowo-gospodarczy dla rolnictwa o powierzchni około 80 m kw. został wybudowany i oddany do eksploatacji w 1993 r. Budynek ten był używany wyłącznie do działalności rolniczej.

Budynek magazynowo-gospodarczy dla rolnictwa, o powierzchni około 169 m kw. został wybudowany i oddany do eksploatacji w latach pięćdziesiątych (nie później niż do 1960 r.). Używany był wyłącznie do działalności rolniczej.

Budynek magazynowy dla płodów rolnych o powierzchni zabudowy około 124 m kw. został wybudowany i oddany do eksploatacji w latach pięćdziesiątych (nie później niż do 1960 r.). Używany był wyłącznie do działalności rolniczej.

Budynek magazynowy dla płodów rolnych o powierzchni zabudowy około 162 m kw. został wybudowany i oddany do eksploatacji w latach sześćdziesiątych (nie później niż do 1970 r.). Używany był wyłącznie do działalności rolniczej.

W żadnym z budynków nigdy nie była prowadzona działalność produkcyjna, usługowa oraz nigdy nie były one wynajmowane.

Podsumowując:

wszystkie budynki zostały wybudowane i oddane do eksploatacji przed 1994 r.,
budynek mieszkalny był wykorzystywany tylko do celów mieszkalnych,
pozostałe budynki były wykorzystywane tylko do działalności rolniczej.

Ponadto w uzupełnieniu z dnia 24 stycznia 2019 r. Wnioskodawca poinformował, że wszystkie znajdujące się na działce 379/1 budynki są do dziś eksploatowane.

Wskazał również, że żaden z budynków nie był ulepszany w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (numeracja zgodna z przedstawioną we wniosku):

Jeśli opisana transakcja sprzedaży będzie podlegać opodatkowaniu, to jaka stawka VAT powinna znaleźć zastosowanie?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT. Gdyby jednak w odpowiedzi na pytanie 1 uznano, że transakcja podlega VAT, to w ocenie Wnioskodawcy będzie ona opodatkowana 23 proc. stawką VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy: „Zwalnia się od podatku (...) dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane”. W konsekwencji dostawa terenów niezabudowanych stanowiących tereny budowlane podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT (czyli stawką 23 proc.). Przepisy Ustawy VAT nie przewidują bowiem możliwości opodatkowania ich dostawy preferencyjną stawką.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 Ustawy VAT przez tereny zabudowane rozumie się: „grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”.

Z orzecznictwa wynika, że analizując, czy grunt ma charakter zabudowany czy też niezabudowany należy brać pod uwagę również kwestie ekonomiczne. Należy zatem uwzględnić, czy celem nabywcy jest zakup nieruchomości niezabudowanej czy też nieruchomości zabudowanej. W analizowanej sytuacji, ze względu na plany Nabywcy, niewątpliwie jego celem jest zakup nieruchomości niezabudowanej. W konsekwencji bez względu na to, czy w momencie podpisania umowy przenoszącej własność zabudowania na jednej z działek będą jeszcze istniały, czy też zostaną wcześniej wyburzone należy przyjąć, że Nieruchomość ma charakter niezabudowany.

Będzie tak również w sytuacji, gdyby ostatecznie Nabywca zdecydował się na przebudowę/zmianę funkcji wszystkich albo niektórych budynków. Wnioskodawca nie będzie bowiem miał wpływu na ostateczną decyzję Nabywcy. Z Umowy przedwstępnej oraz na podstawie działań podejmowanych przez Nabywcę wynika jednak jednoznacznie, że jego celem jest nabycie gruntów w celu zrealizowania inwestycji. Biorąc pod uwagę plany Nabywcy istniejące zabudowania nie są dla Nabywcy istotne z punktu widzenia podejmowanej decyzji o zakupie. Z opisu stanu zdarzenia przyszłego wynika również, że dla Nieruchomości w momencie przeniesienia własności będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W konsekwencji sprzedaż będzie opodatkowana 23 proc. stawką VAT, ponieważ przedmiotem transakcji będą grunty niezabudowane przeznaczone pod zabudowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zastosowania 23% stawki podatku VAT do sprzedaży fizycznie wydzielonej części zabudowanej działki nr 379/1 (pytanie nr 2) jest nieprawidłowe.

Niniejszego rozstrzygnięcia dokonano w oparciu o stanowisko wynikające z interpretacji nr 0114-KDIP1-3.4012.692.2018.2.SM z dnia 22 stycznia 2019 r. W przedmiotowej interpretacji w odpowiedzi na pytanie nr 1 uznano Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a sprzedaż Nieruchomości jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - odpłatną dostawę towarów w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. (…) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie w sytuacji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W praktyce oznacza to, że dostawa gruntu będzie opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków, a gdy dostawa budynków będzie zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie do pełnej wartości transakcji.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Według art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym zarówno sprzedawca jak i nabywca muszą być czynnymi podatnikami VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną. Wnioskodawca wraz z małżonkiem prowadzi działalność rolniczą w ramach rodzinnego gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym zwolnionym od podatku od towarów i usług.

Do Wnioskodawcy zgłosiła się spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która jest deweloperem powierzchni magazynowych.

Nabywca zainteresował się częścią gruntów stanowiących współwłasność małżonków i zgłosił chęć ich zakupu. Między małżonkami a nabywcą została zawarta umowa przedwstępna.

Małżonkowie oraz nabywca ustalili, że przedmiotem sprzedaży będzie fizycznie wydzielona część działki oznaczonej nr 378/2 oraz fizycznie wydzielona część działki oznaczonej nr 379/1. Działka 379/1 jest działką zabudowaną (m.in. budynkiem o funkcji mieszkalnej oraz budynkami o funkcji produkcyjnej, usługowej i gospodarczej dla rolnictwa). Działka 378/2 jest niezabudowana.

Zawarcie umowy przenoszącej własność nieruchomości planowane jest w 2019 r.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że działkę nr 379/1 otrzymał wraz z małżonką w darowiźnie w 1994 r. W chwili dokonywania tej darowizny istniały już wszystkie opisane we wniosku budynki. Oznacza to, że wszystkie budynki zostały wybudowane i oddane do eksploatacji przed 1994 r.

Budynek mieszkalny był wybudowany i oddany do eksploatacji w latach sześćdziesiątych, nie później niż do 1970 r. Budynek mieszkalny był używany wyłącznie w celach mieszkalnych.

Budynek garażowo-gospodarczy dla rolnictwa o powierzchni około 80 m kw. został wybudowany i oddany do eksploatacji w 1993 r. Budynek ten był używany wyłącznie do działalności rolniczej.

W żadnym z budynków nigdy nie była prowadzona działalność produkcyjna, usługowa oraz nigdy nie były one wynajmowane.

Żaden z budynków nie był ulepszany w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 23% przy sprzedaży m.in. fizycznie wydzielonej części zabudowanej działki oznaczonej nr 379/1.

Zdaniem Wnioskodawcy analizując, czy grunt ma charakter zabudowany czy też niezabudowany należy brać pod uwagę również kwestie ekonomiczne. Jego zdaniem, ze względu na plany Nabywcy, celem jest zakup nieruchomości niezabudowanej. Bez względu na to, czy w momencie podpisania umowy przenoszącej własność, zabudowania na działce będą jeszcze istniały, czy też zostaną wcześniej wyburzone, Wnioskodawca przyjął, że Nieruchomość będzie mieć charakter niezabudowany, a w konsekwencji sprzedaż będzie opodatkowana 23% stawką podatku, jako dostawa gruntów przeznaczonych pod zabudowę.

Z powyższym stwierdzeniem nie sposób się zgodzić.

Należy bowiem zauważyć, że zamiar Nabywcy wcześniejszego wyburzenia znajdujących się na działce budynków nie powinien mieć decydującego wpływu na kwalifikację przedmiotu czynności dla celów opodatkowania podatkiem VAT, w szczególności nie może prowadzić do przeklasyfikowania przedmiotu transakcji i uznania pomimo znajdujących się na gruncie w momencie sprzedaży obiektów, że jest nim grunt niezabudowany. Zakwalifikowanie gruntu jako niezabudowanego albo zabudowanego nie może abstrahować od obiektywnych okoliczności faktycznych, w szczególności faktu, że na danym gruncie na moment dostawy znajdują się trwale z nim związane budynki. Klasyfikacja przedmiotu transakcji powinna być dokonana na podstawie istniejącego na moment dokonania czynności stanu faktycznego, a nie w oparciu o ewentualne zamiary Nabywcy wobec nabywanego gruntu, w szczególności gdy zamiar ten może wynikać z uzyskanych decyzji.

W tym zakresie należy wskazać na stanowisko NSA wyrażone w wyroku z dnia 7 listopada 2013 r. o sygn. I FSK 1436/13. W wyroku tym NSA podkreślił, że w „zakresie skutków tej czynności [dostawy gruntu zabudowanego] na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie ma żadnego znaczenia cel ekonomiczny nabycia tej działki istniejący po stronie kupującego. To czy nabywca w przyszłości, po dokonaniu dostawy zamierza zburzyć budynki oraz budowle i wznieść nowy budynek, jest bez znaczenia dla kwalifikacji tej czynności w aspekcie tej daniny publicznoprawnej.” Zgodnie ze stanowiskiem NSA wyrażonym w powyższym wyroku „nie można dostawy zabudowanych gruntów traktować jako czynności wyłączonej spod zwolnienia przedmiotowego z art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT tylko z tych względów, że nabywca zamierza wyburzyć budynki oraz budowle i wznieść na tym terenie nowy budynek.”

W celu rozstrzygnięcia kwalifikacji sprzedawanych działek należy także zwrócić uwagę na wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08, który stanowi, że: „W świetle powyższych rozważań na zadane pytania odpowiedzieć należy, że art. 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki” (pkt 44).

Także NSA w wydanym wyroku z dnia 19 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 818/14 stwierdził, że: „(...) skoro rozbiórka budynków nawet nie rozpoczęła się przed dokonaniem dostawy, to wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną, a nie sam grunt. Zgodzić się należy z konkluzją, że dla oceny charakteru takiej transakcji nie ma znaczenia fakt, że została wydana decyzja udzielająca pozwolenia na budowę, dla realizacji którego konieczna była rozbiórka istniejących na działkach obiektów. Słusznie sąd I instancji podkreślił, że bez znaczenia dla kwalifikacji tej czynności na gruncie podatku VAT jest okoliczność, że nabywca w przyszłości, po dokonaniu dostawy zamierza zburzyć budynki i wznieść nowe (...)”.

Zatem niezależnie od aspektów ekonomicznych dla Nabywcy fizycznie wydzielonej części działki nr 379/1, w sytuacji w której w dniu transakcji będą znajdować się na niej wyżej opisane budynki, Wnioskodawca dokona zbycia działki zabudowanej budynkami i jej opodatkowanie będzie zależeć od statusu tych budynków.

W tym przypadku w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy dostawa budynków, budowli lub ich części może korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W takiej sytuacji badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a staje się bezzasadne. Dopiero w przypadku braku możliwości skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy dokonać analizy zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Natomiast w celu stwierdzenia, czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy należy ustalić, czy w odniesieniu do wskazanych budynków nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Jak wyżej wskazano, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Tak więc, w ocenie NSA, mając na uwadze wykładnię językową, jak i celowościową systemu VAT należy przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1, z późn. zm.) państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

W dniu 16 listopada 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości w wyroku C-308/16 odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia. TSUE w wyroku tym przyznał rację spółce Kozuba uznając, że pierwsze zasiedlenie w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego, nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE.

Trybunał potwierdził, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku. Przy czym, TSUE jednakowo traktuje pierwsze zasiedlenie po wybudowaniu obiektu, jak i po jego ulepszeniu. W obu przypadkach Trybunał twierdzi, że do pierwszego zasiedlenia wystarczy rozpoczęcie jego użytkowania.

TSUE stwierdził także, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku zdarzenia, biorąc pod uwagę przepisy dyrektywy VAT oraz orzecznictwo należy wskazać, że Wnioskodawca przy sprzedaży opisanej powyżej części działki nr 379/1 będzie mieć prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że w zaistniałej sytuacji doszło do pierwszego zasiedlenia tej nieruchomości. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca:

wszystkie budynki zostały wybudowane i oddane do eksploatacji przed 1994 r.,

budynek mieszkalny był wykorzystywany tylko do celów mieszkalnych,

pozostałe budynki były wykorzystywane tylko do działalności rolniczej.

Tym samym z momentem wybudowania i oddania budynków do eksploatacji (przed 1994 r.), wykorzystywanych do celów mieszkalnych (budynek mieszkalny) lub do celów działalności rolniczej (pozostałe budynki), doszło do pierwszego zasiedlenia tych budynków w myśl opisanych powyżej przesłanek. Jednocześnie żaden z budynków nie był ulepszany w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W chwili zawarcia planowanej na 2019 r. umowy przenoszącej własność od pierwszego zasiedlenia upłynie zatem okres co najmniej 2 lat.

W związku z powyższym sprzedaż budynków znajdujących się na wydzielonej części zabudowanej działki nr 379/1 będzie korzystać ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z tego zwolnienia na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy będzie również korzystać dostawa gruntu, na którym te budynki się znajdują.

Jednocześnie Wnioskodawca i Nabywca, na podstawie regulacji art. 43 ust. 10 i 11 przy spełnieniu wszystkich warunków zawartych w tych przepisach mogą dokonać wyboru tzw. opcji opodatkowania w odniesieniu do nabycia części zabudowanej działki nr 379/1. W takiej sytuacji dostawa na rzecz Nabywcy budynków znajdujących się na ww. działce będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 wg stawki podatku VAT w wysokości 23%. Tożsamą stawką będzie opodatkowany grunt, na którym budynki te są posadowione.

Powyższego rozstrzygnięcia dokonano przy przyjęciu, że przedmiotem dostawy będzie ww. część działki zabudowana opisanymi we wniosku budynkiem mieszkalnym i budynkami o funkcji produkcyjnej, usługowej i gospodarczej dla rolnictwa.

Jak wskazał jednak Wnioskodawca, nie można wykluczyć, że zabudowa zostanie wyburzona przed zawarciem umowy przenoszącej własność. W takiej sytuacji będziemy mieli do czynienia z dostawą gruntu niezabudowanego. Z umowy przedwstępnej oraz na podstawie działań podejmowanych przez Nabywcę wynika jednocześnie, że jego celem jest nabycie gruntów w celu zrealizowania inwestycji. W momencie podpisania umowy przenoszącej własność Nieruchomości będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy umożliwiająca realizację planowanej przez Nabywcę inwestycji.

W analizowanym przypadku przedmiotowa Nieruchomość stanowić będzie zatem grunt niezabudowany będący terenem budowlanym zdefiniowanym w art. 2 pkt 33 ustawy, co wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Stosownie bowiem do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Skoro nie można zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (tj. teren ma charakter budowlany), to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania ww. zwolnienia od podatku VAT dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca wraz z małżonkiem prowadzi działalność rolniczą w ramach rodzinnego gospodarstwa rolnego - jest rolnikiem ryczałtowym zwolnionym od podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wykorzystywał zatem ww. działkę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Pierwsza z przesłanek, o których mowa powyżej, jest zatem spełniona.

W opisie sprawy wskazano jednak, że działkę 379/1 Małżonkowie otrzymali w darowiźnie w 1994 r. Nie wystąpił zatem podatek od towarów i usług. Nie można uznać, że Małżonkom nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem (nie jest zatem spełniony drugi z warunków określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy niezbędnych do zastosowania przedmiotowego zwolnienia).

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Zatem w przedmiotowej sprawie dla dostawy opisanej we wniosku wydzielonej części działki nr 379/1 nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, sprzedaż części działki nr 379/1 (niezabudowanej, tj. po wyburzeniu znajdującej się na niej zabudowy) będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Oceniając całościowo, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W niniejszej interpretacji dokonano rozstrzygnięcia pytania nr 2 wyłącznie w zakresie opodatkowania sprzedaży fizycznie wydzielonej części zabudowanej działki oznaczonej nr 379/1; w zakresie m.in. sprzedaży fizycznie wydzielonej części niezabudowanej działki nr 378/2 w dniu 22 stycznia 2019 r. została wydana interpretacja indywidualna nr 0114-KDIP1-3.4012.692.2018.2.SM.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin