Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.631.2018.1.KO
z 30 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 23 listopada 2018 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia …), uzupełnionym pismem z dnia 3 stycznia 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 3 stycznia 2019 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia ….), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu (pytania Nr 2 i Nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 27 grudnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.572.2018.1.KO, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 27 grudnia 2018 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP 27 grudnia 2018 r., identyfikator poświadczenia doręczenia UPD – ….).

Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 3 stycznia 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 3 stycznia 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP – ….).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Stan faktyczny:

Wnioskodawca jest w związku małżeńskim. Posiada troje dzieci. W małżeństwie obowiązuje ustrój majątkowej wspólności ustawowej. Wnioskodawca wraz z małżonką, jako małżeństwo, są współwłaścicielami czterech mieszkań: (prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. S., powierzchnia 18,50 m ², prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. K. W., powierzchnia 17,5 m², lokal mieszkalny przy ul. K., o powierzchnia ok. 25 m², prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. Sz, powierzchnia 17,5 m²). Ponadto w ramach majątku odrębnego Wnioskodawca posiada jeszcze jedno mieszkanie (własnościowy lokal mieszkalny przy ul. P. B., powierzchnia 62,5 m²), stanowiące Jego majątek osobisty nabyty z części środków pochodzących ze sprzedaży mieszkania pochodzącego z darowizny od Jego rodziców, otrzymanej przed ślubem. Wszystkie ww. mieszkania wynajmowane są wyłącznie na cele mieszkaniowe na podstawie tylko pisemnych umów najmu. W dniu 19 stycznia 2009 r. Wnioskodawca złożył oświadczenia o wyborze zryczałtowanego podatku od niektórych przychodów z tytułu uzyskiwanych przychodów (dalej jako: opodatkowanie w formie ryczałtu) od najmu do właściwego Urzędu Skarbowego. W dniu 18 stycznia 2012 r. małżonka Wnioskodawcy w Urzędzie Skarbowym złożyła również oświadczenie, że wybiera opodatkowanie w formie ryczałtu oraz, że pozostając w związku małżeńskim ze wspólnotą majątkową, całość przychodu uzyskanego z tytułu najmu będzie opodatkowana przez Wnioskodawcę w formie ryczałtu. Od tamtej pory Wnioskodawca co miesiąc wpłaca do Urzędu Skarbowego zaliczki na podatek i raz w roku w styczniu składa deklarację PIT-28 do właściwego Urzędu Skarbowego. Środki na zakup mieszkań pochodziły z oszczędności, w tym ze środków pochodzących ze zbycia mieszkania, które otrzymał Wnioskodawca jako darowiznę od swoich rodziców i z dochodów z pracy na etacie oraz w małej części z dochodów uzyskanych na bieżąco z najmu. Mieszkania wynajmowane są tylko na podstawie pisemnych umów najmu długoterminowych, minimum jeden rok. Zakupu mieszkań, Wnioskodawca wraz z żoną, dokonali w celu zabezpieczenia przyszłych potrzeb mieszkaniowych swoich, dzieci, matki Wnioskodawcy, jak również w celu ulokowania oszczędności na czas przejścia w przyszłości na emeryturę - wyłącznie na cele prywatne i osobiste. W jednym z mieszkań mieszkali sami przez około 6 lat. W 2017 r. Wnioskodawca wraz z żoną, wyprowadził się poza miasto, ale nie wyklucza powrotu i ponownego w nim zamieszkania lub w innym. Inne mieszkanie, które przez prawie pięć ostatnich lat było wynajmowane jednemu najemcy, od paru miesięcy wykorzystywane jest do pomieszkiwania, gdyż Wnioskodawca wraz z żoną wyprowadzili się ponad dwa lata temu na wieś i postanowili, że będą je wykorzystywać przez nieokreślony czas, żeby czasem „pomieszkiwać”, ponieważ Wnioskodawca pracuje blisko, a dzieci dowozi kilka razy w tygodniu na jakieś zajęcia do miasta i czasem nie chce wracać do domu, z powodu zmęczenia. Na przestrzeni ostatnich lat były okresy, że wynajmowali 5 mieszkań, były okresy, że wynajmowali 3 mieszkania, a aktualnie są wynajęte 4. I nie ma to związku z brakiem chętnych, a jedynie z potrzebami co do własnego wykorzystania. Mieszkania te nie były nigdy wykorzystywane w działalności gospodarczej. W okresie ich posiadania i wynajmowania nie prowadził ani On, ani Jego żona żadnej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Najem mieszkań nie ma i nie miał charakteru profesjonalnego i zorganizowanego. Aktywność ograniczała się jedynie do zawarcia umów najmu mieszkań, zgłoszenia wyboru formy opodatkowania w Urzędzie Skarbowym, zapłaty raz w miesiącu podatku do Urzędu Skarbowego i złożenia raz w roku deklaracji PIT-28. Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że wynajem majątku osobistego nie był podstawowym źródłem dochodu. Podstawowym źródłem dochodów była i jest praca na etacie (umowa o pracę). Wszystkie czynsze najemcy wpłacali i wpłacają wyłącznie na bankowe konto osobiste. Nie są i nie były prowadzone przez Wnioskodawcę, ani zlecane komukolwiek żadne działania mające na celu reklamę, utrzymanie lub pozyskanie najemców. Najemcy byli pozyskiwani poprzez zamieszczanie przez Wnioskodawcę prywatnych ogłoszeń w Internecie (zazwyczaj portal …..pl, wcześniej …..pl), bądź tak zwaną pocztą pantoflową (najemca, jak się wyprowadzał sam przedstawiał często nowego najemcę, zazwyczaj znajomego z pracy). W ramach zawieranych umów nie jest możliwe podnajmowanie przez najemców mieszkania osobom trzecim. Ponadto mieszkania mogą być wykorzystywane wyłącznie w celach mieszkaniowych. Nigdy nie podnosili czynszów, nawet jak najemca mieszkał kilka lat, ani ich nie indeksowali. Nigdy nie wynajęli mieszkania firmie zajmującej się dalszym podnajmem na doby, czy krótkie okresy, pomimo że jak zamieszczali ogłoszenie o wynajmie, zgłaszały się takowe firmy i oferowały nawet większe czynsze od oczekiwanych, a mieszkania ze względu na lokalizacje w okolicach Rynku są zapewne dla tego typu działalności łakomym kąskiem. Wnioskodawca nigdy też nie wynajmował na doby, czy okresy krótkoterminowe, ani nie ma takiego zamiaru w przyszłości, pomimo że przychód byłby co najmniej dwa, czy trzy razy większy. Nie zawierał nawet umów na dostawę Internetu, to najemca sam sobie to załatwiał na podstawie umowy najmu u operatora sieci. Nie zamierzali w wynajem po prostu angażować się, ani czasowo, ani organizacyjnie. Zamiarem Wnioskodawcy jest święty spokój, ochrona oszczędności i zabezpieczenie dzieci i innych członków rodziny. Średnio roczne zaangażowanie w wynajem majątku pochłania nie więcej niż 20 godzin czasu Wnioskodawcy, a żony absolutnie nic (zamieszczenie ogłoszenia, usuniecie ogłoszenia, odebranie telefonów, podpisanie umowy, przelewy co miesiąc do US i rozliczenie PIT-28 - z tych 20 godzin wypełnienie deklaracji zajmuje najwięcej czasu, bo tak naprawdę dopiero wtedy sprawdza, czy prawidłowo odprowadził zaliczki, bo w trakcie roku nawet nie kontroluje przychodów wpływających na konto, wychodząc z założenia, że ludzie są uczciwi i ze dobrze im się mieszka skoro często wydłużają umowy).

W trakcie realizacji umów najmu nie są i nie były podejmowane żadne dodatkowe działania związane z przedmiotem najmu. Raz tylko wynajęte było w 2014 r. na około rok mieszkanie firmie B., która wynajęła je na cele mieszkaniowe dla swojego pracownika i na ich żądanie Wnioskodawca musiał wystawiać rachunek raz na miesiąc. Był to jedyny przypadek. Wnioskodawca wraz z żoną nie świadczyli i nie zamierzają świadczyć żadnych usług powiązanych z wynajmem, takich jak, np. sprzątanie, dowozy, catering, doposażanie mieszkań, przebudowywanie, itp. Nigdy nie posiłkowali się żadnymi firmami, czy osobami, aby wynajmować swoje mieszkania. Nie korzystają i nie korzystali z biur nieruchomości, czy biur rachunkowych, czy firm administrujących najmem i nikogo nie zatrudniali, ani nie mają takiego zamiaru, bo wynajem prawie w ogóle ich nie angażuje. Przykładem tego może być fakt, że w 2014 r. Wnioskodawca udał się z żoną i dziećmi na kilkumiesięczne wakacje. Przez te kilka miesięcy jedynie przelewał ryczałtowy podatek na rzecz Urzędu Skarbowego z tytułu wynajmu prywatnego. Również pisząc ten wniosek Wnioskodawca nie korzysta z pomocy osób trzecich. Żadnego z posiadanych mieszkań nie zamierza zbyć - zamierza je darować, bądź użyczyć bliskim, bądź w nich zamieszkać w przyszłości. Nie wyklucza, że w przyszłości dokona roszady, tzn. Zamieni, np. dwie kawalerki na większe mieszkanie, tak aby dać więcej każdemu z dzieci. Bądź kupi, np. większe mieszkanie, a sprzeda mniejsze. W takiej sytuacji, być może też by je wynajmował na dotychczasowych zasadach, do czasu przekazania dzieciom. Sam otrzymał od swoich rodziców darowiznę mieszkania i podobnie pragnie postąpić w stosunku do własnych dzieci, a wręcz czuje się do tego zobowiązany. Wynajmowanie mieszkań traktuje jako wyłączne administrowanie swoim majątkiem prywatnym i jego ochronę. Nie prowadzi w tym zakresie (ani innym) działalności gospodarczej, mieszkań tych nie wprowadził do ewidencji działalności gospodarczej i nie amortyzuje.

Zdarzenie przyszłe:

Jako osoba fizyczna, od 1 grudnia 2018 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą polegającą głównie na tworzeniu i wdrażaniu aplikacji internetowych i e-commerce. W związku z tym zarejestrował się jako czynny podatnik VAT, zarejestrował działalność gospodarczą, ze wskazaniem dnia 1 grudnia 2018 r., jako daty jej rozpoczęcia. Jako miejsce działalności do CEIDG wskazał adres mieszkania przy ul. K. W. Przychody uzyskiwane z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej będzie zgodnie ze zgłoszeniem rozliczał przy zastosowaniu podatku liniowego. Jednocześnie dalej będzie pracował na etacie i dalej będzie wynajmować majątek prywatny w postaci mieszkań a przychody z tego tytułu planuje dalej rozliczać podatkiem w formie zryczałtowanej. W zakresie działalności Wnioskodawcy nie będzie wynajmu nieruchomości. Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, że lokal, w którym zarejestrował działalność, był do września 2018 r. wynajęty. Gdy najemca wyprowadził się (a mieszkał tam jeden najemca przez 5 lat), postanowił z żoną zostawić to mieszkanie dla nich, aby czasem w nim nocować. I tak się też dzieje, nocują w nim raz, bądź dwa razy w tygodniu od trzech miesięcy. Nie wyklucza, że w przyszłości, ale bliżej nieokreślonej ponownie będzie chciał to mieszkanie oddać w najem prywatny. Najem stanowić będzie odrębne od prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej źródło przychodu. Dodatkowo wskazuje, że być może działalność zamknie, bądź zawiesi, w przypadku jej niepowodzenia.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 stycznia 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że w latach poprzednich nie zaistniały sytuacje skutkujące zawieszeniem lub przerwaniem biegu przedawnienia przedstawionych powyżej zobowiązań podatkowych. Niniejszy wniosek dotyczy 2013 r. i lat następnych, jako okresów nieprzedawnionych. Żona złożyła w dniu 18 stycznia 2012 r. oświadczenie, że całość przychodów opodatkuje Wnioskodawca i nie ponawiała tego oświadczenia w latach następnych. Przygotowując niniejsze uzupełnienie Wnioskodawca z żoną wykryli błąd w tym zakresie. U Wnioskodawcy występuje w związku z tym nadpłata podatku, a u żony brak zapłaty w kwocie tej nadpłaty. Wnioskodawca deklarował w PIT-28 100% przychodu, żona nie składała deklaracji. Błąd ten został naprawiony w ten sposób, że żona zapłaciła już podatek z odsetkami, złożyła deklaracje na swój przychód i czynny żal z wyjaśnieniem, Wnioskodawca sporządził korektę swoich deklaracji wraz z pismem wyjaśniającym i prośbą o pilny zwrot nadpłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy w zaistniałym stanie faktycznym przychody uzyskane z tytułu najmu lokali mieszkalnych w latach 2013-2018, należących do osobistego majątku Wnioskodawcy i żony, podlegały opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 2 ust. 1a w zw. z art. 6 ust. 1a oraz art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym w stawce 8,5?
2. Czy w związku z zamiarem rozpoczęcia przez Wnioskodawcę działalności opisanej we wniosku – przychody uzyskiwane z wynajmu mieszkań będących składnikami majątku osobistego, począwszy od 2019 r., będzie mógł dalej rozliczać w formie ryczałtu zgodnie z art. 6 ust. 1a oraz art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym?
3. Czy jeśli planowaną działalność gospodarczą w przyszłości Wnioskodawca zakończy lub zawiesi, a mieszkanie, w którym ją zarejestrował, będzie chciał w przyszłości ponownie wynająć, czy będzie miał prawo w dalszym ciągu rozliczać wynajem z tego mieszkania w formie ryczałtu, pomimo że wykorzystywał je jakiś czas do pozarolniczej działalności, jednak niezwiązanej z najmem?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do zdarzenia przyszłego przedstawionego w pytaniach Nr 2 i Nr 3. Pytanie Nr 1 dotyczące stanu faktycznego będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 2.

Przychody z wynajmu mieszkań nabytych do majątku prywatnego Wnioskodawcy i Jego żony w stanie faktycznym w sytuacji rozpoczęcia prowadzenia przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, innej aniżeli związanej z wynajmem nieruchomości, będą podlegać u Niego opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości określonej w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, gdyż przychody te w żaden sposób nie mają związku z planowaną działalnością gospodarczą i zarazem wynajem mieszkań nie ma w tym przypadku cech działalności gospodarczej.

Ad 3.

W sytuacji ponownego wynajmu lokalu mieszkalnego, w którym Wnioskodawca zamierza zarejestrować pozarolniczą działalność gospodarczą, a po jej zakończeniu lub zawieszeniu, gdy działalność ta nie będzie prowadzona już w tym lokalu, przychody uzyskiwane przez Niego z tytułu wynajmu tego lokalu, będą opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości określonej w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, na co jednoznacznie wskazują przepisy powołanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1. jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
2. wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności, celem osiągnięcia dochodu, np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter. Przy czym o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
3. prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwo w obrocie gospodarczym.
   
   

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem, jednak każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem istotnych okoliczności danej sprawy w kontekście spełnienia przesłanek wskazanych w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy.

Decydujące znaczenie ma to, czy w okoliczności faktycznych danej sprawy zostały spełnione przesłanki z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, a nie tylko przekonanie podatnika o właściwej jego zdaniem kwalifikacji osiąganych przez niego przychodów, do określonego źródła przychodów. Podstawowe znaczenie ma sposób wykonywania najmu - a więc profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter dokonywanych czynności oraz prowadzenie najmu na własny rachunek i ryzyko.

Innymi słowy, nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowane nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, a nie według wyboru podatnika jako tzw. najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 powoływanej ustawy.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

Z kolei stosownie do treści art. 9a ust. 1 cytowanej ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Stosownie do treści art. 9a ust. 2b powoływanej ustawy, dokonany wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że w kolejnych latach podatnik w terminie określonym w ust. 2 zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie i na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym pisemny wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej albo oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Oświadczenie oraz zawiadomienie, o których mowa w ust. 2-2b, podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Zgodnie z art. 9a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik:

1. prowadzi działalność gospodarczą samodzielnie i jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną,
2. jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną

-wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy wszystkich form prowadzenia tej działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy.

Powołany przepis art. 9a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłącza natomiast rozwiązania, w ramach którego prowadzący działalność gospodarczą samodzielnie będzie opłacał tzw. podatek liniowy, a do opodatkowania przychodów z najmu będzie korzystał z ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest dzierżawa lub najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Z powyższych przepisów wynika, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

W myśl art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Ponadto zauważyć należy, że warunkiem skorzystania z tej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie przez podatnika pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku – według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego przedsiębiorcy, do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychów z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Stosownie do art. 9 ust. 1c ww. ustawy, oświadczenie, o którym mowa odpowiednio w ust. 1 – 1b, podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. poz. 647), zwanej dalej „ustawą o CEIDG”.

W myśl art. 9 ust. 4 ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego – złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł, od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Z zasady wyrażonej w art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wynika natomiast, że przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich. Oświadczenie to, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymany został pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnięty został w grudniu roku podatkowego.

Wybór zasady opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 6, obowiązuje przy dokonywaniu wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych za cały dany rok podatkowy, chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek dokonywania wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych (art. 12 ust. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.

Z powyższego wynika, że w przypadku gdy małżonkowie, pomiędzy którymi panuje ustrój wspólności majątkowej, uzyskują przychód z najmu, dla celów opodatkowania tych przychodów (dochodów) podatkiem dochodowym każdemu z małżonków przypisuje się odrębnie przypadającą na niego część uzyskanych przychodów, chyba, że złożą oświadczenie o opodatkowaniu dochodów (przychodów) z tego źródła przez jednego z nich.

Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie przewidują zatem, aby z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wyłączeni zostali podatnicy, którzy prowadzą inną pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach określonych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (na zasadach ogólnych, w formie podatku liniowego).

Zatem, w danym roku podatkowym możliwe jest opodatkowanie przychodów uzyskanych z pozarolniczej działalności gospodarczej według zasad ogólnych lub podatkiem liniowym, a przychodów z tytułu najmu prywatnego zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, pod warunkiem wyboru odpowiednich form opodatkowania i o ile nie zachodzą inne, przewidziane w ustawach okoliczności, które spowodowałyby utratę prawa do opłacania podatku dochodowego w ww. formach.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, od 1 grudnia 2018 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej głównie na tworzeniu i wdrażaniu aplikacji internetowych i e-commerce. W związku z tym zarejestrował się jako czynny podatnik VAT, zarejestrował działalność gospodarczą ze wskazaniem dnia 1 grudnia 2018 r. jako daty jej rozpoczęcia. Jako miejsce działalności do CEIDG wskazał adres mieszkania przy ul. K. W. Przychody uzyskiwane z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej będzie zgodnie ze zgłoszeniem rozliczał przy zastosowaniu podatku liniowego. Jednocześnie dalej będzie pracował na etacie i dalej będzie wynajmować majątek prywatny w postaci mieszkań, a przychody z tego tytułu planuje dalej rozliczać podatkiem w formie zryczałtowanej. W zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie będzie wynajmu nieruchomości. Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, że lokal, w którym zarejestrował działalność, był do września 2018 r. wynajęty. Gdy najemca wyprowadził się (a mieszkał tam jeden najemca przez 5 lat), postanowił z żoną zostawić to mieszkanie dla nich, aby czasem w nim nocować. I tak się też dzieje, nocują w nim raz, bądź dwa razy w tygodniu od trzech miesięcy. Nie wyklucza, że w przyszłości, ale bliżej nieokreślonej, ponownie będzie chciał to mieszkanie oddać w najem prywatny. Najem stanowić będzie odrębne od prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej źródło przychodu. Dodatkowo wskazuje, że być może działalność zamknie bądź zawiesi w przypadku jej niepowodzenia.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy zasadnym jest uznać, że w związku z zamiarem rozpoczęcia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym (19%), Wnioskodawca będzie mógł od przychodów z umów najmu prywatnego ww. mieszkań, zawartych poza działalnością gospodarczą opłacać, począwszy od 2019 r., ryczałt ewidencjonowany w wysokości 8,5% przychodów.

Zaznaczyć jednakże należy, że jeżeli przychód z tytułu najmu przekroczy kwotę, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (tj. 100 000 zł), to od przychodów ponad tę kwotę stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wynosić będzie 12,5%.

Ponadto mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że jeżeli w istocie po zakończeniu lub po zawieszeniu działalności gospodarczej, najem lokalu mieszkalnego, w którym zarejestrowana będzie działalność gospodarcza, nie będzie realizowany w sposób, który wskazuje na spełnienie wszystkich przesłanek prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychody uzyskiwane z tego tytułu Wnioskodawca będzie mógł zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takim przypadku, Wnioskodawca może korzystać z opodatkowania uzyskiwanych przychodów z tego tytułu na zasadach określonych w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, tj. w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, stosownie do art. 9 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód Wnioskodawca osiągnie w grudniu roku podatkowego – złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2 tej ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania Nr 2 i Nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Ponadto należy nadmienić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy, nie dotyczy żony Wnioskodawcy. Zatem żona Wnioskodawcy w celu otrzymania interpretacji indywidualnej powinna złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.