2019.02.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.856.2018.3.JM

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.856.2018.3.JM
z 4 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2018 r. (data wpływu 20 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2019 r. (data wpływu22 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uwzględnienia wyłącznie ceny zakupu samochodów przy wyliczeniu VAT-marży dla sprzedaży ww. samochodów – jest prawidłowe;

prawa do pełnego odliczenia podatku od wydatków eksploatacyjnych związanych z pojazdem samochodowym – auto-lawetą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia wyłącznie ceny zakupu samochodów przy wyliczeniu VAT-marży dla sprzedaży ww. samochodów oraz prawa do pełnego odliczenia podatku od wydatków eksploatacyjnych związanych z pojazdem samochodowym – auto-lawetą oraz dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 stycznia 2019 r. (data wpływu 22 stycznia 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie prawidłowego adresu Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu samochodami osobowymi używanymi (auto-handel) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz osób prowadzących działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W podatku dochodowym Wnioskodawca rozlicza się na zasadach ogólnych, podatkowa księga przychodów i rozchodów, metoda uproszczona. Samochody Wnioskodawca kupuje na podstawie umów kupna sprzedaży od osób nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na podstawie faktur w procedurze vat marża jako towary używane od osób prowadzących działalność gospodarczą w Polsce oraz na terenie krajów Unii Europejskiej. Zakupu samochodów z krajów UE Wnioskodawca dokonuje poprzez platformę elektroniczną. Po wylicytowaniu odpowiedniej kwoty za samochód Wnioskodawca najpierw otrzymuje dokument potwierdzający zamówienie, na podstawie którego dokonuje zapłaty na konto bankowe wskazane w zamówieniu. W zamówieniu są zawarte kwoty zakupu samochodu, opłata za obsługę platformy i opłata za przygotowanie dokumentacji. Po dokonaniu zapłaty Wnioskodawca otrzymuje, trzy faktury gdzie każda z nich jest od innego kontrahenta unijnego zarejestrowanego jako podatnik vat UE. Faktura dokumentująca zakup samochodu jest fakturą vat marża i Wnioskodawca księguje ją do kpir do kol. 10 jako zakup towaru, natomiast faktury za obsługę platformy i przygotowanie dokumentacji Wnioskodawca księguje jako import usług do kol. 13. Podatek akcyzowy od zakupu tych aut Wnioskodawca również księguje do kol 13 kpir. Przy sprzedaży samochodów zakupionych z krajów UE Wnioskodawca stosuje procedurę dotyczącą towarów używanych, czyli tzw. opodatkowanie w systemie marży. Stosownie do art. 26a B pkt 3 VI Dyrektywy Rady Europy z dnia 27.V.1977 roku za wartość bazową do ustalenia marży Wnioskodawca ustala kwotę z faktury dokumentującej sam zakup samochodu. Przy transakcjach krajowych zakup samochodu Wnioskodawca księguje do kol. 10 kpir tj. zakup towarów handlowych i materiałów wg cen zakupu, natomiast pozostałe wydatki związane z prowadzoną działalnością auto-handel np. przeglądy techniczne, opłata podatku PCC, ubezpieczenie komunikacyjne, kosmetyki samochodowe, zakupy części samochodowych służące do naprawy samochodów (np. filtry paliwa, filtry oleju, łożyska, rozpuszczalniki, podkłady, klocki hamulcowe, przewody hamulcowe, linka sprzęgła, żarówki, płyn do chłodnic, błotnik, próg, łącznik stabilizatora, klamki, świece, cewki, lampy, dywaniki), Wnioskodawca księguje do kolumny nr 13 kpir. Przy sprzedaży samochodów zakupionych z krajów na podstawie umów a także faktur vat marża Wnioskodawca stosuje również procedurę dotyczącą towarów używanych, czyli tzw. opodatkowanie marża. Do wyliczenia wysokości marży Wnioskodawca uwzględnia jedynie wydatek na nabycie towaru używanego zapłacony pierwotnemu sprzedawcy. Oprócz sprzedaży samochodów Wnioskodawca świadczy również usługi holowania i pomocy drogowej. Do tego celu Wnioskodawca wykorzystuje samochód nazwany jako pojazd specjalny – pomoc drogowa. W momencie jego zakupu, a było to w 2009 roku, był to samochód ciężarowy z kabiną przystosowaną do przewozu 6 osób. Bezpośrednio po zakupie, auto Wnioskodawca wstawił do zakładu mechaniki pojazdowej w celu dokonania zmian konstrukcyjnych w taki sposób, aby mógł być wykorzystywany na cele samochodów oraz innych towarów zgodnie ze zleceniami kontrahentów. W pojeździe dokonano następujących zmian konstrukcyjnych: zdemontowano skrzynię ładunkową, a w jej miejsce zamontowano najazd do przewozu pojazdów ze stopów lekkich-aluminium, zamontowano wciągarkę elektryczną, oznakowano i wyposażono jako pojazd pomocy drogowej. Pojazd nadal posiada sześć miejsc przystosowanych do przewozu osób. Po dokonaniu zmian konstrukcyjnych Okręgowa Stacja Kontroli Pojazdów wystawiła dokument oznaczając pojazd jako: 504 pomoc drogowa, natomiast Wydział Komunikacyjny w dowodzie rejestracyjnym określił rodzaj jako samochód specjalny, pomoc drogowa. Samochód służy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponoszone koszty eksploatacyjne auto-lawety to głównie koszty zakupu paliwa, płynów eksploatacyjnych, napraw pojazdu i przeglądów technicznych.

Samochody, które Wnioskodawca sprzedaje są towarami używanymi w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174).

Wnioskodawca nabywa samochody od:

osób fizycznych na podstawie umów kupna-sprzedaży,

od podatnika, a dostawa samochodu była opodatkowana zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy,

od podatnika podatku od wartości dodanej, a dostawa samochodu była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, a Wnioskodawca posiada dokumenty jednoznaczne potwierdzające nabycie samochodu na tych zasadach.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy Wnioskodawca w chwili zakupu ww. samochodów zakłada następnie ich zbycie?”, Wnioskodawca wskazał, iż w związku z tym, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zakup i sprzedaż samochodów używanych dokonując zakupu samochodów Wnioskodawca przeznacza je na sprzedaż. W momencie kiedy Wnioskodawca podejmie decyzję o zakupie samochodu z przeznaczeniem na działalność gospodarczą zakwalifikuje go do środków trwałych firmy.

Wydatki eksploatacyjne dotyczące pojazdu samochodowego tj. auto-lawety są dokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawcę.

Wydatki eksploatacyjne związane z pojazdem samochodowym, tj. auto-lawetą dotyczą okresu od 04.05.2015 do nadal.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy pojazd samochodowy – auto-laweta jest pojazdem specjalnym o przeznaczeniu pomoc drogowa, mającym nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów, a z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że ww. pojazd jest takim pojazdem specjalnym oraz spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach określone dla tego przeznaczenia pojazdu?”, Wnioskodawca wskazał, że tak. Pojazd samochodowy – auto – laweta jest pojazdem specjalnym o przeznaczeniu pomoc drogowa, mającym nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów. Z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że ww. pojazd jest takim pojazdem specjalnym oraz spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach określone dla tego przeznaczenia pojazdu.

W odpowiedzi na pytanie: „Ile wynosi dopuszczalna masa całkowita pojazdu samochodowego – auto-lawety, wynikająca z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym?”, Wnioskodawca wskazał, że w dokumentach wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym od dnia 06.11.2009 (wg karty pojazdu) widnieje zapis, iż pojazd samochodowy – auto-laweta jest pojazdem specjalnym o przeznaczeniu pomoc drogowa.

Obecny dowód rejestracyjny został wydany dnia 29.10.2015, z którego wynika: rodzaj pojazdu: samochód specjalny, przeznaczenie: pomoc drogowa.

W odpowiedzi na pytanie: „Ile wynosi dopuszczalna ładowność oraz liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy pojazdu samochodowego – auto-lawety, wynikająca z:

dowodu rejestracyjnego;

karty pojazdu?”,

Wnioskodawca wskazał, że z dokumentów wynika:

dowód rejestracyjny: dopuszczalna ładowność pojazdu samochodowego auto-lawety wynosi 1330 kg, liczba miejsc (siedzeń) – 6 (sześć);

karta pojazdu: dopuszczalna ładowność pojazdu samochodowego auto-lawety wynosi 1375 kg, liczba miejsc (siedzeń) – 6 (sześć).

W odpowiedzi na pytanie: „Czy Wnioskodawca złożył właściwemu dla Wnioskodawcy Naczelnikowi Urzędu Skarbowego informację VAT-26, której wzór został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U., poz. 371)? Jeżeli tak, to kiedy.”, Wnioskodawca wskazał, że nie złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego informacji vat-26 o pojazdach samochodowych wykorzystywanych do działalności gospodarczej (Dz.U., poz. 371).

W odpowiedzi na pytanie: „Czy z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów obiektywnie wynikało/wynika, że przedmiotowy pojazd był/jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej i wykluczone było/jest wykorzystanie tego samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą?”, Wnioskodawca wskazał, że samochód pomoc drogowa auto-laweta jest środkiem trwałym w firmie Wnioskodawcy. Wnioskodawca korzysta z niego w sytuacji dojazdu do klienta, któremu świadczy usługi pomocy drogowej.

Sporadycznie Wnioskodawca wykorzystuje auto-lawetę do przewozu zakupionego samochodu, który służy do dalszej odsprzedaży. Do celów prywatnych Wnioskodawca używa samochodu osobowego prywatnego, którego nie wykorzystuje w działalności gospodarczej. Na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawca wynajmuje plac, który służy do parkowania aut przeznaczonych na sprzedaż oraz do parkowania samochodu specjalnego auto-laweta. W sytuacji wyjazdu do klienta w celu świadczenia usługi pomocy drogowej Wnioskodawca dojeżdża prywatnym samochodem.

W odpowiedzi na pytanie: „Z jakiej dokumentacji wynika, że pojazd był/jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej? Czy wynikało/wynika to np. z regulaminów, umów, zarządzeń, innych dokumentów – należy wskazać z jakich dokumentów.”, Wnioskodawca wskazał, że posiada regulamin wykorzystywania pojazdu samochodowego auto-laweta na cele związane z działalnością gospodarczą.

W odpowiedzi na pytanie: „W jaki sposób Wnioskodawca kontrolował/kontroluje, czy przedmiotowy pojazd był/jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej?”, Wnioskodawca wskazał, że nie zatrudnia i nie zatrudniał pracowników, nie wynajmuje, nie wynajmował oraz nie udostępnia osobom trzecim samochodu specjalnego auto-laweta. Wnioskodawca prowadzi samokontrolę nad wykorzystywaniem samochodu specjalnego auto-laweta do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy Wnioskodawca prowadził/prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu? Jeżeli tak, to od kiedy.”, Wnioskodawca wskazał, że nie prowadził i nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu.

W odpowiedzi na pytanie: „Jeżeli Wnioskodawca prowadził/prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu, to należy wskazać jakie elementy zawierała/zawiera ta ewidencja?”, Wnioskodawca wskazał, że nie dotyczy.

W odpowiedzi na pytanie: „Jeżeli wydatki eksploatacyjne związane z pojazdem samochodowym objęte zakresem pytania nr 3 dotyczą okresów rozliczeniowych do dnia 31 marca 2014 r., należy wskazać:

czy pojazd samochodowy auto-laweta jest pojazdem specjalnym, a z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym wynika, że ww. pojazd jest pojazdem specjalnym?”,

Wnioskodawca wskazał, że wydatki dotyczą okresu od 04.05.2015 do nadal.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

(we wniosku pytanie 1) Czy Wnioskodawca prawidłowo ustala wysokość marży przy sprzedaży samochodów używanych zakupionych do dalszej odsprzedaży na rynku krajowym i Unii Europejskiej?
(we wniosku pytanie 3) Czy z uwagi na wpis w dowodzie rejestracyjnym, który jest potwierdzeniem klasyfikacji pojazdu przez diagnostę z Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów jako pojazd specjalny – pomoc drogowa, Wnioskodawca ma prawo do odliczania 100% podatku wynikającego z faktur dokumentujących poniesione koszty eksploatacji auto-lawety?

Zdaniem Wnioskodawcy,

(we wniosku 1) Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca postępuje prawidłowo ustalając sprzedaż towarów używanych w auto handlu wg specjalnej zasady procedury marży stosownie do art. 26a B pkt 3 VI Dyrektywy Rady Europy z 17.V.1977 roku. Dokonując zakupów na rynku Unii Europejskiej poprzez elektroniczną platformę, Wnioskodawca płaci za zamówiony towar na wskazane konto w zamówieniu. W zamówieniu są wykazane trzy pozycje: wartość samochodu, koszty obsługi aukcji i przygotowanie dokumentacji. Finalnie dokumenty zakupu (rachunki) Wnioskodawca otrzymuje od trzech różnych firm zarejestrowanych jako czynni podatnicy UE. Od jednej na zakup samochodu, od drugiej za obsługę aukcji i od trzeciej za usługę przygotowania dokumentacji. Ustalając kwotę marży Wnioskodawca najpierw określa wartość zakupu towaru używanego kierując się art. 26a B pkt 3 VI Dyrektywy Rady Europy z 17.V.1977 roku wg którego – „cena zakupu” oznacza wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które dostawca otrzymał lub ma otrzymać od pośrednika opodatkowanego. Skoro fakturę dokumentującą sam zakup samochodu Wnioskodawca otrzymał od jednego podatnika a pozostałe faktury są wystawione przez inne podmioty to Wnioskodawca uważa, że do ceny zakupu nie może doliczyć wydatków za usługę aukcyjną i przygotowanie dokumentacji.
(we wniosku 3) Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca postępuje prawidłowo odliczając pełną kwotę podatku vat od faktur dokumentujących koszty używania samochodu uznanego jako samochód specjalny – pomoc drogowa. Samochód ten pierwotnie zakupiony jako pojazd ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3500 tony, z kabiną przystosowaną do przewozu sześciu osób, po licznych zmianach konstrukcyjnych został uznany przez diagnostę z Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów jako pojazd specjalny – pomoc drogowa, co jest potwierdzone wpisem w dowodzie rejestracyjnym.

Kierując się § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014, w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz.U. z 2014 r., poz. 709), warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu pomoc drogowa, mających nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów – jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach określone dla tych przeznaczeń, należy uznać, że jeżeli Wnioskodawcy nie obowiązuje prowadzenie wspomnianej ewidencji to Wnioskodawca może dokonywać odliczenia podatku vat od wydatków w 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

uwzględnienia wyłącznie ceny zakupu samochodów przy wyliczeniu VAT-marży dla sprzedaży ww. samochodów – jest prawidłowe;

prawa do pełnego odliczenia podatku od wydatków eksploatacyjnych związanych z pojazdem samochodowym – auto-lawetą – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – jak stanowi ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu samochodami osobowymi używanymi (auto-handel) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz osób prowadzących działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Samochody Wnioskodawca kupuje na podstawie umów kupna sprzedaży od osób nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na podstawie faktur w procedurze vat marża jako towary używane od osób prowadzących działalność gospodarczą w Polsce oraz na terenie krajów Unii Europejskiej. Samochody, które Wnioskodawca sprzedaje są towarami używanymi w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Zakupu samochodów z krajów UE Wnioskodawca dokonuje poprzez platformę elektroniczną. Po wylicytowaniu odpowiedniej kwoty za samochód Wnioskodawca najpierw otrzymuje dokument potwierdzający zamówienie, na podstawie którego dokonuje zapłaty na konto bankowe wskazane w zamówieniu. W zamówieniu są zawarte kwoty zakupu samochodu, opłata za obsługę platformy i opłata za przygotowanie dokumentacji. Po dokonaniu zapłaty Wnioskodawca otrzymuje, trzy faktury gdzie każda z nich jest od innego kontrahenta unijnego zarejestrowanego jako podatnik vat UE. Do wyliczenia wysokości marży Wnioskodawca uwzględnia jedynie wydatek na nabycie towaru używanego zapłacony pierwotnemu sprzedawcy.

Wnioskodawca nabywa samochody od:

osób fizycznych na podstawie umów kupna-sprzedaży,

od podatnika, a dostawa samochodu była opodatkowana zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy,

od podatnika podatku od wartości dodanej, a dostawa samochodu była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust 4 i 5 ustawy, a Wnioskodawca posiada dokumenty jednoznaczne potwierdzające nabycie samochodu na tych zasadach.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy – w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży – w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy – rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika – art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy – przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Powyższe regulacje wskazują, że dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy).

Należy zauważyć, iż formułując w art. 120 ustawy szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, ustawodawca, określając w ust. 4 tego artykułu podstawę opodatkowania, posłużył się sformułowaniem „kwota nabycia”.

Zdaniem Wnioskodawcy ustalając kwotę marży Wnioskodawca najpierw określa wartość zakupu towaru używanego kierując się art. 26a B pkt 3 VI Dyrektywy Rady Europy z 17.V.1977 roku wg którego – „cena zakupu” oznacza wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które dostawca otrzymał lub ma otrzymać od pośrednika opodatkowanego. Wnioskodawca stwierdził, że skoro fakturę dokumentującą sam zakup samochodu Wnioskodawca otrzymał od jednego podatnika a pozostałe faktury są wystawione przez inne podmioty to Wnioskodawca uważa, że do ceny zakupu nie może doliczyć wydatków za usługę aukcyjną i przygotowanie dokumentacji.

Jak wskazano powyżej, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru otrzymał od podatnika (nabywcy). Tak rozumiana cena towaru (kwota nabycia) obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie dostawcy. Do kwoty nabycia, o której mowa wyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne dostawcy towaru.

Jak wynika z opisu sprawy w zamówieniu są zawarte kwoty zakupu samochodu, opłata za obsługę platformy i opłata za przygotowanie dokumentacji. Po dokonaniu zapłaty Wnioskodawca otrzymuje, trzy faktury gdzie każda z nich jest od innego kontrahenta unijnego zarejestrowanego jako podatnik vat UE. Do wyliczenia wysokości marży Wnioskodawca uwzględnia jedynie wydatek na nabycie towaru używanego zapłacony pierwotnemu sprzedawcy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że określając podstawę opodatkowania (marżę) w związku ze stosowaniem procedury „VAT-marża” do dostaw towarów używanych (w tym konkretnym przypadku samochodów) Wnioskodawca winien uwzględnić kwotę nabycia ustaloną zgodnie z przepisem art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy, tzn. obejmującą składniki wynagrodzenia, które dostawcy towarów (samochodów) otrzymali od Wnioskodawcy, tj. kwotę jaką Wnioskodawca zapłacił dostawcom za nabycie przedmiotowych pojazdów.

Natomiast do kwoty nabycia przedmiotowych samochodów nie można zaliczyć opłaty za obsługę platformy ani opłaty za przygotowanie dokumentacji, gdyż Wnioskodawca otrzymał fakturę za ww. opłaty od innych podatników niż pierwotni sprzedawcy, co wskazuje, że kwoty te były należne ww. podatnikom a nie pierwotnym sprzedawcom.

Ponieważ Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek prawny, to oceniając stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać je za prawidłowe.

Przechodząc do kwestii prawa do pełnego odliczenia podatku od wydatków eksploatacyjnych związanych z pojazdem samochodowym – auto-lawetą, należy zauważyć, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle ust. 4 cytowanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W świetle ust. 9 przywołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy
-jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z ust. 10 pkt 2 ww. artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1990, z późn. zm.), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji. Zgodnie z art. 71 ust. 1 tej ustawy, dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe.

Jak wynika z art. 86a ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Na podstawie ust. 13 cyt. artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi holowania i pomocy drogowej. Do tego celu Wnioskodawca wykorzystuje samochód nazwany jako pojazd specjalny – pomoc drogowa. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wydatki eksploatacyjne dotyczące pojazdu samochodowego tj. auto-lawety są dokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawcę. Ponoszone koszty eksploatacyjne auto-lawety to głównie koszty zakupu paliwa, płynów eksploatacyjnych, napraw pojazdu i przeglądów technicznych. Wydatki eksploatacyjne związane z pojazdem samochodowym tj. auto-lawetą dotyczą okresu od 04.05.2015 do nadal. Samochód służy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Pojazd samochodowy – auto-laweta jest pojazdem specjalnym o przeznaczeniu pomoc drogowa, mającym nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów. Z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że ww. pojazd jest takim pojazdem specjalnym oraz spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach określone dla tego przeznaczenia pojazdu.

W tym miejscu należy wskazać, że w powołanych przepisach art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego od zakupów związanych z pojazdami samochodowymi. Przepis ust. 1 tego artykułu wprowadza ogólną zasadę, zgodnie z którą od wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi (w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony), przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja art. 86a ustawy oznacza, że w sytuacji, gdy znajduje zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w jego ust. 1, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania, wówczas stosuje się ogólne uregulowania dotyczące odliczania podatku, zawarte w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

W ust. 2 tego artykułu podano katalog wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. Są to wydatki związane m.in. z nabyciem tych pojazdów, nabyciem paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do ich napędu, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub ich używaniem. Aby dany wydatek mógł być uznany za uprawniający do odliczenia podatku naliczonego, musi dotyczyć pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej podatnika.

Jak wynika z art. 86a ust. 17 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 5 przypadki, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, uwzględniając specyfikę prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz konieczność przeciwdziałania nadużyciom wynikającym z wykorzystywania pojazdów do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą.

Stosownie do § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz. U., poz. 709), warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu pomoc drogowa, mających nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów – jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach określone dla tych przeznaczeń.

Na podstawie art. 12 ust. 1 z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 312), zwanej dalej „ustawą zmieniającą”, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Jak wynika z regulacji ust. 2 tego artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że samochód, jest pojazdem specjalnym – pomoc drogowa i są spełnione warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla tych przeznaczeń, a pojazd ten ma nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów to pomimo niezłożenia przez Wnioskodawcę informacji o tym pojeździe (VAT-26) do naczelnika urzędu skarbowego i nieprowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, a samochód wykorzystywany jest wyłącznie do czynności opodatkowanych to Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku od wydatków eksploatacyjnych takich jak: zakup paliwa, płynów eksploatacyjnych, naprawy pojazdu i przeglądy techniczne, o ile nie zachodzą wyłączenia zawarte w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku od wydatków eksploatacyjnych związanych z pojazdem samochodowym – auto-lawetą jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin