Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.593.2018.2.MH
z 1 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 28 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2019 r. (data wpływu 22 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodów do jakiego należy zaliczyć przychody z tytułu udostępniania gry komputerowej na zasadzie licencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 11 stycznia 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.593.2018.1.MH, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 11 stycznia 2019 r. (data doręczenia 17 stycznia 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 21 stycznia 2019 r. (data wpływu 22 stycznia 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 21 stycznia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wyłącznym autorem gry komputerowej (programu komputerowego) przeznaczonej do elektronicznej dystrybucji online i używania na różnych elektronicznych urządzeniach przez użytkowników końcowych. Wnioskodawca zawarł umowę o dystrybucji z firmą V (właścicielem amerykańskiego sklepu internetowego S), w której udziela niewyłącznej licencji na rozpowszechnianie i używanie Jego gry komputerowej w ramach sklepu internetowego S w formie cyfrowej, w formie kodu wynikowego, na różnych polach eksploatacji (w tym reprodukcja, publiczne wyświetlanie i odtwarzanie, przekazywanie, sprzedaż, licencjonowanie). Oprócz tego Wnioskodawca udziela też licencji na wykorzystanie w działaniach promocyjnych V swoich znaków towarów (w tym logo) i materiałów pochodzących z gry (np. „zrzutów” ekranu). Wnioskodawca zachowuje prawa autorskie do gry komputerowej. Licencja udzielona użytkownikowi końcowemu poprzez platformę S jest odpłatna, ważna w określonych krajach (lub na całym świecie) i bezterminowa, uprawniająca do wykonywania, wyświetlania i używania gry na urządzeniu. Firma V prowadząca sklep internetowy S nie wykonuje żadnych zleconych czynności, w szczególności nie pozyskuje klientów, ale udostępnia serwis (portal), który utrzymuje. W ramach serwisu (sklepu) dochodzi do zawarciu umów licencji z użytkownikami końcowymi. Firma V pobiera opłaty od użytkowników serwisu (graczy) we własnym imieniu. Firma V oblicza i gromadzi środki ze „sprzedaży licencji”. Jeśli zgromadzona suma pieniężna przekroczy w danym miesiącu określony próg kwotowy, firma V wypłaca Wnioskodawcy na rachunek bankowy kwotę, pomniejszoną o 30% prowizji, którą zatrzymuje dla siebie oraz po potrąceniu określonych kwot, w tym podatku dochodowego. W przypadku kiedy kwota nie przekroczy określonego progu, przelew jest wstrzymywany do następnego lub następnych miesięcy, kiedy to próg zostanie przekroczony.

W ramach umowy licencyjnej Wnioskodawca jest zobowiązany do umieszczenia gry na platformie firmy V. Odpowiedzialność względem użytkowników końcowych ponosi firma V, która upoważniona jest do zwrotu pieniędzy w okresie do 14 dni od daty zakupu. Według umowy, która łączy Wnioskodawcę i firmę V jest on odpowiedzialny za utwór w świetle rozumienia praw autorskich - musi być autorem licencjonowanej gry. Wnioskodawca nie ma natomiast żadnego obowiązku dokonania napraw gry oraz odpowiadania użytkownikom, ale może to uczynić w ramach dobrowolności.

Wnioskodawca stworzył grę samodzielnie, hobbistycznie i w ramach własnego wolnego czasu. Podczas tworzenia gry Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej. Umowę dystrybucyjną Wnioskodawca zawarł jako osoba fizyczna. W chwili zawierania umowy dystrybucyjnej z firmą V. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą. Po kilku miesiącach Wnioskodawca zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 stycznia 2019 r., Wnioskodawca wskazał, że prowadził działalność gospodarczą od miesiąca maja w zakresie projektowania sklepów internetowych oraz usług graficznych. Umowę dystrybucyjną z firmą V zawarł pod koniec czerwca, w czasie kiedy prowadził wyżej wymienioną działalność. Wnioskodawca stworzył grę w czasie kiedy nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. Umowa z firmą V nie została zawarta w ramach prowadzonej działalności. Wnioskodawca nie tworzył gry z myślą o zarobku, gdyż robił to hobbystycznie. Tworzenie gry odbywało się w sposób niesystematyczny, nieciągły i niezorganizowany, było zależne wyłącznie od chęci i wolnego czasu Wnioskodawcy. Wnioskodawca tworzył grę samodzielnie we własnym imieniu, bez inwestowania i ponoszenia jakichkolwiek kosztów finansowych, nie podejmował także żadnych kosztów w celu reklamy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w powyższej sytuacji dochód wynikający z przychodów z dystrybucji gry komputerowej na platformie S. można rozliczać jako przychód ze sprzedaży praw autorskich, bez konieczności prowadzenia działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, gra komputerowa jest utworem w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 24, poz. 83, ze zm.), a wyżej opisana umowa z firmą V jest umową o przeniesieniu praw autorskich (art. 41 ust. 2), która nie została wymieniona w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887). W konsekwencji nie rodzi ona obowiązku rozliczania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Odpłatne udzielenie licencji na używanie oprogramowania autorstwa Wnioskodawcy nie będzie przychodem z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej i w związku z tym nie będzie On zobowiązany do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o np. wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Przychody uzyskiwane ze sprzedaży licencji stanowią odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów i podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca spełnia także łącznie wszystkie trzy warunki wymienione w art. 5b ust. 1, ustawy z dniu 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350). Zatem w myśl ww. ustawy, czynności przedstawione w opisie sytuacji nie są uznawane za pozarolniczą działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Według art. 10 ust. 1 ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza oraz
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W przytoczonej definicji działalności gospodarczej, ustawa o podatku dochodowego od osób fizycznych wylicza (pod literami a – c) różnego rodzaje aktywności uznawane za działalność gospodarczą. Jest to wyliczenie wyczerpujące, a nie przykładowe.

Zarobkowy charakter działalności oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku, dochodu, co odróżnia ją od działalności społecznej. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany. O zorganizowanym charakterze działalności zarobkowej może świadczyć ponadto wyodrębnienie istnienia pewnych składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu tej działalności, czy też przyjęcie przez ten podmiot określonej formy organizacyjno-prawnej i dopełnienie wymogu rejestracji w ewidencji działalności gospodarczej, choć tych okoliczności nie należy uważać za element decydujący o zorganizowanym charakterze prowadzonych działań. Wykonywanie działań w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, nie okazjonalny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

W myśl natomiast art. 5b ust. 1 ww. ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne, należy uznać, że w przypadku, gdy określona działalność podatnika spełnia warunki wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy, a nie spełnia warunków określonych w art. 5b ustawy, to przychody osiągnięte z tytułu tej działalności stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast, jak stanowi art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W rozumieniu powołanego powyżej przepisu przychodem z praw majątkowych będzie każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie.

Przychód z praw majątkowych powstaje, zatem m.in. w przypadku przychodów związanych z udzielaniem licencji. O kwalifikacji do danego źródła przychodu przesądza bowiem treść danej umowy, nie zaś forma zawiązania stosunku prawnego (umowa o dzieło, czy umowa zlecenia). Gdy przedmiotem umowy są prawa autorskie to przychody z tego tytułu zalicza się do praw majątkowych, bez względu na podmiot, z którym zawarta została umowa, jak i na moment jej zawarcia (przed stworzeniem utworu - dzieła, czy też po jego powstaniu).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy). Zgodnie natomiast z art. 74 ust. 1 prawa autorskiego, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Stosownie do art. 74 ust. 3 prawa autorskiego, prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

W myśl art. 74 ust. 4 prawa autorskiego, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego, tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała, rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Z powyższego wynika, że program komputerowy stanowi przedmiot prawa autorskiego. Udostępnianie praw majątkowych związanych z takim utworem, w zakresie dozwolonych w przepisach prawa pól eksploatacji (o których mowa m.in. w cyt. art. 74 ust. 4 pkt 3 prawa autorskiego), następuje w drodze udzielenia licencji, zgodnie z cyt. art. 41 ust. 2 prawa autorskiego.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W piśmiennictwie eksponuje się, że przychodami z korzystania z praw będą przede wszystkim przychody w postaci opłat licencyjnych otrzymywane na podstawie umów licencyjnych. Na podstawie tych umów twórca umożliwia innym osobom korzystanie z utworu, którego jest autorem. Rozporządzanie prawami polega na przeniesieniu tych praw (autorskich praw majątkowych lub pokrewnych) na inną osobę (por. Komentarz PIT Wydanie 2, A. Bartosiewicz R. Kubacki).

W tym miejscu należy jednak zauważyć, że tutejszy Organ nie jest upoważniony do interpretacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba (Wnioskodawca) jest twórcą w rozumieniu ww. ustawy lub czy konkretna praca (program) stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne. Przepisy prawa podatkowego nie określają bowiem kto jest, a kto nie jest artystą (twórcą).

Uwzględniając powyżej zanalizowane regulacje, w przypadku podatnika, którego działalność zarobkowa jest związana z korzystaniem z praw autorskich (rozporządzaniem takimi prawami), uzyskane z tego tytułu przychody należy kwalifikować do źródła przychodów z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wyłącznym autorem gry komputerowej (programu komputerowego) przeznaczonej do elektronicznej dystrybucji online i używania na różnych elektronicznych urządzeniach przez użytkowników końcowych. Wnioskodawca zawarł umowę o dystrybucji z firmą V (właścicielem amerykańskiego sklepu internetowego S), w której udziela niewyłącznej licencji na rozpowszechnianie i używanie Jego gry komputerowej w ramach sklepu internetowego S w formie cyfrowej, w formie kodu wynikowego, na różnych polach eksploatacji (w tym reprodukcja, publiczne wyświetlanie i odtwarzanie, przekazywanie, sprzedaż, licencjonowanie). Oprócz tego Wnioskodawca udziela też licencji na wykorzystanie w działaniach promocyjnych V swoich znaków towarów (w tym logo) i materiałów pochodzących z gry (np. „zrzutów” ekranu). Wnioskodawca zachowuje prawa autorskie do gry komputerowej. Wnioskodawca stworzył grę samodzielnie, hobbystycznie i w ramach własnego wolnego czasu. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą od miesiąca maja w zakresie projektowania sklepów internetowych oraz usług graficznych. Umowę dystrybucyjną z firmą V zawarł pod koniec czerwca, w czasie kiedy prowadził wyżej wymienioną działalność. Wnioskodawca stworzył grę w czasie, kiedy nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. Umowa z firmą V nie została zawarta w ramach prowadzonej działalności. Wnioskodawca nie tworzył gry z myślą o zarobku, gdyż robił to hobbystycznie. Tworzenie gry odbywało się w sposób niesystematyczny, nieciągły i niezorganizowany, było zależne wyłącznie od chęci i wolnego czasu Wnioskodawcy. Wnioskodawca tworzył grę samodzielnie we własnym imieniu, bez inwestowania i ponoszenia jakichkolwiek kosztów finansowych, nie podejmował także żadnych kosztów w celu reklamy.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że przychody uzyskane przez Wnioskodawcę z dystrybucji gry komputerowej na platformie S należy kwalifikować do źródła przychodów z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż działalność zarobkowa Wnioskodawcy jest związana z korzystaniem z praw autorskich (rozporządzaniem takimi prawami), a określone we wniosku czynności nie są wykonywane w ramach zarobkowej działalności usługowej ani nie są wykonywane w sposób zorganizowany i ciągły, grę stworzono hobbystycznie.

W rezultacie, uzyskany przez Wnioskodawcę przychód podlega – w roku uzyskania –opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z praw majątkowych, o którym stanowią przepisy art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy, winien być wykazany w zeznaniu rocznym składanym za określony rok podatkowy (rok uzyskania dochodu) jako przychód z praw autorskich i innych praw, o których mowa w art. 18 ustawy. Dochód ten podlega opodatkowaniu według skali określonej w art. 27 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawcy ocenie interpretacyjnej Organu została poddana kwestia ustalenia źródła przychodów do jakiego należy zaliczyć przychody z tytułu udostępnienia gry komputerowej na zasadzie licencji w kontekście norm krajowego prawa podatkowego. Przedmiotem interpretacji nie są natomiast zapisy umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.