Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.813.2018.2.MD
z 6 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2018 r. (data wpływu 4 grudnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 9 stycznia 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2018 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 9 stycznia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

… sp. z o.o. z siedzibą w … (dalej jako „Wnioskodawca” lub „Spółka”) posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polski i jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Spółka zawarła umowę z osobą trzecią (dalej jako „Inwestor”) na realizację na gruncie, którego użytkownikiem wieczystym jest Inwestor, budynku zamieszkania zbiorowego pod klucz (dalej jako „Inwestycja”). Zgodnie z Umową, Wnioskodawca ma pełnić w stosunku do Inwestycji rolę inwestora zastępczego, którego działania mają polegać na zachowywaniu się w stosunku do Inwestycji jak „swoisty” inwestor, w szczególności w stosunku do osób trzecich oraz organów publicznych. Przede wszystkim Wnioskodawca ma za zadanie:

1. sporządzić lub zlecić sporządzenie całej niezbędnej dokumentacji oraz uzyskać wszelkie pozwolenia wymagane do budowy i eksploatacji Inwestycji, zgodnie z polskim prawem, Umową, normami budowlanymi, w tym w szczególności: projekt architektoniczno-budowlany, ostateczne i prawomocne pozwolenie na budowę, projekt wykonawczy, ostateczne i prawomocne pozwolenie na użytkowanie, dokumentacja powykonawcza;
2. zapewnić, że wszystkie prace związane z realizacją Inwestycji wykonane zostaną zgodnie z Umową w zakresie terminu, czy też wymagań technicznych w niej ustalonych;
3. dostarczać kopie uzyskanych dokumentów technicznych do Inwestora w terminie określonym w Umowie.

Zgodnie z Umową, w celu wykonania wszystkich prac związanych z Inwestycją, Wnioskodawca zawrze wszelkie wymagane umowy oraz złoży we własnym imieniu wszelkie wymagane wnioski w celu prawidłowego przebiegu realizacji Inwestycji, w tym także wniosek o wydanie decyzji w przedmiocie pozwolenia na budowę, tak aby pozwolenie na budowę zostało wydane bezpośrednio na Wnioskodawcę.

Na podstawie Umowy, Spółka do wszelkich celów, jak np. postępowań administracyjnych czy też solidarnej odpowiedzialności inwestora określonej w przepisach Kodeksu cywilnego, jak również w stosunku do osób trzecich oraz władz publicznych będzie działała w charakterze inwestora. Wszelkie umowy zawarte przez Wnioskodawcę na potrzeby Inwestycji będą wobec tego realizowane w jego imieniu, lecz na rachunek właściwego Inwestora, a stroną postępowań administracyjnych będzie Wnioskodawca. W związku z powyższym, co do zasady wszelkie opłaty związane z umowami, bądź wnioskami związanymi z Inwestycją będą ponoszone przez Wnioskodawcę. Wszelkie koszty i wydatki związane z realizacją Inwestycji, które będzie ponosił Wnioskodawca są jednakże uwzględnione w wynagrodzeniu dla Spółki ustalonym w Umowie przez strony.

W związku z realizacją Inwestycji powierzoną Wnioskodawcy, Spółka zamierza zawrzeć z podmiotem zewnętrznym (dalej jako „Generalny Wykonawca”) umowę o generalne wykonawstwo Inwestycji, która będzie obejmowała roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynku o funkcji hotelowej lub funkcji domu studenckiego, zakończone uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie.

Generalny Wykonawca posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, a także sprzedaż u niego nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako „uVAT”).

Być może w ramach umowy z Generalnym Wykonawcą Wnioskodawca powierzy mu również przygotowanie projektu wykonawczego niezbędnego dla realizacji Inwestycji, w oparciu o projekt budowlany przygotowany uprzednio na zlecenie Wnioskodawcy przez pracownię architektoniczną.

Pełna klasyfikacja statystyczna usług, które będą wykonywane przez Generalnego Wykonawcę na rzecz Spółki to 41.00.40.0, a więc „Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków niemieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków)”.

Ewentualnie w przypadku, gdyby wzniesiony budynek stanowił jednak nie hotel, lecz inny budynek zamieszkania zbiorowego, który zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych stanowi budynek mieszkalny, będzie to PKWiU 41.00.30.0 – „Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków)”. Kwestia ta jednakże pozostaje bez wpływu na fakt, że tak czy inaczej będą to roboty budowlane.

Jeśli zaś chodzi o pełną klasyfikację statystyczną czynności, które będzie wykonywała Spółka na rzecz inwestora to mieścić się będą w przeważającej części w PKWiU 41.00.40.0 lub 41.00.30.0, jak w przypadku Generalnego Wykonawcy, ale również 71.11.22.0 „Usługi architektoniczne w zakresie projektowania budynków niemieszkalnych” lub 71.11.21.0 „Usługi architektoniczne w zakresie projektowania budynków mieszkalnych” – w zależności od ostatecznego przeznaczenia budynku oraz w części również w 71.12.20.0 czyli – „Usługi kierowania przedsięwzięciami związanymi z obiektami budowlanymi i inżynierii lądowej i wodnej”.

W przypadku czynności nabywanych przez Spółkę będą to stricte usługi, a więc roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych lub niemieszkalnych.

W przypadku czynności świadczonych przez Spółkę, w związku z faktem, że Inwestora – jako odbiorcę – interesuje jedynie finalny produkt jakim będzie wybudowany obiekt, Spółka uznała, że dominujący charakter będzie miało świadczenie usług związanych z robotami budowlanymi, jak w przypadku Generalnego Wykonawcy.

Pozostałe usługi świadczone przez Wnioskodawcę związane z kierowaniem przedsięwzięciami związanymi z obiektami budowlanymi i inżynierii lądowej i wodnej, jak i usługi architektoniczne w zakresie projektowania budynków niemieszkalnych lub mieszkalnych będą jedynie świadczeniami pomocniczymi służącymi osiągnięciu celu, a więc oddania Inwestorowi gotowego obiektu.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca jest podatnikiem VAT zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu świadczenia przez Generalnego Wykonawcę usług budowlanych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h uVAT?

Zdaniem Spółki:

W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca jest podatnikiem VAT zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu świadczenia przez Generalnego Wykonawcę usług budowlanych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h uVAT.

Uzasadnienie.

Przesłankami, aby Wnioskodawca, w ramach opisanego zdarzenia przyszłego, jako nabywca usług, był podatnikiem VAT zobowiązanym do rozliczenia należnego podatku z tytułu świadczenia przez Generalnego Wykonawcę usług są:

1. Generalny Wykonawca musi być podatnikiem, o którym mowa w art. 15 uVAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 uVAT;
2. Wnioskodawca musi być podatnikiem, o którym mowa w art. 15 uVAT, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;
3. Generalny Wykonawca musi świadczyć usługi, o których mowa w pozycjach 2-48 załącznika nr 14 do uVAT;
4. Generalny Wykonawca musi świadczyć usługi, jako podwykonawca Wnioskodawcy.

Jak zostało przedstawione w „stanie faktycznym”, spełnione zostały przesłanki, o których mowa w pkt 1-2 powyżej.

Zdaniem Wnioskodawcy, Generalny Wykonawca będzie świadczył również usługi, jako podwykonawca w rozumieniu przepisu art. 17 ust. 1h uVAT.

Ostatnią przesłanką, która musi zostać spełniona, aby do transakcji między Wnioskodawcą a Generalnym Wykonawcą miał zastosowanie mechanizm odwróconego obciążenia VAT jest to, aby usługi świadczone przez Generalnego Wykonawcę na rzecz Wnioskodawcy zawierały się w pozycjach 2-48 załącznika nr 14 do uVAT.

Jak zostało to przedstawione w opisie „stanu faktycznego” głównym przedmiotem umowy między Wnioskodawcą a Generalnym Wykonawcą będą roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynku o funkcji hotelowej lub funkcji domu studenckiego, zakończone uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie.

Zgodnie z załącznikiem nr 14 do uVAT, mechanizmem odwróconego obciążenia VAT są objęte m.in. usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 41.00.40.0, a więc roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków niemieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków).

Zgodnie natomiast z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych hotele i budynki zakwaterowania turystycznego stanowią budynki niemieszkalne.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że spełnione zostały wszelkie przesłanki ku temu, aby to Spółka, jako nabywca usług od Generalnego Wykonawcy, była podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia należnego VAT w ramach opisywanej transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie organ interpretacyjny zauważa, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie według symbolu PKWiU. Tym samym wydając niniejszą interpretację organ oparł się na opisie sprawy wynikającym z treści wniosku, tj. przede wszystkim na klasyfikacji statystycznej podanej przez Spółkę.

Zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej jako „PKWiU” – zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Klasyfikacja dokonana przez producenta (usługodawcę) nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności w zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Organ interpretacyjny nie jest uprawniony do formalnego przyporządkowywania towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Spółkę we wniosku.

Wobec tego w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego/zdarzenie przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU czynności wymienionych we wniosku) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (….).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Definicja „świadczenia usług” z art. 8 ust. 1 ustawy ma charakter komplementarny wobec definicji „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników, w ramach ich działalności gospodarczej.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przepisy z zakresu podatku od towarów i usług odwołują się w niektórych przypadkach do grupowań PKWiU. Przy czym prawidłowa identyfikacja towarów i usług w ramach klasyfikacji statystycznych stanowi niezbędny warunek do określenia wysokości opodatkowania lub podmiotu zobowiązanego do rozliczenia VAT w odniesieniu do towarów i usług, dla których przepisy z zakresu VAT powołują klasyfikację statystyczną.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.). Jednakże zgodnie z jego § 3 pkt 1, do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2019 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Załącznik nr 14 do ustawy określa wykaz towarów, o których mowa w wyżej cyt. art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, i obejmuje m.in.:

(…);

2 – 41.00.30.0 – Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków);

3 – 41.00.40.0 – Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków niemieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków);

(…).

Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Dla zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia konieczne jest występowanie w danym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym co najmniej inwestora, rozumianego jako podmiot będący zleceniodawcą i beneficjentem usług; wykonawcy, rozumianego jako podmiot działający na zlecenie inwestora oraz podwykonawcy. Oznacza to, że inwestor ma być inicjatorem procesu wykonywania usług i dopiero na podstawie zlecenia inwestora generalny wykonawca ma podzlecać wykonanie usług podwykonawcom. Zatem aby stwierdzić, że w realizacji danej inwestycji uczestniczy podwykonawca muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń: pierwotne zlecenie udzielone głównemu wykonawcy oraz zlecenie udzielone przez głównego wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni właśnie funkcję podwykonawcy.

Ustawa nie posługuje się pojęciami inwestora, generalnego wykonawcy, podwykonawcy. Status poszczególnych podmiotów biorących udział w danym przedsięwzięciu budowlanym wynika z całokształtu okoliczności towarzyszących i charakteru wykonywanych usług. Wnikliwej oceny wymagają czynności faktycznie dokonane między podmiotami występującymi w sprawie. Konieczne jest przede wszystkim ustalenie ciągu zleceń.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa (usługi).

Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy ]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród towarów i usług enumeratywnie wskazanych w Dyrektywie zostaną nim objęte.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka (zarejestrowany czynny podatnik VAT) zawarła umowę z Inwestorem na realizację budynku zamieszkania zbiorowego (Inwestycja). Zgodnie z umową, Spółka ma pełnić w stosunku do Inwestycji rolę inwestora zastępczego. Wszelkie umowy zawarte przez Spółkę dla potrzeb Inwestycji będą realizowane w jego imieniu, lecz na rachunek właściwego Inwestora, a stroną postępowań administracyjnych będzie Spółka. Ma ona przede wszystkim za zadanie: sporządzić lub zlecić sporządzenie całej niezbędnej dokumentacji oraz uzyskać wszelkie pozwolenia wymagane do budowy i eksploatacji Inwestycji; zapewnić, że wszystkie prace związane z realizacją Inwestycji wykonane zostaną zgodnie z Umową w zakresie terminu, czy też wymagań technicznych w niej ustalonych; dostarczać kopie uzyskanych dokumentów technicznych do Inwestora w terminie określonym w Umowie. W związku z realizacją Inwestycji, Spółka zamierza zawrzeć z Generalnym Wykonawcą (jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, a także sprzedaż u niego nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy) umowę o generalne wykonawstwo Inwestycji, która będzie obejmowała roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynku o funkcji hotelowej lub funkcji domu studenckiego, zakończone uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie. Niewykluczone, że Spółka powierzy mu również przygotowanie projektu wykonawczego niezbędnego dla realizacji Inwestycji. PKWiU usług, które będą wykonywane przez Generalnego Wykonawcę na rzecz Spółki, to 41.00.40.0. Ewentualnie w przypadku, gdyby wzniesiony budynek stanowił jednak nie hotel, lecz inny budynek zamieszkania zbiorowego, będzie to PKWiU 41.00.30.0. PKWiU czynności, które będzie wykonywała Spółka na rzecz inwestora, mieścić się będzie w przeważającej części w grupowaniu 41.00.40.0 lub 41.00.30.0, ale również w 71.11.22.0 „Usługi architektoniczne w zakresie projektowania budynków niemieszkalnych” lub 71.11.21.0 „Usługi architektoniczne w zakresie projektowania budynków mieszkalnych”. W zależności od ostatecznego przeznaczenia budynku oraz w części również w 71.12.20.0 czyli – „Usługi kierowania przedsięwzięciami związanymi z obiektami budowlanymi i inżynierii lądowej i wodnej”.

Wziąwszy pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług organ interpretacyjny potwierdza stanowisko Spółki, że jeżeli roboty budowlane, o których mowa we wniosku, świadczone przez podwykonawcę (tu: Generalnego Wykonawcę) będącego czynnym podatnikiem VAT na rzecz głównego wykonawcy (Spółki), także będącego czynnym podatnikiem VAT, będą sklasyfikowane w grupowaniach PKWiU 41.00.40.0 albo 41.00.30.0, podlegają opodatkowaniu na zasadzie tzw. „odwrotnego obciążenia”. Obok bowiem przesłanek przedmiotowych, tj. wykonywania przez Generalnego Wykonawcę na rzecz Spółki usług (wskazanych powyżej), które są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, na gruncie analizowanej sprawy wystąpiły relacje inwestor (Inwestor)-generalny wykonawca (Spółka)-podwykonawca (Generalny Wykonawca), a ramach tych relacji będą – co do zasady – świadczone usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy. Wobec tego – jak słusznie oceniono we wniosku – VAT z tytułu nabytych usług budowlanych powinien być rozliczony przez nabywcę tych usług, tj. Spółkę.

Jednocześnie organ interpretacyjny zaznacza, że:

• nie odniósł się do skutków podatkowych ewentualnego zlecenia przez Spółkę Generalnemu Wykonawcy wykonania projektu wykonawczego niezbędnego dla realizacji Inwestycji, gdyż pytanie nr 2 oraz przyporządkowane do niego stanowisko dotyczyły tylko „usług budowlanych” sklasyfikowanych w PKWiU 41.00.40.0 albo 41.00.30.0;
• w odniesieniu do zagadnienia wynikającego z pytania nr 1 (o treści nadanej mu uzupełnieniem do wniosku z dnia 3 stycznia 2019 r.) wydał odrębne rozstrzygnięcie;
• niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Spółkę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.