Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.492.2018.3.KS
z 4 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2018 r. (data wpływu 27 listopada 2018 r.) .) uzupełnione pismem z dnia 18 stycznia 2019 r. (data nadania: 18 stycznia 2019 r., data wpływu 24 stycznia 2019 r.) na wezwanie z dnia 9 stycznia 2019 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.492.2018.2.KS (data nadania: 10 stycznia 2019 r., data doręczenia 14 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem wypłat na rzecz spółki z siedzibą na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki z tytułu usług pośrednictwa kredytowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem wypłat na rzecz spółki z siedzibą na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki z tytułu usług pośrednictwa kredytowego.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. jest polskim rezydentem podatkowym i podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Spółka jest podmiotem z sektora fintech zajmującą się udzielaniem pożyczek podmiotom indywidualnym online w sektorze consumer finance.

Wnioskodawca wdrożył do obecnego modelu biznesowego zmianę poprzez przeniesienie niektórych czynności związanych z procesem udzielania pożyczek (wykonywanych dotychczas samodzielnie lub przy pomocy podmiotów zewnętrznych) na rzecz spółki mającej siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (dalej: „Pośrednik”) działającej przez swój oddział zarejestrowany na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, który to oddział nie bierze bezpośrednio udziału w świadczeniu usług pośrednictwa kredytowego.

W zmienionym modelu biznesowym Pośrednik świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi pośrednictwa kredytowego wskazane szczegółowo w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Na usługi pośrednictwa kredytowego, które są świadczone przez Pośrednika na rzecz Wnioskodawcy, składa się kombinacja szeregu ściśle ze sobą powiązanych, kompleksowych czynności, które łącznie mają prowadzić do zawarcia przez Wnioskodawcę umowy pożyczki ze wskazanymi przez Pośrednika potencjalnymi pożyczkobiorcami.

Czynnościami, które są i - w założeniu - mają być świadczone przez Pośrednika na rzecz Wnioskodawcy w ramach usługi pośrednictwa kredytowego, są w szczególności:

1. pozyskiwanie przyszłych pożyczkobiorców zainteresowanych zawarciem umowy pożyczki z Wnioskodawcą, m.in. gdzie Pośrednik będzie udostępniał informacje o produktach oferowanych przez Wnioskodawcę na stronach internetowych Pośrednika lub za pośrednictwem innych mediów (wybór kanału prezentacji według uznania Usługodawcy) - Pośrednik będzie ponosił koszty niezbędne do realizacji ww. celu;
   
2. selekcjonowanie potencjalnych nabywców usług Spółki (przyszłych pożyczkobiorców);
   
3. pozyskiwanie i gromadzenie danych o przyszłych pożyczkobiorcach w celu przeprowadzania wstępnej oceny ich zdolności kredytowej oraz w celu dostosowania oferty Wnioskodawcy do potrzeb i możliwości finansowych przyszłych pożyczkobiorców (poprzez ocenę ich możliwości finansowych rozważanej wysokości pożyczki, jej warunków i modelu jej spłacania);
   
4. komunikowanie się z przyszłymi pożyczkobiorcami w celu przedstawienia warunków umowy pożyczki udzielanej przez Wnioskodawcę oraz udzielanie informacji dotyczących pożyczek oferowanych przez Wnioskodawcę;
   
5. wstępna weryfikacja zdolności kredytowej przyszłych pożyczkobiorców;
   
6. przyjmowanie od podmiotów zainteresowanych zawarciem umowy pożyczki wniosków pożyczkowych oraz ich wstępna weryfikacja;
   
7. podejmowanie działań mających na celu zapobieganie oszustwom i wyłudzeniom;
   
8. przygotowywanie w formie elektronicznej umów pożyczki pomiędzy przyszłym pożyczkobiorcą a Wnioskodawcą;
   
9. zapewnianie Wnioskodawcy wsparcia przy zawieraniu umów pożyczki z pozyskanymi przez Pośrednika pożyczkobiorcami.
   
   
   

Dla potrzeb niniejszego wniosku czynności wskazane powyżej składające się na nabywaną przez Wnioskodawcę usługę nazywane będą „Usługami Pośrednictwa Kredytowego”.

Przedmiotowe czynności są wykonywane na mocy umowy zawartej pomiędzy Spółką i Pośrednikiem. Z perspektywy przyszłego pożyczkobiorcy wskazane powyżej czynności będą odbierane tak, jakby były świadczone przez Spółkę i stanowiły element kompleksowej usługi finansowej. Pośrednik w wyniku podejmowanych przez siebie czynności nie staje się bowiem stroną umowy pożyczkowej, a jedynie dąży do zawarcia umowy przez Spółkę i przyszłego pożyczkobiorcę, przy czym sam Pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy pożyczkowej. Pośrednictwo kredytowe stanowiące przedmiot niniejszego wniosku obejmuje zatem czynności dokonywane przez Pośrednika w imieniu oraz na rzecz Spółki, w wyniku których w zamierzeniu ma dojść do zawarcia transakcji między Spółką a podmiotem trzecim, jakim jest pożyczkobiorca.

Na mocy umowy o świadczenie usług pośrednictwa kredytowego, Pośrednik jest uprawniony świadczyć wspomniane powyżej czynności samodzielnie lub też przy współpracy z powiązanymi albo niepowiązanymi podmiotami zewnętrznymi, mającymi siedzibę na terytorium Unii Europejskiej albo poza terytorium Unii Europejskiej. Z perspektywy Spółki, Pośrednik pozostaje podmiotem świadczącym usługi pośrednictwa kredytowego na rzecz Spółki.

Wszystkie czynności wykonywane przez Pośrednika będą stanowić element usługi finansowej, której ostatecznym celem jest doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy podmiotem trzecim i Wnioskodawcą.

Za świadczenie usługi pośrednictwa kredytowego, Pośrednikowi przysługuje od Spółki wynagrodzenie. Dokładny sposób wyliczenia wspomnianego wynagrodzenia określony jest w umowie o świadczenie usług pośrednictwa kredytowego zawartej pomiędzy Spółką i Pośrednikiem. Wynagrodzenie to jest typowe dla modelu pośrednictwa, tj. uzależnione jest m.in. od liczby zawartych przez Spółkę umów pożyczkowych z podmiotami wnioskującymi o udzielenie pożyczki za pośrednictwem Pośrednika. Pomiędzy wynagrodzeniem wypłacanym Pośrednikowi (prowizją) a usługą udzielenia pożyczki istnieje nierozerwalny związek pozwalający na identyfikację i powiązanie wynagrodzenia Pośrednika z konkretną usługą udzielenia pożyczki (wynikającą z konkretnej umowy pożyczki), będącą efektem uprzednich działań Pośrednika (usług pośrednictwa kredytowego). Wynagrodzenie, o którym mowa, składa się w rzeczywistości z kwot przysługujących Pośrednikowi za doprowadzenie do zawarcia konkretnych umów pożyczkowych pomiędzy Wnioskodawcą i pożyczkobiorcą.

Pismem z dnia18 stycznia 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił złożony w dniu 27 listopada 2018 r. wniosek poprzez wskazanie, że:

• usługi pośrednictwa kredytowego, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego złożonego przez Spółkę wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, będzie świadczyła spółka zagraniczna („Pośrednik”) bez pośrednictwa swojego oddziału.
  

• wypłaty należności z tytułu zawartej umowy pośrednictwa kredytowego będą następowały na rachunek bakowy Pośrednika.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Usługi Pośrednictwa Kredytowego świadczone przez Pośrednika mającego siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych, mieszczą się w katalogu usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy o CIT i tym samym, czy prowizja wypłacana Pośrednikowi przez Spółkę z tytułu świadczenia usług pośrednictwa podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła?

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Usługi Pośrednictwa Kredytowego świadczone przez spółkę mającą siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, nie mieszczą się w katalogu usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) i tym samym płatności dokonywane przez Spółkę, jako wynagrodzenie (prowizja) dla Pośrednika nie podlegają w Polsce podatkowi u źródła.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od odchodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
   
   

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy od osób prawnych z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - wynosi 20 % przychodów.

W myśl ust. 2 tego artykułu, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku których uzyskania podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten jest nazywany „podatkiem u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w ustawie o CIT.

Katalog usług wskazanych ww. art. 21 ust. 1 pkt 2a jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Jednakże za świadczenia o podobnym charakterze powinny być uznawane świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie usług. Oznacza to, że powinno ono spełniać takie same przesłanki, albo powinny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w tym przepisie. Niemniej jednak decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem, a przede wszystkim charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Wśród usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy o CIT brak jest usług pośrednictwa kredytowego. Nie można ich także zaliczyć do „świadczeń o podobnym charakterze”, wymienionych w tym przepisie.

Dana usługa lub świadczenie jest „podobne” do tych wskazanych z nazwy w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, jeżeli spełnia takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo z danej usługi wynikają takie same prawa i obowiązki dla stron.

Wobec tego „świadczeniami o podobnym charakterze” nie powinny być wszystkie świadczenia niematerialne, ale tylko świadczenie równorzędne pod względem prawnym (podobne, zbliżone, porównywalne) do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Mając na uwadze, wskazać należy, iż pośrednictwo, zgodnie z definicją słownika języka polskiego PWN (https://sip.pwn.pl/sip/posrednictwo;2506162.html. dostęp 19.10.2018 r.), jest to działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron.

Na podstawie umów zawieranych przez Wnioskodawcę z Pośrednikiem ich przedmiotem będą wyłącznie wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego świadczenia ze strony Pośrednika na rzecz Spółki, natomiast przedmiotem tych umów nie będzie świadczenie usług doradczych, księgowych, badania rynku, prawnych, reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji oraz poręczeń. W przeciwieństwie do wymienionych powyżej usług, usługa pośrednictwa kredytowego polega na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez zleceniodawcę tej usługi z podmiotem trzecim. Usługi pośrednictwa także bezpośrednio wypełniają inne cele od usług wymienionych w otwartym katalogu usług określonym w analizowanym przepisie.

W szczególności należy zauważyć, że zasadniczym celem Usługi Pośrednictwa Kredytowego jest doprowadzenie do zawarcia kontraktu i jego realizacji w przeciwieństwie do usług doradczych, czy też badania rynku, za których istotę należy uznać pozyskanie przez zlecającego określonych informacji mających zastosowanie w procesie zarządzania przedsiębiorstwem.

Jednocześnie, Wnioskodawca zdaje sobie sprawę z tego, że przyjmuje się, że w przypadku umów „mieszanych” (tj. takich, które obejmują usługi, czynności o niejednorodnym charakterze) należy - opierając się na danych zawartych w umowie lub drogą analizy logicznej - dokonać rozbicia całej kwoty wynagrodzenia na oddzielne elementy i do każdego z nich zastosować odrębne zasady opodatkowania. Jeżeli jednak jeden z elementów świadczenia stanowi pozycję główną kontraktu, a pozostałe elementy są uboczne/dodatkowe lub mają raczej znikome znaczenie, to normę stosowaną do głównego elementu należy stosować do całości wynagrodzenia (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 października 2016 r., znak IPPB5/4510-751/16-2/MK).

Wnioskodawca podkreśla, że celem zawieranych przez niego umów z Pośrednikiem jest pozyskiwanie przyszłych pożyczkobiorców zainteresowanych zawarciem umowy pożyczki z Wnioskodawcą. Wobec tego świadczenie Usług Pośrednictwa Kredytowego będzie stanowiło element główny przedmiotowych umów, a świadczenie wszelkich innych usług będzie miało charakter uboczny, pomocniczy i uzupełniający w stosunku do usługi podstawowej, efektywnie stanowiąc dopełnienie głównej i właściwej działalności.

Z uwagi na fakt, iż usługi pośrednictwa kredytowego nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 ust. 2a) ustawy o CIT, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie będzie zobowiązana do powoływania się na postanowienia odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, celem niepobierania podatku zgodnie z taką umową. W konsekwencji, Spółka nie będzie zobowiązana również do pozyskiwania od Pośrednika certyfikatu rezydencji, dokumentującego jego siedzibę dla celów podatkowych w zakresie w jakim Pośrednik będzie wykonywał usługi pośrednictwa na rzecz Spółki.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w poniższych interpretacjach podatkowych:

• interpretacja podatkowa z 15 grudnia 2017 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0114-KDIP2-1.4010.265.2017.l.JC,
  

• interpretacja podatkowa z 30 maja 2017 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0U5-KDIT2-3.4010.31.2017.l.MJ;
  

• interpretacja podatkowa z 19 maja 2017 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0U2-KDIL5.4010.29.2017.1.ŁM;
  

• interpretacja podatkowa z 28 lipca 2017 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0114-KDIP2-1.4010.136.2017.l.PW;
  

• interpretacja podatkowa z 7 października 2016 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, znak IPPB5/4510-751/16-2/MK;
  

• interpretacja podatkowa z 12 sierpnia 2016 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, znak IPPB5/4510-588/16-2/MK.
  
  
  

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy Usługi Pośrednictwa Kredytowego nie mieszczą się w katalogu usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy o CIT i tym samym płatności (prowizja) dokonywane przez Spółkę z tytułu świadczenia przez Pośrednika usług pośrednictwa opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku, nie będą podlegały w Polsce podatkowi u źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie braku obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem wypłat na rzecz spółki z siedzibą na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki z tytułu usług pośrednictwa kredytowego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wpływu wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.