Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.13.2019.1.AN
z 7 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2019 r. (data wpływu 21 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zbycia udziału w nieruchomości wykorzystywanej w części w pozarolniczej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zbycia udziału w nieruchomości wykorzystywanej w części w pozarolniczej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem, są na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej, właścicielami lokalu niemieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (księga wieczysta). Z prawem własności lokalu związany jest udział we współwłasności części wspólnych budynku w którym znajduje się lokal oraz we współwłasności gruntu na którym budynek ten się znajduje (księga wieczysta).

Przedmiotowa nieruchomość została przez nich nabyta w drodze umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu w 1993 r. i była wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni. Lokal niemieszkalny wraz z nakładami na jego ulepszenie były przez niego wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wg stanu na 31.12.2018 r. ich niezamortyzowana wartość wynosiła ok. 42 tys. zł (ich wartość początkowa to ok. 116 tys. po uwzględnieniu przeszacowania z 1995 r.).

Obecnie Wnioskodawczyni z mężem planują sprzedaż lokalu niemieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (księga wieczysta) na warunkach określonych w zawartej już przedwstępnej umowie sprzedaży za kwotę 600 tys. zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy planowana czynność zbycia udziału Wnioskodawczyni w nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w świetle przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro jest sprzedawana po upływie 5 lat od jej nabycia?
2. Jeżeli jednak czynność zbycia jej udziału w nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to czy stanowić będzie jej przychód i z jakiego źródła przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni

Odnośnie pytania nr 1

W ocenie Wnioskodawczyni, sprzedaż nieruchomości w części odpowiadającej jej przychodom z tej transakcji (300.000,00 zł) będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych ponieważ od jej nabycia upłynęło już ponad 5 lat, a osiągnięty przychód nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3) w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej u.p.d.o.f).

1. Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).
2. Zgodnie z art. 6 ust. 1 u.p.d.o.f. małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.
3. Zgodnie z art. 8 ust. 1. u.p.d.o.f. przychody, ze wspólnej własności, u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału.

W świetle powyższych jednoznacznych regulacji, w ocenie Wnioskodawczyni, z planowanej transakcji sprzedaży Zainteresowana uzyska przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8) lit a), który nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem od nabycia udziału w tej nieruchomości upłynęło już ponad 5 lat.

Odnośnie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawczyni, osiągnięty przychód stanowi przychód ze sprzedaży nieruchomości wyłączony z opodatkowania (vide pytanie nr 1) i nie będzie stanowił dla Wnioskodawczyni przychodu z działalności gospodarczej, czyli źródła przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3) w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1) u.p.d.o.f. co wynika z poniżej przywołanych przepisów tej ustawy:

Zgodnie z art. 5a pkt 6) działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza – oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wnioskodawczyni nie spełnia żadnego z powyższych kryteriów, nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej. Nie znajdzie więc w tym przypadku zastosowania przedmiotowe wyłączenie stosowania zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości zbywanych po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego od nabycia określone w art. 10 ust. 2 pkt 3) u.p.d.o.f.. Opodatkowaniu w tej sytuacji podlega przychód ze sprzedaży składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą co w sytuacji Wnioskodawczyni nigdy nie miało miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl natomiast art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania przychodów/dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychody z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W wyżej wymienionym art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które – w przypadku uzyskania ich przez podatnika – stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku, tj. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.
   
   

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a cyt. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak miedzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem, są na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej, właścicielami lokalu niemieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (księga wieczysta). Z prawem własności lokalu związany jest udział we współwłasności części wspólnych budynku w którym znajduje się lokal oraz we współwłasności gruntu na którym budynek ten się znajduje (księga wieczysta). Przedmiotowa nieruchomość została przez nich nabyta w drodze umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu w 1993 r. i była wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni. Lokal niemieszkalny wraz z nakładami na jego ulepszenie były przez niego wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wg stanu na 31.12.2018 r. ich niezamortyzowana wartość wynosiła ok. 42 tys. zł (ich wartość początkowa to ok. 116 tys. po uwzględnieniu przeszacowania z 1995 r.). Obecnie Wnioskodawczyni z mężem planują sprzedaż lokalu niemieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (księga wieczysta) na warunkach określonych w zawartej już przedwstępnej umowie sprzedaży za kwotę 600 tys. zł.

W tym miejscu wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W piśmiennictwie podaje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zatem każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego.

Tym samym małżonkowie, nabywając wspólnie nieruchomość stają się jej współwłaścicielami, a więc każde z nich nabywa udział w każdym metrze kwadratowym całej nieruchomości wspólnej. Nie można więc w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej wyodrębnić części należącej do żony i części należącej do męża, bowiem nieruchomość ta jest niepodzielnie własnością męża, jak i żony.

Jak wynika z wniosku, przedmiotowa nieruchomość została przez nich nabyta w drodze umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu w 1993 r. i była wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni.

Odnosząc więc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że odpłatne zbycie składnika majątkowego, stanowiącego przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanego w działalności gospodarczej przez jednego z nich, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotowy składnik wykorzystywał do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem stwierdzić należy, że przychód z planowanej sprzedaży nieruchomości, należącej na zasadach wspólności majątkowej do Wnioskodawczyni i jej męża, wykorzystywanej w działalności gospodarczej prowadzonej i stanowiącej w niej środek trwały, stanowić będzie – zgodnie art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający w całości opodatkowaniu u podatnika tę działalność prowadzącego.

W związku z tym sprzedaż nieruchomości w ogóle nie powoduje powstania u Wnioskodawczyni przychodu.

Mając powyższe na uwadze, należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że planowana sprzedaż nieruchomości nie będzie rodzić u Zainteresowanej przychodu podlegającego opodatkowaniu, w szczególności ze źródła „pozarolnicza działalność gospodarcza”, jednakże wynika to z innych przyczyn, niż wskazane przez Wnioskodawczynię we własnym stanowisku. Nie znajdzie bowiem zastosowania w badanej sprawie – w odniesieniu do sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawczyni – żaden z przepisów, na podstawie którego można by uznać, że powstanie u Zainteresowanej przychód. Nie znajdzie również zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zainteresowana we własnym stanowisku wskazała zaś, że przychód u niej powstanie, zaliczony do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, niepodlegający opodatkowaniu z uwagi na upływ 5 lat od nabycia nieruchomości.

W związku z powyższym, pomimo że Wnioskodawczyni prawidłowo uznaje, że sprzedaż nieruchomości w części odpowiadającej jej przychodom z tej transakcji nie podlega opodatkowaniu przez nią podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to stanowisko Wnioskodawczyni – z uwagi na jej błędne uzasadnienie – uznano za nieprawidłowe.

W konsekwencji, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawczyni, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Zainteresowanej należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.