Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.663.2018.2.AR
z 6 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2018 r. (data wpływu 30 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 stycznia 2019 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania dla usługi montażu instalacji przydomowych oczyszczalni ścieków (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kompleksowej usługi oczyszczania ścieków (pytanie oznaczone we wniosku nr 1), stawki podatku dla ww. usługi (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) oraz podstawy opodatkowania dla usługi montażu instalacji przydomowych oczyszczalni ścieków (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 stycznia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „podatek” lub „VAT”), zarejestrowanym jako podatnik czynny.

Na terenie Gminy znajdują się obszary nieskanalizowane (tj. nie posiadające dostępu do klasycznej kanalizacji sanitarnej, opartej o system połączonych rurociągów podziemnych), na terenie których funkcjonują lokalne układy kanalizacyjne, tj. przyłącza kanalizacyjne i zbiorniki bezodpływowe ścieków, opróżniane taborem asenizacyjnym i wywożone do zalegalizowanego punktu zlewnego ścieków.

Gmina, dążąc do zapewnienia wszystkim mieszkańcom odpowiednich standardów sanitarnych, podejmuje szereg działań w ww. zakresie, które należą do jej zadań własnych wynikających z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2018 r., poz. 994; dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”), a mianowicie – art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 3, zgodnie z którym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy odpowiednio: „1) ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej oraz 3) wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych (...)”.

Jedną z form realizacji zadań Gminy w powyższym zakresie jest budowa i eksploatacja indywidualnych przydomowych oczyszczalni ścieków (dalej: „POŚ” lub „Instalacje”).

Obecnie, Gmina realizuje inwestycję (dalej: „Inwestycja” lub „Projekt”) polegającą na budowie przydomowych oczyszczalni ścieków u osób fizycznych będących właścicielami nieruchomości o statusie zabudowy jednorodzinnej, wielorodzinnej oraz zabudowy zagrodowej. Nieruchomości te w liczbie około 120 położone są w miejscowościach, w których kanalizacji zbiorczej nie ma i w przyszłości budowana nie będzie. Na realizację Projektu Gmina otrzymała dofinansowanie ze środków pomocowych pochodzących z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Źródłem finansowania inwestycji jest zatem budżet Gminy, dotacja ze środków zewnętrznych (PROW) oraz środki właścicieli nieruchomości.

Mieszkańcy, na których posesjach są budowane przydomowe oczyszczalnie ścieków, zawierają z Gminą umowy cywilnoprawne (dalej: „Umowy”), w których zobowiązali się w określonym terminie do wniesienia wkładu własnego tytułem zwrotu części kosztów realizacji inwestycji. W Umowach tych mieszkańcy oświadczają, że posiadają tytuł prawny do gruntu, na którym będzie zlokalizowana oczyszczalnia, że działka gruntu jest zabudowana budynkiem mieszkalnym, że nieodpłatnie użyczą grunt niezbędny do przeprowadzenia robót budowlanych oraz, że koszt realizacji inwestycji ponoszony przez właściciela nieruchomości wyniesie nie więcej niż 37% poniesionych nakładów na budowę jednej przydomowej oczyszczalni ścieków. Zainteresowany przystąpieniem do projektu pokrywa w całości koszty wszystkich korekt projektu oraz robót wykonywanych na jego prośbę. Wpłaty dokonywane na rzecz Gminy będą mieć charakter obowiązkowy. Koszty utrzymania i eksploatacji urządzeń przydomowej oczyszczalni ścieków od daty odbioru technicznego przez okres 5 lat pokrywa w całości właściciel nieruchomości zgodnie z instrukcją eksploatacji. Nadzór nad eksploatacją oczyszczalni przez 5 lat od momentu zakończenia inwestycji sprawuje Gmina.

Ponadto, Gmina podkreśla, że po zakończeniu inwestycji i protokolarnym odbiorze, Gmina przekaże w użyczenie na okres 5 lat wybudowaną oczyszczalnię ścieków odbiorcy, który stanie się pośrednim beneficjentem wsparcia z projektu. Po okresie 5 lat kalendarzowych przydomowa oczyszczalnia ścieków nieodpłatnie stanie się własnością mieszkańca w kwocie faktycznego kosztu poniesionego na wytworzenie inwestycji pomniejszonego o wniesiony wkład. Wszystkie wydatki związane z wybudowaniem przydomowych oczyszczalni będą udokumentowane fakturami wystawionymi na Gminę, jako realizatora inwestycji.

POŚ składać się będą zasadniczo z wykonanego z tworzywa sztucznego zbiornika, systemu rur, filtrów, zaworów, kominów odpowietrzających, pompy i dodatkowego osprzętu.

Niniejszy wniosek dotyczy Inwestycji w zakresie POŚ wykonywanych wyłącznie na nieruchomościach mieszkańców.

POŚ będą każdorazowo montowane (umiejscowione pod ziemią) na działkach mieszkańców, w bezpośredniej bliskości budynku mieszkalnego i podłączone do jego wewnętrznej instalacji sanitarnej.

W ocenie Gminy, świadczona przez nią kompleksowa usługa oczyszczania ścieków przy pomocy POŚ powinna zostać zaklasyfikowana pod symbolem 37.00.11.0. ,,Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków” (według PKWiU z roku 2008 ).

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż nie będzie możliwe, aby usługi oczyszczania ścieków przy wykorzystaniu POŚ były wykonywane przez inne, poza Gminą, podmioty zewnętrzne. Innymi słowy mieszkańcy, na posesjach których powstają Instalacje, będą zobowiązani do ich eksploatacji poprzez korzystanie z usług oczyszczania ścieków świadczonych wyłącznie przez Gminę. Nie będzie przy tym także możliwe, aby w ramach Projektu, realizowanego na rzecz danego mieszkańca, powstała wyłącznie POŚ, bez jej dalszej eksploatacji w drodze usługi głównej/podstawowej.

Gmina wskazała, że dnia 18 stycznia 2017 r. otrzymała interpretację indywidualną, która potwierdza możliwość odliczenia przez nią podatku VAT naliczonego, dotyczącego wydatków ponoszonych na inwestycję w zakresie POŚ.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 stycznia 2019 r. o poniższe informacje będące doprecyzowaniem opisu sprawy:

1. Realizacja inwestycji dotyczącej wykonania instalacji POŚ, o której mowa we wniosku jest i będzie uzależniona od wpłat dokonanych przez mieszkańców. W zawieranych umowach cywilnoprawnych pomiędzy Gminą a danym mieszkańcem, określono wysokość wkładu własnego mieszkańca tytułem zwrotu części kosztów realizacji inwestycji, które wyniosą nie więcej jak 37% poniesionych nakładów na budowę jednej przydomowej oczyszczalni ścieków oraz określono termin do wniesienia niniejszego wkładu własnego na rzecz Gminy.
2. Zawierając umowę cywilnoprawną z Gminą na budowę POŚ, mieszkaniec jest zobowiązany do wniesienia wkładu własnego na rzecz Gminy (jako realizatora inwestycji) w określonym terminie. Jeżeli taka wpłata nie zostanie na czas uiszczona, wówczas Gmina rozwiąże umowę z mieszkańcem tym samym nie jest/nie będzie zobowiązana do montażu instalacji POŚ.
3. Wysokość otrzymanego dofinansowania jest uzależniona od ilości zamontowanych instalacji biorących udział w projekcie.
4. Wysokość otrzymanego dofinansowania nie jest uzależniona od ilości nieruchomości (budynków) biorących udział w projekcie. Wysokość dofinansowania uzależniona jest od ilości zamontowanych instalacji biorących udział w projekcie.
5. Inwestycja jest realizowana przy udziale dofinansowania ze środków Europejskiego Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Jest to zatem element opisu sprawy, który nie uległ i nie ulegnie zmianie. Niemniej jednak, w hipotetycznej sytuacji, Gmina nie uzyskując dofinansowania, nie podjęłaby się w ogóle realizacji zadania, bowiem nie dysponowałaby wystarczającymi środkami finansowymi.
6. Gmina jest zdania, że uzyskane dofinansowanie jest dotacją do kosztów inwestycji. Niemniej jednak, gdyby Gmina nie uzyskała dofinasowania, nie podjęłaby się realizacji inwestycji (innymi słowy, gdyby nie otrzymana dotacja to nie tyle cena usługi świadczonej przez Gminę byłaby wyższa, tylko Gmina w ogóle nie świadczyłaby tej usługi).
7. Otrzymane dofinansowanie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 pokryje nie więcej niż 63% wydatków kwalifikowalnych tj. wartość netto ponoszonych na inwestycję nakładów na zakup i montaż przydomowych oczyszczalni ścieków wraz z zasilaniem energetycznym.
8. Otrzymane przez Gminę dofinansowanie nie może być przeznaczone na inny cel niż realizacja przedmiotowego projektu.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 3).

Czy podstawę opodatkowania dla usług montażu instalacji przydomowych oczyszczalni ścieków, jakie są świadczone przez Gminę, stanowi kwota wynagrodzenia ustalona w Umowie, pomniejszona o kwotę VAT należnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania dla usług montażu instalacji przydomowych oczyszczalni ścieków, jakie są świadczone przez Gminę, stanowi kwota wynagrodzenia ustalona w Umowie, pomniejszona o kwotę VAT należnego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 3

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z ww. przepisów wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostaw towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

W opinii Gminy, podstawą opodatkowania w przypadku realizowanych przez nią świadczeń polegających na wyposażeniu nieruchomości prywatnych mieszkańców w instalacje przydomowych czyszczalni ścieków, będzie wyłącznie kwota wynagrodzenia określona w zawartych z mieszkańcami Umowach, pomniejszona o kwotę VAT należnego.

Gmina wskazała, że otrzymana dotacja z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich, nie będzie stanowić dopłaty do ceny. Otrzymanie dotacji w żaden sposób nie jest uzależnione od sposobu finansowania przez Gminę wkładu własnego. W konsekwencji przedmiotowa dotacja nie wpływa na ostateczną cenę montażu przydomowych oczyszczalni ścieków.

Takie samo stanowisko w analogicznej sprawie zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS) w interpretacji indywidualnej z dnia 30 czerwca 2017 r. o sygn. 0113 KDIPTI-1.4012.157.2017.2.ŻR, w której wskazał, że „udzielając dofinansowania na rzecz Gminy Instytucja Zarządzająca dotacją przeznacza ją na koszty projektu. Udzielenie dotacji nie jest w żaden sposób powiązane z odpłatnością dokonywaną przez mieszkańców na rzecz Gminy. Przedmiotowa dotacja jest dotacją kosztową do kosztu budowy instalacji, którego Gmina jest właścicielem przez okres trwałości projektu. Warunki rozliczenia dotacji oraz wysokość dofinansowania w żaden sposób nie są uzależnione od sposobu finansowania wkładu własnego jak i od tego jaki będzie los prawny instalacji po okresie trwałości projektu. Przedmiotowa dotacja nie jest uzależniona od ceny instalacji nabywanej na rzecz mieszkańca po okresie trwałości projektu (zgodnie z założeniami dotacji ceny odpłatności – mogłoby w ogóle nie być, albo odpłatność mogliby ponieść jedynie niektórzy mieszkańcy oraz w różnych wysokościach). Nadto wysokość dofinansowania nie jest uzależniona od ilości nieruchomości objętych projektem.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie będziemy mieli do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie. Jednakże w analizowanym przypadku nie wystąpi bezpośredni związek pomiędzy otrzymanym dofinansowaniem z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na realizację ww. projektu a ceną wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności. Należy bowiem zauważyć, że otrzymane przez Gminę środki zostaną przeznaczone na pokrycie kosztów projektu, tym samym przedmiotowa dotacja jest dotacją kosztową. Dlatego też dotacja otrzymana przez Wnioskodawcę nie stanowi elementu podstawy opodatkowania podatkiem VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.

Reasumując, podstawą opodatkowania dla usług świadczonych przez Gminę na rzecz mieszkańców są kwoty należne, w postaci wpłat, które uiszczają mieszkańcy biorący udział w projekcie zgodnie z zawartą umową, pomniejszone o kwotę należnego podatku”.

Podobnie wypowiedział się DKIS w interpretacji z dnia 7 lipca 2017 r. o sygn. 0113-KDIPT1- 3.4012.166.2017.2.MWJ, w której stwierdził, że: ,,w przedmiotowej sprawie będziemy mieli do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie. Jednakże, jak wskazał Wnioskodawca nie wystąpi bezpośredni związek pomiędzy otrzymanym dofinansowaniem z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na realizację ww. projektu a ceną wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności. Należy bowiem zauważyć, że otrzymane przed Gminę środki zostaną przeznaczone na pokrycie kosztów projektu, pod nazwą „(...)” tym samym przedmiotowa dotacja jest dotacją kosztową. Dlatego też dotacja otrzymana przez Wnioskodawcę. nie stanowi elementu podstawy opodatkowania podatkiem VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy”.

Również w interpretacji indywidualnej z dnia 1 sierpnia 2017 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.322.2017.1.JM, DKIS wskazał: ,,Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie będziemy mieli do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie. Jednakże, jak wskazał Wnioskodawca dotacja nie jest uzależniona od ceny instalacji zbywanej na rzecz mieszkańca, a wysokość dofinansowania nie jest bezpośrednio uzależniona od ilości nieruchomości biorących udział w projekcie, gdyż dofinansowywanie zostało przekazane na całość wydatków kwalifikowanych, które będą realizowane w projekcie a nie na poszczególne nieruchomości czy instalacje na tych nieruchomościach. Należy bowiem zauważyć, że otrzymane przez Gminę środki zostaną przeznaczone na pokrycie kosztów projektu pod nazwą „(…)”, tym samym przedmiotowa dotacja jest dotacją kosztową. Dlatego też dotacja otrzymana przez Wnioskodawcę nie stanowi elementu podstawy opodatkowania podatkiem VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy. Reasumując, podstawą opodatkowania dla usług świadczonych przez Gminę na rzecz mieszkańców są kwoty należne, w postaci wpłat, które uiszczają mieszkańcy biorący udział w projekcie zgodnie z zawartą umową, pomniejszone o kwotę należnego podatku”.

Taki sam wniosek wysnuć można z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 4 lutego 2016 r., sygn. IPTPP3/4512-504/15-4/MJ.

Tym samym w opinii Gminy, podstawą opodatkowania w przypadku realizacji przez nią świadczeń polegających na wyposażeniu nieruchomości prywatnych mieszkańców w instalacje przydomowych oczyszczalni ścieków, jest kwota wynagrodzenia określona w zawartych z mieszkańcami Umowach pomniejszona o kwotę VAT należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne Gminy obejmują sprawy m.in. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz, jak również ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw towarów i świadczenia usług co do zasady odpłatnych). Gmina, w celu wypełnienia nałożonych na nią zadań, organizuje warunki dla innych podmiotów bądź bezpośrednio uczestniczy w obrocie gospodarczym.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik czynny.

Obecnie, Gmina realizuje Inwestycję polegającą na budowie przydomowych oczyszczalni ścieków u osób fizycznych będących właścicielami nieruchomości o statusie zabudowy jednorodzinnej, wielorodzinnej oraz zabudowy zagrodowej. Nieruchomości te w liczbie około 120 położone są w miejscowościach, w których kanalizacji zbiorczej nie ma i w przyszłości budowana nie będzie. Na realizację Projektu Gmina otrzymała dofinansowanie ze środków pomocowych pochodzących z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Źródłem finansowania inwestycji jest zatem budżet Gminy, dotacja ze środków zewnętrznych (PROW), oraz środki właścicieli nieruchomości.

Mieszkańcy, na których posesjach są budowane przydomowe oczyszczalnie ścieków, zawierają z Gminą umowy cywilnoprawne, w których zobowiązali się w określonym terminie do wniesienia wkładu własnego tytułem zwrotu części kosztów realizacji inwestycji. W Umowach tych mieszkańcy oświadczają, że posiadają tytuł prawny do gruntu, na którym będzie zlokalizowana oczyszczalnia, że działka gruntu jest zabudowana budynkiem mieszkalnym, że nieodpłatnie użyczą grunt niezbędny do przeprowadzenia robót budowlanych oraz, że koszt realizacji inwestycji ponoszony przez właściciela nieruchomości wyniesie nie więcej niż 37% poniesionych nakładów na budowę jednej przydomowej oczyszczalni ścieków. Zainteresowany przystąpieniem do projektu pokrywa w całości koszty wszystkich korekt projektu oraz robót wykonywanych na jego prośbę. Wpłaty dokonywane na rzecz Gminy będą mieć charakter obowiązkowy. Koszty utrzymania i eksploatacji urządzeń przydomowej oczyszczalni ścieków od daty odbioru technicznego przez okres 5 lat pokrywa w całości właściciel nieruchomości zgodnie z instrukcją eksploatacji. Nadzór nad eksploatacją oczyszczalni przez 5 lat od momentu zakończenia inwestycji sprawuje Gmina.

Ponadto, Gmina przekaże w użyczenie na okres 5 lat wybudowaną oczyszczalnię ścieków odbiorcy, który stanie się pośrednim beneficjentem wsparcia z projektu. Po okresie 5 lat kalendarzowych przydomowa oczyszczalnia ścieków nieodpłatnie stanie się własnością mieszkańca w kwocie faktycznego kosztu poniesionego na wytworzenie inwestycji pomniejszonego o wniesiony wkład. Wszystkie wydatki związane z wybudowaniem przydomowych oczyszczalni będą udokumentowane fakturami wystawionymi na Gminę, jako realizatora inwestycji.

Zawierając umowę cywilnoprawną z Gminą na budowę POŚ, mieszkaniec jest zobowiązany do wniesienia wkładu własnego na rzecz Gminy (jako realizatora inwestycji) w określonym terminie. Jeżeli taka wpłata nie zostanie na czas uiszczona, wówczas Gmina rozwiąże umowę z mieszkańcem tym samym nie jest/nie będzie zobowiązana do montażu instalacji POŚ.

Wysokość otrzymanego dofinansowania jest uzależniona od ilości zamontowanych instalacji biorących udział w projekcie i nie jest uzależniona od ilości nieruchomości (budynków) biorących udział w projekcie. Wysokość dofinansowania uzależniona jest od ilości zamontowanych instalacji biorących udział w projekcie.

Inwestycja jest realizowana przy udziale dofinansowania ze środków Europejskiego Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Zdaniem Gminy, uzyskane dofinansowanie jest dotacją do kosztów inwestycji. Niemniej jednak, gdyby Gmina nie uzyskała dofinasowania, nie podjęłaby się realizacji inwestycji (innymi słowy, gdyby nie otrzymana dotacja to nie tyle cena usługi świadczonej przez Gminę byłaby wyższa, tylko Gmina w ogóle nie świadczyłaby tej usługi).

Otrzymane dofinansowanie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 pokryje nie więcej niż 63% wydatków kwalifikowalnych, tj. wartość netto ponoszonych na inwestycję nakładów na zakup i montaż przydomowych oczyszczalni ścieków wraz z zasilaniem energetycznym.

Otrzymane przez Gminę dofinansowanie nie może być przeznaczone na inny cel niż realizacja przedmiotowego projektu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy podstawę opodatkowania dla usług montażu instalacji przydomowych oczyszczalni ścieków, jakie są świadczone przez Gminę, stanowi wyłącznie kwota wynagrodzenia ustalona w Umowie, pomniejszona o kwotę VAT należnego.

Należy wskazać, że w rozpatrywanej sprawie wystąpią skonkretyzowane świadczenia, które będą wykonane między dwiema stronami umowy, tj. między Gminą (która zobowiązała się do budowy przydomowych oczyszczalni ścieków) a właścicielami nieruchomości, którzy zobowiązali się do wniesienia wkładu do przedmiotowego zadania, celem pokrycia części kosztów ww. oczyszczalni.

Wobec powyższego wystąpi bezpośredni związek (ekwiwalentność) pomiędzy świadczeniem Gminy a płatnościami wnoszonymi przez ww. właścicieli. Z uwagi na zaistnienie bezpośredniego związku pomiędzy otrzymanymi wpłatami a zindywidualizowanymi świadczeniami na rzecz właścicieli nieruchomości należy stwierdzić, że usługi, które wykona Gmina w zamian za otrzymane wpłaty od mieszkańców, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru, czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wyraźnie wynika, że na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych mieszkańcy – właściciele nieruchomości na których będą budowane POŚ – pokryją część kosztów całego zadania stanowiącą 37% kosztów usługi, jaka została/zostanie wykonana na terenie nieruchomości stanowiących ich własność. Natomiast pozostała kwota wydatków związanych z realizacją ww. Projektu, została/zostanie pokryta z dotacji z PROW oraz środków własnych Gminy.

Należy wskazać, że środki finansowe pozyskane przez Gminę w tym przypadku są przeznaczone na realizację konkretnego zadania (projektu) związanego budową przydomowych oczyszczalni ścieków na terenie nieruchomości należących do osób fizycznych będących właścicielami tych nieruchomości. Osoby te, biorące udział w Projekcie, zawierają z Gminą stosowne Umowy. W konsekwencji, środki te należy uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi przez Gminę na rzecz właścicieli nieruchomości uiszczane przez podmiot trzeci (tj. podmiot dokonujący dofinansowania). Przedmiotowa dotacja nie jest więc dotacją kosztową przeznaczoną na ogólną działalność Gminy, bowiem jej celem nie jest dotowanie całej działalności Gminy, ale konkretnych czynności wykonywanych w ramach ww. projektu.

Podkreślić należy, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Niezbędnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners of Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Jak wynika z art. 29a ust. 1 ustawy, nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy, czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia na rzecz mieszkańców w zamian za określone wynagrodzenie.

Zdaniem tut. Organu otrzymane przez Wnioskodawcę w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 środki finansowe w formie dotacji na realizację przedmiotowego Projektu należy uznać za środki otrzymane od osoby trzeciej (dotacje, subwencje lub dopłaty o podobnym charakterze), które mają bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Gminę usług polegających na budowie przydomowych oczyszczalni ścieków. Należy bowiem zauważyć, że okoliczności sprawy nie potwierdzają, że otrzymane przez Gminę środki zostaną przeznaczone na ogólną działalność Wnioskodawcy, lecz będą wykorzystane tylko i wyłącznie na konkretne działanie. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca – „Otrzymane przez Gminę dofinansowanie nie może być przeznaczone na inny cel niż realizacja przedmiotowego projektu”. Dodatkowo Zainteresowany wskazał, że „Gmina nie uzyskując dofinansowania, nie podjęłaby się w ogóle realizacji zadania, bowiem nie dysponowałaby wystarczającymi środkami finansowymi”. Jednocześnie Wnioskodawca podkreślił, że dokonanie określonej wpłaty przez mieszkańca w określonym terminie będzie stanowiło warunek konieczny do uczestnictwa w projekcie. W przeciwnym razie – jak wskazał Wnioskodawca – „Gmina rozwiąże umowę z mieszkańcem i tym samym nie jest/nie będzie zobowiązana do montażu instalacji POŚ”. W świetle powyższego, należy uznać, że kwota obowiązkowej wpłaty ostatecznego odbiorcy świadczenia, tj. mieszkańca, do której jest on zobowiązany – zgodnie z Umową – z tytułu realizacji budowy przydomowych oczyszczalni ścieków, z uwagi na przyznane dofinansowanie, jest/będzie niewątpliwie niższa od kwoty, jaką Wnioskodawca musiałby żądać od mieszkańca, gdyby przedmiotowego dofinansowania nie było.

Tym samym, uwzględniając w rozpatrywanej sprawie treść przepisów art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 ustawy, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług polegających na budowie przydomowych oczyszczalni ścieków, jest nie tylko kwota należna, w postaci wpłaty, jaką mieszkańcy biorący udział w Projekcie, zgodnie z zawartą Umową, są zobowiązani uiścić, ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację przedmiotowej Inwestycji dotyczącej budowy POŚ, w części w jakiej dofinansowują one cenę świadczonych na rzecz mieszkańców usług, pomniejszone o kwotę podatku należnego.

W konsekwencji, otrzymane przez Gminę dofinansowanie ma bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu świadczenia usług, a zatem stanowi zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej. Wobec tego ww. dofinansowanie stanowi element podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, podstawa opodatkowania przy realizacji przez Gminę zadania polegającego na budowie przydomowych oczyszczalni ścieków na posesjach mieszkańców, obejmuje nie tylko wpłaty mieszkańców (ich udział w finansowaniu), ale również kwotę dofinansowania, którą Gmina otrzymała w ramach realizowanego Projektu.

Podsumowując, podstawę opodatkowania przy realizacji przez Gminę przedmiotowego Projektu stanowi nie tylko kwota wynagrodzenia ustalona w Umowie, ale również środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. projektu, tj. dotacja ze środków zewnętrznych PROW, w części w jakiej dofinansowują one cenę świadczonych na rzecz mieszkańców usług, pomniejszone o kwotę podatku należnego.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podstawy opodatkowania dla usługi montażu instalacji przydomowych oczyszczalni ścieków (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Natomiast w części dotyczącej opodatkowania kompleksowej usługi oczyszczania ścieków (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) i stawki podatku dla ww. usługi (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) została wydana interpretacja indywidualna z dnia 28 grudnia 2018 r. nr 0112-KDIL4.4012.645.2018.1.AR.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.