Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.885.2018.3.AGW
z 11 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2018 r. (data wpływu 27 listopada 2018 r.), uzupełnionym dnia 8 lutego 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego przez spółkę przejmującą– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony dnia 8 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego przez spółkę przejmującą.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

A. sp. z o.o. (dalej: „A” lub „Wnioskodawca” lub „Spółka Przejmująca”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z siedzibą w Polsce, podlegającą obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm ). Wnioskodawca jest jednocześnie zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT czynnym.

B. sp. z o.o. (dalej: „B” lub „Spółka Przejmowana”) była spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, tj. posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Spółka Przejmowana była także zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej C., która prowadziła działalność w Polsce przez dwie wyżej wymienione spółki – A i B (dalej: „Spółki”). Jedynym udziałowcem obu Spółek była C (dalej: „C”), będąca holenderskim rezydentem podatkowym, a w konsekwencji podlegająca w Holandii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zarówno Wnioskodawca jak i Spółka Przejmowana były spółkami produkcyjnymi. A zajmowała się produkcją podzespołów, komponentów elektronicznych, odbiorników telewizyjnych, mierników oraz modułów na potrzeby branży motoryzacyjnej, w oparciu o własne materiały i półprodukty. B z kolei zajmowała się produkcją paneli słonecznych, głównie na materiale powierzonym przez klientów.

Struktura, w której funkcjonowały Spółki, przestała być efektywna z biznesowego punktu widzenia. W konsekwencji podjęto decyzję o uproszczeniu struktury grupy. Po rozważeniu możliwych wariantów reorganizacyjnych, zadecydowano o połączeniu A i B celem konsolidacji istniejącej działalności. Decyzję tę podjęto w drugim kwartale 2017 roku i od tego momentu prowadzono prace nad przygotowaniem do transakcji.

W okresie pomiędzy podjęciem decyzji, a połączeniem, z uwagi na kryzys na rynku urządzeń fotowoltaicznych (spowodowany głównie zakończeniem programu unijnych dotacji i dopłat realizowanego przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz zintensyfikowany import tańszych urządzeń z Chin), B nie była w stanie pozyskać nowych kontrahentów. W związku z powyższym, moce produkcyjne Spółki Przejmowanej były zaangażowane głównie w realizację kontraktów wcześniej zawartych, a sytuacja rynkowa wymusiła stopniowe wygaszenie działalności produkcyjnej. Ostatecznie w lutym 2018 r., po przeprowadzonej przez podmiot dominujący analizie długoterminowej opłacalności produkcji głównego asortymentu, podjęto decyzję o reorganizacji działalności B, która zakładała zaprzestanie produkcji paneli solarnych. Jednocześnie z uwagi na zwiększenie produkcji przez Spółkę Przejmującą innych wyrobów w ramach Grupy C w Polsce w oparciu o posiadane zasoby ludzkie, infrastrukturę i budynki, pracownicy B sukcesywnie byli przenoszeni do Spółki Przejmującej.

Połączenie Spółek zostało zarejestrowane w sądzie rejestrowym dnia XXX. Przeprowadzono je w trybie wskazanym w art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm., dalej: „KSH”), tj. przez przeniesienie całego majątku Spółki Przejmowanej na Wnioskodawcę jako Spółkę Przejmującą (połączenie przez przejęcie, dalej. „Połączenie”). Rok obrotowy Spółek, w którym miało miejsce Połączenie, trwał od 1 września 2017 r. do 31 sierpnia 2018 r. (12 miesięcy kalendarzowych). Połączenie Spółek nie spowodowało powstania nowego podmiotu.

Połączenie Wnioskodawcy ze Spółką Przejmowaną zostało rozliczone metodą łączenia udziałów, o której mowa w art. 44c ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395, z późn. zm., dalej: „UoR”), bez zamykania ksiąg rachunkowych Spółki Przejmowanej, a tym samym bez zakończenia roku podatkowego Spółki Przejmowanej.

Wnioskodawca zaznacza, że na skutek połączenia nie nastąpiła utrata kontroli nad Spółką Przejmującą oraz nad Spółką Przejmowaną przez ich dotychczasowego udziałowca i w związku z tym przesłanka zastosowania metody łączenia udziałów z art. 44a ust. 2 UoR została spełniona.

Połączenie było dokonane z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, a jego głównym bądź jednym z głównych celów nie było uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania.

Po zrealizowaniu otwartych kontraktów środki trwałe oddane do używania oraz środki trwałe w budowie związane z produkcją modułów fotowoltaicznych (dalej: „Środki Trwałe”) nie były efektywnie wykorzystywane do produkcji przez ostatnie kilka miesięcy i dlatego B nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od Środków Trwałych dla celów podatkowych. W konsekwencji podjęto decyzję o sprzedaży, lub jeśli nie będzie to możliwe, likwidacji Środków Trwałych. Dokonano ich deinstalacji, a także spakowano części zamienne (dalej: „Części zamienne”) dotyczące Środków Trwałych, wyroby gotowe (dalej: „Wyroby gotowe”) i materiały do produkcji (dalej: „Materiały”) celem ich zbycia lub likwidacji. Części zamienne były kupione na wypadek konieczności wymiany elementów niezbędnych do funkcjonowania Środków Trwałych. Wydatki na nabycie Części zamiennych nie były rozpoznane przez B jako koszt podatkowy w momencie zakupu – tj. koszt podatkowy był rozpoznawany w momencie wykorzystania (instalacji) danej części zamiennej.

Ponieważ do daty Połączenia nie udało się dokonać zbycia wszystkich Środków Trwałych, Części zamiennych, Wyrobów gotowych i Materiałów, z uwagi na przedłużające się negocjacje z potencjalnymi nabywcami, przeszły one wskutek Połączenia na następcę prawnego Spółki Przejmowanej, tj. Wnioskodawcę.

Cała działalność prowadzona przez A i B była opodatkowana VAT. Spółki nie dokonywały dostawy towarów ani nie świadczyły usług, co do których nie przysługiwałoby im prawo do obniżenia kwoty podatku należnego na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm., dalej: „ustawa o VAT”). Z uwagi na związek z działalnością gospodarczą, historycznie Spółka Przejmowana odliczyła podatek VAT naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie Środków Trwałych, Części zamiennych, Wyrobów Gotowych i Materiałów. W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że w związku z likwidacją/sprzedażą środków trwałych przedmiotem sprzedaży nie były i nie będą nieruchomości (budynki ani budowle). Sprzedaży lub likwidacji podlegają maszyny i urządzenia przemysłowe służące do produkcji paneli solarnych (np. laminarki, transportery, urządzenia do cięcia folii, oscylatory, czytniki kodów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z już dokonaną oraz przyszłą likwidacją/sprzedażą Środków Trwałych (w tym środków trwałych w budowie), Części zamiennych i Materiałów oraz Wyrobów gotowych Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z już dokonaną oraz przyszłą likwidacją/sprzedażą Środków Trwałych (w tym środków trwałych w budowie), Części zamiennych i Materiałów oraz Wyrobów gotowych Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty podatku VAT naliczonego związanego z ich nabyciem, wytworzeniem lub ulepszeniem.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”.

Z treści powyższego przepisu wynika, że podatnikom przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz gdy nabywane towary lub usługi – z których nabyciem związany jest podatek naliczony - są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Oznacza to, że w przypadku wykonywania przez podatnika czynności, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego), jest on uprawniony do odliczenia VAT z tytułu nabycia towarów i usług wykorzystywanych do realizacji tych czynności. Jednocześnie, powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności niepodlegających VAT lub zwolnionych z tego podatku.

Moment skorzystania z prawa do odliczenia VAT został wprost określony w przepisach ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT „Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy”. Przy czym, moment skorzystania z tego prawa, został dodatkowo ograniczony przepisami ustawy o VAT, m.in. poprzez uzależnienie odliczenia VAT od posiadania odpowiedniego dokumentu zakupowego (faktury lub dokumentu celnego) lub uwzględnienia kwoty podatku należnego we właściwym okresie rozliczeniowym (w przypadku transakcji, dla których nabywca towarów lub usług jest zobowiązany rozliczyć kwotę podatku należnego) – por. art. 86 ust. 10b ustawy o VAT.

Jeżeli natomiast podatnik nie obniży kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w powyższym terminie, może on skorzystać z tego prawa również poprzez wykazanie podatku naliczonego w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. W przypadku, gdy podatnik nie skorzysta z prawa do odliczenia VAT w powyższych terminach, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo od obniżenia kwoty podatku należnego (por. art. 86 ust. 13 ustawy o VAT).

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy zauważyć, że możliwość odliczenia VAT oraz moment skorzystania z tego prawa został precyzyjnie określony przepisami ustawy o VAT. Przepisy o VAT ograniczają prawo do odliczenia VAT wyłącznie z uwagi na zakres wykorzystywania poszczególnych towarów i usług w ramach działalności podlegającej opodatkowaniu VAT. W przypadku bowiem wykorzystywania składnika majątkowego zarówno do czynności podlegających opodatkowaniu VAT jak i czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT lub zwolnionych z VAT, podatnicy są zobowiązani do odliczenia VAT tylko w takiej wysokości, która może zostać przypisana czynnościom opodatkowanym VAT.

W konsekwencji, z uwagi na nabycie, wytworzenie lub ulepszenie przez Spółkę Przejmowaną Środków Trwałych (w tym środków trwałych w budowie), Części zamiennych i Materiałów na potrzeby produkcji oraz Wyrobów gotowych, w ocenie Wnioskodawcy Spółka Przejmowana była upoważniona do odliczenia VAT z tytułu nabycia lub wytworzenia Środków Trwałych oraz wszelkich pozostałych kosztów z nimi związanych. Jednocześnie, z uwagi na wykorzystywanie Środków Trwałych, Części zamiennych i Materiałów oraz Wyrobów gotowych wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, Spółka była upoważniona do odliczenia VAT w tym zakresie w pełnej wysokości. Przepisy ustawy o VAT nie ograniczają bowiem prawa do odliczenia VAT od faktu, czy za kilka lat dany środek trwały ulegnie likwidacji. Dopiero ewentualna zmiana sposobu wykorzystania Środków Trwałych mogłaby wpłynąć na obowiązek dokonania stosownej korekty podatku naliczonego związanego z ich nabyciem, wytworzeniem lub ulepszeniem.

Zgodnie bowiem z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT „W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego”. Z kolei zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10”.

Dodatkowo, należy zwrócić uwagę na art. 91 ust. 1 ustawy o VAT zgodnie z którym „Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego”.

Przy czym, na podstawie art. 91 ust. 2 „W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania”.

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy o VAT „Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi”.

Ponadto, zgodnie z art. 91 ust. 7a, ustawy o VAT „W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty”.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że zmiana wykorzystania danego środka trwałego może powodować obowiązek skorygowania kwoty podatku naliczonego, który został odliczony przez podatnika w związku z nabyciem lub wytworzeniem danego środka trwałego. W konsekwencji, podatnicy są zobowiązani do ciągłej analizy stopnia wykorzystania jej składników majątkowych na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu VAT i w przypadku wykorzystania tych składników w innych celach - np. na potrzeby czynności zwolnionych z VAT – powinni oni dokonać stosownej korekty odliczonego podatku naliczonego. Taka korekta dokonywana jest co do zasady w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym poszczególne środki trwałe zostały oddane do użytkowania.

Należy jednak zwrócić uwagę, że powyższe przepisy nie wskazują likwidacji danego składnika majątkowego, jak również utraty jego przydatności lub zużycia, jako przesłanki powodującej obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego.

W ocenie Wnioskodawcy, likwidacja środków trwałych nie polega na zmianie wykorzystania środka trwałego, lecz wiąże się z zaprzestaniem jego wykorzystywania np. z uwagi na postęp technologiczny, zmianę sposobu produkcji, zużycie poszczególnych maszyn i urządzeń itp. Są to więc przyczyny, które powodują zaprzestanie wykorzystywania danego składnika, aby np. zoptymalizować dotychczasowy proces produkcji, przeprowadzić nową inwestycję lub dostosować się do rynku i otaczającej konkurencji.

Również organy podatkowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach podatkowych potwierdzają, że likwidacja środka trwałego nie stanowi zmiany jego przeznaczenia na gruncie VAT. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 8 grudnia 2015 r. o sygn. IPPP1/4512-1105/15-2/RK, wskazał, że „Zaniechanie użytkowania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej w wyniku zdarzenia losowego w szczególności z powodu kradzieży potwierdzonej dokumentem z policji o umorzeniu śledztwa czy też z powodu nieodwracalnego uszkodzenia potwierdzonego protokołem z utylizacji, nie stanowią zmiany przeznaczenia, ponieważ po wycofaniu z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w ogóle nie będą one wykorzystywane do jakichkolwiek czynności czy to podlegających czy niepodlegających opodatkowaniu”.

Biorąc natomiast pod uwagę fakt, że Środki Trwałe (w tym środki trwałe w budowie) oraz Części zamienne, Materiały i Wyroby gotowe które mogą w przyszłości zostać zlikwidowane przez Wnioskodawcę jako sukcesora Spółki Przejmowanej po Połączeniu – nie będą wykorzystywane ani do działalności zwolnionej z VAT ani do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT, w ocenie Wnioskodawcy nie wystąpią przesłanki zobowiązujące Spółkę Przejmującą do dokonania korekty podatku naliczonego związanego z nabyciem lub wytworzeniem przedmiotowych Środków Trwałych (w tym środków trwałych w budowie), Części zamiennych, Materiałów ani Wyrobów gotowych.

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 31 stycznia 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.809.2017.2.MGO: „w sytuacji przeprowadzenia likwidacji środka trwałego tj. linii produkcyjnej Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z jej nabyciem, wytworzeniem lub ulepszeniem. Należy bowiem zauważyć, że w przepisach art. 91 ustawy o VAT stanowiącego o korektach, likwidacja środka trwałego nie została wymieniona jako przesłanka powodująca obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego”.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy w przypadku przeprowadzenia procesu likwidacji lub sprzedaży Środków Trwałych (w tym środków trwałych w budowie), Części zamiennych i Materiałów oraz Wyrobów gotowych, Spółka Przejmująca nie będzie zobowiązana do korekty podatku naliczonego związanego z ich nabyciem, wytworzeniem lub ulepszeniem, rozliczonego historycznie przez Spółkę Przejmowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania sprzedaży Środków trwałych (w tym Środków trwałych w budowie), Części zamiennych i Materiałów oraz Wyrobów gotowych, gdyż nie postawiono w tym zakresie pytania.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.