Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.643.2018.3.JSK
z 15 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2018 r. (data wpływu (data wpływu 30 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 stycznia 2019 r. (data wpływu 22 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, dostawy lokali mieszkalnych lub spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych, w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do dnia planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży ww. lokali upłynie okres dłuższy niż 2 lata – jest nieprawidłowe;
2. zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, dostawy lokali mieszkalnych lub spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych, w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do dnia planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży ww. lokali upłynie okres krótszy niż 2 lata – jest prawidłowe;
3. prawa do odliczenia podatku naliczonego od ponoszonych nakładów budowlano-remontowych – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, dostawy lokali mieszkalnych lub spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od ponoszonych nakładów budowlano-remontowych. Wniosek uzupełniono w dniu 22 stycznia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej zwany również: „Zainteresowany”) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność gospodarczą Zainteresowany prowadzi jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do CEIDG od dnia 14 marca 2013 r. Aktualnie głównym celem prowadzonej działalności gospodarczej jest handel nieruchomościami na własny rachunek (PKD 68.10.Z).

Wnioskodawca zamierza kupować lokale mieszkalne, przeprowadzać w nich generalny remont oraz sprzedawać z zyskiem. Zamierza kupować samodzielne lokale mieszkalne lub spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu mieszkalnego z rynku wtórnego (zwane dalej: lokalami) od osób nieprowadzących działalności gospodarczej lub przedsiębiorców. Nabywane lokale mieszkalne będą zakupione bez podatku VAT. Lokale wymagają poniesienia nakładów budowlano-remontowych, aby można było uzyskać dobrą cenę na ich sprzedaży. Wysokość poniesionych kosztów, zwiększających wartość każdego nabytego mieszkania, przekroczy 30%. Koszty będą udokumentowane fakturami VAT i od tych faktur nie zostanie odliczony podatek VAT. Zakupione lokale mieszkalne będą stanowić dla Wnioskodawcy towar handlowy.

Mieszkania nie będą wynajmowane oraz nie będzie w nich zgłoszone miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Lokale służą wyłącznie do odsprzedaży po dokonaniu remontu. Okres od daty zakupu do daty sprzedaży lokalu będzie krótszy niż 2 lata.

Nabyte w przyszłości lokale będą spełniać definicję zawartą w art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wniosek uzupełniono w dniu 22 stycznia 2019 r. o następujące informacje:

1. Faktury dokumentujące nakłady budowlano-remontowe dotyczące zakupionych lokali mieszkalnych lub spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych będą wystawiane na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą (…).
2. Zakupy lokali będą występowały „bez podatku VAT” z możliwych dwóch przyczyn:
   • Sprzedającym lokal mieszkalny lub spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
   • Sprzedającym będzie podmiot gospodarczy prowadzący działalność na terenie Polski, który wystawi fakturę ze stawką zwolnioną („zw”) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.
3. Nabycie lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego będzie udokumentowane fakturą VAT wystawioną na rzecz Wnioskodawcy w przypadku zakupu od przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą.
4. W przypadku nabycia lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego od przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą transakcja ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W sytuacji nabycia lokalu lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
5. Pierwsze zasiedlenie lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego będzie miało dopiero miejsce.
6. Pierwsze zasiedlenie nastąpi w ramach odpłatnej dostawy towarów, czyli w momencie, gdy Wnioskodawca dokona sprzedaży lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.
7. W przypadku zakupu od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lokal mieszkalny lub spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego było wykorzystywane przez poprzedniego właściciela na własne cele mieszkalne. W przypadku zakupu od podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą lokale mieszkalne lub spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu mieszkalnego były wcześniej wynajmowane przez okres dłuższy niż 2 lata.
8. W stosunku do sprzedawanych lokali nie miało miejsca ich pierwsze zajęcie/używanie.
9. W stosunku do sprzedawanych lokali nie miało miejsca ich pierwsze zasiedlenie, dlatego nie upłynął okres dłuższy niż 2 lata między pierwszym zasiedleniem a ich sprzedażą (dostawą).
10. Lokale będące przedmiotem wniosku będą przez Wnioskodawcę wykorzystane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
11. Lokale nie zostały przez Wnioskodawcę kiedykolwiek oddane do użytkowania w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wyremontowane i ulepszone mieszkania (samodzielny lokal mieszkalny lub spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego) będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży i czy w związku z tym Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących koszty poniesione na ulepszenie zakupionego mieszkania lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż zakupionego lokalu (samodzielnego lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego), który stanowi towar handlowy, w świetle przepisów art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, będzie zwolniona od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 10a pkt a ustawy. Zatem VAT od zakupów służących tej sprzedaży zwolnionej, nie będzie podlegał odliczeniu od podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

1. zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, dostawy lokali mieszkalnych lub spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych, w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do dnia planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży ww. lokali upłynie okres dłuższy niż 2 lata – jest nieprawidłowe;
2. zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, dostawy lokali mieszkalnych lub spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych, w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do dnia planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży ww. lokali upłynie okres krótszy niż 2 lata – jest prawidłowe;
3. prawa do odliczenia podatku naliczonego od ponoszonych nakładów budowlano-remontowych – jest prawidłowe.
   
   

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Tak więc, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i budynek czy budowla lub ich części, spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy).

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy, stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady, opodatkowaniu VAT podlegają następujące transakcje: odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Zgodnie natomiast z art. art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, do celów ust. 1 lit. a) „budynek” oznacza dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem.

Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit, a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia, takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem, że okresy te nic przekraczają, odpowiednio, pięciu i dwóch lat.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że odpłatna dostawa budynku (części budynku) spełnia definicję pierwszego zasiedlenia. Dodatkowo, oprócz odpłatnej dostawy, w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie jest rozumiane szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”, w tym także wykorzystywanie budynku przez dany podmiot w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej lub wybudowanie i zamieszkanie w budynku mieszkalnym przez osobę fizyczną. Ponadto kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku (jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora) zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji (vide: pkt 41 wyroku TSUE z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16).

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy podatkowej – jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.
  
  

Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodujących istotną zmianę cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Należy wskazać, że jak wynika z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Należy zaznaczyć, że zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność gospodarczą Zainteresowany prowadzi jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do CEIDG od dnia 14 marca 2013 r. Aktualnie głównym celem prowadzonej działalności gospodarczej jest handel nieruchomościami na własny rachunek (PKD 68.10.Z). Wnioskodawca zamierza kupować lokale mieszkalne, przeprowadzać w nich generalny remont oraz sprzedawać z zyskiem. Zamierza kupować samodzielne lokale mieszkalne lub spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu mieszkalnego z rynku wtórnego (zwane dalej: lokalami) od osób nieprowadzących działalności gospodarczej lub przedsiębiorców. Nabywane lokale mieszkalne będą zakupione bez podatku VAT. Lokale wymagają poniesienia nakładów budowlano-remontowych, aby można było uzyskać dobrą cenę na ich sprzedaży. Wysokość poniesionych kosztów, zwiększających wartość każdego nabytego mieszkania, przekroczy 30%. Koszty będą udokumentowane fakturami VAT i od tych faktur nie zostanie odliczony podatek VAT. Zakupione lokale mieszkalne będą stanowić dla Wnioskodawcy towar handlowy. Mieszkania nie będą wynajmowane oraz nie będzie w nich zgłoszone miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Lokale służą wyłącznie do odsprzedaży po dokonaniu remontu. Okres od daty zakupu do daty sprzedaży lokalu będzie krótszy niż 2 lata. Nabyte w przyszłości lokale będą spełniać definicję zawartą w art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług. Faktury dokumentujące nakłady budowlano-remontowe dotyczące zakupionych lokali mieszkalnych lub spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych będą wystawiane na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą. Zakupy lokali będą występowały „bez podatku VAT” z możliwych dwóch przyczyn: sprzedającym lokal mieszkalny lub spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub sprzedającym będzie podmiot gospodarczy prowadzący działalność na terenie Polski, który wystawi fakturę ze stawką zwolnioną („zw”) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Nabycie lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego będzie udokumentowane fakturą VAT wystawioną na rzecz Wnioskodawcy w przypadku zakupu od przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą. W przypadku nabycia lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego od przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą transakcja ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W sytuacji nabycia lokalu lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pierwsze zasiedlenie lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego będzie miało dopiero miejsce. Pierwsze zasiedlenie nastąpi w ramach odpłatnej dostawy towarów, czyli w momencie, gdy Wnioskodawca dokona sprzedaży lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. W przypadku zakupu od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lokal mieszkalny lub spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego było wykorzystywane przez poprzedniego właściciela na własne cele mieszkalne. W przypadku zakupu od podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą lokale mieszkalne lub spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu mieszkalnego były wcześniej wynajmowane przez okres dłuższy niż 2 lata. W stosunku do sprzedawanych lokali nie miało miejsca ich pierwsze zajęcie/używanie. W stosunku do sprzedawanych lokali nie miało miejsca ich pierwsze zasiedlenie, dlatego nie upłynął okres dłuższy niż 2 lata między pierwszym zasiedleniem a ich sprzedażą (dostawą). Lokale będące przedmiotem wniosku będą przez Wnioskodawcę wykorzystane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Lokale nie zostały przez Wnioskodawcę kiedykolwiek oddane do użytkowania w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, dostawy lokali mieszkalnych lub spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych.

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy prawa należy wskazać, że kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Jak wynika z opisu sprawy, lokale mieszkalne lub spółdzielcze własnościowe prawo do lokali mieszkalnych stanowią dla Wnioskodawcy towar handlowy przeznaczony do dalszej odsprzedaży. Tym samym skoro nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym, nakłady ponoszone przez Zainteresowanego na ww. lokale nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

W konsekwencji powyższego dla dostawy ww. lokali mieszkalnych i spółdzielczych praw do lokali mieszkalnych, które nabywane są przez Wnioskodawcę od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i które to lokale były wcześniej wynajmowane przez okres dłuższy niż 2 lata, będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż planowana dostawa lokali – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Z opisu sprawy wynika bowiem, że lokale te były już oddane do używania (lokale zakupione od podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą były wcześniej wynajmowane przez okres dłuższy niż 2 lata). Zatem jak wynika z opisu sprawy, doszło już do pierwszego zasiedlenia tych lokali, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tych lokali minie okres dłuższy niż dwa lata.

W konsekwencji dostawa wyremontowanych mieszkań (samodzielnych lokali mieszkalnych lub spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych) nabywanych od podmiotów prowadzących działalność (wynajmowanych wcześniej przez okres dłuższy niż 2 lata) gospodarczą będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym „sprzedaż zakupionego lokalu (…) będzie zwolniona od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 10a pkt a ustawy”, oceniono jako nieprawidłowe.

Należy w tym miejscu podkreślić, że powołany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego przepis art. 43 ust. 10a pkt a ustawy nie istnieje. Jednakże z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w opisie sprawy odniósł się prawidłowo do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10-10a ustawy, podstawę prawną zawartą w stanowisku, tj. „ art. 43 ust. 10a pkt a” uznano za oczywistą omyłkę pisarską.

W odniesieniu do lokali mieszkalnych nabywanych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej należy natomiast wskazać, że one również – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – zostały już zasiedlone, tzn. oddane do używania. Jak bowiem wynika z opisu sprawy lokale zakupione od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej były wykorzystywane przez poprzednich właścicieli na własne cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym, sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. lokali mieszkalnych, w przypadku, gdy zostanie ona dokonana w okresie przekraczającym 2 lata od pierwszego zasiedlenia, tj. oddania mieszkań do używania na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, czynność ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji sprzedaż przez Wnioskodawcę wyremontowanych mieszkań (samodzielnych lokali mieszkalnych lub spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych) nabywanych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w przypadku, gdy dostawa ta zostanie dokonana w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia tych lokali, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym „sprzedaż zakupionego lokalu (…) będzie zwolniona od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 10a pkt a ustawy”, oceniono jako nieprawidłowe.

Z kolei sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. lokali mieszkalnych zakupionych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w przypadku, gdy czynność ta zostanie dokonana w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, tj. oddania mieszkań do używania na rzecz ww. osób, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Dostawa ww. lokali będzie mogła natomiast korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż Wnioskodawca wskazał, że nabycie przedmiotowych lokali nie podlegało opodatkowaniu VAT (mieszkania zostały zakupione bez podatku), a Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych lokali. Ponadto skoro lokale nie stanowią dla Wnioskodawcy środków trwałych (stanowią one dla Zainteresowanego towary handlowe), zatem nie mogą one ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Zatem zostały spełnione warunki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę wyremontowanych mieszkań (samodzielnych lokali mieszkalnych lub spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych) nabywanych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w przypadku, gdy dostawa ta zostanie dokonana w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia tych lokali, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części oceniono jako prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od ponoszonych nakładów budowlano-remontowych.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak już wskazano wcześniej, sprzedaż lokali mieszkalnych oraz spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy.

W konsekwencji, nie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający Wnioskodawcę do odliczenia podatku od towarów i usług, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na nakłady budowlano-remontowe przedmiotowych lokali, gdyż sprzedaż tych nieruchomości przez Wnioskodawcę, nie będzie stanowiła czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na ww. mieszkania.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie, z uwagi na fakt, że sprzedaż mieszkań (samodzielnych lokali mieszkalnych lub spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych) korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT od faktur dokumentujących poniesione nakłady budowlano-remontowe dotyczące mieszkań lub spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.