Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.283.2018.2.MS
z 15 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2018 r. (data wpływu 19 grudnia 2018r.) uzupełnionym na wezwanie z dnia 15 stycznia 2019r. Nr 0114-KDIP2-3.4010.283.2018.1.MS (data doręczenia 15 stycznia 2019.) pismem z dnia 15 stycznia 2019r. (data nadania 15 stycznia 2019r.; data wpływu 17 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia czy w związku z Podziałem po stronie Banku Przejmującego powstał przychód podatkowy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 8c w zw. z art. 12 ust. 4 pkt 3e i 3f ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej: „Bank Przejmujący” lub „Wnioskodawca”) jest spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spełniającą definicję banku krajowego w rozumieniu ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2187 ze zm.; dalej: „Prawo bankowe”). Bank Przejmujący podlega w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy) oraz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce.

Na podstawie art. 45 ust. la i lb ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 395 ze zm.) Bank Przejmujący sporządza jednostkowe sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości oraz Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej przyjętymi przez Komisję Europejską, a także przyjętymi przez Komisję Europejską ich interpretacjami (dalej łącznie: „MSSF”).

D. S.A. (dalej: „Bank Dzielony”) jest spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spełniającą definicję banku krajowego w rozumieniu Prawa bankowego, która podlega w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Bank Dzielony jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT oraz bankiem krajowym w rozumieniu przepisów Prawa bankowego.

14 grudnia 2017 r. jedyny akcjonariusz Banku Dzielonego (podmiot niemiecki) z jednej strony, akcjonariusz Banku Przejmującego (podmiot hiszpański) oraz Bank Przejmujący z drugiej strony, jako podmioty niepowiązane w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT, zawarły Umowę Transakcyjną (dalej: „Umowa Transakcyjna”), dotyczącą nabycia przez Bank Przejmujący części majątku Banku Dzielonego (dalej: „Część Wydzielana”) związanej z prowadzoną przez Bank Dzielony działalnością bankową w zakresie bankowości detalicznej, biznesowej i prywatnej. Umowa Transakcyjna nie przewidywała zbycia pozostałej części majątku Banku Dzielonego związanej z prowadzoną przez Bank Dzielony działalnością w zakresie bankowości korporacyjno-inwestycyjnej oraz działalnością w zakresie udzielonych kredytów hipotecznych w walutach obcych (dalej: „Część Pozostająca”).

W wyniku negocjacji warunków Umowy Transakcyjnej została uzgodniona, na warunkach rynkowych, cena transakcyjna (dalej: „Cena nabycia”) Części Wydzielanej.

W listopadzie 2018 r. dokonany został podział Banku Dzielonego w trybie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577 ze zm.; dalej: „Kodeks Spółek Handlowych”), tj. podział Banku Dzielonego przez wydzielenie (dalej: „ Podział”). Podział został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym 9 listopada 2018 r. Podział nastąpił poprzez przeniesienie na Bank Przejmujący, jako istniejącą spółkę przejmującą, Części Wydzielanej.

W wyniku Podziału w Banku Dzielonym pozostała Część Pozostająca.

Podział został przeprowadzony zgodnie z treścią art. 124c Prawa bankowego, zgodnie z którym banki w formie spółki akcyjnej podlegają podziałowi jedynie w sposób określony w art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu Spółek Handlowych, z zastrzeżeniem, że przeniesienie części majątku banku dzielonego nastąpi na spółkę akcyjną będącą bankiem krajowym lub instytucją kredytową.

Podział Banku Dzielonego został poprzedzony nabyciem przez Bank Przejmujący części akcji Banku Dzielonego od akcjonariusza Banku Dzielonego. Bank Przejmujący nabył 8 października 2018 r., przed Podziałem (i posiadał na moment Podziału) XX akcji (o wartości nominalnej 1 zł każda) stanowiących udział w kapitale zakładowym Banku Dzielonego w wysokości ponad 10%.

W wyniku Podziału doszło do obniżenia wysokości kapitału zakładowego Banku Dzielonego, w tym poprzez umorzenie powyższych XX akcji w Banku Dzielonym nabytych przez Bank Przejmujący (jako rezultat Podziału powyższe akcje posiadane przez Bank Przejmujący w Banku Dzielonym zostały unicestwione).

Ponadto, wskutek Podziału nastąpiło podwyższenie kapitału zakładowego Banku Przejmującego (o łącznie YY zł) - Bank Przejmujący wyemitował Z akcji (o wartości nominalnej 10 zł każda akcja) na rzecz akcjonariusza Banku Dzielonego w zamian za Część Wydzielaną przeniesioną z Banku Dzielonego na Bank Przejmujący dalej:( „Akcje podziałowe”).

Powyższe było zgodne z parytetem wymiany akcji przewidzianym przez plan podziału Banku Dzielonego, zgodnie z którym za każdy 1 000 000 akcji z 1 500 000 000 akcji posiadanych przez udziałowca niemieckiego w Banku Dzielonym (tzw. akcje referencyjne), Bank Przejmujący miał wyemitować na rzecz udziałowca niemieckiego 1 836,54933333333 swoich akcji (Akcji podziałowych). Innymi słowy, ilość Akcji podziałowych wyemitowanych przez Bank Przejmujący na rzecz udziałowca niemieckiego w związku z Podziałem była równa iloczynowi 1 500 000 000 i parytetu wymiany akcji (1 836,54933333333 za każde 1 000 000 akcji).

Głównym wyznacznikiem parytetu wymiany akcji przewidzianym przez plan podziału Banku Dzielonego był uzgodniony w Umowie Transakcyjnej iloraz: 80% Ceny nabycia i Średniej arytmetycznej ze średnich dziennych cen ważonych wolumenem obrotu akcji Banku Przejmującego notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych z okresu 30 dni od 14 listopada do 13 grudnia 2017 r. Pozostałe 20% Ceny nabycia stanowiła cena nabycia 8 października 2018 r. ponad 10% akcji w kapitale zakładowym Banku Dzielonego.

Powyższe oznacza, że łączna wartość rynkowa Akcji podziałowych (tj. ustalona w oparciu o średnią arytmetyczną ze średnich dziennych cen ważonych wolumenem obrotu akcji Banku Przejmującego notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych odpowiadała 80% Ceny nabycia (tj. 80% ceny transakcyjnej nabycia Części Wydzielanej, uzgodnionej na warunkach rynkowych).

Bank Przejmujący posiada opinie zewnętrznych doradców (w tym tzw. fairness opinion), potwierdzające rzetelność warunków finansowych transakcji, w tym rzetelność wskazanego powyżej parytetu wymiany akcji.

Z uwagi na treść art. 550 Kodeksu Spółek Handlowych, zgodnie z którym spółka przejmująca nie może objąć własnych udziałów albo akcji własnych za udziały lub akcje, które posiada w spółce dzielonej, oraz za własne udziały lub akcje spółki dzielonej, w wyniku Podziału Bank Przejmujący nie objął własnych akcji w zamian za posiadane na moment Podziału akcje w Banku Dzielonym.

W związku z Podziałem, akcjonariusz Banku Dzielonego ani Bank Przejmujący (wyłączni wspólnicy Banku Dzielonego) nie wnieśli dopłat w gotówce, o których mowa w art. 529 § 3 i 4 Kodeksu Spółek Handlowych.

Zarówno Część Wydzielana, jak i Część Pozostająca, stanowiły zorganizowane części przedsiębiorstwa w rozumieniu:

• art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, oraz
  

• art. 2 pkt 27e ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.).
  
  
  

Status Części Wydzielanej jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie VAT został potwierdzony w interpretacji wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na wspólny wniosek Banku Przejmującego i Banku Dzielonego z 7 maja 2018 r. sygn. 0114-KDIP1-1.4012. 146.2018.2.KBR. Kwalifikacja Części Wydzielanej i Części Pozostającej jako zorganizowanych części przedsiębiorstwa na gruncie CIT została potwierdzona dla Banku Przejmującego i Banku Dzielonego w interpretacji wydanej na wspólny wniosek przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 11 maja 2018 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.113.2018.1.SO.

Zgodnie z art. 530 § 2 zdanie trzecie Kodeksu spółek handlowych, w przypadku przeniesienia części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę, wydzielenie następuje w dniu wpisu do rejestru podwyższenia kapitału zakładowego spółki przejmującej (dzień wydzielenia). W przypadku Podziału, był to dzień wpisu do rejestru podwyższenia kapitału zakładowego Banku Przejmującego, tj. 9 listopada 2018 r. (dalej: „Dzień Podziału”).

W Dniu Podziału składniki majątku Banku Dzielonego, składające się na Część Wydzielaną i określone w planie podziału sporządzonym zgodnie z przepisami Kodeksu Spółek Handlowych, zostały z mocy prawa przeniesione z Banku Dzielonego na Bank Przejmujący.

Ani głównym ani jednym z głównych celów Podziału nie było uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania.

Dla celów rachunkowych, dodatnia różnica pomiędzy sumą wartości poszczególnych składników Części Wydzielanej (ustaloną zgodnie z MSSF), a rynkową Ceną nabycia, zostanie przez Bank Przejmujący rozpoznana jako tzw. ujemna wartość firmy (po ang. negative goodwill). Rachunkowo taka nadwyżka (ujemna wartość firmy) podlega ujęciu jako zysk w rachunku wyników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z Podziałem po stronie Banku Przejmującego nie powstał przychód podatkowy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 8c w zw. z art. 12 ust. 4 pkt 3e i 3f ustawy o CIT?

Zdaniem Spółki w przedstawionym stanie faktycznym, po stronie Banku Przejmującego, w związku z Podziałem, nie powstał przychód podatkowy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 8c w zw. z art. 12 ust. 4 pkt 3e i 3f ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Zgodnie z zasadą ogólną sformułowaną w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. m ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z udziału w zyskach osób prawnych/ stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym w szczególności przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 ustawy o CIT, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki. Przy tym dla banków, zgodnie z art. 7b ust. 2 ustawy o CIT powyższe przychody z udziału w zyskach osób prawnych zalicza się do przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Powstanie przychodu dla spółki przejmującej w wyniku dokonanego podziału określone zostało w art. 12 ust. 1 pkt 8c ustawy o CIT, w myśl którego przychodami, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 14 ustawy o CIT, są w szczególności ustalona na dzień łączenia lub podziału wartość majątku spółki przejmowanej lub dzielonej otrzymanego przez spółkę przejmującą lub nowo zawiązaną.

W myśl dyspozycji powyższego artykułu, w przedstawionym stanie faktycznym przepis ten czytać należy łącznie z przepisami art. 12 ust. 4 pkt 3e i art. 12 ust. 4 pkt 3f ustawy o CIT.

Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się wartości majątku spółki przejmowanej lub dzielonej otrzymanego przez spółkę przejmującą odpowiadającej wartości emisyjnej udziałów (akcji) przydzielonych udziałowcom (akcjonariuszom) spółek łączonych lub spółki dzielonej.

Zgodnie zatem z powyższą regulacją, podział spółki stanowi transakcję neutralną na gruncie CIT, jeśli wartość majątku spółki dzielonej, otrzymanego przez spółkę przejmującą, odpowiada wartości emisyjnej akcji przydzielonych akcjonariuszom spółki dzielonej. W konsekwencji, w przypadku podziału spółek, jedynie nadwyżka wartości otrzymanego przez spółkę przejmującą majątku spółki dzielonej ponad emisyjną wartość akcji przyznanych akcjonariuszom spółki dzielonej może stanowić przychód spółki przejmującej.

Ponadto, w przypadku, gdy spółka przejmująca posiada w kapitale zakładowym spółki dzielonej lub przejmowanej udział w wysokości nie mniejszej niż 10%, zastosowanie znajdzie art. 12 ust. 4 pkt 3f ustawy o CIT, stanowiący, iż do przychodów nie zalicza się wartości majątku spółki przejmowanej lub dzielonej, odpowiadającej procentowemu udziałowi spółki przejmującej w kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej, określonemu na ostatni dzień poprzedzający dzień łączenia lub podziału, otrzymanego przez spółkę przejmującą posiadającą w kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej.

Zatem w odniesieniu do majątku spółki przejmowanej lub dzielonej, otrzymanego przez spółkę przejmującą posiadającą udział w kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej w wysokości niemniejszej niż 10% – przychodem spółki przejmującej może być jedynie nadwyżka ponad wartość majątku spółki przejmowanej lub dzielonej, odpowiadająca procentowemu udziałowi spółki przejmującej w kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej, określonemu na ostatni dzień poprzedzający dzień podziału.

Powyżej powołane przepisy, tj. zarówno art. 12 ust.1 pkt 8c, jak i art, 12 ust. 4 pkt 3e oraz art. 12 ust. 4 pkt 3f ustawy o CIT, wprowadzone zostały na mocy ustawy z 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. poz. 2175), zmieniającej ustawę o CIT 1 stycznia 2018 r. (dalej: „Ustawa nowelizująca”).

Mając na uwadze powyższe, ich interpretacja powinna być dokonywana z uwzględnieniem kształtu zmienionych przepisów podatkowych oraz intencji jakie kierowały ustawodawcą przy dokonywaniu ich nowelizacji.

Regulacje zawarte w art. 12 ust. 1 pkt 8c oraz art. 12 ust. 4 pkt 3e i 3f ustawy o CIT, czytane łącznie, są odpowiednikiem uchylonego na mocy Ustawy nowelizującej przepisu art. 10 ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym przy połączeniu lub podziale spółek:

1. dla spółki przejmującej lub nowo zawiązanej nie stanowi dochodu, o którym mowa w ust. 1, nadwyżka wartości otrzymanego przez spółkę przejmującą lub nowo zawiązaną majątku spółki przejmowanej lub dzielonej ponad nominalną wartość udziałów (akcji) przyznanych udziałowcom (akcjonariuszom) spółki przejmowanej lub dzielonej,
2. dla spółki przejmującej, która posiada w kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej udział w wysokości mniejszej niż 10%, dochód stanowi nadwyżka wartości przejętego majątku odpowiadająca procentowemu udziałowi w kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej nad kosztami uzyskania przychodu obliczonymi zgodnie z art. 15 ust. 1k lub art. 16 ust. 1 pkt 8; dochód ten określa się na dzień wykreślenia spółki przejmowanej lub dzielonej z rejestru albo na dzień wydzielenia.
   
   

Jak to zostało wskazane w ogłoszeniu opublikowanym 8 stycznia 2018 r. na stronach internetowych Ministerstwa Finansów
(źródło : https://www.finanse.mf.qov.pl/ko/cit/wyjasnienia-i-komunikaty//asset publisher/Id80/content/wazniejsze-zmiany-w-cit-od-1-stycznia-2018-r/) zatytułowanym : Ważniejsze zmiany w CIT od 1 stycznia 2018 r.:

Podobnie jak do tej pory skutki podatkowe zależeć będą przede wszystkim od charakteru majątku – zarówno wydzielonego ze spółki dzielonej i przenoszonego do spółki przejmującej, jak i pozostającego w spółce dzielonej. Jeżeli jeden z tych majątków nie stanowi przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP), to wspólnik spółki dzielonej osiągnie przychód w postaci wartości emisyjnej akcji (udziałów) w spółce przejmującej (nowy przepis art. 12 ust. 1 pkt 8b), a nie nadwyżki nominalnej wartości tych akcji (udziałów) nad kosztami ich nabycia lub objęcia (uchylony przepis art. 10 ust. 1 pkt 6).

W momencie przyszłego zbycia akcji (udziałów) objętych w spółce przejmującej w wyniku podziału, który nie spełnia warunku dotyczącego przedsiębiorstwa/ZCP, kosztem uzyskania przychodu po stronie wspólnika spółki dzielonej będzie wartość emisyjna tych akcji (udziałów), a nie ich wartość nominalna (art. 15 ust. 1m odpowiednio w wersji po zmianie i przed nią),

Z perspektywy spółki przejmującej nie powstanie – jeżeli spełniony jest warunek dotyczący przedsiębiorstwa/ZCP – przychód w postaci wartości emisyjnej akcji (udziałów) przydzielonych wspólnikom spółki dzielonej, która powinna odzwierciedlać wartość przejętego majątku (nowy przepis art. 12 ust. 4 pkt 3e), a nie – jak do tej pory (uchylony przepis art. 10 ust. 2 pkt 1) – w postaci nadwyżki wartości przejętego majątku nad nominalną wartością tych akcji (udziałów).

Jeżeli spółka przejmująca była wspólnikiem spółki dzielonej, to również nie powstanie taki przychód (w proporcji wynikającej z udziału w spółce dzielonej), ale pod warunkiem, iż udział w spółce dzielonej był „w wysokości nie mniejszej niż 10 proc.” (nowy przepis art. 12 ust. 4 pkt 3f).

Skutki podatkowe dla spółki przejmującej pozostają takie same, jeżeli nie jest spełniony warunek dotyczący przedsiębiorstwa/ZCP.

Ponadto, w uzasadnieniu do projektu Ustawy nowelizującej (druk sejmowy nr 1878 z 4 października 2017 r.) w zakresie modyfikacji przepisów określających sposób ustalania przychodów i kosztów uzyskania przychodów przy podziale przez wydzielenie wskazano również, że:

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami [obowiązującymi do 31 grudnia 2017 r. - przypis Wnioskodawcy], w przypadku zbycia akcji spółki, z której wydzielono część majątku w trybie podziału przez wydzielenie koszt uzyskania przychodów z tytułu takiego zbycia ustala się jako część wydatków poniesionych na nabycie lub objęcie akcji spółki dzielonej, ustaloną w proporcji bazującej na porównaniu wartości nominalnej unicestwianych udziałów spółki dzielonej do wartości nominalnej udziałów spółki dzielonej przed podziałem.

Regulacja ta zakłada, iż proporcja ta odpowiada rzeczywistej relacji wartości wydzielanego majątku do wartości majątku przed podziałem. Taka sytuacja nie zawsze ma miejsce. Podatnicy kształtują bowiem relację między wartościami nominalnymi udziałów w sposób korzystny podatkowo, niezgodnie z celem ww. regulacji i bez uzasadnionej przyczyny ekonomicznej.

Zaburzając proporcję opartą na relacji między wartościami nominalnymi, zbywając po podziale udziały lub akcje spółki dzielonej, uzyskują możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nawet do 100% wydatków na ich nabycie, niezalenie od tego jaką wartość majątku po podziale udziały (akcje) te reprezentują i jaka jest relacja wartości majątku jaki pozostał w spółce dzielonej do jego wartości przed podziałem.

Mając na uwadze wyżej przytoczony komunikat Ministerstwa Finansów oraz uzasadnienie do projektu nowelizacji ustawy o CIT stwierdzić należy, że stan prawny obowiązujący po wprowadzeniu nowelizacji, uległ zmianie jedynie w zakresie określenia wartości, w granicach której nie powstanie przychód podatkowy po stronie spółki przejmującej w związku z wydzieleniem, a którą w brzmieniu przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r. stanowi wartość emisyjna akcji (udziałów) przydzielonych wspólnikom spółki przejmowanej lub dzielonej, która powinna odzwierciedlać wartość przejętego majątku (co wynika z art. art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy o CIT), a nie wartość nominalna, jak to było określone na gruncie stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2017 r.

Tak więc należy wywieść wniosek, że zgodnie z intencją ustawodawcy, art. 12 ust. 4 pkt 3f ustawy o CIT należy interpretować w ten sposób, że w odniesieniu do majątku spółki przejmowanej lub dzielonej, otrzymanego przez spółkę przejmującą posiadającą udział w kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej w wysokości nie mniejszej niż 10%, do przychodów spółki przejmującej nie zalicza się wartości majątku spółki przejmowanej lub dzielonej, odpowiadającej procentowemu udziałowi spółki przejmującej w kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej, określonemu na ostatni dzień poprzedzający dzień podziału.

W przedmiotowym stanie faktycznym Bank Przejmujący posiadał na Dzień Podziału co najmniej 10% akcji w kapitale zakładowym Banku Dzielonego. Ponadto wartość majątku otrzymanego przez Bank Przejmujący w wyniku wydzielenia odzwierciedlała sumę:

• wartości emisyjnej akcji Banku Przejmującego przydzielonych akcjonariuszowi Banku Dzielonego; oraz
  

• wartości majątku Banku Dzielonego przypadającej na procentowy udział Banku Przejmującego w kapitale zakładowym Banku Dzielonego określonego na ostatni dzień poprzedzający Dzień Podziału (tj. wartości majątku Banku Dzielonego przypadającej na akcje posiadane w nim przez Bank Przejmujący, które zostały unicestwione w wyniku Podziału).
  
  

Wartość emisyjna udziałów (akcji) została zdefiniowana w art. 4a pkt 16a ustawy CIT jako cena, po jakiej obejmowane są udziały (akcje), określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku ̶ w innym dokumencie o podobnym charakterze, nie niższa od wartości rynkowej tych udziałów (akcji).

Wartość emisyjna akcji (udziałów) jest używana w ustawie o CIT wyłącznie w kontekście łączenia i podziału spółek (art. 12 ust. 1 pkt 8b, art. 12 ust. 4 pkt 3e, art. 12 ust. 4 pkt 12 oraz art. 15 ust. 1m ustawy o CIT). Niniejszym, pojęcie to należy interpretować w kontekście restrukturyzacji spółek (ich łączenia lub podziału). Zdaniem Wnioskodawcy, „ceną po jakiej obejmowane są udziały (akcje)” w przypadku Podziału była wartość rynkowa Części Wydzielanej, która została przekazana Bankowi Przejmującego, w zamian za co Bank Przejmujący wyemitował swoje akcje (Akcje podziałowe) na rzecz akcjonariusza Banku Dzielonego. Niniejszym, udziałowiec niemiecki „zapłacił” wartością Części Wydzielanej za akcje Banku Przejmującego (Akcje podziałowe). Należy wskazać, że takie rozumienie wartości emisyjnej akcji (udziałów) jest także zgodne z rozumieniem prawniczym - wartością emisyjną jest wartość wkładu do spółki.

Art. 4a pkt 16 ustawy o CIT nie stanowi, że wartością emisyjną udziałów (akcji) jest ich wartość rynkowa, tylko zastrzega, że wartość emisyjna nie może być niższa od tej wartości (czyli wartość emisyjna udziałów (akcji) może być wyższa od wartości rynkowej takich udziałów / akcji).

W dokumentach związanych z podziałem (w tym w planie podziału i załącznikach do niego, np. w projekcie zmian statutu spółki przejmującej) nie wskazuje się z nazwy „ceny po której obejmowane są akcje”. Wynika to z samej istoty podziału, gdzie Kodeks Spółek Handlowych nie posługuje się wyrażeniem „cena, po której obejmowane są akcje”. Nie należy jednak zapominać, że w ustawie o CIT to pojęcie jest ściśle związane z restrukturyzacjami spółek i w takim kontekście należy je interpretować.

Należy zauważyć, że projekt uchwały o zmianie statutu Banku Przejmującego związanej z podziałem jest załącznikiem do uchwały o podziale oraz załącznikiem do planu podziału. W uchwałach związanych z Podziałem oraz w planie podziału wskazuje się, że Bank Przejmujący wyemituje Akcje podziałowe na rzecz udziałowca niemieckiego właśnie w związku z Podziałem, tj. w związku z przejęciem Części Wydzielanej przez Bank Przejmujący. Niniejszym, w kontekście Podziału przez „inny dokument o podobnym charakterze”, o którym mowa w art. 4a pkt 16a ustawy o CIT, należy rozumieć plan podziału Banku Dzielonego (tak też Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 28 sierpnia 2018 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.234.2018.2.AZ wydanej dla innych banków uczestniczących w innym podziale).

Powyższe rozumienie definicji wartości emisyjnej akcji potwierdziło też samo Ministerstwo Finansów, które w toku konsultacji społecznych nad projektem Ustawy nowelizującej udzieliło takiej odpowiedzi Izbie Zarządzających Funduszami i Aktywami:

Wartość emisyjna udziałów jest punktem wyjścia przy określaniu skutków podatkowych przy zdarzeniach restrukturyzacyjnych, jednakże może być ona traktowana zawsze jako wartość faktycznego przysporzenia, z uwagi na to, że może różnić się (nawet znacznie) od wartości rynkowej otrzymywanych udziałów (akcji).
(źródło:https://legislacja.rcl.gov.pl/docs/2/12300402/12445384/12445388/dokument307925.pdf str. 25)

Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 8c ustawy o CIT, „przychodem jest ustalona na dzień podziału wartość majątku spółki dzielonej otrzymanego przez spółkę przejmującą” (przepis ten jest skorelowany z art. 12 ust. 4 pkt 3e i 3f ustawy o CIT, które wyłączają przychód podatkowy). Jak wskazano w stanie faktycznym, głównym wyznacznikiem parytetu wymiany akcji przewidzianym przez plan podziału Banku Dzielonego był uzgodniony w Umowie Transakcyjnej iloraz: 80% Ceny nabycia i średniej arytmetycznej ze średnich dziennych cen ważonych wolumenem obrotu akcji Banku Przejmującego notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych z okresu 30 dni od 14 listopada do 13 grudnia 2017 r. Pozostałe 20% Ceny nabycia stanowiła cena nabycia 8 października 2018 r. ponad 10% akcji w kapitale zakładowym Banku Dzielonego. Oznacza to, że łączna wartość rynkowa Akcji podziałowych (tj. ustalona w oparciu o średnią arytmetyczną ze średnich dziennych cen ważonych wolumenem obrotu akcji Banku Przejmującego notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych odpowiadała 80% Ceny nabycia (tj. 80% ceny transakcyjnej nabycia Części Wydzielanej, uzgodnionej na warunkach rynkowych).

Zdaniem Wnioskodawcy, przez wartość majątku, o której mowa w zacytowanym art. 12 ust. 1 pkt 8c ustawy o CIT, należy rozumieć wartość rynkową Części Wydzielanej (przejętej przez Bank Przejmujący) odpowiadającą Cenie nabycia (tj. uzgodnionej na warunkach rynkowych w Umowie Transakcyjnej).

Umowa Transakcyjna została zawarta pomiędzy dwoma niezależnymi podmiotami. Zatem zasady rozliczenia ich nabycia, w tym określenia wartości rynkowej składników majątkowych oraz odpowiadającym im zasadom wynagrodzenia, podlegały rynkowej weryfikacji. Należy uznać, że Wnioskodawca zaproponował najbardziej korzystne warunki, czyli przekładając to na język podatków, zaoferował największe wynagrodzenie w formie ilości akcji.

W konsekwencji ustalone w Umowie Transakcyjnej warunki wynagrodzenia, czyli ilości akcji oraz ich ceny emisyjnej za przejmowane składniki majątkowe były ustalone na zasadach rynkowych a w konsekwencji cena emisyjna wyemitowanych Akcji podziałowych odpowiadała wartości rynkowej wydzielonych składników majątkowych (wartości rynkowej Części Wydzielanej).

Tym samym, ustalona w oparciu o kryteria rynkowe wartość majątku Części Wydzielanej, która została otrzymana w wyniku Podziału przez Bank Przejmujący – wskazana w planie podziału Odpowiadała na Dzień Podziału ustalonej w oparciu o postanowienia planu podziału (przy zastosowaniu parytetu wymiany akcji) wartości emisyjnej Akcji podziałowych nowoemitowanych w związku z Podziałem i przydzielanych w ramach Podziału akcjonariuszowi Banku Dzielonego. Tym samym, nie powstała nadwyżka tak określonej wartości majątku przenoszonego w wyniku Podziału do Banku Przejmującego ponad wynikającą z planu podziału wartość emisyjną Akcji podziałowych, która mogłaby stanowić przychód po stronie Banku Przejmującego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8c w zw. z art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy o CIT.

W konsekwencji, w myśl art. 12 ust. 1 pkt 8c w zw. z art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy o CIT, w związku z dokonaniem Podziału po stronie Banku Przejmującego nie powstanie przychód podatkowy.

Powyższe stanowisko potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 11 maja 2018 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.189.2018.1.SO wydanej na wspólny wniosek Banku Przejmującego i Banku Dzielonego (wydanej jeszcze przed Podziałem).

Ponadto, takie samo stanowisko potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 28 sierpnia 2018 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.234.2018.2.AZ wydanej dla innych wnioskodawców –banków w związku z innym podziałem banku.

W końcu, wykładnia powyższych przepisów znajduje oparcie również w regulacjach Dyrektywy Rady 2009/133/WE z 9 października 2009 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku łączenia, podziałów, podziałów przez wydzielenie, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów dotyczących spółek różnych państw członkowskich oraz przeniesienia statutowej siedziby SE lub SCE z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego (dalej: „Dyrektywa”).

W świetle art. 7 ust. 1 Dyrektywy, w przypadku gdy spółka przejmująca posiada udział w kapitale spółki przekazującej, wszelkie zyski przysługujące spółce przejmującej przy wycofaniu jej udziałów nie podlegają opodatkowaniu.

Jednocześnie Państwa członkowskie mogą wprowadzić odstępstwo od ust. 1 art. 7 Dyrektywy w przypadku, gdy udziały spółki przejmującej w kapitale spółki przekazującej wynoszą mniej niż 15%, przy czym od dnia 1 stycznia 2009 r. - 10%.

Wskazany przepis został implementowany przez Polskę w art. 10 ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT w jej brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r. Mając na uwadze intencję ustawodawcy, aby art. 12 ust. 4 pkt 3f ustawy o CIT stanowił odpowiednik uchylonego art. 10 ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT w brzmieniu do 31 grudnia 2017 r., który konstytuował neutralność podatkową podziału przez wydzielenie dla spółki przejmującej, która posiada udział w kapitale spółki dzielonej w wysokości co najmniej 10%, stwierdzić należy, że przepis ten (tj. art. 12 ust. 4 pkt 3f znowelizowanej ustawy o CIT) powinien być zgodny z brzmieniem implementowanej Dyrektywy, a w konsekwencji stanowić o braku opodatkowania podziału przez wydzielenie dla spółki przejmującej posiadającej odpowiedni udział w kapitale zakładowym spółki dzielonej.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym, po stronie Banku Przejmującego, w związku z Podziałem, nie powstał przychód podatkowy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 8c w zw. z art. 12 ust. 4 pkt 3e i 3f ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidulana wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.