Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.1.2019.1.AJ
z 19 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 2 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła od wypłaty odsetek w kwocie ponad 2 miliony złotych na rzecz Europejskiego Banku Inwestycyjnego (określoną w art. 26 ust. 2e i ust. 2i w zw. z art. 26 ust. 1 updop) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła od wypłaty odsetek w kwocie ponad 2 miliony złotych na rzecz Europejskiego Banku Inwestycyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką celową, która została utworzona dla potrzeb przeprowadzenia programu sekurytyzacji (dalej: „Sekurytyzacja”, „Transakcja Sekurytyzacyjna”) wierzytelności wynikających z udzielonych przez N S.A. (dalej: „Bank”) kredytów samochodowych (dalej: „Wierzytelności”).

Spłata kredytów udzielonych przez Bank oraz należnych od nich odsetek ze swej natury rozłożona jest na kilka lat. Istotą Sekurytyzacji jest uzyskanie przez Bank finansowania przed terminem wymagalności poszczególnych rat kredytowych i odsetkowych, poprzez odpłatne zbycie Wierzytelności na rzecz Spółki, która nabycie tych Wierzytelności finansuje emisją obligacji oraz zaciągnięciem pożyczek podporządkowanych.

W trakcje Transakcji Sekurytyzacyjnej, Wnioskodawca będzie spłacał kwoty główne oraz wypłacał odsetki od zaciągniętego finansowania, w tym będzie wypłacał odsetki od wyemitowanych przez Wnioskodawcę obligacji nabytych i posiadanych przez Europejski Bank Inwestycyjny (dalej EBI). EBI jest bankiem utworzonym na podstawie Traktatu Rzymskiego w 1958 roku, którego siedziba, od 1968 roku znajduje się w Luksemburgu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stanie prawnym po 1 stycznia 2019 r., Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła od wypłaty na rzecz EBI odsetek w kwocie ponad 2 miliony złotych w trakcie 12-miesięcznego roku podatkowego Wnioskodawcy (lub, jeżeli dany rok podatkowy Wnioskodawcy będzie dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, ponad kwotę stanowiącą 1/12 x 2.000.000 zł x ilość miesięcy w roku podatkowym) ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym po 1 stycznia 2019 r., Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła od wypłaty na rzecz EBI odsetek w kwocie ponad 2 miliony złotych w trakcie 12-miesięcznego roku podatkowego Wnioskodawcy (lub, jeżeli dany rok podatkowy Wnioskodawcy będzie dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, ponad kwotę stanowiącą 1/12 x 2.000.000 zł x ilość miesięcy w roku podatkowym).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, dochody podatników, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, jeżeli są osiągane w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 Ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Polski.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski, przez podatników niemających na tym terytorium siedziby lub zarządu, przychodów z odsetek ustala się w wysokości 20%.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 2019 r. „Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika”, Przepisy art. 26 ust. 2, 2b i 2d nie mają w niniejszej sprawie znaczenia.

Ponadto, zgodnie z wprowadzanym od 1 stycznia 2019 r. art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT: „Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;
2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.”
   
   

Zgodnie z wchodzącym w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. art. 26 ust. 2i „Jeżeli rok podatkowy płatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę, o której mowa w ust. 1, oblicza się jako iloczyn 1/12 kwoty 2 000 000 zł i liczby rozpoczętych miesięcy roku podatkowego, w którym dokonano wypłaty tych należności.”

Zdaniem Wnioskodawcy, o ile ograniczenie wynikające z art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT, w stosunku do wypłat odsetek przewyższających dwa miliony złotych w 12 miesięcznym roku podatkowym Wnioskodawcy, nie pozwala Wnioskodawcy zastosować zwolnienia wynikającego z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, to ograniczenie to nie będzie miało zastosowania do zwolnienia z podatku stosowanego w przypadku EBI ponieważ zwolnienie to wynika między innymi z ratyfikowanych przez Polskę umów międzynarodowych normujących szczególny status prawny EBI, które to umowy:

1. nie stanowią „przepisów szczególnych”, ani
2. nie są umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania.
   
   

Zgodnie z art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej:

1. Ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy.
2. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.
3. Jeżeli wynika to z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy konstytuującej organizację międzynarodową, prawo przez nią stanowione jest stosowane bezpośrednio, mając pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami.
   
   

Zgodnie zaś z art. 343 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej „Unia korzysta na terytorium Państw Członkowskich z przywilejów i immunitetów niezbędnych do wykonywania jej zadań, na warunkach określonych w Protokole z 8 kwietnia 1965 r. w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej. Jest tak również w przypadku (...) i Europejskiego Banku Inwestycyjnego”.

Natomiast zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej (Dz.U. 2004 Nr 90, poz. 864/4, dalej: „Protokół UE”) Unia, jej aktywa, przychody i inne mienie są zwolnione z wszelkich podatków bezpośrednich. W myśl art. 21 Protokołu UE protokół ten stosuje się także do Europejskiego Banku Inwestycyjnego, członków jego organów, jego pracowników i do przedstawicieli Państw Członkowskich biorących udział w jego działalności, bez uszczerbku dla postanowień Protokołu w sprawie statutu tego banku.

Ponadto Umowa Ramowa pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Bankiem Inwestycyjnym z dnia 1 grudnia 1997 r. (Dz.U. 2000 Nr 28, poz. 348; dalej: Umowa Ramowa), dotycząca działalności EBI w Polsce, w art. 3 postanawia, że „Odsetki i wszelkie należności Banku, wynikające z działalności przewidzianej na mocy mniejszej umowy, jak również aktywa i wpływy Banku związane z tą działalnością, będą zwolnione z opodatkowania. Żadne działanie Banku na terytorium Polski w związku z jakąkolwiek sprawą będącą przedmiotem niniejszej umowy nie spowoduje samoistnie obciążenia Banku lub jego aktywów podatkiem”.

Zgodnie z wyżej przywołaną treścią Umowy Ramowej, w obliczu konstytucyjnej zasady pierwszeństwa ratyfikowanych umów międzynarodowych przed normami rangi ustawowej, przepisy dotyczące zryczałtowanego podatku dochodowego w stanie prawnym po 1 stycznia 2019 r. nie znajdą zastosowania w wyżej opisanym zdarzeniu przyszłym.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w stanie prawnym po 1 stycznia 2019 roku Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła od wypłaty na rzecz EBI odsetek w kwocie ponad 2 miliony złotych w trakcie 12-miesięcznego roku podatkowego Wnioskodawcy (lub, jeżeli dany rok podatkowy wnioskodawcy będzie dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, ponad kwotę stanowiącą 1/12 x 2.000.000 x ilość miesięcy w roku podatkowym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła od wypłaty odsetek w kwocie ponad 2 miliony złotych na rzecz EBI – jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm.; dalej: „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – ustala się w wysokości 20% przychodów.

W myśl art. 21 ust. 2 ww. ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady poboru podatku od przychodów wymienionych w ww. art. 21 updop określone zostały w art. 26 updop (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.).

Według art. 26 ust. 1 tej ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Na mocy art. 26 ust. 2e updop jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-le;
2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
   
   

Jednocześnie w myśl § 2 ust. 1 pkt 3-6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 2545) wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku wypłat należności:

1. na rzecz jednostek gospodarczych utworzonych przez organ administracji państwowej wspólnie z innymi państwami na podstawie porozumienia lub umowy, chyba że porozumienia te lub umowy stanowią inaczej;
2. na rzecz organizacji międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem;
3. na rzecz podmiotów, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy o współpracy, jeżeli zostały zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych od tych należności;
4. na rzecz podmiotów zwolnionych z podatku dochodowego od osób prawnych, pod warunkiem wskazania ich nazwy w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska;
   
   

W treści § 3 ww. rozporządzenia określono, że ogranicza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w ten sposób, że płatnicy są obowiązani pobrać zryczałtowany podatek dochodowy, według zasad określonych w tym przepisie ustawy, od wypłat należności dokonywanych w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r., jeżeli:

1. łączna kwota należności wypłacanych z tytułu papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych przekracza kwotę 2 000 000 zł;
2. łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy, innych niż wskazane w pkt 1, przekracza kwotę 2 000 000 zł.
   
   

Z uzasadnienia do projektu rozporządzenia wynika, że specyfika przypadków opisanych w § 2 pkt 3-6 projektu rozporządzenia wpływa na potrzebę utrzymania dotychczasowych preferencji i zasad rozliczania podatku u źródła. Przepisy te wskazują na grupy podatników, którym w dotychczas obowiązujących przepisach przyznano immunitety podatkowe. Biorąc pod uwagę cel wprowadzonych zmian w przepisach ustawy, tj. uszczelnienie systemu podatkowego w kontekście wypłat podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła – szczególnie należy potraktować podmioty utworzone przez organ administracji państwowej wspólnie z innymi państwami, organizacje międzynarodowe, których Polska jest członkiem oraz podmioty, z którymi zawarto umowy lub których konkretne/zindywidualizowane nazwy zostały wskazane w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. Uznano, że w przypadku tej grupy podatników i dokonywanych z nimi czynności ryzyko wystąpienia nieprawidłowości nie występuje.

Przykładem immunitetu podatkowego jest zwolnienie z podatku dochodowego dla Organizacji Narodów Zjednoczonych na podstawie Konwencji dotyczącej przywilejów i immunitetów Narodów Zjednoczonych zatwierdzonej przez Ogólne Zgromadzenie Narodów Zjednoczonych dnia 13 lutego 1946 r. (Dz.U. z 1948 r. poz. 286). Inne podmioty dysponujące takimi immunitetami to m.in.:

• Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju;
  

• Europejski Bank Inwestycyjny;
  

• Europejski Fundusz Inwestycyjny;
  

• Bank Rozwoju Rady Europy;
  

• Europejski Bank Centralny;
  

• Nordycki Bank Inwestycyjny;
  

• Bank Światowy;
  

• Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju.
  
  
  

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy zauważyć, że działalność Europejskiego Banku Inwestycyjnego reguluje art. 308 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864/2 z późn. zm.) stanowiąc, że Europejski Bank Inwestycyjny ma osobowość prawną. Członkami Europejskiego Banku Inwestycyjnego są Państwa Członkowskie. Statut Europejskiego Banku Inwestycyjnego stanowi przedmiot protokołu załączonego do Traktatów. (…).

Na mocy art. 3 zd. 1 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów unii europejskiej (Dz.U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864/4 z późn. zm.) Unia, jej aktywa, przychody i inne mienie są zwolnione ze wszelkich podatków bezpośrednich.

Zgodnie z artykułem 343 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Europejski Bank Inwestycyjny, podobnie jak Unia Europejska, korzysta na terytorium państw członkowskich z przywilejów i immunitetów niezbędnych do wykonywania jej zadań. Warunki korzystania z tych przywilejów i immunitetów określono w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej (Dz.U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864/4 z późn. zm.). Unia, jej aktywa, przychody i inne mienie są zwolnione ze wszelkich podatków bezpośrednich – Art. 3 zd. 1 Protokołu. Z kolei, Protokół stosuje się także do Europejskiego Banku Inwestycyjnego.

Powyższy stan rzeczy znalazł również potwierdzenie i doprecyzowanie bezpośrednio w postanowieniach Umowy ramowej z dnia 1 grudnia 1997 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Bankiem Inwestycyjnym dotyczącej działalności EBI w Polsce (Dz.U. z 2000 r., nr 28, poz. 348). Z treści art. 3 tej umowy wynika, że: „odsetki i wszelkie należności Banku, wynikające z działalności przewidzianej na mocy niniejszej umowy, jak również aktywa i wpływy Banku związane z tą działalnością, będą zwolnione z opodatkowania. Żadne działanie Banku na terytorium Polski w związku z jakąkolwiek sprawą będącą przedmiotem niniejszej umowy nie spowoduje samoistnie obciążenia Banku lub jego aktywów podatkiem.”

Ponieważ zwolnienie Europejskiego Banku Inwestycyjnego z opodatkowania ma swoje źródło nie w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania lub przepisach szczególnych w rozumieniu art. 26 ust. 2e updop, lecz w innej umowie międzynarodowej - Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, ww. przepis nie znajdzie zastosowania do wypłat na rzecz EBI.

Na konieczność uwzględniania specyfiki międzynarodowych podmiotów finansowych zwrócił uwagę Minister Finansów w wyjaśnieniu z 29 maja 2001 r. (znak PB7/033-1934/2001) wydanym w związku z wprowadzeniem od 1 stycznia 2000 r. obowiązkiem przedstawiania certyfikatów miejsca zamieszkania lub siedziby przez beneficjentów wypłacanych z Polski dywidend, odsetek lub należności licencyjnych. W konsekwencji wprowadzenia tego obowiązku Minister Finansów wyjaśnił, że żądanie od międzynarodowych banków lub innych instytucji finansowych, których Polska jest członkiem lub z którymi zostały zawarte umowy o współpracy, przedstawiania powyżej określonych certyfikatów wystawionych przez organy podatkowe państw, w których podmioty te mają swoją siedzibę jest całkowicie zbędne, ponieważ ze względu na międzynarodowy charakter, instytucje te posiadają immunitet podatkowy i nie podlegają administracji podatkowej państw, w których działają. Siedziba ich jest uregulowana w umowach międzynarodowych, na podstawie których zostały one utworzone. W związku z powyższym nie ma potrzeby żądania certyfikatów w szczególności od takich instytucji jak m.in. Europejski Bank Inwestycyjny (EBI).

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca dokonując wypłat na rzecz EBI odsetek z tytułu udzielonej pożyczki nie będzie zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.