Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.3.2019.1.MS
z 22 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 2 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania faktury oraz rozliczenia podatku VAT przez przedsiębiorcę, który zlikwidował działalność gospodarczą - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania faktury oraz rozliczenia podatku VAT przez przedsiębiorcę, który zlikwidował działalność gospodarczą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 15 czerwca 2018 r. Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, dokonał dostawy nieruchomości zabudowanej w miejscowości F. składającej się z trzech działek oznaczonych geodezyjnie nr x/3, x/4, x/7. Przedmiotowa dostawa była potwierdzona aktem notarialnym. Poza tym wystawił fakturę VAT z wykazaną kwotą podatku należnego. Podatek ten rozliczył w deklaracji VAT-7 za miesiąc czerwiec 2018 r.

Niezależnie od powyższego, po przeanalizowaniu przepisów prawa podatkowego oraz zaistniałego stanu faktycznego, okazało się, że w momencie dostawy przedmiotowej nieruchomości zastosował błędnie stawkę podstawową podatku VAT, gdzie faktycznie, w związku ze spełnieniem przesłanek wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zastosować należało zwolnienie przedmiotowe.

W związku z powyższym powstała nadpłata w podatku od towarów i usług, poprzez wykazanie i uregulowanie podatku w niewłaściwej wysokości.

Możliwość zastosowania wyżej wymienionego zwolnienia z opodatkowania, do przedmiotowej dostawy, potwierdza również wynik kontroli naczelnika urzędu skarbowego przeprowadzonej u kontrahenta Wnioskodawcy (nabywcy przedmiotowej nieruchomości zabudowanej). W jej rezultacie zakwestionowano m. in. prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z wystawionej przez Wnioskodawcę faktury, która dokumentowała opisywaną dostawę. Organ skarbowy w protokole pokontrolnym wskazał, że przedmiotowy zakup i dokumentująca go faktura, nie dawał kontrahentowi Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku VAT, powołując się na art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z tym, iż dostawa tej nieruchomości zabudowanej korzystała ze zwolnienia.

Ponadto, w dniu 21 lipca 2018 r. Wnioskodawca zakończył prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej oraz zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Niniejszy fakt zgłosił, w przewidziany prawem sposób, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, że błędnie została opodatkowana dostawa przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, która to czynność powinna korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, Wnioskodawca ma prawo do skorygowania wystawionej faktury i skorygowania rozliczenia podatku VAT, w związku z powstaniem nadpłaty w podatku, również po zakończeniu działalności gospodarczej i wyrejestrowaniu z rejestru czynnych podatników VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo do skorygowania faktury wystawionej na dostawę przedmiotowej nieruchomości zabudowanej oraz skorygowania rozliczenia podatku VAT w związku z powstaniem nadpłaty, również po zakończeniu działalności gospodarczej i wyrejestrowaniu z rejestru czynnych podatników VAT.

Podatek od towarów i usług oparty jest na zasadzie samoobliczenia: podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133 (art. 99 ust. 1 ustawy VAT).

Zgodnie z art. 99 ust. 12 ustawy VAT zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi je w innej wysokości.

Z powołanych regulacji wynika – zdaniem Wnioskodawcy - że zarówno organ jak i podatnik osoba fizyczna wykreślona z rejestru podatników czynnych ma prawo i obowiązek zweryfikować rozliczenie podatku od towarów i usług poprzez złożenie deklaracji. Przy czym prawo to ograniczone jest terminem przedawnienia zobowiązania podatkowego (nadwyżki podatku naliczonego nad należnym).

Uzasadnienie.

Takie stanowisko odnośnie przedmiotowego zagadnienia potwierdza orzecznictwo sądów krajowych jak i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W ocenie sądów administracyjnych, istotne jest, aby w okresie, którego dotyczy korekta, przedsiębiorca prowadził działalność gospodarczą i był zobowiązany do prawidłowego rozliczania daniny. Jeśli rozliczenie nie okazało się prawidłowe i np. zobowiązanie VAT zostało zawyżone, to ma prawo odzyskać nieprzedawnioną nadpłatę niezależnie od formalnych warunków, takich jak rejestracja.

Mając na uwadze orzecznictwo sądów administracyjnych, prawo do wystawienia faktury VAT korygującej powinien mieć również wyrejestrowany podatnik, jeżeli w odniesieniu do okresu, kiedy działalność gospodarcza była przez niego prowadzona, zajdą okoliczności uzasadniające powód wystawienia takiej korekty, o ile pozostają one w związku z rozliczeniem podatku dokonanym uprzednio. Sam fakt zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej, powodujący wykreślenie takiego podmiotu z rejestru podatników VAT, nie może skutkować zanegowaniem prawa do dokonania korekty związanej z okresem, kiedy działalność była przez takiego podatnika prowadzona. Jednakże sytuacja ta może dotyczyć tylko istniejącego podmiotu, który został wykreślony z rejestru podatników VAT, a więc jedynie osób fizycznych. W przypadku wykreślenia podmiotu gospodarczego z ewidencji podatników VAT (np. spółki), przy jego równoczesnej likwidacji faktura korygująca nie może zostać skutecznie wystawiona, bowiem brak jest podmiotu, który mógłby fakturę tę wystawić. Wobec powyższego sądy potwierdzają uprawnienie do korygowania deklaracji podatkowych, które wynika z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800), który prawo do korekty uprzednio złożonej deklaracji przyznaje podatnikom, płatnikom i inkasentom. Powyższą tezę potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 324/12. Zdaniem składu sędziowskiego wyrejestrowanie nie uzasadnia pozbawienia podatnika prawa do korekty faktury bądź deklaracji.

W ocenie Sądu nie może być uznany za słuszny i zgodny z obowiązującym prawem pogląd zawarty w zaskarżonej decyzji, co do braku możliwości dokonania korekty faktury przez podmiot, którego działalność gospodarcza została wyrejestrowana, w związku z czym występuje jako osoba nie mająca statusu podatnika.

Potwierdza to również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 października 2016 r. sygn. akt III SA/GI 360/16, gdzie Sąd w uzasadnieniu powołując się m.in. na prawomocny wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 maja 2014 r., sygn. akt SA/Gd 328/14, stwierdził, że wykreślenie z rejestru podatników czynnych VAT nie jest uzasadnieniem dla pozbawienia podmiotu będącego stroną prawa do złożenia korekty deklaracji VAT-7 ani dla odmawiania mu prawa do sporządzenia korekty faktury.

Zdaniem Sądu, osoba fizyczna wykreślona z rejestru podatników VAT zachowuje status podatnika tego podatku w odniesieniu do okresu rozliczeniowego, w którym była podatnikiem. Do przyjęcia takiego stanowiska skłania również możliwość weryfikacji przez organ podatkowy deklaracji podatkowej VAT-7, a więc samorozliczenia podatku VAT, prowadzenia postępowania i wydania decyzji w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego przez organ podatkowy również w stosunku do osoby fizycznej po jej wykreśleniu z rejestru podatników VAT. Ponadto Sąd wskazał, że zarówno organ jak i podatnik - osoba fizyczna wykreślona z rejestru podatników czynnych, ma prawo i obowiązek zweryfikować rozliczenie podatku od towarów i usług poprzez złożenie deklaracji. Przy czym prawo to ograniczone jest terminem przedawnienia zobowiązania podatkowego (nadwyżki podatku naliczonego nad należnym).

Z powołanego wyżej wyroku wynika, że zgodnie z art. 81 § 1 ordynacji podatkowej stronie, pomimo zakończenia działalności gospodarczej przysługuje prawo złożenia korekty deklaracji VAT-7 za okres, w którym prowadziła niniejszą działalność. Przy składaniu korekty deklaracji, należy bowiem przypisać jej taki status, jaki miała w okresie, którego dotyczy korekta deklaracji. Korekta deklaracji pełni bowiem rolę korelatu mechanizmu samoobliczania podatku, chroniąc podatnika zarówno przed niekorzystnymi skutkami powstania zaległości podatkowej, jak i otwierając możliwość ewentualnego zwrotu nadpłaty. Przy czym, nie zawsze złożenie korekty deklaracji i wniosku o stwierdzenie nadpłaty będzie w danym momencie jurydycznie możliwe. Sam organ podatkowy w zaskarżonej interpretacji przywołał regulacje art. 81 b § 1 pkt 1) ordynacji podatkowej, zgodnie z którym uprawnienie do skorygowania deklaracji ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą; a z mocy pkt 2) powołanego przepisu przysługuje nadal po zakończeniu kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.

Dla potwierdzenia takiego stanowiska, przy rozstrzygnięciu powyższego problemu pomocnym jest także orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, a w szczególności wyrok z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie C-32/03 l/SFiniH przeciwko Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, iż podmiot, który zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej, lecz nadal płaci czynsz oraz opłaty związane z pomieszczeniem służącym uprzednio wykonywaniu tej działalności, ponieważ umowa najmu zawiera klauzulę uniemożliwiającą jej wypowiedzenie, jest uważany za podatnika w rozumieniu tego artykułu i może odliczyć podatek VAT naliczony od poniesionych w ten sposób wydatków, o ile istnieje bezpośredni i ścisły związek między dokonanymi płatnościami a działalnością gospodarczą oraz zostanie stwierdzony brak nieuczciwego zamiaru bądź nadużycia.

Ponadto prawo do korekty podatku przez wystawcę nieprawidłowej faktury było przedmiotem rozważań Trybunału w sprawie C - 454/98 Manfred Strobel vs Finanzamt Esslingen. Trybunał stwierdził w nim, że warunkiem prawa do korekty powinno być wyeliminowanie ryzyka uszczuplenia wpływów do budżetu z tytułu podatku VAT, czyli zapewnienie, że adresat błędnej faktury nie odliczył wykazanego podatku, a jeżeli odliczenie takie zostało dokonane, to, że będzie skorygowane.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że w związku z przeprowadzoną kontrolą podatkową u kontrahenta Wnioskodawcy (nabywcy przedmiotowej nieruchomości), naczelnik urzędu skarbowego zakwestionował prawo do odliczenia podatku wynikającego z otrzymanej od Wnioskodawcy faktury, gdzie błędnie opodatkowano dostawę nieruchomości zabudowanej składającej się z trzech działek (zamiast zastosowania zwolnienia od podatku).

Okoliczność ta w świetle zaprezentowanego wyżej wyroku Trybunału, ma znaczenie w zakresie przedstawionego pytania. Świadczy bowiem o tym, że na skutek działań organów podatkowych został spełniony warunek umożliwiający dokonanie przez Wnioskodawcę korekty podatku to jest „wyeliminowanie ryzyka uszczuplenia wpływów do budżetu z tytułu wykazanego podatku, czyli zapewnienie, że adresat błędnej faktury nie odliczył wykazanego podatku”. Skoro zatem ryzyko uszczuplenia wpływów budżetu z tytułu podatku VAT z wystawionej przeze Wnioskodawcę faktury nie istnieje, ma on prawo do skorygowania faktury i korekty rozliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Z kolei obowiązek składania deklaracji wprowadza przepis art. 99 ustawy. I tak w art. 99 ust. 1 ustawy wskazano, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Natomiast stosownie do treści art. 99 ust. 12 zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że organ podatkowy określi je w innej wysokości.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 31 ustawy przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Zaś przez fakturę elektroniczną o której mowa w art. 2 pkt 32 ustawy rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży, zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Sytuacje, w których konieczne jest wystawienie faktury korygującej zostały określone w art. 106j ustawy o VAT.

Z kolei w myśl art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

• podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z kolei art. 106j ust. 2 ustawy wskazuje, że faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   
   
   
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
      
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
      
      
      
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.
   

Jak wynika z powołanych regulacji, fakturę korygującą wystawia podatnik w przypadku udzielenia rabatów, zwrotu sprzedawcy towarów i opakowań, a także zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty. Fakturę należy również skorygować w sytuacji gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku a także w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, z przytoczonych uregulowań wynika, że istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Innymi słowy faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Konsekwencją wystawienia faktury korygującej jest dokonanie zmiany rozliczenia podatku. Z literalnego brzmienia powyższych przepisów jednoznacznie wynika, w jakich sytuacjach podatnik ma prawo do wystawienia faktury korygującej.

Niemniej jednak – jak wskazano wyżej  do wystawienia faktury korygującej uprawnieni są wyłącznie podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy. Z uwagi na fakt, iż faktura korygująca ma moc faktury VAT i pod każdym względem traktuje się ją jako zwykłą fakturę VAT, podmiotem uprawnionym do jej wystawienia jest wyłącznie podmiot zarejestrowany jako „podatnik VAT czynny”.

Dodatkowo wskazać również należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie regulują terminów do wystawienia faktur korygujących, należy mieć jednak na uwadze termin przedawnienia zobowiązania podatkowego, uregulowany w art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.). Dokonywanie przez podatnika wszelkich zmian dotyczących rozliczeń podatku od towarów i usług może nastąpić do momentu, w którym nie ulega przedawnieniu zobowiązanie podatkowe za dany okres rozliczeniowy. Korekta faktury powinna być dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w dniu 15 czerwca 2018 r. Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, dokonał dostawy nieruchomości zabudowanej, wystawiając fakturę VAT z wykazaną kwotą podatku należnego. Podatek ten rozliczył w deklaracji VAT-7 za miesiąc czerwiec 2018 r. W dniu 21 lipca 2018 r. Wnioskodawca zakończył prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej oraz zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Niniejszy fakt zgłosił, w przewidziany prawem sposób, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Następnie po przeanalizowaniu przepisów prawa podatkowego oraz zaistniałego stanu faktycznego, okazało się, że w momencie dostawy przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca zastosował błędnie stawkę podstawową podatku VAT, gdy faktycznie należało zastosować zwolnienie przedmiotowe.

Na tle powyższego Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem czy w sytuacji zastosowania dla dostawy przedmiotowej nieruchomości zabudowanej stawki podstawowej, w przypadku gdy czynność ta powinna korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, Wnioskodawca ma prawo do skorygowania wystawionej faktury i skorygowania rozliczenia podatku VAT, również po zakończeniu działalności gospodarczej i wyrejestrowaniu z rejestru czynnych podatników VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, iż ponieważ Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej i został wykreślony z rejestru podatników VAT czynnych, z dniem 21 lipca 2018 r., utracił status podmiotu uprawnionego do wystawiania faktur VAT i odpowiednio faktur korygujących, tym samym nie jest zobowiązany i uprawniony do wystawienia faktury korygującej, o której mowa w art. 106j i następne ustawy o VAT.

Odnosząc się z kolei do kwestii zasadności złożenia korekty deklaracji VAT-7 stwierdzić należy, że ustawa Ordynacja podatkowa zawiera ogólne zasady korygowania deklaracji, także dotyczące deklaracji składanych dla potrzeb rozliczenia podatku od towarów i usług, niezależnie od regulacji zawartych w samej ustawie o VAT.

Stosownie do art. 21 § 1 pkt 1 oraz § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania. Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

Zgodnie z art. 81 § 1 i § 2 cyt. wyżej ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowemu (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego. Wprawdzie przepisy ustawy VAT nie zawierają generalnej reguły dotyczącej korekt deklaracji, ani co do przesłanek takiej korekty, ani co do sposobu jej dokonywania, to jednak konieczność korekty powstaje w każdym przypadku, gdy kwota odliczenia byłaby niższa lub wyższa od kwoty odliczenia przysługującego podatnikowi, a także w sytuacjach, gdy po wykazaniu odliczenia uległy zmianie czynniki wpływające na prawo lub wielkość odliczenia.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np.: określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej już deklaracji.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisami ordynacji podatkowej oraz przepisami ustawy o podatku od towarów i usług prawo do składania deklaracji oraz korekt tych deklaracji mają, podmioty posiadające status podatnika VAT.

W przypadku natomiast utraty statusu podatnika podatku VAT powyższe regulacje prawne nie przewidują możliwości składania korekty deklaracji, gdyż w momencie utraty statusu podatnika, traci on prawo do składania deklaracji i tym samym korekty deklaracji.

W okolicznościach niniejszej sprawy - na dzień dokonania ewentualnej korekty deklaracji VAT- 7 - Wnioskodawca nie będzie już prowadził działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, bowiem z dniem 21 lipca 2018 r. zakończył prowadzenie działalności oraz zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT, a fakt zakończenia prowadzenia działalności zgłosił właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w przewidziany prawem sposób.

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że - w przedmiotowej sprawie - Wnioskodawca nie ma prawa do dokonania korekty deklaracji VAT-7 po zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej.

Podsumowując zatem, po wykreśleniu z rejestru podatników VAT czynnych, nie ma Pan prawa i obowiązku wystawienia faktury korygującej oraz składania korekty deklaracji VAT-7.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Zainteresowanego we wniosku wyroków sądów administracyjnych tut. organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnej sprawy i co do zasady wiążą one stronę postępowania w konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.