Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.887.2018.2.KO
z 21 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 12 listopada 2018 r. (data wpływu 22 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z 21 stycznia 2019 r. (data wpływu 25 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawców po podziale geodezyjnym na rzecz jednego Nabywcy,
• prawidłowe – w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawców po podziale geodezyjnym na rzecz kilku Nabywców,
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2018 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawców po podziale geodezyjnym na rzecz jednego Nabywcy,
• opodatkowania podatkiem VAT sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawców po podziale geodezyjnym na rzecz kilku Nabywców,

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 21 stycznia 2019 r. (data wpływu 25 stycznia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 14 stycznia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.887.2018.1.JP.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania M. S.,
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania R. B.
  
  

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W listopadzie 2017 r. Wnioskodawca będący wówczas we wspólności majątkowej ze swoją małżonką A. S. wylicytował na aukcji komorniczej wraz ze swoim przyjacielem R. B. (zwanym dalej Wspólnikiem), nazywani wspólnie Stronami lub Wnioskodawcami, 1/2 udziałów (czyli po 1/4 udziałów dla każdego) w nieruchomości nr 786 o powierzchni 3110 m² zabudowanej domem. Zakup został sfinansowany z oszczędności Wnioskodawców. Następnie Wnioskodawca wraz ze Wspólnikiem wystąpił razem z właścicielem pozostałych udziałów (1/2 udziałów) o podział geodezyjny tej nieruchomości, w celu zniesienia współwłasności, czego udało się dokonać 18 czerwca 2018 r. Na skutek powyższego Wnioskodawcy i Wspólnikowi przypadła w równych udziałach część nieruchomości obejmująca wyłącznie działkę niezabudowaną nr 786/2 (bez domu) o powierzchni 2296 m² oraz dokonana została spłata 5000 złotych na rzecz drugiego współwłaściciela. W międzyczasie (2 luty 2018 r.) Wnioskodawca wraz ze Wspólnikiem dokupił na kredyt hipoteczny dwie sąsiednie niezabudowane działki nr 785/2, 784 z dostępem do drogi publicznej o powierzchni łącznej 3736 m².

W następstwie zaistnienia ww. okoliczności z dniem 18 czerwca 2018 roku Wnioskodawca wraz ze Wspólnikiem stali się właścicielami trzech działek rolnych o nr 784, 785/2, 786/2 wg. ewidencji gruntów (sady i grunty orne), ale według MPZP - tereny mieszkaniowo-usługowe, o łącznej powierzchni 6032 m² - Wnioskodawcy nie występowali oraz nie będą występować o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego dla posiadanych działek. Powyższe działki zostały zakupione na własne cele Wnioskodawców, jako inwestycja na przyszłość. Dopiero poniższa prośba sąsiadów zmieniła cel na jaki została zakupione ww. działki.

Następnie do Wnioskodawcy oraz Wspólnika zgłosili się sąsiedzi, będący właścicielami przylegających działek, z propozycją dokonania połączenia oraz podziału przedmiotowych gruntów na podstawie art. 98b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 121 z późn. zm.), w taki sposób, aby działki sąsiadów również zyskały dostęp do drogi publicznej, poprzez wewnętrzną drogę (wydzieloną w wyniku podziału geodezyjnego).

W następstwie połączenia oraz podziału nieruchomości Wnioskodawcy staną się właścicielami działek 2252, 2253, 2254, 2255, 2256, 2257, 2258 oraz 2259 (droga wewnętrzna) o powierzchni odpowiadającej działkom wcześniej przez Wnioskodawców nabytych (większa ilość mniejszych działek związana jest z uporządkowaniem stanu faktycznego i prawnego posiadanych gruntów rolnych i nie jest podejmowana w celu podniesienia wartości nieruchomości w celach komercyjnych). Po połączeniu i podziale nieruchomości Wnioskodawcy oraz sąsiedzi dokonają wzajemnego przeniesienia własności nowopowstałych działek tak, by sąsiedzi uzyskali dostęp do drogi publicznej, a Wnioskodawcy otrzymali w zamian części nieruchomości będących dotychczas we władaniu Sąsiadów (umowa zamiany). Sąsiedzi zaproponowali, aby w zamian za przekazanie im udziałów w drodze wewnętrznej (8/15 udziałów w drodze wew. - działka nr 2259) oraz trzech działek 2252, 2253, 2254 o łącznej powierzchni 3008 m² przekażą Wnioskodawcy oraz Wspólnikowi działki 2248, 2249, 2250, 783/7, 783/6, 2260, 2261 o łącznej powierzchni 3175 m². Po tak dokonanym z właścicielami sąsiednich działek wspólnie i zgodnie podziale geodezyjnym (w oparciu o art. 98b ustawy o gospodarce nieruchomościami), a następnie dokonaniu zamian tych nieruchomości (także w oparciu o art. 98b ustawy o gospodarce nieruchomościami) Wnioskodawcy będą posiadali działki o łącznej powierzchni 6046 m² (5394 m² + 652 m² - udziały w drodze). W konsekwencji, w następstwie połączenia oraz podziału nieruchomości oraz ich zamiany Wnioskodawcy nie zyskają na powierzchni działek (różnica 167 m² na korzyść Wnioskodawców jest zdarzeniem niezamierzonym i przypadkowym). Działki te w ewidencji pozostaną jako grunty orne i sady, jednak w MPZP - będą widnieć jako A16/3MN zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna wraz z przynależnym zagospodarowaniem terenu oraz A16/6MNU zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna z usługami wraz przynależnym zagospodarowaniem terenu. Podkreślenia wymaga fakt, iż w Postanowieniu Burmistrza Miasta z dnia 29 sierpnia 2018 r. pozytywnie został zaopiniowany podział ww. nieruchomości pod warunkiem ww. zamiany działek. Bez zamiany działek, połączenie oraz podział przedmiotowych gruntów na podstawie art. 98b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami nie mógłby mieć miejsca.

Zgodnie z art. 28 pkt 1.2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2012 r. w sprawie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1422 ze zm.) oraz art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz.U. z 2018 r.. poz. 1152 ze zm.) zakazuje się odprowadzenia wód opadowych do kanalizacji sanitarnych, nakazując zagospodarować je w takim przypadku jeśli jest brak kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej) na własnym terenie.

Uwzględniając treść ww. przepisów, po podziale nieruchomości, Wnioskodawcy zamierzają wybudować we własnym zakresie na ww. działkach zbiorniki retencyjne (deszczowe) na wody opadowe. Działki te są bowiem działkami budowlanymi z przeznaczeniem pod zabudowę domów jednorodzinnych. Do ww. działek gmina być może w przyszłości będzie doprowadzać kanalizacje sanitarną oraz wodociągową, jednakże nastąpi to w bliżej nieokreślonej przyszłości, a więc obecnie nie jest możliwe przyłączenie działek do jakiejkolwiek kanalizacji. W konsekwencji, bez budowy zbiorników retencyjnych, Wnioskodawcy nie mieliby możliwości odprowadzenia wód opadowych z ww. działek. Budowa zbiorników retencyjnych ma również charakter proekologiczny, co jest bardzo istotne z perspektywy Wnioskodawców oraz potencjalnych nabywców, gdyż zarówno Wnioskodawcy, jak również przyszli potencjalni właściciele działek nie będą uszczuplać skromnych krajowych zasobów wód słodkich w Polsce (w Polsce na jednego mieszkańca przypada ok 1600 m³/rok wody. a w okresach suszy nawet poniżej 1000 m³/rok/osobę, a średnia europejska to ok 4500 m³/rok/osobę, a na Świecie ok. 7300 m³). Zbiornik taki pełni, także bardzo ważną funkcje tzw. „małej retencji” wód opadowych. Gromadzi nadmiar wód (nie podwyższa to poziomu wód w rzekach) w porze deszczowej, a w porze suchej może nawadniać przydomowy ogród lub służyć do innych celów gospodarczych np. pranie czy spłukiwanie toalet, nie obniżając tym samym poziomu zbiorników wody pitnej, rzek lub studni.

Wnioskodawcy pragną podkreślić, iż nigdy nie prowadzili działalności gospodarczej i nigdy nie byli czynnymi podatnikami VAT - są osobami fizycznymi zatrudnionymi na podstawie umów o pracę. Podobnie działki gruntu nie były związane z jakąkolwiek prowadzoną działalnością gospodarczą oraz nie były nigdy przedmiotem umów najmu i dzierżawy lub innych o podobnym charakterze. Wnioskodawcy nie zamierzają podejmować jakichkolwiek działań polegających na uzbrojeniu działek, wyposażeniu w urządzenia sieci wod.-kan., sieci energetyczne oraz działań o charakterze marketingowym, z wyjątkiem portalu internetowego umożliwiającego wystawienie oferty sprzedaży działek.

Na dzień dzisiejszy, zamiarem Wnioskodawców jest sprzedaż w przyszłości wszystkich ww. działek na rzecz jednego Nabywcy. Wnioskodawcy z ostrożności dokonali jednak wstępnego rekonesansu w sprawie sprzedaży działek, czego rezultatem jest wniosek, iż bardzo utrudnione będzie znalezienie kupca dla tak obszernego gruntu i mało prawdopodobnym jest, aby do takiej transakcji doszło. W związku z powyższym prawdopodobnie Wnioskodawcy będą zmuszeni dokonywać zbycia oddzielnie każdej z działek. Podkreślenia wymaga fakt, iż Wnioskodawcy nie posiadają jeszcze innych nieruchomości, niż wskazane w niniejszym wniosku o interpretację, które byłyby w przyszłości przeznaczone do sprzedaży. Natomiast w 2014 r. Wnioskodawca sprzedał mieszkanie własnościowe (współwłasność z żoną) zakupione w 2010 roku. Sprzedaż nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Mieszkanie zostało nabyte w celu realizacji celów mieszkaniowych (Wnioskodawca mieszkał w nim z żoną i córką przez 4 lata).

Natomiast zgodnie ze stanem faktycznym Wnioskodawca nie chce dokonywać czynności zbycia nieruchomości w sposób częstotliwy, a jego celem jest dokonanie sprzedaży całego gruntu w drodze jednej transakcji, a ostatecznie wyzbycie każdej działki osobno. Do momentu sprzedaży działki nie będą wykorzystywane w jakikolwiek sposób z wyjątkiem budowy zbiorników retencyjnych.

Dnia 17 lipca 2018 r. Wnioskodawca zawarł ze swoją małżonką umowę ustanawiającą rozdzielność majątkową, w następstwie której ww. działki stały się majątkiem odrębnym Wnioskodawcy.

Pismem z 21 stycznia 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco:

1. Od dnia nabycia do chwili obecnej działki wykorzystywane są przez Wnioskodawców do celów osobistych/rekreacyjnych.

2. Wnioskodawcy w ogóle nie wykorzystywali działek do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, jak również korzystającej ze zwolnienia.

3. Wnioskodawcy wykorzystują działki rekreacyjnie - latem spędzanie wolnego czasu z rodziną, aby skorzystać z pobytu na świeżym powietrzu oraz podziwiać panoramę okolicy (działki położone na wzgórzu).

4. Wnioskodawcy nabyli działki z zamiarem zabezpieczenia finansowego w przyszłości (inwestycja - emerytura), ale zgłosili się sąsiedzi z propozycją podziału i zamiany nieruchomości, a potem potencjalni zainteresowani ich zakupem (sami się zgłosili bez wystawiania żadnego ogłoszenia).

5. Wnioskodawcy nie zamierzają dokupić jakichkolwiek działek.

6. Wnioskodawcy nie podjęli jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości działek.

7. Przyczyną jest to, że potencjalni zainteresowani nabyciem sami się pojawili oferując dobrą cenę za nieruchomość.

8. Wnioskodawca – M. planuje przeznaczenie środków pieniężnych na wykup połowy domu od żony (pomiędzy małżonkami jest rozdzielność majątkowa), a drugi Wnioskodawca planuje remont domu w górach.

9. Na moment sprzedaży nieruchomości Wnioskodawcy nie będą czynnymi podatnikami VAT.

10. Wnioskodawcom nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia w związku z budową zbiorników retencyjnych.

11. Wnioskodawcy zamierzają wybudować zbiornik retencyjny na każdej działce.

12. Przedmiotowe zbiorniki nie będą sprzedawane w ramach pierwszego zasiedlenia. W opinii Wnioskodawcy planowana odpłatna sprzedaż przedmiotowych zbiorników co prawda stanowi odpłatną dostawę i jako taka w rozumieniu art. 5 ustawy VAT jest opodatkowana podatkiem VAT, natomiast dla tych transakcji, z uwagi iż będzie dokonywana sprzedaż prywatna (sprzedaż majątku prywatnego) - dla tej dostawy Wnioskodawca nic będzie działał jako podatnik VAT. Tym samym dokonywana przez niego odpłatna dostawa nie będzie czynnością opodatkowaną.

13. Czy zbiorniki retencyjne, jakie zamierzają wybudować Wnioskodawcy, będą obiektami budowlanymi (budowlami) w myśl ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 z późn. zm.).

Tak.

14. Uwzględniając odpowiedź na pytanie 12, według Wnioskodawcy przedmiotowe zbiorniki nie będą sprzedawane w ramach pierwszego zasiedlenia, a w konsekwencji nie minie okres 2 lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawców po podziale geodezyjnym przeprowadzonym w oparciu o art. 98b ustawy o gospodarce nieruchomościami na rzecz jednego Nabywcy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawców po podziale geodezyjnym przeprowadzonym w oparciu o art. 98b ustawy o gospodarce nieruchomościami, na rzecz kilku Nabywców podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
3. Czy sprzedaż wydzielonych nieruchomości wraz z zlokalizowanymi na ich obszarze budowlami - zbiorniki retencyjne, w przypadku opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a) pkt a ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. Ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza to, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie z ustawową definicją, działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarcza, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego orzeczenia, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie tego gruntu nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w listopadzie 2017 r. Wnioskodawcy wylicytowali na aukcji komorniczej 14 udziałów (czyli po 1/4 udziałów dla każdego) w nieruchomości nr 786 o powierzchni 3110 m² zabudowanej domem mieszącej się w W. ul. P. Nr KW …. Następnie 2 lutego 2018 r. Wnioskodawcy dokupili na kredyt hipoteczny dwie sąsiednie niezabudowane działki nr 785/2, 784 z dostępem do drogi publicznej o powierzchni łącznej 3736 m². W najbliższym czasie zostanie dokonane połączenie oraz podział gruntów Wnioskodawców i sąsiadów na podstawie art. 98b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2018 r., poz. 121 ze zm.), w taki sposób, aby działki sąsiadów również zyskały dostęp do drogi publicznej, poprzez wewnętrzną drogę (wydzieloną w wyniku podziału geodezyjnego). Stosownie do treści art. art. 98b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2018 r., poz. 121 ze zm.) właściciele albo użytkownicy wieczyści nieruchomości ukształtowanych w sposób uniemożliwiający ich racjonalne zagospodarowanie mogą złożyć zgodny wniosek o ich połączenie i ponowny podział na działki gruntu, jeżeli przysługują im jednorodne prawa do tych nieruchomości. Do wniosku należy dołączyć, złożone w formie aktu notarialnego, zobowiązanie do dokonania zamiany, o której mowa w ust. 3. Uwzględniając treść ww. przepisu, połączenie oraz podział nieruchomości możliwy jest tylko i wyłącznie w przypadku nieruchomości ukształtowanych w sposób uniemożliwiający ich racjonalne zagospodarowanie, co ma miejsce w stanie faktycznym zaprezentowanym przez Wnioskodawców. Gdyby nie prośba sąsiadów, Wnioskodawcy nie dokonaliby połączenia oraz podziału nieruchomości.

W oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy oraz przepisy prawne mające w tym zakresie zastosowanie należy uznać, że Wnioskodawcy dokonując sprzedaży nieruchomości zarówno na rzecz jednego jak również kilku nabywców nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokonuje zbycia udziału w nieruchomości gruntowej ze swojego majątku prywatnego, nie związanego z jakąkolwiek prowadzoną działalnością gospodarczą. Nieruchomość gruntowa nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawcy dokonali połączenia nieruchomości oraz jej podziału, a następnie zamiany z Sąsiadami, wyłącznie na prośbę sąsiadów, na podstawie art. 98b ustawy o gospodarce nieruchomościami. Ponadto Wnioskodawcy nie podjęli żadnych czynności zmierzających do uatrakcyjnienia udziału w gruncie ani nie podejmował działań marketingowych w celu sprzedaży. Tym samym nie podjęli działań zbliżonych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

W świetle powyższego. Wnioskodawcy dokonując transakcji zbycia na rzecz jednego nabywcy, jak również kilku nabywców wydzielonych nieruchomości, nie wypełniają przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT i nie wystąpią w roli podatnika podatku od towarów i usług, w związku z czym planowana sprzedaż nie będzie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz mieścić się będzie w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W przypadku uznania przez organ podatkowy stanowiska zaprezentowanego przez Wnioskodawców w odpowiedzi na pytania 1 lub/oraz 2 za nieprawidłowe, co skutkowałoby opodatkowaniem sprzedaży przez Wnioskodawców nieruchomości podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawcy reprezentują stanowisko, iż w związku z planowanym posadowieniem na działkach budowli w postaci zbiorników retencyjnych sprzedaż podlegałaby zwolnieniu w podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to. że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Zatem w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawców stanem faktycznym zamierzają oni dokonać sprzedaży nieruchomości zabudowanych zbiornikami retencyjnymi.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia budynku czy budowli. Należy więc zwrócić uwagę na uregulowania zawarte w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2017 r. poz. 1332 z późn. zm.).

Na podstawie art. 3 pkt 2, pkt 3, pkt 3a i pkt 9 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o:

• budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach,
• budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
  
  

W świetle przedstawionego przez Wnioskodawców stanu faktycznego i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że na każdej ze sprzedawanych działek w momencie ich sprzedaży będą znajdowały się budowle (zbiorniki retencyjne) w rozumieniu Prawa budowlanego.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7. art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jednocześnie ustawodawca określił w art. 43 ustawy VAT zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług.

I tak, w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy VAT, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki. Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Analizując zaistniały w sprawie stan faktyczny należy stwierdzić, że w odniesieniu do dostawy wybudowanych w przyszłości zbiorników retencyjnych wraz z gruntem nie można zastosować zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy VAT (ze względu na fakt, że nie doszło jeszcze do pierwszego zasiedlenia, ze względu na brak oddania do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu).

Natomiast według Wnioskodawców znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy VAT, stosownie do którego, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym wybudowanie zbiorników retencyjnych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz nie zostaną wybudowane przez Wnioskodawców w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym Wnioskodawcom nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W związku z powyższym, w przypadku niespełnienia przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy VAT, do dostawy przedmiotowej nieruchomości ma zastosowanie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy VAT, ponieważ przy budowie zbiorników retencyjnych Wnioskodawcom nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Stanowisko Wnioskodawców znajduje odzwierciedlenie w pisemnych indywidualnych interpretacjach organów podatkowych, w szczególności w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 stycznia 2018 r. o sygn. akt 0114-KDIP1-1.4012.634.2017.1.AO, stosownie do której „Dodatkowo należy wskazać, że w kontekście kwalifikacji sprzedawanych działek bez wpływu pozostaje również okoliczność, że wartość naniesień nie ma znaczenia ekonomicznego dla nabywcy. Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT odnosi się wprost do budynków, budowli lub ich części, a nie do ich wartości, czy innych parametrów. W związku z tym, w niniejszej sprawie dotyczącej opodatkowania sprzedaży prawa własności działek zabudowanych budowlami nie będą miały znaczenia przyszłe plany nabywcy, czy też wartość przedmiotowych budowli, a jedynie przesłanki wskazane wprost w cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Podobnie rozstrzygnął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 15 stycznia 2018 r. o sygn. akt 0112- KDIL4.4012.504.2017.2.JK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
  
  

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-l81/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy nabyli działki z zamiarem zabezpieczenia finansowego w przyszłości (inwestycja - emerytura), ale zgłosili się sąsiedzi z propozycją podziału i zamiany nieruchomości, a potem potencjalni zainteresowani ich zakupem (sami się zgłosili bez wystawiania żadnego ogłoszenia). Od dnia nabycia do chwili obecnej działki wykorzystywane są przez Wnioskodawców do celów osobistych/rekreacyjnych - latem spędzanie wolnego czasu z rodziną, aby skorzystać z pobytu na świeżym powietrzu oraz podziwiać panoramę okolicy (działki położone na wzgórzu). Wnioskodawcy w ogóle nie wykorzystywali działek do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, jak również korzystającej ze zwolnienia. Wnioskodawcy nie podjęli jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości działek. Wnioskodawca - pan M. planuje przeznaczenie środków pieniężnych na wykup połowy domu od żony (pomiędzy małżonkami jest rozdzielność majątkowa), a drugi Wnioskodawca planuje remont domu w górach. Na moment sprzedaży nieruchomości Wnioskodawcy nie będą czynnymi podatnikami VAT. Wnioskodawcy zamierzają wybudować zbiornik retencyjny (deszczowy) na wody opadowe na każdej działce. Do działek gmina być może w przyszłości będzie doprowadzać kanalizacje sanitarną oraz wodociągową, jednakże nastąpi to w bliżej nieokreślonej przyszłości, a więc obecnie nie jest możliwe przyłączenie działek do jakiejkolwiek kanalizacji. W konsekwencji, bez budowy zbiorników retencyjnych, Wnioskodawcy nie mieliby możliwości odprowadzenia wód opadowych z działek.

Na tle powyższego powstały wątpliwości, czy w sytuacji faktyczno-prawnej, wskazanej we wniosku, będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawców działek jednemu lub kilku nabywcom.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości, Wnioskodawcy spełniają przesłanki do uznania ich za podatników podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy podejmowali aktywne działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawców, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawcy nie podjęli ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawcy wykorzystywali działki do celów osobistych/rekreacyjnych - latem spędzanie wolnego czasu z rodziną, aby skorzystać z pobytu na świeżym powietrzu oraz podziwiać panoramę okolicy. Przedmiotowe działki nie są i nie były udostępniane przez Wnioskodawców osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawcy nie podjęli jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości działek. W analizowanym przypadku jedyną czynnością, jaką Wnioskodawcy podjęli z własnej inicjatywy w związku z planowaną sprzedażą było wystąpienie o podział geodezyjny nieruchomości w celu zniesienia współwłasności. Kolejne czynności tj. scalenie i podział związany z prośbą sąsiadów, do której się przychylili nie zostały wykonane z ich inicjatywy. Zatem nie można tym czynnościom nadać charakteru aktywnych działań charakterystycznych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ponadto, przedmiotowe działki nigdy nie były w jakikolwiek sposób wykorzystywane w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jak również korzystającej ze zwolnienia. Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie będą działali jako handlowcy, a podjęte przez nich czynności stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawców w przedmiocie zbycia opisanych działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie podjęli takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Wnioskodawcy sprzedając przedmiotowy grunt będą korzystali z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w ocenie tutejszego Organu, sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie przesądzają o wykorzystywaniu działek dla celów zarobkowych.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że w związku z planowaną sprzedażą opisanych działek nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji Wnioskodawcy nie będą zobowiązani do opodatkowania podatkiem VAT ww. transakcji.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Z postawionego pytania nr 3 wynika, że Wnioskodawca nie oczekuje odpowiedzi na przedmiotowe pytanie w przypadku udzielenia pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 i 2. W związku z powyższym oraz faktem że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 uznano za prawidłowe nie rozstrzygnięto kwestii zakreślonej pytaniem nr 3.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.