Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.423.2018.2.KP
z 25 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia (data wpływu 31 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 stycznia 2019 r. (data wpływu 31 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 stycznia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 17 października 2017 roku zmarła córka Wnioskodawczyni. Wobec braku sporządzenia przez nią testamentu, na mocy przepisów Kodeksu cywilnego Wnioskodawczyni wraz z mężem stali się jej jedynymi spadkobiercami, w udziałach po 1/2. Powyższe stwierdzono w notarialnym akcie poświadczenia dziedziczenia z dnia 17 listopada 2017 roku (nr Rep. A ……..).

Jednym ze składników majątku spadkowego było prawo własności mieszkania, położonego przy ul. P. w C. Spadkodawczyni nabyła przedmiotowe mieszkanie w dniu 3 listopada 2009 roku (akt notarialny nr Rep. A ……), za cenę … … złotych. Prawo własności mieszkania było hipotecznie obciążone, na rzecz Banku…, który udzielił kredytu na jego zakup.

W związku ze spadkobraniem po córce, w dniu 4 grudnia 2017 roku Wnioskodawczyni wraz z mężem złożyła w Urzędzie Skarbowym oświadczenie o nabyciu wskazanego prawa własności mieszkania w drodze dziedziczenia, na formularzu SD-Z2.

W dniu 11 grudnia 2017 roku natomiast Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła przedwstępną umowę sprzedaży wskazanego wyżej mieszkania. Zgodnie z zaświadczeniem Banku … z dnia 4 stycznia 2018 roku, wysokość zadłużenia kredytowego obciążającego ich w związku z kredytem zaciągniętym na zakup nieruchomości, na dzień 29 grudnia 2017 roku wynosiła .. … złotych.

Dnia 11 stycznia 2018 roku Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedała, obciążone hipoteką mieszkanie córki, którego własność została przez nich przejęta w spadku (umowa sprzedaży w formie aktu notarialnego nr Rep. A …..). Cena sprzedaży wyniosła … … złotych. W akcie tym ujawniono ponadto podział uzyskanej ceny sprzedaży mieszkania na kwotę .. … złotych, która została przekazana na rachunek techniczny Banku … celem spłaty kredytu oraz pozostałą kwotę … … złotych, przekazaną na wskazany przez sprzedających rachunek bankowy.

W dniu 11 stycznia 2018 roku Bank … wydał bankową notę memoriałową, potwierdzającą spłatę kredytu, zaciągniętego na zakup przedmiotowego mieszkania w roku 2009.

Przedmiotowe mieszkanie miało zostać sprzedane, zgodnie z wolą spadkodawczyni, jeszcze za jej życia. Spadkobiorcy jedynie wykonali wolę spadkodawczyni, co szczególnie istotne w świetle wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 czerwca 2018 roku (sygn. akt II FSK 1525/16).

Zgodnie ze wskazanym orzeczeniem każde polecenie spadkodawcy albo darczyńcy, o ile zostało wykonane, może być uznane za ciężar darowizny i tym samym dać podstawę do jego potrącenia od jej wartości. Ostatecznie daje to podstawę do zmniejszenia - a w skrajnym przypadku wyeliminowania - opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Co istotne, dotyczy to wszystkich nabywców, czyli nie tylko należących do najbliższej rodziny. Innymi słowy, w określonych sytuacjach każdy obdarowany, który wykona polecenie darczyńcy dające w ostatecznym rozrachunku przysporzenie do majątku obdarowanego, będzie mógł zmniejszyć lub wyeliminować opodatkowanie.

Spadkodawczyni nie zostawiła pisemnego testamentu. Po wypadku, w wyniku którego doznała rozległych i głębokich oparzeń, przebywała do śmierci w stanie ciężkim w ……….. Spadkodawczyni, na długo przed tym zdarzeniem podejmowała próby sprzedaży przedmiotowego mieszkania. Czynność ta niestety nie powiodła się za życia spadkodawczyni. Spadkodawczyni potwierdziła ustnie wolę sprzedaży przedmiotowego mieszkania w okresie pobytu w szpitalu. Po wybudzeniu ze śpiączki farmakologicznej dopytywała, czy znalazł się kupiec. Środki ze sprzedaży przedmiotowego mieszkania zamierzała przeznaczyć na spłatę kredytu zaciągniętego na jego zakup, z uwagi na ekonomiczną dolegliwość obsługi tego zobowiązania oraz chęć przeznaczenia przez nią środków pieniężnych na dalszą edukację muzyczną.

Wnioskodawczyni wraz z mężem jako rodzice, uznali, że nakłanianie córki do spisywania testamentu w formie dokumentowej miałoby skrajnie negatywny efekt psychologiczny w kontekście spodziewanego długotrwałego leczenia, które początkowo przynosiło pozytywne efekty. W chwili, gdy nadeszło nagłe i gwałtowne pogorszenie stanu zdrowia córki, przestało mieć to dla nich jakiekolwiek znaczenie. Mimo bólu i poczucia pustki po śmierci córki oraz ładunku emocjonalnego związanego z mieszkaniem, w którym przebywała, wykonali jej wolę, sprzedając w dniu 11 stycznia 2018 roku jej mieszkanie i spłacając w całości kredyt zaciągnięty na zakup tej nieruchomości z dnia 2 listopada 2009 roku.

Niezależnie od decyzji spadkodawczyni, utrzymywanie przedmiotowego mieszkania przez okres pięciu lat (celem uniknięcia konieczności odprowadzenia 19% podatku dochodowego, zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz konieczność kontynuowania spłaty kredytu wraz odsetkami przekraczały ich możliwości finansowe. Od początku Wnioskodawczyni wraz z mężem była stroną umowy kredytu z dnia 2 listopada 2009 roku, zawartej z Bankiem ..., by pomóc córce w sfinansowaniu jej wymarzonego, samodzielnego mieszkania.

Mając na uwadze stan faktyczny opisany powyżej Wnioskodawczyni składa wniosek o dokonanie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej indywidualnej interpretacji podatkowej, w zakresie braku podstaw do obciążenia podatkiem dochodowym od osób fizycznych spadkobiercy będącej osobą najbliższą spadkodawcy z tytułu zbycia odziedziczonego składnika masy spadkowej zgodnie z wolą spadkodawcy jest w pełni uzasadniony i konieczny.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 28 grudnia 2018 roku dotyczy ustalenia, zgodnie z prezentowanym przez nią stanowiskiem, że uzyskane w drodze opisanej we wniosku sprzedaży mieszkania środki pieniężne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Analizowanymi, celem wydania interpretacji indywidualnej, przepisami prawa podatkowego winny być zatem te zawarte w ustawie z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991, nr 80. poz. 350 ze zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy dokonane przez Wnioskodawczynię zbycie jej udziału w opisanej we wniosku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, mając na uwadze okoliczności faktyczne towarzyszące zawarciu umowy sprzedaży tego udziału oraz przedstawioną przez Wnioskodawczynię argumentację prawną?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zbycie jej udziału w opisanej we wniosku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, mając na uwadze okoliczności faktyczne towarzyszące zawarciu umowy sprzedaży tego udziału oraz przedstawioną przez Wnioskodawczynię argumentację prawną.

Wnioskodawczyni uważa, że konieczność zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży przejętej w spadku nieruchomości jest nieuzasadniona z uwagi na fakt, że spadek w jej przypadku nie wiąże się z przysporzeniem (kwota .. … złotych stanowiąca część ceny sprzedaży została przekazana bezpośrednio Bankowi ... celem spłaty obciążającego ją kredytu), a sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, jak wskazano wyżej, była wypełnieniem woli spadkodawczyni.

Co więcej, zmiany w prawie podatkowym, które wejdą w życie z początkiem 2019 roku, znoszą dotychczasowy obowiązek „utrzymywania” odziedziczonej przez bliskich, należących do grupy podatkowej, o której mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn nieruchomości przez okres 5 lat, tak aby nie obciążał ich podatek dochodowy od jej zbycia. Zgodnie z ustawą z dnia 4 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018, poz. 2126) wskazany okres 5 lat od dnia nabycia nieruchomości przez spadkobierców, w którym jej odpłatne zbycie wiązać się będzie z obciążeniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych - liczyć ma się od daty nabycia lub zbudowania nieruchomości przez spadkodawcę a nie jego śmierci. Oznacza to, że zgodnie z przepisami prawa podatkowego, w ich brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 roku, nie byłoby wątpliwości co do tego, że Wnioskodawczyni nie powinna być obciążona podatkiem dochodowym z tytułu umowy sprzedaży z dnia 11 stycznia 2018 roku (mieszkanie zostało nabyte przez córkę Wnioskodawczyni w dniu 3 listopada 2009 roku).

Wątpliwości, uzasadniające zwrócenie się z wnioskiem do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie indywidualnej interpelacji podatkowej wiążą się z tym, że w opinii wielu specjalistów prawa podatkowego, zgodnie z już dziś obowiązującymi przepisami sprzedaż nieruchomości otrzymanych zarówno w spadku, jak i darowiźnie do wartości określonej w zgłoszeniach na formularzach SD-Z2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i Konstytucji RP - nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Skoro spadki i darowizny dokonywane w obrębie najbliższej rodziny są zwolnione z podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a tej ustawy, to zasadnicze znaczenie ma treść art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Wobec oczywistej konstatacji, że jednym z nadrzędnych celów przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn jest ochrona majątku dorobkowego rodzin logicznym jest, że dochody osób najbliższych spadkodawcy winny być zwolnione od podatku dochodowego, również w zakresie zbycia odziedziczonych przedmiotów majątkowych, zgodnie z wolą spadkodawcy.

Warto podkreślić, że obowiązującego do końca obecnego roku wymogu wstrzymywania się od zbycia nieruchomości odziedziczonej przez osoby należące do tzw. pierwszej grupy podatkowej w ciągu 5 lat od spadkobrania w celu uzyskania zwolnienia od podatku dochodowego nie zawarto w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Trudno zatem, mając na względzie generalną zasadę wykładni przepisów zakładającą racjonalność prawodawcy, znaleźć uzasadnienie dla obciążania podatkiem dochodowym zbycie przedmiotów majątkowych nabytych od osoby najbliższej w drodze dziedziczenia.

Taka bowiem wykładnia prowadzi do skutku, w którym przyznana ulga podatkowa w ustawie o podatku od spadków i darowizn z uwagi na inny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) jest rugowana z obrotu prawnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment nabycia tej nieruchomości.

Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w wyniku dziedziczenia po zmarłej w 2017 r. córce 1/2 udziału w nieruchomości – lokalu mieszkalnym. Nieruchomość ta była obciążona hipoteką. W dniu 11 stycznia 2018 r. Wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia 1/2 udziału w przedmiotowym lokalu mieszkalnym.

Stosownie do art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i art. 925 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 Kodeksu cywilnego). Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy. Tak więc dniem nabycia spadku przez Wnioskodawczynię będzie data śmierci spadkodawczyni (córki).

Stosownie do art. 1012 Kodeksu, spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić.

Dokonując więc oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego należy uznać, że przychód z dokonanej sprzedaży 1/2 udziału w nieruchomości w 2018 r., nabytego w roku 2017, będzie podlegał opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż został dokonany przed upływem pięcioletniego okresu wynikającego z ustawy podatkowej. Zatem, uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód z tytułu sprzedaży ww. udziału w nieruchomości będzie stanowić źródło przychodu z odpłatnego zbycia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ww. ustawy, jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Reasumując, stwierdzić należy, że zawarcie przez Wnioskodawczynię umowy sprzedaży 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym, nabytego w 2017 r. w spadku po córce, przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. udziału w nieruchomości, stanowić będzie dla Wnioskodawczyni czynność odpłatnego zbycia tego udziału w nieruchomości i źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, dochód Wnioskodawczyni uzyskany z tego tytułu podlegać będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym. Dochód ten należy ustalić jako różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że w dniu 1 stycznia 2019 r., w związku z opublikowaniem ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) – w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) wprowadzono art. 10 ust. 5, zgodnie z którym w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Przepisy art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Należy jednak zastrzec, że przedmiotowa interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w dacie zaistnienia stanu faktycznego, czyli do dnia 31 grudnia 2018 r., oraz nie odnosi się do przepisów prawa podatkowego obowiązujących od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z jedną z podstawowych zasad obowiązujących w Polskim systemie prawa, tj. zasadą lex retro non agit, niemożliwe jest działanie prawa wstecz, a zatem tworzenie i stosowanie prawa, które odnosiłoby się do zdarzeń prawnych mających miejsce przed jego wejściem w życie. Jest to podstawowa zasada, gwarantująca pewność prawa, stanowi ona fundament zaufania jednostki wobec państwa. Obowiązywanie zasady lex retro non agit w polskim systemie prawnym można wywieść przykładowo z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. 1997 r., Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) jak również ze stanowiska prezentowanego przez sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach.

Przykładowo, zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 22 kwietnia 2013 r., sygn. III SA/Wa 3310/12: „zakaz działania prawa wstecz stanowi jeden z elementów zasady demokratycznego państwa prawa wyrażonego w art. 2 Konstytucji RP. Zasada ta zakazuje stanowienia norm prawnych znajdujących zastosowanie do stosunków prawnych i sytuacji, które istniały przed wejściem w życie tych norm. Zasada niedziałania prawa wstecz nie ma charakteru absolutnego i dopuszczalne są od niej wyjątki, jednak trzeba mieć na uwadze, że zakaz ten odnosi się bezwzględnie do takich wypadków, w których nowy akt normatywny, miałby pogorszyć dotychczasową, korzystniejszą dla adresata normy sytuację.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawczynię wyroku wskazać należy, że dotyczy on konkretnej, indywidualnej sprawy w określonym stanie faktycznym i tylko w niej jest wiążący. Dlatego, stosownie do art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, wyroki sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną. Zaznaczyć przy tym należy, że dotyczy on kwestii związanych z ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 769).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.