Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.1.2019.3.AGR
z 27 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2018 r. (data wpływu do Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 2 stycznia 2019 r.), uzupełnionym w dniach 18 i 28 stycznia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2018 r. Gmina złożyła do Urzędu Skarbowego dwa wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Pismem z dnia 20 grudnia 2018 r. nr 3017-SKA-3.4020.234.2018-5 Naczelnik Urzędu Skarbowego – działając na podstawie przepisów art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) – przekazał wnioski Gminy do rozpatrzenia Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej. Przedmiotowe wnioski wpłynęły do Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 2 stycznia 2019 r.

Z uwagi na fakt, że wnioski nie spełniały wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3, art. 14b § 4 oraz art. 14f § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 11 stycznia 2019 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.1.2019.1.AGR, 0112-KDIL3-1.4011.2.2019.1.AGR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 stycznia 2019 r., natomiast w dniu 18 stycznia 2019 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie. Z uwagi jednak na fakt, że wnioski nie spełniały wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 21 stycznia 2019 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.1.2019.2.AGR, 0112-KDIL3-1.4011.2.2019.2.AGR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 stycznia 2019 r., natomiast w dniu 28 stycznia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że wnosi o wydanie interpretacji podatkowej tylko dla jednego wniosku, natomiast drugi wniosek został złożony omyłkowo.

Tut. Organ informuje, że drugi wniosek zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach przystąpienia do sporządzenia projektu pod nazwą: „(…)”, pretendującego o dofinansowanie w ramach (…) Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020, w ramach poddziałania 3.1.1. (…), otrzymał od mieszkańców zainteresowanych realizacją projektu na ich nieruchomości wpłaty w kwocie 120 zł z przeznaczeniem na przeprowadzenie wizji lokalnej w zakresie możliwości montażu Odnawialnych Źródeł Energii. Oględziny zostały przeprowadzone przez wybraną do tego przez Miasto firmę zewnętrzną i tutejszy Urząd dokonał zapłaty wynagrodzenia po wykonaniu tych prac. Wykonawca umowy zlecenia ((…) prowadzący Biuro (…) na podstawie umowy z dnia 17 sierpnia 2017 r. o wykonanie dokumentacji aplikacyjnej) w imieniu Gminy wysłał w Lokalnym Systemie Informatycznym (…) wniosek o dofinansowanie. Czynności te wykonawca w taki sam sposób wykonał zarówno w terminie składania wniosku jak i w terminie dokonania korekty wniosku. Zgodnie z Regulaminem konkursu - w części: sposób i forma złożenia wniosku wraz z załącznikami - po wysłaniu wersji wniosku w (…), Wnioskodawca (…) zobowiązany był w ciągu 5 dni roboczych do złożenia dokumentacji aplikacyjnej w dwóch egzemplarzach, w wersji papierowej (pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania). W przypadku takich dokumentów jak: Studium Wykonalności oraz wyliczenia kwoty dopuszczalnej pomocy na podstawie kalkulatora, które stanowiły załączniki do wniosku, oprócz wersji papierowej wymagane było również złożenie wersji elektronicznej zapisanej na nośniku (CD/DVD). Wykonawca umowy prawidłowo wysłał wniosek i korektę wniosku w systemie (…) w wyznaczonych terminach. Natomiast w formie papierowej na etapie korekty, wniosek wraz z niepełną elektroniczną wersją załączników (brak części obliczeniowej Studium Wykonalności) został wysłany przez pracowników Urzędu Miejskiego. Brak ww. załącznika spowodował negatywną ocenę wniosku już na etapie formalnym skutkującą odrzuceniem wniosku bez jego merytorycznej oceny. Odpowiedzialność za odrzucenie wniosku z przyczyn formalnych ponosi wyłącznie Gmina. Mieszkańcy, którzy wpłacili do budżetu Miasta po 120 zł wskutek zawinionego zaniechania Miasta utracili możliwość uzyskania ewentualnego dofinansowania do realizacji projektu ze środków unijnych i w ten sposób ponieśli szkodę majątkową w wysokości 120 zł. Pomiędzy szkodą mieszkańców a działaniem gminy skutkującym odrzuceniem jej wniosku o dofinansowanie projektu istnieje ścisły związek przyczynowy.

Do Urzędu Miejskiego zgłaszają się osoby z żądaniem zwrotu na ich rzecz wpłaconej kwoty 120 zł. Wiadomo również, że w wypadku odmowy tej wypłaty sprawy byłyby kierowane przez te osoby do sądu indywidualnie lub w formie pozwu zbiorowego.

Łącznie zakwalifikowanych do projektu zostało 459 wniosków. Do dnia dzisiejszego zgłosiło swoje roszczenia 412 osób. Z osobami tymi gmina zawarła ugody pozasądowe i wypłaciła im odszkodowanie w kwocie 120 zł oraz odprowadziła zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Gmina uzyskała od ubezpieczyciela zwrot wypłaconej mieszkańcom kwoty łącznej odszkodowań na podstawie polisy OC. Gmina nie uzyskała zwrotu zaliczek na podatek dochodowy wpłacony do Urzędu Skarbowego.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że to Gmina miała zawartą z ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w wyniku działania Miasta w majątku osób trzecich. Mieszkańcy Miasta, którzy zawarli ugody z Miastem nie byli ubezpieczeni.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że interpretacja podatkowa dotyczy 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odszkodowania wypłacone mieszkańcom Miasta na podstawie zawartych przez nich z Gminą ugód pozasądowych za poniesione przez nich szkody w związku z zawinionym działaniem Miasta są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych)?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacone mieszkańcom odszkodowania nie są zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych mimo zwrotu gminie wypłaconych odszkodowań przez ubezpieczyciela, ponieważ to Gmina, a nie ubezpieczyciel zawarła ugody z mieszkańcami. Ugody zawarto przed decyzją ubezpieczyciela o wypłacie Gminie odszkodowania na podstawie polisy OC. Zdaniem ubezpieczyciela w sprawie ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Gminy art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie w sytuacji zawartej umowy ubezpieczenia pomiędzy mieszkańcem a ubezpieczycielem, co nie miało miejsca w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła, które nie zostały wymienione enumeratywnie w tym artykule.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917, 1000 i 1076), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że nie wszystkie odszkodowania otrzymywane przez osoby fizyczne są wolne od podatku dochodowego. Zakres zwolnienia wynikający z ww. art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy obejmuje tylko odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, za wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g tego przepisu.

Natomiast uregulowanie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ww. ustawy wskazuje, że z przedmiotowego zwolnienia wyłączone zostały odszkodowania wynikające z zawartych umów i ugód innych niż ugody sądowe.

Aby zatem wypłacone odszkodowanie korzystało ze zwolnienia na podstawie wskazanego powyżej przepisu, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

• wysokość odszkodowania lub zasady jego ustalania muszą wynikać z przepisów odrębnych ustaw,
• podstawą przyznania odszkodowania nie może być zawarta umowa lub ugoda pozasądowa.
  
  

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że ugoda jest jednym z typów umów regulowanych przez ustawę z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Zgodnie z art. 917 ww. ustawy, przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że wyróżnia się ugodę sądową i ugodę pozasądową. Ugoda pozasądowa może zostać zawarta zarówno przed wszczęciem postępowania, jak i w jego trakcie – wówczas powinna zobowiązywać powoda do cofnięcia pozwu. Sąd nie jest związany ugodą pozasądową, chociaż tworzy ona nowy stan faktyczny i prawny sprawy, więc musi wpłynąć na jego rozstrzygnięcie. Może ona zostać zawarta w dowolnym momencie, niezależnie od tego, czy między stronami toczyło się lub toczy jakieś postępowanie. Natomiast ugoda sądowa zawierana jest jak sama nazwa wskazuje przed sądem, w trakcie posiedzenia. Ma ona moc wyroku sądowego.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach przystąpienia do sporządzenia projektu, pretendującego o dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020, w ramach poddziałania 3.1.1. (…), otrzymał od mieszkańców zainteresowanych realizacją projektu na ich nieruchomości wpłaty w kwocie 120 zł z przeznaczeniem na przeprowadzenie wizji lokalnej w zakresie możliwości montażu Odnawialnych Źródeł Energii. Z powodów braków formalnych, z winy leżącej po stronie Wnioskodawcy wniosek o dofinansowanie został odrzucony. W konsekwencji mieszkańcy, utracili możliwość uzyskania ewentualnego dofinansowania do realizacji projektu ze środków unijnych i w ten sposób ponieśli szkodę majątkową w wysokości 120 zł. Do Urzędu Miejskiego zgłaszają się osoby z żądaniem zwrotu na ich rzecz wpłaconej kwoty 120 zł. Z osobami, które zgłosiły swoje roszczenie, gmina zawarła ugody pozasądowe i wypłaciła im odszkodowanie w kwocie 120 zł oraz odprowadziła zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Gmina uzyskała od ubezpieczyciela zwrot wypłaconej mieszkańcom kwoty łącznej odszkodowań na podstawie polisy OC. Gmina nie uzyskała zwrotu zaliczek na podatek dochodowy wpłacony do Urzędu Skarbowego. Wnioskodawca miał zawartą z ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w wyniku działania Miasta w majątku osób trzecich. Mieszkańcy Miasta, którzy zawarli ugody z Miastem nie byli ubezpieczeni.

Aby prawidłowo ocenić skutki podatkowe zaistniałego zdarzenia należy w pierwszej kolejności ustalić charakter świadczenia, które Wnioskodawca nazwał odszkodowaniem, bowiem nie tytuł zwrotu środków świadczy o jego charakterze. Zauważyć należy, że to Wnioskodawca dokonał wypłaty mieszkańcom kwoty 120 zł z własnych środków finansowych, a następnie otrzymał zwrot od ubezpieczyciela wypłaconej ww. kwoty na podstawie polisy OC. Z uwagi na fakt, że to Wnioskodawca a nie mieszkańcy miał zawartą z ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, kwoty tej nie można uznać za otrzymaną przez mieszkańców z tytułu ubezpieczenia. Dlatego też w relacji Gmina - towarzystwo ubezpieczeniowe możemy mówić o odszkodowaniu. Natomiast w relacji Gmina – mieszkaniec mamy do czynienia z nienależnym świadczeniem, a dokładnie ze zwrotem środków z tytułu zawinionego działania Gminy, tj. dopuszczenia się uchybień formalnych przy składaniu wniosku o dofinansowanie.

Z przedstawionego opisu wynika bezspornie, że Gmina z uwagi na swoje zawinione działanie skutkujące utratą przez mieszkańców uzyskania dofinansowania do realizacji projektu, oddała wpłacone przez nich kwoty na przeprowadzenie wizji lokalnej w zakresie możliwości montażu odnawialnych źródeł energii, co było konieczne do sporządzenia wniosku o dofinansowanie. Nie są to środki na naprawienie szkody tylko zwrot świadczeń z uwagi na niedochowanie należytej staranności przez Gminę przy składaniu wniosku o dofinansowanie.

Zatem w tym przypadku nie można mówić o uzyskaniu przysporzenia przez mieszkańców, którym środki te oddano.

Reasumując, wypłacone kwoty mieszkańcom Miasta na podstawie zawartych przez nich z Wnioskodawcą ugód pozasądowych, za poniesione przez nich szkody w związku z zawinionym działaniem Wnioskodawcy, stanowią zwrot wydatków, który nie mieści się w pojęciu przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie powoduje po stronie mieszkańców Gminy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.