2019.02.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.834.2018.2.WH
z 25 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której zbycie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której zbycie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
X. GmbH
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
Y Sp. z o.o.

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X GmbH jest spółką prawa niemieckiego, odpowiedzialną za działalność dystrybucyjną na terenie UE i w związku z tym zajmującą się dystrybucją szerokiego asortymentu akcesoriów, obuwia oraz odzieży sportowej. Spółka niemiecka zarejestrowana jest w Polsce dla celów podatku VAT oraz posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Y sp. z o.o. (dalej: Spółka polska) prowadzi działalność polegającą na dystrybucji w Polsce towarów marki. Spółka polska jest zarejestrowana w Polsce dla celów podatku VAT.

Spółka niemiecka i Spółka polska należą do jednej grupy kapitałowej (dalej: Grupa). Zarówno Spółka niemiecka, jak i Spółka polska mają pełne prawo do odliczenia VAT. Spółka niemiecka oraz Spółka polska w dalszej części wniosku określane będą łącznie jako Zainteresowani lub Strony.

Dotychczasowa działalność gospodarcza Wnioskodawcy w Polsce obejmuje sprzedaż wysyłkową do odbiorców indywidualnych na terytorium kraju (w ramach tzw. e-commerce) oraz przywóz towarów na terytorium Polski z innych państw członkowskich UE (głównie z Niemiec) oraz ich dalszą sprzedaż na rzecz Spółki polskiej w związku z jej sprzedażą w sklepach detalicznych na terytorium Polski, która opisana jest poniżej.

Od 1 stycznia 2017 r. Spółkę niemiecką i Spółkę polską obowiązuje umowa regulująca wzajemne relacje dotyczące sprzedaży detalicznej, w tym głównie dostawy towarów, a także dotycząca wsparcia Spółki niemieckiej przez Spółkę polską w procesie przechowywania i eksponowania towarów w Polsce (dalej: Umowa). Na podstawie Umowy Spółka niemiecka dostarcza towary z Niemiec do określonych lokalizacji Polsce, czyli do sklepów detalicznych prowadzonych przez Spółkę polską.

Towary dostarczane do sklepów detalicznych, na mocy Umowy pozostają własnością Spółki niemieckiej do momentu, dopóki, po znalezieniu finalnego konsumenta, Spółka polska nie odkupi ich od Spółki niemieckiej w celu dokonania finalnej sprzedaży. Zgodnie z Umową do sprzedaży towarów na rzecz Spółki polskiej dochodzi w momencie wydania przez nią towarów na rzecz finalnego konsumenta, co ma miejsce w sklepach detalicznych prowadzonych przez Spółkę polską.

Dotychczasowy schemat wzajemnych rozliczeń Spółki niemieckiej i Spółki polskiej został potwierdzony w interpretacji indywidualnej Dyrektora Informacji Skarbowej z dnia 3 listopada 2017 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.434.2017.2.KT.

Poza sprzedażą w sklepach detalicznych działalność Spółki polskiej na terytorium kraju obejmuje także sprzedaż hurtową, która polega na dystrybucji towarów marki do klientów hurtowych. Towary przeznaczone do sprzedaży w sklepach detalicznych pochodzą wyłącznie od Spółki niemieckiej, natomiast znaczna większość towarów przeznaczonych przez Spółkę polską do sprzedaży hurtowej pochodzi od innych niż Spółka niemiecka zagranicznych dostawców z Grupy.

W związku z przygotowywaną zmianą modelu dystrybucji na terytorium UE, Grupa planuje, że z dniem 31 grudnia 2018 r. Umowa zostanie rozwiązana. Nowy model dystrybucji detalicznej zakłada, że sprzedaż detaliczna w UE będzie prowadzona przez zagraniczne oddziały Spółki niemieckiej, a nie przez lokalne spółki z Grupy. W związku z powyższym Wnioskodawca założył w Polsce oddział X. GmbH spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce (dalej: Oddział). Następnie, większość składników majątku, umów oraz zobowiązań Spółki polskiej związanych ze Sprzedażą detaliczną zostanie przeniesiona na Oddział na podstawie Umowy sprzedaży dotyczącej sprzedaży i przeniesienia działalności detalicznej (dalej: Umowa sprzedaży).

Szczegółowy opis planowanej transakcji

Zgodnie z postanowieniami Umowy sprzedaży, której stronami będzie Spółka polska (dalej także: Zbywca) oraz Oddział (dalej także: Nabywca) przedmiot transakcji (dalej: Transakcja) został określony jako „sprzedaż i przeniesienie działalności detalicznej. Intencja sprzedaży działalności detalicznej wynika także wprost z brzmienia preambuły Umowy sprzedaży: „Nabywca zamierza przejąć od Zbywcy określone aktywa, umowy i zobowiązania wchodzące w skład działalności detalicznej zgodnie z warunkami niniejszej umowy”. Zatem przedmiotem Transakcji będzie jedynie działalność detaliczna Zbywcy (która będzie następnie kontynuowana w niezmienionym kształcie przez Nabywcę), podczas gdy działalność hurtowa nie będzie przedmiotem transakcji i będzie nadal prowadzona przez Zbywcę.

Aktywa

Zgodnie z jej założeniami, planowana Transakcja będzie obejmować wszystkie składniki majątkowe (zamortyzowane i niezamortyzowane), które są własnością Zbywcy i które fizycznie znajdują się w prowadzonych przez niego sklepach detalicznych, z wyjątkiem aktywów, wskazanych jako aktywa wyłączone z Transakcji w Umowie Sprzedaży.

Sprzedawane aktywa obejmą bez ograniczeń:

wszystkie ruchome i nieruchome środki trwałe związane z działalnością detaliczną, które obejmują między innymi:
1. cały sprzęt roboczy i meble wykorzystywane do prowadzenia działalności detalicznej (m.in. regały, wózki na wieszaki, szafki, lustra, krzesła, sprzęt muzyczny używane w sklepach);
2. stałe elementy wyposażenia i ulepszenia poczynione w wynajmowanych lokalach wykorzystywanych do sprzedaży detalicznej (m.in. instalacja elektroniczna, instalacja oświetleniowa, system sygnalizacji przeciwpożarowej);
3. artykuły marketingowe i merchandisingowe dotyczące działalności detalicznej, w tym materiały pomocnicze i literatura dotycząca sprzedaży,
aktywa posiadane przez lub związane z transferowanymi pracownikami;
gotówkę znajdującą się w sklepach detalicznych w dniu Transakcji (tj. 1 stycznia 2019 r);
inne środki trwałe związane z prowadzoną działalnością detaliczną.

Dodatkowo w zakresie, w jakim sprzedawane aktywa znajdują się w posiadaniu osób trzecich, Zbywca z dniem Transakcji przeniesie na Nabywcę swoje roszczenia wobec osób trzecich. W zakresie, w jakim Zbywca nabył sprzedawane aktywa z zastrzeżeniem własności osób trzecich, przenosi on na Nabywcę z dniem dokonania Transakcji swoje roszczenie o przeniesienie własności wobec tych osób trzecich.
Umowie sprzedaży podlegają również wszelkie umowne lub ustawowe gwarancje, lub roszczenia ubezpieczeniowe wobec osób trzecich dotyczące zbywanych składników majątkowych. Ponadto w ramach sprzedaży z dniem Transakcji nastąpi także przeniesienie na Nabywcę ryzyka przypadkowej utraty lub przypadkowego pogorszenia stanu sprzedawanych aktywów, a także wszelkie korzyści i obciążenia z nich wynikające.
W ramach Umowy sprzedaży na rzecz Nabywcy przeniesione zostaną także wszystkie księgi, rejestry i inne dokumenty związane z działalnością detaliczną Zbywcy - poza tymi, które muszą być przechowywane przez niego zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Bez względu na to, Zbywca będzie jednak zobowiązany do dostarczenia na żądanie Oddziału kopii dokumentacji księgowej, która u niego pozostanie.

Jednocześnie Strony pragną zaznaczyć, że Transakcja nie obejmie swym zakresem, bez względu na to, czy dotyczą działalności detalicznej Zbywcy, czy nie, takich elementów jak (tzw. wyłączone aktywa:

wszelkich składników majątkowych, które dotyczą wyłącznie lub głównie działalności hurtowej Spółki polskiej;
zapasów np. odzieży, obuwia i akcesoriów (w zakresie, w jakim już należą do Spółki niemieckiej - w związku z dotychczasowym modelem prowadzenia sprzedaży detalicznej, zgodnie z którym zapasy pozostające w sklepie są własnością Spółki niemieckiej aż do momentu finalnej sprzedaży na rzecz ostatecznego klienta);
wartości niematerialnych, z wyjątkiem wymienionych w załączniku do Umowy Sprzedaży dotyczącym sprzedawanych aktywów (z uwagi na to, że Spółka polska korzysta z większości wartości niematerialnych i prawnych na podstawie umów sublicencji - np. właścicielem licencji na system sprzedażowy używany w działalności detalicznej Retail Pro jest sam Nabywca, natomiast znaki towarowe itp. należą do innego zagranicznego podmiotu z Grupy), ze wskazanymi niżej wyjątkami np. licencje na programy komputerowe (np. MS Office zainstalowany na komputerach w sklepach);
aktywów finansowych, np. depozytów gotówkowych, środków na rachunkach bankowych;
roszczeń o zwrot związanych z podatkami, składkami na ubezpieczenie społeczne i innymi opłatami publicznymi za okresy sprzed daty Transakcji;
sprzętu informatycznego i biurowego przeznaczonego dla Regionalnego Menedżera Sprzedaży Detalicznej - telefonu komórkowego, laptopa itp. (po Transakcji sprzęt ten będzie udostępniany Regionalnemu Menedżerowi Sprzedaży Detalicznej przez Spółkę polską za wynagrodzeniem, na podstawie odrębnej umowy);
drukarek fiskalnych (Oddział planuje zakup nowych drukarek fiskalnych do przejmowanych sklepów).

Ponadto, wszelkie umowne lub ustawowe gwarancje, jak i roszczenia ubezpieczeniowe wobec osób trzecich dotyczące wymienionych powyżej aktywów wyłączonych z Transakcji także nie będą podlegać sprzedaży.

Umowy

Zgodnie z Umową sprzedaży, z dniem Transakcji na Nabywcę przejdą (pod warunkiem wyrażenia zgody przez kontrahentów) wszystkie umowy, zamówienia oraz przedstawione oferty zawarte z klientami, dostawcami oraz innymi partnerami biznesowymi odnoszące się wyłącznie do działalności detalicznej Zbywcy, które przed datą Transakcji nie zostały zakończone lub w pełni wykonane. W tym zakresie na Nabywcę przeniesione zostaną m.in. następujące umowy:

wszystkie umowy dotyczące najmu lokali wykorzystywanych do prowadzenia działalności detalicznej;
wszystkie umowy związane z lokalami handlu detalicznego (m.in. dostawa wody, dostawa usług telekomunikacyjnych, wywóz śmieci, sprzątanie);
umowy o współpracy i dystrybucji;
umowy spedycji, przewozu i magazynowania;
umowy dotyczące oprogramowania i wsparcia informatycznego;
umowy ubezpieczenia.

Zgodnie z Umową sprzedaży, z dniem Transakcji Nabywca przejmie wszelkie prawa i obowiązki Zbywcy wynikające z przenoszonych umów. Prawa i obowiązki, które powstały w związku z przenoszonymi umowami przed datą Transakcji nadal pozostaną u Zbywcy, który zwolni Nabywcę z odpowiedzialności w tym zakresie.

Wyjątkiem od powyższego, będą umowy wyraźnie wyłączone z przedmiotu Transakcji (dalej: Umowy wyłączone) oraz tzw. umowy dzielone (dalej: Umowy dzielone), które dotyczą zarówno działalności detalicznej, jak i hurtowej Zbywcy.

Do Umów wyłączonych należą:

wszystkie umowy, zamówienia i przedstawione oferty związane z wyłączonymi aktywami (o których mowa powyżej);
wszystkie umowy, które dotyczą wyłącznie działalności hurtowej Zbywcy;
wszystkie umowy, które zostały w pełni wykonane w odniesieniu do ich głównego zobowiązania umownego, jak również zobowiązania ciągłe, które zostały rozwiązane i nie obowiązują w dniu Transakcji;
wszystkie zawarte umowy oraz wszystkie zamówienia i oferty przedstawione przed dniem Transakcji poza zwykłym tokiem działalności gospodarczej Zbywcy;
umowy dotyczące telefonu komórkowego oraz umowa leasingu dotycząca samochodu, które są przypisane do Regionalnego Menedżera Sprzedaży Detalicznej (z uwagi na to, że umowy te zostały zawarte dla większej ilości pracowników Spółki polskiej, po Transakcji planowane jest zawarcie umowy pomiędzy Oddziałem, a Spółką polską na podstawie której Regionalny Menedżer Sprzedaży Detalicznej będzie za wynagrodzeniem dalej korzystał z telefonu komórkowego i samochodu).

Także Umowy dzielone nie przejdą na Nabywcę w sposób automatyczny, ze względu na to, że dotyczą zarówno działalności detalicznej, jak i hurtowej Zbywcy. W odniesieniu do nich, co do zasady, Strony, pod warunkiem uzyskania wymaganej zgody drugiej strony umowy, będą współpracować w dobrej wierze, aby określić czy dana Umowa dzielona zostanie przeniesiona na Nabywcę (wówczas powinna być traktowana jak pozostałe przenoszone umowy wymienione wyżej), czy też zostanie odpowiednio podzielona pomiędzy nim i Zbywcą w zależności od tego, w jakim stopniu odnosi się ona do działalności detalicznej i hurtowej, lub czy w całości pozostanie u Zbywcy.

Ponadto, w odniesieniu do Umów dzielonych, które w całości przejdą na Nabywcę lub pozostaną u Zbywcy (tj. faktycznie nie będą dzielone), Strony będą współpracować w celu osiągnięcia porozumienia co do wykorzystania lub podpisania umowy podzlecenia dotyczącej dostaw usług, lub aktywów świadczonych zgodnie z taką umową, które są niezbędne jednej ze Stron do kontynuacji działalności detalicznej (u Nabywcy)/działalności hurtowej (u Zbywcy) w taki sam sposób, jak przed dniem Transakcji.

Wierzytelności i zobowiązania

Niemniej jednak, na Nabywcę przeniesione zostaną wszelkie wierzytelności i zobowiązania wynikające z przenoszonych umów (np. dotyczących najmu lokali handlowych), jak i zobowiązania wynikające z przenoszonych stosunków pracy (np. z tytułu wynagrodzeń) za okresy następujące po dacie Transakcji.

Pracownicy

Ponadto, w ramach Transakcji na Nabywcę przejdzie część zakładu pracy Zbywcy zgodnie z art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 917 ze zm.; dalej: Kodeks pracy). W związku z tym, z mocy prawa na Nabywcę przeniesione zostaną wszelkie prawa i obowiązki wynikające ze wszystkich dotychczasowych stosunków pracy (stałej czy tymczasowej) z pracownikami Zbywcy zatrudnionymi w ramach prowadzonej przez niego działalności detalicznej. Pracownicy zatrudnieni w ramach działalności detalicznej Spółki polskiej obejmują osoby zatrudnione w sklepach detalicznych (w tym kierownicy sklepów i inne osoby funkcyjne) mające wpisane w umowie o pracę adres sklepu jako miejsce wykonywania pracy oraz Regionalnego Menedżera Sprzedaży.

Natomiast, jeśli chodzi o pracowników administracyjnych Spółki polskiej, których praca dotyczy pośrednio zarówno działalności detalicznej, jak i hurtowej Spółki polskiej, zajmujących się m.in. płacami, kadrami czy też wsparciem IT, pozostaną oni w Spółce polskiej, która po Transakcji będzie świadczyła te usługi na rzecz Oddziału za wynagrodzeniem, na podstawie osobnej umowy.

Dalsza działalność Nabywcy po transakcji

Po dokonaniu Transakcji Nabywca będzie kontynuował działalność w zakresie sprzedaży detalicznej w wynajmowanych lokalach handlowych w kształcie, w jakim dotychczas prowadził ją Zbywca, przy wykorzystaniu opisanych powyżej zasobów materialnych i niematerialnych nabytych od Spółki polskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, prawidłowe jest stanowisko Zainteresowanych, zgodnie z którym przedmiot Transakcji będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym Transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, w związku z czym Zbywca nie będzie zobowiązany do zapłaty VAT należnego z tytułu Transakcji?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Stron, przedmiot Transakcji będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT. Tym samym Transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, a Zbywca nie będzie zobowiązany do odprowadzenia VAT należnego z tytułu Transakcji.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się m.in. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie zaś z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Z kolei art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem, transakcje, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa są wprost przedmiotowo wyłączone spod działania ustawy o VAT, tym samym nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

W celu wykazania, że przedmiotowa transakcja stanowi zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w pierwszej kolejności należy zbadać, czy przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo bądź jego zorganizowana część.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wskazać należy, że ustawa o VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa. Wobec tego, w celu zdefiniowania terminu „przedsiębiorstwo” użytego w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy odwołać się do art. 55¹ Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1225, ze zm.; dalej: Kodeks cywilny), zgodnie z którym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków
wierzytelności, prawa z papierów
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Użyte w treści ww. przepisu sformułowanie „w szczególności” wskazuje, iż elementy wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego są jedynie przykładowe i nie stanowią katalogu zamkniętego.

Powyższe stanowisko zostało przedstawione m.in. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 5 grudnia 2017 r., sygn. I SA/Gd 1130/17, w którym stwierdzono, że „Należy zaaprobować stanowisko prezentowane w orzecznictwie, że nie wszystkie składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym jakie konkretne składniki muszą być przedmiotem umowy aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują okoliczności faktyczne w konkretnej sprawie”.

Z uwagi na działalność Spółki polskiej w dwóch obszarach: sprzedaży detalicznej i sprzedaży hurtowej oraz decyzji Grupy o przeniesieniu całości sprzedaży detalicznej do Oddziału Spółki niemieckiej, należy rozważyć, czy będąca przedmiotem Transakcji działalność detaliczna może stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w ramach Spółki polskiej.

W świetle definicji zawartej art. 2 pkt 27e ustawy o VAT zorganizowana część przedsiębiorstwa jest przede wszystkim zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przy pomocy których, w przypadku jej zbycia, jest możliwe dalsze prowadzenie działalności gospodarczej. Nie jest to w szczególności suma przypadkowych elementów, których cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego, ani nawet suma poszczególnych składników, przy pomocy których można prowadzić odrębny zakład. Warunkiem niezbędnym do powstania zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 9 marca 2016 r., sygn. IBPP3/4512-889/15/KS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, że: „oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).”

Podobnie jak w cytowanym wyżej wyroku WSA odnoszącym się do oceny istnienia przedsiębiorstwa, także w przypadku zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy patrzeć na okoliczności faktyczne konkretnej transakcji.

Na gruncie praktyki organów podatkowych i orzecznictwa sądów administracyjnych wykształciły się następujące przesłanki, przy spełnieniu których zespół składników majątkowych uważany będzie za zorganizowaną część przedsiębiorstwa:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych (wyodrębnienie funkcjonalne);
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Ad 1)

Zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania

Jak wskazano, warunkiem uznania składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań.

Zdaniem Zainteresowanych będąca przedmiotem Transakcji działalność detaliczna Zbywcy będzie stanowić odrębny zespół składników materialnych i niematerialnych. W zakresie, w jakim wskazano w opisie zdarzenie przyszłego, w jego skład wejdą:

składniki materialne i niematerialne związane z dotychczasową sprzedażą Spółki polskiej prowadzoną w sklepach sprzedaży detalicznej, w tym m.in.:
- meble sklepowe np. regały, półki na buty,
- witryny, manekiny,
- wykonane w ramach prac adaptacyjnych lokali: oświetlenie oraz instalacje elektryczne, podłogi, sufity, panele ścienne itp.,
- instalacje klimatyzacji, wentylacji oraz pompy ciepła,
- systemy antykradzieżowe oraz liczniki klientów,
- akcesoria biurowe,
- kasetony w formie loga marki oraz banery i inne artykuły brandingowe,
- czytniki kodów kreskowych, drukarka do etykiet,
- sprzęt nagłaśniający,
- licencje na programy komputerowe (np. MS Office zainstalowany na komputerach w sklepach);
wszystkie umowy (oraz wynikające z nich prawa i obowiązki) dotyczące lokali wykorzystywanych do prowadzenia działalności detalicznej, w tym m.in. umowy:
- najmu lokali, w których prowadzone są sklepy,
- z licencjodawcami np. na odtwarzanie w sklepie utworów podlegających prawu autorskiemu,
- na świadczenie usług ochrony mienia, przewozu gotówki, obsługi systemu alarmowego,
- o współpracy w zakresie obsługi klientów ubiegających się o zwrot VAT dla podróżnych w systemie „tax free”,
- na dostawę wody pitnej oraz wynajem dystrybutorów,
- na dostawę energii elektrycznej;
wszelkie zobowiązania wynikające z przenoszonych umów za okresy następujące po dacie Transakcji, w tym m.in.:
- zobowiązania z tytułu umów, z których wynikają prawa do korzystania z lokali, w których prowadzone są sklepy,
- zobowiązania wynikające z umów związanych z działalnością prowadzoną w sklepach (na dostawę mediów, umów ubezpieczenia);
zobowiązania wynikające z przenoszonych stosunków pracy wszystkich dotychczasowych pracowników Zbywcy zatrudnionych w ramach prowadzonej przez niego działalności detalicznej za okresy następujące po dacie Transakcji, w szczególności:
- zobowiązania z tytułu wynagrodzeń.

Powyższe składniki materialne i niematerialne, które z dniem Transakcji przejdą na Nabywcę, są wyszczególnione w załącznikach do Umowy sprzedaży i są wykorzystywane do działalności detalicznej (tj. dotyczą sprzedaży dokonywanej w sklepach detalicznych). Ponadto, na podstawie tych załączników jest możliwe przypisanie danego składnika do konkretnego sklepu sprzedaży detalicznej.

W związku z powyższym, w ocenie Zainteresowanych, nie ulega wątpliwości, że w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego spełniona zostanie przesłanka istnienia zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. Co więcej, w opinii Stron będzie to kompletny zespół umożliwiający Nabywcy kontynuację prowadzenia działalności detalicznej Zbywcy w niezmienionym zakresie.

Ad 2)

Organizacyjne i finansowe wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie

Wyodrębnienie organizacyjne

Kolejną przesłanką mającą znaczenie dla istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest kryterium organizacyjnego wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie. Zgodnie z praktyką organów podatkowych i sądów administracyjnych, dany zespół składników można uznać za organizacyjnie wyodrębniony, jeżeli występuje on samodzielnie w strukturze organizacyjnej podatnika.

W rozumieniu organów podatkowych o wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić szczególnie wtedy, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. poprzez dział, wydział, oddział itp., a wyodrębnienie to powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 listopada 2017 r„ sygn. 0111-KDIB3-2.4012.472.2017.2.MN).

Takie sformalizowane wyodrębnienie nie jest jednak konieczne w celu stwierdzenia istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przykładowo, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. III SA/Wa 2836/11, przyznano, że: „wyodrębnienie organizacyjne nie musi mieć sformalizowanego charakteru, ani też nie może być uznawane za decydujące dla bytu zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Jak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 5 października 2016 r., sygn. I SA/Sz 437/16: „Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne i niematerialne w tym zobowiązania odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)”.

Dokonując zatem analizy przedstawionego zdarzenia przyszłego z perspektyw tego, jaką rolę owe składniki odgrywają w sposobie zorganizowania przedsiębiorstwa, należy wskazać, że wyodrębnienie organizacyjne działalności detalicznej w Spółce polskiej, a w jej ramach także każdego ze sklepów, ma charakter faktyczny oraz wynika ze schematu organizacyjnego Zbywcy.

Podstawą działalności detalicznej są poszczególne sklepy (znajdujące się w nich aktywa i powiązane z nimi umowy) oraz ich pracownicy. Poza nimi, do działalności detalicznej przynależy Regionalny Menedżer Sprzedaży Detalicznej oraz wykorzystywane przez niego aktywa (telefon komórkowy, laptop, samochód).

Faktyczne wyodrębnienie organizacyjne działalności detalicznej opiera się głównie na przypisaniu konkretnych aktywów i umów do poszczególnych sklepów przeznaczonych do działalności detalicznej. Podobnie, pracownicy (poza Regionalnym Menedżerem Sprzedaży Detalicznej) zatrudniani są do poszczególnych lokalizacji (w umowie o pracę wpisany jest adres konkretnego sklepu jako miejsce wykonywania pracy).

Dodatkowo wyodrębnienie organizacyjne działalności detalicznej w ramach Spółki polskiej znajduje potwierdzenie w tym, że każdy z poszczególnych sklepów sprzedaży detalicznej stanowi samodzielną komórkę organizacyjną kierowaną przez kierownika sklepu, któremu podlegli są pracownicy przypisani do danego sklepu.

Natomiast osobą odpowiedzialną za funkcjonowanie działalności detalicznej w Polsce jako całości jest Regionalny Menedżer Sprzedaży Detalicznej.

Należy również zwrócić uwagę na fakt, że rozdzielenie działalności detalicznej i hurtowej zachodzi już na poziomie Grupy i ma miejsce w całej Unii Europejskiej.

Wyodrębnienie finansowe

Wśród organów podatkowych ugruntowane jest stanowisko, że wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać samodzielności finansowej, lecz sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 stycznia 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.1.2018.1 .IK).

W orzecznictwie dodaje się ponadto, że dla wyodrębnienia finansowego „ważne jest, aby przenoszone należności i zobowiązania były wyodrębnione i dały się przyporządkować organizacyjnie i finansowo do wyodrębnionego majątku, tak aby można było przejąć funkcje gospodarcze, tj. aby możliwe było przyporządkowanie do danej części przedsiębiorstwa przychodów i kosztów w ewidencji księgowej”- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2014 r., sygn. II FSK 2297/12.

Natomiast w doktrynie wskazuje się także, że wyodrębnienie finansowe z uwagi na kryterium rachunkowości dotyczy prowadzenia rachunkowości, w sposób, który „pozwoli na ustalenie sytuacji majątkowej (aktywa i pasywa) oraz zyskowności zorganizowanej części przedsiębiorstwa (koszty i przychody). Nie jest przy tym wymagane prowadzenie odrębnych ksiąg rachunkowych czy sporządzanie cząstkowych sprawozdań finansowych. Niemniej jednak istotne jest, aby z prowadzonych w przedsiębiorstwie ksiąg rachunkowych było możliwe wyodrębnienie powyżej wskazanych danych. Wystarczy bowiem, aby zdarzenia gospodarcze były rejestrowane w odniesieniu do danej masy majątkowej, w oparciu o jakiekolwiek rozwiązania techniczne” (por. A. Justyńska, A. Mariański, Przesłanki wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie podatku od towarów i usług, Przegląd Podatkowy, 2017, nr 12. s. 27-35).

Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 października 2013 r., sygn. IPPP2/443-783/13-3/KG, według którego „o wyodrębnieniu finansowym może świadczyć nie tylko samodzielne sporządzanie bilansu przez oddział, ale każde wyodrębnienie, na podstawie, którego można poznać sytuację finansową części przedsiębiorstwa, która będzie przedmiotem zbycia”.

W odniesieniu do powyższego Zainteresowani podkreślają, że funkcjonujący w Spółce polskiej system ewidencji finansowo-księgowej pozwala na precyzyjne ewidencjonowanie i analizę zdarzeń gospodarczych w ujęciu przychodowo - kosztowym, które dotyczą bezpośrednio prowadzonej przez nią działalności detalicznej w sklepach. A zatem odrębność finansowa każdego ze sklepów składających się na działalność detaliczną Zbywcy zostaje zapewniona przez fakt, że używany system finansowo-księgowy pozwala na:

wydzielenie kont kosztów i przychodów i dokonanie ich analizy dla danego sklepu, a także dla całej działalności detalicznej łącznie;

wyodrębnienie i przypisanie zobowiązań i należności do całej działalności detalicznej łącznie;

sporządzanie odrębnych rachunków zysków i strat dla każdego ze sklepów, a także dla całej działalności detalicznej łącznie;

sporządzanie odrębnego planu finansowego i budżetu dla tego sklepu, a także dla całej działalności detalicznej łącznie.

W świetle powyższego Zainteresowani stoją na stanowisku, że opisany powyżej sposób ewidencji zdarzeń gospodarczych pozwala na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności detalicznej Spółki polskiej, spełniając tym samym kryterium finansowego wyodrębnienia w stopniu wystarczającym do powstania zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ad 3)

Przeznaczenie składników do realizacji określonych zadań gospodarczych (wyodrębnienie funkcjonalne)

Zgodnie z trzecią przesłanką, do powstania zorganizowanej części przedsiębiorstwa niezbędne jest także wyodrębnienie funkcjonalne przedmiotu Transakcji w ramach działalności Zbywcy.

Wyodrębnienie funkcjonalne powinno wyrażać się w tym, że składniki materialne i niematerialne są w takich wzajemnych relacjach, że tworzą zespół, który pozwala na samodzielne prowadzenie działalności operacyjnej (przeznaczonych mu zadań). Jak np. wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 9 grudnia 2013 r. nr IPTPB3/423-340/13-4/GG: „Wyodrębnienie funkcjonalne należy natomiast rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa”.

Należy zauważyć, że w opisywanym zdarzeniu przyszłym już sam przedmiot Transakcji jest określony przez Strony w oparciu o kryterium funkcjonalne, tzn. sprzedaży podlega działalność detaliczna Zbywcy, która prowadzona jest w oparciu o sieć sklepów. Każdy ze sklepów handlu detalicznego:

znajduje się w konkretnej lokalizacji, w której prowadzona jest działalność operacyjna w oparciu o:
- prawo do korzystania z lokalu wynikającego z umowy najmu,
- przypisane do niego składniki materialne i niematerialne (w tym zobowiązania),
- przypisanych do niego pracowników, w tym kierownika sklepu;
jest przedmiotem umów zawartych przez Zbywcę z dostawcami, które umożliwiają prowadzenia w nim działalności detalicznej, jak np. umowy na dostawę mediów, umowy ochrony mienia itd.;
ma określoną grupę klientów.

Natomiast za funkcjonowanie działalności detalicznej w Polsce jako całości odpowiedzialny jest Regionalny Menedżer Sprzedaży Detalicznej.

Zainteresowani pragną także wskazać, że po przeniesieniu działalności detalicznej Spółki polskiej do Oddziału, w sklepach w dalszym ciągu będzie prowadzona działalność w zakresie sprzedaży detalicznej w oparciu o przypisane do sklepów składniki materialne i niematerialne. Działalność detaliczna była, jest i będzie prowadzona pod szyldem marki. Nie dojdzie to żadnego przestoju w sprzedaży detalicznej w związku z Transakcją. Dodatkowo należy nadmienić, że zgodnie z obowiązującym dotychczas modelem działalności dostawcą towarów sprzedawanych w sklepach prowadzonych przez Zbywcę jest Nabywca, a zatem po dokonaniu Transakcji w dalszym ciągu zapewnione będą dostawy towarów do poszczególnych sklepów. Możliwość kontynuacji dotychczasowej działalności detalicznej po Transakcji bez żadnej zwłoki dodatkowo potwierdza, iż przedmiot Transakcji stanowi funkcjonalnie wyodrębniony zespół składników zdolny do samodzielnej działalności gospodarczej.

Ad 4)

Niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze

Kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego jest ściśle powiązane z ostatnim kryterium oceny, czy przenoszony zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, mianowicie czy taki zespół mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Kryterium to zostaje spełnione, jeśli przekazane składniki majątkowe i niemajątkowe, wraz z przejętymi pracownikami, będą wystarczające, aby przy ich wykorzystaniu podmiot przejmujący był w stanie podjąć samodzielną działalność gospodarczą. Tak też wskazuje się w doktrynie: „W celu ustalenia zatem, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, należy zbadać, czy nabyty zespół składników majątkowych mógłby stanowić samodzielnie działające przedsiębiorstwo” (A. Bartosiewicz Art. 2. w: VAT. Komentarz, wyd. XII. Wolters Kluwer Polska, 2018).

Zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o nabywane składniki jest zatem istotną przesłanką uznania danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z dnia 13 sierpnia 2009 r., sygn. I SA/Ke 226/09 uznał, że: „by mówić o nabyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przedmiotem transakcji winny być składniki materialne i niematerialne tworzące zorganizowany kompleks przeznaczony dla realizacji zadań gospodarczych. Przedmiotem czynności prawnej muszą być istotne elementy, które decydują, czy wyodrębniony zespół składników służy do realizacji celów gospodarczych realizowanych przez zbywcę”.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, na Oddział zostanie przeniesiony zespół składników materialnych i niematerialnych, który dotychczas był wykorzystywany przez Spółkę polską. Oddział powstał w związku ze zmianą modelu Grupy, zgodnie z którym sprzedaż detaliczna w UE będzie prowadzona przez zagraniczne oddziały Spółki niemieckiej, a nie (jak dotychczas) przez lokalne spółki z Grupy. Z samego już założenia zmiany modelu wynika, że prowadzenie działalności detalicznej przez Oddział ma opierać się o zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, jak i pracowników dotychczas wykorzystywanych do działalności detalicznej przez Spółkę polską. W związku z przeniesieniem wszystkich kluczowych elementów (składników majątku, umów, pracowników) niezbędnych do prowadzenia działalności detalicznej, Oddział przy ich wykorzystaniu będzie w stanie realizować zadania sklepów w niezmienionym zakresie jako niezależne przedsiębiorstwo.

W świetle powyższego Zainteresowani stoją na stanowisku, że przenoszony zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przypisany do działalności detalicznej Spółki polskiej spełnia przesłanki wyodrębnienia organizacyjnego, funkcjonalnego oraz finansowego, a także może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące swoje zadania gospodarcze. W związku z powyższym w opinii Stron przedmiot Transakcji będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a jego sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w związku z brzmieniem art. 6 ust 1 ustawy o VAT wyłączającym transakcje zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa spod regulacji ustawy o VAT. W konsekwencji Transakcja nie będzie podlegać VAT i Zbywca nie będzie zobowiązany do zapłaty VAT należnego z jej tytułu (ponieważ nie będzie VAT należnego na tej Transakcji).

Dodatkowym potwierdzeniem prawidłowości stanowiska Zainteresowanych są także liczne interpretacje indywidualne wydawane w podobnych stanach faktycznych potwierdzające, iż zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT może być, np.:

sieć sklepów - interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 lutego 2017 r„ sygn. 0461-ITPP2.4512.793.2016.1.AD;

apteka - interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 października 2015 r., sygn. ILPP4/4512-1-255/15-4/HW oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2015 r., sygn. IPPB1/415-1122/14-4/MT;

stacja paliw - interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 marca 2015 r., sygn. ILPP1/443-1077/14-7/TK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zapisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że X GmbH jest spółką prawa niemieckiego, odpowiedzialną za działalność dystrybucyjną na terenie UE i w związku z tym zajmującą się dystrybucją szerokiego asortymentu akcesoriów, obuwia oraz odzieży sportowej. Spółka niemiecka zarejestrowana jest w Polsce dla celów podatku VAT oraz posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Y sp. z o.o. prowadzi działalność polegającą na dystrybucji w Polsce towarów marki. Spółka polska jest zarejestrowana w Polsce dla celów podatku VAT. Spółka niemiecka i Spółka polska należą do jednej grupy kapitałowej. Zarówno Spółka niemiecka, jak i Spółka polska mają pełne prawo do odliczenia VAT. Dotychczasowa działalność gospodarcza Wnioskodawcy w Polsce obejmuje sprzedaż wysyłkową do odbiorców indywidualnych na terytorium kraju (w ramach tzw. e-commerce) oraz przywóz towarów na terytorium Polski z innych państw członkowskich UE (głównie z Niemiec) oraz ich dalszą sprzedaż na rzecz Spółki polskiej w związku z jej sprzedażą w sklepach detalicznych na terytorium Polski.

Od 1 stycznia 2017 r. Spółkę niemiecką i Spółkę polską obowiązuje umowa regulująca wzajemne relacje dotyczące sprzedaży detalicznej, w tym głównie dostawy towarów, a także dotycząca wsparcia Spółki niemieckiej przez Spółkę polską w procesie przechowywania i eksponowania towarów w Polsce. Poza sprzedażą w sklepach detalicznych działalność Spółki polskiej na terytorium kraju obejmuje także sprzedaż hurtową, która polega na dystrybucji towarów marki do klientów hurtowych. W związku z przygotowywaną zmianą modelu dystrybucji na terytorium UE, Grupa planuje, że z dniem 31 grudnia 2018 r. Umowa zostanie rozwiązana.

Nowy model dystrybucji detalicznej zakłada, że sprzedaż detaliczna w UE będzie prowadzona przez zagraniczne oddziały Spółki niemieckiej, a nie przez lokalne spółki z Grupy. W związku z powyższym Wnioskodawca założył w Polsce oddział X GmbH spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce. Następnie, większość składników majątku, umów oraz zobowiązań Spółki polskiej związanych ze Sprzedażą detaliczną zostanie przeniesiona na Oddział na podstawie Umowy sprzedaży dotyczącej sprzedaży i przeniesienia działalności detalicznej. Zgodnie z postanowieniami Umowy sprzedaży, której stronami będzie Spółka polska oraz Oddział przedmiot transakcji został określony jako „sprzedaż i przeniesienie działalności detalicznej”. Przedmiotem Transakcji będzie jedynie działalność detaliczna Zbywcy (która będzie następnie kontynuowana w niezmienionym kształcie przez Nabywcę), podczas gdy działalność hurtowa nie będzie przedmiotem transakcji i będzie nadal prowadzona przez Zbywcę. Zgodnie z jej założeniami, planowana Transakcja będzie obejmować wszystkie składniki majątkowe (zamortyzowane i niezamortyzowane), które są własnością Zbywcy i które fizycznie znajdują się w prowadzonych przez niego sklepach detalicznych, z wyjątkiem aktywów, wskazanych jako aktywa wyłączone z Transakcji w Umowie Sprzedaży.

Sprzedawane aktywa obejmą bez ograniczeń: wszystkie ruchome i nieruchome środki trwałe związane z działalnością detaliczną, które obejmują między innymi (cały sprzęt roboczy i meble wykorzystywane do prowadzenia działalności detalicznej, stałe elementy wyposażenia i ulepszenia poczynione w wynajmowanych lokalach wykorzystywanych do sprzedaży detalicznej, artykuły marketingowe i merchandisingowe dotyczące działalności detalicznej, w tym materiały pomocnicze i literatura dotycząca sprzedaży), aktywa posiadane przez lub związane z transferowanymi pracownikami, gotówkę znajdującą się w sklepach detalicznych w dniu Transakcji (tj. 1 stycznia 2019 r), inne środki trwałe związane z prowadzoną działalnością detaliczną. Dodatkowo w zakresie, w jakim sprzedawane aktywa znajdują się w posiadaniu osób trzecich, Zbywca z dniem Transakcji przeniesie na Nabywcę swoje roszczenia wobec osób trzecich. W zakresie, w jakim Zbywca nabył sprzedawane aktywa z zastrzeżeniem własności osób trzecich, przenosi on na Nabywcę z dniem dokonania Transakcji swoje roszczenie o przeniesienie własności wobec tych osób trzecich. Umowie sprzedaży podlegają również wszelkie umowne lub ustawowe gwarancje, lub roszczenia ubezpieczeniowe wobec osób trzecich dotyczące zbywanych składników majątkowych. Ponadto w ramach sprzedaży z dniem Transakcji nastąpi także przeniesienie na Nabywcę ryzyka przypadkowej utraty lub przypadkowego pogorszenia stanu sprzedawanych aktywów, a także wszelkie korzyści i obciążenia z nich wynikające. W ramach Umowy sprzedaży na rzecz Nabywcy przeniesione zostaną także wszystkie księgi, rejestry i inne dokumenty związane z działalnością detaliczną Zbywcy - poza tymi, które muszą być przechowywane przez niego zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Bez względu na to, Zbywca będzie jednak zobowiązany do dostarczenia na żądanie Oddziału kopii dokumentacji księgowej, która u niego pozostanie.

Transakcja nie obejmie swym zakresem, bez względu na to, czy dotyczą działalności detalicznej Zbywcy, czy nie, takich elementów jak (tzw. wyłączone aktywa): wszelkich składników majątkowych, które dotyczą wyłącznie lub głównie działalności hurtowej Spółki polskiej, zapasów np. odzieży, obuwia i akcesoriów (w zakresie, w jakim już należą do Spółki niemieckiej - w związku z dotychczasowym modelem prowadzenia sprzedaży detalicznej, zgodnie z którym zapasy pozostające w sklepie są własnością Spółki niemieckiej aż do momentu finalnej sprzedaży na rzecz ostatecznego klienta), wartości niematerialnych, z wyjątkiem wymienionych w załączniku do Umowy Sprzedaży dotyczącym sprzedawanych aktywów (z uwagi na to, że Spółka polska korzysta z większości wartości niematerialnych i prawnych na podstawie umów sublicencji - np. właścicielem licencji na system sprzedażowy używany w działalności detalicznej Retail Pro jest sam Nabywca, natomiast znaki towarowe itp. należą do innego zagranicznego podmiotu z Grupy), ze wskazanymi niżej wyjątkami np. licencje na programy komputerowe (np. MS Office zainstalowany na komputerach w sklepach), aktywów finansowych, np. depozytów gotówkowych, środków na rachunkach bankowych, roszczeń o zwrot związanych z podatkami, składkami na ubezpieczenie społeczne i innymi opłatami publicznymi za okresy sprzed daty Transakcji, sprzętu informatycznego i biurowego przeznaczonego dla Regionalnego Menedżera Sprzedaży Detalicznej, drukarek fiskalnych (Oddział planuje zakup nowych drukarek fiskalnych do przejmowanych sklepów). Ponadto, wszelkie umowne lub ustawowe gwarancje, jak i roszczenia ubezpieczeniowe wobec osób trzecich dotyczące wymienionych powyżej aktywów wyłączonych z Transakcji także nie będą podlegać sprzedaży. Zgodnie z Umową sprzedaży, z dniem Transakcji na Nabywcę przejdą (pod warunkiem wyrażenia zgody przez kontrahentów) wszystkie umowy, zamówienia oraz przedstawione oferty zawarte z klientami, dostawcami oraz innymi partnerami biznesowymi odnoszące się wyłącznie do działalności detalicznej Zbywcy, które przed datą Transakcji nie zostały zakończone lub w pełni wykonane. W tym zakresie na Nabywcę przeniesione zostaną m.in. następujące umowy: wszystkie umowy dotyczące najmu lokali wykorzystywanych do prowadzenia działalności detalicznej, wszystkie umowy związane z lokalami handlu detalicznego (m.in. dostawa wody, dostawa usług telekomunikacyjnych, wywóz śmieci, sprzątanie), umowy o współpracy i dystrybucji, umowy spedycji, przewozu i magazynowania, umowy dotyczące oprogramowania i wsparcia informatycznego, umowy ubezpieczenia. Zgodnie z Umową sprzedaży, z dniem Transakcji Nabywca przejmie wszelkie prawa i obowiązki Zbywcy wynikające z przenoszonych umów. Prawa i obowiązki, które powstały w związku z przenoszonymi umowami przed datą Transakcji nadal pozostaną u Zbywcy, który zwolni Nabywcę z odpowiedzialności w tym zakresie. Wyjątkiem od powyższego, będą umowy wyraźnie wyłączone z przedmiotu Transakcji oraz tzn. umowy dzielone, które dotyczą zarówno działalności detalicznej, jak i hurtowej Zbywcy.

Zgodnie z treścią Umowy sprzedaży, Nabywca nie przejmie od Zbywcy wierzytelności związanych z działalnością detaliczną prowadzoną w okresach przed dniem Transakcji. Ponadto, o ile Umowa sprzedaży nie stanowi inaczej, Nabywca nie stanie się także odpowiedzialny za zobowiązania Zbywcy związane z działalnością detaliczną Spółki polskiej za okresy sprzed dokonania Transakcji. Niemniej jednak, na Nabywcę przeniesione zostaną wszelkie wierzytelności i zobowiązania wynikające z przenoszonych umów (np. dotyczących najmu lokali handlowych), jak i zobowiązania wynikające z przenoszonych stosunków pracy (np. z tytułu wynagrodzeń) za okresy następujące po dacie Transakcji.

Ponadto, w ramach Transakcji na Nabywcę przejdzie część zakładu pracy Zbywcy zgodnie z art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. W związku z tym, z mocy prawa na Nabywcę przeniesione zostaną wszelkie prawa i obowiązki wynikające ze wszystkich dotychczasowych stosunków pracy (stałej czy tymczasowej) z pracownikami Zbywcy zatrudnionymi w ramach prowadzonej przez niego działalności detalicznej. Pracownicy zatrudnieni w ramach działalności detalicznej Spółki polskiej obejmują osoby zatrudnione w sklepach detalicznych (w tym kierownicy sklepów i inne osoby funkcyjne) mające wpisane w umowie o pracę adres sklepu jako miejsce wykonywania pracy oraz Regionalnego Menedżera Sprzedaży.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy opisany we wniosku przedmiot Transakcji stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a tym samym jego zbycie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym Zbywca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku należnego z tytułu Transakcji.

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki będące we wzajemnych relacjach takich, aby można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

W analizowanej sprawie o wyodrębnieniu organizacyjnym świadczy fakt, że wyodrębnienie działalności detalicznej w Spółce polskiej, a w jej ramach także każdego ze sklepów, wynika ze schematu organizacyjnego Zbywcy. Podstawą działalności detalicznej są poszczególne sklepy (znajdujące się w nich aktywa i powiązane z nimi umowy) oraz ich pracownicy. Dodatkowo wyodrębnienie organizacyjne działalności detalicznej w ramach Spółki polskiej znajduje potwierdzenie w tym, że każdy z poszczególnych sklepów sprzedaży detalicznej stanowi samodzielną komórkę organizacyjną kierowaną przez kierownika sklepu, któremu podlegli są pracownicy przypisani do danego sklepu. Natomiast osobą odpowiedzialną za funkcjonowanie działalności detalicznej w Polsce jako całości jest Regionalny Menedżer Sprzedaży Detalicznej.

Oprócz wyodrębnienia organizacyjnego przedmiot Transakcji jest również wyodrębniony finansowo. Jak wskazał Wnioskodawca funkcjonujący w Spółce polskiej system ewidencji finansowo-księgowej pozwala na precyzyjne ewidencjonowanie i analizę zdarzeń gospodarczych w ujęciu przychodowo - kosztowym, które dotyczą bezpośrednio prowadzonej przez nią działalności detalicznej w sklepach. System finansowo-księgowy pozwala na wydzielenie kont kosztów i przychodów i dokonanie ich analizy dla danego sklepu, a także dla całej działalności detalicznej łącznie, wyodrębnienie i przypisanie zobowiązań i należności do całej działalności detalicznej łącznie, sporządzanie odrębnych rachunków zysków i strat dla każdego ze sklepów, a także dla całej działalności detalicznej łącznie, sporządzanie odrębnego planu finansowego i budżetu dla tego sklepu, a także dla całej działalności detalicznej łącznie.

Natomiast o wyodrębnieniu funkcjonalnym świadczyć będzie to, że przedmiot Transakcji w przedsiębiorstwie Zbywcy stanowi zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do realizacji określonych zadań związanych z działalnością detaliczną Zbywcy. Jak wskazał Wnioskodawca w związku z przeniesieniem wszystkich kluczowych elementów (składników majątku, umów, pracowników) niezbędnych do prowadzenia działalności detalicznej, Oddział przy ich wykorzystaniu będzie w stanie realizować zadania sklepów w niezmienionym zakresie jako niezależne przedsiębiorstwo. Po dokonaniu Transakcji Nabywca będzie kontynuował działalność w zakresie sprzedaży detalicznej w wynajmowanych lokalach handlowych w kształcie w jakim dotychczas prowadził ją Zbywca z wykorzystaniem zasobów materialnych i niematerialnych nabytych od Zbywcy.

Zatem mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że opisany przez Wnioskodawcę majątek posiada cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy, tj. będzie stanowił funkcjonalnie, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwa samodzielnie realizujące te zadania.

W konsekwencji należy uznać, że przedmiot Transakcji, tj. zespół składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością Zbywcy w zakresie sprzedaży detalicznej stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy i w związku z tym jego zbycie, stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług a zbywca nie będzie obowiązany do zapłaty podatku należnego z tytułu Transakcji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin