INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 07 marca 2011 r. (data wpływu 22 marca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez bibliotekę usług w postaci szkoleń, kursów, warsztatów i seminariów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez bibliotekę usług w postaci szkoleń, kursów, warsztatów i seminariów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 16 czerwca 2011 r. nr ILPP2/443-561/11-2/BA

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest instytucją kultury zarejestrowaną w księdze rejestrowej prowadzonej dla instytucji kultury w Urzędzie Marszałkowskim, jest również podatnikiem podatku od towarów i usług o numerze NIP (…). Działa w oparciu o przepisy ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r., Nr 13, poz. 123 ze zm.). W myśl art. 3 ust. 2 działalność kulturalna nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów. W myśl art. 32 ust. 2a, instytucje kultury, których organizatorem są jednostki samorządu terytorialnego, mogą prowadzić ponadto działalność instruktażowo-metodyczną dla pracowników instytucji kultury w zakresie zadań, o których mowa w ust. 2 (szkolenia).

Biblioteka działa także w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. z 1997 r., Nr 85, poz. 539 ze zm.). W myśl art. 4 ust. 2 do zadań bibliotek należy m.in. prowadzenie działalności edukacyjnej, popularyzatorskiej i instrukcyjno-metodycznej.

W myśl art. 20 ust. 1 pkt 4 i 5 do zadań wojewódzkiej biblioteki publicznej należy udzielanie bibliotekom pomocy instrukcyjno-metodycznej i szkoleniowej oraz sprawowanie nadzoru merytorycznego w zakresie realizacji przez powiatowe i gminne biblioteki publiczne zadań.

W myśl art. 27 ust. 5 pkt 3 biblioteki wchodzące w skład sieci bibliotecznej obowiązane są do współdziałania w zakresie działalności naukowo-badawczej oraz dokształcania i doskonalenia zawodowego pracowników biblioteki.

Biblioteka jest instytucją kultury prowadzoną przez województwo, na swoją działalność otrzymuje dotacje z Urzędu Marszałkowskiego, działa w oparciu o statut.

Do podstawowych działań „A” należy (statut § 6):

• sprawowanie nadzoru merytorycznego nad działalnością sieci bibliotek publicznych w zakresie zadań wynikających z ustawy o bibliotekach,
• udzielanie bibliotekom pomocy instrukcyjno-metodycznej i szkoleniowej,
• pomoc instrukcyjno-metodyczna i organizacyjna na rzecz domów, ośrodków kultury, muzeów regionalnych oraz amatorskiego ruchu artystycznego i twórczości masowej.
  
  

Biblioteka w ramach Programu Rozwoju Bibliotek organizuje kursy dla bibliotekarzy – koszt pokrywany z dotacji z Urzędu Marszałkowskiego, pobierane są od uczestników częściowe opłaty za uczestnictwo.

W ramach ośrodka kultury organizowane są seminaria folklorystyczne, warsztaty fotograficzne, warsztaty dla tancerzy itp. Uczestnicy szkoleń oraz warsztatów pokrywają część kosztów związanych z organizacją szkoleń np. pokrywają koszty wyżywienia, noclegów, kosztów związanych z wynagrodzeniem wykładowcy, pozostałą część pokrywa biblioteka z otrzymanej dotacji.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. ww. usługi podlegały zwolnieniu z VAT. Obecnie za usługi świadczone instytucjom kultury oraz ich pracownikom bibliotekarzom, instruktorom domów i ośrodków kultury, wystawiane są faktury VAT za uczestnictwo w szkoleniach, kursach, warsztatach i seminariach ze stawką 23%. Faktury te dotyczą świadczenia usług w zakresie szkoleń pracowników biblioteki, kursów biblioterapii I, II, III stopnia, warsztatów fotograficznych i seminariów fakultatywnych. Biblioteka postępuje w taki sposób po telefonicznych uzgodnieniach z Biurem Krajowej Informacji Podatkowej (801055055) oraz działem Podatku VAT Urzędu Skarbowego.

W uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował opis zaistniałego stanu faktycznego:

1. Kursy dla bibliotekarzy – kursy biblioterapii ( spotkania i konsultacje merytoryczne z zakresu biblioterapii) organizowane są tylko dla pracowników bibliotek i dofinansowywane są co najmniej w 70 % ze środków publicznych przez same instytucje kultury (biblioteki). Kurs biblioterapii jest kursem trzystopniowym, trwa 90 godzin i kończy się uzyskaniem wewnętrznego certyfikatu wystawianego przez „W” i „C”. Kurs organizuje się dla bibliotekarzy, którzy poszerzają i udoskonalają swoje doświadczenie zawodowe o czynności nie tylko związane z wypożyczaniem książek, lecz również z zachęcaniem do czytania i obsługą czytelnika chorego i niepełnosprawnego.
2. Należy wskazać, iż w dniu 1 lipca 2006 roku weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady WE nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 roku ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Rozporządzenie Rady wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 roku stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 roku w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych — Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/3 88/FEC).
   Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG ( analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust.1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 roku Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.
   
   

Kursy dla bibliotekarzy są przeprowadzane na zasadach określonych w art. 4 ust. 2, art. 20 ust. 1 pkt 1, art. 27 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 roku o bibliotekach (Dz. U. 1997, nr 85 poz. 539 ze zm.) — dołączonej jako załącznik do wniosku, na zasadach określonych w rozporządzeniu ministra edukacji i nauki z dnia 3 lutego 2006 roku w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych ( Dz. U. 2006. nr 31. poz. 216 ze zm.). Należy przywołać także zadania wynikające ze statutu WBP i CAK w Poznaniu dołączonego jako załącznik do wniosku, gdzie w § 6 czytamy:
• pkt 2 — sprawowanie nadzoru merytorycznego nad działalnością sieci bibliotek publicznych w zakresie zadań wynikających z ustawy o bibliotekach,
• pkt 3 — udzielanie bibliotekom pomocy instrukcyjno — metodycznej i szkoleniowej,
• pkt 8— prowadzenie doskonalenia zawodowego pracowników bibliotek w ramach współpracy z Biblioteką Narodową oraz innymi instytucjami powołanymi do prowadzenia tego typu działalności.
1. Kursy dla bibliotekarzy nie są usługami kulturalnymi.
2. Kursy biblioterapii są organizowane dla pracowników bibliotek pkt 1. Seminaria folklorystyczne, warsztaty plastyczne, warsztaty dla tancerzy są kierowane do pracowników instruktorów domów i ośrodków kultury i opłacane w co najmniej 70 % przez instytucje kultury ze środków publicznych. Seminarium folklorystyczne, warsztaty dla tancerzy odbywają się w systemie 2-dniowym, w skład wchodzi wykład na dany temat, prezentacje, przedstawiane są elementy scenografii, reżyserii, scenariusza, choreografia. Jest to zdobywanie doświadczenia w prezentacji folkloru, poszerzanie wiedzy merytorycznej. Warsztaty fotograficzne kierowane są do instruktorów fotografii z domów i ośrodków kultury, stowarzyszeń fotografów, klubów, uczestniczą w nich jednakowoż również osoby z zewnątrz — osoby fizyczne. Składają się także z wykładu na dany temat, dyskusji, konsultacji, następnie uczestnicy wykonują zdjęcia, po czym odbywa się dyskusja merytoryczna na temat profesjonalizmu wykonanych zdjęć, najlepsze zdjęcia prezentowane są następnie na wystawie.
3. usługi wymienione w pkt 4 są dla części uczestników będących pracownikami bibliotek, instruktorami i pracownikami domów i ośrodków kultury, stowarzyszeń, klubów usługami doskonalenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego — przepis art. 14 rozporządzenia nr 1777/2005
4. Organizacja seminariów i warsztatów nie jest prowadzona w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
5. Koszty seminariów folklorystycznych, warsztatów dla tancerzy są pokrywane w 70 % ze środków publicznych przez same instytucje kultury, warsztaty fotograficzne są finansowane w większości przez osoby fizyczne ze środków prywatnych.
6. Usługi bibliotek sklasyfikowane są wg PKWiU 2008 — 91 Usługi bibliotek, archiwów. muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury.
   Wykonywanie przez podmioty wyspecyfikowane w art. 43 ust. 1 pkt 33 uptu usług kulturalnych daje możliwość zwolnienia z podatku od towarów i usług. Istotne jest tutaj ograniczenie podmiotowe zwolnienia. Zwolnienie dotyczy bowiem tylko podmiotów prawa publicznego lub innych podmiotów uznanych na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury. Z uwagi na odesłanie ex lege przez ustawodawcę do odrębnych przepisów, przyjąć należy, że w przypadku, gdy przepis prawa uzna dany podmiot za instytucję o charakterze kulturalnym i podmiot ten będzie świadczył usługi kulturalne na warunkach określonych w niniejszym przepisie, zastosowanie będzie miało przedmiotowe zwolnienie. Odrębne przepisy, to przede wszystkim ustawa z dnia 25 października 1995 roku o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, wprowadzająca pojęcie jednostek kultury. Zgodnie z brzmieniem ustawy formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury. Świadczenie usług kulturalnych przez wskazane powyżej podmioty prowadzące działalność kulturalną korzysta zatem ze zwolnienia z podatku VAT. Zwolnieniu temu podlegać będzie również dostawa towarów ściśle z usługami kulturalnymi związana, przy czym zwolnieniu nie będą podlegały dostawy towarów i świadczenie usług ściśle związane z usługami podstawowymi, jeżeli są one zbędne do wykonania usługi podstawowej lub ich głównym celem jest osiągniecie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności. Możliwość zastosowania zwolnienia uzależniona jest od jeszcze jednego warunku. Wyżej wskazane podmioty wykonujące działalność kulturalną nie mogą osiągać w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia mają być one przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
   Przepisy stanowią o usługach kulturalnych; do końca 2010 roku o tym, czy zakres wykonywanych usług był usługą kulturalną, czy też nie, decydowała klasyfikacja statystyczna, w obecnym stanie prawnym pojawia się problem ze zdefiniowaniem usługi kulturalnej. Usługą kulturalną będzie zapewne usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym, odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego — wykładni językowej - mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Właściwym wydaje się więc przyjęcie. że kultura to ogól wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym itp.
   Ustawodawca wprowadził więc dwa warunki, od spełnienia których uzależnione jest zastosowanie przedmiotowego zwolnienia. Po pierwsze — jest to rodzaj świadczonej usługi (usługa kulturalna), a po drugie podmiot, który tę usługę świadczy z zastrzeżeniem warunków z art. 43 ust. 17-19 uptu.
7. Zdaniem wnioskodawcy, seminaria folklorystyczne, warsztaty fotograficzne, warsztaty dla tancerzy są usługami kulturalnymi.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie usług w postaci szkoleń, kursów, warsztatów, seminariów w zakresie szkoleń pracowników bibliotek, kursów biblioterapii I, II, III stopnia, warsztatów fotograficznych i seminariów folklorystycznych jest opodatkowane od 1 stycznia 2011 r. stawką 23%, czy też jest zwolnione od podatku na mocy dyspozycji prawnej art. 43 ust. 1 pkt 29, 33 znowelizowanej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy dyspozycji prawnej art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26 prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Zdaniem Wnioskodawcy tymi przepisami są: art. 3 ust. 2, art. 32 ust. 2a ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; art. 4 ust. 2, art. 20 ust. 1 pkt 4 i 5, art. 27 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach.

Na mocy dyspozycji prawnej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit a) zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Na mocy § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie przedmiotowych usług w postaci szkoleń, kursów, warsztatów, seminariów w zakresie szkoleń pracowników biblioteki, kursów biblioterapii, warsztatów fotograficznych i seminariów folklorystycznych korzysta ze zwolnienia z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionego treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), od dnia 1 stycznia 2011 r. dodano do ustawy przepis art. 146a ustawy, zgodnie z którym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Przepis 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo -rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

 nbsap - oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

 nbsap - oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto, zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 20 obowiązującego do dnia 5 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Krajowe przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć "kształcenie zawodowe" i "przekwalifikowanie zawodowe”.

Przepis art. 14 Rozporządzenia Rady nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 str. 4.) bezpośrednio wskazuje co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi te obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Natomiast środkami publicznymi, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.) są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
5. z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   
   

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Analizując przytoczony powyżej art. 43 ust. 33 stwierdza się, że ustawodawca zwolnił z podatku VAT wykonywanie usług kulturalnych tylko przez ściśle określone podmioty.

Należy przy tym zauważyć, że usługi kulturalne świadczone przez ww. podmioty są zwolnione od podatku VAT pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy o VAT).

Zwolnieniu od podatku VAT podlegać będzie również dostawa towarów ściśle z usługami kulturalnymi związana, dokonywana przez wskazane wyżej podmioty (tj. określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT), przy czym zwolnieniu nie będzie podlegała dostawa towarów i świadczenie usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej lub ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia (art. 43 ust. 17 ustawy o VAT).

Usługa jest dowolnym działaniem, jakie jedna strona może zaoferować innej; jest ono nienamacalne i nie prowadzi do jakiejkolwiek własności. Jego produkcja może być związana lub nie z produktem fizycznym. (Ph. Kotler , Marketing, Northwestern University, Warszawa,1994, str. 426) Ze względu na rodzaj wyniku pracy usługi dzielimy na:

1. Renowacyjne /naprawcze/ - przywracanie wartości istniejących dóbr,
2. Informacyjne - przetwarzanie i przechowywanie informacji,
3. Dystrybucyjne - zwiększanie zasobów rzeczowych do produkcji bądź konsumpcji,
4. Rekreacyjne - lecznicze, higieniczno-estetyczne, sportowe, rekreacyjne,
5. Oświatowo-kulturalne - przekazywanie wiedzy, doznań artystycznych,
6. Organizacyjne - podejmowanie i przekazywanie decyzji.

Ustawa o VAT nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”. Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia „kultura”, ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgniecie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ww. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 85, poz. 539 ze zm.).

Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana w oparciu o powyższe akty prawne nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów „kultura” oraz „usługi kulturalne” na potrzeby niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 13, poz. 123 ze zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy). W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

Można przytoczyć w tym miejscu również ustalenia Komitetu ds. UNESCO podjęte na Europejskim Kongresie o Różnorodności Kulturalnej (Warszawa, 3-5 czerwca 2004) - przez „dobra i usługi kulturalne” należy rozumieć wytwór twórczości - indywidualnej lub zbiorowej, minionej, obecnej bądź przyszłej - który może podlegać ochronie z tytułu praw autorskich i pokrewnych, a także udostępniana publiczności.

Z powyższego niewątpliwie wynika, że biblioteka jest jedną z form organizacyjnych działalności kulturalnej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach Programu Rozwoju Biblioteki organizuje dla pracowników bibliotek kursy biblioterapii I, II i III stopnia – koszt szkolenia dofinansowywany jest co najmniej w 70 % ze środków publicznych przez same instytucje kultury (biblioteki). Kurs organizowany jest dla bibliotekarzy, którzy poszerzają i udoskonalają swoje doświadczenie zawodowe o czynności nie tylko związane z wypożyczaniem książek, lecz również z zachęcaniem do czytania i obsługą czytelnika chorego i niepełnosprawnego. Szkolenie to nie jest usługą kulturalną.

Z powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług, w tym przede wszystkim z treści art. 43 ust. 1 pkt 29 w związku z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005, należy uznać, że usługi w zakresie szkoleń dla bibliotekarzy świadczone przez Wnioskodawcę, mieszczą się w zakresie usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, ponieważ ich nabywcami są m.in. przedstawiciele konkretnych zawodów (np. bibliotekarze), którzy umiejętności nabyte w ramach kursów, wykorzystują w swojej pracy zawodowej, ich zasadniczym celem jest przekazywanie (uzupełnianie i uaktualniane) wiedzy, jako istoty nauczania.

Przedmiotowe szkolenia są zwolnione z podatku od towarów i usług dopiero po spełnieniu dodatkowych warunków takich jak: prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia, lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych, lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Mając na uwadze powyższe, skoro szkolenia dla bibliotekarzy są w co najmniej 70% finansowane ze środków publicznych, i są usługą kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego – to przedmiotowe szkolenia dla pracowników korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia.

Wnioskodawca organizuje także seminaria folklorystyczne, warsztaty plastyczne, fotograficzne i warsztaty dla tancerzy. Kierowane są one przede wszystkim do pracowników. Jest to zdobywanie doświadczenia w prezentacji folkloru, poszerzanie wiedzy merytorycznej. W warsztatach fotograficznych uczestniczą również osoby z zewnątrz — osoby fizyczne.

Zainteresowany wskazał, że dla części uczestników będących pracownikami bibliotek, instruktorami i pracownikami domów i ośrodków kultury, stowarzyszeń, klubów powyższe warsztaty są również usługami doskonalenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, wtedy są one opłacane w co najmniej 70 % przez instytucje kultury ze środków publicznych.

Zatem, jeżeli uczestnikami organizowanych ww. seminariów i warsztatów są pracownicy instytucji kultury, dla których jak wskazał Wnioskodawca są to usługi doskonalenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, i są jednocześnie opłacane w co najmniej 70 % ze środków publicznych – to one również korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia.

Wnioskodawca wskazał że uczestnikami warsztatów są również niekiedy osoby fizyczne. W takich sytuacjach opłaty za usługę finansują ze środków prywatnych.

Wnioskodawca zaznaczył także, że organizowane warsztaty i seminaria są usługami kulturalnymi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest instytucją kultury zarejestrowaną w księdze rejestrowej prowadzonej dla instytucji kultury w Urzędzie Marszałkowskim w Poznaniu, zatem spełnia przesłankę podmiotową do zastosowania zwolnienia przewidzianego w wyżej przytoczonym przepisie ustawy o VAT.

Powyższe ustalenia i przytoczone wcześniej przepisy pozwalają na stwierdzenie, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca organizuje warsztaty i seminaria dla tej grupy uczestników, i zgodnie z art. 43 ust. 18, wykonując działalność kulturalną nie osiąga w ten sposób systematycznych zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług - wypełnia przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że świadczone przez „A” usługi szkoleń, kursów, warsztatów, seminariów są zwolnione od podatku od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy organ Informuje, iż od dnia 6 kwietnia 2011 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), które zastąpiło ww. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.